Μια Πολύ Ευνοημένη Οικογένεια

ΔΕΝ θα ήταν τιμή για μια οικογένεια αν ένα από τα μέλη της ήταν ένας άνθρωπος που θα μπορούσε να προμηθεύση τον τρόπο για αιώνια ανακούφισι από τις ασθένειες, τον πόνο, την ανασφάλεια και τη βία; Πριν από δεκαεννέα αιώνες υπήρχε μια τέτοια οικογένεια. Ήταν η οικογένεια στην οποία γεννήθηκε ο Ιησούς, ο Μεσσίας ή Χριστός.

Απ’ όλες τις οικογένειες που υπήρχαν τότε, γιατί αυτή ευνοήθηκε ιδιαίτερα; Μήπως επειδή είχε μια διακεκριμένη κοινωνική θέσι, πλούτο ή φήμη για σημαντικά ανδραγαθήματα στον Ρωμαϊκό κόσμο; Δεν πρέπει να περιμένωμε ότι κάτι τέτοιο θα συνέβαινε, διότι ο Ιεχωβά Θεός δεν κρίνει από το φαινόμενον, αλλ’ εξετάζει την καρδιά—τα κίνητρα και τις επιθυμίες της. (1 Σαμ. 16:7) Γι’ αυτό μια εξέτασις της Γραφικής αφηγήσεως για τους ανθρώπινους συγγενείς του ανθρώπου Ιησού μπορεί να μας βοηθήση να διακρίνωμε τι ζητεί ο Δημιουργός από κείνους που επιδοκιμάζει ως μαθητάς του.

Η ΜΑΡΙΑ

Ο Μεσσίας επρόκειτο να έλθη μέσω της βασιλικής γραμμής του Δαβίδ. Και υπήρχε μια σεμνή και ταπεινή γυναίκα από τη Δαβιδική γραμμή, η Μαρία η κόρη του Ηλί,a την οποίαν ο Ιεχωβά εξέλεξε να γίνη μητέρα του Υιού του. Όταν αυτό έγινε γνωστό στη Μαρία, αυτή με ταπεινοφροσύνη απήντησε: «Ιδού, η δούλη του Ιεχωβά!» Επειδή η Μαρία ήταν μια μνηστευμένη παρθένος, αν έμενε έγκυος, θα δημιουργούσε αμφιβολίες στις διάνοιες των άλλων για την αγνότητά της. Εν τούτοις, αυτή δέχθηκε ταπεινά το θέλημα του Θεού λέγοντας στον άγγελο Γαβριήλ: «Γένοιτο εις εμέ κατά τον λόγον σου.» (Λουκ. 1:38) Προφανώς, η ισχυρή της πίστις στον Ιεχωβά Θεό τής ενίσχυε την πεποίθησι ότι η πρόθυμη υποταγή στο θέλημά του δεν θα μπορούσε ποτέ να καταλήξη σε ζημία.

Η Μαρία ήταν αφωσιωμένη στην αληθινή λατρεία. Μολονότι, σαν γυναίκα, δεν ήταν υποχρεωμένη από τον Μωσαϊκό νόμο να παρευρίσκεται στον εορτασμό του πάσχα, εν τούτοις αυτή παρακολουθούσε τακτικά αυτή την εορτή στην Ιερουσαλήμ μαζί με τον άνδρα της τον Ιωσήφ. (Λουκ. 2:41· Έξοδ. 23:17· 34:23) Η εκτίμησίς της για τα πνευματικά πράγματα δεν μειώθηκε με το πέρασμα των ετών. Στην πραγματικότητα, έγινε μια αφωσιωμένη ακόλουθος του Ιησού Χριστού. Μετά την ανάληψι του Ιησού στον ουρανό, εξακολούθησε να συναθροίζεται με τους αποστόλους, εμμένοντας στην προσευχή μαζί μ’ αυτούς και με άλλους. Χωρίς αμφιβολία ήταν μεταξύ των 120 περίπου μαθητών οι οποίοι έλαβαν το άγιο πνεύμα την Πεντηκοστή του έτους 33 μ.Χ.—Πράξ. 1:14· 2:1-4.

Ο ΙΩΣΗΦ

Ο άνδρας της Μαρίας, ο ξυλουργός Ιωσήφ, ήταν δίκαιος άνθρωπος που ανταποκρίθηκε αμέσως στη θεία κατεύθυνσι. Προτού έλθη σε γάμο με τη Μαρία, έμαθε ότι ήταν έγγυος. Επειδή δεν εγνώριζε πλήρως τα γεγονότα, ήθελε να χειρισθή την κατάστασι όσο πιο διακριτικά μπορούσε. Γι’ αυτό ζητούσε να μην εκθέση δημοσίως τη Μαρία με το να διαλύση επίσημα τον αρραβώνα, ο οποίος τότε εθεωρείτο τόσο δεσμευτικός όσο ο γαμήλιος δεσμός. Αλλ’ όταν έμαθε τις πραγματικές περιστάσεις και του δόθηκε θεία κατεύθυνσις σ’ ένα όνειρο, ο Ιωσήφ χωρίς δισταγμό παρέλαβε τη Μαρία ως σύζυγό του.—Ματθ. 1:19-24.

Μια σύγκρισις των εδαφίων Λουκάς 2:22-24 και Λευιτικόν 12:8 δείχνει ότι ο Ιωσήφ ήταν πτωχός από υλική άποψι. Εν τούτοις επισκεπτόταν την Ιερουσαλήμ κάθε χρόνο με την οικογένειά του για την εορτή του πάσχα. (Λουκ. 2:41) Χωρίς αμφιβολία η εκτίμησίς του για τα ιερά πράγματα εδημιούργησε ένα περιβάλλον πολύ κατάλληλο ώστε ο Ιησούς να ‘αυξάνη και να ενδυναμώνεται κατά το πνεύμα πληρούμενος σοφίας.’ (Λουκ. 2:40) Είναι φανερό ότι ο Ιωσήφ εδίδαξε επίσης στον Ιησού την ξυλουργική τέχνη.—Ματθ. 13:55· Μάρκ. 6:3.

Η Αγία Γραφή δεν αναφέρει τίποτα σχετικά με την άποψι που είχε ο Ιωσήφ για το κήρυγμα που έκανε ο Ιησούς. Μπορεί να είχε ήδη πεθάνει τον καιρό που ο υιοθετημένος του υιός βαπτίσθηκε από τον Ιωάννη τον Βαπτιστή. Χωρίς αμφιβολία, ο Ιωσήφ δεν έζησε για να δη τη σταύρωσι του Ιησού. Αν ζούσε, δεν θα υπήρχε λόγος να εμπιστευθή ο Ιησούς τη Μαρία στη φροντίδα του αποστόλου Ιωάννου.—Ιωάν. 19:26, 27.

ΟΙ ΕΤΕΡΟΘΑΛΕΙΣ ΑΔΕΛΦΟΙ ΚΑΙ ΑΔΕΛΦΕΣ ΤΟΥ

Ο Ιησούς ήταν ο «πρωτότοκος» υιός της Μαρίας, αλλά δεν ήταν το μοναδικό παιδί τής οικογενείας του Ιωσήφ και της Μαρίας. (Λουκ. 2:7) Οι Γραφές αναφέρουν ότι εκείνοι που εγνώριζαν τον Ιησού, είχαν πη: «Πόθεν εις τούτον η σοφία αύτη και αι δυνάμεις; δεν είναι ούτος ο υιός του τέκτονος; Η μήτηρ αυτού δεν λέγεται Μαριάμ, και οι αδελφοί αυτού Ιάκωβος και Ιωσής και Σίμων και Ιούδας; και αι αδελφαί αυτού δεν είναι πάσαι παρ’ ημίν;»—Ματθ. 13:54-56.

Το γεγονός ότι ο Ιησούς ήταν ένας από τους γυιους μιας μεγάλης οικογενείας εξηγεί κατάλληλα ένα περιστατικό που συνέβη όταν ήταν ηλικίας δώδεκα ετών. Η οικογένεια επέστρεφε στη Ναζαρέτ μετά από τον εορτασμό του Πάσχα στην Ιερουσαλήμ. Μολονότι ο Ιησούς είχε χαθή, ο Ιωσήφ και η Μαρία δεν το αντελήφθησαν, παρά αφού είχαν ήδη ταξιδέψει μια ολόκληρη μέρα. Υπέθεσαν ότι βρισκόταν στη συντροφιά των συγγενών και γνωστών. Αν είχαν μόνο ένα παιδί για να επιβλέπουν, δύσκολα μπορεί να φαντασθή κανείς πώς συνέβη ένα τέτοιο πράγμα.—Λουκ. 2:42-45.

Στη διάρκεια των πρώτων τριών ετών της επιγείου διακονίας του Ιησού, οι ετεροθαλείς αδελφοί του δεν επίστευαν σ’ αυτόν. (Ιωάν. 7:5) Αλλά μέχρι τον καιρό της Πεντηκοστής του έτους 33 μ.Χ. η στάσις των είχε αλλάξει. Μετά την ανάστασί του, ο Ιησούς «εφάνη εις τον Ιάκωβον,» προφανώς τον ετεροθαλή αδελφό του. Αυτό χωρίς αμφιβολία εδραίωσε την πεποίθησι τόσο στον Ιάκωβο όσο και στους άλλους ετεροθαλείς αδελφούς του ότι ο Ιησούς ήταν ο Μεσσίας. Αργότερα οι ετεροθαλείς αδελφοί του Ιησού συναθροίσθηκαν μαζί με τους ένδεκα πιστούς αποστόλους και άλλους σ’ ένα υπερώο της Ιερουσαλήμ και ήσαν προφανώς μεταξύ εκείνων που έλαβαν το άγιο πνεύμα.—1 Κορ. 15:7· Πράξ. 1:14-26· 2:1-4.

Προφανώς ο ετεροθαλής αδελφός του Ιησού ήταν ο Ιάκωβος που υπηρέτησε ως πρεσβύτερος στην εκκλησία της Ιερουσαλήμ και είναι φανερό ότι έγραψε τη θεόπνευστη «Επιστολή του Ιακώβου.» (Πράξ. 12:17· Ιακ. 1:1) Ο Ιούδας που έγραψε μια επιστολή η οποία έγινε μέρος του Βιβλικού κανόνος ήταν πιθανόν αδελφός του Ιακώβου. Κανένας απ’ αυτούς τους συγγραφείς δεν εκμεταλλεύθηκε τη σαρκική του συγγένεια με τον Ιησού, αλλ’ όλοι ταπεινά παρεδέχοντο ότι ήσαν ‘δούλοι Ιησού Χριστού.’—Ιακ. 1:1· Ιούδας 1.

ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ

Η Μαρία, η επίγεια μητέρα του Ιησού ήταν συγγενής με την Ελισάβετ από τη φυλή του Λευί και την ιερατική γραμμή του Ααρών. Αυτή η Ελισάβετ και ο σύζυγός της, ο ιερεύς Ζαχαρίας, ήσαν οι θεοφοβούμενοι γονείς του Ιωάννου του Βαπτιστού, του προδρόμου του Ιησού Χριστού. (Λουκ. 1:36-40) Σύμφωνα με την παράδοσι, η μητέρα της Μαρίας κι η μητέρα της Ελισάβετ ήσαν σαρκικές αδελφές από τη φυλή του Λευί. Αυτό θα σήμαινε ότι η Μαρία κι η Ελισάβετ ήσαν πρώτες εξαδέλφες, και ο Ιωάννης ο Βαπτιστής με τον Ιησού, δεύτεροι εξάδελφοι. Εν τούτοις, η Αγία Γραφή δεν αποκαλύπτει τι είδους συγγένεια συνέδεε τη Μαρία και την Ελισάβετ.

Η Σαλώμη, η σύζυγος του Ζεβεδαίου και μητέρα δύο αποστόλων του Ιησού, του Ιακώβου και του Ιωάννου, μπορεί να ήταν αδελφή της Μαρίας. Υπάρχει κάποια Γραφική υποστήριξις (μολονότι δεν είναι επιβεβαιωμένη) γι’ αυτή την παραδοσιακή άποψι. Στον Ιωάννη 19:25 διαβάζομε: «Ίσταντο δε πλησίον εις τον σταυρόν του Ιησού η μήτηρ και η αδελφή της μητρός αυτού, Μαρία η γυνή του Κλωπά [Αλφαίου] και Μαρία η Μαγδαληνή.» Στον Ματθαίο 27:56 και Μάρκο 15:40, γίνεται μνεία της Σαλώμης ή μητέρας των υιών του Ζεβεδαίου σχετικά με το ίδιο περιστατικό. Έτσι, αν πρόκειται για τις ίδιες γυναίκες που αναφέρονται στον Ιωάννη 19:25, η Σαλώμη μπορεί να ήταν αδελφή της Μαρίας. Αυτό θα εσήμαινε ότι οι πιστοί απόστολοι του Ιησού Ιάκωβος και Ιωάννης ήσαν εξάδελφοί του.

Η παράδοσις υποστηρίζει ότι ο Ιησούς είχε συγγένεια και με μια άλλη ακόμη οικογένεια. Ο σύζυγος της ‘άλλης Μαρίας,’ ο Κλωπάς ή Αλφαίος που αναφέρεται στον Ιωάννη 19:25, υπετίθετο ότι ήταν αδελφός του Ιωσήφ. Αυτό κάνει έναν άλλον απόστολο, τον Ιάκωβο τον υιόν του Αλφαίου, εξάδελφον του Ιησού.—Ματθ. 10:3· 27:56, 61· Πράξ. 1:13.

Είτε αυτή η παράδοσις είναι ακριβής είτε όχι, ένα πράγμα είναι βέβαιο: ότι μεταξύ εκείνων που η Αγία Γραφή αναμφισβήτητα προσδιορίζει ως συγγενείς του Ιησού, υπήρχαν άνδρες και γυναίκες εξαιρετικής πίστεως και ευλαβείας. Ο κύριος στόχος τους δεν ήταν ν’ αποκτήσουν δόξα για τον εαυτό τους αλλά να τιμήσουν τον Θεό. Η στάσις των ήταν όμοια με τη στάσι της Μαρίας, όταν είπε στην Ελισάβετ: «Μεγαλύνει η ψυχή μου τον Ιεχωβά και ηγαλλίασε το πνεύμα μου εις τον Θεόν τον σωτήρα μου, διότι επέβλεψεν επί την ταπείνωσιν της δούλης αυτού. Επειδή ιδού, από του νυν θέλουσι με μακαρίζει πάσαι αι γενεαί· διότι, έκαμεν εις εμέ μεγαλεία ο δυνατός και άγιον το όνομα αυτού, και το έλεος αυτού εις γενεάς γενεών επί τους φοβουμένους αυτόν. Ενήργησε κραταιώς δια του βραχίονος αυτού: διεσκόρπισε τους υπερηφάνους κατά τα διανοήματα της καρδίας αυτών. Εκρήμνισε δυνάστας από θρόνων και ύψωσε ταπεινούς, πεινώντας ενέπλησεν από αγαθά και πλουτούντας εξαπέστειλε κενούς. Εβοήθησεν Ισραήλ τον δούλον αυτού, ενθυμηθείς το έλεος αυτού, καθώς ελάλησε προς τους πατέρας ημών, προς τον Αβραάμ και προς το σπέρμα αυτού εις τον αιώνα.»—Λουκ. 1:46-55, ΜΝΚ.

Πραγματικά, το γεγονός ότι ο Θεός εξέλεξε αυτή την οικογένεια για να γεννηθή ο Υιός του αποκαλύπτει ότι η εγκάρδια εκτίμησις για τα ιερά γράμματα είναι εκείνο που έχει πραγματική αξία στους οφθαλμούς του. Καλλιεργείτε εσείς μια τέτοια εγκάρδια εκτίμησι;

[Υποσημειώσεις]

[Πίνακας στη σελίδα 413]

(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)

ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ

ΦΥΛΗ ΤΟΥ ΛΕΥΙ ΦΥΛΗ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑ

Ζαχαρίας Ελισάβετ Ζεβεδαίος Σαλώμη Μαρία Ιωσήφ