Μια Ειδική Πρόσκλησις για Σας

ΓΙΑΤΙ θα είναι επωφελές για σας να είσθε παρόντες σ’ αυτή την περίπτωσι; Διότι αυτή σχετίζεται με την διακυβέρνησι κάτω από την οποία θα ζήσουν στη νέα τάξι του Θεού, που τώρα πλησιάζει, όλοι όσοι αγαπούν δικαιοσύνη. Αν πιστεύετε σε μια καλή διακυβέρνησι, πολύ θα ενθαρρυνθήτε απ’ αυτή τη συνάθροισι,

Ο ετήσιος αυτός εορτασμός, που εγκαινιάσθηκε από τον Ιησού Χριστό τη νύχτα που προηγήθηκε του θανάτου του, είναι ένα δείπνο κοινωνίας. Αλλά δεν πρόκειται για ένα συνηθισμένο δείπνο για χορτασμό. Μάλλον, το δείπνον παριστάνει ωρισμένους συμβολισμούς μεγάλης σημασίας για όλους μας. Τέσσερις Βιβλικοί συγγραφείς μας παρέχουν αφηγήσεις αυτού του εορτασμού. Ο Ιησούς είχε τελειώσει το Ιουδαϊκό Πασχάλιο δείπνο με τους αποστόλους του την εσπέρα της 14ης Νισάν του Ιουδαϊκού ημερολογίου, στο έτος 33 μ.Χ. Στη διάρκεια του Πασχαλίου δείπνου ο Ιησούς είχε απομακρύνει τον προδότη Ιούδα. (Ιωάν. 13:26, 27, 30) Ο Ιστορικός Λουκάς αναφέρει τι έλαβε χώραν τότε:

«Και λαβών άρτον ευχαριστήσας έκοψε, και έδωκεν εις αυτούς, λέγων: Τούτο είναι το σώμα μου, το υπέρ υμών διδόμενον τούτο κάμνετε εις την ιδικήν μου ανάμνησιν. Ωσαύτως και το ποτήριον, αφού εδείπνησαν, λέγων: Τούτο το ποτήριον είναι η καινή διαθήκη εν τω αίματί μου, το υπέρ υμών εκχυνόμενον.—Λουκ. 22:19, 20· Ματθ. 26:26-30· Μάρκ. 14:22-26· 1 Κορ. 11:23-26.

Τα λόγια του Ιησού «τούτο κάμνετε,» αποτελεί εντολή σε όλους τους Χριστιανούς που είναι στη νέα διαθήκη να συναθροίζονται γι’ αυτόν τον εορτασμό. Εν τούτοις, η ανάμνησις ενδιαφέρει και άλλους επίσης, όλους εκείνους που αγαπούν δικαιοσύνη και ευθύτητα και οι οποίοι επιθυμούν να ζουν με ειρήνη και ενότητα με τους άλλους. Κατανοώντας τη σημασία του αναμνηστικού εορτασμού, μπορείτε να λάβετε απαντήσεις στα πρωταρχικά ερωτήματα της ζωής. Μπορεί να έχετε θέσει μερικά απ’ αυτά τα ερωτήματα: Γιατί όλοι οι άνθρωποι πεθαίνουν; Υπάρχει ελπίς αναστάσεως για τους νεκρούς; Θα κυβερνηθή ποτέ η γη με ειρήνη και δικαιοσύνη; Θα πάνε όλοι οι καλοί άνθρωποι στον ουρανό, ή θα μπορέσουν μερικοί να ζουν για πάντα εδώ στη γη;

Η ΝΕΑ ΔΙΑΘΗΚΗ

Τη νύχτα του συμβολικού αυτού δείπνου, ο Ιησούς είπε ότι το αίμα του επεκύρωνε τη νέα διαθήκη. Τι είναι η νέα διαθήκη; Είναι ένα συμβόλαιο μεταξύ του Ιεχωβά Θεού και ενός ωρισμένου αριθμού ανθρώπων που είναι ειδικά εκλεγμένοι, ‘εκλεκτοί, έντιμοι’ για να είναι ένα «βασίλειον ιεράτευμα.»—1 Πέτρ. 2:4, 9.

Ο Ιησούς Χριστός είναι Μεσίτης αυτής της διαθήκης. Ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Είναι εις Θεός, εις και μεσίτης Θεού και ανθρώπων, άνθρωπος Χριστός Ιησούς, όστις έδωκεν εαυτόν αντίλυτρον υπέρ πάντων.» (1 Τιμ. 6:5, 6) Η έκχυσις του αίματος του ήταν αναγκαία, διότι εκείνοι που λαμβάνονται στη νέα διαθήκη είναι αμαρτωλοί, επειδή έχουν κληρονομήσει αμαρτία και ατέλεια από τον Αδάμ. (Ρωμ. 5:12) Η απολυτρωτική θυσία του Χριστού επανέφερε όλα τα δικαιώματα της ανθρώπινης ζωής και αποτελεί τη βάσι για συγχώρησι αμαρτιών. Ο Ιησούς ‘εγεύθη θάνατον υπέρ παντός ανθρώπου διά της χάριτος του Θεού,’ λέγει ο απόστολος. (Εβρ. 2:9) Μ’ αυτόν τον τρόπο ο Θεός μπορεί να θεωρήση ως δικαίους εκείνους που είναι στη νέα διαθήκη.—Ρωμ. 3:23, 24· 8:1

Ο Χριστός ως Μεσίτης βοηθεί επίσης αυτούς που είναι στη νέα διαθήκη να εκπληρώσουν τους ορούς της και ν’ αποκτήσουν τα απαιτούμενα προσόντα για να γίνουν βασιλείς και ιερείς μαζί του. Ο απόστολος Πέτρος γράφει ενθαρρυντικά στους Χριστιανούς ότι διά του Χριστού ο Θεός θα «σας τελειοποιήση, στηρίξη, ενισχύση.» (1 Πέτρ. 5:10) Αυτοί γίνονται στερεοί, αξιόπιστοι επειδή υποστηρίζουν τη δικαιοσύνη. Τα αυστηρά προσόντα που απαιτεί ο Θεός από τους μελλοντικούς αυτούς άρχοντας της γης εκτίθενται στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές, που λέγονται συνήθως «Καινή Διαθήκη.» Η αγάπη, η αφοσίωσις και η ευθύτης που απαιτούνται απ’ αυτούς περιγράφονται στο κατά Ιωάννην ευαγγέλιο 15:12, 17· Γαλάτας 5:22, 23· 1 Ιωάννου 2:15· 4:7, 8· 5:3, και σε πολλά άλλα εδάφια.

Αυτοί που αποδεικνύονται πιστοί ως τον θάνατο «θέλουσιν είσθαι ιερείς του Θεού και του Χριστού και θέλουσι βασιλεύσει μετ’ αυτού χίλια ετη.» (Αποκ. 20:6) Αυτοί ως σώμα, θα είναι η «γυνή» του Χριστού, η «νύμφη» του. (Αποκάλ. 19:7-9 και 2-4) Αυτό το όμοιο με νύμφη σώμα των βασιλέων και ιερέων κάτω από την ηγεσία του θα φροντίζη για την ανθρώπινη οικογένεια, εφαρμόζοντας τα οφέλη του αντιλύτρου του Χριστού στο ανθρώπινο γένος, περιλαμβανομένων και των αναστημένων νεκρών. (Πράξ. 24:15· Ιωάν. 5:28, 29) Το ανθρώπινο γένος στη γη θα φάγη τότε συμβολικά τη σάρκα του Χριστού ως «τροφή» για αιώνια ζωή.—Ιωάν. 6:51.

Έτσι όλο το ανθρώπινο γένος επηρεάζεται από τη σημασία της αναμνήσεως του θανάτου του Χριστού. Αυτή η ανάμνησις περιλαμβάνει πολύ περισσότερα από το να σκεπτώμεθα απλώς τον θάνατο του. Το Δείπνον του Κυρίου επιβάλλει να ενθυμούμεθα ποιος είναι ο Χριστός, τι έκαμε και τι κάνει τώρα, την αδιάρρηκτη αφοσίωσί του στον Θεό, την αγάπη και σταθερότητα του για τη δικαιοσύνη, την ωραία προσωπικότητα του και τη βαθειά και θερμή αγάπη του για μας. Το συμβολικό αυτό δείπνο είναι μια ενθύμησις του στενωτέρου είδους, όπως μια ανάμνησις αδελφού για τον αδελφό του, ή γιου για τον πατέρα του. Θέτει σοβαρά υπ’ όψι μας το σκοπό του Ιεχωβά και την προσωπική μας σχέσι με τον Θεό και με τον Υιόν του. Η περίπτωσις αυτή παρέχει μια περίοδο ψυχικής ερεύνης για να ‘εξετάζωμε αν είμεθα στην πίστι,’ ν’ αποδεικνύωμε τι είμεθα εμείς προσωπικά.—2 Κορ. 13:5.

ΑΠΟΔΕΙΞΙΣ ΟΤΙ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΑΝΟΜΙΑΣ

Οι Γραφές καταδεικνύουν ότι μόνον 144.000 εκλέγονται από το ανθρώπινο γένος για να είναι συμμέτοχοι του Χριστού στη βασιλική του εξουσία ως υφιερείς. (Αποκάλ. 14:1, 3-5) Αυτοί αποτελούν ένα μικρό ποίμνιο εν συγκρίσει με τα δισεκατομμύρια της γης. (Λουκ. 12:32) Αυτή η εκλογή άρχισε στον καιρό της παρουσίας του Χριστού στη γη πριν από 1.900 χρόνια και πλέον. Προφανώς, η εκλογή αυτών τελικά θα συνεπληρώνετο. Στο τέλος του παρόντος διεφθαρμένου συστήματος θα πρέπει να έχουν παραμείνει λίγοι μόνον στη γη.

Τα γεγονότα της ιστορίας δείχνουν ότι είμεθα πράγματι κοντά σ’ αυτό το τέλος, διότι μόνο ένα «υπόλοιπον» απ’ αυτούς παραμένει ακόμη. Πώς μπορούμε να το ξέρωμε αυτό; Εξετάστε αυτές τις απαιτήσεις: Εκείνοι που ομολογούν ότι είναι αναγεννημένοι από το πνεύμα, χρισμένοι με το πνεύμα υιοί του Θεού, ‘μέτοχοι ουράνιας προσκλήσεως’ (προσκλήσεως στον ουρανό), πρέπει ν’ ασχολούνται ενωμένοι στο έργο που τους προσέταξε ο Χριστός, ‘να μαθητεύσουν πάντα τα έθνη.’ (Εβρ. 3:1· Ματθ. 28:19, 20) Αυτοί πρέπει να εκδηλώνωνται ότι είναι στη νέα διαθήκη κηρύττοντας με σθένος και διδάσκοντας τ’ αγαθά νέα της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού ως τη μόνη κυβέρνησι που μπορεί να φέρη και θα φέρη ειρήνη και δικαιοσύνη στη γη. (Ματθ. 6:10) Αυτοί οι αληθινοί «υιοί του Θεού» δεν αποτελούν μέρος του κόσμου τούτου, δεν αναμιγνύονται σε πολιτικά πράγματα ούτε επιζητούν μεγάλα πλούτη και δόξα.—Ιωάν. 17:16.

Οι πνευματικοί αυτοί αδελφοί του Ιησού κάνουν επίσης δημοσία ομολογία της ουρανίας ελπίδος των με το να λαμβάνουν από τον άζυμο άρτο και τον οίνον στο δείπνον του Κυρίου ως συμμέτοχοι με τον Χριστόν, ενωμένοι με αυτόν κατά την ομοιότητα του θανάτου του για να είναι ενωμένοι με αυτόν και κατά την ομοιότητα της αναστάσεως του. (Ρωμ. 6:5) Όταν παρατηρήτε τους θρησκευόμενους ανθρώπους του κόσμου, πραγματικά βρίσκετε πολύ λίγα τέτοια άτομα δεν είν έτσι;

ΟΙ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΑΙ ΔΕΝ ΜΕΤΕΧΟΥΝ

Εν τούτοις, όλοι οι παρόντες στον εορτασμό της αναμνήσεως δεν λαμβάνουν από τα εμβλήματα που παρουσιάζονται. Ο Ιησούς είπε: «Και άλλα πρόβατα έχω τα οποία δεν είναι εκ της αυλής ταύτης (από το ‘μικρό ποίμνιο’)· και εκείνα πρέπει να συνάξω και θέλουσιν ακούσει την φωνήν μου και θέλει γείνει μία ποίμνη εις ποιμήν.» (Ιωάν. 10:16) Αυτοί θα υποστηρίζουν τη στάσι που έχουν λάβει οι κεχρισμένοι και θα συνεργάζωνται στην κήρυξι του ευαγγελίου στους άλλους. Αλλ’ ο Θεός δεν παρουσίασε την ουράνια πρόσκλησι σ’ αυτούς, ακριβώς όπως δεν έδωσε την ουράνια κλήσι στους πιστούς άνδρας της αρχαιότητος. Ο Ιησούς ετόνισε την αλήθεια λέγοντας: «Ο νόμος και οι προφήται έως Ιωάννου υπήρχον (Ιωάννου του Βαπτιστού)· από τότε η βασιλεία του Θεού ευαγγελίζεται και πας τις βιάζεται να εισέλθη εις αυτήν.» (Λουκ. 16:16· παράβαλε Ψαλμός 45:16· Εβραίους 11:39, 40.) Τα άλλα πρόβατα, που συνεργάζονται με τους αδελφούς του Χριστού ελπίζουν να επιζήσουν από την καταστροφή του παρόντος κόσμου και ν’ απολαύσουν τη διακυβέρνησι της βασιλείας με τις ευλογίες της ζωής εδώ ακριβώς σ’ αυτή τη γη.

Η όρασις που είναι στο βιβλίο της Αποκαλύψεως τους ξεχωρίζει από τους πνευματικούς αδελφούς του Χριστού όταν πρώτα απαριθμή εκείνους που σφραγίζονται τελικά ως 144.000 άτομα, λίγο πριν πατάξουν τη γη οι άνεμοι της καταστροφής. Κατόπιν περιγράφει έναν ‘πολύ όχλο,’ τον οποίον «ουδείς ηδύνατο να αριθμήση, εκ παντός έθνους, . . . οίτινες ίστανται ενώπιον του θρόνου και ενώπιον του Αρνίου,» διακηρύττοντας επίσης δημοσία τη σωτηρία που οφείλουν στον Ιεχωβά και στον Ιησού Χριστό.—Αποκάλ. 7:1-10 .

Ο Ιησούς προείπε την εμφάνισι αυτών των ανθρώπων επί σκηνής στην παραβολή του των ‘προβάτων και εριφίων.Έδωσε και την περίοδο του χρόνου: «Όταν δε έλθη ο Υιός του ανθρώπου εν τη δόξα αυτού, και πάντες οι άγιοι άγγελοι μετ’ αυτού, τότε θέλει καθίσει επί του θρόνου της δόξης αυτού. Και Θέλουσι συναχθή έμπροσθεν αυτού πάντα τα έθνη και θέλει χωρίσει αυτούς απ’ αλλήλων, καθώς ο ποιμήν χωρίζει τα πρόβατα από των εριφίων.» (Ματθ. 25:31, 32) Είπε ότι τα «πρόβατα» θα έκαναν καλό στους αδελφούς του. Από το έτος 1935, πάνω από ενάμισυ εκατομμύριο απ’ αυτά τα «πρόβατα» έχουν συνδεθή με τους πνευματικούς αδελφούς του Χριστού και έδωσαν μεγάλη βοήθεια σ’ αυτούς για να κηρυχθή το ευαγγέλιο σ’ όλον τον κόσμο, να βοηθηθούν και άλλοι, με τη σειρά τους, για να μάθουν τις θείες απαιτήσεις για ζωή.—Ματθ. 25:34-40· παράβαλε Ζαχαρίας 8:23.

Η Ανάμνησις επομένως δεν είναι μια περίπτωσις λύπης, αλλ’ είναι, αντιθέτως, μια περίπτωσις ευτυχίας για τα όσα πραγματοποίησε ο θάνατος του Χριστού. Σ’ αυτό το αναμνηστικό δείπνον, που εορτάζεται από τους μάρτυρας του Ιεχωβά, ένας ομιλητής εξηγεί τη σημασία και τη σπουδαιότητα της αναμνήσεως. Κατόπιν προσφέρονται τα εμβλήματα, ο άρτος και ο οίνος. Ακολουθεί ο απλούς τρόπος ενεργείας που ωρίσθηκε από τον Ιησού Χριστό εκείνη την εσπέρα πριν από 1.940 χρόνια. Αυτά εξετάζονται και εξηγούνται σ’ αυτή την ευκαιρία της Αναμνήσεως.