Ας Υψώσωμε τας Κεφαλάς—Διότι Πλησιάζει η Απελευθέρωσίς Μας

Πώς αποδεικνύεται ότι η μεγάλη προφητεία του Ιησού Χριστού σχετικά με το «τέλος του συστήματος πραγμάτων» δεν είχε πλήρως εκπληρωθή με την καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ.;

Ο Ιησούς προείπε ότι θα ήταν καιρός θλίψεως, όμοιος του οποίου δεν είχε συμβή από καταβολής κόσμου και δεν επρόκειτο ποτέ να ξανασυμβή. Ασφαλώς χειρότερες συμφορές έλαβαν χώρα πριν από την καταστροφή της Ιερουσαλήμ, και υπήρξαν πολύ χειρότερες από τότε, όπως ο Πρώτος και Δεύτερος Παγκόσμιοι Πόλεμοι. Επί πλέον, ο Ιησούς είπε ότι τότε όλες οι φυλές της γης θα θρηνούσαν για τα επερχόμενα. Ασφαλώς αυτό δεν συνέβη το 70 μ.Χ. Και ότι ο Ιησούς είχε επίσης ένα πολύ μακρινό γεγονός υπ’ όψιν, μπορεί να φανή από το ότι προείπε ότι η Ιερουσαλήμ θα ήταν πατουμένη από τα έθνη ωσότου πληρωθούν οι «καιροί των εθνών.»a

Πώς γνωρίζομε ότι πλησιάζει η απελευθέρωσίς μας;

Από τα φυσικά γεγονότα που φαίνονται σ’ επλήρωσι της μεγάλης προφητείας του Ιησού. Τα τελευταία πενήντα πέντε χρόνια έχομε παραστή μάρτυρες πολέμων, σεισμών, λοιμών, λιμών, και αυξήσεως της ανομίας. Ιδιαίτερα είδαμε να εκπληρώνωνται οι λόγοι, του Ιησού όσον αφορά το κήρυγμα του ευαγγελίου της βασιλείας του Θεού παγκοσμίως. Είμεθα, επίσης, πληροφορημένοι όσον αφορά τα «σημεία εν τω ηλίω και τη σελήνη, και τοις άστροις.» (Λουκ. 21:25) Είναι γνωστό ότι μεγάλες εκρήξεις πυρηνικής ενεργείας από τον ήλιο βομβαρδίζουν τη γη με κοσμικές ακτίνες. Τρομακτικά «κουάζαρ» ανακαλύπτονται, και άνθρωποι έχουν πράγματι, μεταβή στη σελήνη.

Υπήρξε, επίσης, εκπλήρωσις των λόγων του Ιησού σχετικά με το ότι «θέλει ηχεί η θάλασσα και τα κύματα.» (Λουκ. 21:25) Ακούσαμε και για υποβρυχίους σεισμούς. Και υπάρχει ακόμη πιο αποτελεσματική χρήσις της θαλάσσης για πόλεμο με στόλους υποβρυχίων, που μερικά μεταφέρουν βλήματα με πυρηνικές κεφαλές.

Και ακόμη περισσότερο, βλέπομε όσο ποτέ προηγουμένως ότι ‘οι άνθρωποι αποψυχούν εκ του φόβου και προσδοκίας των επερχομένων δεινών εις την οικουμένην.’ (Λουκ. 21:26) Τα πολιτικά, οικονομικά, κοινωνικά και θρησκευτικά στοιχεία βρίσκονται σε ολοένα περισσότερη σύγχυσι εξαιτίας της ανερχομένης αναταραχής και της αυξήσεως του εγκλήματος και της ανομίας. Γίνονται, επίσης, επικλήσεις στην οργάνωσι των Ηνωμένων Εθνών για να εμποδισθή η εξάπλωσις των ατομικών και πυρηνικών οπλών στα χέρια άλλων εθνών εκτός από τους Πέντε Μεγάλους, εξαιτίας της βλάβης που μπορούν αυτά να επιφέρουν. Υπάρχει, επίσης, η απειλή ότι οι σύγχρονες επιστημονικές εξελίξεις ανατρέπουν την ισορροπία του φυσικού περιβάλλοντος του ανθρώπου, και κάνουν μερικούς να διερωτώνται, «Μπορεί να Σωθή ο Κόσμος;»—«Τάιμς» Νέας Υόρκης, 31 Μαρτίου 1968.

Ποια προειδοποίησι θα κάμουν καλά να προσέξουν τώρα όλοι οι Χριστιανοί;

Η προειδοποίησις που όλοι οι Χριστιανοί τώρα θα κάμουν καλά να προσέξουν είναι εκείνη που αναγράφεται στα εδάφια Λουκάς 21:34-36: «Προσέχετε . . . εις εαυτούς, μήποτε βαρυνθώσιν αι καρδίαι σας από κραιπάλης και μέθης και μεριμνών βιωτικών, και επέλθη αιφνίδιος εφ’ υμάς η ημέρα εκείνη . . . ως παγίς . . . Αγρυπνείτε λοιπόν δεόμενοι εν παντί καιρώ.»

Ναι, τώρα περισσότερο από κάθε άλλη εποχή πρέπει ν’ αποφεύγωμε να είμεθα σκυφτοί και να έχωμε το κεφάλι βεβαρημένο και γυρτό από υπνηλία ή νωθρότητα εξαιτίας της υπερβολικής μας ενασχολήσεως μαζί με τον κόσμο στις προσπάθειες του να λησμονήση τα πράγματα που λαμβάνουν χώρα από το 1914. Επειδή είναι τόσο αργά, είναι ο κατ’ εξοχήν καιρός να είμεθα άγρυπνοι σ’ αυτά που λαμβάνουν χώρα καθώς ο κόσμος πλησιάζει γοργά στο αναπόφευκτο κορύφωμα, την καταστροφή της Βαβυλώνος της Μεγάλης και στον πόλεμο του Αρμαγεδδώνος, και πάντοτε να ενεργούμε ως προσεκτικοί Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά Θεού που ενεργούν με κατανόησι. Μια παγίς στήνεται για να συλλάβη το θύμα της προτού αυτό μπορέση να διαφύγη. Αν θέλωμε ν’ αποφύγωμε να συλληφθούμε πέραν από κάθε ευκαιρία ν’ απεργασθούμε τη διαφυγή μας, τότε οφείλομε να ‘προσέχωμε εις εαυτούς.’ Κι’ εφόσον δεν μπορούμε να το πράξωμε αυτό με τις δικές μας δυνάμεις, οφείλομε να ενεργούμε συνεχώς όπως συνεβούλευσε και ο Ιησούς, ‘να δεώμεθα . . . δια να καταξιωθώμεν να εκφύγωμε πάντα ταύτα τα μέλλοντα να γείνωσι, και να σταθώμεν έμπροσθεν του Υιού του ανθρώπου του Ιησού Χριστού.

Το να ‘υψώσωμε τας κεφαλάς μας’ σημαίνει ότι πρέπει να πράξωμε τι;

Σημαίνει να διατηρήσωμε τις πλήρεις δυνάμεις και ικανότητές μας άγρυπνες, σε ενεργό υπηρεσία του Θεού, με το να ζητούμε πρώτα την βασιλεία του Ιεχωβά και την δικαιοσύνη του. Αυτό περιλαμβάνει ν’ ανακύψωμε με πλήρη την αξιοπρέπεια της υπηρεσίας μας ως ελεύθεροι, αφιερωμένοι, δούλοι του Υψίστου Θεού, διακηρύττοντας με υπακοή, με χαρούμενη διάθεσι και αφοβία την βασιλεία του Ιεχωβά και υπηρετώντας τα συμφέροντά της.

[Υποσημειώσεις]