-
Ερωτήσεις από ΑναγνώσταςΗ Σκοπιά—1964 | 15 Δεκεμβρίου
-
-
Ερωτήσεις από Αναγνώστας
● Το εδάφιον Γένεσις 2:1, 2, λέγει: «Και συνετελέσθησαν ο ουρανός και η γη, και πάσα η στρατιά αυτών. Και είχε συντετελεσμένα ο Θεός εν τη ημέρα τη εβδόμη τα έργα αυτού, τα οποία έκαμε· και ανεπαύθη την ημέραν την εβδόμην από πάντων των έργων αυτού, τα οποία έκαμε.» Μήπως αυτό σημαίνει ότι ο Ιεχωβά εσταμάτησε το δημιουργικό του έργον και στους ουρανούς από το τέλος της έκτης δημιουργικής ημέρας; Κι αν είναι έτσι, πώς μπορεί αυτό να εναρμονισθή με τα λόγια του Ιησού: «Ο Πατήρ μου εργάζεται έως τώρα, και εγώ εργάζομαι»; (Ιωάν. 5:17)—Γ. Γ., Η.Π.Α.
Δεν υπάρχει ασυμφωνία μεταξύ του εδαφ. Γένεσις 2:1, 2 και των λόγων του Ιησού στο κατά Ιωάννην 5:17. Ο Ιεχωβά Θεός, ο Πατήρ του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ειργάζετο και πολύ προτού καν δημιουργήση τους ουρανούς και τη γη μας, που εσχετίζοντο με το ανθρώπινο γένος. Ησχολείτο απ’ ευθείας επί έξη μακρές δημιουργικές ημέρες για να παραγάγη εκείνο, που ανάγεται στον άνθρωπο. Στο τέλος της έκτης δημιουργικής ημέρας έπαυσε αυτή την υλική δημιουργική δράσι υπέρ του ανθρωπίνου γένους. Εν τούτοις, όλη η ουράνια δράσις του, που σχετίζεται με όλο το αόρατο αγγελικό του βασίλειο, συνεχίζετο όπως και κάθε άλλη δράσις που απέχει πολύ από το βασίλειο του ανθρωπίνου γένους.
Στη διάρκεια της εβδόμης αυτής δημιουργικής ημέρας ο Θεός ειργάζετο ακόμη και όσον αφορά τα ανθρώπινο γένος· όχι σε υλικό έργον, αλλά κατά ένα πνευματικό τρόπο. Αυτό έγινε με την παραγωγή μιας «νέας κτίσεως». «Όθεν εάν τις ήναι εν Χριστώ, είναι νέον κτίσμα· τα αρχαία παρήλθον, ιδού τα πάντα έγειναν νέα.» (2 Κορ. 5:17) Εδώ ο απόστολος Παύλος ομιλεί για μια ‘νέα κτίσι’, θεωρώντας τους 144.000 «κλητούς και εκλεκτούς και πιστούς» από το ανθρώπινο γένος, που άρχουν μαζί με τον Ιησού Χριστό, όχι συλλογικά, αλλ’ ως άτομα. Το αποκορυφωτικό έργον της δημιουργικής τέχνης του Ιεχωβά, η «νέα κτίσις», είναι πραγματικά μια πνευματική δημιουργία, της οποίας το τελικό βασίλειο είναι αόρατο στους ανθρωπίνους οφθαλμούς. Επί πλέον, ο σκοπός, για τον οποίον φέρεται σε ύπαρξι μια «νέα κτίσις», ανερχομένη συνολικά σε 144.001, είναι και η εκτέλεσις ενός γεμάτου έλεος έργου, που απαιτεί άμεση ενέργεια σχετικά με το ανθρώπινο γένος που θνήσκει και έχει ανάγκη να ‘ελευθερωθή από της δουλείας της φθοράς’. Ένα τέτοιο εξυψωτικό έργον είναι νόμιμο, όπως ετονίσθη από τον Ιησού Χριστό, όταν απηύθυνε την ερώτησι στους νομικούς και στους Φαρισαίους, «Είναι τάχα συγκεχωρημένον να θεραπεύη τις εν τω σαββάτω;» και κατόπιν απήντησε θετικά, εκτελώντας ένα θεραπευτικό θαύμα κι εγείροντας μια άλλη ερώτησι: «Τίνος υμών ο όνος ή ο βους θέλει πέσει εις φρέαρ, και δεν θέλει ευθύς ανασύρει αυτόν εν τη ημέρα του σαββάτου;» Έτσι το έργον του Θεού για μια πνευματική «νέα κτίσι» δεν είναι κατά παράβασιν της εβδόμης του ημέρας καταπαύσεως από υλικά έργα για το ανθρώπινο γένος.—Αποκάλ. 17:14· Ρωμ. 8:21· Λουκ. 14:3-5.
● Στο κατά Ματθαίον 24:3, όταν οι μαθηταί του Ιησού τον ερώτησαν για το «σημείον» της παρουσίας του, τι είχαν υπ’ όψιν, αφού τα μετέπειτα γεγονότα καταδεικνύουν ότι τότε δεν καταλάβαιναν ότι θα επρόκειτο περί αοράτου παρουσίας;
Όταν ο Ιησούς ήλθε στη γη, εβαπτίσθη ως ο Μεσσίας κι άρχισε να διακηρύττη, «Ήγγικεν η βασιλεία των ουρανών», οι Ιουδαίοι δεν ήθελαν να τον δεχθούν. Ζητούσαν απ’ αυτόν να κάμη το σημείο, που είχε προείπει ο Δανιήλ στο κεφ. 7:13, 14, εμφανιζόμενος στις νεφέλες του ουρανού για ν’ αναλάβη τη μεγάλη δύναμι της βασιλείας του. Απέβλεπαν στην απελευθέρωσι από τον Μεσσία του Ιουδαϊκού έθνους από τον ζυγό της Ρώμης και σ’ επίδειξι ενδόξου δυνάμεως όταν θα την εκτελούσε. Παρέβλεψαν προφητείες όπως του Ησαΐα, κεφάλαιο 53, που προέλεγε ότι θα υφίστατο παθήματα και θα κατεφρονείτο και θ’ απερρίπτετο από τους ανθρώπους και θα παρέδιδε την ψυχή του σε θάνατο ως αντίλυτρον. Με άλλα λόγια, του ζητούσαν να κάμη στην πρώτη παρουσία του πράγματα, τα οποία θα έπρεπε πραγματικά να κάμη στη δευτέρα παρουσία του ως ουράνιος Βασιλεύς. Προσέκοψαν σ’ αυτόν.—Μάρκ. 8:11, 12.
Οι μαθηταί του Ιησού ήσαν ήδη μαζί του στον περισσότερο χρόνο της διακονίας του. Εγνώριζαν ότι η πρώτη αυτή παρουσία του μεταξύ των εσημάνθη με πολλά αποκαλυπτικά γεγονότα—εκπληρώσεις προφητειών όπως εκείνες του κηρύγματος Ιωάννου του Βαπτιστού και της μαρτυρίας του περί της χρίσεως του Μεσσία με πνεύμα άγιον και της φωνής από τον ουρανό, της θεραπείας ασθενών, κωφών, χωλών και τυφλών και της κηρύξεως των αγαθών νέων. Και τότε ακόμη εχρειάζετο πίστις για να τον αναγνωρίσουν. (Ματθ. 11:2-6) Αφ’ ετέρου, τον είχαν ακούσει να λέγη σ’ εκείνους, που είχαν ζητήσει σημείον απ’ αυτόν, ότι η πονηρή γενεά των δεν θα έβλεπε σημείον παρά το «σημείον Ιωνά του προφήτου.» Τον είχαν ακούσει, επίσης, να εξηγή στους Φαρισαίους, όταν ερωτήθη απ’ αυτούς πότε θα ήρχετο η βασιλεία του Θεού: «Δεν έρχεται η βασιλεία του Θεού ούτως, ώστε να παρατηρήται· ουδέ θέλουσιν ειπεί, Ιδού, εδώ είναι, ή, Ιδού εκεί· διότι ιδού, η βασιλεία του Θεού είναι εντός υμών.» Εκεί ήταν ο βασιλεύς, οι δε Φαρισαίοι δεν τον εγνώρισαν! Επίσης, οι μαθηταί εγνώριζαν ότι είχε πει πώς θα εθανατώνετο και θ’ ανεσταίνετο, και ότι θ’ απήρχετο μακριά για να παραλάβη βασιλεία και να επιστρέψη. Εκείνοι ήθελαν να βεβαιωθούν ότι θα μπορούσαν τότε να τον αναγνωρίσουν. Αλλά μη έχοντας λάβει ακόμη άγιον πνεύμα, δεν κατενόησαν ότι δεν θα εκάθητο σ’ ένα επίγειο θρόνο· δεν ήξεραν ότι θα εβασίλευε ως ένα ένδοξο πνεύμα από τους ουρανούς κι επομένως δεν εγνώριζαν ότι η δευτέρα παρουσία του θα ήταν αόρατη.—Ματθ. 12:38, 39· Λουκ. 11:29, 30· 17:20, 21· 19:11-27· Ματθ. 16:21, 28.
Εγνώριζαν ότι η προφητεία του Δανιήλ 7:13, 14 θα εξεπληρώνετο οπωσδήποτε, αλλά διηρωτώντο πώς. Ακόμη και πιστοί προφήται πριν απ’ αυτούς διηρωτώντο περί της ελεύσεως του Μεσσία στη γη και περί της αναλήψεως ενδόξου δυνάμεως και του γεγονότος ότι θα είχε ακολούθους που θα συμμετείχαν με αυτόν, όπως εξηγεί ο Πέτρος: «Εξεζήτησαν και εξηρεύνησαν οι προφήται, . . . ερευνώντες, εις τίνα ή ποίον καιρόν εφανέρωνε το εν αυτοίς πνεύμα του Χριστού, ότε προεμαρτύρει τα πάθη του Χριστού, και τας μετά ταύτα δόξας.» Ναι, και οι άγγελοι ακόμη ήθελαν να γνωρίσουν τις απαντήσεις, όπως ο Πέτρος προχωρεί και λέγει: «Εις τα οποία επιθυμούσιν οι άγγελοι να παρακύψωσι.»—1 Πέτρ. 1:10-12.
Οι μαθηταί, λοιπόν, στην πραγματικότητα ερώτησαν: ‘Τι ακριβώς θα είναι το σημείον; Πώς ακριβώς θα εκπληρωθούν οι προφητείες οι σχετικές με την παρουσία σου; Τι πρέπει ν’ αναζητούμε για να μη χάσωμε, να μην είμεθα τυφλοί, όπως είναι οι Φαρισαίοι στην παρουσία σου τώρα, μολονότι είσαι σωματικώς παρών κι ωστόσο δεν αναγνωρίζεσαι απ’ αυτούς ως ο Μεσσίας;’
Ο Ιησούς δεν απήντησε με πάρα πολλές λέξεις ότι θα ήταν αοράτως παρών, αλλά περιέγραψε τις ενδείξεις που θα καθιστούσαν την παρουσία του ευκολογνώριστη, είτε ορατή είτε αόρατη. Τους διεβεβαίωσε ότι το σημείο του Δανιήλ θα εξεπληρώνετο σ’ αυτόν. Εγνώριζε ότι αργότερα, όταν θα ελάμβαναν το άγιον πνεύμα, θα κατανοούσαν ότι η ανάστασίς του ήταν «εν πνεύματι» και ότι η δευτέρα παρουσία του θα ήταν με ένδοξη πνευματική εξουσία, αόρατη σε ανθρώπινα μάτια. Η απάντησίς του αποτελεί ένα βέβαιο σημείο στους Χριστιανούς, που είναι στη γη σήμερα και πιστεύουν όπως επίστευαν κι εκείνοι οι μαθηταί και οι οποίοι διακρίνουν αλάνθαστα την αόρατη παρουσία του με Βασιλική εξουσία, μολονότι όλος ο «Χριστιανικός κόσμος» είναι τυφλός ως προς το γεγονός αυτό που είναι υψίστης σπουδαιότητος για το ανθρώπινο γένος.
● Γιατί ο Σαούλ ερώτησε ποιος ήταν ο Δαβίδ, στο εδάφ. 1 Σαμουήλ 17:55, αν ο Δαβίδ ήταν ήδη κιθαρωδός στην αυλή του Σαούλ, όπως εμφαίνεται στο βιβλίον 1 Σαμουήλ 16:23;
Η Μετάφρασις Νέου Κόσμου των Αγίων Γραφών, μαζί με άλλες μεταφράσεις της Γραφής, όπως είναι η Μετάφρασις Βασιλέως Ιακώβου, μας λέγει στο δέκατο έκτο κεφάλαιο του 1 Σαμουήλ ότι ο Δαβίδ έτυχε της προσοχής του Σαούλ και ο Σαούλ τον έκαμε κιθαρωδόν του και οπλοφόρον. Κατόπιν το εδάφ. 1 Σαμουήλ 17:15 δείχνει ότι ο Δαβίδ επέστρεψε στο έργον του ποιμένος για τον πατέρα του και αργότερα επανήλθε στον Σαούλ, όταν επολέμησε τον Γολιάθ. Στον καιρό της επανόδου του, ο Σαούλ εφαίνετο ότι δεν εγνώριζε τίποτε περί Δαβίδ, όπως εμφαίνεται στο βιβλίον 1 Σαμουήλ 17:55-58. Τώρα, το ερώτημα είναι, πώς αυτό είναι δυνατόν;
Αυτή η αφήγησις, όπως περιέχεται στη Μετάφρασι Νέου Κόσμου και στη Μετάφρασι Βασιλέως Ιακώβου, ελήφθη από το Μασοριτικό Εβραϊκό κείμενο, διότι και οι δύο αυτές μεταφράσεις βασίζονται σ’ εκείνο το κείμενο. Αλλά πρέπει να ενθυμούμεθα ότι το Μασοριτικό κείμενο είναι ένα αρκετά πρόσφατο κείμενο εν συγκρίσει με κείμενα όπως η Ελληνική Μετάφρασις των Εβδομήκοντα, που είναι μια μετάφρασις πολύ αρχαιοτέρων Εβραϊκών κειμένων στην Ελληνική. Η δε Μετάφρασις των Εβδομήκοντα, που περιέχεται στα Ελληνικά χειρόγραφα του τετάρτου αιώνος, στο Βατικανό 1209 και στο Σιναϊτικό, μας δίνει μια ελαφρώς διαφορετική εικόνα των γεγονότων αυτών, διότι ωρισμένα κύρια εδάφια που προξενούν τη δυσκολία παραλείπονται. Με άλλα λόγια, όταν αναγινώσκωμε την αφήγησι της Γραφής των Εβδομήκοντα, δεν υπάρχει πρόβλημα, διότι δεν λέγει ότι ο Δαβίδ επανήλθε στις ποιμενικές ασχολίες του. Όταν, λοιπόν, ο Γολιάθ εβόησε για πρώτη φορά διατυπώνοντας την κομπαστική του πρόκλησι, ο Δαβίδ ήταν παρών και μπορούσε να προσφερθή να πολεμήση με τον γίγαντα. Ο Σαούλ εγνώριζε τον νεαρό Δαβίδ, αλλ’ όχι ως πολεμιστή· γι’ αυτό ο Δαβίδ κατετόπισε τον βασιλέα στα κατορθώματά του, όταν ως ποιμενόπαις είχε φονεύσει τον λέοντα και την άρκτο με τη δύναμι του Ιεχωβά. Κατόπιν, καθώς προχωρούσε ο Δαβίδ στη μάχη με τον γίγαντα, ο Σαούλ δεν είχε ανάγκη να ρωτήση για την ταυτότητα του Δαβίδ· τέτοιες δε έρευνες δεν εμφαίνονται στη Μετάφρασι των Εβδομήκοντα.
Αυτά τα περιστατικά φαίνονται να δείχνουν ότι κάτι έγινε στο Μασοριτικό κείμενο και πιθανώς γι’ αυτόν τον λόγο μας εδημιουργήθησαν οι προφανείς αυτές δυσκολίες. Θα παρατηρήσετε ότι οι υποσημειώσεις στην πρώτη έκδοσι της Μεταφράσεως Νέου Κόσμου εφιστούν την προσοχή μας σ’ αυτές τις διαφορές των χειρογράφων.
-
-
Εδάφια της Ημέρας για τον Μήνα ΙανουάριοΗ Σκοπιά—1964 | 15 Δεκεμβρίου
-
-
Εδάφια της Ημέρας για τον Μήνα Ιανουάριο
16 Αποστέλλει τον λόγον αυτού, και ιατρεύει αυτούς, και ελευθερόνει από της φθοράς αυτών.—Ψαλμ. 107:20. Σ 15/6/64 17
17 Μακάριος ο άνθρωπος ο φοβούμενος τον Ιεχωβά· εις τας εντολάς αυτού ηδύνεται σφόδρα.—Ψαλμ. 112:1, ΜΝΚ. Σ 15/8/64 17-19
18 Κύριε, προς τίνα θέλομεν υπάγει; λόγους ζωής αιωνίου έχεις.—Ιωάν. 6:68. Σ 1/9/64 2, 1α
19 Γάλα σας επότισα, και ουχί στερεάν τροφήν· διότι δεν ηδύνασθε έτι να δεχθήτε αυτήν.—1 Κορ. 3:2. Σ 15/9/64 5
20 Δια να κλίνη εις το όνομα του Ιησού παν γόνυ επουρανίων και επιγείων.—Φιλιππησ. 2:10. Σ 1/10/64 15-17
21 Έκαστος ας εξετάζη το εαυτού έργον, και τότε εις εαυτόν μόνον θέλει έχει το καύχημα και ουχί εις τον άλλον. Διότι έκαστος το εαυτού φορτίον θέλει βαστάσει.—Γαλ.6:4, 5. Σ 1/8/64 4
22 Ποιμάνατε το μεταξύ σας ποίμνιον του Θεού, επισκοπούντες μη αναγκαστικώς, αλλ’ εκουσίως.
-