19:11-27· Ματθ. 16:21, 28.

Εγνώριζαν ότι η προφητεία του Δανιήλ 7:13, 14 θα εξεπληρώνετο οπωσδήποτε, αλλά διηρωτώντο πώς. Ακόμη και πιστοί προφήται πριν απ’ αυτούς διηρωτώντο περί της ελεύσεως του Μεσσία στη γη και περί της αναλήψεως ενδόξου δυνάμεως και του γεγονότος ότι θα είχε ακολούθους που θα συμμετείχαν με αυτόν, όπως εξηγεί ο Πέτρος: «Εξεζήτησαν και εξηρεύνησαν οι προφήται, . . . ερευνώντες, εις τίνα ή ποίον καιρόν εφανέρωνε το εν αυτοίς πνεύμα του Χριστού, ότε προεμαρτύρει τα πάθη του Χριστού, και τας μετά ταύτα δόξας.» Ναι, και οι άγγελοι ακόμη ήθελαν να γνωρίσουν τις απαντήσεις, όπως ο Πέτρος προχωρεί και λέγει: «Εις τα οποία επιθυμούσιν οι άγγελοι να παρακύψωσι.»​—1 Πέτρ. 1:10-12.

Οι μαθηταί, λοιπόν, στην πραγματικότητα ερώτησαν: ‘Τι ακριβώς θα είναι το σημείον; Πώς ακριβώς θα εκπληρωθούν οι προφητείες οι σχετικές με την παρουσία σου; Τι πρέπει ν’ αναζητούμε για να μη χάσωμε, να μην είμεθα τυφλοί, όπως είναι οι Φαρισαίοι στην παρουσία σου τώρα, μολονότι είσαι σωματικώς παρών κι ωστόσο δεν αναγνωρίζεσαι απ’ αυτούς ως ο Μεσσίας;’

Ο Ιησούς δεν απήντησε με πάρα πολλές λέξεις ότι θα ήταν αοράτως παρών, αλλά περιέγραψε τις ενδείξεις που θα καθιστούσαν την παρουσία του ευκολογνώριστη, είτε ορατή είτε αόρατη. Τους διεβεβαίωσε ότι το σημείο του Δανιήλ θα εξεπληρώνετο σ’ αυτόν. Εγνώριζε ότι αργότερα, όταν θα ελάμβαναν το άγιον πνεύμα, θα κατανοούσαν ότι η ανάστασίς του ήταν «εν πνεύματι» και ότι η δευτέρα παρουσία του θα ήταν με ένδοξη πνευματική εξουσία, αόρατη σε ανθρώπινα μάτια. Η απάντησίς του αποτελεί ένα βέβαιο σημείο στους Χριστιανούς, που είναι στη γη σήμερα και πιστεύουν όπως επίστευαν κι εκείνοι οι μαθηταί και οι οποίοι διακρίνουν αλάνθαστα την αόρατη παρουσία του με Βασιλική εξουσία, μολονότι όλος ο «Χριστιανικός κόσμος» είναι τυφλός ως προς το γεγονός αυτό που είναι υψίστης σπουδαιότητος για το ανθρώπινο γένος.

● Γιατί ο Σαούλ ερώτησε ποιος ήταν ο Δαβίδ, στο εδάφ. 1 Σαμουήλ 17:55, αν ο Δαβίδ ήταν ήδη κιθαρωδός στην αυλή του Σαούλ, όπως εμφαίνεται στο βιβλίον 1 Σαμουήλ 16:23;

Η Μετάφρασις Νέου Κόσμου των Αγίων Γραφών, μαζί με άλλες μεταφράσεις της Γραφής, όπως είναι η Μετάφρασις Βασιλέως Ιακώβου, μας λέγει στο δέκατο έκτο κεφάλαιο του 1 Σαμουήλ ότι ο Δαβίδ έτυχε της προσοχής του Σαούλ και ο Σαούλ τον έκαμε κιθαρωδόν του και οπλοφόρον. Κατόπιν το εδάφ. 1 Σαμουήλ 17:15 δείχνει ότι ο Δαβίδ επέστρεψε στο έργον του ποιμένος για τον πατέρα του και αργότερα επανήλθε στον Σαούλ, όταν επολέμησε τον Γολιάθ. Στον καιρό της επανόδου του, ο Σαούλ εφαίνετο ότι δεν εγνώριζε τίποτε περί Δαβίδ, όπως εμφαίνεται στο βιβλίον 1 Σαμουήλ 17:55-58. Τώρα, το ερώτημα είναι, πώς αυτό είναι δυνατόν;

Αυτή η αφήγησις, όπως περιέχεται στη Μετάφρασι Νέου Κόσμου και στη Μετάφρασι Βασιλέως Ιακώβου, ελήφθη από το Μασοριτικό Εβραϊκό κείμενο, διότι και οι δύο αυτές μεταφράσεις βασίζονται σ’ εκείνο το κείμενο. Αλλά πρέπει να ενθυμούμεθα ότι το Μασοριτικό κείμενο είναι ένα αρκετά πρόσφατο κείμενο εν συγκρίσει με κείμενα όπως η Ελληνική Μετάφρασις των Εβδομήκοντα, που είναι μια μετάφρασις πολύ αρχαιοτέρων Εβραϊκών κειμένων στην Ελληνική. Η δε Μετάφρασις των Εβδομήκοντα, που περιέχεται στα Ελληνικά χειρόγραφα του τετάρτου αιώνος, στο Βατικανό 1209 και στο Σιναϊτικό, μας δίνει μια ελαφρώς διαφορετική εικόνα των γεγονότων αυτών, διότι ωρισμένα κύρια εδάφια που προξενούν τη δυσκολία παραλείπονται. Με άλλα λόγια, όταν αναγινώσκωμε την αφήγησι της Γραφής των Εβδομήκοντα, δεν υπάρχει πρόβλημα, διότι δεν λέγει ότι ο Δαβίδ επανήλθε στις ποιμενικές ασχολίες του. Όταν, λοιπόν, ο Γολιάθ εβόησε για πρώτη φορά διατυπώνοντας την κομπαστική του πρόκλησι, ο Δαβίδ ήταν παρών και μπορούσε να προσφερθή να πολεμήση με τον γίγαντα. Ο Σαούλ εγνώριζε τον νεαρό Δαβίδ, αλλ’ όχι ως πολεμιστή· γι’ αυτό ο Δαβίδ κατετόπισε τον βασιλέα στα κατορθώματά του, όταν ως ποιμενόπαις είχε φονεύσει τον λέοντα και την άρκτο με τη δύναμι του Ιεχωβά. Κατόπιν, καθώς προχωρούσε ο Δαβίδ στη μάχη με τον γίγαντα, ο Σαούλ δεν είχε ανάγκη να ρωτήση για την ταυτότητα του Δαβίδ· τέτοιες δε έρευνες δεν εμφαίνονται στη Μετάφρασι των Εβδομήκοντα.

Αυτά τα περιστατικά φαίνονται να δείχνουν ότι κάτι έγινε στο Μασοριτικό κείμενο και πιθανώς γι’ αυτόν τον λόγο μας εδημιουργήθησαν οι προφανείς αυτές δυσκολίες. Θα παρατηρήσετε ότι οι υποσημειώσεις στην πρώτη έκδοσι της Μεταφράσεως Νέου Κόσμου εφιστούν την προσοχή μας σ’ αυτές τις διαφορές των χειρογράφων.

Εδάφια της Ημέρας για τον Μήνα Ιανουάριο

16 Αποστέλλει τον λόγον αυτού, και ιατρεύει αυτούς, και ελευθερόνει από της φθοράς αυτών.​—Ψαλμ. 107:20. Σ 15/6/64 17

17 Μακάριος ο άνθρωπος ο φοβούμενος τον Ιεχωβά· εις τας εντολάς αυτού ηδύνεται σφόδρα.​—Ψαλμ. 112:1, ΜΝΚ. Σ 15/8/64 17-19

18 Κύριε, προς τίνα θέλομεν υπάγει; λόγους ζωής αιωνίου έχεις.​—Ιωάν. 6:68. Σ 1/9/64 2, 1α

19 Γάλα σας επότισα, και ουχί στερεάν τροφήν· διότι δεν ηδύνασθε έτι να δεχθήτε αυτήν.​—1 Κορ. 3:2. Σ 15/9/64 5

20 Δια να κλίνη εις το όνομα του Ιησού παν γόνυ επουρανίων και επιγείων.​—Φιλιππησ. 2:10. Σ 1/10/64 15-17

21 Έκαστος ας εξετάζη το εαυτού έργον, και τότε εις εαυτόν μόνον θέλει έχει το καύχημα και ουχί εις τον άλλον. Διότι έκαστος το εαυτού φορτίον θέλει βαστάσει.​—Γαλ.6:4, 5. Σ 1/8/64 4

22 Ποιμάνατε το μεταξύ σας ποίμνιον του Θεού, επισκοπούντες μη αναγκαστικώς, αλλ’ εκουσίως.