Νίκη Κατά του Κόσμου Χωρίς Ένοπλη Σύγκρουσι
«Εν τω κόσμω θέλετε έχει θλίψιν· αλλά θαρσείτε, εγώ ενίκησα τον κόσμον.»—Ιωάν. 16:33.
1. (α) Γιατί η νίκη κατά του κόσμου χωρίς ένοπλη σύγκρουσι αποτελεί αξιόλογο κατόρθωμα; (β) Τι αναμένουν μερικοί ερμηνευταί της Γραφής σχετικά με την παγκόσμια δικτατορία, και θα υπάρξη τέτοια;
ΝΙΚΗ κατά ολοκλήρου του κόσμου της ανθρωπότητος χωρίς ένοπλη σύγκρουσι ασφαλώς θα είναι ένα αξιόλογο κατόρθωμα. Αυτό φαίνεται αδύνατον—ειδικά εφόσον ο κόσμος είναι ένα ένοπλο στρατόπεδο, όπως είναι σήμερα. Παγκόσμια νίκη χωρίς στρατιωτική σύγκρουσι δεν είναι τώρα η ιδέα των πολιτικών εθνών. Δεν πιστεύουν ότι ένα οποιοδήποτε έθνος ή οποιοσδήποτε άνθρωπος θα μπορούσε, με απλή ειρηνική πολιτική διπλωματία, να κερδίση παγκόσμια νίκη και κατόπιν να κυριαρχήση στον κόσμο. Οι πολιτικές κυβερνήσεις που υπάρχουν από πολλούς αιώνες είναι πολύ επιδέξιες ως προς τα τεχνάσματα της διεθνούς διπλωματίας ώστε ν’ αφήσουν ένα τέτοιο πράγμα να επιβληθή σ’ αυτούς. Μερικοί θρησκευτικοί ηγέται του Χριστιανικού κόσμου που προσπαθούν να ερμηνεύσουν τις προφητείες της Αγίας Γραφής προλέγουν μια παγκόσμια δικτατορία στο προσεχές μέλλον. Από ποιον; Από εκείνον τον οποίον ονομάζουν «Αντίχριστον,» τον οποίον επίσης εννοούν ότι είναι ο «άνθρωπος της αμαρτίας,» «ο υιός της απωλείας.» (2 Θεσσ. 2:3-10· 1 Ιωάν. 2:18) Εν τούτοις, αντίθετα σ’ αυτή την πεποίθησι, δεν θα υπάρξη αντίχριστος ως άτομο που θα κερδίση τη νίκη κατά του κόσμου χωρίς ένοπλη σύγκρουσι.
2, 3. (α) Σύμφωνα με τις Ιερές Γραφές ποιος μπορεί σήμερα να κερδίση μια τέτοια νίκη κατά του κόσμου, και ποιο είναι το βραβείο της νίκης; (β) Ποιο ιστορικό παράδειγμα έχομε που δείχνει την δυνατότητα της νίκης, και ποια θριαμβευτικά λόγια έχομε σχετικά με αυτόν τον άνθρωπο;
2 Οι θεόπνευστες ιερές Γραφές είναι πολύ σαφείς ως προς το ζήτημα του ποιος εξέρχεται νικητής του κόσμου χωρίς ν’ αναλάβη τα βίαια όπλα ενός αιματηρού πολέμου. Σύμφωνα μ’ αυτές τις θεόδοτες ιερές Γραφές, εμείς οι ίδιοι ως θεοφοβούμενοι άνθρωποι μπορούμε να κερδίσωμε μια τέτοια νίκη. Το βραβείο μιας τέτοιας νίκης είναι το δώρο της αιωνίου ζωής σε μια ευτυχισμένη, δίκαιη νέα τάξι πραγμάτων, στην οποία δεν θα έχωμε αυτόν τον παρόντα πονηρό κόσμο για ν’ αγωνιζώμεθα εναντίον του. Μια τέτοια ανεκτίμητη νίκη αξίζει να κερδηθή. Νίκη με μια τέτοια ασύγκριτη αμοιβή όλοι μας επιθυμούμε να την κερδίσωμε. Αν και αυτό μπορεί να φαίνεται καταπληκτικό, εν τούτοις, μπορεί να γίνη. Έχομε ένα ιστορικό παράδειγμα για ν’ αποδείξωμε ότι μπορεί να γίνη. Είναι το ενθαρρυντικό παράδειγμα ενός ανθρώπου ο οποίος το έκαμε αυτό πριν από δεκαεννέα αιώνες, ενός ανθρώπου του οποίου το όνομα δεν είναι άγνωστο σε ολόκληρο τον κόσμο του ανθρωπίνου γένους. Ο άνθρωπος αυτός ήταν ο Ιησούς Χριστός. Την τελευταία του μέρα που εβάδισε ως άνθρωπος στη γη είπε μ’ ένα τόνο θριάμβου στη φωνή του:
3 «Ταύτα ελάλησα προς εσάς, διά να έχητε ειρήνην εν εμοί. Εν τω κόσμω θέλετε έχει θλίψιν· αλλά θαρσείτε· εγώ ενίκησα τον κόσμον.»—Ιωάν. 16:33.
4. Λόγω τίνων γεγονότων που συνέβησαν λίγο μετά τη δήλωσι του Ιησού περί νίκης ρωτούμε με ποια έννοια ενίκησε;
4 Τώρα είμεθα στο έτος 1974 μ.Χ., και ωστόσο δεν κερδήθηκε ο κόσμος με την πίστι στον Ιησού Χριστό. Με ποια έννοια λοιπόν ο Ιησούς ενίκησε τον κόσμο; Όταν πέθανε σαν επικατάρατος εγκληματίας ακριβώς λίγες ώρες μετά τη δήλωσί του ότι ενίκησε τον κόσμο, εν τούτοις δεν είχε νικήσει το δικό του το έθνος, τον Ιουδαϊκό λαό, ώστε να γίνη δεκτός ως ο υποσχεμένος Μεσσίας, ως ο Κεχρισμένος του Θεού. Πενήντα μια μέρες μετά τον επονείδιστο θάνατό του, υπήρχαν περίπου εκατόν είκοσι μόνον Ιουδαίοι στην Ιερουσαλήμ οι οποίοι είχαν προσκολληθή σ’ αυτόν ως τον Μεσσίαν ο οποίος εξεπλήρωσε τη Βιβλική προφητεία. (Πράξ. 1:15) Πώς λοιπόν ο Ιησούς Χριστός εδικαιολογείτο να πη ότι είχε νικήσει τον κόσμο; Με ποια πιθανή έννοια θα μπορούσε να είναι επωφελής σ’ εμάς σήμερα η νίκη για την οποία μίλησε; Ας δούμε.
5. (α) Τι αίσθημα είχαν απέναντι του Ιησού οι Ρωμαίοι και οι Ιουδαίοι, όπως δείχνει ο τρόπος με τον οποίον τον εθανάτωσαν; (β) Από πόσους θα προήρχετο το μίσος όπως είπε ο Ιησούς στους μαθητάς του;
5 Παρατηρήστε τον εκεί εκείνη την Παρασκευή, 14 Νισάν του έτους 33 μ.Χ., καθηλωμένο σ’ ένα πάσσαλο με τον τρόπο που οι ειδωλολάτραι Ρωμαίοι καθήλωναν τους καταδικασμένους δούλους, κρεμασμένον ανάμεσα σε δυο διαβόητους κακούργους! Αυτή η κατάστασις τον εστιγμάτιζε σαν ένα μισητό άνθρωπο, μισητό και από τους Ρωμαίους και από τους Ιουδαίους οι οποίοι τον παρέδωσαν στους Ρωμαίους για να εκτελεσθή με τον πιο επονείδιστο τρόπο. Ακόμη και λίγες ώρες πριν από την εκτέλεσί του εκεί στον Γολγοθά έξω από την πόλι της Ιερουσαλήμ, ο Ιησούς Χριστός ωμολόγησε ότι ήταν ένας άνθρωπος που τον μισούσαν. Είναι πολύ κακό να μισήται κανείς άδικα από κάποιον άλλον, αλλά από πόσους εμισείτο ο Ιησούς Χριστός; Στους ένδεκα πιστούς που απέμειναν από τους αρχικούς δώδεκα αποστόλους του ο Ιησούς Χριστός είπε: «Εάν ο κόσμος σας μισή, εξεύρετε ότι εμέ πρότερον υμών εμίσησεν. Εάν ήσθε εκ του κόσμου, ο κόσμος ήθελεν αγαπά το ιδικόν του· επειδή όμως δεν είσθε εκ του κόσμου, αλλ’ εγώ σας εξέλεξα εκ του κόσμου, διά τούτο σας μισεί ο κόσμος.»—Ιωάν. 15:18, 19.
6. Τι ήσαν υποχρεωμένοι οι απόστολοι να κάμουν ατομικά για το μίσος του κόσμου εναντίον των;
6 Έτσι ο Ιησούς έδωσε στους αποστόλους του να καταλάβουν ότι ο κόσμος τον μισούσε, και θα μισούσε και αυτούς επίσης ο κόσμος. Τι θα έκαναν εκείνοι γι’ αυτό; Όταν όλος ο κόσμος μισή ένα άτομο, αυτό έχει ν’ αντιμετωπίση όλον τον κόσμο κι έτσι το άτομο πρέπει να νικήση όλον τον κόσμο.Ένα άτομο που μισείται από όλον τον κόσμο πρέπει ή να νικήση τον κόσμον ή να νικηθή απ’ αυτόν. Πώς αλλιώς θα μπορούσε ν’ αποδείξη κανείς ότι έχει δίκηο, ότι είναι αληθινός, ότι είναι πιστός;
ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΜΙΣΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ;
7, 8. (α) Μήπως το μίσος του κόσμου προξενούσε έκπληξι στον Ιησού; (β) Τι διαβάζομε για τη συζήτησι του Ιησού με τους ετεροθαλείς αδελφούς του λίγο πριν από την εορτή της σκηνοπηγίας στο έτος 32 μ.Χ.;
7 Για να καταλάβωμε πώς ο Ιησούς Χριστός ενίκησε τον κόσμο, πρέπει να καταλάβωμε γιατί τον μισούσε ο κόσμος. Τι έλεγε ή τι έκανε ώστε να χρειασθή να λάβη στάσι εναντίον όλου του κόσμου; Δεν εξεπλήσσετο που τον μισούσε ο κόσμος. Καταλάβαινε γιατί ο κόσμος εξεδήλωνε μίσος εναντίον του, και έτσι μπορούσε να το ανεχθή, να το υπομείνη. Ετόνισε την αιτία της στάσεως του κόσμου απέναντί του ύστερ’ από τρία περίπου χρόνια της δημοσίας του δράσεως στη γη της Παλαιστίνης. Αυτό έγινε στο δεύτερο ήμισυ του έτους 32 μ.Χ. στη Ρωμαϊκή επαρχία της Γαλιλαίας, όπου ο Ιησούς ήταν ξυλουργός στην πόλι της Ναζαρέτ ως την ηλικία των τριάντα ετών. Είχε μερικούς νεωτέρους ετεροθαλείς αδελφούς, γυιους της μητέρας του Μαρίας, και, αυθόρμητα αυτοί οι ετεροθαλείς αδελφοί του τού παρέσχον κάποια συμβουλή για το δημόσιο στάδιό του. Και τότε ακόμη οι εχθρικά διακείμενοι Ιουδαίοι περίμεναν την ευκαιρία να τον θανατώσουν, από το μίσος των προς αυτόν. Το ερώτημα λοιπόν ήταν, θα παρουσιαζόταν δημοσία σ’ αυτούς στην Ιερουσαλήμ στη φθινοπωρινή εορτή της σκηνοπηγίας που πλησίαζε; Ο Ιησούς, ως Ιουδαίος υπό τον θείον νόμον που είχε δοθή μέσω του προφήτου Μωυσέως, ήταν υποχρεωμένος να βρίσκεται εκεί. Στη συζήτησί του με τους ετεροθαλείς αδελφούς του, διαβάζομε τα εξής:
8 «Οι Ιουδαίοι εζήτουν να θανατώσωσιν αυτόν. Επλησίασε δε η εορτή των Ιουδαίων, η σκηνοπηγία. Είπον λοιπόν προς αυτόν οι αδελφοί αυτού, Μετάβηθι εντεύθεν, και ύπαγε εις την Ιουδαίαν, διά να ίδωσι και οι μαθηταί σου τα έργα σου τα οποία κάμνεις· διότι ουδείς πράττει τι κρυφίως, και ζητεί αυτός να ήναι φανερός. Εάν πράττης ταύτα, φανέρωσον σεαυτόν εις τον κόσμον. Διότι ουδέ οι αδελφοί αυτού επίστευαν εις αυτόν. Λέγει λοιπόν προς αυτούς ο Ιησούς, Ο καιρός ο ιδικός μου δεν ήλθεν έτι, ο δε καιρός ο ιδικός σας είναι πάντοτε έτοιμος. Δεν δύναται ο κόσμος να μισή εσάς· εμέ όμως μισεί, διότι εγώ μαρτυρώ περί αυτού, ότι τα έργα αυτού είναι πονηρά.»—Ιωάν. 7:1-7.
9. Πώς ο Ιησούς δεν παρέλειψε να παρακολουθήση την εορτή της σκηνοπηγίας, και ποια νίκη εκέρδισε εκεί στο ναό;
9 Ανέβη ο Ιησούς Χριστός πιστά στην Ιερουσαλήμ όπου εκείνοι που τον μισούσαν θα συγκεντρώνονταν για την εορτή της σκηνοπηγίας; Ναι, πήγε, αλλά όχι μ’ ένα παράτολμο τρόπο. Γι’ αυτό διαβάζομε: «Αφού δε ανέβησαν οι αδελφοί αυτού, τότε και αυτός ανέβη εις την εορτήν, ουχί φανερώς, αλλά κρυφίως πως.» Στον κατάλληλο καιρό μίλησε δημοσία στους εορταστάς εκεί στο ναό. Εστάλησαν διαταγές από τις Ιουδαϊκές αρχές για να τον συλλάβουν, αλλ’ αυτές δεν εξετελέσθησαν από τους υπηρέτας. (Ιωάν. 7:10, 32-48) Δεν ήταν αυτό μια νίκη του Ιησού Χριστού;
10. (α) Ποια είπε ο Ιησούς στους ετεροθαλείς αδελφούς του ότι ήταν η αιτία του μίσους του κόσμου εναντίον του; (β) Αφού ο Ιησούς δεν βγήκε έξω από τον Ιουδαϊσμό, πώς θα μπορούσε να λεχθή ότι η μαρτυρία του σχετικά με τα έργα του κόσμου ήταν ορθή;
10 Σε ποια αιτία απέδωσε το μίσος που είχε ο κόσμος γι’ αυτόν; Η αιτία, όπως είπε στους ετεροθαλείς αδελφούς του, ήταν: «Εμέ όμως μισεί, διότι εγώ μαρτυρώ περί αυτού, ότι τα έργα αυτού είναι πονηρά.» (Ιωάν. 7:7) Αφού λοιπόν τα έργα των Ιουδαίων στους οποίους ο Ιησούς περιώρισε το κήρυγμά του ήσαν πονηρά, τι θα μπορούσε να λεχθή για τα έργα του απίστου κόσμου που ήταν έξω από τον Ιουδαϊσμό; Αυτά δεν θα ήσαν λιγώτερο πονηρά από εκείνα των Ιουδαίων που ήσαν εχθροί του Ιησού Χριστού. Επομένως, σχετικά με ολόκληρο τον κόσμο του ανθρωπίνου γένους, Ιουδαϊκό και εθνικό, μπορούσε ορθώς να δοθή μαρτυρία ότι τα έργα των ήσαν «πονηρά.» Δεν είναι αρκετό αυτό για να εγείρη μίσος από μέρους του κόσμου;
11. (α) Με ποιο προσωπικό παράδειγμα έδωσε μαρτυρία ο Ιησούς ότι τα έργα του κόσμου ήσαν πονηρά; (β) Πώς η ενέργεια του Ιησού στο ναό κοντά στην έναρξι της δημοσίας διακονίας του απέδειξε ότι τα έργα του κόσμου ήσαν πονηρά;
11 Πώς όμως, ο Ιησούς έδωσε μαρτυρία στον κόσμο και έδειξε ότι τα έργα του κόσμου ήσαν πονηρά; Και προφορικώς και εμπράκτως. Ο ίδιος έπρεπε να είναι άμεμπτος από πονηρά έργα. Όταν ήταν στη γη ποιος μπορούσε αληθινά να τον κατηγορήση έστω και για ένα πονηρό έργο; Ακόμη και τους απίστους Ιουδαίους προκαλούσε με το ερώτημα: «Τις από σας με ελέγχει περί αμαρτίας;» (Ιωάν. 8:46) Όταν στην αρχή της δημοσίας διακονίας του πήγε στο ναό της Ιερουσαλήμ και εξέβαλε τους αργυραμοιβούς και τους εμπορευομένους, λέγοντας: «Σηκώσατε ταύτα εντεύθεν· μη κάμνετε τον οίκον του Πατρός μου οίκον εμπορίου!» έδινε μαρτυρία σ’ εκείνους τους βεβηλωτάς του ναού και στις Ιουδαϊκές αρχές που το επέτρεπαν αυτό, ότι τα έργα των ήσαν «πονηρά.»—Ιωάν. 2:13-17.
12. Πώς ο Ιησούς, με το να θεραπεύη τα Σάββατα, με το να εκβάλη τα δαιμόνια, με το ν’ αρνηθή να δώση ουράνιο σημείο, με το να μην αποτελή μέρος του κόσμου, έδινε μαρτυρία εναντίον των πονηρών έργων;
12 Όταν στη νόμιμη Ιουδαϊκή ημέρα του Σαββάτου παρουσιάσθηκαν περιστάσεις να κάμη καλά έργα θεραπείας και έκαμε τέτοιες θεραπείες παρά το γεγονός ότι εγνώριζε ότι θα τον επέκριναν και θα τον κατεδίκαζαν γι’ αυτό, έδωσε μαρτυρία ότι τα έργα των επικριτών του ήσαν «πονηρά.» (Ματθ. 12:9-16) Όταν εξέβαλε δαιμόνια από άτομα που κατείχοντο απ’ αυτά και κατηγορήθηκε ότι συνεργάσθηκε με τον Βεελζεβούλ τον άρχοντα των δαιμονίων για να το κάμη αυτό, ο Ιησούς έδειξε καθαρά ότι τα έργα των εχθρών του ήσαν πονηρά. (Ματθ. 12:22-37) Όταν οι άπιστοι Ιουδαίοι εζήτησαν ένα σημείο από τον ουρανό ως απόδειξι ότι αυτός ήταν ο Μεσσίας κι εκείνος αρνήθηκε να διαλύση την απιστία τους με περιττά σημεία, έδωσε μαρτυρία ότι τα πονηρά τους έργα ήσαν έργα μιας ‘γενεάς πονηράς και μοιχαλίδος.’ (Ματθ. 16:1-4· 12:38-45) Η άρνησις του Ιησού να μιμηθή αυτόν τον κόσμο και να γίνη όπως αυτός ή μέρος αυτού ήταν αυτή η ίδια μια μαρτυρία ότι τα έργα του κόσμου ήσαν «πονηρά.»
13, 14. (α) Με ποιους δύο γενικούς τρόπους έδωσε μαρτυρία ο Ιησούς ότι τα έργα του κόσμου ήσαν πονηρά; (β) Πώς το κήρυγμα του Ιησού ήταν σε αρμονία με ό,τι είπε στο εδάφιο Ιωάννης 3:17;
13 Ο Ιησούς, εν τούτοις, όχι μόνο με την πορεία της ζωής του έδωσε μαρτυρία εναντίον του κόσμου τούτου και προκάλεσε το μίσος του, αλλά έδωσε μαρτυρία και απ’ ευθείας προφορικώς. Τι σημαίνει αυτό;
14 Ο ίδιος ο Ιησούς είπε στον Ιουδαίο άρχοντα Νικόδημο: «Δεν απέστειλεν ο Θεός τον Υιόν αυτού εις τον κόσμον, διά να κρίνη τον κόσμον,» δηλαδή να τον κατακρίνη, καταδικάζοντας το ανθρώπινο γένος σε καταστροφή. (Ιωάν. 3:17) Έτσι ο Ιησούς δεν περιεφέρετο στη γη κατακρίνοντας κάθε τι που έβλεπε, κάνοντας έτσι πάντοτε, διακηρύττοντας μόνον «την ημέραν εκδικήσεως του Θεού ημών.» Όχι, αλλά είχε ένα θετικό άγγελμα που ωδηγούσε σε απαλλαγή από καταδίκη. Αυτό ήταν το άγγελμα της Βασιλείας.—Ησ. 61:1, 2· Λουκ. 4:16-41.
15, 16. (α) Πώς η προεισαγωγική λέξις του αγγέλματος της Βασιλείας που έδινε ο Ιησούς μαρτυρούσε ότι τα έργα του κόσμου ήσαν πονηρά; (β) Πώς το περιεχόμενο του αγγέλματος της Βασιλείας έδινε επίσης μια τέτοια μαρτυρία;
15 Αλλά το θετικό αυτό άγγελμα έδινε μαρτυρία για τον κόσμο ότι τα έργα του ήσαν πονηρά; Ναι! Και αυτό φαίνεται με τον τρόπο με τον οποίο παρουσιάσθηκε αυτό το βασιλικό άγγελμα. Η αφήγησις του Ματθαίου μάς λέγει πώς ο Ιωάννης ο Βαπτιστής παρουσίασε το άγγελμα της Βασιλείας και κατόπιν πώς το παρουσίασε ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός. Μετά τη φυλάκισι του Ιωάννου του Βαπτιστού, ο Ιησούς Χριστός ανέλαβε το άγγελμα του Ιωάννου και το επεξέτεινε. Εν σχέσει με αυτό, το εδάφιο 4:17 του Ματθαίου μάς πληροφορεί: «Από τότε ήρχισεν ο Ιησούς να κηρύττη και να λέγη, Μετανοείτε διότι επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών.»
16 Αυτή ακριβώς η προεισαγωγική λέξις του αγγέλματος, «Μετανοείτε,» έδειχνε ότι τα έργα των ακροατών του αγγέλματος της βασιλείας ήσαν πονηρά. Ήταν ανάγκη να μετανοήσουν απ’ αυτά τα πονηρά έργα και να μεταστραφούν και να προετοιμασθούν για την έλευσι της Βασιλείας. Γιατί; Διότι η θεία εκείνη κυβέρνησις δεν επρόκειτο ν’ αφήση τους υπηκόους της να κάνουν πονηρά έργα. Πραγματικά, εκείνοι που έκαναν πονηρά έργα δεν επρόκειτο να γίνουν δεκτοί στις κυβερνητικές υπηρεσίες της βασιλείας εκείνης. (1 Κορ. 6:9, 10) Η βασιλεία εκείνη επρόκειτο να είναι μια δίκαιη κυβέρνησις, και το γεγονός ότι ο Θεός του ουρανού είδε την ανάγκη να ιδρύση μια τέτοια βασιλεία κατεδίκαζε όλες τις βασιλείες του κόσμου τούτου ως πονηρές. Έδωσε μαρτυρία ότι τα κοσμικά αυτά συστήματα διακυβερνήσεως ήσαν πονηρά και θα κατεστρέφοντο μια μέρα στον προσδιωρισμένο καιρό του Θεού. Γι’ αυτά εκείνοι που εκήρυτταν και συνηγορούσαν για τη «βασιλεία των ουρανών» δεν μπορούσαν συνεπώς ν’ ασχολούνται στην πολιτική του κόσμου, δεν μπορούσαν να κατέχουν πολιτική εξουσία σε καμμιά ανθρωποποίητη κυβέρνησι ή να λαμβάνουν μέρος σε οποιαδήποτε ένοπλη διαμάχη για να διατηρήσουν τις κοσμικές αυτές εξουσίες. Ως πρέσβεις και απεσταλμένοι της βασιλείας του Θεού απέχουν από την ακάθαρτη ανθρώπινη πολιτική.
17. Γιατί οι άρχοντες του κόσμου και οι υποστηρικταί των εμίσησαν τον Ιησού που εκήρυττε το άγγελμα της Βασιλείας;
17 Μισούσε ο κόσμος τον Ιησού επειδή εκήρυττε τα αγαθά νέα της «βασιλείας των ουρανών;» Οι αποδείξεις πιστοποιούν ότι ο κόσμος τον μισούσε γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο. Οι άρχοντες του κόσμου και οι υποστηρικταί των είχαν δικές των ιδέες και σχέδια για το πώς η γη και οι λαοί της πρέπει να κυβερνώνται. Μισούσαν ένα άγγελμα που έλεγε ότι ο Ιεχωβά Θεός είχε υπ’ όψιν να καταστρέψη τα βασίλεια και τις εξουσίες των στον ωρισμένο Του καιρό. Προτιμούσαν ένα άγγελμα που να παρουσιάζη τον Θεό ότι είναι πίσω από τις ανθρωποποίητες κυβερνήσεις των, με το να τις επιδοκιμάζη και να σκοπεύη να τις βελτιώνη και να τις διατηρή στην εξουσία. Συνεπώς, ένα άγγελμα που διεφήμιζε μια βασιλεία η οποία δεν θα συνεργαζόταν με τα συστήματα της διακυβερνήσεώς των και δεν θα ενεργούσε πραγματικά μέσω αυτών ήταν κάτι που τα πολιτικά στοιχεία του κόσμου τούτου δεν συμπαθούσαν. Μισούσαν και αυτό κι εκείνους που το διεκήρυτταν. Μισούσαν τον Κεχρισμένο τον οποίο ο Θεός προώριζε να του αναθέση την εξουσία στη «βασιλεία των ουρανών.»
ΥΠΕΡΝΙΚΗΣΙΣ ΤΟΥ ΜΙΣΟΥΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
18, 19. (α) Τι ήταν εκείνο που παρεκίνησε τον κόσμο να μισήση τον Ιησού επειδή εκήρυττε το άγγελμα της Βασιλείας; (β) Πώς ο Ιησούς είπε στους αποστόλους του ότι το μίσος του κόσμου δεν είχε κανένα βάσιμο λόγο;
18 Ήταν όμως ο Ιησούς άξιος του μίσους του κόσμου επειδή εκήρυττε τη Μεσσιανική βασιλεία του Θεού; Μήπως εκήρυττε με αυτήν κάτι που θα ήταν για τη βλάβη όλου του ανθρωπίνου γένους; Όχι, αλλά ήταν κάτι για το αιώνιο καλό τους. Προσωπική υπερηφάνεια και ιδιοτέλεια ήσαν εκείνα που παρεκίνησαν τον κόσμο να μισή τον Ιησού επειδή εκήρυττε το άγγελμα της Βασιλείας που ήταν πραγματικά αγαθά νέα, Ευαγγέλιο. Ο Ιησούς είπε καθαρά στους πιστούς αποστόλους του ότι το μίσος που είχε ο κόσμος γι’ αυτόν δεν είχε πραγματικά κανένα βάσιμο λόγο, λέγοντας:
19 «Εάν δεν ήλθον και ελάλησα προς αυτούς, αμαρτίαν δεν ήθελον έχει· τώρα όμως δεν έχουσι πρόφασιν περί της αμαρτίας αυτών. Ο μισών εμέ, και τον Πατέρα μου μισεί. Εάν δεν έκαμον μεταξύ αυτών τα έργα τα οποία ουδείς άλλος έκαμεν, αμαρτίαν δεν ήθελον έχει· αλλά τώρα και είδον και εμίσησαν και εμέ και τον Πατέρα μου. Αλλά τούτο έγεινε, διά να πληρωθή ο λόγος ο γεγραμμένος εν τω νόμω αυτών ‘Ότι εμίσησάν με δωρεάν’.»—Ιωάν. 15:22-25· Ψαλμ. 35:19· 69:4.
20. Πώς οι Ιουδαίοι, όταν ήσαν ενώπιον του Κυβερνήτου Πιλάτου, έδειξαν ότι ο Ιησούς εμισείτο επειδή εκήρυττε το άγγελμα της Βασιλείας;
20 Για να φανή ότι ο κόσμος μισούσε τον Ιησού επειδή εκήρυττε τη δίκαιη βασιλεία του ουρανίου Πατρός του, οι εχθροί του Ιησού κατέφυγαν σ’ ένα πολιτικό τέχνασμα για να τον κάμουν να εκτελεσθή από τους Ρωμαίους οι οποίοι δεν ενδιαφέρονταν τότε για θρησκευτικά ζητήματα. Χρησιμοποίησαν το κήρυγμα του Ιησού για μια τέλεια κυβέρνησι για την ανθρωπότητα ως ένα μέσον για να τον κατηγορήσουν για πολιτικό αδίκημα εναντίον της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, της παγκοσμίου δυνάμεως της εποχής εκείνης. Όταν ο Ρωμαίος Κυβερνήτης της Ιουδαίας, Πόντιος Πιλάτος, ζήτησε από τους κατηγόρους του Ιησού να χειρισθούν το ζήτημα ως καθαρώς θρησκευτικό ζήτημα που προβλέπει ο θρησκευτικός τους νόμος και τους είπε: «Λάβετε αυτόν σεις, και κατά τον νόμον σας κρίνατε αυτόν,» εκείνοι απήντησαν: «Ημείς δεν έχομεν εξουσίαν [από τον νόμον του Καίσαρος] να θανατώσωμεν ουδένα.» (Ιωάν. 18:31) Οι κατήγοροι του Ιησού, για να δώσουν μια πολιτική στροφή σ’ αυτά που εκήρυττε ο Ιησούς, είπαν στον Πιλάτο: «Τούτον εύρομεν διαστρέφοντα το έθνος, και εμποδίζοντα το να δίδωσι φόρους εις τον Καίσαρα, λέγοντα εαυτόν ότι είναι Χριστός βασιλεύς. . . . Ότι ταράττει τον λαόν, διδάσκων καθ’ όλην την Ιουδαίαν, αρχίσας από της Γαλιλαίας έως εδώ.»—Λουκ. 23:1-5.
21. Πώς οι κατήγοροι του Ιησού έκαμαν τον Πιλάτο να αναμιχθή προσωπικά στην υπόθεσι;
21 Στο τέλος, για να κάμουν τον Κυβερνήτη Πιλάτο ν’ αναμιχθή προσωπικά στην υπόθεσι, οι κατήγοροι του Ιησού είπαν: «Εάν τούτον απολύσης, δεν είσαι φίλος του Καίσαρος· πας όστις κάμνει εαυτόν βασιλέα, αντιλέγει εις τον Καίσαρα. . . . Δεν έχομεν βασιλέα ειμή Καίσαρα.»—Ιωάν. 19:12-15.
22, 23. (α) Πώς ο Ιησούς έγινε τότε άμεσο αντικείμενο του μίσους ‘του κόσμου;’ (β) Πώς οι μαθηταί του Ιησού, αργότερα σε προσευχή, ετόνισαν αυτό το γεγονός;
22 Οι Ιουδαίοι κατήγοροι, με το να αναγκάσουν έτσι τους απίστους Ρωμαίους ν’ αναλάβουν την εξόντωσι αυτού του κήρυκος της «βασιλείας των ουρανών,» υποχρέωσαν τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία να κάμη μια μισητή πράξι εναντίον του Ιησού. Προτού οι Ρωμαίοι στρατιώτες τον οδηγήσουν στον τόπο της εκτελέσεως στον Γολγοθά έξω από την Ιερουσαλήμ, τον μεταχειρίσθηκαν σκανδαλωδώς σαν ένα εγκληματία στασιαστή. Το γεγονός ότι έτσι ο Ιησούς έγινε άμεσο αντικείμενον του μίσους του ‘κόσμου,’ τονίσθηκε από τους μαθητάς του αργότερα όταν προσευχήθηκαν και είπαν:
23 «Δέσποτα, συ είσαι ο Θεός, όστις έκαμες τον ουρανόν και την γην και την θάλασσαν, και πάντα τα εν αυτοίς· όστις είπας διά στόματος Δαβίδ του δούλου σου, Διά τι εφρύαξαν τα έθνη, και οι λαοί εμελέτησαν μάταια; παρεστάθησαν οι βασιλείς της γης, και οι άρχοντες συνήχθησαν ομού, κατά του Ιεχωβά και κατά του Χριστού αυτού. Διότι συνήχθησαν επ’ αληθείας εναντίον του αγίου παιδός σου Ιησού τον οποίον έχρισας, και ο Ηρώδης και ο Πόντιος Πιλάτος μετά των εθνών και των λαών του Ισραήλ, διά να κάμωσιν όσα η χειρ σου και η βουλή σου προώρισε να γείνωσι.»—Πράξ. 4:24-28.
24. Ποιο σχέδιο ήταν πίσω από το μίσος του κόσμου εναντίον του Ιησού που έπρεπε να υπερνικηθή;
24 Κανένας δεν μπορεί ν’ αμφισβητήση το γεγονός ότι ο Ιησούς Χριστός αντιμετώπισε το μίσος του κόσμου. Αλλά το ζωτικό ερώτημα είναι: Μήπως άφησε ο Ιησούς το μίσος του κόσμου να τον νικήση; Εκάμφθη τελικά ηττημένος απ’ αυτό; Τι ήταν εκείνο που το μίσος του προσπαθούσε ν’ αναγκάση τον Ιησού Χριστό να κάμη; Το μίσος αυτό υποκινήθηκε από τον Σατανά τον Διάβολο για να τον εκφοβίσει και να τον καθυποτάξη. Είχε σκοπό να τον κάμη να παύση να εκτελή τα ισχυρά θαυματουργικά του έργα που πιστοποιούσαν το γεγονός ήταν ο υποσχεμένος Μεσσίας που εστάλη από τον Ιεχωβά Θεό. Το σχέδιό του ήταν να τον πείση να μη κηρύττη πια τ’ αγαθά νέα της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού, να τον κατασιωπήση ως Διδάσκαλο και Κήρυκα. Απέβλεπε τον κάμη να στασιάση εναντίον του Ιεχωβά Θεού ο οποίος τον έχρισε και τον απέστειλε ως Μεσσία. Αυτό το μίσος του κόσμου ηγέρθη εναντίον του Ιησού Χριστού για να τον κάμη να αντεκδικηθή τους ανθρώπους και να τους μισήση και να διακόψη την πορεία της αυτοθυσίας του, για την κατάθεσι της τελείας ανθρώπινης ζωής του ώστε να μπορέσουν ν’ αποκτήσουν αιώνια ζωή κάτω από την υποσχεμένη Μεσσιανική βασιλεία του Θεού. Το μίσος του κόσμου απέβλεπε να τον καταστρέψη κάνοντάς τον να ζητή να σώση την επίγεια ανθρώπινη ζωή του, μόνον και μόνον για να χάση την ψυχή του, την ελπίδα της αναστάσεώς του σε ζωή αιώνια.
25. Πώς το μίσος του κόσμου απέτυχε να σταματήση τον Ιησού από το να κάνη θαύματα ακόμη και λίγες ώρες προτού καταδικασθή σε θάνατο;
25 Επέτυχε όμως το μίσος του κόσμου να τα κάμη όλ’ αυτά εν σχέσει με τον Ιησού Χριστό; Παραδέχθηκε ο Ιησούς ήττα και έπαυσε να κάνη θαύματα και αγαθά έργα τα οποία ο υποσχεμένος Μεσσίας ήταν εντεταλμένος να κάνη; Όχι! Λίγες ώρες προτού καταδικασθή σε θάνατο, έκαμε ένα θαύμα για να δείξη ότι ήταν εναντίον κάθε ενόπλου συγκρούσεως. Όταν προδόθηκε στον Κήπο της Γεθσημανή κοντά στην Ιερουσαλήμ, ο απόστολός του Πέτρος έσυρε μια μάχαιρα και έκοψε το αυτί ενός από την ωπλισμένη ομάδα που βγήκε να τον συλλάβη μέσα στο σκοτάδι. Αλλ’ ο Ιησούς αποδοκίμασε τη χρήσι της μάχαιρας και κατόπιν εθεράπευσε το αυτί του ανθρώπου δίνοντας έτσι μια μαρτυρία στον αρχιερέα των Ιουδαίων, διότι αυτός που θεραπεύθηκε, ο Μάλχος, ήταν δούλος του αρχιερέως.—Ματθ. 26:48-54· Λουκ. 22:47-51· Ιωάν. 18:10, 11.
26. Τι θα λεχθή για το αν ο Ιησούς άφησε το μίσος του κόσμου να τον εμποδίση να επεκτείνη το κήρυγμα της Βασιλείας ως το τελευταίο εξάμηνο της δημοσίας διακονίας του;
26 Μήπως το συνεχές μίσος του κόσμου έκαμε τον Ιησού Χριστό να υποταχθή και μήπως τον ανάγκασε να κρατή το στόμα του κλειστό ώστε να μην κηρύττη πλέον τ’ αγαθά νέα της Βασιλείας; Η μαρτυρία από αυτόπτας μάρτυρας απαντά Όχι! Ο Ιησούς ξεκινώντας μόνος στη διακήρυξι για την εγγύτητα της Βασιλείας μετά την φυλάκισι του Ιωάννου του Βαπτιστού, συνήθροισε μαθητάς και εξέλεξε δώδεκα οι οποίοι θα ήσαν πάντοτε μαζί του και τους οποίους διώρισε αποστόλους. Καθώς πλησίαζε ο τρίτος εορτασμός του Πάσχα στη διάρκεια της δημοσίας διακονίας του, έστειλε τους δώδεκα αυτούς αποστόλους ανά δύο για να κηρύξουν το ίδιο άγγελμα που εκήρυττε και αυτός, διότι τους είπε: «Και υπάγοντες κηρύττετε λέγοντες, Ότι επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών.» (Ματθ. 10:1-7) Μετά τον τρίτο εορτασμό της Ιουδαϊκής εορτής της σκηνοπηγίας στη διάρκεια της δημοσίας διακονίας του, ο Ιησούς έστειλε άλλους εβδομήντα μαθητάς ως ευαγγελιστάς, επίσης ανά δύο, και τους είπε: «Και εις ήντινα πόλιν εισέρχησθε, και σας δέχωνται, τρώγετε τα παρατιθέμενα εις εσάς, και θεραπεύετε τους εν αυτή ασθενείς, και λέγετε προς αυτούς, Επλησίασεν εις εσάς η βασιλεία του Θεού.» (Λουκ. 10:1-9) Αυτό έγινε στη διάρκεια του τελευταίου εξαμήνου της επιγείου ζωής του.
27, 28. (α) Πώς ο Ιησούς έφερε το πανεθνικό κήρυγμα της Βασιλείας σ’ ένα μεγαλειώδες αποκορύφωμα με μια δραματική επίδειξι; (β) Όταν οι εχθροί το αποδοκίμασαν αυτό γιατί ο Ιησούς δεν σταμάτησε τη φωνή της Βασιλείας σ’ εκείνη την περίπτωσι;
27 Επλησίαζε τώρα το τέταρτο και τελευταίο Πάσχα της δημοσίας διακονίας του. Έφθασε μια μέρα ζωηρής συγκινήσεως που συνεκλόνισε θρησκευτικά την πόλι της Ιερουσαλήμ. Αυτό συνέβη την Κυριακή 9 Νισάν του έτους 33 μ.Χ., πέντε μέρες πριν από τον συγκλονιστικό του θάνατο. Εκείνη τη μέρα ο Ιησούς έφερε το πανεθνικό του κήρυγμα της βασιλείας του Θεού σ’ ένα μεγαλειώδες αποκορύφωμα με μια δραματική έξαρσι. Επάνω στο Όρος των Ελαιών ανατολικά της Ιερουσαλήμ εκάθησε πάνω σ’ ένα πώλον όνου και επορεύθη ως Μεσσιανικός Βασιλεύς προς τη βασιλική πόλι, χωρίς ν’ ακολουθήται από κανένα επιβλητικό σώμα ιππέων ωπλισμένων με ακόντια, χωρίς καμμιά μοίρα κροταλιζόντων πολεμικών αρμάτων ή κανένα τάγμα πλήρως ωπλισμένων πεζών, χωρίς καμμιά ισχυρή στρατιωτική δύναμι που θα έκανε τους Ρωμαίους στρατιώτας να ξεχυθούν από τους στρατώνες προς το τείχος της Αντωνίας στη βορειοδυτική γωνία της περιοχής του ναού, για ν’ αντισταθούν στην εισβολή μέσα στην Ιερουσαλήμ. Όχι, αλλά σε εκπλήρωσι της προφητείας του Ζαχαρία 9:9, προχωρούσε με μια ειρηνική θριαμβευτική πομπή που παρηκολουθείτο από ένα χαρούμενο πλήθος αόπλων ανδρών, γυναικών και παιδιών, τους οποίους άφησε να κάνουν τη διακήρυξι της βασιλείας που προωρίζετο γι’ αυτόν.
28 Μεταξύ των φωνών που ξέσπασαν από το πορευόμενο πλήθος ήσαν οι εξής: «Ευλογημένη η ερχομένη βασιλεία εν ονόματι Κυρίου, του Πατρός ημών Δαβίδ!» «Ευλογημένος ο Ερχόμενος εν ονόματι του Ιεχωβά!» «Ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι του Ιεχωβά, ο βασιλεύς του Ισραήλ!» Όταν οι γεμάτοι μίσος εχθροί αποδοκίμασαν αυτές τις Μεσσιανικές κραυγές του λαού, ο Ιησούς επέμεινε ότι η προφητεία έπρεπε να εκπληρωθή λέγοντας: «Σας λέγω ότι εάν ούτοι σιωπήσωσιν, οι λίθοι θέλουσι φωνάξει.»—Ματθ. 21:6-16· Μάρκ. 11:4-11· Λουκ. 19:32-40· Ιωάν. 12:12-16.
29. Πώς ο Ιησούς με τον τρόπο αυτό εξεπλήρωσε την προφητεία, και τίνος εξεικόνισι έκαμε;
29 Έτσι η προφητεία του Ζαχαρία 9:9 δεν είχε λεχθή ματαίως πριν από πεντακόσια χρόνια: «Χαίρε σφόδρα, θύγατερ Σιών· αλάλαζε, θύγατερ Ιερουσαλήμ, ιδού, ο βασιλεύς σου έρχεται προς σε αυτός είναι δίκαιος, και σώζων· πραΰς, και καθήμενος επί όνου, και επί πώλου υιού υποζυγίου.» «Ιδού, ο βασιλεύς σου έρχεται προς σε, η βουλή του έγινε, η νίκη του εκερδήθη, ταπεινός και καθήμενος επί όνου, επί πώλου όνου.» (Νέα Αγγλική Βίβλος) Όχι ως μέρος απλής ανθρώπινης επιδείξεως, αλλά με υπακοή στην απαράβατη προφητεία του Θεού, ο Ιησούς με θάρρος αντιμετώπισε το μίσος του κόσμου και πραγματικά έδωσε μαρτυρία για τη Μεσσιανική βασιλεία του Θεού. Με αυτόν τον τρόπο παρέστησε προφητικά πώς μετά το τέλος των Καιρών των Εθνών στο έτος 1914 μ.Χ. και μετά το τέλος του πολέμου στον ουρανό, θα επορεύετο θριαμβευτικά και θα παρουσιάζετο στη θεοκρατική οργάνωσι του Ιεχωβά ως ο δικαιωματικός βασιλεύς της.—Λουκ. 21:24· Αποκάλ. 12:5-10.
ΜΙΑ ΔΙΚΑΙΑ ΑΠΑΙΤΗΣΙΣ ΝΙΚΗΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
30. (α) Πώς ο Ιησούς δεν άφησε το μίσος του κόσμου να επηρεάση την προσωπική του διάθεσι και στάσι; (β) Πώς ο Ιησούς κατήγγειλε τη θρησκευτική υποκρισία εν σχέσει με τη Βασιλεία;
30 Το μίσος του κόσμου δεν σταμάτησε τον Ιησού ούτε να εκτελή θαύματα σε απόδειξι της Μεσσιανικής του ιδιότητος, ούτε να κηρύττη τα αγαθά νέα της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού. Ούτε τον έκαμε να εμποτισθή με το πνεύμα του κόσμου και να γεμίση από κακόβουλο μίσος για το ανθρώπινο γένος το οποίο ήλθε ν’ απολυτρώση ούτε τον επίεσε ώστε να στασιάση εναντίον του Θεού και του θείου θελήματος. Στο ναό, σε μια έκφρασι της λύπης που ένοιωσε για τους παραπλανημένους και καταδυναστευομένους ανθρώπους, κατήγγειλε δημοσία τη θρησκευτική υποκρισία και είπε: «Ουαί εις εσάς, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριταί· διότι κλείετε την βασιλείαν των ουρανών έμπροσθεν των ανθρώπων· επειδή σεις δεν εισέρχεσθε, ουδέ τους εισερχόμενους αφίνετε να εισέλθωσιν.» (Ματθ. 23:1-13) Μετά τρεις μέρες χωρίς κανένα στασιαστικό πνεύμα εναντίον του Θεού, ο Ιησούς εώρτασε το Ιουδαϊκό Πάσχα στην Ιερουσαλήμ μαζί με τους αποστόλους του. Αμέσως κατόπιν άρχισε ένα νέο εορτασμό, ένα νέο δείπνο σε ανάμνησι του θανάτου του ως μιας ανθρώπινης θυσίας.
31. Πώς τα λόγια του Ιησού για τη σημασία του ποτηριού του οίνου και εν σχέσει με τη Βασιλεία δεν διέψευσαν τα όσα είπε κατόπιν για τη νίκη του κατά του κόσμου;
31 Όταν ο Ιησούς εξηγούσε τη σημασία του ποτηριού του οίνου που έπρεπε να πιούν σ’ αυτό το αναμνηστικό δείπνο, είπε στους πιστούς αποστόλους του: «Πίετε εξ αυτού πάντες, διότι τούτο είναι το αίμα μου το της καινής διαθήκης, το υπέρ πολλών εκχυνόμενον εις άφεσιν αμαρτιών.» (Ματθ. 26:26-28) Κανένα μίσος για την ανθρώπινη φυλή δεν εκδηλώθηκε με αυτά τα λόγια, ούτε κανένας στασιασμός εναντίον του θελήματος του Θεού που περιελάμβανε τον θυσιαστικό θάνατό του. Κατόπιν, στη διάρκεια της συνομιλίας του, ο Ιησούς είπε στους αποστόλους: «Σεις δε είσθε οι διαμείναντες μετ’ εμού εν τοις πειρασμοίς μου· όθεν εγώ ετοιμάζω εις εσάς βασιλείαν, ως ο Πατήρ μου ητοίμασεν εις εμέ, διά να τρώγητε και να πίνητε επί της τραπέζης εν τη βασιλεία μου· και να καθίσητε επί θρόνων, κρίνοντες τας δώδεκα φυλάς του Ισραήλ.» (Λουκάς 22:28-30) Αργότερα, στο τέλος της συνομιλίας του και προτού κάμη τελική προσευχή στον Θεό, ο Ιησούς είπε σ’ αυτούς: «Εν τω κόσμω θέλετε έχει θλίψιν· αλλά θαρσείτε· εγώ ενίκησα τον κόσμον.»—Ιωάν. 16:33.
32. (α) Γιατί ο Ιησούς εκείνη τη νύχτα είχε το δικαίωμα να ισχυρισθή ότι ενίκησε τον κόσμο; (β) Πώς η μαρτυρία του Ιησού ενώπιον του Πιλάτου υπεστήριξε τον ισχυρισμό του ως βασιλέως;
32 Εκείνη την ώρα της νύχτας της 14 Νισάν είχε το δικαίωμα ο Ιησούς να ισχυρισθή ότι ενίκησε ολόκληρον τον κόσμο; Έχοντας υπ’ όψι την πιστή και στοργική πορεία της ζωής του έως τότε, μπορούμε ν’ απαντήσωμε, Ναι! Ο Ιησούς εκεί δεν έκαμε καμμιά μάταιη καύχησι αυτοεξυψώσεως. Η ακλόνητη πορεία της υπακοής του στον Θεό στις ώρες που ακολούθησαν το απέδειξε αυτό. Ο Ιησούς, όταν στεκόταν εμπρός στον ανώτατο τοπικό εκπρόσωπο του Καίσαρος της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, δεν αρνήθηκε ότι ήταν ο Κεχρισμένος Βασιλεύς του Θεού, αλλά είπε στον Κυβερνήτη Πόντιο Πιλάτο: «Η βασιλεία η εμή δεν είναι εκ του κόσμου τούτου· εάν η βασιλεία η εμή ήτο εκ του κόσμου τούτου, οι υπηρέται μου ήθελον αγωνίζεσθαι, διά να μη παραδοθώ εις τους Ιουδαίους· τώρα δε η βασιλεία η εμή δεν είναι εντεύθεν. . . . Συ λέγεις, ότι βασιλεύς είμαι εγώ. Εγώ δια τούτο εγεννήθην, και διά τούτο ήλθον εις τον κόσμον, διά να μαρτυρήσω εις την αλήθειαν.» Μολονότι η Μεσσιανική βασιλεία του ήταν μια κατηγορία εναντίον του, την οποία οι εχθροί του παρουσίασαν ως νόμιμη αιτία για να τον εκτελέσουν οι Ρωμαίοι, ο Ιησούς δεν αρνήθηκε τη βασιλεία του Θεού.—Ιωάν. 18:36, 37.
33. (α) Πώς ο Ιησούς τελείωσε τη νίκη του στο ξύλο του μαρτυρίου και πώς αυτή η νίκη αποδείχθηκε κατόπιν σε διάστημα λιγώτερο των τριών ημερών; (β) Ποια νίκη εν σχέσει με αυτόν τον κόσμο αναμένει ακόμη τον δοξασμένο Ιησού;
33 Λίγο αργότερα, καθώς ο Ιησούς εκρέμετο καθηλωμένος στο ξύλο του μαρτυρίου στον Γολγοθά, όταν εκείνοι που τον μισούσαν περνούσαν από κοντά του και τον ύβριζαν, δεν εξομοιώθηκε μ’ αυτούς με το να τους ανταποδώση τα ίσα. Όταν την τρίτη ώρα του απογεύματος, ο Ιησούς είπε: «Τετέλεσται!» και έκλινε την κεφαλή του και εξέπνευσε, είχε πράγματι νικήσει τον κόσμο, και μάλιστα χωρίς ένοπλη σύγκρουσι. (Ιωάν. 19:30· 1 Πέτρ. 2:22-24) Ο κόσμος τον είχε θανατώσει ως άνθρωπο, αλλ’ αυτός πέθανε χωρίς να έχη νικηθή. Ο μισητός κόσμος δεν απεκόμισε ικανοποίησι από τον θάνατό του. Αυτό δεν θα μπορούσε, και δεν μπόρεσε, να τον εμποδίση από το να κερδίση το ένδοξο βραβείο για τη νίκη του κατά του κόσμου. Δεν είχαν ακόμη περάσει τρεις ημέρες και ο Παντοδύναμος Θεός τον ανέκτησε από τους νεκρούς σε μια καταπληκτική νίκη κατά του θανάτου και τον εξύψωσε στα δεξιά του θρόνου του ουρανίου Πατρός του, τελείως απρόσιτον από τον μισητό κόσμο που ήταν κάτω στη γη, στο απλό υποπόδιον του Θεού. (Φιλιππ. 2:5-11· 1 Πέτρ. 3:22) Άλλη μια νίκη τον αναμένει, και αυτή η νίκη θα είναι με τους άγιους πολεμιστάς αγγέλους του στον επικείμενο ‘πόλεμο της μεγάλης ημέρας του Θεού του Παντοκράτορος’ στον Αρμαγεδδώνα.—Αποκάλ. 16:14, 16· 19:11-21.
[Εικόνα στη σελίδα 77]
Ο Ιησούς δεν άφησε το μίσος του κόσμου να τον νικήση σταματώντας τα θαύματα και τα καλά έργα του. Λίγες ώρες προτού καταδικασθή σε θάνατο εθεράπευσε θαυματουργικά το αυτί ενός ανθρώπου, το οποίον είχε αποκόψει ο Πέτρος