Κεφάλαιον 14

Θρίαμβος του «Αιωνίου Σκοπού»

 1. Ποιοι είναι οι πνευματικοί εχθροί του ‘αιωνίου σκοπού’ του Θεού και από πότε;

«Ο ΑΙΩΝΙΟΣ σκοπός» του Θεού έχει τους εχθρούς του στον ουρανό και στη γη. Αυτοί αγωνίσθηκαν και ακόμη αγωνίζονται να εμποδίσουν τον τελικό θρίαμβο αυτού του «αιωνίου σκοπού.» Όταν ο Θεός μέσα στον Κήπο της Εδέμ ανήγγειλε τον ‘αιώνιο σκοπό’ του εις επήκοον του Μεγάλου Όφεως και του αμαρτωλού Αδάμ και της Εύας, είπε στον Όφι: «Έχθραν θέλω στήσει αναμέσον σου και της γυναικός, και αναμέσον του σπέρματός σου και του σπέρματος αυτής· αυτό θέλει σου συντρίψει την κεφαλήν, και συ θέλεις κεντήσει την πτέρναν αυτού.» (Γεν. 3:15) Από τότε Σατανάς ο Διάβολος και οι απειθείς εκείνοι άγγελοι που έγιναν δαίμονες αγωνίζονται ενωμένοι εναντίον του εκπεφρασμένου σκοπού του Θεού.

 2. (α) Με τι μέσα έγιναν διαβολικές απόπειρες για να καταστρέψουν το πρόσφατα δημιουργημένο «εκλεκτό γένος»; (β) Τι έγραψε ο Πέτρος προειδοποιώντας τους Χριστιανούς για την εισβολή φθοροποιών στοιχείων;

² Αφότου ιδρύθηκε ο πνευματικός ‘Ισραήλ του Θεού’ επάνω στα δώδεκα αποστολικά θεμέλιά του την εορτή της Πεντηκοστής του έτους 33 μ.Χ., έγιναν διαβολικές απόπειρες στη γη για να καταστρέψουν αυτό το πρόσφατα δημιουργημένο «εκλεκτόν γένος,» αυτό το «βασίλειον ιεράτευμα,» το «άγιον έθνος.» (1 Πέτρου 2:9) Στην αρχή, χρησιμοποίησαν βίαιο διωγμό, αλλ’ αυτός απέτυχε. (Πράξεις 7:59 έως 8:4· 9:1-5, 21· 11:19) Κατόπιν επιχείρησαν να διαφθείρουν τις διδασκαλίες και τον τρόπο ζωής του πνευματικού Ισραήλ και αυτό είχε καταστρεπτικές συνέπειες. Ο απόστολος Πέτρος γράφοντας στους υποστηρικτάς της Χριστιανικής πίστεως κατά το έτος 64 μ.Χ., προειδοποίησε τους Χριστιανούς του πρώτου αιώνος γι’ αυτή την επερχόμενη εισβολή της πνευματικής διαφθοράς, λέγοντας:

«Δεν ήλθε ποτέ προφητεία εκ θελήματος ανθρώπου, αλλ’ υπό του Πνεύματος του Αγίου κινούμενοι ελάλησαν οι άγιοι άνθρωποι του Θεού. Υπήρξαν όμως και ψευδοπροφήται μεταξύ του λαού, καθώς και μεταξύ σας θέλουσιν είσθαι ψευδοδιδάσκαλοι, οίτινες θέλουσι παρεισάξει αιρέσεις απωλείας, αρνούμενοι και τον αγοράσαντα αυτούς δεσπότην, επισύροντες εις εαυτούς ταχείαν απώλειαν και πολλοί θέλουσιν εξακολουθήσει εις τας απωλείας αυτών, διά τους οποίους η οδός της αληθείας θέλει βλασφημηθή· και διά πλεονεξίαν θέλουσι σας εμπορευθή με πλαστούς λόγους, των οποίων η καταδίκη έκπαλαι δεν μένει αργή, και η απώλεια αυτών δεν νυστάζει.»—2 Πέτρου 1:21 έως 2:3· βλέπε επίσης Ιούδας 4.

 3. (α) Με ποια λόγια προειδοποίησε ο Παύλος για τα φθοροποιά στοιχεία της εκκλησίας; (β) Ποιος είναι ο «άνθρωπος της ανομίας,» και πότε αποκαλύφθηκε;

³ Ομοίως ο απόστολος Παύλος, στο τελευταίο του ταξίδι προς την Ιερουσαλήμ, προειδοποίησε τους πρεσβυτέρους της Χριστιανικής εκκλησίας, λέγοντας: «Εγώ εξεύρω τούτο, ότι μετά την αναχώρησίν μου θέλουσιν εισέλθει εις εσάς λύκοι βαρείς μη φειδόμενοι του ποιμνίου· και εξ υμών αυτών θέλουσι σηκωθή άνθρωποι λαλούντες διεστραμμένα, διά να αποσπώσι τους μαθητάς οπίσω αυτών.» (Πράξεις 20:29, 30) Επίσης, σε μια επιστολή που είχε γράψει λίγο καιρό προηγουμένως στην εκκλησία της Θεσσαλονίκης της Μακεδονίας, προειδοποίησε ότι θα εκδηλωνόταν θρησκευτική αποστασία στην εκκλησία και θα απεκαλύπτετο ο «άνθρωπος της ανομίας,» ο «υιός της απωλείας.» Ο Παύλος προειδοποίησε ότι «το μυστήριον της ανομίας ήδη ενεργείται.» Αυτός ο «άνομος» θα ήταν ένα σύνθετο πρόσωπο, η τάξις των κληρικών του Χριστιανικού κόσμου. (2 Θεσσαλονικείς 2:3-9) Αυτός ο σύνθετος «άνθρωπος της ανομίας» αποκαλύφθηκε τον τέταρτο αιώνα μ.Χ., όταν ο Ρωμαίος αυτοκράτωρ, Κωνσταντίνος ο Μέγας, συνεργάσθηκε με τους αποστατημένους «επισκόπους» και έκαμε τη θρησκεία τους κρατική θρησκεία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Ο Κωνσταντίνος ίδρυσε μια επίσημη τάξι κληρικών. Έτσι δημιουργήθηκε ο «Χριστιανικός κόσμος.»

 4. Τι αναφέρει η ιστορία για τον τρόπο ενεργείας του Χριστιανικού κόσμου στη διάρκεια των αιώνων από τον καιρό της ιδρύσεώς του και όμως τι ισχυρίζεται ο Χριστιανικός κόσμος ότι είναι;

⁴ Τι αναφέρει η ιστορία για τον τρόπο ενεργείας του Χριστιανικού κόσμου στους επόμενους δεκαέξη αιώνες, έως αυτόν τον εικοστό αιώνα; Αναφέρει ότι οι κληρικοί του αναμίχθηκαν στην πολιτική· εισήγαγαν, ολοένα περισσότερες ειδωλολατρικές διδασκαλίες στη Χριστιανική τους πίστι, συσσώρευσαν πλούτο και δύναμι για τους εαυτούς των, κατέθλιψαν τα θρησκευτικά τους ποίμνια, υποδαύλισαν θρησκευτικούς πολέμους, σκληρές σταυροφορίες και διωγμούς, δημιούργησαν εκατοντάδες αντιφατικά δόγματα, ευλόγησαν τους στρατούς των λεγομένων «Χριστιανικών» εθνών που πολεμούσαν μεταξύ τους, διέφθειραν τα ήθη των εκκλησιαστικών τους μελών, έκρυψαν τον ‘αιώνιο σκοπό’ του Θεού και στην πραγματικότητα τον καταπολέμησαν ακριβώς σαν το επίγειο ορατό «σπέρμα» του Μεγάλου Όφεως. Ποτέ δεν υπήρξε πραγματική Χριστιανική ενότης ανάμεσά τους. Υπήρχαν πελώριες κηλίδες ενοχής αίματος στα θρησκευτικά τους κράσπεδα. Δεν καλλιέργησαν τους καρπούς του αγίου πνεύματος του Θεού μέσα στον «Χριστιανικό κόσμο,» και ιδιαίτερα την αδελφική αγάπη! Αντιθέτως, τα «έργα της σαρκός» πάντοτε ήσαν άφθονα. (Ιωάννης 13:34, 35· Γαλάτας 5:19-24) Και όμως, ο «Χριστιανικός κόσμος» ισχυρίζεται ότι είναι ο «Ισραήλ του Θεού.» Εν τούτοις η Αγία Γραφή μαρτυρεί εναντίον του.

 5. Τι συνέχισε ο Θεός να κάνη σύμφωνα με τον «αιώνιο σκοπό» του, μολονότι τον κακοπαρέστησε ο Χριστιανικός κόσμος;

⁵ Μήπως όλη αυτή η κακοπαράστασις του Θεού και του πνευματικού του Ισραήλ εμπόδισε τον Θεό να εκτελέση επιτυχώς τον ‘αιώνιο σκοπό’ Του; Όχι, ούτε για μια στιγμή! Ο Θεός τα είχε προβλέψει όλα αυτά και τα προείπε στον γραπτό του Λόγο, την Αγία Γραφή. Η νέα διαθήκη που είχε συνάψει με τον πνευματικό Ισραήλ εξακολούθησε να ισχύη και, χωρίς αμφιβολία, ο Θεός συνέχισε να εκλέγη και να προετοιμάζη πνευματικούς Ισραηλίτας για να συμμετάσχουν με τον Μεσσία Ιησού στην υποσχεμένη ουράνια βασιλεία.

 6. Σε ποια κατάστασι επρόκειτο να φερθούν οι τελευταίοι από τους 144.000 στη γη;

⁶ Επειδή ο αριθμός των πνευματικών Ισραηλιτών που σφραγίζονται για να είναι συγκληρονόμοι με τον Μεσσία στην ουράνια βασιλεία περιορίζεται σε 144.000, σύμφωνα με τα εδάφια Αποκάλυψις 7:4-8 και 14:1-3, έπρεπε να έλθη ο καιρός οπότε οι τελευταίοι που θα εχρειάζοντο για τη συμπλήρωσι του αριθμού της τάξεως της Βασιλείας θα ήσαν εδώ στη γη. Αυτοί, αντί να είναι θρησκευτικά διηρημένοι, όπως τα θρησκευτικά δόγματα του Χριστιανικού κόσμου, θα είχαν πνευματική ενότητα άσχετα με τη φυλή, το χρώμα, την εθνικότητα ή την καταγωγή. Επειδή αυτοί δεν αποτελούν μέρος αυτού του κόσμου, θα έπρεπε να συναχθούν έξω απ’ αυτόν τον κόσμο.—Ιωάννης 17:14-23.

 7. Με τι παρωμοίασε ο Ιησούς αυτό το έργο της συνάξεως, και πότε επρόκειτο να γίνη, σύμφωνα με τα λόγια του;

⁷ Ο Κύριος Ιησούς, εξηγώντας στους αποστόλους του τα «μυστήρια της βασιλείας,» εχαρακτήρισε την τελική αυτή σύναξι των ‘υιών της βασιλείας’ ως ‘θερισμό.’ Έδειξε πότε θα εγίνετο αυτός ο πνευματικός «θερισμός,» όταν είπε:

«Ο δε θερισμός είναι η συντέλεια του αιώνος· οι δε θερισταί είναι οι άγγελοι. Καθώς λοιπόν συλλέγονται τα ζιζάνια και κατακαίονται εν πυρί, ούτω θέλει είσθαι εν τη συντελεία του αιώνος τούτου. Θέλει αποστείλει ο Υιός του ανθρώπου τους αγγέλους αυτού, και θέλουσι συλλέξει εκ της βασιλείας αυτού πάντα τα σκάνδαλα και τους πράττοντας την ανομίαν, και θέλουσι ρίψει αυτούς εις την κάμινον του πυρός· εκεί θέλει είσθαι ο κλαυθμός και ο τριγμός των οδόντων. Τότε οι δίκαιοι θέλουσιν εκλάμψει ως ο ήλιος εν τη βασιλεία του Πατρός αυτών. Ο έχων ώτα διά να ακούη, ας ακούη.»—Ματθαίος 13:11, 39-43.

 8. Ήταν ο πνευματικός αυτός ‘θερισμός’ το μόνο που θα συνέβαινε στη διάρκεια της «συντελείας του αιώνος,» και απαντώντας σε ποια ερώτησι απαρίθμησε ο Ιησούς αυτά τα πράγματα;

⁸ Σ’ αυτή τη «συντέλεια του αιώνος» είχε προλεχθή ότι θα συνέβαιναν και άλλα πράγματα εκτός απ’ αυτόν τον ‘θερισμό’ των ‘υιών της βασιλείας’ (Ματθαίος 24:31) Όλα αυτά τα άλλα πράγματα μαζί με τον πνευματικό θερισμό θα αποτελούσαν σημεία που θα μας βοηθούσαν να γνωρίσωμε σε ποιον καιρό ζούμε, ότι είναι ο καιρός της προειπωμένης «συντελείας του αιώνος.» Ο Μεσσίας Ιησούς ο προφήτης σαν τον Μωυσή, απαρίθμησε αυτά τα πράγματα απαντώντας στο ερώτημα των αποστόλων του αμέσως αφού προείπε την καταστροφή τον ναού της Ιερουσαλήμ. Εκείνοι τον ερώτησαν: «Πότε θέλουσι γείνει ταύτα και τι το σημείον της παρουσίας σου και της συντελείας του αιώνος;»—Ματθαίος 23:37 έως 24:3.

 9. Τι προείπε ο Ιησούς για τότε, και πότε άρχισε ο «έσχατος καιρός» της Ιερουσαλήμ και πότε τελείωσε;

⁹ Στην αφήγησι του Ματθαίου 24:4-22 μπορούμε να διαβάσουμε πώς ο Ιησούς απαντώντας, προείπε και πάλι την καταστροφή της Ιερουσαλήμ, καθώς και τους πολέμους, τους λιμούς, τους σεισμούς, τον διωγμό εναντίον των πιστών μαθητών του, την αύξησι της ανομίας και την ψύχρανσι της αγάπης, τη δράσι του κηρύγματος από τους μαθητάς του και τη φυγή των από την Ιουδαία και την Ιερουσαλήμ μετά τη βεβήλωσι του αγίου τόπου από το «βδέλυγμα της ερημώσεως.» Αυτό επρόκειτο να γίνη μέσα σ’ «εκείνη τη γενεά,» της οποίας αυτός και οι απόστολοι του αποτελούσαν μέρος. Αυτό εσήμαινε ότι η Ιερουσαλήμ και το σύστημα πραγμάτων που εβασίζετο σ’ αυτήν την πόλι που ήταν το εθνικό θρησκευτικό κέντρο, ευρίσκοντο στον ‘έσχατον καιρόν’ τους. Αυτός ο ‘έσχατος καιρός’ άρχισε το έτος 29 μ.Χ., όταν ο Ιωάννης ο Βαπτιστής άρχισε να κηρύττη, «Μετανοείτε διότι επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών,» και κατόπιν εβάπτισε τον Ιησού, και τελείωσε στο έτος 70 μ.Χ. όταν κατεστράφη η Ιερουσαλήμ και ο ναός της και έπαυσε να υπάρχη το Ααρωνικό ιερατείο. Οι Ιουδαίοι και ο Ιουδαϊσμός, έπαυσαν πλέον να είναι αυτό που ήσαν προηγουμένως.

ΤΟ ΣΗΜΕΙΟΝ ΤΟΥ ΕΣΧΑΤΟΥ ΚΑΙΡΟΥ

10. Σαν τι χρησιμοποίησε ο Ιησούς την Ιερουσαλήμ του πρώτου αιώνος, στην προφητεία του, ώστε να εφαρμόζεται η προφητεία του και σήμερα;

¹⁰ Εν τούτοις, ο Ιησούς μίλησε για πολλά πράγματα που θα συνέβαιναν μετά την καταστροφή της Ιερουσαλήμ, προσθέτοντας τα εξής: «Και η Ιερουσαλήμ θέλει είσθαι πατουμένη υπό εθνών, εωσού εκπληρωθώσιν οι καιροί των εθνών.» (Λουκάς 21:20-24) Γίνεται φανερό, κατόπιν προσεκτικής μελέτης της όλης προφητείας του Ιησού, όπως βρίσκεται στο Ευαγγέλιο του Ματθαίου, κεφάλαια εικοστό τέταρτο και εικοστό πέμπτον, του Μάρκου, κεφάλαιο δέκατο τρίτο, και του Λουκά, κεφάλαιο εικοστό πρώτο, ότι ο Ιησούς χρησιμοποίησε επίσης την Ιερουσαλήμ του πρώτου αιώνος σαν μια προφητική εικόνα του συγχρόνου αντιστοίχου της, του Χριστιανικού κόσμου, και το σύστημα πραγμάτων πού επικρατούσε μεταξύ των διεσπαρμένων σ’ όλον τον κόσμο Ιουδαίων, σαν μια εικόνα του σημερινού παγκοσμίου συστήματος πραγμάτων, που κυριαρχείται από τον Χριστιανικό κόσμο. Η προφητεία του Ιησού, λοιπόν, για τη «συντέλεια του αιώνος» εφαρμόζεται και σήμερα και βαδίζει προς την πλήρη εκπλήρωσί της. Γιατί λέμε «σήμερα;» Μήπως εννοούμε ότι εμείς σήμερα ζούμε στην προειπωμένη «συντέλεια του αιώνος,» δηλαδή στο τέλος του συστήματος πραγμάτων; Ναι!

11. Σε ποια περίοδο χρόνου βρίσκεται σήμερα ο κόσμος, και με ποιες προηγούμενες όμοιες περιόδους αντιστοιχεί;

¹¹ Ο κόσμος σήμερα βρίσκεται στον ‘έσχατο καιρό’ του. Ας μη ξεχνούμε ότι για εκείνον «τον παλαιόν κόσμον,» «τον κόσμον των ασεβών,» τον «τότε κόσμον» της εποχής του Νώε που κατεστράφη μ’ έναν παγκόσμιο κατακλυσμό, ο ‘έσχατος καιρός’ του άρχισε εκατόν είκοσι χρόνια προτού συμβή η καταστροφή το έτος 2370 π.Χ. (2 Πέτρου 2:5· 3:6· Γένεσις 6:1-3· Ματθαίος 24:37-39) Πριν από την καταστροφή της Ιερουσαλήμ στο έτος 607 π.Χ. από τους Βαβυλώνιους, ο Θεός μίλησε στον Σεδεκία, τον τελευταίο Δαβιδικό βασιλέα που εκάθητο στο θρόνο της Ιερουσαλήμ και ανεφέρθη στον καιρό που «η ανομία αυτών έφθασεν εις πέρας.» Ο ‘έσχατος καιρός’ της Ιερουσαλήμ ήταν λοιπόν διαρκείας σαράντα ετών και άρχισε από τον καιρό που ο Θεός ήγειρε τον Ιερεμία να είναι προφήτης του στο δέκατο τρίτο έτος της βασιλείας του Ιωσία. (Ιεζεκιήλ 21:25· Ιερεμίας 1:1, 2· Ιεζεκιήλ 4:6, 7) Η Ιερουσαλήμ του πρώτου αιώνος μ.Χ. είχε επίσης τον ‘έσχατον καιρόν’ της, διαρκείας σαράντα ενός ετών (29-70 μ.Χ.).—Λουκάς 19:41-44· 1 Θεσσαλονικείς 2:16.

12. Σε ποιον προφήτη μίλησε ο Ιεχωβά για τον ‘έσχατον καιρόν,’ και τι δείχνει ότι από το έτος 1914 μ.Χ. ζούμε σ’ αυτόν τον καιρό;

¹² Πολλά χρόνια μετά την πρώτη καταστροφή της Ιερουσαλήμ από τους Βαβυλώνιους, ο άγγελος του Θεού μίλησε στον προφήτη Δανιήλ για τον «έσχατον καιρόν» που θα επήρχετο στο παγκόσμιο σύστημα πραγμάτων. (Δανιήλ 11:35 ως 12:4) Ζούμε σ’ αυτόν τον ‘έσχατον καιρόν’ από το έτος 1914 μ.Χ. Το λέμε αυτό όχι μόνον επειδή εκείνο το έτος εξερράγη ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος και εισήγαγε έναν αιώνα βίας και πολεμικού εξοπλισμού που απειλεί με αφανισμό ολόκληρο το ανθρώπινο γένος, αλλά και διότι από τον καιρό του σημαντικού εκείνου έτους άρχισε να εκπληρώνεται πλήρως η προφητεία του Ιησού για το «σημείον» της «συντελείας του αιώνος.» Και επειδή αυτό το ‘τέλος του συστήματος πραγμάτων’ θα αποκορυφωθή σ’ εκείνο που ο Ιησούς είπε ότι θα είναι «θλίψις μεγάλη, οποία δεν έγεινεν απ’ αρχής κόσμου έως του νυν, ουδέ θέλει γείνει,» αυτό σημαίνει ότι πλησιάζομε στο πλήρες τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων και μαζί μ’ αυτό στην καταστροφή του «κόσμου των ασεβών.»—Ματθαίος 24:21.

13. (α) Πώς το εδάφιον Ματθαίος 24:14 δείχνει ότι η «παρουσία» του Χριστού συνδέεται με τη βασιλεία του Θεού; (β) Αφού ο Ιησούς δεν έδωσε χρονολογία, ποιο πρόβλημα εγείρεται;

¹³ Εν τούτοις, ο λόγος για τον οποίον είναι ανάγκη να δοθή προσοχή στο έτος 1914 μ.Χ. είναι το γεγονός ότι σ’ εκείνο το έτος άρχισε η «παρουσία» του Κυρίου Ιησού στην εξουσία της Μεσσιανικής βασιλείας. Το ότι η αόρατη «παρουσία» του ήταν αληθινή απ’ αυτή την άποψι αποδεικνύεται από ένα ιδιαίτερο πράγμα που είπε ο ίδιος, απαντώντας στο ερώτημα των αποστόλων για το ‘σημείον της παρουσίας του.’ Επρόκειτο για το εξής, όπως αναγράφεται στο κατά Ματθαίον 24:14: «Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη, και τότε θέλει έλθει το τέλος.» Ο Ιησούς, απαντώντας στους αποστόλους του, δεν έδωσε χρονολογία και όμως η εξέλιξις του ‘σημείου’ από το έτος 1914 έως τώρα επισφραγίζει το έτος εκείνο ως τον καιρό της γεννήσεως της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού στα χέρια του Υιού του Ιησού Χριστού στους ουρανούς. Αλλά υπάρχει και άλλος τρόπος να φθάσωμε σ’ εκείνη τη χρονολογία για να βεβαιωθούμε ότι αυτή αποτελεί τον προκαθορισμένο καιρό της γεννήσεως της βασιλείας που συνδέεται με την «παρουσία» του Χριστού. Ποιος είναι αυτός ο άλλος τρόπος για ν’ αποδείξωμε ότι το 1914 είναι το ακριβές έτος;

14. Πότε άρχισαν οι Καιροί των Εθνών που ανέφερε ο Ιησούς, και μετά από ποιο γεγονός επρόκειτο να συνεχισθούν;

¹⁴ «Ο Ιησούς, στην προφητεία του για το «Πότε θέλουσι γείνει ταύτα;» προείπε την επικείμενη καταστροφή της Ιερουσαλήμ και πρόσθεσε: «Και η Ιερουσαλήμ θέλει είσθαι πατουμένη υπό εθνών, εωσού εκπληρωθώσιν οι καιροί των εθνών.» (Λουκάς 21:20-24) Εκείνοι οι «καιροί» των μη Ιουδαϊκών εθνών άρχισαν από το έτος 607 π.Χ., όταν οι Βαβυλώνιοι κατέστρεψαν την Ιερουσαλήμ και ανέτρεψαν τον βασιλεύοντα απόγονο του Δαβίδ, τον κληρονόμον της θείας διαθήκης για μια αιώνια βασιλεία. Αυτοί οι «καιροί των εθνών» συνεχίσθηκαν ως τις ημέρες του Ιησού και επρόκειτο να συνεχισθούν και μετά τη δεύτερη καταστροφή της αγίας πόλεως. Είναι γεγονός ότι, εβδομήντα χρόνια μετά την καταστροφή της Ιερουσαλήμ και την ερήμωσι της γης του Ιούδα, ένα πιστό υπόλοιπο Ιουδαίων επέστρεψε από τη Βαβυλωνιακή αιχμαλωσία και ανοικοδόμησε την Ιερουσαλήμ και άλλες πόλεις της γης που είχαν μείνει έρημες. Αλλ’ αυτό δεν εσήμαινε ότι τώρα η Ιερουσαλήμ είχε παύσει να καταπατήται από τα έθνη, πρώτα από τους Βαβυλώνιους και κατόπιν από τους Μηδοπέρσας που κατέκτησαν τη Βαβυλώνα.

15. (α) Γιατί συνεχίσθηκαν οι Καιροί των Εθνών μετά την ανοικοδόμησι της Ιερουσαλήμ το έτος 537 π.Χ.; (β) Γιατί συνεχίσθηκαν εκείνοι οι Καιροί μετά τη δίκη του Ιησού ενώπιον του Ποντίου Πιλάτου;

¹⁵ Γιατί όχι; Διότι από τον καιρό της ανοικοδομήσεως της Ιερουσαλήμ το έτος 537 π.Χ. και έπειτα, ο θρόνος και η Μεσσιανική Βασιλεία της βασιλικής γραμμής του Δαβίδ δεν αποκαταστάθηκαν στην Ιερουσαλήμ. Η Ιερουσαλήμ ήταν τώρα μια πόλις σε μια επαρχία της Μηδοπερσικής Αυτοκρατορίας και διατελούσε κάτω από την κυριαρχία Δαρείου του Μήδου και Κύρου του Μεγάλου του Πέρσου. Εκείνο λοιπόν που παρίστανε η Ιερουσαλήμ από τον καιρό που είχε καταληφθή από τον βασιλέα Δαβίδ το έτος 1070 π.Χ. κατεπατείτο ακόμη, δηλαδή, η θέσις της Ιερουσαλήμ ως πρωτευούσης της Μεσσιανικής βασιλείας των υιών και διαδόχων του βασιλέως Δαβίδ. Η βασιλεία των Μακκαβαίων, των Λευϊτών αρχόντων (104-63 και 40-37 π.Χ.) δεν μετέβαλε αυτό το γεγονός. Έπειτα όταν ο Ιησούς, ο «υιός του Δαβίδ,» ήλθε και παρουσιάσθηκε ως εκείνος που είχε χρισθή με το πνεύμα του Θεού, η πλειονότης των Ιουδαίων θρησκευτικών αρχόντων και οι ακόλουθοί των δεν τον ήθελαν ως Μεσσία και Βασιλέα των. Εκραύγαζαν στον Ρωμαίο Διοικητή Πόντιο Πιλάτο: «Δεν έχομεν βασιλέα ειμή Καίσαρα.» (Ιωάννης 19:15) Προχώρησαν λοιπόν οι Καιροί των Εθνών, και το δικαίωμα της Μεσσιανικής βασιλείας εξακολούθησε να καταπατήται ακόμη.

16, 17. (α) Πότε έληξαν οι Καιροί των Εθνών εφόσον είδαμε την εκπλήρωσι της προφητείας του Ιησού; (β) Σε ποιον βασιλέα απεκάλυψε ο Θεός το μήκος αυτής της περιόδου, και πώς χρησιμοποίησε ο Θεός αυτόν τον βασιλέα;

¹⁶ Εν τούτοις, ο Ιησούς είπε: «Εωσού πληρωθώσιν οι καιροί των εθνών.» Πόσον καιρό θα διαρκούσαν αυτοί οι καιροί παρεμβολής των εθνών στη Μεσσιανική βασιλεία του Θεού μετά την ανατροπή του θρόνου του Βασιλέως Δαβίδ στην Ιερουσαλήμ το έτος 607 π.Χ. από τη Βαβυλώνα;

¹⁷ Τώρα, φυσικά, εφόσον είδαμε τι συνέβη σ’ εκπλήρωσι της προφητείας του Ιησού αφότου εξερράγη ο πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος, μπορούμε με βεβαιότητα ν’ απαντήσωμε, Ως τη λήξι των Καιρών των Εθνών στο έτος 1914 μ.Χ. Εκτός αυτού, ο Θεός απεκάλυψε στις ημέρες του Βασιλέως Ναβουχοδονόσορος, που κατέστρεψε την Ιερουσαλήμ στο έτος 607 π.Χ. ότι είχε ορίσει πόσον καιρό θα διαρκούσαν οι Καιροί των Εθνών που άρχισαν τότε χωρίς παρέμβασι από τη Μεσσιανική βασιλεία του Θεού. Ο Θεός υπέδειξε ότι θα ήταν επτά συμβολικοί ‘καιροί.’ Το όνειρο, στο οποίο ο Θεός απεκάλυψε αυτή τη χρονική περίοδο στον Ναβουχοδονόσορα, ερμηνεύθηκε από τον προφήτη Δανιήλ. (Δανιήλ 4:16, 23, 25, 32) Ο Θεός χρησιμοποίησε τον Ναβουχοδονόσορα σαν ένα ξυλοκόπο για να κατακόψη το ορατό σύμβολο της βασιλείας του Θεού στην Ιερουσαλήμ το έτος 607 π.Χ. Ο κορμός του συμβολικού εκείνου δένδρου επρόκειτο να δεσμευθή και δεν θα επετρέπετο ν’ αναβλαστήση και να αναπτυχθή σ’ ένα νέο δένδρο παρά μόνον μετά το τέλος των ‘επτά καιρών.’

18. (α) Ποιοι και με ποιον τρόπο, στη διάρκεια εκείνων των Καιρών των Εθνών, θα ασκούσαν την εξουσία της βασιλείας που πραγματικά ανήκε στον βασιλικό οίκο του Δαβίδ; (β) Πώς εξεικονίσθηκε η αποκατάστασις της Μεσσιανικής εξουσίας;

¹⁸ Εν τω μεταξύ, στη διάρκεια αυτών των ‘επτά καιρών’ οι άρχοντες των Εθνών του κόσμου θα ασκούσαν την εξουσία που πραγματικά ανήκε στον βασιλικό οίκο του Βασιλέως Δαβίδ, διότι ο Θεός είχε κάμει διαθήκη με τον Δαβίδ για μια αιώνια βασιλεία. Αλλά αυτοί οι άρχοντες των Εθνών χειρίσθηκαν αυτή την εξουσία μ’ ένα πολύ αντιθεοκρατικό τρόπο, με αντιμεσσιανικό τρόπο· η βασιλεία τους ήταν τόσο παρανοϊκή όπως ήταν ο Ναβουχοδονόσορ στη διάρκεια των επτά ετών της παραφροσύνης του. Αλλ’ ακριβώς, όπως ο Ναβουχοδονόσορ αποκαταστάθηκε στην εξουσία του, όταν στο τέλος εκείνων των επτά ετών επανήλθαν οι φρένες του, έτσι και η Μεσσιανική εξουσία της βασιλείας του Θεού θα αποκαθίστατο στο τέλος των ‘επτά καιρών’ της παγκοσμίου κυριαρχίας των Εθνών. Τότε θα αφαιρούντο τα δεσμά από τον βασιλικό κορμό και από τις ρίζες του θα ανεφύετο ένα νέο δένδρο, μία νέα εξουσία.—Δανιήλ 4:1-37.

19. (α) Ποιο είναι το μήκος κάθε «καιρού» των επτά Καιρών των Εθνών; (β) Ποια εποχή του έτους περίπου άρχισαν αυτοί οι καιροί και ποια εποχή του έτους περίπου τελείωσαν;

¹⁹ Αν μετρήσωμε από το έτος 1914 μ.Χ. πίσω ως το 607 π.Χ., θα έχωμε έναν αριθμό από 2.520 έτη. Αν κατόπιν λάβωμε τον αριθμό των ‘καιρών,’ δηλαδή επτά, και με αυτόν διαιρέσωμε τα 2.520 έτη, βρίσκομε 360 έτη. Αυτό είναι το μήκος ενός προφητικού καιρού στις Άγιες Γραφές. (Αποκάλυψις 12:6, 14· παράβαλε Αποκάλυψις 11:2, 3.) Τα επτά κατά γράμμα έτη της παραφροσύνης του Ναβουχοδονόσορος παρίσταναν αυτούς τους ‘επτά καιρούς’ των 2.520 ετών, στους οποίους ένα έτος παριστάνεται από κάθε μέρα του προφητικού «καιρού» των 360 ημερών. (Ιεζεκιήλ 4:6· Αριθμοί 14:34) Οι συμβολικοί «επτά καιροί» άρχισαν, όταν οι στρατιές της Βαβυλώνος ερήμωσαν την Ιερουσαλήμ και τη γη του Ιούδα και δεν υπήρχε πια εκεί κυβερνήτης ν’ αντικαταστήση τον κυβερνήτη Γεδαλία, που είχε δολοφονηθή στα μέσα του σεληνιακού μηνός Τισρί. Συνεπώς τελείωσαν περίπου εκείνη την εποχή του έτους 1914 μ.Χ., δηλαδή περίπου στις 4 με 5 Οκτωβρίου του 1914.

20. Τι εσήμαινε το ότι στο έτος 1914 μ.Χ. θα συνέβαινε το αντίθετο εκείνου που συνέβη στο έτος 607 π.Χ.;

²⁰ Σ’ αυτόν τον τελευταίο καιρό θα συνέβαινε το αντίθετο από ό,τι συνέβη τον μήνα Τισρί του έτους 607 π.Χ., όταν άρχισαν οι Καιροί των Εθνών. Τότε η γη του Ιούδα έμοιαζε με έρημο και στην Ιερουσαλήμ δεν υπήρχε ναός ούτε «θρόνος του Ιεχωβά» στον οποίον να κάθεται ένας κεχρισμένος απόγονος του Βασιλέως Δαβίδ. (1 Χρονικών 29:23) Αυτό εσήμαινε ότι στις αρχές του φθινοπώρου του έτους 1914 μ.Χ. επρόκειτο να παύση η καταπάτησις της Μεσσιανικής βασιλείας από τα έθνη και να γεννηθή η Μεσσιανική βασιλεία, όχι στην επίγεια Ιερουσαλήμ, αλλά στον ουρανό, όπου εκάθησε ο Υιός και Κύριος του Βασιλέως Δαβίδ στα δεξιά του Ιεχωβά Θεού. (Ψαλμός 110:1, 2) Τότε ήλθε ο κεχρισμένος ‘εις τον οποίον ανήκει νομίμως η βασιλεία’ και ο Ιεχωβά Θεός του την έδωσε.—Ιεζεκιήλ 21:25-27· Δανιήλ 7:13, 14.

21. Πώς εξεικονίσθηκε η γέννησις της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού στον ουρανό και τι επακολούθησε αμέσως;

²¹ Ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος είχε ήδη αρχίσει πριν από δύο μήνες και πλέον όταν έλαβε χώρα το θαυμαστό αυτό γεγονός στους αοράτους ουρανούς. Στην Αποκάλυψι 12:1-5 η νεογέννητη αυτή Μεσσιανική βασιλεία εικονίζεται σαν ένα παιδίον «άρρεν» που εγέννησε η ουρανία «γυνή» του Θεού και το οποίον ‘ηρπάγη’ προς τον θρόνο του Θεού για να μετάσχη στην εξουσία μαζί Του. Έτσι εθριάμβευσε αυτό το μεγαλειώδες χαρακτηριστικό του ‘αιωνίου σκοπού’ του Θεού, εννοείται αφού πρώτα κατενίκησε υπερανθρώπινη εναντίωσι. Γι’ αυτό το γεγονός διαβάζομε τα εξής:

«Και έγεινε πόλεμος εν τω ουρανώ· ο Μιχαήλ και οι άγγελοι αυτού επολέμησαν κατά του δράκοντος· και ο δράκων επολέμησε και οι άγγελοι αυτού. Και δεν υπερίσχυσαν, ουδέ ευρέθη πλέον τόπος αυτών εν τω ουρανώ. Και ερρίφθη ο δράκων ο μέγας, ο όφις ο αρχαίος, ο καλούμενος Διάβολος και ο Σατανάς, ο πλανών την οικουμένη όλην, ερρίφθη εις την γην και οι άγγελοι αυτού ερρίφθησαν μετ’ αυτού. Και ήκουσα φωνήν μεγάλην λέγουσαν εν τω ουρανώ:

«Τώρα έγεινεν η σωτηρία και η δύναμις και η βασιλεία του Θεού ημών, και η εξουσία του Χριστού αυτού· διότι κατερρίφθη ο κατήγορος των αδελφών ημών, ο κατηγορών αυτούς ενώπιον του Θεού ημών ημέραν και νύκτα. Και αυτοί ενίκησαν αυτόν διά το αίμα του Αρνίου, και διά τον λόγον της μαρτυρίας αυτών, και δεν ηγάπησαν την ψυχήν αυτών μέχρι θανάτου. Διά τούτο ευφραίνεσθε, οι ουρανοί, και οι κατοικούντες εν αυτοίς. Ουαί εις τους κατοικούντας την γην και την θάλασσαν, διότι κατέβη ο Διάβολος εις εσάς έχων θυμόν μέγαν, επειδή γνωρίζει ότι ολίγον καιρόν έχει.

«Και ότε είδεν ο δράκων ότι ερρίφθη εις την γην, εδίωξε την γυναίκα, ήτις εγέννησε τον άρρενα. . . . Και ωργίσθη ο δράκων κατά της γυναικός και υπήγε να κάμη πόλεμον με τους λοιπούς του σπέρματος αυτής, τους φυλάττοντας τας εντολάς του Θεού και έχοντας την μαρτυρίαν του Ιησού Χριστού.»—Αποκάλυψις 12:7-17.

22. (α) Ως τι έκαμε την εμφάνισί του ο Μιχαήλ, όταν κατέρριψε τον Σατανά και τους δαίμονες του από τον ουρανό; (β) Πώς προείπε ο Ιησούς τον διωγμό που θα συνέβαινε στους ‘υπολοίπους του σπέρματος της γυναικός’;

²² Ο αρχάγγελος Μιχαήλ έκαμε την εμφάνισί του πάλι στον ουρανό, ως το «σπέρμα» της «γυναικός» του Θεού, που θα συνέτριβε την κεφαλή του Όφεως, εκέρδισε τη μάχη και κατέρριψε τον Όφιν τον αρχαίον και τους δαιμονικούς του αγγέλους στη γη. Στο θυμό του, ο Μέγας Όφις εδίωξε τη γυναίκα καταδιώκοντας τους ‘υπολοίπους του σπέρματος αυτής’ που ήσαν στη γη στη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Στην προφητεία του ο Ιησούς προείπε αυτόν τον διωγμό των κεχρισμένων ακολουθών του που θα συνέβαινε στον καιρό της «συντελείας του αιώνος.» Είπε στους μαθητάς του:

«Τότε θέλουσι σας παραδώσει εις θλίψιν, και θέλουσι σας θανατώσει· και θέλετε είσθαι μισούμενοι υπό πάντων των εθνών διά το όνομά μου. . . . ο δε υπομείνας έως τέλους, ούτος θέλει σωθή.»—Ματθαίος 24:9-13.

23. (α) Ποια εντολή που δόθηκε από τον Ιησού απέδειξε το κεχρισμένο υπόλοιπο ότι υπακούει; (β) Πόσον ενωρίς έκαμαν γνωστό ότι θα τελείωναν οι Καιροί των Εθνών;

²³ Έτσι, τόσο η Αγία Γραφή όσο και η κοσμική ιστορία αποδεικνύουν ότι ο έσχατος καιρός άρχισε στις αρχές του φθινοπώρου του 1914. Σε πλήρη αρμονία με αυτό το γεγονός, συνεχίζεται ο διωγμός εναντίον του κεχρισμένου υπολοίπου, που ‘φυλάττει τις εντολές του Θεού και έχει τη μαρτυρία του Ιησού.’ Αυτοί είναι εκείνοι που εκτελούν τη θεία εντολή που δόθηκε στην προφητεία του Ιησού: «Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη.» (Ματθαίος 24:14) Αυτό το υπόλοιπο των κεχρισμένων απέδειξε ότι το κάνει αυτό όλα τα χρόνια που πέρασαν από το έτος 1914 μ.Χ. πριν απ’ αυτό το έτος μέλη αυτού του κεχρισμένου υπολοίπου μελετούσαν με ζήλο τον Λόγο του Θεού ανεξάρτητα από τον Χριστιανικό κόσμο. Γι’ αυτούς η Αγία Γραφή εσήμαινε περισσότερο από τις ανθρωποποίητες θρησκευτικές παραδόσεις. Ήδη το έτος 1876 έκαμαν γνωστό ότι οι Καιροί των Εθνών, διαρκείας 2.520 ετών, θα τελείωναν στο έτος 1914. Γεγονότα που έλαβαν χώραν απ’ εκείνο το έτος κι έπειτα αποδεικνύουν ότι αυτοί δεν έσφαλαν.

24. (α) Γιατί το υπόλοιπο έγινε αντικείμενο διεθνούς μίσους στη διάρκεια του πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου; (β) Ποιο έργο άρχισαν μετά τον πόλεμο και ποιο όνομα επιζητούσαν να διαφημίσουν;

²⁴ Στη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου αυτοί έγιναν αντικείμενον μίσους απ’ όλα τα έθνη και υπέστησαν σοβαρό διωγμό, επειδή υπεστήριζαν τη Μεσσιανική βασιλεία του Θεού και προσπαθούσαν ν’ απέχουν από την ενοχή αίματος με την οποία ο Χριστιανικός κόσμος είχε κηλιδωθή. Στο έτος 1919, το πρώτο μεταπολεμικό έτος, ανεγνώρισαν τη Χριστιανική τους υποχρέωσι να διακηρύξουν όσο ποτέ άλλοτε τη Μεσσιανική βασιλεία του Θεού, που είχε ιδρυθή στους ουρανούς το 1914, όταν τελείωσαν οι καιροί των Εθνών. (Ματθαίος 24:14) Στο έτος 1925 ανοίχθηκαν οι οφθαλμοί της πνευματικής των κατανοήσεως για να διακρίνουν ότι είχε έλθει ο καιρός να κάμη ο Θεός ένδοξο το όνομά του. (2 Σαμουήλ 7:23· Ιερεμίας 32:20· Ησαΐας 63:14· βλέπε Σκοπιά 1 Αυγούστου 1925, σελ. 226, στήλη 2α, παραγρ. 4· επίσης 15 Σεπτεμβρίου 1925, σελ. 280, παραγρ. 41-43 [στην Αγγλική].) Γι’ αυτό τότε άρχισαν να κάνουν γνωστό παγκοσμίως το Γραφικό όνομα του μόνου ζώντος και αληθινού Θεού καθώς και την «αιώνιον πρόθεσιν, την οποίαν έκαμεν εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών.»—Εφεσίους 3:11.

25. Από ποιον έπρεπε να διακρίνεται το κεχρισμένο υπόλοιπο, και γι’ αυτό τι ανέλαβαν το έτος 1931 μ.Χ.;

²⁵ Έτσι, το έτος 1931, χωρίς αλαζονεία, αλλά με πλήρες δικαίωμα για το διάβημα που έκαμαν, ανέλαβαν ένα όνομα που θα τους διέκρινε από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη, την Παγκόσμια Αυτοκρατορία της ψευδούς θρησκείας, από την οποία είχαν εξέλθει υπακούοντας στην εντολή του Θεού που εκτίθεται στην Αποκάλυψι 18:4. Ήταν ένα όνομα που θα τους διέκρινε ακόμη κι από τον Χριστιανικό κόσμο με τις εκατοντάδες των διηρημένων δογμάτων του, με το κοσμικό του πνεύμα και την τεράστια ενοχή αίματος. Πραγματικά ήταν ένα όνομα βασισμένο στην Αγία Γραφή (Ησαΐας 43:10, 12) και ένα όνομα που θα έθετε το Χριστιανικό τους έργο καθαρά ενώπιόν τους. Ήταν το όνομα που έγινε από τότε γνωστό σε όλον τον κόσμο, ένα όνομα που έτυχε και σεβασμού και μίσους, δηλαδή, μάρτυρες του Ιεχωβά. Αυτοί ζουν σύμφωνα με αυτό το όνομα!

ΕΝΑΣ «ΠΟΛΥΣ ΟΧΛΟΣ» ΘΑ ΕΠΙΖΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΡΜΑΓΕΔΔΩΝΑ

26. Από πότε άρχισε ο Θεός να λαμβάνη έναν «λαόν δια το όνομα αυτού,» και έχει ο Θεός σήμερα ένα τέτοιο λαό;

²⁶ Μήπως όλα αυτά αποτελούσαν ένα βραχύβιο ξέσπασμα θρησκευτικού ζήλου; Μήπως ήταν απλώς ένα ασήμαντο γεγονός; Ή συνέβη σύμφωνα με τον προοδευτικό σκοπό του Θεού; Παρατηρήστε την έκβασι! Όταν ο Θεός εξέχυσε το άγιο πνεύμα του την ιστορική εκείνη μέρα της Πεντηκοστής του έτους 33 μ.Χ. και ο απόστολος Πέτρος πλήρης πνεύματος στάθηκε και παρέθεσε την προφητεία του Ιωήλ 2:28-32 και είπε στις χιλιάδες των Ιουδαίων: «Πας όστις επικαλεσθή το όνομα του Ιεχωβά, θέλει σωθή,» άρχισε να πραγματοποιή ένα σκοπό. Άρχισε να σχηματίζη ο Θεός έναν «λαό διά το όνομα αυτού,» έναν πνευματικόν Ισραήλ. (Πράξεις 2:1-21· 15:14) Άλλο ένα βήμα έγινε στο τέλος της ‘εβδόμης εβδομάδος ετών,’ στο έτος 36 μ.Χ., όταν ο Θεός έστειλε τον απόστολο Πέτρο να κηρύξη στους απεριτμήτους Εθνικούς και έπειτα εξέχυσε το άγιο πνεύμα του σ’ αυτούς τους μη Ιουδαίους πιστούς. Έτσι ο Θεός μεγάλωσε τον «λαόν διά το όνομα αυτού» βαπτίζοντας και χρίοντας Εθνικούς με άγιο πνεύμα και προσθέτοντας αυτούς στον πνευματικό Ισραήλ του. (Πράξεις 10:1 έως 11:18· 15:7-11) Αυτό έγινε στον πρώτο αιώνα. Και τι θα λεχθή για σήμερα σ’ αυτόν τον εικοστό αιώνα; Τα γεγονότα της αξιόπιστης ιστορίας δείχνουν ότι ο Θεός επέτυχε να έχη ακόμη ένα «λαόν διά το όνομα αυτού!»

27. Ποια απόδειξι έχομε σήμερα ότι ο Θεός ενέμεινε στον σκοπό του να έχη λαόν για το όνομά του, και ποιοι ήδη λαμβάνουν ευλογίες μέσω του υπολοίπου;

²⁷ Η παρουσία σήμερα στη γη των τελευταίων μελών του υπολοίπου του πνευματικού «σπέρματος» του Αβραάμ πιστοποιεί ότι ο Θεός συμπληρώνει τον αριθμό των 144.000 πνευματικών Ισραηλιτών κάτω από την κεφαλή τους, τον Ιησού Χριστό. Αυτό γίνεται παρ’ όλη την εναντίωσι διαβόλων και ανθρώπων! Η ‘αιώνιος πρόθεσις την οποίαν έκαμε [ο Θεός] εν Χριστώ’ θριαμβεύει τώρα! Ο Θεός είναι πάντα σταθερά αποφασισμένος να δη το σκοπό του να φθάνη στην πλήρη και ένδοξη πραγματοποίησι στο προσεχές μέλλον. Τι καλό θα σημάνη αυτό για τον άνθρωπο! Ένας ‘πολύς όχλος’ ανθρώπων που εκτιμούν αυτό το γεγονός αυξάνει σ’ όλον τον κόσμο. Ήδη αυτοί λαμβάνουν ευλογίες μέσω του υπολοίπου του πνευματικού «σπέρματος» του Αβραάμ.

28. Ποιος είναι κυρίως το «σπέρμα» του Αβραάμ, και τι δείχνει αν θα ευλογηθούν μόνον εκείνοι που είναι μέλη του «σπέρματος»;

²⁸ Ο αρχαίος πατριάρχης Αβραάμ εξεικόνιζε τον Ιεχωβά Θεό. Ο ίδιος ο Ιεχωβά είναι ο μεγαλύτερος Αβραάμ. Το «σπέρμα» του είναι κυρίως ο άλλοτε θυσιασθείς Υιός του, ο Ιησούς Χριστός, ο Κύριός μας. Μέσω αυτού, του Κυριωτέρου «σπέρματος» έχουν ευλογηθή όλα τα μέλη του πνευματικού Ισραήλ. Αλλά μόνον αυτοί θα ευλογηθούν; Όχι! Η ένορκος επαγγελία του Θεού στον αρχαίο Αβραάμ ήταν αυτή: «Εν τω σπέρματί σου θέλουσιν ευλογηθή πάντα τα έθνη της γης.» (Γένεσις 22:18· Πράξεις 3:22-26) Αυτό το «σπέρμα» περιλαμβάνει κι άλλους εκτός από τον Ιησού Χριστό, διότι το «σπέρμα» του Αβραάμ θα ήταν σαν τα άστρα του ουρανού και την άμμο της θαλάσσης, αναρίθμητο. Επομένως, το «σπέρμα» περιλαμβάνει όλον τον πνευματικό Ισραήλ. Μέσω του όλου αυτού «σπέρματος» άλλοι θα λάβουν ευλογία, «πάντα τα έθνη της γης,» που δεν ανήκουν στο «σπέρμα,» δεν ανήκουν στον πνευματικό Ισραήλ. Όλη λοιπόν η ανθρωπότης θα ευλογηθή από το «σπέρμα» του μεγαλυτέρου Αβραάμ, του Ιεχωβά Θεού, του ουρανίου Πατρός του πνευματικού «σπέρματος.» Για να εκπληρωθή αυτός ο σκοπός, θα αναστηθούν και οι νεκροί κάτω από τη Μεσσιανική βασιλεία του «σπέρματος.»—Πράξεις 24:15.

29, 30. (α) Από ποιους προσκιάσθηκαν στους προχριστιανικούς χρόνους εκείνοι που ευλογούνται τώρα μέσω του υπολοίπου του «σπέρματος»; (β) Πώς ο Ιησούς υπέδειξε ότι θα υπάρχουν άνθρωποι που θα επιζήσουν από την επικείμενη μεγάλη θλίψι;

²⁹ Ποιοι είναι σήμερα απ’ όλα τα έθνη που ευλογούνται μέσω του ‘υπολοίπου’ ή μαζί με το υπόλοιπον του Αβρααμιαίου «σπέρματος»; Σύμφωνα με τον στοργικό σκοπό του Θεού, αυτοί είχαν προσκιασθή στους αρχαίους χρόνους. Από ποιον;

³⁰ Όταν, το έτος 1513 π.Χ., οι απελευθερωμένοι Ισραηλίται ανεχώρησαν από την Αίγυπτο μετά την πρώτη νύχτα του Πάσχα και κατόπιν διέβησαν την Ερυθρά Θάλασσα ασφαλείς προς τις όχθες της Σιναϊτικής χερσονήσου, υπήρχε ένα «μέγα πλήθος σύμμικτον» μη Ισραηλιτών που τους συνώδευσε. (Έξοδος 12:38· Αριθμοί 11:4) Όταν, το 607 π.Χ., οι Βαβυλωνιακές στρατιές κατέστρεψαν την Ιερουσαλήμ πρώτη φορά, υπήρχε ο Αιθίοψ ευνούχος Αβδέ-μέλεχ και οι Ρηχαβίτες που δεν ήσαν Ισραηλίται που επέζησαν από την καταστροφή της αγίας πόλεως και του ναού της. (Ιερεμίας 35:1-19· 38:7-12· 39:16-18) Και στις ένδεκα Νισάν του έτους 33 μ.Χ., όταν ο Ιησούς προείπε την καταστροφή που θα επήρχετο στην Ιερουσαλήμ το έτος 70 μ.Χ., και αυτό ήταν ένας προφητικός τύπος της καταστροφής του Χριστιανικού κόσμου στη γενεά μας, είπε:

«Τότε θέλει είσθαι θλίψις μεγάλη, οποία δεν έγεινεν απ’ αρχής κόσμου έως του νυν, ουδέ θέλει γείνει. Και αν δεν συνετέμνοντο αι ημέραι εκείναι, δεν ήθελε σωθή ουδεμία σαρξ· διά τους εκλεκτούς όμως θέλουσι συντμηθή αι ημέραι εκείναι.»—Ματθαίος 24:21, 22· Μάρκος 13:19, 20.

31. Ποια δράσι έλαβε ο απόστολος Ιωάννης για τον ‘πολύν όχλο’ που επιζούν από τη ‘μεγάλη θλίψι’ με το πνευματικό υπόλοιπο;

³¹ Εκτός από το ‘υπόλοιπον’ του πνευματικού Ισραήλ, δηλαδή των ‘εκλεκτών’ θα υπάρξουν και άλλοι που θα επιζήσουν απ’ αυτήν την επικείμενη ‘θλίψι’. Το έτος 96 μ.Χ. περίπου ο ηλικιωμένος απόστολος Ιωάννης έλαβε όρασιν αυτών που επιζούν από τη ‘μεγάλη θλίψι’ μαζί με το ‘υπόλοιπον’ του πνευματικού Ισραήλ. Ο Ιωάννης, αφού έλαβε την όρασι της πνευματικής σφραγίσεως των 144.000 πιστών μελών του πνευματικού Ισραήλ, είδε εν συνεχεία αυτό που περιγράφει ως εξής:

«Μετά ταύτα είδον, και ιδού όχλος πολύς, τον οποίον ουδείς ηδύνατο να αριθμήση, εκ παντός έθνους και φυλών και λαών και γλωσσών, οίτινες ίσταντο ενώπιον του θρόνου και ενώπιον του Αρνίου, ενδεδυμένοι στολάς λευκάς, έχοντες φοίνικας εν ταις χερσίν αυτών και κράζοντες μετά φωνής μεγάλης, έλεγον, Η σωτηρία είναι του Θεού ημών του καθήμενου επί του θρόνου, και του Αρνίου.

«Και απεκρίθη εις εκ των πρεσβυτέρων, λέγων προς εμέ, Ούτοι οι ενδεδυμένοι τας στολάς τας λευκάς, τίνες είναι, και πόθεν ήλθον; Και είπα προς αυτόν, Κύριε, συ εξεύρεις. Και είπε προς εμέ· Ούτοι είναι οι ερχόμενοι εκ της θλίψεως της μεγάλης· και έπλυναν τας στολάς αυτών και ελεύκαναν αυτάς εν τω αίματι του Αρνίου. Διά τούτο είναι ενώπιον του θρόνου του Θεού, και λατρεύουσιν αυτόν ημέραν και νύκτα εν τω ναώ αυτού· και ο καθήμενος επί του θρόνου θέλει κατασκηνώσει επ’ αυτούς. Δεν θέλουσι πεινάσει πλέον, ουδέ θέλουσι διψάσει πλέον, ουδέ θέλει πέσει επ’ αυτούς ο ήλιος, ουδέ κανέν καύμα, διότι το αρνίον το αναμέσον του θρόνου θέλει ποιμάνει αυτούς και οδηγήσει αυτούς εις ζώσας πηγάς υδάτων και θέλει εξαλείψει ο Θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών.»—Αποκάλυψις 7:9, 10, 13-17.

32. (α) Πότε δημοσιεύθηκε η σημασία αυτής της οράσεως που ταιριάζει με τα γεγονότα των ημερών μας; (β) Γιατί πρέπει να αναμένεται ότι αυτός ο ‘πολύς όχλος’ δεν θα πάη στον ουρανό και δεν θα συμβασιλεύση με το Αρνίον του Θεού;

³² Η σημασία αυτής της οράσεως που ταιριάζει με τα γεγονότα των ημερών μας δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά το έτος 1935 μ.Χ., δηλαδή στη συνέλευσι των Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά που έγινε στην Ουάσιγκτον στις 31 Μαΐου 1935. Ο ‘πολύς όχλος’ που είδε ο Ιωάννης σ’ αυτή την δράσι, δεν αναμένει να πάη στον ουρανό και να βασιλεύση στο ουράνιο όρος Σιών με τους 144.000 πνευματικούς Ισραηλίτας. Στην Αποκάλυψι 14:1-3 παραδείγματος χάριν διαβάζομε ότι οι μόνοι που στέκονται με το Αρνίον του Θεού στο ουράνιο όρος Σιών είναι οι 144.000 πνευματικοί Ισραηλίται. Ο Ιωάννης δεν είδε τον ‘πολύν όχλο’ να στέκεται επάνω στο όρος Σιών και αυτό για ένα σοβαρό λόγο. Μόνο για τους 144.000 λέγονται τα εξής: «Ούτοι είναι οι ακολουθούντες το Αρνίον όπου αν υπάγη, ούτοι ηγοράσθησαν από των ανθρώπων, απαρχή εις τον Θεόν και εις το Αρνίον.» (Αποκάλυψις 14:4, 5· Ιακώβου 1:18) Εν σχέσει με τους 144.000 που «ηγοράσθησαν από των ανθρώπων, απαρχή εις τον Θεόν και εις το Αρνίον,» διαβάζομε τα εξής που απευθύνονται στο Αρνίον του Θεού:

«Εσφάγης και ηγόρασας ημάς εις τον Θεόν διά του αίματός σου, εκ πάσης φυλής και γλώσσης και λαού και έθνους· και έκαμες ημάς εις τον Θεόν ημών βασιλείς και ιερείς· και θέλομεν βασιλεύσει επί της γης.»—Αποκάλυψις 5:9, 10.

33. Σε ποιους λοιπόν πραγματοποιείται ο σκοπός της νέας διαθήκης του Θεού;

³³ Ο σκοπός λοιπόν της «νέας διαθήκης,» που ο Θεός συνήψε με τον πνευματικό Ισραήλ, πραγματοποιείται σ’ αυτούς τους 144.000, διότι η νέα διαθήκη προωρίζετο να παραγάγη ένα «βασίλειον ιεράτευμα και έθνος άγιον,» πράγμα που δεν παρήγαγε η παλαιά Μωσαϊκή διαθήκη του Νόμου. (Έξοδος 19:5, 6) Ο ‘πολύς όχλος’ της Αποκαλύψεως 7:9-17 δεν λαμβάνεται σ’ αυτή τη νέα διαθήκη, συνδέεται, όμως, σήμερα με το ‘υπόλοιπον’ των πνευματικών Ισραηλιτών που είναι στη νέα διαθήκη.

34. Πού αναμένουν ν’ απολαύσουν αιώνιο ζωή όσοι είναι από τον ‘πολύν όχλον’ και ως τι αναγνωρίζουν τον Θεό και το Αρνίον του;

³⁴ Ο ‘πολύς όχλος’ λοιπόν δεν αναμένει να πάη στον ουρανό ακόμη και μετά την επιβίωσί του από τη ‘μεγάλη θλίψι·’ Όσοι είναι από τον ‘πολύν όχλον’ αναμένουν να τους ποιμάνη το Αρνίον του Θεού εδώ στη γη μετά τη ‘μεγάλη θλίψι’ και να τους οδηγήση σε αιώνια ζωή σε μια παραδεισιακή γη. Αυτοί αναγνωρίζουν τον Θεό του ουρανού που κάθεται στο θρόνο ως τον Παγκόσμιο Κυρίαρχο όλης της κτίσεως. Αναγνωρίζουν τον Μεσσία Ιησού ως τον Αμνόν του Θεού, τον αίροντα την αμαρτίαν του κόσμου και ομολογούν ότι οφείλουν τη σωτηρία τους στον Θεό και στο Αρνίον, που άλλοτε «εσφάγη,» και με πίστι και υπακοή «έπλυναν τας στολάς αυτών και ελεύκαναν αυτάς εν τω αίματι του Αρνίου.»

35. (α) Πού λατρεύουν συνεχώς τον Θεό «εν τω ναώ αυτού,» και γιατί; (β) Πώς αυτοί δείχνουν πιστότητα στον αρχιερέα του Θεού, και πώς τους εξεικόνισε ο Ιησούς σε μια παραβολή;

³⁵ Αυτοί αναγνωρίζουν μόνον τον Υπέρτατον Κύριον Ιεχωβά ως Θεόν τους. Αυτό εξηγεί γιατί «λατρεύουσιν αυτόν ημέραν και νύκτα εν τω ναώ αυτού,» δηλαδή στις επίγειες αυλές του πνευματικού του ναού, του οποίου τα Άγια των Αγίων είναι στους αγίους ουρανούς. (Εβραίους 9:24) Ο ‘πολύς όχλος’ λοιπόν είναι τώρα σε επαφή με το υπόλοιπο των 144.000 πνευματικών Ισραηλιτών, που είναι οι μέλλοντες βασιλικοί ιερείς οι οποίοι παρήχθησαν από τη νέα διαθήκη. Αυτοί που είναι από τον ‘πολύν όχλον’ είναι πιστοί στους πνευματικούς αδελφούς του Ιησού που είναι ακόμη στη γη, και μ’ αυτόν τον τρόπο εκδηλώνουν την πιστότητα τους στον Βασιλικό Αρχιερέα Ιησού Χριστό. Κάνουν ό,τι καλό μπορούν στους πνευματικούς αδελφούς του Χριστού, και μάλιστα ενώνονται μαζί τους στην κήρυξι ‘των αγαθών νέων της Βασιλείας’ σε όλον τον κόσμο. Αυτοί οι πιστοί είναι η τάξις των «προβάτων,» τα οποία ο Ιησούς περιέγραψε στην παραβολή του, λέγοντας:

«Τότε ο βασιλεύς θέλει ειπεί προς τους εκ δεξιών αυτού· Έλθετε οι ευλογημένοι του Πατρός μου, κληρονομήσατε την ητοιμασμένην εις εσάς βασιλείαν από καταβολής κόσμου. Διότι επείνασα, και μοι εδώκατε να φάγω· εδίψασα, και με εποτίσατε· ξένος ήμην, και με εφιλοξενήσατε· γυμνός, και με ενεδύσατε· ησθένησα, και με επεσκέφθητε· εν φυλακή ήμην, και ήλθετε προς εμέ. Τότε θέλουσιν αποκριθή προς αυτόν οι δίκαιοι, λέγοντες· Κύριε, πότε σε είδομεν πεινώντα, και εθρέψαμεν; Ή διψώντα, και εποτίσαμεν; πότε δε σε είδομεν ξένον, και εφιλοξενήσαμεν; Ή γυμνόν, και ενεδύσαμεν; πότε δε σε είδομεν ασθενή, ή εν φυλακή, και ήλθομεν προς σε; Και αποκριθείς ο βασιλεύς, θέλει ειπεί προς αυτούς· Αληθώς σας λέγω, καθ’ όσον εκάμετε εις ένα τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εις εμέ εκάμετε.

«Και θέλουσι απέλθει ούτοι μεν [η τάξις των εριφίων] εις κόλασιν αιώνιον, οι δε δίκαιοι εις ζωήν αιώνιον.»—Ματθαίος 25:34-40, 46.

36. Πότε θα αποκοπή η τάξις των εριφίων της παραβολής, και γιατί;

³⁶ Όλοι εκείνοι, που δεν φέρονται στους πνευματικούς αδελφούς του ήδη ανάσσοντος Βασιλέως Ιησού Χριστού όπως τα «πρόβατα,» θα αποκοπούν στην επικείμενη ‘μεγάλη θλίψι,’ διότι δεν έχουν την εύνοια του «σπέρματος» της ουράνιας «γυναικός» του Θεού, αλλ’ έχουν την εύνοια του «σπέρματος» του ‘αρχαίου όφεως,’ Σατανά του Διαβόλου. (Γένεσις 3:15· Αποκάλυψις 12:9, 17) Αυτοί υποκύπτουν στην επιρροή και την καθοδηγία του ‘αρχαίου όφεος, .. . που πλανά την οικουμένην όλην,’ και γι’ αυτό θα βρεθούν με το μέρος του «σπέρματος» του Όφεως, όταν σε λίγο θα ξεσπάση η ‘μεγάλη θλίψις.’

37. Σε ποιον καιρό βρίσκεται τώρα αυτό το κοσμικό σύστημα από το 1914, και τι αντιμετωπίζει αυτή η γενεά σύμφωνα με το εδάφιο Δανιήλ 12:1;

³⁷ Από τον καιρό που γεννήθηκε η Μεσσιανική βασιλεία του Θεού στους ουρανούς το έτος 1914, αυτό το κοσμικό σύστημα πραγμάτων βρίσκεται στον ‘έσχατον καιρόν’ του. Αυτός ο ‘έσχατος καιρός’ σε λίγο θα αποκορυφωθή στη ‘μεγάλη θλίψι’ που προελέχθη από τον Ιησού Χριστό. Αυτή η πρωτοφανής θλίψις προελέχθη από τον προφήτη Δανιήλ πολύν καιρό προτού ο Ιεχωβά Θεός στείλη τον μονογενή του ουράνιο Υιό στη γη, όπου επρόκειτο να ονομασθή Ιησούς. Ο άγγελος του Θεού διαβίβασε την προφητεία στον Δανιήλ με τα εξής λόγια:

«Και εν τω καιρώ εκείνω θέλει εγερθή Μιχαήλ, ο άρχων ο μέγας, ο ιστάμενος υπέρ των υιών του λαού σου· και θέλει είσθαι καιρός θλίψεως, οποία ποτέ δεν έγεινεν αφού υπήρξεν έθνος, μέχρις εκείνου του καιρού.»—Δανιήλ 12:1· παράβαλε Ματθαίος 24:21.

Αυτή η γενεά του ανθρωπίνου γένους αντιμετωπίζει τώρα αυτόν τον ‘καιρόν της θλίψεως.’

38. (α) Ποιας θρησκείας τα μέλη θα επιζήσουν από την καταστροφή της Βαβυλώνος της Μεγάλης; (β) Για την τακτοποίησι τίνος ζητήματος , πρέπει να γίνη ο «πόλεμος της μεγάλης ημέρας του Θεού του Παντοκράτορος»;

³⁸ Στη διάρκεια αυτού του ‘καιρού της θλίψεως,’ της ‘μεγάλης θλίψεως,’ οι αντιθρησκευτικές πολιτικές δυνάμεις θα καταστρέψουν τη σύγχρονη Βαβυλώνα τη Μεγάλη, δηλαδή, την παγκόσμιο αυτοκρατορία της ψευδούς θρησκείας, που άρχισε από την αρχαία Βαβυλώνα. (Γένεσις 10:8-12· Αποκάλυψις 17:1 έως 18:24) Με τη θεία προστασία, τα μέλη του ‘υπολοίπου’ του πνευματικού Ισραήλ και του ‘πολλού όχλου’ θα επιζήσουν απ’ αυτή την καταστροφή, διότι ανήκουν στην αληθινή θρησκεία. (Ιακώβου 1:27) Αμέσως μετά την αποτυχία των αντιθρησκευτικών δυνάμεων να εξαλείψουν την καθαρή και αμόλυντη μορφή λατρείας, την αγνή θρησκεία, από τη γη, θα επέλθη ο ‘πόλεμος της μεγάλης ημέρας του Θεού του Παντοκράτορος’ στον τόπο που καλείται συμβολικά Αρμαγεδδών. (Αποκάλυψις 16:14, 16) Γιατί; Διότι το παγκόσμιο επίμαχο ζήτημα της εξουσίας του Ιεχωβά σε όλη τη δημιουργία, την οποία υποστηρίζουν το ‘υπόλοιπο’ και ο ‘πολύς όχλος,’ πρέπει ακόμη να τακτοποιηθή. Αυτή η τακτοποίησις του επιμάχου ζητήματος αποτελεί μέρος του ‘αιωνίου σκοπού’ της ‘αιωνίου προθέσεως, την οποίαν έκαμεν [ο Θεός] εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών,’ ο οποίος είναι το κύριον «σπέρμα» της θείας επαγγελίας.

39, 40. (α) Πού θα γίνη η πολεμική σύγκρουσις για το επίμαχο ζήτημα και ποιους βλέπομε τώρα να συγκεντρώνωνται εκεί; (β) Με τη νίκη ποιων δυνάμεων θα τελειώση αυτός ο πόλεμος;

³⁹ Οι εθνικές κυριαρχίες, στις οποίες εμμένουν σήμερα οι πολιτικές κυβερνήσεις, συγκρούονται με την Παγκόσμια Κυριαρχία του Δημιουργού. Η πολεμική σύγκρουσις για το σοβαρό αυτό επίμαχο ζήτημα πλησιάζει περισσότερο, διότι ο ‘έσχατος καιρός’ τελειώνει. Στο φως των προβλέψεων της Αποκαλύψεως για τα επικείμενα γεγονότα, βλέπομε τους επίγειους βασιλείς και τους πολιτικούς άρχοντες και τα στρατεύματά των και τους υποστηρικτάς των να συνάγονται στο πεδίον της μάχης του Αρμαγεδδώνος για να πολεμήσουν μέχρις εσχάτων; Ναι.

⁴⁰ Εν τούτοις, εμείς βλέπομε επίσης με τα μάτια της πίστεως τον ουράνιο Βασιλέα των βασιλέων, τον Ιησού Χριστό, και τις αγγελικές στρατιές του να σπεύδουν στο ίδιο αυτό πεδίον της μάχης, σαν να ιππεύουν σε λευκούς πολεμικούς ίππους. Μπορούμε να εμπιστευώμεθα στον λόγο του Θεού· ο πόλεμος του Αρμαγεδδώνος θα τελειώση με νίκη των δυνάμεων του Θεού του Παντοκράτορας και με καταστροφή όλων των ανθρωποποιήτων πολιτικών συστημάτων και των αξιωματούχων τους, των στρατιών και των πατριωτικών υποστηρικτών των. Ο Ιησούς Χριστός, που άλλοτε παρωμοιάσθηκε με αρνίον θα αποδειχθή ότι είναι ο Βασιλεύς των βασιλέων, διότι ο Ιεχωβά Θεός θα πολεμήση στα δεξιά του Βασιλέως και Ιερέως τον οποίον ο ίδιος διώρισε κατά την τάξιν Μελχισεδέκ.—Αποκάλυψις 17:12-14· 19:11-21· Ψαλμός 110:4, 5.

41. (α) Μετά τον Αρμαγεδδώνα, γιατί ο ‘αρχαίος όφις’ δεν θα μπορέση να συνεχίση τον πόλεμο εναντίον του υπολοίπου και του ‘πολλού όχλου’; (β) Με ποια έννοια θα έλθη τώρα η μεγάλη στιγμή για το «σπέρμα» της «γυναικός» του Θεού;

⁴¹ Αυτό είναι το μεγάλο κατακόρυφο των «ουαί εις την γην και την θάλασσαν» όπου οδηγούν όλη την πλανημένη ανθρωπότητα ο ‘αρχαίος όφις’ και οι δαιμονικοί του άγγελοι, αφότου ‘κατερρίφθησαν’ από τον ουρανό! (Αποκάλυψις 12:7-12) Ο ‘αρχαίος όφις,’ αφού καταστραφή όλο το επίγειο «σπέρμα» του στον Αρμαγεδδώνα, δεν θα μπορέση να συνεχίση τον πόλεμο εναντίον ‘των λοιπών του σπέρματος της γυναικός’ και του ‘πολλού όχλου’ ο οποίος ομοίως λατρεύει τον Υπέρτατον Κύριον Ιεχωβά. (Αποκάλυψις 12:13, 17) Θα αφεθούν ο ‘αρχαίος όφις’ και το αόρατο δαιμονικό του «σπέρμα» ελεύθεροι στο περιβάλλον της γης μας όπου κατερρίφθησαν από τον ουρανό; Όχι! Διότι τώρα έρχεται η μεγάλη στιγμή για τον Ιησού Χριστό, το ουράνιο «σπέρμα» της «γυναικός» του Θεού, του οποίου την πτέρνα εκέντησε άλλοτε ο φονικός Όφις! Τα πράγματα αντεστράφησαν και τώρα το «σπέρμα» της ουράνιας «γυναικός» του Θεού πρέπει να συντρίψη την κεφαλή του Όφεως καθιστώντας αυτόν και το δαιμονικό του ‘σπέρμα’ σαν να μην υπήρχαν ποτέ! Πώς συμβαίνει αυτό;

42. (α) Πώς, λοιπόν, συντρίβονται ο Όφις και το «σπέρμα» του; (β) Τι αλλαγή θα γίνη τότε σχετικά με τις ουράνιες εξουσίες και την επίγεια κοινωνία;

⁴² Αυτό συμβαίνει με το ν’ απομακρυνθούν ο Όφις και οι δαίμονές του από το περιβάλλον της γης και να ριφθούν στην ‘άβυσσο,’ η οποία θα σφραγισθή, και θα μείνουν εκεί τα επόμενα χίλια χρόνια, σαν να είναι δεμένοι με αλυσίδες. Η Αποκάλυψις 20:1-3 απεικονίζει αυτό το γεγονός όχι ως μέρος του πολέμου του Αρμαγεδδώνος, αλλ’ ως ένα γεγονός που ακολουθεί εκείνον τον πόλεμο. (Γένεσις 3:15· Ρωμαίους 16:20· Λουκάς 10:18 -20) Έτσι οι προαιώνιοι Σατανικοί «ουρανοί,» που εκυριάρχησαν πάνω στην επίγεια ανθρώπινη κοινωνία, θα εξαφανισθούν για πάντα και οι Μεσσιανικοί ‘νέοι ουρανοί’ του Θεού θα απλωθούν σ’ όλη τη γη για την ευλογία της νέας επίγειας ανθρώπινης κοινωνίας. Τότε θα πραγματοποιηθούν θριαμβευτικά τα λόγια του αποστόλου Πέτρου, ο οποίος, αφού περιέγραψε την καταστροφή των παλαιών συμβολικών ουρανών και της παλαιάς συμβολικής γης, για να ενθαρρύνη όλους τους αληθινούς λάτρεις του Ιεχωβά Θεού, είπε: «Κατά δε την υπόσχεσιν αυτού νέους ουρανούς και νέαν γην προσμένομεν, εν οις δικαιοσύνη κατοικεί.»—2 Πέτρου 3:7-13· Αποκάλυψης 20:11· 21:1· Ησαΐας 65:17.