‘Τα Αγαθά Νέα’ Κηρύττονται στις Φυλακές
Ο Ιησούς Χριστός είπε στους ακολούθους του: «Θέλουσιν επιβάλει εις υμάς τας χείρας αυτών, και θέλουσι σας καταδιώξει, παραδίδοντες εις φυλακάς.» (Λουκάς 21:12) Αυτό συμβαίνει με τους Μάρτυρας του Ιεχωβά σήμερα, ιδιαίτερα στις χώρες εκείνες όπου το έργο του κηρύγματος είναι κάτω από κυβερνητική απαγόρευσι. Αυτό δεν τους απεθάρρυνε. Ενώ βρίσκονται στη φυλακή, επωφελούνται της ευκαιρίας να ομιλούν σε συγκρατουμένους των για τη Γραφή. Ως αποτέλεσμα τούτου μερικοί από τους κρατουμένους έγιναν αφιερωμένοι δούλοι του Ιεχωβά Θεού.
Ένας νεαρός στην Ανατολική Γερμανία είχε την ευκαιρία να εκτιμήση τη Βιβλικήν Αλήθεια στη φυλακή. Ο άνθρωπος αυτός δεν ήταν ικανοποιημένος με τις συνθήκες ζωής στην Ανατολική Γερμανία. Σ’ ένα γράμμα προς τον αδελφό του άφηνε να εννοηθή ότι μπορεί να εγκατέλειπε τη χώρα ως πρόσφυγας.
Δεν έκαμε τίποτα τέτοιο, αλλά το γράμμα του περιήλθε στα χέρια των αρχών. Παρεπέμφθη λοιπόν σε δίκη και κατεδικάσθη σε φυλάκισι δέκα πέντε μηνών σε στρατόπεδο εργασίας. Οι υπάλληλοι προσπάθησαν να του αλλάξουν τη μνησίκακη στάσι του, αλλά χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Ο νεαρός αντιδρούσε με το να αρνήται να υπακούη στις εντολές τους.Τότε, λοιπόν, σε μια περίπτωσι του υπέδειξαν την υποδειγματική συμπεριφορά των Μαρτύρων του Ιεχωβά στο στρατόπεδο. Αυτό προκάλεσε την περιέργεια του νεαρού. Αλλά οι αξιωματούχοι δεν απήντησαν στις ερωτήσεις του για τους Μάρτυρας.
Αργότερα ανέθεσαν σ’ αυτόν τον νεαρό να εργασθή με έναν από τους Μάρτυρας του Ιεχωβά επί ένα έτος. Τα όσα έμαθε από τον Μάρτυρα είχαν ένα υγιές αποτέλεσμα στη στάσι του. Όταν οι αξιωματούχοι έμαθαν το λόγο για την αλλαγή της στάσεως του νεαρού, μετέθεσαν τον Μάρτυρα σε άλλο διορισμό εργασίας. Ήταν, όμως, ήδη πολύ αργά. Ο νεαρός φυλακισμένος είχε αποφασίσει να γίνη ένας Μάρτυς του Ιεχωβά. Μετά την απόλυσί του επέτυχε να πραγματοποιήση επαφή με τους Μάρτυρας του Ιεχωβά και τώρα κάνει καλή πρόοδο.
Τα αγαθά αποτελέσματα που προέρχονται από το κήρυγμα σε φυλακές απεικονίζονται σε μια πείρα ενός Μάρτυρος στο Μαλάουι.
Την πρώτη μέρα του περιορισμού του τον επλησίασε ένας φυλακισμένος, πρώην μέλος του Κοινοβουλίου, με την παράκλησι να του δώση μια Γραφική Ομιλία. Έπειτα από αυτό ο Μάρτυς έδωσε έξη Βιβλικές Γραφικές ομιλίες σ’ ένα μέσο ακροατήριο είκοσι έξη ατόμων, επάνω, από τους μισούς του αριθμού των κρατουμένων.
Αργότερα ο Μάρτυς μετήχθη σε άλλη φυλακή. Εκεί μοιραζόταν μια αυλή φυλακής 84 ποδών επί 60 (28 μέτρων επί 20) με 98 άλλους κρατουμένους. Κάτω από ένα πελώριο δέντρο στο κέντρον της αυλής, άλλοι κρατούμενοι διαφόρων αποχρώσεων μαζεύονταν δυο φορές την ημέρα για να κάμουν συναθροίσεις προσευχής της «ηνωμένης εκκλησίας» των. Όταν κάποιος από τους κρατουμένους ανεκάλυψε τον Μάρτυρα, τόν ρώτησε γιατί δεν πήγαινε στις συναθροίσεις αυτές. Ο Μάρτυς εξήγησε την θέσι του στο θέμα του συμβιβασμού των πίστεων. Ο νεαρός τότε ρώτησε, ‘Δεν συμφωνείς ότι όταν οι Ισραηλίτες ήσαν στη φυλακή έπρεπε να προσεύχωνται;’ Ο Μάρτυς παρεκάλεσε τον νεαρό να φέρη τη Γραφή, το μόνο Βιβλίο που επιτρεπόταν στο προαύλιο της φυλακής και που το χρησιμοποιούσαν όλοι οι κρατούμενοι. Ήταν σχισμένη και έλειπαν πολλές σελίδες. Ωστόσο ο Μάρτυς μπόρεσε να αποδείξη γιατί δεν μπορούσε να συμμετέχη στις προσευχές της «ηνωμένης εκκλησίας». Επίσης άρχισε μια μελέτη με τον νεαρό, που γινόταν καθημερινώς κατά τη διάρκεια των επομένων έξη εβδομάδων σε κάποια ώρα που η κουρελιασμένη Γραφή δεν εχρησιμοποιείτο από τους άλλους.
Ο νεαρός κατέστησε σαφές στο Μάρτυρα, βασιζόμενος επάνω στα όσα είχε μάθει, ότι δεν ήθελε πια να είναι μέλος της Αγγλικανικής Εκκλησίας. Όταν έγινε αρκετά ισχυρός για να υπερασπίζεται την πίστι του, άρχισε να ομιλή σε άλλους κρατουμένους.
Συνεχίζοντας το κήρυγμά του, ο Μάρτυς μπόρεσε ν’ αρχίση μελέτη με κάποιον ο οποίος είχε παραστή δύο φορές στη μελέτη με τον πρώτο νεαρό. Ο άνθρωπος αυτός αμέσως ενώθηκε με τον Μάρτυρα στο να ομιλή σε άλλους κρατουμένους για τη Γραφή. Ένα μήνα αργότερα και άλλος κρατούμενος άρχισε να μελετά. Μετά ένα μήνα ακόμη, ο ηγέτης της «ηνωμένης εκκλησίας» της φυλακής επλησίασε το Μάρτυρα και του έκαμε πολλές ερωτήσεις. Κι’ αυτός επίσης άρχισε να μελετά τη Γραφή με τον Μάρτυρα. Μετά δύο μήνες ο Μάρτυς απηλευθερώθη χωρίς να το περιμένη για να επιστρέψη στην οικογένειά του. Αν και είχε υποφέρει αδίκως, εχάρη διότι είχε την ευκαιρία να βοηθήση τέσσερα άτομα να έλθουν σε βασική κατανόησι της αληθινής λατρείας.
Έτσι σε χώρες όπου υπάρχουν νομικοί περιορισμοί, οι άνθρωποι ακούουν «τα αγαθά νέα» ακόμη και στις φυλακές. Είναι ακριβώς όπως διεκήρυξε ο Απόστολος Παύλος: «Ο Λόγος που Θεού δεν δεσμεύεται.»—2 Τιμ. 2:9