Διαβάστε και Μάθετε από τα Δύο Βιβλία των Χρονικών

«ΓΙΑΤΙ γράφτηκαν τα βιβλία των Χρονικών;» Πολλοί σπουδαστές έχουν κάνει αυτή την ερώτηση όταν διάβασαν τη Γραφή για πρώτη φορά. Διαβάζουν τα βιβλία Σαμουήλ και Βασιλέων και βλέπουν την ιστορία του λαού του Θεού κάτω από τους βασιλιάδες να παρουσιάζεται μ’ έναν ζωντανό, και επιδέξιο τρόπο. Τώρα φθάνουν στα δύο βιβλία των Χρονικών: εννιά μεγάλα κεφάλαια γενεαλογιών ακολουθούνται από επανάληψη πολλών από αυτά που διάβασαν πριν. Το βιβλίο Έρντμανς Μπάιμπλ Χέντμπουκ σχολιάζει: «Προφανώς τα βιβλία των Χρονικών φαίνεται ότι επαναλαμβάνουν με ανιαρό και πιο ηθικολογικό τρόπο όσα υπάρχουν ήδη στα βιβλία 2 Σαμουήλ και Βασιλέων».

Αλλά απλώς φαίνεται έτσι. Όπως ακριβώς και τα τέσσερα Ευαγγέλια στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές καλύπτουν την ίδια γενική ύλη, αλλά το καθένα δίνει μια διαφορετική άποψη και προσθέτει πληροφορίες κατ’ αποκλειστικότητα, έτσι και ο συγγραφέας των βιβλίων των Χρονικών, ενώ καλύπτει την ίδια γενική ύλη με τα προηγούμενα βιβλία, έχει τη δική του άποψη και δίνει πληροφορίες που δεν βρίσκονται αλλού. Αυτός έγραφε για μια ειδική περίοδο χρόνου και είχε ορισμένους, καλά καθορισμένους στόχους. Όταν το καταλάβουμε αυτό, μπορούμε να απολαύσουμε την ανάγνωση των βιβλίων και να μάθουμε πράγματα που θα μας βοηθήσουν σήμερα.

Κάλυψαν μια Ανάγκη

Τα βιβλία των Χρονικών γράφτηκαν, πιθανόν από τον Έσδρα, προς όφελος των Ιουδαίων που επέστρεψαν στην Υποσχεμένη Γη στο τέλος της αιχμαλωσίας των 70 ετών στη Βαβυλώνα. Αφού αναφέρει για τη βασιλεία του Δαβίδ και του Σολομώντα και την επακόλουθη διαίρεση του λαού τού Θεού σε δύο έθνη, ο συγγραφέας συγκέντρωσε την προσοχή του στο νότιο βασίλειο του Ιούδα και παρουσίασε την ιστορία του μ’ έναν τρόπο που θα παρείχε μαθήματα για τους εξόριστους που επέστρεψαν. Εξιχνίασε την ανάπτυξη της σπουδαίας βασιλικής γραμμής του Δαβίδ, και κάνοντάς το αυτό απάντησε σε ζωτικά ερωτήματα: Γιατί ο Ιεχωβά επέτρεψε στο εκλεκτό του έθνος να εξοριστεί σε μια ειδωλολατρική χώρα; Και πώς θα μπορούσαν οι Ιουδαίοι που επέστρεψαν (καθώς και οι αληθινοί Χριστιανοί σήμερα) να αποφύγουν να κάνουν τα λάθη που οδήγησαν σ’ αυτή την τιμωρία;

Οι Σπουδαίες Γενεαλογίες

Τα πρώτα εννιά κεφάλαια του 1 Χρονικών περιέχουν μεγάλους καταλόγους γενεαλογιών. Γιατί ο συγγραφέας τούς περιέλαβε; Επειδή οι γενεαλογίες ήταν σπουδαίες στον Ισραήλ. Κληρονομικά και προνόμια υπηρεσίας συνδέονταν μ’ αυτές. Μερικοί από τους Ισραηλίτες που επέστρεψαν, περιλαμβανομένων και μερικών ιερατικών οικογενειών, δεν μπορούσαν ν’ αποδείξουν τη γενεαλογική τους καταγωγή, και αυτό προξένησε μεγάλη δυσκολία. (Έσδρας 2:59-63) Γι’ αυτό, η προσεκτική αυτή εξιχνίαση της γενεαλογίας ήταν μεγάλου ενδιαφέροντος γι’ αυτούς.

Αλλά τι θα πούμε για τον σημερινό αναγνώστη της Βίβλου; Θα πρέπει να παραλείπει αυτά τα εννιά κεφάλαια και να αρχίζει να διαβάζει το 1 Χρονικών από την αφήγηση για το θάνατο του Σαούλ στο 10 κεφάλαιο; Όχι, αυτοί οι γενεαλογικοί κατάλογοι είναι μέρος «όλης της Γραφής» που είναι «θεόπνευστη». (2 Τιμόθεον 3:16) Τα πρώτα εννιά κεφάλαια του 1 Χρονικών έχουν σπουδαίες και συναρπαστικές πληροφορίες.

Για παράδειγμα, μόνο εδώ διαβάζουμε για τον Ιαβής, έναν απόγονο του Ιούδα που αποδείχτηκε εξαιρετικά έντιμος. (1 Χρονικών 4:9, 10) Κι εδώ, επίσης, βρίσκουμε έναν χρήσιμο κατάλογο της βασιλικής γραμμής του Δαβίδ, που αποκαλύπτει το σπουδαίο γεγονός ότι ο Ζοροβάβελ, ο κυβερνήτης των Ιουδαίων μετά την επιστροφή τους από τη Βαβυλώνα, προερχόταν από εκείνη τη (γενεαλογική) γραμμή.—1 Χρονικών 3:10-19.

Μας Λέει Περισσότερα για τον Δαβίδ

Τα υπόλοιπα κεφάλαια του βιβλίου 1 Χρονικών εξιστορούν λεπτομερέστερα τις ιστορικές αφηγήσεις προηγούμενων βιβλίων, ολοκληρώνοντας ιδιαίτερα τη γνώση μας για τον Βασιλιά Δαβίδ. Σε προηγούμενα βιβλία, ο Βιβλικός συγγραφέας έφτασε να γνωρίζει τον Δαβίδ σαν έναν αφιερωμένο δούλο του Ιεχωβά, έναν εντυπωσιακό πολεμιστή, έναν ποιητή, και ένα καλό αρχηγό αντρών. Στο βιβλίο 1 Χρονικών μαθαίνουμε ότι ήταν επίσης ένας επιδέξιος οργανωτής. Οργάνωσε το έθνος και το στρατό, καθώς και τη λατρεία στο ναό, σχηματίζοντας τις 24 διαιρέσεις των ιερέων, των Λευιτών, και των ψαλτωδών.—1 Χρονικών 23:1–27:22.

Το 2 Σαμουήλ περιγράφει την έντονη επιθυμία του Δαβίδ να οικοδομήσει έναν «οίκο», ή ένα ναό, για την κιβωτό της διαθήκης. (2 Σαμουήλ 7:2-5) Ο Ιεχωβά δεν ήθελε να επιτρέψει στον Δαβίδ να προχωρήσει στα σχέδιά του, και το βιβλίο 1 Χρονικών εξηγεί το λόγο. Ο Δαβίδ ήταν άντρας αιμάτων. Ο ναός θα οικοδομούνταν από τον διάδοχο του Δαβίδ, έναν ειρηνικό άνθρωπο. (1 Χρονικών 22:8-10) Το 2 Σαμουήλ μάς λέει επίσης πώς ο Δαβίδ αγόρασε το αλώνι στο οποίο χτίστηκε τελικά ο ναός. (2 Σαμουήλ 24:18-25) Το βιβλίο 1 Χρονικών προσθέτει σ’ αυτό, περιγράφοντας την τεράστια συνεισφορά που συγκέντρωσε ο Δαβίδ και όλες τις διευθετήσεις που έκανε, ώστε όταν ο Σολομών θα ήταν σε θέση ν’ αρχίσει την οικοδόμηση του ναού, το καθετί να ήταν έτοιμο γι’ αυτόν. (1 Χρονικών 22:6-19) Ο Ιεχωβά ακόμη έδωσε στον Δαβίδ το σχέδιο του ναού, το οποίο πιστά μεταβιβάστηκε στον Σολομώντα.—1 Χρονικών 28:9-21.

Η Ευλογία του Ιεχωβά . . .

Καθώς συνεχίζετε το διάβασμα του δεύτερου βιβλίου των Χρονικών, θα παρατηρήσετε ότι αρχίζει να προεξέχει ένα θέμα: Όταν οι βασιλιάδες του Ιούδα έδειχναν πλήρη εμπιστοσύνη στον Ιεχωβά, ευλογούνταν. Όταν δεν το έκαναν αυτό, ο λαός υπέφερε. Για παράδειγμα, ο γιος του Βασιλιά Ροβοάμ ο Αβιά, πολεμώντας εναντίον του Ισραήλ, βρέθηκε σε μειονεκτική στρατηγική θέση από τον Ιεροβοάμ, έναν πολεμιστή βασιλιά του βόρειου βασιλείου. Ο στρατός του Αβιά βρέθηκε εντελώς περικυκλωμένος, και γι’ αυτό, «εβόησαν προς τον Κύριον, και οι ιερείς εσάλπισαν με τας σάλπιγγας». Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; «Ο Θεός επάταξε τον Ιεροβοάμ και πάντα τον Ισραήλ, έμπροσθεν του Αβιά και του Ιούδα».—2 Χρονικών 13:14, 15.

Παρόμοια ο Ασά, ο γιος του Αβιά, κατετρόπωσε έναν πολυάριθμο στρατό ενός εκατομμυρίου Αιθιόπων γιατί εμπιστεύθηκε στον Ιεχωβά. (2 Χρονικών 14:9-12) Ο Ιωσαφάτ ο γιος του Ασά σώθηκε από την ενωμένη επίθεση του Αμών, του Μωάβ, και των Εδωμιτών, καθώς επίσης και ο διάδοχός του, πολλά χρόνια αργότερα, ο Βασιλιάς Εζεκίας, σώθηκε από την ισχυρή Ασσυρία, λόγω της ίδιας εμπιστοσύνης.—2 Χρονικών 20:1-26· 32:9-23.

. . . και η Δυσαρέσκειά Του

Παρ’ όλα αυτά, πολλοί από τους βασιλιάδες δεν έδειξαν αυτή την εμπιστοσύνη, κυρίως για έναν από τρεις λόγους. Ο πρώτος ήταν ότι πολλοί έπεσαν στην παγίδα της ειδωλολατρίας. Ο Ιωάς, ο δισέγγονος του Ιωσαφάτ, άρχισε καλά, αλλά μετά στράφηκε στην ειδωλολατρία. Ο Ιεχωβά απέσυρε την προστασία του, και ο Ιωάς νικήθηκε σε μάχη από τους Σύριους και τελικά δολοφονήθηκε. (2 Χρονικών 24:23-25) Ο Αμασίας ο γιος του Ιωάς, έδειξε πόσο απατηλή μπορεί να είναι η ειδωλολατρία. Ο Αμασίας, άρχισε με το να δείχνει παραδειγματική πίστη στον Ιεχωβά. Μετά από έναν επιτυχή πόλεμο στον οποίο κατετρόπωσε τους Εδωμίτες, παραδόξως πήρε τους θεούς των Εδωμιτών και άρχισε να τους λατρεύει! (2 Χρονικών 25:14) Έτσι, και πάλι, ο Ιεχωβά απέσυρε την προστασία του από το βασιλιά.

Ίσως το χειρότερο παράδειγμα ειδωλολατρίας είναι ο Μανασσής. Αυτός ο βασιλιάς όχι μόνο λάτρεψε ψεύτικους θεούς αλλά και καταδίωξε δραστήρια εκείνους που είχαν προσκολληθεί στη λατρεία του Ιεχωβά. Επειδή «εγέμισε την Ιερουσαλήμ αίμα αθώον» ο Ιεχωβά αποφάσισε να καταστρέψει τον Ιούδα. «Και δεν ηθέλησεν ο Κύριος να συγχωρήση αυτόν». (2 Βασιλέων 21:11· 23:26· 24:3, 4) Ωστόσο, προκαλεί έκπληξη ότι, ο Μανασσής ήταν γιος του Εζεκία, ενός από τους πιο πιστούς Ιουδαίους βασιλιάδες. Στην πραγματικότητα, η γέννησή του ήταν το αποτέλεσμα ενός θαύματος. Γεννήθηκε αφού ο Ιεχωβά παρέτεινε θαυματουργικά τη ζωή του πατέρα του, του Εζεκία. (Ησαΐας 38:1-8· 2 Χρονικών 33:1) Και υπάρχει μια τελική έκπληξη. Μετά από πολλά χρόνια διωγμού των λάτρεων του Ιεχωβά, ο Μανασσής μετάνιωσε και στο τέλος της ζωής του ήταν δούλος του Ιεχωβά!—2 Χρονικών 33:1-6, 12-17.

Ένα δεύτερο πράγμα που παγίδεψε τους βασιλιάδες του Ιούδα ήταν οι συμμαχίες τους με ξένους. Αυτές έφεραν τον καλό βασιλιά Ασά σε δυσχέρεια, καθώς επίσης και τον όχι τόσο καλό βασιλιά Άχαζ. (2 Χρονικών 16:1-5, 7·28:16, 20) Ένα τραγικό αποτέλεσμα συμμαχίας με ξένους φάνηκε στην περίπτωση του Ιωσαφάτ. Αυτός ο καλός δούλος του Ιεχωβά ασύνετα συνήψε συμμαχία με τον Βααλολάτρη Βασιλιά Αχαάβ του Ισραήλ. Ακολούθησε τον Αχαάβ σε ασύνετες πολεμικές επιχειρήσεις και επέτρεψε στον Ιωράμ, το γιο του, να παντρευτεί την κόρη του Αχαάβ, τη Γοθολία. Η Γοθολία ήταν μια κακή επιρροή στο σύζυγό της, τον Ιωράμ, και στον Οχοζία, το γιο της, όταν έγιναν βασιλιάδες με τη σειρά τους. Αφού πέθανε ο Οχοζίας, αυτή σφετερίστηκε το θρόνο και σκότωσε τους περισσότερους από τους πιθανούς αντιπάλους. Ευτυχώς, ο Ιεχωβά χειρίστηκε έτσι τα ζητήματα ώστε η βασιλική γραμμή του Βασιλιά Δαβίδ διατηρήθηκε, αλλά τι τραγικό αποτέλεσμα προήλθε από μη αναγκαίους ξένους δεσμούς!

Μια τρίτη παγίδα στην οποία έπεσαν μερικοί βασιλιάδες ήταν η αλαζονεία. Αυτή κηλίδωσε τα τελευταία χρόνια του καλού Βασιλιά Ασά, και εξαιτίας αυτής, ο Βασιλιάς Οζίας, ο μεγαλοφυής στρατιωτικός, δαπάνησε το τελευταίο μέρος της ζωής του σαν ένας απομονωμένος λεπρός. Ακόμη και ο πιστός Βασιλιάς Εζεκίας έπεσε σ’ αυτή την παγίδα όταν τον επισκέφθηκαν οι πρέσβεις από τη Βαβυλώνα και περήφανα τους έδειξε το θησαυροφυλάκιο του ναού.—2 Χρονικών 32:25, 26· Ησαΐας 39:1-7.

Διαβάστε τα και Μάθετε απ’ Αυτά

Τα δύο βιβλία των Χρονικών είναι ένα πλούσιο μεταλλείο πληροφοριών. Δείχνουν το είδος της διαγωγής που ευχαριστεί τον Ιεχωβά, και δείχνουν ότι και βασιλιάδες ακόμη μπορούν να πέσουν σε αμαρτία. Τι προειδοποίηση είναι αυτή για σήμερα, ιδιαίτερα για εκείνους που βρίσκονται σε θέσεις εξουσίας στη Χριστιανική εκκλησία! Η σύγχρονη ειδωλολατρία είναι ακριβώς τόσο ύπουλη, όσο ήταν η ειδωλολατρία στις μέρες των Ισραηλιτών βασιλιάδων, και πρέπει να είμαστε αποφασισμένοι να την αποφεύγουμε. (Εφεσίους 3:19· Κολοσσαείς 3:5· Αποκάλυψις 13:4) Εμείς, πρέπει επίσης, ν’ αποφεύγουμε τις μη αναγκαίες εμπλοκές με τον κόσμο. (Ιωάννης 17:14, 16·Ιακώβου 4:4) Και ασφαλώς, η αδυναμία της περηφάνιας, ή της αλαζονείας, είναι ακόμη ένα πρόβλημα που πρέπει να καταπολεμήσουμε.—Παροιμίαι 16:5, 18· Ιακώβου 4:6, 16.

Διαβάζοντας και μαθαίνοντας από τα δύο βιβλία των Χρονικών θα ενισχυθεί η απόφασή μας να υπηρετούμε τον Ιεχωβά ακολουθώντας τα καλά παραδείγματα και αποφεύγοντας τα κακά παραδείγματα που παρουσιάζονται σε μας από την Ιουδαϊκή ιστορία. Αυτό θα μας ενθαρρύνει να μιμούμαστε το καλό και ν’ αποφεύγουμε το κακό, ώστε «να έχωμεν την ελπίδα διά της υπομονής και της παρηγορίας των γραφών».—Ρωμαίους 15:4.

[Πλαίσιο στη σελίδα 29]

Πώς βοηθάει το 1 Χρονικών ν’ αποδειχθεί ότι ο Ιησούς δεν γεννήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου;

Σύμφωνα με το 1 Χρονικών, ο Βασιλιάς Δαβίδ οργάνωσε τους ιερείς σε 24 «εφημερίες», ή ομίλους, και κάθε όμιλος είχε διοριστεί να υπηρετεί για μια εβδομάδα στο ναό. Έτσι, ένα μέλος κάθε εφημερίας θα μπορούσε να υπηρετήσει στο ναό δύο φορές το χρόνο, σε μεσοδιάστημα έξι μηνών περίπου.

Η πρώτη εφημερία άρχισε να υπηρετεί αμέσως μετά το τέλος της γιορτής της Σκηνοπηγίας, γύρω στα τέλη Σεπτεμβρίου/αρχές Οκτωβρίου. Ο όγδοος όμιλος, που ονομαζόταν Αβιά, υπηρέτησε μια εβδομάδα προς το τέλος Νοεμβρίου/αρχές Δεκεμβρίου, και κατόπιν άλλη μια εβδομάδα στο τέλος Ιουνίου/αρχές Ιουλίου. Γιατί είναι ουσιώδης αυτή η εφημερία του Αβιά; Επειδή, σύμφωνα με την αφήγηση του Λουκά, ο πατέρας του Ιωάννη του βαφτιστή, ο Ζαχαρίας ανήκε στην «εφημερία Αβιά», και πραγματικά υπηρετούσε στο ναό όταν ο άγγελος παρουσιάστηκε σ’ αυτόν και του ανακοίνωσε την ερχόμενη γέννηση του Ιωάννη.—Λουκάς 1:5, 8, 9.

Όπως δείχνει η αφήγηση του Λουκά, ο Ιωάννης συνελήφθηκε πολύ σύντομα μετά από τότε. Επομένως, γεννήθηκε εννιά μήνες αργότερα, ή στις αρχές Σεπτεμβρίου ή στις αρχές Απριλίου. Η αφήγηση του Λουκά επίσης δείχνει ότι ο Ιησούς ήταν έξι μήνες νεότερος από τον Ιωάννη. (Λουκάς 1:26) Έτσι, αυτή η λεπτομέρεια από το βιβλίο των Χρονικών δείχνει ότι, ο Ιησούς γεννήθηκε ή στις αρχές του Μαρτίου, ή στις αρχές του Οκτωβρίου αντί να έχει γεννηθεί στο τέλος Δεκεμβρίου. Άλλα Γραφικά εδάφια δείχνουν ότι η δεύτερη χρονολογία είναι η σωστή.—Για περισσότερες λεπτομέρειες, βλέπε Η Σκοπιά 15 Ιουνίου 1954, σελίδα 382 (στην Αγγλική).

[Πλαίσιο στη σελίδα 30]

Γιατί ο Ιωσήφ έγινε πατέρας δύο φυλών του Ισραήλ, ενώ τα αδέλφια του έγιναν πατέρες σε μία μόνο φυλή ο καθένας;

Το βιβλίο 1 Χρονικών μας βοηθάει να απαντήσουμε σ’ αυτή την ερώτηση. Στον Ιωσήφ είχε δοθεί το διπλό μερίδιο απ’ εκείνο που ανήκε στον πρωτότοκο. Είναι αλήθεια ότι ο Ιωσήφ ήταν σχεδόν ο νεότερος από τους 12 γιους του Ιακώβ, αλλά ήταν ο μεγαλύτερος γιος της ευνοημένης συζύγου τού Ιακώβ, της Ραχήλ. Το δικαίωμα του πρωτοτόκου θα έπρεπε να είχε δοθεί στον μεγαλύτερο γιο τού Ιακώβ, τον Ρουβήν, τον πρωτότοκό του από τη Λεία. Αλλά, όπως μας λέει το 1 Χρονικών, ο Ρουβήν το έχασε αυτό, λόγω μιας σοβαρής αμαρτίας. Η αφήγηση λέει: «Του Ρουβήν . . . ούτος ήτο ο πρωτότοκος· επειδή όμως εμίανε την κοίτην του πατρός αυτού, τα πρωτοτόκια αυτού εδόθησαν εις τους υιούς του Ιωσήφ, υιού του Ισραήλ· πλην ουχί διά να έχη τα πρωτοτόκια ως προς την γενεαλογίαν». Η αφήγηση συνεχίζει: «Διότι ο Ιούδας υπερίσχυσεν υπέρ τους αδελφούς αυτού, ώστε εξ αυτού να εξέλθη ο ηγούμενος· τα πρωτοτόκια όμως ήσαν του Ιωσήφ».—1 Χρονικών 5:1, 2.