Ο Λόγος του Θεού Είναι Ζωντανός
Ο Πλούσιος και ο Λάζαρος—Ποιο Είναι το Μάθημα;
Ο ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ συχνά δίδασκε κάποιο μάθημα με το να λέει μια ιστορία. Να πώς άρχισε εδώ ο Ιησούς μια γνωστή ιστορία: «Ήτο δε άνθρωπός τις πλούσιος και ενεδύετο πορφύραν και στολήν βυσσίνην, ευφραινόμενος καθ’ ημέραν μεγαλοπρεπώς. Ήτο δε πτωχός τις ονομαζόμενος Λάζαρος, όστις έκειτο πεπληγωμένος πλησίον της πύλης αυτού και επεθύμει να χορτασθή από των ψιχίων των πιπτόντων από της τραπέζης του πλουσίου· αλλά και οι κύνες ερχόμενοι έγλειφον τας πληγάς αυτού».
Είπε λοιπόν απλά ο Ιησούς για κάποιον που ήταν πλούσιος, ντυνόταν ακριβά και έτρωγε καλά, ενώ ο Λάζαρος ήταν φτωχός, γεμάτος από πληγές και τα σκυλιά τον έγλειφαν. Αφορούσε η ιστορία αυτή πραγματικούς ανθρώπους; Όχι. Η Καθολική Βίβλος της Ιερουσαλήμ σε μια υποσημείωση εξηγεί ότι είναι μια «παραβολή σε μορφή ιστορίας χωρίς να αναφέρεται σε ιστορικά πρόσωπα». Το γιατί, δείτε το απ’ αυτά που είπε στη συνέχεια ο Ιησούς:
«Απέθανε δε ο πτωχός και εφέρθη υπό των αγγέλων εις τον κόλπον του Αβραάμ· απέθανε δε και ο πλούσιος και ετάφη. Και εν τω Άδη υψώσας τους οφθαλμούς αυτού, ενώ ήτο εν βασάνοις, βλέπει τον Αβραάμ από μακρόθεν και τον Λάζαρον εν τοις κόλποις αυτού. Και αυτός φωνάξας είπε· Πάτερ Αβραάμ, ελέησόν με και πέμψον τον Λάζαρον, διά να βάψη το άκρον του δακτύλου αυτού εις ύδωρ και να καταδροσίση την γλώσσαν μου, διότι βασανίζομαι εν τη φλογί ταύτη».—Λουκάς 16:19-24.
Όπως μπορείτε να δείτε, ο Ιησούς δεν είπε τίποτα για το αν ο πλούσιος ζούσε μια διεφθαρμένη ζωή που να άξιζε πύρινη τιμωρία· το σφάλμα του ανθρώπου ήταν ότι δεν έδινε τροφή στο φτωχό. Ακόμη, ο Ιησούς δεν είπε τίποτα για το αν ο Λάζαρος έκανε καλά πράγματα, πράγματα που θα του έδιναν σαφώς το δικαίωμα να πάει στον ουρανό, κάτι που μερικές εκκλησίες ισχυρίζονται πως σημαίνει το ότι φέρθηκε στην αγκαλιά του Αβραάμ. Επίσης, ο Αβραάμ, όπως ο Δαβίδ, ήταν νεκρός και μέσα στον τάφο του, και έτσι οι άγγελοι δεν μπορούσαν κατά γράμμα να μεταφέρουν το Λάζαρο στην αγκαλιά του. (Πράξεις 2:29, 34· Ιωάννης 3:13) Και αν ο πλούσιος βρισκόταν σε μια κατά γράμμα φωτιά, ασφαλώς ο Λάζαρος δε θα μπορούσε να τον ωφελήσει με μια μόνο σταγόνα νερό!
Ποιος λοιπόν εξεικονίστηκε απ’ τον πλούσιο και ποιος απ’ το Λάζαρο; Τι αντιπροσώπευε ο θάνατος του καθενός; Ο πλούσιος εξεικόνιζε τους θρησκευτικούς ηγέτες που θεωρούσαν σπουδαίους τους εαυτούς τους οι οποίοι δεν έτρεφαν το λαό πνευματικά, και ο Λάζαρος εξεικόνιζε τον κοινό λαό που δέχτηκε τον Ιησού Χριστό. Ο θάνατος του καθενός αντιπροσώπευε μια αλλαγή στην κατάστασή τους.
Αυτή η αλλαγή, ή ο θάνατος σχετικά με την προηγούμενη κατάσταση του πλουσίου και του Λαζάρου, συνέβη όταν ο Ιησούς έθρεψε πνευματικά τους παραμελημένους σαν το Λάζαρο ανθρώπους. Έτσι, ήρθαν στην εύνοια του Μεγαλύτερου Αβραάμ, του Ιεχωβά Θεού. Ταυτόχρονα, οι Ιουδαίοι θρησκευτικοί ηγέτες που θεωρούσαν σπουδαίους τους εαυτούς τους «πέθαναν» σχετικά με την εύνοια του Θεού και βασανίζονταν από τις διδασκαλίες τού Χριστού και των ακολούθων του. Για παράδειγμα, όταν ο Στέφανος τους έκθεσε δημόσια, «κατεκόπτοντο τας καρδίας αυτών και έτριζον τους οδόντας κατ’ αυτού. . . έφραξαν τα ώτα αυτών». Βασανίζονταν.—Πράξεις 7:51-57.
Αντί λοιπόν η ιστορία του Ιησού να διδάσκει βάσανα σε μια πύρινη κόλαση μετά το θάνατο, περιγράφει την αλλαγή κατάστασης που πέτυχαν οι διδασκαλίες του στις δυο τάξεις ανθρώπων.
[Εικόνες στη σελίδα 8]
Ποιος είναι ο «Λάζαρος»;
Ποιος είναι «ο πλούσιος» στα βάσανα;