Καταφύγετε σε Ασφαλή Τόπο με την Κοινωνία του Νέου Κόσμου
Η παρακάτω ομιλία (σε δύο μέρη) εξεφωνήθη από τον πρόεδρον της Εταιρίας Σκοπιά προς ένα ακροατήριο από 134.333 παρευρισκομένους στη Συνέλευσι της Κοινωνίας του Νέου Κόσμου, των Μαρτύρων του Ιεχωβά, στο Στάδιο Γιάγκη, της πόλεως Νέας Υόρκης, τα απόγευμα της εβδόμης ημέρας της Συνελεύσεως, δηλαδή του Σαββάτου, 25 Ιουλίου 1953, και συνωδεύθη από την παρουσίασι του νέου βιβλίου της Εταιρίας πού τιτλοφορείται «Νέοι Ουρανοί και Νέα Γη».
«Όταν δε ίδητε την Ιερουσαλήμ περικυκλουμένην υπό στρατοπέδων, τότε γνωρίσατε ότι επλησίασεν η ερήμωσις αυτής. Τότε οι όντες εν τη Ιουδαία ας φεύγωσιν εις τα όρη· και οι εν μέσω αυτής [της Ιερουσαλήμ] ας αναχωρώσιν έξω.»—Λουκάς 21:20, 21.
1. Για κείνους που επιστηρίζονται σε ποια πράγματα υπάρχει αυξανόμενος κίνδυνος, και πού βρίσκεται ασφάλεια; Γιατί;
Η ΘΕΜΕΛΙΩΣΙΣ και οικοδόμησις των νέων και διαρκών πραγμάτων προχωρεί επιτυχώς ενώ η καταδίκη και καταστροφή των παλαιών πραγμάτων είναι εν προόδω. Όταν η κατεδάφισις των παλαιών πραγμάτων σύντομα θα συμπληρωθή, δεν θα υπάρξη χαώδης έναρξις των νέων, δεν θα υπάρξη ανάγκη ν’ αρχίσουν οι άνθρωποι από το επίπεδο του αρχαίου τρωγλοδύτου, αλλά ο δρόμος θα είναι τελείως καθαρισμένος για την ανάπτυξι των νέων πραγμάτων προς τη μεγαλοπρέπεια ενός παραδείσου. Τώρα είναι καιρός αυξανομένου κίνδυνου. Είναι επίσης καιρός μεγάλης ευκαιρίας. Ο κίνδυνος αυξάνει σταθερά για κείνους που επιστηρίζονται στα παλαιά αδιαφορώντας προκλητικά για το γεγονός ότι είναι καταδικασμένα. Η μόνη ασφάλεια του ανθρωπίνου γένους έγκειται σε μια γοργή φυγή στα νέα, και μάλιστα χωρίς αναβολή. Στα νέα αυτά συστήματα πραγμάτων έγκειται ακριβώς η μεγάλη ευκαιρία να επιζήσουν οι άνθρωποι του τέλους των παλαιών και ν’ απολαύσουν ένα μέλλον διαρκούς ευτυχίας, ειρήνης και αγάπης. Τα νέα πράγματα δεν είναι εκείνα που κενόδοξοι άνθρωποι του κόσμου τούτου με έπαρσι υπόσχονται να οικοδομήσουν. Τα νέα πράγματα είναι εκείνα που θα οικοδομήση ο Παντοδύναμος Θεός που κάθεται επάνω στο θρόνο του σύμπαντος. Επί δεκαεννέα αιώνες τα λόγια του παρέμειναν αναγεγραμμένα: «Ιδού, κάμνω νέα τα πάντα.» (Αποκάλυψις 21:5) Σήμερα υποστηρίζει τα λόγια του με έργα. Τα νέα πράγματα δημιουργούνται. Μακάριοι είναι εκείνοι που τα βλέπουν να κατασκευάζωνται και που προσφεύγουν σ’ αυτά. Ποτέ δεν θα τους λείψη εκεί ασφάλεια και διαφύλαξις μαζί με την κοινωνία του Νέου Κόσμου του Θεού.
2. Προτού καταφύγωμε σε υποθετικώς ιερά πράγματα, τί είναι ανάγκη να πράξωμε, και ποιο ιστορικό παράδειγμα συνιστά αυτή την πορεία;
2 Οι άνθρωποι έχουν μια ισχυρή τάσι να προσκολλώνται σε μερικά πράγματα που επί πολύν καιρό εθεωρήθησαν ιερά και να εμπιστεύωνται σ’ αυτά ωσάν να είναι φυλαχτά που προστατεύουν από βλάβη. Φρονούν ότι προέρχονται από τον Θεό και ότι αυτός θα τους διαφυλάξη και για τούτο είναι εγγύησις ασφαλείας το να καταφύγουν σε τέτοια ιερά πράγματα. Άλλα πράγματα στα οποία οι άνθρωποι αποδίδουν ιερότητα μπορεί να μην είναι ιερά για τον Θεό, έστω και αν έχουν μεγάλη ηλικία ή αρχαιότητα. Το να βασίζεται κανείς σ’ αυτά σημαίνει ν’ απατά τον εαυτό του με μια ψεύτικη ελπίδα. Είναι αναγκαίο να καθορίσωμε αν αυτά βρίσκωνται σε συμφωνία με τα υποσχεμένα νέα πράγματα του Θεού. Αν όχι, δεν θα, μεταφερθούν στο νέο κόσμο και δεν θα ενσωματωθούν σ’ αυτά τα νέα πράγματα. Για το ότι αυτό είναι αληθινό στον καιρό μας, έχομε ένα ιστορικό παράδειγμα. Πραγματικά, αυτό το παράδειγμα ήταν μια προφητεία για ό,τι θα συμβή στις ημέρες μας. Κανείς θρησκευτικός ναός δεν ήταν περιβεβλημένος με μεγαλύτερη ιερότητα και δεν εφυλάσσετο με μεγαλύτερη ζηλοτυπία και φανατισμό από τον ναό του Ηρώδου στην Ιερουσαλήμ πριν από δεκαεννέα αιώνες. Αυτός και οι προηγούμενοι ναοί στο ίδιο μέρος είχαν συνολικά μια ύπαρξι χιλίων περίπου ετών· και όμως έπειτα από μια περιήγησι επιθεωρήσεως του ναού του Ηρώδου ο Ιησούς Χριστός είπε: «Ταύτα τα οποία θεωρείτε, θέλουσιν ελθεί ημέραι, εις τας οποίας δεν θέλει αφεθή λίθος επί λίθον, όστις δεν θέλει κατακρημνισθή.»—Λουκάς 21:5, 6.
3. Γιατί ο Ιησούς διεκήρυξε εγκαταλελειμμένον τον ναόν αυτόν, και όταν αυτός κατεστράφη, γιατί δεν αφέθηκε ο Θεός χωρίς ναό;
3 Ο ναός αυτός ήταν το πιο μεγαλοπρεπές οικοδόμημα της αγίας πόλεως Ιερουσαλήμ. Σ’ αυτόν οι ιερείς που ήσαν απόγονοι της εκλεκτής οικογενείας του Ααρών απησχολούντο με τις υπηρεσίες λατρείας. Εκαλείτο «ο οίκος». Εν τούτοις, παρ’ όλα τα ιερά πράγματα με τα οποία συνεδέετο, ο Ιησούς είπε εμπρός ακριβώς από τον ναόν αυτόν: «Ιερουσαλήμ, Ιερουσαλήμ, η φονεύουσα τους προφήτας, και λιθοβολούσα τους απεσταλμένους προς σε, ποσάκις ηθέλησα να συνάξω τα τέκνα σου, καθ’ ον τρόπον συνάγει η όρνις τα ορνίθια εαυτής υπό τας πτέρυγας, και δεν ηθελήσατε; Ιδού, αφίνεται εις εσάς ο οίκός σας έρημος.» (Ματθαίος 23:37, 38) Ο Ιησούς εγνώριζε όχι μόνο ότι είχε γίνει οίκος εμπορίου και σπήλαιον ληστών, αλλά και ότι εχρησιμοποιείτο από ιερείς που εσχεδίαζαν τον θάνατό του. Είχε απλώς μια εξωτερική μορφή ιερότητος, αλλά ήταν εντελώς κενός από αγιότητα μέσα του. Ο Ιησούς λοιπόν τον διεκήρυξε εγκαταλελειμμένον από τον Ιεχωβά Θεό και αρνήθηκε να τον συναρμόση στο νέο σύστημα πραγμάτων που εισήγε. Τριάντα επτά έτη αργότερα αντιμετώπισε τη μοίρα που αυτός είχε προείπει. Δεν αφέθη σ’ αυτόν λίθος επί λίθον. Εν τούτοις, ο νέος ναός του Ιεχωβά Θεού, ένας πνευματικός ναός από «ζώντας λίθους,» εξακολούθησε να παραμένη. Μέσα του λειτουργούσε ένα δίκαιο νέο σύστημα πραγμάτων που επρόκειτο να καταλήξη στην αγνή λατρεία του αληθινού Θεού σε όλη τη γη και στην αιώνια ευλογία όλων των φυλών του ανθρωπίνου γένους.—1 Πέτρου 2:5· Εφεσίους 2:20-22.
4, 5. Μήπως το νέο σύστημα πραγμάτων περίμενε για να καταστροφή πρώτα η Ιερουσαλήμ και ο ναός της, και ποια είναι η απόδειξις για την απάντησί σας;
4 Το νέο σύστημα πραγμάτων δεν περίμενε για την καταστροφή της Ιερουσαλήμ και του ναού της προτού αρχίση. Με τον θάνατο, την ανάστασι και την ανάληψι του Ιησού στον ουρανό για να εμφανισθή ενώπιον του Ιεχωβά Θεού με την αξία του αίματος της ανθρωπίνης θυσίας του, το νέο σύστημα πραγμάτων άρχισε στην πραγματικότητα. Ο Ιησούς, έχοντας τη θυσία που ήταν πραγματικά ευπρόσδεκτη στον Θεό για την απολύτρωσι του ανθρωπίνου γένους από την αμαρτία και την ποινή της τον θάνατο, υπηρετούσε ως ο νέος Αρχιερεύς του Θεού. Ο επίγειος αρχιερεύς του παλαιού Ιουδαϊκού συστήματος πραγμάτων έχασε το αξίωμά του ενώπιον του Θεού, διότι είχε γίνει αρχιερεύς με τη διαθήκη του Νόμου, για την οποίαν είχε μεσιτεύσει ο Μωυσής μεταξύ του Θεού και του Ισραήλ στο Όρος Σινά. Αλλά τώρα ο Ιησούς είχε γίνει Προφήτης και Μεσίτης μεγαλύτερος από τον Μωυσή και εμεσίτευε για μια διαθήκη μεταξύ του Ιεχωβά Θεού και των πνευματικών Ισραηλιτών, της Χριστιανικής εκκλησίας η οποία οικοδομείτο επάνω σ’ αυτόν ως την Πέτρα. Έτσι η παλαιά εκείνη διαθήκη του Νόμου που ο Θεός είχε κάμει με τους φυσικούς Ισραηλίτες στο Σινά κατηργήθη και μαζί της το ιερατείο της, οι θυσίες της, οι εορτές της και οι υποχρεώσεις της. (Εβραίους 3:1· 9:11-15· Κολοσσαείς 2:13, 14· Δευτερονόμιον 5:2, 3· 29:1) Από τότε και στο εξής ο Ιησούς Χριστός υπηρετούσε ως ο κεχρισμένος Αρχιερεύς του Θεού στον πνευματικό ναό του Θεού, του οποίου τα Άγια των Αγίων ήταν ο ίδιος ο ουρανός ενώπιον αυτής ταύτης της παρουσίας του Θεού.
5 Η εκδήλωσις του Ιησού ως του νέου και αιωνίου Αρχιερέως εσήμαινε ότι η συντέλεια του παλαιού συστήματος πραγμάτων είχε έλθει. Καθώς είναι γραμμένο γι’ αυτόν: «Τώρα δε άπαξ εις το τέλος των αιώνων εφανερώθη, δια να αθετήση την αμαρτίαν δια της θυσίας εαυτού.» (Εβραίους 9:26) Ήταν σε πλήρη αρμονία με το γεγονός αυτό το ότι ο εγκαταλελειμμένος ναός του Ηρώδου στην Ιερουσαλήμ κατεστράφη από τις λεγεώνες της Ρώμης υπό τον Στρατηγόν Τίτον το έτος 70 (μ.Χ.). Τότε ακριβώς κατεστράφη και η ίδια η πόλις Ιερουσαλήμ που εθεωρείτο αγία.
6. Τι δεν πρέπει να παραβλέψωμε όσον αφορά τη σχέσι της Χριστιανικής εκκλησίας με την Ιερουσαλήμ, και τι εσήμαινε η τελική της φυγή από εκεί;
6 Σήμερα, σ’ αυτό το έτος 1953, δεν πρέπει να παραβλέψουμε ένα σπουδαίο σημείο: Επί τριάντα τέσσερα χρόνια αφότου έγινε η νέα διαθήκη του Θεού και η Χριστιανική εκκλησία άρχισε να οικοδομήται επάνω στον Ιησού Χριστό, την Πέτρα, κατά την Πεντηκοστή του 33 (μ.Χ.), η Ιερουσαλήμ εχρησίμευε ως η πόλις του «αρχηγείου» της Χριστιανικής εκκλησίας. Το κυβερνών σώμα της εκκλησίας ήδρευε εκεί και απετελείτο από τους δώδεκα αποστόλους και άλλους πρεσβυτέρους μαθητάς, όπως ο Ιάκωβος ο αδελφός του Ιησού. Αυτοί χρησιμοποιούσαν τις αυλές του ναού ως ένα κατάλληλο μέρος για να συναντούν πλήθη ανθρώπων και να κηρύττουν σ’ αυτούς. Σ’ αυτόν ακριβώς το ναό ο απόστολος Παύλος υπέστη οχλοκρατική επίθεσι γύρω στο έτος 56, και στην Ιερουσαλήμ ήταν που ο μαθητής Ιάκωβος και άλλοι πιστοί Χριστιανοί μαζί του εθανατώθησαν με λιθοβολισμό από φανατικούς Ιουδαίους το 62 μ.Χ. Αλλά όταν ήλθε το έτος 67, το Χριστιανικό κυβερνών σώμα και όλοι οι άλλοι μαθηταί του Ιησού έφυγαν από την Ιερουσαλήμ και από όλη την επαρχία της Ιουδαίας. Γιατί δεν εξακολούθησαν οι Χριστιανοί να παραμένουν και να κηρύττουν τα αγαθά νέα για τον Ιησού Χριστό στην παλαιά αγία πόλι και στην υπόλοιπη Ιουδαία; Ήταν δειλία απέναντι του διωγμού; Ήταν απιστία προς την αποστολή των να κηρύττουν το ευαγγέλιο; Τίποτε απ’ αυτά! Ήταν η συνετή διαφύλαξις της ζωής των, για να μπορέσουν να συνεχίσουν το κήρυγμα αλλού. Ήταν υπακοή στην προφητική εντολή του Ιησού Χριστού όταν προείπε την καταστροφή του εγκαταλελειμμένου ναού και είπε στους μαθητάς του:
7. Ποια ήταν η προφητεία που περιείχε την εντολή στην οποίαν υπήκουσαν;
7 «Θέλετε δε παραδοθή και υπό γονέων και αδελφών και συγγενών και φίλων· και θέλουσι θανατώσει τινάς εξ υμών· και θέλετε είσθαι μισούμενοι υπό πάντων δια το όνομά μου· πλην θριξ εκ της κεφαλής σας δεν θέλει χαθή. Δια της υπομονής σας αποκτήσατε τας ψυχάς σας. Όταν δε ίδητε την Ιερουσαλήμ περικυκλουμένην υπό στρατοπέδων, τότε γνωρίσατε ότι επλησίασεν η ερήμωσις αυτής. Τότε οι όντες εν τη Ιουδαία ας φεύγωσιν εις τα όρη· και οι εν μέσω αυτής ας αναχωρώσιν έξω· και οι εν τοις αγροίς ας μη εμβαίνωσιν εις αυτήν [την Ιερουσαλήμ]. Διότι ημέραι εκδικήσεως είναι αύται, δια να πληρωθώσι πάντα τα γεγραμμένα. Ουαί δε εις τας εγκυμονούσας και τας θηλαζούσας εν εκείναις ταις ημέραις· διότι θέλει είσθαι μεγάλη στενοχωρία επί της γης, και οργή κατά του λαού τούτου. Και θέλουσι πέσει εν στόματι μαχαίρας, και θέλουσι φερθή αιχμάλωτοι, εις πάντα τα έθνη· και η Ιερουσαλήμ θέλει είσθαι πατουμένη υπό εθνών, εωσού εκπληρωθώσιν οι καιροί των εθνών.»—Λουκάς 21:16-24.
Η ΝΥΞΙΣ ΓΙΑ ΦΥΓΗ
8. Πότε εδόθη στους Χριστιανούς η νύξις να φύγουν, και πού έφυγαν; Την εκπλήρωσι ποιών λόγων του Ιησού διέφυγαν;
8 Τον Νοέμβριο του έτους 66 (μ.Χ.) το κυβερνών σώμα στην Ιερουσαλήμ και όλοι οι άλλοι μαθηταί εκεί και στην επαρχία της Ιουδαίας έλαβαν τη νύξι να φύγουν από ολόκληρη την επαρχία στα όρη, όπως διέταξε ο Ιησούς. Αυτό έγινε όταν οι Ρωμαϊκές στρατιές υπό τον Γάιον Σέστιον Γάλλον, τον κυβερνήτην της Συρίας, έφθασαν μπροστά στην πόλι που είχε επαναστατήσει εναντίον της Ρώμης. Έπειτα από πέντε ημέρες μάχης που έθεσε στη λαβή του την πλήρη άλωσι της πόλεως, απέσυρε τις δυνάμεις του για όχι ευεξήγητη αιτία, για να καταδιωχθή από τους Ιουδαίους, με απώλειαν χιλιάδων από το στρατό του. Οι Χριστιανοί το εθεώρησαν αυτό ως τη νύξι που είχε δοθή πριν από πολλά χρόνια από τον Ιησούν. Έφυγαν λοιπόν από την Ιερουσαλήμ. Δεν εσταμάτησαν σε κανένα μέρος της επαρχίας της Ιουδαίας· η εντολή του Ιησού για κείνους που ήσαν στην Ιουδαία ήταν να φύγουν στα όρη. Συνεπώς αυτοί και τα τέκνα των (γεννημένα ή αγέννητα ακόμη) διέβησαν τον Ιορδάνη Ποταμό και μπήκαν στην ορεινή χώρα Γαλαάδ και εγκατεστάθησαν κυρίως στην Πέλλα, μια από τις πόλεις της Δεκαπόλεως. Εκεί εξακολούθησαν τη Χριστιανική των δράσι και συνέχισαν το κήρυγμά των. Εκεί ήσαν ασφαλείς όταν οι Ρωμαίοι επανήλθαν στις αρχές του 70 μ.Χ. και επήλθε τρομερή ερήμωσις στην Ιερουσαλήμ εις εκπλήρωσιν των θρηνητικών λόγων που ο Ιησούς είχε απευθύνει σ’ αυτήν: «Είθε να εγνώριζες και συ τουλάχιστον εν τη ημέρα σου ταύτη τα προς ειρήνην σου αποβλέποντα· αλλά τώρα εκρύφθησαν από των οφθαλμών σου· διότι θέλουσιν ελθεί ημέραι επί σε, και οι εχθροί σου θέλουσι κάμει χαράκωμα περί σε, και θέλουσι σε περικυκλώσει, και θέλουσι σε στενοχωρήσει πανταχόθεν· και θέλουσι κατεδαφίσει σε, και τα τέκνα σου εν σοι, και δεν θέλουσιν αφήσει εν σοι λίθον επί λίθον· διότι δεν εγνώρισας τον καιρόν της επισκέψεώς σου.»—Λουκάς 19:41- 44.
9. Τι εχάθηκε τότε για να μη παλινορθωθή ποτέ, αλλά τι διέμεινε;
9 Η ζωή της αγίας πόλεως και του ναού της δεν απεδείχθη ότι ήταν διαφυλαγμένη. Εκείνοι που είχαν προσκολληθή σ’ αυτά τα πράγματα του διεφθαρμένου παλαιού συστήματος επολέμησαν για μια χαμένη υπόθεσι και εχάθηκαν κατά την ερήμωσι της Ιερουσαλήμ και όλης της επαρχίας της Ιουδαίας. Αλλά οι Χριστιανοί στα όρη της Γαλαάδ επέζησαν και εξακολούθησαν να κηρύττουν. Το παλαιό σύστημα, που χάθηκε τότε, παρήλθε για πάντα· το ιερατείο της οικογενείας του Ααρών και η λατρεία του Ιεχωβά Θεού σ’ ένα υλικό, χειροποίητο ναό στην Ιερουσαλήμ, δεν θα παλινορθωθούν ποτέ. Το νέο Χριστιανικό σύστημα πραγμάτων υπό τη νέα διαθήκη με τον Ιησούν ως Μεσίτην και Αρχιερέα διαμένει έως την ημέρα αυτή.
10. Ποιο ερώτημα αισθανόμεθα παρόρμησι να υποβάλωμε, και, γνωρίζοντας την απάντησί του, τι μπορούμε να καθορίσωμε για τον «Χριστιανισμό»;
10 Όλα αυτά δεν είναι χωρίς τεραστία σημασία για μας σ’ αυτές τις παράδοξες, ασυνήθεις ημέρες. Ατενίζομε κατά πρόσωπον κάτι όμοιο, μόνο που είναι πολύ χειρότερο. Αισθανόμεθα την παρόρμησι να αναζητήσωμε τις αιτίες των πραγμάτων, και συνετά το πράττομε αυτό, για να μπορέσουμε να γνωρίσουμε αν μια ωρισμένη πορεία ενεργείας είναι φρόνιμη για μας. Όταν βλέπωμε ότι η σημερινή πόλις Ιερουσαλήμ στην Παλαιστίνη δεν συνεχίζει την παράδοσι της αρχαίας πόλεως με το ναό, αλλά ότι ο «Χριστιανισμός» είναι πράγματι το σύγχρονο πανομοιότυπο της αγίας πόλεως των ημερών του Ιησού και των αποστόλων του, είμεθα υποχρεωμένοι να ερωτήσωμε, Τι ωδήγησε στην τρομερή πολιορκία και καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 70 (μ.Χ.); Γνωρίζοντας αυτό, μπορούμε τότε να καθορίσωμε αν για όμοια αιτία επικρέμαται απειλητικά καταστροφή σε μεγαλύτερη κλίμακα επάνω στον «Χριστιανισμό», που είναι στον εικοστό αυτόν αιώνα το πανομοιότυπο της καταδικασμένης Ιερουσαλήμ.
11. Ποια ήταν η προφητεία στην οποία ο Ιησούς έδωσε το κλειδί της απαντήσεως στο ερώτημα;
11 Ο Ιησούς έδωσε το κλειδί της απαντήσεως όταν είπε στους μαθητάς του σ’ αυτή την ίδια προφητεία, όπως αναφέρεται από τον απόστολο Ματθαίο: «Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη· και τότε θέλει ελθεί το τέλος. Όταν λοιπόν ίδητε το βδέλυγμα της ερημώσεως, το λαληθέν δια του προφήτου Δανιήλ, ιστάμενον εν τω τόπω τω αγίω, (ο αναγινώσκων ας εννοή·) τότε οι εν τη Ιουδαία ας φεύγωσιν επί τα όρη· όστις ευρεθή επί του δώματος, ας μη καταβή δια να λάβη τι εκ της οικίας αυτού· και όστις ευρεθή εν τω αγρώ, ας μη επιστρέψη οπίσω δια να λάβη τα ιμάτια αυτού. Ουαί δε εις τας εγκυμονούσας, και τας θηλαζούσας εν εκείναις ταις ημέραις. Προσεύχεσθε δε δια να μη γείνη η φυγή υμών εν χειμώνι, μηδέ εν σαββάτω. Διότι τότε θέλει είσθαι θλίψις μεγάλη, οποία δεν έγεινεν απ’ αρχής κόσμου έως του νυν, ουδέ θέλει γείνει. Και αν δεν συνετέμνοντο αι ημέραι εκείναι, δεν ήθελε σωθή ουδεμία σαρξ· δια τους εκλεκτούς όμως θέλουσι συντμηθή αι ημέραι εκείναι.»—Ματθαίος 24:14-22.
12. Σύμφωνα μ’ αυτό, ποια ήταν η αιτία της φριχτής καταστροφής της Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ.;
12 Το «βδέλυγμα της ερημώσεως» που καθώς θα το έβλεπαν οι Χριστιανοί να στέκη στον άγιο τόπο, έπρεπε να φύγουν στα όρη—αυτό ήταν η αιτία της φριχτής καταστροφής που κατέφθασε την Ιερουσαλήμ και την επικράτειά της στην Ιουδαία. Αυτό το «βδέλυγμα» ήταν η κοινωνία ή συμμαχία που οι θρησκευτικοί άρχοντες της Ιερουσαλήμ έκαμαν με τη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία για να προξενήσουν τον θάνατον του Ιησού Χριστού, του κεχρισμένου Βασιλέως του Θεού. Αυτή η αυτοκρατορική παγκόσμιος δύναμις της Ρώμης εσυμβολίσθη στη θεία προφητεία ως ένα βδελυκτό πράγμα, ως ένα άγριο θηρίο που θα πολεμούσε εναντίον των αγίων του Ιεχωβά επάνω στη γη. Ενήργησε πρώτα εναντίον του πρωτίστου Αγίου του Ιεχωβά, του Υιού του Ιησού Χριστού, για να απαλλαγή απ’ αυτόν ως αντίπαλον στην παγκόσμια κυριαρχία της.—Πράξεις 3:14· 4:27-30.
13. Ποιος επέσυρε την προσοχή της Ρώμης στον Άγιον του Θεού, πώς και γιατί;
13 Οι θρησκευτικοί άρχοντες της Ιερουσαλήμ ήσαν εκείνοι οι οποίοι επέσυραν την προσοχή της Ρωμαϊκής παγκοσμίου δυνάμεως στον Άγιον του Θεού, ζητώντας εκδίκησι επειδή ο Ιησούς εξέθεσε τις σφαλερές πράξεις των και τις παραβάσεις των έναντι των εντολών του Θεού. Ενώπιον του Ρωμαίου κυβερνήτου Ποντίου Πιλάτου κατηγόρησαν τον Ιησούν ότι ήταν στασιαστικός εναντίον του Καίσαρος, ότι εμπόδιζε να πληρώνουν φόρους στον Καίσαρα και ότι διήγειρε τον λαό εναντίον του. Όταν ο Κυβερνήτης Πιλάτος προσπάθησε ν’ αντισταθή στη θρησκευτική πίεσι και ν’ απολύση τον Ιησούν, οι Ιουδαίοι εκραύγαζαν: «Εάν τούτον απολύσης, δεν είσαι φίλος του Καίσαρος· πας όστις κάμνει εαυτόν βασιλέα, αντιλέγει εις τον Καίσαρα.» Όταν ο Κυβερνήτης Πιλάτος, κάνοντας έκκλησι στον εθνικό πατριωτισμό των Ιουδαίων, παρουσίασε τον Ιησούν ως βασιλέα των και προσπάθησε να τους καταισχύνη ερωτώντας, «Τον βασιλέα σας να σταυρώσω;» τότε, από όλον τον λαόν, οι Ιουδαίοι αρχιερείς ήσαν εκείνοι που απήντησαν «Δεν έχομεν βασιλέα ειμή Καίσαρα.»—Ιωάννης 19:12-16.
14. Γιατί ο Ιεχωβά θα αισθανόταν βδελυγμία και αγανάκτησι εναντίον του θρησκευτικού στοιχείου, και ποιες συνέπειες τους άφησε να υποστούν;
14 Αισθάνεσθε βδελυγμία γι’ αυτό; Τότε πόσο περισσότερο ο Θεός στον ουρανό θα αισθανόταν μεγάλη αγανάκτησι γι’ αυτή την προδοσία του Κεχρισμένου του Βασιλέως Ιησού Χριστού στη Ρωμαϊκή αυτοκρατορική παγκόσμια δύναμι και την ένωσι εκείνων που ισχυρίζοντο ότι ήσαν λαός του, με την σκληρή, εναντιούμενη στον Ιεχωβά παγκόσμια δύναμι της Ρώμης; Αυτή ήταν μια θρησκευτικοπολιτική συνωμοσία εναντίον της Μεσσιανικής βασιλείας του Ιεχωβά. Δεν είναι παράδοξο ότι αυτός άκουσε και ενήργησε σύμφωνα με την προκλητική των κραυγή τότε σχετικά με το αίμα του Ιησού: «Το αίμα αυτού εφ’ ημάς και επί τα τέκνα ημών»! Δεν είναι παράδοξο ότι εγκατέλιπε τον οίκον των ως ένα μολυσμένο ναό! Δεν είναι παράδοξο ότι τους εθεώρησε μέρος και τμήμα ενός αηδούς πράγματος, μιας βδελυκτής διατάξεως εναντίον της βασιλείας του μέσω του Αγίου του Ιησού Χριστού! (Ματθαίος 27:25· 23:38) Ωμολόγησαν φιλία για τον εχθρόν του Θεού, τον Καίσαρα, και έτσι έγιναν εχθροί του Θεού. Τώρα ας φάγουν τον πικρόν καρπόν αυτής της προδοτικής φιλίας· ας ερεθισθούν κάτω από τον άνισον ζυγόν μιας τέτοιας φαύλης συνωμοσίας εναντίον της βασιλείας ώσπου να ωθηθούν σε βίαιη επανάστασι εναντίον των πολιτικών συνεταίρων των. Ο Θεός προεγνώρισε ότι η υποκριτική αυτή θρησκευτικοπολιτική συμμαχία ήταν προορισμένη να διασπασθή στον δέοντα καιρό και ότι το πολιτικό μέρος του βδελύγματος θα εκινείτο με τα στρατεύματά του εναντίον του θρησκευτικού μέρους της βδελυκτής συμμαχίας, για να φέρη το αίμα του Ιησού επάνω στους ενόχους θρησκευομένους και τα τέκνα των, δίνοντας στην Ιερουσαλήμ ένα αιματηρό λουτρό από τις φλέβες 1.100.000 τέκνων της!
15. Πότε οι Χριστιανοί κινήθηκαν έξω από το καταδικασμένο μέρος χωρίς στενοχωρία, και τι διέφυγαν;
15 Η επανάστασις των Ιουδαίων εναντίον του φίλου των Καίσαρος έγινε το 66 (μ.Χ.) για τις προσβολές που τους έκαμαν οι πολιτικοί των κυβερνήται. Το ίδιο αυτό έτος τα στρατεύματα του πολιτικού μέρους του βδελύγματος εστράφησαν εναντίον των και έκαμαν μια προκαταρκτική επίθεσι εναντίον της αγίας των πόλεως Ιερουσαλήμ. Αυτό ήταν το αντίκρυσμα του βδελύγματος με τα στρατεύματά του ολόγυρα στην αγία πόλι Ιερουσαλήμ, στο οποίον οι Χριστιανοί επρόκειτο ν’ αποβλέπουν ως σε ειδοποίησι για το ότι ήταν καιρός να φύγουν στα όρη έξω από την Ιουδαία για ασφάλεια. Μη γνωρίζοντας πόσο γρήγορα τα στρατεύματα του βδελύγματος θα επανήρχοντο και θα συνεπλήρωναν την ερήμωσι της Ιουδαίας και της Ιερουσαλήμ, το Χριστιανικό κυβερνών σώμα και άλλοι ευπειθείς Χριστιανοί εκινήθησαν προς τα έξω χωρίς να χρειασθή να το κάμουν αυτό σε κάποια ακατάλληλη ημέρα Ιουδαϊκού σαββάτου ή σε καιρό χειμώνος. Στον έβδομον αιώνα προ Χριστού τα Βαβυλωνιακά στρατεύματα είχαν επανέλθει να ερημώσουν την Ιερουσαλήμ για πρώτη φορά. Στο 70 (μ.Χ.) οι Ρωμαϊκές στρατιές επανήλθαν. Κατά την άνοιξι και το θέρος του έτους αυτού επακολούθησε η πολιορκία και η πλήρης καταστροφή. Με ταχεία, ευπειθή ενέργεια οι Χριστιανοί είχαν διαφύγει τη συμμετοχή σ’ αυτή την τρομερή ερήμωσι.—Ιερεμίας 37:6-10.
ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΠΑΝΟΜΟΙΟΤΥΠΟ
16. Πότε ο Δανιήλ προείπε ότι θα ενεφανίζετο το «βδέλυγμα», και τι καθιστά την περίοδο από το 1914 μ.Χ. τον ιδιαίτερο αυτόν καιρό;
16 Ο Ιησούς, όταν επροφήτευσε γι’ αυτό το «βδέλυγμα της ερημώσεως,» είπε ότι ο Δανιήλ ο προφήτης το είχε επίσης προείπει. Ο Δανιήλ επροφήτευσε για την εμφάνισί του ότι θα ελάμβανε χωράν στον προσδιορισμένο καιρό, στον «έσχατο καιρό.» (Ματθαίος 24:15· Δανιήλ 11:29-35) Ο Ιησούς προείπε πράγματα που θα συνέβαιναν στον καιρόν του τέλους του κόσμου τούτου, και τα πράγματα αυτά ήλθαν σε μια συνεχή σειρά από το 1914 μ.Χ.—παγκόσμιος πόλεμος, πείνες, λοιμοί, σεισμοί, παγκόσμια καταδίωξις των αληθινών Χριστιανών, το κήρυγμα του ευαγγελίου της βασιλείας του Θεού ως εγκαθιδρυμένης, ψευδοπροφήται και ψευδόχριστοι, και, μάλιστα, το «βδέλυγμα της ερημώσεως»—όλα αυτά τα πράγματα σε συνδυασμό που σημειώνει τον καιρόν αυτόν ως τον κρίσιμον «καιρόν του τέλους». Εκείνο που τον καθιστά «καιρόν του τέλους» ή «έσχατον καιρόν» για τα έθνη του κόσμου τούτου είναι ότι οι προσδιορισμένοι «καιροί των εθνών» έφθασαν στο τέρμα της διαρκείας των 2.520 ετών κατά το 1914 και τότε η βασιλεία του Θεού, για την οποίαν επί μακρόν προσηύχοντο οι Χριστιανοί, εγεννήθη στους ουρανούς και ο άγιος, κεχρισμένος της Βασιλεύς Ιησούς Χριστός εγκατεστάθη επάνω στο θρόνο και έλαβε το δικαίωμα να κυβερνά ολόκληρη τη γη και να συντρίψη όλα τα έθνη που εναντιώνονται στη δικαιωματική του διακυβέρνησι.—Ματθαίος 24:3-25· Αποκάλυψις 12:1-5· Ψαλμός 2:7-9.
17. Πού πρόκειται να βρεθή αυτό το βδέλυγμα, και με την εκπλήρωσι ποιας προφητείας μπορεί να προσδιορισθή η ταυτότης του;
17 Αφού αυτή η περίοδος από το 1914 επιβεβαιώνεται ως ο «έσχατος καιρός», πού, λοιπόν, είναι το βδέλυγμα και τα στρατεύματά του—τα στρατεύματα της ερημώσεως—που προείπαν ο Δανιήλ και ο Ιησούς; Κυττάξτε! εκεί είναι στην σημερινή θρησκευτικοπολιτική συνωμοσία εναντίον της εγκαθιδρυμένης βασιλείας του Ιεχωβά Θεού και του αγίου, κεχρισμένου της Βασιλέως Ιησού Χριστού. Προσδιορίστε την ταυτότητά της μόνοι σας με την εκπλήρωσι που κάνει της προφητείας του Ψαλμού 2:1-6 (ΑΣ): «Δια τι εφρύαξαν τα έθνη, και οι λαοί εμελέτησαν μάταια; Παρεστάθησαν οι βασιλείς της γης, και οι άρχοντες συνήχθησαν ομού, κατά του Ιεχωβά, και κατά του χριστού αυτού, λέγοντες, “Ας διασπάσωμεν τους δεσμούς αυτών, και ας απορρίψωμεν αφ’ ημών τας αλύσεις αυτών.” Ο καθήμενος εν ουρανοίς θέλει γελάσει· ο Κύριος θέλει εκμυκτηρίσει αυτούς. Τότε θέλει λαλήσει προς αυτούς εν τη οργή αυτού, και εν τω θυμώ αυτού θέλει συνταράξει αυτούς. Αλλ’ εγώ, θέλει ειπεί, έχρισα τον Βασιλέα μου επί Σιών, το όρος το άγιόν μου.» (Πράξεις 4:24-30) Η παγκόσμια συμμαχία που είναι γνωστή ως τα Ηνωμένα Έθνη, είναι η κυρία και πιο ισχυρή εκδήλωσις αυτής της θρησκευτικοπολιτικής συνωμοσίας εναντίον της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού. Λέγομε «θρησκευτικοπολιτική,» επειδή οι θρησκείες του κόσμου αυτού βρίσκονται μέσα σ’ αυτή την παγκόσμια συνωμοσία εναντίον της Βασιλείας, ιδιαίτερα οι θρησκείες του «Χριστιανισμού».
18. Πώς κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο ο θρησκευτικός κλήρος έδειξε έλλειψι νομιμοφροσύνης στην εγκαθιδρυμένη βασιλεία του Θεού, χωρίς σεβασμό για το Ματθαίος 25:40;
18 Επί δεκάδες ετών πριν από το 1914 μ.Χ. οι μάρτυρες του Ιεχωβά εκήρυτταν την πλήρη εγκαθίδρυσι της βασιλείας του Θεού δια του Χριστού στο τέλος των προσδιορισμένων «καιρών των εθνών» κατά το έτος αυτό. Για να επιβεβαιώση ως ορθό το κήρυγμά των, εξερράγη ξαφνικά στο 1914 ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος για παγγήινη κυριαρχία των εθνών αυτής της γης και ακολουθήθηκε από μια πένθιμη σειρά γεγονότων έως την ημέρα αυτή. Αν ο θρησκευτικός κλήρος του «Χριστιανισμού» είχε εξετάσει τις προφητείες στις οποίες εφιστούσαν την προσοχή του οι μάρτυρες του Ιεχωβά, αν είχαν αντιμετωπίσει τα γεγονότα της σύγχρονης ιστορίας και αντιληφθή τη σημασία των και έδειχναν πιστότητα στο θέλημα του Θεού, θα είχαν χαιρετίσει τη βασιλεία του και θα την είχαν συστήσει ως τη μόνη κυβέρνησι που έχει δικαίωμα παγκοσμίου κυριαρχίας. Αντίθετα σε τούτο, ετάχθησαν με το μέρος των πολιτικών παραγόντων στον ολοκληρωτικό πόλεμο για την κυριαρχία της επιγείου επικρατείας του κεχρισμένου Βασιλέως του Θεού Ιησού Χριστού. Οδήγησαν στην καταδίωξι των μαρτύρων του Ιεχωβά που εστάθησαν νομιμόφρονες στον ενθρονισμένον Άρχοντα του Θεού και εκίνησαν τον «επισείοντα το ξίφος» βραχίονα του πολιτικού κράτους εναντίον των μαρτύρων του Ιεχωβά με την προσπάθεια να τους εξοντώσουν από τη γη. Δεν εσκέφθησαν με σεβασμό τα λόγια του Ιησού: «Καθ’ όσον εκάμετε εις ένα τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εις εμέ εκάμετε.» (Ματθαίος 25:40) Από φόβο μήπως αποξενωθή από τη στοργή των πολιτικών του φίλων, ο κλήρος επροτίμησε να προσκολληθή στις εμπόλεμες βασιλείες του κόσμου τούτου και να κατηγορήση τον Ιησού Χριστό για στασιασμό εναντίον του Καίσαρος κατηγορώντας τους αληθινούς ακολούθους του για τούτο.
19, 20. Στο τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου πώς ο κλήρος ακολούθησε την ηγεσία των πολιτικών όσον αφορά τις μεταπολεμικές προτάσεις των, αλλά ποιοι διεκήρυξαν κάτι άλλο ως τη μόνη ελπίδα της ανθρωπότητος;
19 Όταν στο τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου το 1918 επροτάθη το ενωμένο πολιτικό πρόγραμμα του μεταπολεμικού κόσμου, ο κλήρος του «Χριστιανισμού» ετάχθη αμέσως υπέρ αυτού. Ποίο ήταν αυτό; Να έχουν τον Χριστόν ως Βασιλέα; Όχι, όχι αυτό, αλλά μια Κοινωνία Εθνών, η οποία να παράσχη δύναμι στο σύστημα του παλαιού κόσμου για να συνεχισθή μέσω ενότητος. Ο κλήρος του «Χριστιανισμού» ακολούθησε πρώτος την ηγεσία των πολιτικών και υπερήσπισε την Κοινωνία των Εθνών. Τον Ιανουάριο του 1919, πριν από τη διάσκεψι της ειρήνης που συνήλθε στους Παρισίους της Γαλλίας, το Ομοσπονδιακό Συμβούλιο των Εκκλησιών του Χριστού στην Αμερική προώθησε την ίδρυσι της Κοινωνίας των Εθνών και είπε ότι αυτή δεν ήταν απλώς ένα μέσον επιτεύξεως ειρήνης, αλλά, για να παραθέσωμε μια περικοπή του φυλλαδίου των, «είναι μάλλον η πολιτική εκδήλωσις της βασιλείας του Θεού επάνω στη γη.» Επρόσθεταν: «Οι ηρωικοί νεκροί θα έχουν πεθάνει ματαίως αν από τη νίκη δεν προέλθουν νέοι ουρανοί και νέα γη όπου κατοικεί δικαιοσύνη.—2 Πέτρου 3:13.» Με άλλα λόγια, ο μεταπολεμικός κόσμος υπό την Κοινωνία επρόκειτο να είναι οι νέοι ουρανοί και η νέα γη που υπεσχέθη ο Θεός· η Κοινωνία των Εθνών, ως η «πολιτική εκδήλωσις» της βασιλείας του Θεού, επρόκειτο να είναι οι νέοι ουρανοί, καθιστώντας περιττή την πραγματική βασιλεία του Χριστού που αποτελεί τους νέους ουρανούς του νέου κόσμου του Θεού.
20 Όσο για τον πάπα της Ρώμης, μολονότι απέτυχε να καταλάβη μια έδρα στην Κοινωνία των Εθνών, παρέσχε το όφελος των εκκλησιαστικών του υπηρεσιών σ’ αυτήν. Στις 10 Ιανουαρίου 1920, η Κοινωνία άρχισε να λειτουργή με την υποστήριξι και ευλογία του κλήρου του «Χριστιανισμού». Συγχρόνως η φωνή των μαρτύρων του Ιεχωβά άρχισε να ακούεται μ’ έναν ασυνήθη τόνο τόλμης και πεποιθήσεως, διακηρύττοντας τη βασιλεία του Θεού υπό τον Χριστόν ως την μόνη ελπίδα της δοκιμαζομένης ανθρωπότητος.
21. Ποια από τα δύο αυτά μεταπολεμικά κινήματα προήγαγε τη βασιλεία του Θεού, και ποιο επροκάλεσε τη βδελυγμία του; Σύμφωνα με ποιες αποδείξεις σήμερα;
21 Τώρα, ποιο από αυτά τα δύο μεταπολεμικά κινήματα προήγαγε πραγματικά τη βασιλεία του Θεού; Ποιο από τα δύο επροκάλεσε τη βδελυγμία του Υψίστου Θεού; Οι μάρτυρες του Ιεχωβά ή η από τον κλήρο ευλογημένη Κοινωνία των Εθνών; Ιδού, οι μάρτυρες του Ιεχωβά είναι ακόμη εδώ όπως αντιπροσωπεύονται σ’ αυτή την Συνέλευσι της Κοινωνίας του Νέου Κόσμου στο Στάδιο Γιάγκη της Νέας Υόρκης, αλλά πού είναι οι πολιτικοί εκείνοι νέοι ουρανοί, η Κοινωνία των Εθνών; Πού ήταν στη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου; Κάτω στον απύθμενο λάκκο ή άβυσσον αβοήθητης αδρανείας. Για να άρουν το όνειδος της, την ανεζωογόνησαν και της έδωσαν μια νέα μορφή και ένα νέο όνομα, το όνομα Ηνωμένα Έθνη. Οι σπουδασταί της Βιβλικής προφητείας γνωρίζουν ότι αυτό έγινε όπως ακριβώς προελέχθη.—Αποκάλυψις 17:9-11.
22. Ποιες πείρες αποσυνθέσεως διήλθε η Κοινωνία έως τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, και ποιο ερώτημα θέτομε τώρα;
22 Η Κοινωνία των Εθνών και ο θρησκευτικός κλήρος του «Χριστιανισμού» τα επήγαν πολύ καλά μαζί, και δεν ανοίχθηκε ρήγμα. Αλλά τον Οκτώβριο του 1933, οκτώ μήνες αφότου ανέλαβε την εξουσία ο Χίτλερ, η Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία εγκατέλειψε τη Διάσκεψι του Αφοπλισμού και την Κοινωνία των Εθνών, και άρχισε η αποσύνθεσις της Κοινωνίας, από την οποία είχε ήδη αποσυρθή η Ιαπωνία στις 27 Μαρτίου του έτους εκείνου. Έπειτα ακριβώς από τα γεγονότα αυτά έγινε για πρώτη φορά δεκτή η Κομμουνιστική Ρωσία στις 18 Σεπτεμβρίου 1934, δηλαδή ύστερα από χρόνια αφότου είχαν γίνει διαμαρτυρίες εναντίον της για τους απαίσιους διωγμούς της εναντίον της θρησκείας μέσα στα όριά της. Το 1935 η Φασιστική Ιταλία εχλεύασε την Κοινωνία των Εθνών και έκαμε έναρξι των επιθέσεών της. Η Κοινωνία επέβαλε κυρώσεις εναντίον της και η Ιταλία του Μουσολίνι εγκατέλειψε το σώμα αυτό στις 11 Δεκεμβρίου του 1937. Το 1939 η Κοινωνία των Εθνών επήρε το λάκτισμά της και εισήλθε στην άβυσσο της αχρηστεύσεως με την επίθεσι της Γερμανίας του Χίτλερ εναντίον της Πολωνίας, η οποία επίθεσις επέσπευσε τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Και τώρα θέτομε το ερώτημα, Έως το έτος εκείνο της καθόδου της Κοινωνίας στην άβυσσο, εφάνησαν μήπως τα στρατεύματα του «βδελύγματος της ερημώσεως» να περικυκλώνουν το σύγχρονο πανομοιότυπο της Ιερουσαλήμ; Όχι· όχι σε οποιονδήποτε αξιοσημείωτο βαθμό.
23. Πώς υπήρξε καιρός που το «βδέλυγμα» δεν μπορούσε να χρησιμεύση ως ορατό σημείο για να φύγουν οι Χριστιανοί, και ποια ερωτήματα θέτομε όσον αφορά τα ερημωτικά του στρατεύματα;
23 Τώρα σημειώστε το εξής: Όταν η Κοινωνία των Εθνών ελακτίσθη στην άβυσσο και όταν επί έξη χρόνια το βδελυκτό αυτό πράγμα ήταν στον απύθμενο λάκκο, το βδέλυγμα δεν υπήρχε και δεν έστεκε ορατώς στον άγιο τόπο ως σημείο για τους αληθινούς Χριστιανούς να εξέλθουν από τον «Χριστιανισμό» και να φύγουν στα «όρη» της ασφαλείας. Αλλά στις αρχές του 1945 έγινε κάποια ανακίνησις στον απύθμενο λάκκο και το πράγμα που προξενούσε βδελυγμία στον Ιεχωβά Θεό και στον Βασιλέα του άρχισε να κάνη προετοιμασίες στη Συνδιάσκεψι σαράντα έξη εθνών στον Άγιο Φραγκίσκο της Καλιφορνίας, για να βγη έξω μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Εβγήκε, στις 24 Οκτωβρίου 1945, με την κατάθεσι από τη Ρωσία του συμβολαίου της επικυρώσεως της μεταπολεμικής οργανώσεως παγκοσμίου ασφαλείας. Ο Καταστατικός Χάρτης των Ηνωμένων Εθνών είχε τώρα λάβει ισχύν. Το θηριώδες βδέλυγμα που προξενεί ερήμωσι ήταν πάλι παρόν. Αλλά πού ήσαν τα στρατεύματά του, τα στρατεύματα της ερημώσεως; Επρόκειτο άρα γε αυτά να είναι κατά γράμμα στρατιωτικές δυνάμεις των Ηνωμένων Εθνών; Ενθυμούμεθα ότι στις 2 Ιουνίου 1931, ο στρατηγός των Ηνωμένων Πολιτειών Ντάγκλας Μακ Άρθουρ επέκρινε μερικούς κληρικούς σχετικά με τη στάσι των κατά τον πόλεμο και είπε: «Η θρησκεία και ο πατριωτισμός συνεβάδισαν πάντοτε χέρι με χέρι.» Κατόπιν επρόσθεσε: «Είμαι περίεργος να μάθω πόσοι κληρικοί που εψήφισαν υπέρ της Κοινωνίας έχουν διαβάσει τα σχετικά άρθρα και έχουν κατανοήσει ότι κάτω απ’ αυτά η ειρήνη του κόσμου πρόκειται να διατηρηθή, σε τελευταία ανάλυσι, από εξοπλισμένες στρατιωτικές δυνάμεις.» Εν τούτοις, η Κοινωνία των Εθνών ποτέ δεν απέκτησε εξοπλισμένες στρατιωτικές δυνάμεις.
24. Το 1944 τι ανέλαβαν Αμερικανοί κληρικοί και λαϊκοί, και τι είπε ο Βρεττανός πρωθυπουργός σχετικά με το τι εχρειάζετο;
24 Έπειτα από δεκατρία χρόνια, όταν το βδέλυγμα ήταν στην άβυσσο ως μια πλήρης αποτυχία, Αμερικανοί κληρικοί και λαϊκοί ανέλαβαν να σχηματίσουν έναν πυρήνα μιας γενικής παγκοσμίου οργανώσεως. Επίσης, στις 24 Μαΐου 1944, ο Βρεττανός Πρωθυπουργός Τσώρτσιλ, όταν εξήταζε τις Ισπανικές εξελίξεις ενώπιον της Βουλής, είπε: «Πρέπει αναμφιβόλως στην παγκόσμια διάρθρωσί μας να ενσωματώσωμε ένα μεγάλο μέρος από όλα όσα έχομε κερδίσει για τον κόσμο με τη διάρθρωσι και μορφή της Κοινωνίας των Εθνών. Πρέπει να εξοπλίσομε την παγκόσμια οργάνωσί μας και να εξασφαλίσουμε, μέσα στα προσδιωρισμένα γι’ αυτήν όρια, το να κατέχη συντριπτική στρατιωτική δύναμι.»
25. Πότε η ογδόη παγκόσμιος δύναμις απέκτησε τον στρατό της, και ως τι δεν πρέπει να θεωρηθή αυτός εσφαλμένως: Γιατί;
25 Σήμερα τα Ηνωμένα Έθνη, διάδοχος της Κοινωνίας των Εθνών, είναι η ογδόη από μια σειρά παγκοσμίων δυνάμεων που προελέχθησαν στη Βίβλο. Ο «όγδοος στρατός» αυτής της ογδόης παγκοσμίου δυνάμεως δεν επροτίμησε να δείξη συντριπτική στρατιωτική δύναμι στην Κορέα, αλλά τουλάχιστον η ογδόη παγκόσμιος δύναμις, τα Ηνωμένα Έθνη, έχει τον στρατό της, με μονάδες από δεκαεννέα έθνη. Η αστυνομική αυτή δύναμις ανέλαβε ενέργεια στις 27 Ιουνίου του παπικού αγίου έτους 1950. Αλλά ο σύνθετος αυτός στρατός του βδελύγματος της ερημώσεως ενεργούσε πράγματι τότε για την υπεράσπισι του «Χριστιανικού κόσμου» εναντίον της Κομμουνιστικής επιθέσεως. Δεν πρέπει, επομένως, να θεωρήσωμε εσφαλμένως αυτές τις στρατιωτικές δυνάμεις των Ηνωμένων Εθνών ως τα στρατεύματα που μπορεί τώρα να φαίνωνται ότι προάγουν μια περικύκλωσι του «Χριστιανικού κόσμου», του συγχρόνου πανομοιοτύπου της Ιερουσαλήμ. Ποια, λοιπόν, είναι αυτά;
26. Ποια, λοιπόν, είναι αυτά τα στρατεύματα; και ποια προφητεία, που πρόκειται ακόμη να εκπληρωθή, το δείχνει αυτό;
26 Τα στρατεύματα που προελέχθη με τα λόγια του Ιησού ότι θα ερημώσουν αυτή τη σύγχρονη, αντιτυπική Ιερουσαλήμ, είναι μέσα στις πολιτικές τάξεις των ίδιων των Ηνωμένων Εθνών. Είναι τα στοιχεία εκείνα που επιχειρούν πόλεμο εναντίον του θρησκευτικού συστήματος του «Χριστιανισμού». Όταν το «βδέλυγμα» ανήλθε από την άβυσσο στο 1945, περιείχε, από την αρχή ακόμη, ισχυρά μέλη του Κομμουνιστικού αντιθρησκευτικού συγκροτήματος εθνών. Η επίθεσις ειρήνης του 1953 από μέρους των εναντίον του «Χριστιανικού κόσμου» δυνάμεων, δεν πρέπει να θέση κανένα έξω από την κατάστασι της προφυλάξεως. Το εναντίον του «Χριστιανικού κόσμου» συγκρότημα θα αυξηθή και δεν θα σταματήση ώσπου το σύγχρονο πανομοιότυπο της Ιερουσαλήμ να περικυκλωθή πλήρως από στρατεύματα που θα επιφέρουν τρομερή καταστροφή. Και τα «δέκα κέρατα» του θηριώδους βδελύγματος που εβγήκε από την άβυσσο πρόκειται να στραφούν εναντίον του θρησκευτικού συντρόφου των που κατά μοιχευτικό τρόπο έχει ενωθή με το βδέλυγμα σε μια παγκόσμια συνωμοσία εναντίον του κεχρισμένου Υιού του Ιεχωβά, του Βασιλέως των βασιλέων και Κυρίου των κυρίων. Χωρίς άλλο τα λόγια του Θεού πρέπει να εκπληρωθούν: «Και τα δέκα κέρατα, τα οποία είδες επί το θηρίον, ούτοι θέλουσι μισήσει την πόρνην, και θέλουσι κάμει αυτήν ηρημωμένην και γυμνήν, και τας σάρκας αυτής θέλουσι φάγει, και αυτήν θέλουσι κατακαύσει εν πυρί· διότι ο Θεός έδωκεν εις τας καρδίας αυτών να κάμωσι την γνώμην αυτού, και να γείνωσι της αυτής γνώμης, και να δώσωσι την βασιλείαν αυτών εις το θηρίον.»—Αποκάλυψις 17:16, 17.
27. Πότε, λοιπόν, οι αναγνώσται της προφητείας είδαν στρατεύματα στρατοπεδευμένα για να κυκλώσουν την αντιτυπική Ιερουσαλήμ, και ποια τελική τύχη αξίζει αυτή;
27 Για τούτο, το 1945, το έτος της εκτάκτου ανάγκης των Ηνωμένων Εθνών, σημειώνει ιδιαίτερα τον καιρό που εκείνοι οι οποίοι διαβάζουν την προφητεία του Δανιήλ και την προειδοποίησι του Ιησού με κατανόησι, θα μπορούσαν να δουν στρατεύματα στρατοπεδευμένα για να κυκλώσουν το σύγχρονο πανομοιότυπο της Ιερουσαλήμ με σκοπό να την καταστήσουν τελικά ερημωμένη και γυμνή ως πνευματική πόρνη. Αυτή ασκούσε φιλικά χαλαρή διαγωγή με τα κοσμικά Ηνωμένα Έθνη, εκλέγοντας έτσι τον Καίσαρα ως φίλον της και απορρίπτοντας τη βασιλεία του Θεού δια του Χριστού ως εχθρόν της. Τώρα, λοιπόν, στον Αρμαγεδδώνα είναι άξια της τιμωρίας μιας πνευματικής πόρνης σύμφωνα με τον νόμον του Θεού.—Λευιτικόν 21:9.
28. Τίνος το σημείο είναι τώρα μπροστά στα μάτια μας, και ποιο θα είναι το πλήρες αποκορύφωμα τούτου;
28 Το σημείο της μεγαλύτερης προσεγγίσεως της μάχης του Αρμαγεδδώνος είναι τώρα μπροστά στα μάτια μας. Όταν αυτός ο μοιχευτικός, θρησκευτικοπολιτικός συνδυασμός τελικά θα διασπασθή και το συμβολικό θηρίο και τα δέκα κέρατά του θα στραφούν εναντίον του πορνικού συστήματος της ωργανομένης θρησκείας, αυτό θα σημαίνη ότι άρχισε ο «πόλεμος της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος», με τον οποίον αυτός θα εκτελέση όλους τους εχθρούς της Μεσσιανικής βασιλείας του. Ο πόλεμος αυτός θα τελειώση όταν ο Ιησούς Χριστός ο Βασιλεύς μαζί με τους αγγέλους του εκτελεστάς θα καταστρέψη ολόκληρο το «βδέλυγμα» και όλα τα άλλα στοιχεία του παλαιού αυτού κόσμου που παρατάσσονται εναντίον της κυβερνήσεώς του.