Ένα Βλέμμα σε Μερικά Θαύματα του Ιησού
ΟΤΑΝ ακούτε τον όρο «θαύμα,» πώς αντιδράτε; Μήπως πιστεύετε ότι τα θαύματα είναι κάτι που οι άνθρωποι που ζουν σήμερα δεν μπορούν να δεχθούν; Αυτή είναι μια δημοφιλής άποψις.
Εν τούτοις, η Αγία Γραφή, την οποία παραδέχονται εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι ως θεόπνευστο Λόγο του Θεού, αναφέρει πολυάριθμα θαύματα που έγιναν με θεία δύναμι. Τα κυριώτερα μεταξύ αυτών των θαυμάτων ήσαν εκείνα που έκαμε ο Ιησούς Χριστός.
Μπορούν αυτές, οι Γραφικές αφηγήσεις για θαύματα που συνέβησαν πριν από χιλιάδες χρόνια, να ωφελήσουν τους ανθρώπους σήμερα; Ένα βλέμμα σε μερικά από τα θαύματα του Ιησού μπορεί να μας βοηθήση να λάβωμε απάντησι σ’ αυτό το ερώτημα.
ΘΑΥΜΑΤΑ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ
Ο Ιησούς έκαμε θεραπείες που δεν έχουν το παράλληλό τους στην ανθρώπινη ιστορία. Μήπως αυτές οι πράξεις συνωδεύοντο από δεισιδαιμονίες τελετουργίες, φλογερές ομιλίες ή συλλογή χρημάτων, όπως στην περίπτωσι των συγχρόνων ‘θεραπευτών δια πίστεως’; Ας εξετάσωμε τι συνέβη στη διάρκεια του έτους 33 μ.Χ., στον καιρό του τελευταίου ταξιδιού του Ιησού στην Ιερουσαλήμ:
«Ότε αυτός επορεύετο εις την Ιερουσαλήμ, διέβαινε δια μέσου της Σαμάρειας, και Γαλιλαίας. Και ενώ εισήρχετο εις τίνα κώμην, απήντησαν αυτόν δέκα άνθρωποι λεπροί, οίτινες εστάθησαν μακρόθεν. Και αυτοί ύψωσαν φωνήν, λέγοντες· Ιησού, Επιστάτα, ελέησον ημάς. Και ιδών είπε προς αυτούς· Υπάγετε και δείξατε εαυτούς εις τους ιερείς. Και ενώ επορεύοντο, εκαθαρίσθησαν.»—Λουκ. 17:11-14.
Δεν υπάρχει τίποτε φανταστικό στην αφήγησι αυτού του θαύματος. Μια απλή εντολή εδόθη και οι άνθρωποι που είχαν προσβληθή από λέπρα έδειξαν τους εαυτούς των στους ιερείς. Η θεραπεία τους έγινε καθ’ οδόν, χωρίς ο Ιησούς να είναι παρών. Σε άλλες περιπτώσεις, ο Υιός του Θεού έκαμε όμοια θαύματα θεραπεύοντας εξ αποστάσεως.—Ματθ. 8:5-13· Ιωάν. 4:46-54.
Ένα εκπληκτικό παράδειγμα θαυματουργικής θεραπείας βρίσκεται στα εδάφια Ιωάννης 9:1-7:
«Και, ενώ ανεχώρει, είδεν άνθρωπον τυφλόν εκ γενετής. Και ηρώτησαν αυτόν οι μαθηταί αυτού, λέγοντες· Ραββί, τις ήμαρτεν, ούτος ή οι γονείς αυτού, ώστε να γεννηθή τυφλός; Απεκρίθη ο Ιησούς· Ούτε ούτος ήμαρτεν ούτε οι γονείς αυτού, αλλά δια να φανερωθώσι τα έργα του Θεού εν αυτώ. . . . Αφού είπε ταύτα, έπτυσε χαμαί και έκαμε πηλόν εκ του πτύσματος και επίχρισε τον πηλόν επί τους οφθαλμούς του τυφλού και είπε προς αυτόν· Ύπαγε, νίφθητι εις την κολυμβήθραν του Σιλωάμ, το οποίον ερμηνεύεται απεσταλμένος. Υπήγε λοιπόν και ενίφθη, και ήλθε βλέπων.»
Μπόρεσε πραγματικά ο Ιησούς να θεραπεύση εκ γενετής τυφλότητα; Αν δεν είχε συμβή αυτό, τότε θα ήταν μοναδική ευκαιρία για τους Φαρισαίους, οι οποίοι ήσαν θρησκευτικοί εχθροί του Ιησού, να διαψεύσουν ολόκληρο το επεισόδιο και να τον εκθέσουν ως απατεώνα. Αλλά το έκαμαν αυτό;
Η αφήγησις του Ευαγγελίου συνεχίζει: «Δεν επίστευσαν λοιπόν οι Ιουδαίοι περί αυτού ότι ήταν τυφλός και ανέβλεψεν, έως ότου εφώναξαν τους γονείς αυτού του αναβλέψαντος και ηρώτησαν αυτούς, λέγοντες· Ούτος είναι ο υιός σας, τον οποίον σεις λέγετε ότι εγεννήθη τυφλός; πώς λοιπόν βλέπει τώρα; Απεκρίθησαν προς αυτούς οι γονείς αυτού και είπον· Εξεύρομεν ότι ούτος είναι ο υιός ημών και ότι εγεννήθη τυφλός· Πώς δε βλέπει τώρα δεν εξεύρομεν, ή τις ήνοιξε τους οφθαλμούς αυτού ημείς δεν εξεύρομεν.»—Ιωάν. 9:18-21.
Όταν ερωτήθηκε από τους Φαρισαίους, αυτός ο άνδρας ο οποίος ανέβλεψε, απήντησε ως εξής: «Εν τούτω μάλιστα είναι το θαυμαστόν, ότι σεις δεν εξεύρετε πόθεν είναι, και ήνοιξέ μου τους οφθαλμούς. . . . Εκ του αιώνος δεν ηκούσθη ότι ήνοιξε τις τους οφθαλμούς γεγεννημένου τυφλού. Εάν ούτος δεν ήτο παρά Θεού, δεν ηδύνατο να κάμη ουδέν.»—Ιωάν. 9:30-33.
Τίποτε σ’ αυτή την αφήγησι δεν μαρτυρεί ότι πρόκειται για μύθο. Δεν υπάρχουν μυθικές λεπτομέρειες. Αντιθέτως, αναφέρονται πρόσωπα, τόποι και συζητήσεις χαρακτηριστικές για την Παλαιστίνη του πρώτου αιώνος μ. Χ.
ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΝ ΣΕ ΖΩΗ
Απ’ όλα τα θαύματα του Ιησού τα πιο εξέχοντα ήσαν οι αναστάσεις των νεκρών. Η Αγία Γραφή αναφέρει τρεις αναστάσεις που έκαμε ο Ιησούς. Η πρώτη έλαβε χώρα στην πόλι Ναΐν στη Γαλιλαία και αφωρούσε το μοναδικά γιο μιας χήρας. Διαβάζομε τα εξής:
Ως δε επλησίασεν εις την πύλην της πόλεως [της Ναΐν], ιδού, εφέρετο έξω νεκρός, υιός μονογενής της μητρός αυτού, και αυτή ήτο χήρα, και όχλος πολύς της πόλεως ήτο μετ’ αυτής. Και ιδών αυτήν ο Κύριος, ευσπλαγχνίσθη δι’ αυτήν και είπε προς αυτήν· Μη κλαίε· και πλησιάσας ήγγισε το νεκροκρέββατον, οι δε βαστάζοντες εστάθησαν, και είπε· Νεανίσκε, προς σε λέγω, σηκώθητι. Και ανεκάθησεν ο νεκρός και ήρχισε να λαλή, και έδωκεν , αυτόν εις την μητέρα αυτού.»—Λουκ. 7:11-15.
Ομοίως, ο Ιησούς ανέστησε την κόρη του Ιαείρου, ενός από τους προεδρεύοντας αξιωματούχους της συναγωγής της Καπερναούμ. (Ματθ. 9:18-26· Μάρκ. 5:21-43· Λουκ. 8:40-56) Η πιο εντυπωσιακή ανάστασις που πραγματοποίησε ο Ιησούς ήταν η ανάστασις του στενού του φίλου Λαζάρου. Το Ευαγγέλιο του Ιωάννου την περιγράφει με τον εξής τρόπο:
«Ελθών λοιπόν ο Ιησούς εύρεν αυτόν [τον Λάζαρον] τέσσαρας ημέρας έχοντα ήδη εν τω μνημείω. . . . Ήτο δε σπήλαιον, και έκειτο λίθος επ’ αυτού. Λέγει ο Ιησούς· Σηκώσατε τον λίθον. Λέγει προς αυτόν η αδελφή του αποθανόντος η Μάρθα. Κύριε, όζει ήδη· διότι είναι τεσσάρων ημερών. Λέγει προς αυτήν ο Ιησούς· Δεν σοι είπον ότι εάν πιστεύσης, θέλεις ιδεί την δόξαν του Θεού; Εσήκωσαν λοιπόν τον λίθον, όπου έκειτο ο αποθανών. Ο δε Ιησούς, υψώσας τους οφθαλμούς άνω, είπε· Πάτερ, ευχαριστώ σοι, ότι μου ήκουσας. Και εγώ εγνώριζον ότι πάντοτε μού ακούεις· αλλά δια τον όχλον τον περιεστώτα είπον τούτο, δια να πιστεύσωσιν ότι συ με απέστειλας. Και ταύτα ειπών, μετά φωνής μεγάλης εκραύγασε· Λάζαρε, ελθέ έξω. Και εξήλθεν ο τεθνηκώς, δεδεμένος τους πόδας και τας χείρας με τα σάβανα, και το πρόσωπον αυτού ήτο περιδεδεμένον με σουδάριον. Λέγει, προς αυτούς ο Ιησούς· Λύσατε αυτόν και αφήσατε να υπάγη.»—Ιωάν. 11:17, 38-44.
Για μια ακόμη φορά η αφήγησις της Αγίας Γραφής δεν παρουσιάζει πράξεις μαγείας. Εδόθη μόνον η απλή εντολή: «Λάζαρε, ελθέ έξω!» Τα θαύματα του Ιησού αποτελούν ένα αναπόσπαστο μέρος ‘της ακριβούς ιστορίας’ των αφηγήσεων του Ευαγγελίου που συχνά επαινείται. Εν τούτοις, μερικοί νομίζουν ότι είναι παράλογο να πιστεύωμε τα θαύματα. Γιατί έχουν αυτή την άποψι;
ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΚΑΙ Η ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΠΕΙΡΑ
Η έκφρασις «πιστεύω όσα βλέπω» είναι πολύ δημοφιλής. Μερικοί υιοθετούν αυτή τη στάσι φθάνοντας στα άκρα. Σε ωρισμένες περιπτώσεις αρνούνται να πιστέψουν κάτι που οι ίδιοι προσωπικά δεν έχουν δει. Είναι συνετό να σκέπτεται κανείς μ’ αυτό τον τρόπο;
Είναι σπουδαίο να έχωμε υπ’ όψιν ότι το εύτακτο, αρμονικό σύμπαν απαιτεί ένα Δημιουργό με ανυπολόγιστη νοημοσύνη και δύναμι. (Ρωμ. 1:20) Θα ήταν πολύ δύσκολο για τον Δημιουργό να ρυθμίση την πορεία των φυσικών νόμων έτσι ώστε να εξυπηρετήση ένα ειδικό σκοπό; Όποιος το αρνηθή αυτό, προχωρεί πέρα από το βασίλειο της γνώσεως μέσα στην περιοχή της τυφλής πιθανολογίας.
Η δική σας εμπειρία πόσο μακρυά μπορεί να φθάση; Στη διάρκεια της περιορισμένης διάρκειας της ζωής του ανθρώπου, λίγοι μόνον είχαν την ευκαιρία να μάθουν πολλά πράγματα με άμεση προσωπική εμπειρία. Παραδείγματος χάριν, έχετε σεις προσωπικά παρατηρήσει άμεσα τις 800.000 σχεδόν ποικιλίες εντόμων που έχουν ανακαλύψει οι επιστήμονες; Αν ζήτε σε μια χώρα της Δύσεως, έχετε επισκεφθή την Ανατολή, τις νήσους της θαλάσσης ή άλλες μακρυνές τοποθεσίες για να παρατηρήσετε ‘από πρώτο χέρι’ τους ενδιαφέροντας ανθρώπους, που βρίσκονται εκεί, τις παράξενες συνήθειες και τα θαυμάσια τοπία; Πιθανόν όχι· εν τούτοις, πιστεύετε χωρίς δυσκολία ότι τα έντομα, οι άνθρωποι και οι τόποι υπάρχουν. Γιατί; Διότι στα καθημερινά ζητήματα δέχεστε τη μαρτυρία των άλλων. Αποκτήσατε τις περισσότερες γνώσεις σας μέσω αυτού του έμμεσου τρόπου. Είναι λογικό επομένως ν’ απορρίπτετε την ίδια μορφή μαρτυρίας απλώς επειδή αναφέρεται σε θαύματα;
ΜΗ ΒΙΒΛΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ
Παρατηρήσαμε ότι η Αγία Γραφή παρουσιάζει τα θαύματα του Ιησού μ’ ένα απλό και ευθύ τρόπο. Γνωρίζατε όμως ότι παρόμοια μαρτυρία υπάρχει και σε μη Βιβλικά συγγράμματα, ακόμη και σε συγγράμματα που εγράφησαν από εχθρούς της Χριστιανοσύνης; Εξετάστε τα εξής:
Ο Ευσέβιος της Καισαρείας, στο βιβλίο Η Εκκλησιαστική Ιστορία, περιλαμβάνει μια ενδιαφέρουσα δήλωσι κάποιου Κουαντράτους, ο οποίος έγραψε μια «απολογία» υπέρ της Χριστιανοσύνης προς τον Αδριανό, Αυτοκράτορα της Ρώμης από το 117 έως το 138 μ.Χ. Ο Κουαντράτους δηλώνει τα εξής: «Τα έργα του Σωτήρος μας ήσαν πάντοτε καταφανή, επειδή ήσαν πραγματικά. Οι άλλοι έβλεπαν κι εκείνους που είχαν θεραπευθή κι εκείνους που είχαν αναστηθή, όχι μόνο όταν θεραπεύθηκαν και αναστήθηκαν, αλλά για πολύν καιρό κατόπιν όχι μόνο όσο καιρό (ο Σωτήρ) κατοικούσε σ’ αυτή τη γη, αλλά και μετά την αναχώρησί του και πολύ καιρό μετά απ’ αυτήν τόσο πολύ καιρό, ώστε μερικοί απ’ αυτούς έφθασαν μέχρι τις ημέρες μας.»
Όσον αφορά την αντίδρασι των ανθρώπων στα θαύματα που έκαμε ο Ιησούς, οι δώδεκα απόστολοι του και άλλοι Χριστιανοί του πρώτου αιώνος μ.Χ., η έκδοσις Ομιλίες επί των Αποδείξεων της Χριστιανοσύνης λέγει:
«Εβδομήντα έτη μεσολάβησαν από την έναρξι της διακονίας του Χριστού μέχρι τον θάνατο και του τελευταίου αποστόλου. Στη διάρκεια όλου αυτού του διαστήματος, εγίνοντο θαύματα. Τώρα, επειδή κάθε επανάληψις στην περίπτωσι μιας απάτης πολλαπλασιάζει τους κινδύνους της εξακριβώσεως, και κάθε παράτασις χρόνου κάνει ακόμη πιο δύσκολο ν’ αναχαιτίση κανείς την προσχεδιασμένη απάτη, στην περίπτωσι των θαυμάτων του Ευαγγελίου υπάρχει αξιόλογη απόδειξις για τη γνησιότητά των, ώστε αυτά εξακολούθησαν να εξετάζωνται και να επιθεωρούνται στη διάρκεια πολλών ετών και, εν τούτοις, σε καμμιά περίπτωσι οι φλογεροί κι ακούραστοι εχθροί της Χριστιανοσύνης, που πάντοτε την περιέβαλλαν, δεν ανεκάλυψαν καμμιά αποτυχία ή απάτη.
Σχετικά με τους εχθρούς της Χριστιανοσύνης, ο Τ. Χ. Χορν παρατηρεί τα εξής στην έκδοσι Ένας Πρόλογος στην Κριτική Μελέτη και Γνώσι των Αγίων Γράφων: «Στην πραγματικότητα, τόσο οι Ιουδαίοι όσο και οι ειδωλολάτραι ήσαν εξαναγκασμένοι να τα παραδεχθούν [τα θαύματα]· αν και τα απέδιδαν σε διάφορες αιτίες, . . . μολονότι τα γεγονότα ήσαν πολύ πρόσφατα ώστε δεν μπορούσαν ν’ αμφισβητηθούν, εν τούτοις, ο Κέλσος, ο Πορφύριος, ο Ιεροκλής, ο Ιουλιανός και άλλοι εχθροί, τα παρεδέχοντο ως πραγματικά, αλλά τ’ απέδιδαν στη μαγεία και ηρνούντο τη θεία αποστολή εκείνου που τα εκτελούσε. Αλλά σε οποιαδήποτε αιτία κι αν τα απέδιδαν, το γεγονός ότι τα παρεδέχοντο αποτελεί μια ακούσια ομολογία ότι υπήρχε κάτι [υπερφυσικό] σ’ αυτά.»
Τα θαύματα εξυπηρέτησαν έναν ειδικό σκοπό σχετικά με τον Ιησού και τους μαθητάς του. Ο Θεός είχε προείπει ότι ο υποσχεμένος Μεσσίας θα ήταν ένας προφήτης ‘ως τον Μωυσή.’ (Δευτ. 18:15-19) Επειδή και ο Μωυσής εκτελούσε θαύματα για ν’ αποδείξη ότι ο Θεός τον υπεστήριζε, οι Ιουδαίοι ανέμεναν ότι κι ο Μεσσίας θα ενεργούσε ομοίως. (Έξοδ. 4:1-9) Ως αποτέλεσμα, οι άνθρωποι «ιδόντες το θαύμα, το οποίον έκαμεν ο Ιησούς, έλεγον ότι Ούτος είναι αληθώς ο προφήτης ο μέλλων να έλθη εις τον κόσμον.» (Ιωάν. 6:14) Επίσης, οι θαυματουργικές δυνάμεις που είχαν οι μαθηταί του Ιησού έδειχναν ότι ο Θεός είχε αποσύρει την εύνοιά του από το έθνος του φυσικού Ισραήλ και την είχε μεταβιβάσει στη Χριστιανική εκκλησία. (Ματθ. 21:43) Εφόσον αυτό το γεγονός είχε αποδειχθή πλήρως, δεν υπήρχε πια ανάγκη να επιδεικνύουν οι Χριστιανοί θαυματουργικές δυνάμεις και γι’ αυτό αυτές οι δυνάμεις έπαυσαν σύμφωνα με τον θείο σκοπό.—1 Κορ. 13:8-10.
ΜΑΘΑΙΝΟΝΤΑΣ ΑΠΟ ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ
Μπορούν σήμερα οι άνθρωποι να ωφεληθούν από την αφήγησι των θαυμάτων του Ιησού; Εξετάστε την περίπτωσι κατά την οποίαν ανέστησε τον υιό της χήρας στη Ναΐν. Τι υπεκίνησε τον Ιησού να το κάμη αυτό; Η αφήγησις του ευαγγελίου λέγει: «Και ιδών αυτήν ο Κύριος, εσπλαγχνίσθη δι’ αυτήν.» (Λουκ. 7:13) Ο Ιησούς εξέφρασε όμοια συμπάθεια όταν ανέστησε τον Λάζαρο. (Ιωάν. 11:33, 35, 36) Τι θαυμάσια ιδιότης για να την μιμούμεθα όλοι στη συμπεριφορά μας προς τους άλλους.—Ιωάν. 13:15.
Οι αφηγήσεις για τη θεραπεία των δέκα λεπρών και τη θεραπεία του εκ γενετής τυφλού περιλαμβάνουν ένα άλλο σημαντικό μάθημα για τα άτομα που επιθυμούν να ευαρεστούν τον Θεό. Οι άνθρωποι που ήσαν λεπροί έπρεπε πρώτα να υπακούσουν στις οδηγίες του Ιησού να δείξουν τους εαυτούς των στους ιερείς. (Λουκ. 17:14) Και ο τυφλός έπρεπε να πάη να πλυθή στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ. (Ιωάν. 9:7, 11) Εφόσον καμμιά θεραπεία δεν συνέβη πριν από την εκπλήρωσι αυτών των απαιτήσεων, ήταν ανάγκη εκ μέρους αυτών που υπέφεραν ν’ αποθέσουν την εμπιστοσύνη των στην προθυμία και ικανότητα του Ιησού να τους θεραπεύση.
Πόσο μας επηρεάζει αυτό εμάς σήμερα; Σύμφωνα με την Αγία Γραφή, τα θαύματα του Ιησού ήταν μια απόδειξις εκ των προτέρων για τα οφέλη που θα μπορούσε να επιδαψιλεύση στο ανθρώπινο γένος στη διάρκεια της βασιλείας του επάνω στη γη για χίλια χρόνια. Οι Άγιες Γραφές προλέγουν τη θεραπεία όλων των ασθενειών, που πλήττουν το ανθρώπινο γένος, στη διάρκεια αυτής, της χιλιετούς βασιλείας. (Αποκάλ. 21:4· Ησ. 33:24) Επίσης, εκείνον τον καιρό, όχι μόνο λίγα άτομα αλλά «πάντες οι εν τοις μνημείοις θέλουσιν ακούσει την φωνήν αυτού, και θέλουσιν εξέλθει.» (Ιωάν. 5:28, 29) Είσθε πεπεισμένος ότι αυτές οι υποσχέσεις θα εκπληρωθούν; Θα δείξετε την πίστι σας με το να μελετήσετε την Αγία Γραφή και να υπακούσετε στις απαιτήσεις του Θεού για την εποχή μας;
Τα θαύματα του Ιησού έχουν μεγάλη σημασία για τους ανθρώπους σήμερα. Αποκαλύπτουν το σπλαγχνικό ενδιαφέρον του για την ευημερία των ανθρώπων και την ικανότητα του να εξαλείψη όλες τις σωματικές ασθένειες που πλήττουν το ανθρώπινο γένος, περιλαμβανομένου και του θανάτου. Οι αφηγήσεις των Ευαγγελίων για τα θαύματα του Ιησού δείχνουν επίσης την ανάγκη να εμπιστευώμεθα πλήρως στον Ιησού Χριστό ως τον αντιπρόσωπο του Θεού και τον «αρχηγόν της ζωής.» (Πράξ. 3:15) Αφού τα θαύματα του Ιησού περιλαμβάνονται μεταξύ των γεγονότων της ανθρωπίνης ιστορίας που στηρίζονται σε αποδείξεις, υπάρχει λογική βάσις για να τα πιστεύωμε.