Αποδεικνυόμενοι Πιστοί στα Ελάχιστα

«Εύγε, αγαθέ δούλε· επειδή εις το ελάχιστον εφάνης πιστός, έχε εξουσίαν επάνω δέκα πόλεων.»​—Λουκ. 19:17.

 1. Τι αντιμετωπίζομε στην καθημερινή ζωή, και πώς ανταποκρίνονται οι άνθρωποι;

ΚΑΘΕ ημέρα της ζωής μας αντιμετωπίζομε μικρές υποθέσεις. Μπορεί να είναι μέρη ενός προβλήματος, ένας πόνος ή λύπη, λεπτομέρειες ενός έργου προς εκτέλεσιν, μέτρον των ευθυνών που έχομε, ίσως κάποιες από τις ευτυχείς ευκαιρίες που απολαμβάνομε, ή ίσως μια μικρή έκτακτη υπόθεσις που ανελάβαμε, για να βοηθήσωμε κάποιον άλλον. Λαμβάνομε φροντίδα πολλών από αυτά τα μικρά πράγματα, αλλά πολλά, επίσης, μένουν ατελείωτα. Μερικοί άνθρωποι φαίνεται να έχουν την ικανότητα να λαμβάνουν φροντίδα πλήθους ευθυνών, ενώ άλλοι εύκολα διαταράσσονται από περιωρισμένες φροντίδες. Μερικά άτομα παίρνουν κάθε μέρα όπως έρχεται και φροντίζουν για την πιο επείγουσα υπόθεσι που είναι ενώπιον τους, αποβλέποντας, όμως, στον χειρισμό πολλών άλλων ευθυνών και ενεργώντας τόσο ήσυχα, ενώ άλλοι αποφεύγουν να προχωρήσουν αν έχουν περισσότερα από το άμεσο έργο να κάμουν. Προξενούν στον εαυτό τους πολλή στενοχώρια και μέριμνα για λεπτομέρειες που ανήκουν ακόμη στο μέλλον. Διαβαίνουν γέφυρες προτού κτισθούν, και πολλές που ποτέ δεν χρειάζεται να κτισθούν. Πρέπει να υπάρχη ισορροπία στη σκέψι μας. «Η ανήσυχος φροντίς εν τη καρδία του ανθρώπου ταπεινόνει αυτήν ο δε καλός λόγος ευφραίνει αυτήν.»​—Παροιμ. 12:25, ΜΝΚ.

 2. (α) Τι προσθέτει σ’ εμάς το να είμεθα μέλη της οργανώσεως του Θεού; (β) Ποια διαφορά δημιουργεί αυτό σ’ ένα άτομο;

² Με το να είμεθα μέλη της οργανώσεως του Θεού, αναλαμβάνομε περισσότερες μικρές υποθέσεις εκτός από εκείνες που ήδη αντιμετωπίζομε κάθε μέρα. Αυτές περιλαμβάνουν Γραφική μελέτη, παρακολούθησι συναθροίσεων για περισσότερη πνευματική τροφή, συμμετοχή στο κήρυγμα των αγαθών νέων της βασιλείας του Θεού, παροχή του ορθού παραδείγματος στην οικογενειακή ζωή, και αγνές συνήθειες ζωής. Έπειτα, αν είμεθα πιστοί σ’ αυτά τα προνόμια, μπορεί να διορισθούμε ως επίσκοποι στην εκκλησία για να βοηθήσωμε στην ποίμανσι του ποιμνίου του Θεού. Όλο τούτο θα φέρη στη ζωή μας πλήθη λεπτομερειών κάθε μέρα. Αυτές είναι εκείνες που δεν μπορούμε οπωσδήποτε να τις αφήσωμε ατελείωτες. Το να υπηρετούμε τον Θεό σε μια οργάνωσί σημαίνει να εκτελούμε ωρισμένα πράγματα. Το να φροντίζωμε γι’ αυτά σημαίνει πνευματική υγεία για τον εαυτό μας καθώς και για άλλους. (1 Τιμ. 4:16) Οι πνευματικές υποθέσεις πρέπει να λαμβάνουν την πρώτη θέσι. (Ματθ. 6:26) Όταν είμεθα βεβαρημένοι από την αντιμετώπισι των προβλημάτων κάθε ημέρας, έχομε βοήθεια από εκείνους που αναφέρονται στον Ησαΐα 50:4 (ΜΝΚ): «Κύριος ο Ιεχωβά έδωκεν εις εμέ γλώσσαν πεπαιδευμένων, δια να εξεύρω πώς να λαλήσω λόγον εν καιρώ προς τον βεβαρυμένον.» Το Λουκάς 19:17 λέγει: «Εύγε, αγαθέ δούλε.» Εφαρμόζεται στον τρόπο, με τον οποίον οι πιστοί κεχρισμένοι ακόλουθοι του Χριστού Ιησού χειρίζονται τα συμφέροντα της Βασιλείας. (Ματθ. 25:21) Ο καλός αυτός τρόπος καταλήγει στο να διορισθούν ως ο «πιστός και φρόνιμος δούλος» επί όλων των συμφερόντων της Βασιλείας επάνω στη γη. Η αρχή παραμένει αληθινή για όλους τους δούλους· η πιστότης είναι μια απαίτησις.

 3. Εξηγήστε πώς η πιστότης αποκαλύπτει την ωριμότητα ενός ατόμου.

³ Πράγματι, το πραγματικό πρόσωπο συχνά φανερώνεται στον χειρισμό των μικρών υποθέσεων από ένα άτομο. Στα μεγάλα πράγματα υπάρχει συνήθως κάποιος εκεί για να μας θαυμάση, να πη «Εύγε!» και να αναγνωρίση τις ικανότητές μας. Ακόμη και ένα οκνηρό άτομο συχνά θα εργασθή για να λάβη την επιδοκιμασία των ανθρώπων. (Παροιμ. 13:4) Θα ετοιμάση ομιλίες για να εκφωνήση ενώπιον της εκκλησίας και θα ενεργήση καλά· αλλά όταν πρόκειται να βοηθήση κάποιο ηλικιωμένο πρόσωπο στην εκκλησία με μεταφορά στις συναθροίσεις ή να διεξαγάγη μια Γραφική μελέτη μ’ ένα ενδιαφερόμενο άτομο τακτικά κάθε εβδομάδα, αυτό μπορεί ν’ αποκαλύψη αδιαφορία σε μικρές υποθέσεις στην οργάνωσί του Θεού. Μπορεί να μην είναι πιστός. Επομένως η νομιμοφροσύνη στον Θεό εύκολα διακρίνεται με τον τρόπο που ένα άτομο φροντίζει για τις μικρές υποθέσεις μ’ έναν τρόπο που δείχνει εκτίμησι. Το πρόθυμο άτομο κερδίζει πάρα πολλά. «Η αγαθοποιός ψυχή θέλει παχυνθή· και όστις ποτίζει, θέλει ποτισθή και αυτός.» (Παροιμ. 11:25) Αυτά τα είδη των πιστών ο Ιεχωβά πραγματικά τα ευλογεί και τα χρησιμοποιεί στην οργάνωσί του για να συμμετάσχουν στο ποιμαντικό έργο. Αυτοί είναι το είδος των πιστών που θα φροντίσουν για τα «πρόβατα» και θα τα θρέψουν με κατανόησι. Οι υποθέσεις αυτές δεν είναι μικρές λόγω μικροτέρας σπουδαιότητος κατ’ ανάγκην. Πολύ συχνά οι μικρές λεπτομέρειες θα υποστηρίξουν ολόκληρη τη διάρθρωσι. Παραδείγματος χάριν, μια γέφυρα με πέτρινη αψίδα δεν θα εβάσταζε ένα βάρος, αλλά θα κατέρρεε, αν δεν υπήρχε ο κεντρικός λίθος. Αλλ’ ο κεντρικός λίθος είναι μικρός σε σύγκρισι με το βάρος και το μέγεθος της γέφυρας. Εν τούτοις, μεγάλη φροντίδα δίδεται στο σχήμα του και στην τοποθέτησί του για να εξασφαλισθή μια ασφαλής γέφυρα.

 4. Δώστε παραδείγματα μικρών πραγμάτων που επηρέαζαν τη διάθεσι άλλων. Πώς επηρέασαν εκείνους που περιελαμβάνοντο σ’ αυτά;

⁴ Παρατηρήστε μερικά παραδείγματα της διαθέσεως του Ιεχωβά και του λαού του προς τις μικρές υποθέσεις. Στην κατασκευή της Σκηνής υπήρχαν πάρα πολλά πράγματα να γίνουν. Ο λαός ανταπεκρίθη, φέρνοντας «πλειότερον παρά το ικανόν δια την υπηρεσίαν του έργου, το οποίον ο Ιεχωβά προσέταξε να γείνη»· το αποτέλεσμα: «Ιδού, είχον κάμει αυτό καθώς προσέταξεν ο Ιεχωβά· ούτως έκαμον και ευλόγησεν αυτούς ο Μωυσής.» (Έξοδ. 36:5· 39:43, ΜΝΚ) Εξ άλλου, τι εσκέφθη ο Ιεχωβά για την ιδέα του Ιωνά να μεταβή στη Θαρσείς αντί της πόλεως που του είχε προσδιορισθή, της Νινευή; (Ιωνάς 1:4, 10, 12) Επίσης, ήταν ο Ιούδας ο Ισκαριώτης, ο οποίος για τριάντα αργύρια έλαβε απόφασι, η οποία έκρινε ολόκληρο το μέλλον του. (Ματθ. 27:3-6) Δεν υπήρχε ιδιοτέλεια στον Παύλο. Αν και είχε ασφαλώς πολλά πράγματα για να φροντίση γι’ αυτά, επήρε καιρό να γράψη μια ειδική επιστολή στον Φιλήμονα προς όφελος του Ονησίμου. Έπειτα υπήρχε ο Ιωσήφ, τόσο τέλειος στη ζωή του ως δούλου ώστε γρήγορα επεφορτίσθη με τη φροντίδα του σπιτιού του κυρίου του. Ακόμη και στη φυλακή επέδειξε τις ίδιες ιδιότητες, και γρήγορα ελάμβανε φροντίδα για πολλές λεπτομέρειες της λειτουργίας της φυλακής. Ευημέρησε, επίσης, στη βασιλεία του Φαραώ. Ο Ιεχωβά τον ευλόγησε και, όπως εκτίθεται στη Γένεσι 39:23 (ΜΝΚ), «ο Ιεχωβά ευώδωνεν όσα αυτός έκαμνε» και «ο Ιεχωβά ήτο μετ’ αυτού [του Ιωσήφ].»

 5. (α) Γιατί υπάρχει ανάγκη για όλους τους αφιερωμένους αδελφούς να αναλαμβάνουν ευθύνη; (β) Πώς αποκτάται η ικανότης;

⁵ Η κοινωνία Νέου Κόσμου των μαρτύρων του Ιεχωβά είναι μια αυξάνουσα εργαζόμενη οργάνωσις· πρέπει να είναι τέτοια, για να κάμη να εκτελεσθή το καταπληκτικό έργο που έχει ανατεθή σ’ αυτήν, δηλαδή, «θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη.» (Ματθ. 24:14) Καθώς σχηματίζονται νέες εκκλησίες, θα χρειάζωνται επίσκοποι, και ένας αριθμός βοηθών υπηρετών, για να φροντίζουν για τις λεπτομέρειες που περιλαμβάνονται στο ποιμαντικό μέρος του ποιμνίου του Θεού. Εκείνοι που χρησιμοποιούνται σε τέτοιες υπεύθυνες θέσεις είναι εκείνοι που ενεργούν καλά στις μικρές υποθέσεις, φροντίζοντας γι’ αυτές με την ίδια επιμέλεια που απαιτείται στα μεγαλύτερα πράγματα. Αν, παραδείγματος χάριν, ένας αρχηγός οικογενείας, ο πατέρας, φροντίζη για τους μικρούς στο σπίτι του, πηγαίνοντάς τους στις συναθροίσεις και διδάσκοντάς τους υπομονητικά να συμμετέχουν στην υπηρεσία του Θεού, αυτός ο ίδιος θα λάβη καλή φροντίδα για μια εκκλησία. Η Γραφή το αναφέρει αυτό ως απαίτησι, λέγοντας: «Κυβερνών καλώς τον εαυτού οίκον, έχων το τέκνα αυτού εις υποταγήν μετά πάσης σεμνότητος.» (1 Τιμ. 3:4) Καθώς διδάσκονται οι νέοι την αλήθεια της Γραφής, ανατρέφονται εξακολουθητικά σε ωριμότητα· μαθαίνουν να χειρίζωνται ευθύνες. Έτσι στην κοινωνία Νέου Κόσμου των μαρτύρων του Ιεχωβά υπάρχουν πάντοτε αδελφοί που εκπαιδεύονται στο να λαμβάνουν την ηγεσία στην ποίμανσι των «προβάτων».

 6. Ποια διάθεσις επικρατεί στον παλαιό κόσμο σήμερα, και γιατί ν’ αποφεύγωμε να επηρεάζωμεθα από τέτοιες σκέψεις;

⁶ Φυσικά, περιβαλλόμενοι από έναν κόσμο ανθρώπων που φοβάται την ευθύνη και που την βλέπει σαν κάτι προς αποφυγήν, μπορούμε εύκολα να εννοήσωμε γιατί πρέπει να καλλιεργήσωμε μια νέα διάθεσι όταν αφιερωνώμεθα για να υπηρετήσωμε τον Ιεχωβά Θεό. Στην οργάνωσι του Ιεχωβά δεν βραδύνει κανείς επειδή ο Αρμαγεδδών δεν είναι εδώ σήμερα ή επειδή κάποιος δεν μας επαινεί κάθε μέρα. Πρέπει να θέλωμε να περιληφθούμε στα προνόμια της υπηρεσίας που συμβαδίζουν με την ευθύνη. Το να καλλιεργούμε ένα πνεύμα αυτοθυσίας θα φέρη τα οφέλη της ωριμότητάς μας σε πολλούς από τους αδελφούς μας και θα κρατήση την προσοχή μακριά από το ευαίσθητο εγώ. Μερικοί μπορεί να νομίζουν, ωστόσο, ότι είναι καλύτεροι ακόλουθοι παρά ηγέται. Άλλοι λέγουν ότι η υγεία των δεν θα αντείχε κάτω από το βαρύ φορτίο του έργου. Έπειτα υπάρχουν εκείνοι, που βλέπουν συνδεδεμένη με το να είναι επίσκοποι την ανάγκη κατά καιρούς να είναι σταθεροί και να νουθετούν τους αδελφούς, και διστάζουν να προχωρήσουν από φόβο μήπως πληγώσουν τα αισθήματα κάποιου. Ή ίσως μερικοί φρονούν ότι δεν είναι ικανοί, δεν έχουν αρκετή γνώσι για ν’ απαντούν σε όλες τις ερωτήσεις και να χειρίζωνται όλα τα προβλήματα που είναι βέβαιο ότι θα εγερθούν. Αλλά σε όλες αυτές τις διαθέσεις τρομάζομε από το όλον μεγάλο πράγμα. Αυτή η μεγάλη ευθύνη σημαίνει να λαμβάνετε φροντίδα μικρών υποθέσεων κάθε μέρα, και, καθώς προχωρεί ο καιρός, θα είσθε ικανοί να χειρίζεσθε περισσότερες απ’ αυτές. Είναι αλήθεια ότι θα μπορούσατε να είσθε περιωρισμένοι, αλλά όχι κατ’ ανάγκην διαγεγραμμένοι λόγο κάποιου εμποδίου, θυμηθήτε, επίσης, ότι τις ίδιες ιδιότητες που χρειάζονται οι επίσκοποι, τις χρειάζονται, επίσης, και όλα τα «πρόβατα» στην εκκλησία.

 7. Ποιος διορίζει τους επισκόπους; Πώς;

⁷ Σταματήστε και σκεφθήτε σοβαρά τώρα. Είναι οι άνθρωποι γεννημένοι για να είναι επίσκοποι στην εκκλησία του Θεού σήμερα; Όχι. Ο λόγος του Θεού λέγει: «Εάν τις ορέγηται επισκοπήν, καλόν έργον επιθυμεί.» (1 Τιμ. 3:1) «Προσέχετε λοιπόν εις εαυτούς, και εις όλον το ποίμνιον, εις το οποίον το πνεύμα το άγιον σας έθεσεν επισκόπους, δια να ποιμαίνητε την εκκλησίαν του Θεού.» (Πράξ. 20:28) Ο Ιεχωβά Θεός και ο Υιός του Ιησούς Χριστός μέσω του «πιστού και φρονίμου δούλου» έχουν μια γνώμη στην υπόθεσι ως προς το ποιοι είναι επίσκοποι που ποιμαίνουν το ποίμνιον του Θεού. Επομένως, εκείνοι που ζουν σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού που είναι γραμμένες στον λόγον του, αναγνωρίζονται και χρησιμοποιούνται στην ποίμανσι των «προβάτων».

 8. Ποια εποικοδομητική όρασι της ευθύνης μπορούμε ν’ απολαμβάνωμε;

⁸ Αντί να έχετε μια μυωπική ισχνή όρασι, βλέποντας βάρη, προβλήματα, μακρές ώρες, ψυχικά άλγη, αναζήτησι λήψεως αποφάσεων, την ανάγκη να στενοχωρήση κανείς τον εαυτό του για να βοηθήση άλλους, τον διαρκή τριγμό που δεν τελειώνει ποτέ, κυττάξτε μάλλον και ιδέτε την αύξησι των ανθρώπων που ήσαν προηγουμένως χωρίς από τον Θεό διωρισμένους ποιμένας να βρίσκονται τώρα στη σκιά προστατευτικών αφιερωμένων δούλων του Θεού. Παρατηρήστε τα επιτεύγματα της κοινωνίας Νέου Κόσμου. Ιδέτε τους νέους ν’ αυξάνουν σε ωριμότητα, μια από τις πιο θελκτικές αυξήσεις πράγματι. Δοκιμάστε τη χαρά της υπηρεσίας. Έπειτα μετρήστε, αν μπορήτε, τις τέρψεις και τα προνόμια του να εργάζεσθε υπέρ των αδελφών σας και μαζί με τους αδελφούς σας στην υπηρεσία του Ιεχωβά.

 9. (α) Πώς θα μπορούσατε ν’ αποδειχθήτε αξιόπιστοι σε μικρές λεπτομέρειες στο έργο της οργανώσεως; (β) Γιατί να εντείνουμε τον εαυτό μας τόσο σθεναρά;

⁹ Μια άλλη υπόθεσις που πρέπει να εξετασθή τώρα, οπότε υπάρχουν πολλοί άνθρωποι «έχοντες μεν μορφήν ευσεβείας, ηρνημένοι δε την δύναμιν αυτής», είναι το να συνεχίσωμε ως το τέλος και να είμεθα αξιόπιστοι. (2 Τιμ. 3:5) Ένας διορισμός στην οργάνωσι του Θεού ποτέ δεν είναι ένα μηδαμινό πράγμα για ν’ αγνοήται. Οποιαδήποτε λεπτομέρεια άξια ν’ ανατεθή σ’ ένα δούλον του Θεού αξίζει την πιο επιμελή προσοχή του στο τμήμα του χρόνου που χρειάζεται για να την χειρισθή. Ο Ιησούς είπε: «Πας όστις έρχεται προς εμέ, και ακούει τους λόγους μου, και κάμνει αυτούς . . . είναι όμοιος με άνθρωπον οικοδομούντα οικίαν, όστις έσκαψε και εβάθυνε, και έβαλε θεμέλιον επί την πέτραν. . . . Όστις όμως ακούση και δεν κάμη, είναι όμοιος με άνθρωπον οικοδομήσαντα οικίαν επί την γην χωρίς θεμέλιον.» (Λουκ. 6:47-49) Χρειάζεται κάτι περισσότερο από το ν’ ακούμε, και χρειάζεται κάτι περισσότερο από το να μιλούμε σχετικά με τούτο· χρειάζεται ενέργεια για να γίνωνται τα πράγματα ώστε μια εκκλησία να υπηρετή τον Θεό και να τρέφη τα «πρόβατα.» Οι αξιόπιστοι, λοιπόν, έχουν πολλά για ν’ αποβλέπουν σ’ αυτά, όπως εδόθη υπόσχεσις στην επιστολή Ιακώβου 1:25: «Όστις όμως εγκύψη εις τον τέλειον νόμον της ελευθερίας, και επιμείνη εις αυτόν, ούτος γενόμενος ουχί ακροατής επιλήσμων, αλλ’ εκτελεστής έργου, ούτος θέλει είσθαι μακάριος εις την εκτέλεσιν αυτού.» Μ’ ένα ισχυρό θεμέλιο και την ευλογία του Ιεχωβά, ένα πρόθυμο άτομο με εκτίμησι μπορεί να κάμη πολλά να εκτελεσθούν. Μπορεί να βοηθήση πολλούς ανθρώπους ν’ αυξήσουν σε ωριμότητα και θα είναι πιο χρήσιμος στην οργάνωσι του Θεού όσο περισσότερον καιρό υπηρετεί. Γιατί να χάσετε εκείνο που έχετε επειδή αφήνετε τη γνώσι σας να μένη αργή; Οι Παροιμίες 11:24 το περιγράφουν αυτό με τον εξής τρόπο: «Οι μεν σκορπίζουσι, και όμως περισσεύονται· οι δε παρά το δέον φείδονται, και όμως έρχονται εις ένδειαν.»

10. (α) Ποια οφέλη υπάρχουν για αξιόπιστα πρόσωπα; (β) Υπάρχει ανάγκη να είμεθα πιστοί σε μικρά πράγματα;

¹⁰ Σκεφθήτε, επίσης, τις μέλλουσες ευλογίες των αξιοπίστων, καθώς διαβάζετε το Λουκάς 8:18: «Προσέχετε λοιπόν πώς ακούετε· διότι όστις έχει θέλει δοθή εις αυτόν και όστις δεν έχει, και εκείνο το οποίον νομίζει ότι έχει, θέλει αφαιρεθή απ’ αυτού.» Υποθέστε ότι ένας αφιερωμένος δούλος του Θεού δεν θέλει να φροντίση για κάποια μικρά πράγματα στην εκκλησία, αλλά αισθάνεται τον εαυτό του πολύ δεσμευμένον και θέλει ν’ απολαμβάνη ελευθερία από κάποιες ευθύνες. Τώρα, ποιο αποτέλεσμα θα έχη αυτό στα τέκνα του που λέγει ότι θέλει να τα εκπαιδεύση να υπηρετούν τον Θεό; Ένα άτομο δεν γεννάται να είναι καλός πατέρας ή επίσκοπος, αλλά, μέσω γνώσεως, εκπαιδεύσεως, πείρας και επιδόσεως του εαυτού του, με τη βοήθεια του Ιεχωβά μπορεί να ενεργήση καλά σε κάθε θέσι. Αν ενεργή καλά στη μία θέσι, πολύ πιθανόν να ενεργήση καλά και στην άλλη. Το Λουκάς 16:10 αναφέρει την εξής δήλωσι του Ιησού: «Ο εν τω ελαχίστω πιστός, και εν τω πολλώ πιστός είναι· και ο εν τω ελαχίστω άδικος, και εν τω πολλώ άδικος είναι.» Τα Σχόλια του Κλαρκ, Τόμος V, σελίς 462, κάνουν την εξής ενδιαφέρουσα παρατήρησι: «Αυτός που έχει τις γνήσιες αρχές της πιστότητος μέσα του θα κάμη ένα σημείο συνειδήσεως να προσέχη επιμελώς ακόμη και στα ελάχιστα πράγματα· με το να συνηθίζη δε να ενεργή ορθά σε μικρά πράγματα αποκτά την ευγενή συνήθεια να ενεργή με καταλληλότητα, πιστότητα, τιμή και συνείδησι σε υποθέσεις του μεγίστου ενδιαφέροντος. Αντιθέτως, εκείνος που δεν ενεργεί ορθά σε μικρές υποθέσεις, σπανίως θα αισθάνεται τον εαυτό του δεσμευμένον να δώση πολλή προσοχή στις υπαγορεύσεις της τιμής και της συνειδήσεως, σε περιπτώσεις μεγάλης σπουδαιότητος. Μπορούμε λογικά να περιμένωμε ότι ένας άνθρωπος, που συνεχώς πέφτει στα μικρά πράγματα, έχει τη δύναμι ν’ αντισταθή σε πειρασμούς για μεγάλα κακά;»

11, 12. (α) Πού οι μάρτυρες του Ιεχωβά φροντίζουν για μικρές υποθέσεις που πραγματικά είναι σπουδαίες; (β) Πώς τα «πρόβατα» τρέφονται και εισάγονται στην οργάνωσι;

¹¹ Εκατοντάδες χιλιάδων μαρτύρων του Ιεχωβά αποδεικνύονται πιστοί σε μικρές υποθέσεις όταν μετέχουν στην από σπίτι σε σπίτι δράσι των κηρύγματος. Πραγματικά, 1.040.836 διαγγελείς της βασιλείας του Θεού ανέφεραν ότι είχαν μετάσχει σ’ αυτό το έργο. (Βλέπε Βιβλίον του Έτους των Μαρτύρων του Ιεχωβά 1964, σελίς 38.) Σ’ αυτό το διακονικό έργο βρίσκουν ανθρώπους που θέλουν να μάθουν περισσότερα για τον Θεό και τους σκοπούς του. Θέλουν κάποια βοήθεια στη μελέτη της Γραφής. Λοιπόν, οι μάρτυρες του Ιεχωβά είναι ευτυχείς να βρίσκουν τέτοια άτομα και συχνά αισθάνονται όπως ο μεταλλωρύχος που βρίσκει τον χρυσόν ν’ αποκαλύπτεται, διότι οι πράοι αυτοί περιγράφονται ως πρόβατα στη Γραφή. Σημειώστε την αξία που αποδίδει σ’ αυτούς ο Ιεχωβά, όπως εξηγείται στο κατά Ματθαίον 18:14: «Ούτω δεν είναι θέλημα έμπροσθεν του Πατρός σας του εν ουρανοίς, να απολεσθή είς των μικρών τούτων.» Θα λησμονήσουν οι μάρτυρες του Ιεχωβά να σημειώσουν τη διεύθυνσι των «προβάτων» ή να γράψουν τις ερωτήσεις που πρέπει να τύχουν απαντήσεως στην επομένη επίσκεψι; Θα τηρήσουν την υπόσχεσί τους και θα επανεπισκεφθούν; Και γρήγορα, μέσα σε λίγες μέρες; Ο Ιησούς ενετύπωσε στον Πέτρο την ανάγκη να τρέφη τα «πρόβατα» λέγοντάς του τρεις φορές: «Βόσκε τα πρόβατά μου.» (Ιωάν. 21:15-17) Οι μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν εκπαιδευθή να ‘βόσκουν τα πρόβατα.’ Συνεπώς θα επανέλθουν. Αυτό είναι εκτέλεσις του έργου του Θεού, και σεις με τούτο αποδεικνύεσθε πιστός σε μικρές υποθέσεις.

¹² Από το σημείο αυτό και έπειτα τα «πρόβατα» που έχουν πρόσφατα ευρεθή λαμβάνουν μικρά πράγματα· λεπτομέρειες διδασκαλιών, τεμάχια της Βιβλικής προφητείας, στιγμιαίες απόψεις της οργανώσεως, σημεία Βιβλικών αρχών, μερικούς από τους κανόνες αγνής διαβιώσεως της θεοκρατικής κοινωνίας. Πρέπει μήπως να τα θεωρούμε αυτά ως ψυχία και όχι αρκετά σπουδαία για να εγγυηθούν ένα τακτικό πρόγραμμα διατροφής; Όχι, αλλά θα υπηρετήσωμε πιστά αυτούς τους πράους ανθρώπους, υπομονητικά διδάσκοντάς τους πώς να υπηρετούν τον Ιεχωβά. Αυτές οι μικρές υποθέσεις προσθέτουν κάτι πολύ μεγάλο​—ζωή, και σ’ αυτήν αιώνια ζωή.​—Ιωάν. 17:3.

13, 14. (α) Μπορεί η ομιλία μας να είναι τόσο αποκαλυπτική όσο η αξιοπιστία μας; (β) Πρέπει να αγνοούμε προς τα κάτω τάσεις στις συνομιλίες; (γ) Πώς η παλίρροια θα στραφή σε εποικοδομητικές συζητήσεις;

¹³ Εξετάστε τη συνομιλία μας. Μέρη ομιλίας, ναι, λόγια και φράσεις, είναι αλήθεια, αλλά ποια έννοια μεταδίδεται; Ποια διάθεσις αποκαλύπτεται; Η ομιλία μας θα μιλήση για μας, θα μας κάμη γωστούς. «Διότι εκ του περισσεύματος της καρδίας λαλεί το στόμα.» (Ματθ. 12:34) Η γλώσσα μας, λοιπόν, πρέπει να έλθη υπό επίβλεψιν· την ελέγχομε. Υπάρχουν βέβαια περιπτώσεις για ελαφρά συνομιλία, για χιούμορ, και για διήγησι πειρών και συμβάντων και για Γραφικές συζητήσεις. Αλλά ένας δούλος του Θεού, σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, δεν χρησιμοποιεί την ομιλία για να παραπονεθή, να γογγύση, να επικρίνη, να εξαπλώση κακολογία ή να χρησιμοποιήση βλασφημία ή να καυχηθή. Δεν είναι ανάγκη να φιμώσετε τον εαυτό σας και ν’ αποπνίξετε την ομιλία· μάλλον κάμετε όπως σας προτρέπει ο Ψαλμός 34:13: «Φύλαττε την γλώσσάν σου από κακού, και τα χείλη σου από του να λαλώσι δόλον.»

¹⁴ Όταν ομάδες ανθρώπων αρχίζουν να μιλούν για κάποιον, τότε συχνά οι ανώριμοι δίνουν ξεκίνημα στη συνομιλία προς την εσφαλμένη διεύθυνσι εξαίροντας κάποιο ελάττωμα αυτού του ατόμου. Άλλοι θα προσθέσουν σ’ αυτό, και τότε έχομε ένα πρόβλημα. Ποιος στην ομάδα θα έχη το θάρρος να διευθύνη την συνομιλία πάλι σ’ ένα εποικοδομητικό επίπεδο; Ποιος θα είναι νομιμόφρων στην οργάνωσι του Ιεχωβά σ’ αυτή τη μικρή υπόθεσι, και θα προστατεύση ένα από τα μέλη της; Μερικές φορές χρειάζεται μόνο μια λέξις, μια αλλαγή υποκειμένων, αλλά χρειάζεται κάποιος να το κάμη αυτό. Αν ένα μικρό πηδάλιο μπορή να διευθύνη ένα μεγάλο πλοίο και να το κρατήση να πλέη σε ασφαλή νερά, μια μικρή γλώσσα μπορεί να διευθύνη μια συνομιλία. (Ιάκ. 3:4) Είναι πραγματικά ένα μεγάλο πράγμα, επειδή αν κανείς επικρίνη ένα άτομο που υπηρετεί τον Θεό, γρήγορα θα παραπονεθή για τη θέσι που ο Θεός ίδρυσε για να κάμη να εκτελεσθή κάτι.​—Ιάκ. 5:9.

15. (α) Αν ακούμε, τι μπορεί η ομιλία των άλλων να κάμη για μας; (β) Συνιστάται η ακρόασις;

¹⁵ Η ομιλία μπορεί να είναι πολύ αναψυκτική και ενδιαφέρουσα. Αποκαλύπτει τα ενδιαφέροντα πράγματα που συνέβησαν σε άλλους ανθρώπους. Καθιστά γνωστή γνώσι κάποιου θέματος, στο οποίον αυτοί μπορεί να είναι πολύ αρμόδιοι. Αποκαλύπτει εκτίμησι για την αλήθεια. Μας λέγει πόσο θαυμαστός προμηθευτής είναι ο Ιεχωβά λαμβάνοντας φροντίδα για όλα αυτά τα άτομα καθώς διηγούνται τις πείρες των. Θα ωφεληθούμε, λοιπόν, αν είμεθα καλοί ακροαταί. Αλλά μερικοί άνθρωποι ποτέ δεν θέλουν να το κάμουν αυτό· θα ήθελαν μάλλον να εκφράζονται συνεχώς ώσπου ακόμη και οι ανώριμοι να επιθυμήσουν να παραμείνουν αυτοί ήσυχοι. Η ακρόασις είναι πολύ σπουδαία για έναν διάκονο του Θεού, οι δε Παροιμίες 1:5 τα καθιστούν αυτό σαφές: «Ο σοφός ακούων θέλει γείνει σοφώτερος, και ο νοήμων θέλει αποκτήσει επιστήμην κυβερνήσεως,» Αν θέλετε να σας ακούουν όταν μιλήτε, τότε ακούτε τους άλλους όταν μιλούν.

16. Πώς το ρολόι εξεικονίζει έναν πρακτικό τρόπο στη θέα φροντίζοντας για πολλά μικρά πράγματα;

¹⁶ Το ν’ αποδεικνυώμεθα πιστοί σε μικρά πράγματα μπορεί πολύ καλά να εξεικονισθή με το ρολόι. Είτε μικρό είτε μεγάλο, πολύ δαπανηρό με χρυσή επιμετάλλωσι ή απλώς ένα φτηνό κοινό ρολόι, όλα κάνουν ένα πράγμα, ένα πολύ μικρό πράγμα. Μετρούν τον χρόνο σε πολύ μικρά κλάσματα, σε δευτερόλεπτα. Κάνουν το καταπληκτικό έργο της ακριβούς τηρήσεως του χρόνου και της γνωστοποιήσεως του ημέρα ή νύχτα, ολόγυρα στο έτος, σε μικρά κομμάτια, κάθε φορά. Δεν στενοχωρούνται για την επόμενη εβδομάδα ή τον επόμενο μήνα, μόνο για το άμεσο δευτερόλεπτο. Όταν έχουν αναγράψει και γνωστοποιήσει το δευτερόλεπτο, κινούνται στο επόμενο. Μπορεί να μην είμεθα τόσο μηχανικοί όσο ένα ρολόι, αλλά πολλές φορές κάθε μέρα έχομε την ευθύνη και το προνόμιο να είμεθα πιστοί στον Ιεχωβά και στην οργάνωσί του σε μικρές υποθέσεις. Αν φροντίζωμε για το καθένα καθώς έρχεται και αν κάθε μέρα ενεργούμε καλύτερα, χρησιμοποιώντας τις αρχές του λόγου του Θεού ως εργαλεία επεξεργασίας, οι υποθέσεις αυτές θα τύχουν γρήγορα ευκόλου χειρισμού και μπορούμε να προχωρήσωμε σε μεγαλύτερες και σε περισσότερες ευλογίες από τον Ιεχωβά Θεό.

17. (α) Πώς οικογένειες μαρτύρων του Ιεχωβά, ιδιαίτερα σε μικρές κοινότητες, καλούνται να λάβουν φροντίδα γι’ αυτές τις μικρές υποθέσεις; (β) Πώς μπορεί αυτό να επηρεάση το έργο της Βασιλείας;

¹⁷ Ένα άλλο παράδειγμα είναι το της μόνης οικογενείας μαρτύρων του Ιεχωβά σε μια κοινότητα. Αυτοί κηρύττουν στους κατοίκους του μέρους αυτού. Εργάζονται για πολλούς ή με πολλούς από αυτούς τους ανθρώπους. Τα τέκνα των πηγαίνουν στο δημόσιο σχολείο με τα άλλα παιδιά. Ολόκληρη η κοινότης τούς παρατηρεί να έρχωνται και να πηγαίνουν στη Χριστιανική των δράσι, πώς ζουν μαζί ως οικογένεια, πώς εκπαιδεύονται τα τέκνα, και τη στάσι των και τη διάθεσι των σε ζητήματα της γειτονιάς. Ακούουν την ομιλία των. Κάθε κίνησις και λεπτομέρεια της ζωής των φαίνεται να έρχεται κάτω από ένα μικροσκόπιο για εξέτασι και παρέχει ύλη για πολλές συζητήσεις γύρω στην πόλι. Και αυτό δεν είναι μόνο για λίγες ημέρες, αλλά για έτη. Πολλοί άνθρωποι, αφού παρετήρησαν προσεκτικά τους μάρτυρας του Ιεχωβά επί έτη, έφθασαν στο συμπέρασμα ότι η Γραφή είναι αληθινή και οι αρχές του Θεού που περιέχονται σ’ αυτήν είναι πρακτικές και εφαρμόσιμες στην εποχή μας, το αποτέλεσμα δε ήταν ότι έγιναν μάρτυρες του Ιεχωβά. Πρέπει να θαυμάζη κανείς τη συνεχή πιστότητα που εκδηλώνεται σ’ αυτές τις μικρές υποθέσεις κάθε μέρα από αυτές τις οικογένειες που υπηρετούν τον Ιεχωβά σε πολλά μέρη της γης. Είναι σαν την οικογένεια του Νώε, που κατεσκεύαζε την όμοια με πλοίο κιβωτό υπό την διεύθυνσι του Θεού και παρετηρείτο από όλη την περιοχή κατά μήκος και πλάτος.​—Γένεσις κεφάλαια 6, 7.

18. Ποια βεβαίωσι και βοήθεια λαμβάνομε πάνω σ’ αυτό το ζήτημα από τη Γραφή;

¹⁸ Δεν υπάρχει αιτία για πανικό, επειδή δεν προσπαθούμε να ευαρεστήσωμε άνθρωπο· μάλλον, ευαρεστούμε τον Θεό, όπως τονίζεται στην προς Γαλάτας επιστολή 1:10: «Τώρα ανθρώπους πείθω ή τον Θεόν; ή ζητώ να αρέσκω εις ανθρώπους; διότι εάν ακόμη ήρεσκον εις ανθρώπους, δεν ήθελον είσθαι δούλος Χριστού.» Και πάλι, στην 1 Θεσσαλονικείς 2:4: «Καθώς εδοκιμάσθημεν υπό του Θεού δια να εμπιστευθώμεν το ευαγγέλιον, ούτω λαλούμεν, ουχί ως αρέσκοντες εις ανθρώπους, αλλ’ εις τον Θεόν τον δοκιμάζοντα τας καρδίας ημών.» Δεν υπάρχει αιτία για προειδοποίησι κίνδυνου, διότι ο Θεός μέσω του λόγου του, της Γραφής, επρομήθευσε τις αρχές που πρέπει να χρησιμοποιούνται στον καθημερινό χειρισμό αυτών των μικρών υποθέσεων. «Όλη η γραφή είναι θεόπνευστος, και ωφέλιμος προς διδασκαλίαν, προς έλεγχον, προς επανόρθωσιν, προς εκπαίδευσιν την μετά της δικαιοσύνης· δια να ήναι τέλειος ο άνθρωπος του Θεού, ητοιμασμένος εις παν έργον αγαθόν.»​—2 Τιμ. 3:16, 17.

19. (α) Πώς θα προχωρούσατε σε αύξησι της ευτυχίας; (β) Είναι ασήμαντες οι μικρές υποθέσεις; Γιατί απαντάτε έτσι;

¹⁹ Με αυτή την άποψι της υπηρεσίας μας στον Θεό, έχομε πλησίον μας την ευκαιρία ν’ αυξήσωμε την ευτυχία μας. Αν παρακολουθούσατε μια συνάθροισι εκκλησίας την εβδομάδα το περασμένο έτος και διευθετήτε τη ζωή σας να παρακολουθήτε δύο συναθροίσεις την εβδομάδα αυτό το έτος, θα διπλασιάσετε την ευτυχία σας. Αν είχατε το προνόμιο να συμμετέχετε έξη ώρες τον μήνα στην υπηρεσία και τώρα μπορήτε ν’ αφιερώσετε επτάμιση ώρες, θα προσθέσετε 25 τοις εκατό στην ευτυχία σας. Τώρα αν εκτείνεσθε για ευθύνη και διορίζεσθε υπηρέτης στην εκκλησία, θα πολλαπλασιάσετε την ευτυχία σας πολλές φορές περισσότερο. Σκεφθήτε πόσες φορές την ημέρα έχετε το προνόμιο να λαμβάνετε αποφάσεις υπέρ του θελήματος του Ιεχωβά. Μικρά πράγματα, ναι, μερικά τόσο μικρά ώστε παρέρχονται απαρατήρητα ή εύκολα διασκελίζονται, και όμως είναι εκεί. Καλλιεργήστε τη συνήθεια να λαμβάνετε αυτές τις αποφάσεις σύμφωνα με τον λόγον του Θεού· δεν μπορείτε πιθανώς να μετρήσετε την αύξησι σε ευτυχία που είναι προσιτή σε σας. Και έπειτα καλύψετε την με αυτή την υπόσχεσι: «Η ευλογία του Ιεχωβά πλουτίζει, και λύπη δεν θέλει προστεθή εις αυτήν.»​—Παροιμ. 10:22, ΜΝΚ.