Γι’ αυτό, αν είσθε ένας ο οποίος είναι αποθαρρυμένος, ανήσυχος και χωρίς πραγματική ελπίδα, τι μπορείτε να κάμετε; Ζητείτε τον Ιεχωβά Θεό. Μάθετε γι’ αυτόν απ’ εκείνους που τον υπηρετούν. Ταπεινωθήτε για να τον επικαλεσθήτε μέσω του Ιησού Χριστού. Αυτός θα σας ανταμείψη κατευθύνοντάς σας σε μια πραγματική ελπίδα ζωής κάτω από τη διακυβέρνησι της Βασιλείας του Χριστού, οπότε «η γη θέλει είσθαι πλήρης της γνώσεως του Ιεχωβά, καθώς τα ύδατα σκεπάζουσι την θάλασσαν.»—Ησ. 11:9.

Πώς οι Τελώναι Εθεωρούντο τον Πρώτον Αιώνα

Ο ΤΕΛΩΝΗΣ ποτέ δεν υπήρξε ένας λαοφιλής άνθρωπος. Ιδιαίτερα τον πρώτο αιώνα μ.Χ. συνέβαινε αυτό μεταξύ των Ιουδαίων που διέμεναν στη Γαλιλαία και στην Ιουδαία.

Οι Ιουδαίοι απεστρέφοντο τη φορολογία από τη Ρωμαϊκή εξουσία σε τέτοιο βαθμό ώστε η πιθανότης προσθέτων φόρων ήταν αρκετή να δώση αφορμή σε επανάστασι. Μια απ’ αυτές τις εξεγέρσεις αναφέρεται στις Πράξεις 5:37: «Εσηκώθη Ιούδας ο Γαλιλαίος, εν ταις ημέραις της απογραφής, και έσυρεν οπίσω αυτού αρκετόν λαόν.»

Μια απογραφή αυτής της φύσεως ήγειρε μεγαλύτερα ζητήματα από τη δαπάνη απλώς των φόρων: ‘Ποιος ήταν τώρα κύριος της χώρας; Κάθε νέα απαίτησις δεν ηύξανε τον ζυγόν που επέβαλε η Ρώμη; Μολονότι χάριν της ειρήνης είχαν οι Ιουδαίοι ένα μέτρον εξουσίας, δεν ήταν μήπως καιρός να πολεμήσουν εναντίον της περαιτέρω καταπατήσεως των δικαιωμάτων τους;’ Έτσι εσκέπτοντο άνθρωποι σαν τον Ιούδα τον Γαλιλαίο. Και, σύμφωνα με τον ιστορικό Ιώσηπο, προέτρεπαν τους συμπατριώτας των ν’ αντισταθούν, λέγοντας ότι ‘θα ήσαν δειλοί αν υπέκυπταν στην πληρωμή φόρων στους Ρωμαίους.’

Αλλά, εκτός από την αναγνώρισι υποτέλειας σε μια ξένη δύναμι, υπήρχε και άλλος ένας λόγος για να μισούν οι Ιουδαίοι τη φορολογία. Αυτό γίνεται φανερό όταν εξετασθή ο τρόπος με τον οποίον εισεπράττοντο οι φόροι και οι καταχρήσεις που προέκυπταν.

ΤΟ ΡΩΜΑΪΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΙΣΠΡΑΞΕΩΣ ΦΟΡΩΝ

Οι κεφαλικοί φόροι και οι φόροι ιδιοκτησίας της γης εισεπράττοντο από αυτοκρατορικούς εκπροσώπους. Αλλά το δικαίωμα εισπράξεως φόρων από εξαγωγές, εισαγωγές και εμπορεύματα προερχόμενα από μια χώρα διά των εμπόρων το αγόραζαν με δημοπρασία. Το δικαίωμα εισπράξεως αυτών των φόρων εδίδετο στους μεγαλύτερους πλειοδότας. Όταν αυτοί εισέπρατταν φόρους, απεκόμιζαν ένα κέρδος από την είσπραξι των φόρων που υπερέβαινε το ποσόν της προσφοράς των. Αυτοί, γνωστοί ως πουμπλικάνοι, ανέθεταν σε υπεργολάβους το δικαίωμα να εισπράττουν φόρους σε ωρισμένα μέρη της περιοχής των. Οι υπεργολάβοι με τη σειρά τους, είχαν άλλους ανθρώπους που εισέπρατταν προσωπικά τους φόρους.

Ο Ζακχαίος, λόγου χάριν, φαίνεται να ήταν επί κεφαλής τελωνών μέσα και γύρω από την Ιεριχώ. (Λουκ. 19:1, 2) Και ο Ματθαίος τον οποίον ο Ιησούς εκάλεσε να γίνη απόστολος, ήταν ένας που έκανε την πραγματική εργασία της εισπράξεως φόρων. Ο Ματθαίος, γνωστός επίσης ως Λευί, φαίνεται ότι είχε το φορολογικό του γραφείο μέσα ή κοντά στην Καπερναούμ.—Ματθ. 10:3· Μάρκ. 2:1, 14.

Ένα δασμολογικό διάταγμα της Παλμύρας χρονολογούμενο από το έτος 137 μ.Χ. εξηγεί μερικές από τις καταχρήσεις στις οποίες υπέκειτο το φορολογικό σύστημα. Ο πρόλογός του λέγει ότι σε προγενέστερα (του πρώτου αιώνος) χρόνια το ποσοστό του φόρου δεν ήταν καθωρισμένο. Οι επιβαρύνσεις εγίνοντο κατά έθιμον,