τον ‘κακόν δούλον’ στο μέσον μιας τέτοιας κακής κατευθύνσεως. «Θέλει αποχωρίσει αυτόν» [«θέλει τιμωρήσει αυτόν με την μεγίστην αυστηρότητα» (ΜΝΚ)] και τον εκβάλλει από τον οίκον για να τον στείλη μαζί με τους θρησκευομένους υποκριτάς, στους οποίους η τάξις αυτή του ‘κακού δούλου’ ανήκει. Επειδή βρίσκονται στον πραγματικό οίκο του Κυρίου και της είχαν εμπιστευθή πολύτιμα πνευματικά πράγματα, η τάξις αυτή των Χριστιανών, που αποτελούν τον ‘κακόν δούλον’, είναι ακόμη πιο αξιοκατάκριτη από τους υποκριτάς εκείνους που βρίσκονται έξω από τον οίκον. Είναι, επίσης, ένοχοι προδοσίας απέναντι των πιστών Χριστιανών αδελφών των, ακριβώς όπως ο Ιούδας ο Ισκαριώτης ήταν απέναντι στον Κύριο Ιησού Χριστό. Δεν θα έχουν ανάστασι όπως δεν θα έχη και ο Ιούδας. Απαράλλακτη με την τάξι του ‘κακού δούλου’, ή περιλαμβανόμενη σ’ αυτήν, είναι και η τάξις του ‘πονηρού δούλου και οκνηρού’ με το ένα τάλαντο του Κυρίου της, όπως περιγράφεται στην παραβολή του Ιησού εις Ματθαίον 25:15, 16, 22-30· καθώς και ο «πονηρός δούλος», ο οποίος αρνήθηκε να αξιοποιήση την μία μνα του Κυρίου του, όπως περιγράφεται από τον Ιησούν εις Λουκάν 19:13, 20-27. Η Αγία Γραφή δεν αφήνει καμμιά ελπίδα αναστάσεως αυτών σε ουράνια ζωή.

Μέρος Δεύτερο

 1, 2. (α) Ποιους απίστους Χριστιανούς ανέφερε ο Παύλος στην 1 Τιμόθεον 1:18-20; (β) Ποιες ευκαιρίες, που είχαν, έχασαν τελείως;

ΣΤΙΣ ημέρες του απόστολου Παύλου υπήρχαν αφιερωμένοι Χριστιανοί, που έχασαν κάθε ευκαιρία για πνευματική ανάστασι σε ουράνια δόξα και δύναμι μαζί με τον Κύριο Ιησού Χριστό. Ο απόστολος Παύλος εξηγεί πώς συνέβη αυτό, όταν το έγραψε στον Τιμόθεο:

² «Ταύτην την παραγγελίαν παραδίδω εις σε, τέκνον Τιμόθεε, κατά τας προγενομένας προφητείας περί σου, να στρατεύης κατ’ αυτάς την καλήν στρατείαν, έχων πίστιν και αγαθήν συνείδησιν, την οποίαν τινές αποβαλόντες, εναυάγησαν εις την πίστιν· εκ των οποίων είναι ο Υμέναιος και Αλέξανδρος, τους οποίους παρέδωκα εις τον Σατανάν, δια να μάθωσι να μη βλασφημώσι.»—1 Τιμ. 1:18-20.

 3, 4. (α) Γιατί αυτό δεν σημαίνει ότι ανεμένετο η επανένταξις στην εκκλησία των δύο αυτών ανδρών; (β) Ποιοι, λοιπόν, εδιδάχθησαν από αυτό;

³ Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Υμέναιος και ο Αλέξανδρος εδιδάχθησαν τελικά ένα μάθημα και έπαυσαν να βλασφημούν και επανήλθαν στην εκκλησία και διεσώθησαν από τους όνυχας του Σατανά. Τούτο δεν θα μπορούσε να συμβή, διότι οι δύο αφιερωμένοι εκείνοι και βαπτισμένοι Χριστιανοί είχαν απωθήσει τη Χριστιανική πίστι και μια αγαθή συνείδησι και είχαν υποστή το ναυάγιο της πίστεώς των έτσι ώστε αυτή έπεσε στη θάλασσα της καταστροφής.

⁴ Με το ν’ αποκοπούν από την πιστή Χριστιανική εκκλησία οι δύο αυτοί άνδρες δεν εδιδάχθησαν καμμιά επανορθωτική παιδεία. Η αγαπητή πιστή εκκλησία απεκόμισε την παιδεία, μαθαίνοντας ν’ αποφεύγη εκείνους τους δύο πνευματικώς ναυαγημένους άνδρες και να μην έχη καμμιά σχέσι μαζί τους, αφήνοντάς τους πλήρως στο Σατανά, στον οποίον ο Παύλος, με αποστολική εξουσία, τους παρέδωκε. Με την αναγκαία αποβολή των δύο αυτών ανδρών, που είχαν χάσει την πίστι και μια αγαθή συνείδησι, η νομιμόφρων εκκλησία εξεπαιδεύθη ν’ αποφύγη να λάβη την πορεία ενεργείας του Υμεναίου και Αλεξάνδρου για να μην υποστούν και τα άλλα μέλη της την ίδια καταστροφή της Χριστιανικής των ζωής και αποκοπούν, παραδιδόμενα στο Σατανά.

 5, 6. (α) Σύμφωνα με τα εδάφια 2 Τιμόθεον 2:16-19, τι το εσφαλμένο υπήρχε στον Υμέναιο; (β) Γιατί η εκκλησία ώφειλε ν’ αποκηρύξη τον Υμέναιο και τον Φιλητό, και πώς αυτοί εδίδασκαν ότι η ανάστασις είχε γίνει;

⁵ Ο απόστολος Παύλος μάς δίνει περαιτέρω πληροφορίες σχετικά με τον Υμέναιο και δείχνει ποιο ήταν το σφάλμα του Υμεναίου, όταν αργότερα γράφη ο Παύλος στον Τιμόθεο ως εξής: