Τι Είναι Πρακτικό;

«ΓΙΑΤΙ δεν επιδίδεσθε σε πρακτικές ασχολίες, όπως είναι τα κοινωνικά έργα, τα έργα περιθάλψεως, το κτίσιμο νοσοκομείων, και οι προσπάθειες βελτιώσεως του κόσμου τούτου με τη συμμετοχή σε πολιτική δράσι και την εφαρμογή των Γραφικών αρχών σε μια κυβέρνησι;» Οι μάρτυρες του Ιεχωβά συχνά αντιμετωπίζουν αυτό το ερώτημα που τίθεται σ’ αυτούς από ανθρώπους ειλικρινείς και καλής προθέσεως.

Η απόδειξις της πρακτικότητος ενός πράγματος είναι η επιτυχία του. Αν αυτό εκπληρώνη το σκοπό του για το πιο μεγάλο καλό όλων των ενδιαφερομένων και για το καλό των άλλων, τότε είναι πρακτικό.

Αφού ο Ιεχωβά Θεός είναι ο Δημιουργός και Προμηθευτής των πλασμάτων του, ασφαλώς είναι το πιο πρακτικό Πρόσωπο του σύμπαντος. Ό,τι κάνει, εκπληρώνει το σκοπό του, καταλήγοντας σε επιτυχία και στο πιο πρακτικό και διαρκές αγαθό όλων όσοι επιθυμούν εκείνο που είναι δίκαιο (Ησ. 46:11· 55:11) Ό,τι τα πλάσματα, ειδικά τα ατελή πλάσματα όπως εμείς, θεωρούν καλό ή σκόπιμο τώρα, μπορεί να μην αποφέρη στο τέλος το πιο μεγάλο καλό. Ας λάβωμε λοιπόν την άποψιν Εκείνου που είναι πολύ υψηλότερη και έχει μεγαλύτερη πρόβλεψι από τη δική μας, και ας λάβωμε τη σοφία του διότι αυτός βλέπει τον κόσμο από το σημείο της υπεροχής του.—Ησ. 55:8, 9· 40:22.

Από την αρχή ακόμη της εισόδου του ανθρώπου σ’ αυτή τη θλιβερή κατάστασι στην οποία βρίσκεται σήμερα, ο Ιεχωβά έδωσε στον άνθρωπο ελπίδα ανακουφίσεως και εξέθεσε το σκοπό του για απελευθέρωσι. Συγχρόνως αυτός έδειξε ότι θα εσχηματίζετο μια παραστρατημένη παγκόσμια κοινωνία που θα υπήρχε ώσπου να καταστραφή από τον διωρισμένο απελευθερωτή του Θεού. (Γεν. 3:15) Από εκείνο τον καιρό υπήρχε τέτοια κοινωνία. Αλλά ο Θεός δεν προσέταξε τους πιστούς ανθρώπους να είναι υποτελείς στην κοινωνία του παλαιού αυτού κόσμου, ούτε και να προσπαθήσουν να την διαιωνίσουν. Αντιθέτως, εκάλεσε ανθρώπους απ’ αυτόν τον κόσμο για να είναι ελεύθεροι και χωρισμένοι απ’ αυτόν και να κάμουν ένα έργον που είχε γι’ αυτούς. Αν και οι άνθρωποι αυτοί δεν επρόκειτο να ιδρύσουν δική των κυβέρνησι, αυτό δεν θα εσήμαινε πώς δεν θα υπήρχε κυβέρνησις, διότι η κοινωνία του παλαιού κόσμου θα συνεχίζετο χωρίς τη βοήθειά των. Ούτε και ωδηγήθησαν αυτοί να παρεμποδίσουν ή ανατρέψουν τις κυβερνήσεις του κόσμου ούτε και να επιχειρήσουν να διορθώσουν αυτά τα συστήματα για να βελτιώσουν τη μοίρα της ανθρωπότητος με αυτά. Αυτοί κατενόησαν ότι μια προσπάθεια να το πράξουν αυτό θα κατέληγε σε απογοήτευσι. Και μάλιστα, η εγκατάλειψις του χωρισμού των από τον παλαιό κόσμο θα είχε ως αποτέλεσμα τη συσκότισι και κατάσβεσι της γνώσεως και ελπίδος μεταξύ των ανθρώπων όσον αφορά την υπόσχεσι του Ιεχωβά για ένα νέο κόσμο. Ήταν επιβεβλημένο ν’ αφοσιωθούν αυτοί πλήρως σ’ ένα έργον πολύ μεγαλύτερο, καλύτερο, διαρκέστερο και αποτελεσματικώτερο. Ποιο ήταν αυτό;

Έπρεπε να βαδίσουν με τον Θεό, να μάθουν τις κατευθύνσεις του και να μελετήσουν τις αποκεκαλυμμένες επαγγελίες του για ένα καλύτερο κόσμο, και να κηρύξουν τούτο στους άλλους οι οποίοι εχρειάζοντο τέτοια παρηγορία. Οι πληροφορίες που παρουσίασαν αποτελούσαν περιγραφή κυβερνήσεως που θα την διεχειρίζετο απ’ ευθείας ο Ιεχωβά Θεός, ο Δημιουργός και δικαιωματικός άρχων. Αυτή η κυβέρνησις θα ιδρύετο ενόσω θα ήκμαζε ακόμη η κοινωνία του παλαιού κόσμου. (Δαν. 2:44) Μεταξύ των δύο αυτών κόσμων δεν θα μπορούσε να υπάρξη συμβιβασμός. Ο Θεός θα υπέσκαπτε πλήρως την κοινωνία του παλαιού κόσμου, μη δεχόμενος κανένα μέρος αυτής μέσα στον νέο του κόσμο. Αν και ανέμεναν τον καιρό του Θεού να εγκαθιδρύση την κυβέρνησί του με τη δική του δύναμι, αυτοί δεν εσταύρωσαν οκνηρά τα χέρια τους χωρίς να κάμουν τίποτε. Όχι! Η διδασκαλία, η εκκαίδευσις, η οργάνωσις—το εκπαιδευτικό αυτό έργον επωφελώς απησχόληοε όλον τον χρόνον των. Η γνώσις αυτή του σκοπού του Θεού πρέπει να γίνη συνθηματικό σημείο που να βλέπεται από όλους τους ανθρώπους καλής θελήσεως.—Εβρ. κεφ. 11.

Η ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ

Κατόπιν ήλθε ο Ιησούς, ο υποσχεμένος Απελευθερωτής και Μεσσίας, εκείνος που ο ίδιος ήταν ο προσδιωρισμένος Βασιλεύς ενόσω ακόμη ήταν στη γη. Μήπως κατεδίκασε τους ανθρώπους αυτούς που είχαν αποχωρισθή από τον κόσμο ή έλαβε πορεία διαφορετική από την πορεία εκείνων; Με όλα τα θαυμαστά του χαρίσματα διοργανώσεως, μπορούσε τότε κι εκεί να είναι βασιλεύς, ‘εφαρμόζοντας έτσι τις Γραφικές αρχές σε μια κυβέρνησι’ καλύτερα από οποιαδήποτε σύγχρονη οργάνωσι ή ομάδα Χριστιανών. Αλλά τι έκαμε; Ας απαντήση η αφήγησις της Γραφής: «Ο Ιησούς λοιπόν γνωρίσας ότι μέλλουσι να έλθωσι και να αρπάσωσιν αυτόν δια να κάμωσιν αυτόν βασιλέα, ανεχώρησε πάλιν εις το όρος αυτός μόνος.» (Ιωάν. 6:15) Αργότερα είπε: «Η βασιλεία μου δεν είναι εκ του κόσμου τούτου», και στην προσευχή του, «Εγώ περί αυτών παρακαλώ· δεν παρακαλώ περί του κόσμου.» (Ιωάν. 18:36· 17:9) Κι αυτός, επίσης, εκήρυξε την αλήθεια. Εδαπάνησε όλον τον χρόνον του, την ενέργειά του και τα μέσα του στο σπουδαιότατο εκπαιδευτικό έργον της Βασιλείας.

Τι έκαμε ο Ιησούς για το πρόβλημα των πτωχών και των ασθενών; Με τις θαυματουργικές του δυνάμεις μπορούσε να θρέψη τον κόσμο. Αλλά σ’ εκείνους που ενδιεφέροντο περισσότερο για υλικά πράγματα όπως το να τραφούν ή να θεραπευθούν φυσικώς, είπε: «Με ζητείτε, ουχί διότι είδετε θαύματα, αλλά διότι εφάγετε εκ των άρτων και εχορτάσθητε. Εργάζεσθε μη δια την τροφήν την φθειρομένην, αλλά δια την τροφήν την μένουσαν εις ζωήν αιώνιον, την οποίαν ο Υιός του ανθρώπου θέλει σας δώσει.»—Ιωάν. 6:26, 27.

Εγνώριζε ότι ο λαός της πατρίδος του Ναζαρέτ ανέμενε απ’ αυτόν να εκτελέση μερικά από τα μεγάλα του έργα θεραπείας μεταξύ των. Αλλά στην εκεί συναγωγή διώρθωσε αυτή την υλιστική νοοτροπία διαβάζοντας στο βιβλίο του προφήτου Ησαΐα την αποστολή του από τον Θεό ως αποστολή κηρύγματος. (Ησ. 61:1, 2· Λουκ. 4:17-19) Εδώ κατέδειξε ότι η εντολή προς τη Χριστιανική οργάνωσι δεν είναι να ασχολήται σε μικρότερα φιλανθρωπικά έργα όπως είναι οι κοινωνικές προσπάθειες περιθάλψεως, αλλά να εκδηλώνη την πιο μεγάλη αγάπη κάνοντας έργα πνευματικής θεραπείας, κηρύττοντας τα αγαθά νέα της Βασιλείας. Ο Ιησούς ανεγνώρισε ότι εφόσον υπάρχει αυτό το σύστημα πραγμάτων, δεν θα ελαφρυνθή το πρόβλημα των πτωχών και ενδεών. Εκείνος είπε: «Τους πτωχούς πάντοτε έχετε μεθ’ εαυτών.» (Ιωάν. 12:8) Εγνώριζε ότι η υλική βοήθεια πρόσκαιρη μόνο θα ήταν το πολύ. Ετόνισε όμως ότι ζητώντας πρώτα τη Βασιλεία μπορεί κανείς να έλθη κάτω από τη φροντίδα του Θεού και να είναι ασφαλής, με μια λαμπρή προοπτική και βεβαιότητα να λάβη τα όσα χρειάζεται σήμερα, και ζωή αιώνια στον νέο κόσμο.—Ιωάν. 6:33· Ψαλμ. 37:25.

Ήταν πρακτική η πορεία του Ιησού; Κατέληξε στις πιο μεγάλες ευλογίες; Λάβετε υπ’ όψιν ως απάντησιν τη διαρκή κληρονομία της ελευθερίας και διαφωτίσεως που η βραχεία διακονία του των τριάμισυ ετών έφερε σ’ εκείνους που άκουσαν τον λόγον του, ακόμη δε και σε πολλούς άλλους των εθνών εκείνων στα οποία έζησαν Χριστιανοί. Μπορούσε να παραβληθή κανένα άλλο έργον με αυτό σε ευεργετικά αποτελέσματα;

Αναντίρρητη στέκει η αλήθεια: «Με άρτον μόνον δεν θέλει ζήσει άνθρωπος, αλλά με πάντα λόγον εξερχόμενον από στόματος του Ιεχωβά.» (Ματθ. 4:4, ΜΝΚ) Η αιώνια ζωή, ναι, και ακόμη η ειρήνη της διανοίας, η εκτίμησις και η απόλαυσις της ζωής τώρα, εξαρτώνται από την λήψι γνώσεως του μόνου αληθινού Θεού Ιεχωβά και εκείνου τον οποίον αυτός απέστειλε, του Ιησού Χριστού.—Ιωάν. 17:3.

Εκείνοι που μιλούν για πρακτική χρήσι των υπαρχόντων και του χρόνου των, δεν δίδουν μήπως σε εκκλησιαστικές οργανώσεις για πνευματικά πράγματα; Δεν πιστεύουν ότι το χρήμα που δίδεται για εκπαίδευσι και παρεμπόδισι του εγκλήματος και των νεανικών παρεκτροπών εξυπηρετεί ένα πρακτικό σκοπό; Μήπως δεν θέτουν τις άυλες αξίες πάνω από τις υλικές; Και τώρα ακόμη λέγεται ότι το χρήμα και οι κόποι που δαπανώνται για να εκπαιδευθή ο λαός πίσω από το Σιδηρούν Παραπέτασμα με ραδιοφωνικές εκπομπές προς το συμφέρον της ελευθερίας, θα εκπληρώσουν περισσότερα πράγματα για την ειρήνη του κόσμου παρά οι ισχυρές άμυνες των μεγάλων στρατών, με τις ατομικές και θερμο-πυρηνικές των βόμβες.—Εκκλησ. 7:12· Ψαλμ. 127:1.

Αντιπαραβάλατε την πορεία του Ιησού Χριστού που εδίδασκε στον λαό πνευματικά πράγματα του Θεού, με το μεγάλο πείραμα των Ηνωμένων Πολιτειών που προσπαθούν να «διαθρέψουν τον κόσμο». Ποιο υπήρξε το αποτέλεσμα των προσπαθειών των; Αφού εσκόρπισαν δισεκατομμύρια δολλάρια σε άλλα έθνη, βρίσκουν πολλούς από τους λαούς ν’ αποκαλούν τις Ηνωμένες Πολιτείες «καπιταλιστική δικτατορία», και να στρέφωνται προς τον άθεο κομμουνισμό, ενώ χρησιμοποιούν τα υλικά που χορηγούνται από τη δημοκρατία για να την καταπολεμήσουν.

Όταν ο Παντοδύναμος Θεός εκδίδη μια προειδοποίησι και δίνη εντολή στο λαό του να την επιδώση, αυτό πρέπει να γίνη. Η υπακοή των στην εντολή του να κηρύξουν θα φέρη ασφαλώς το μεγαλύτερο καλό σε όλους. Όσοι ακούουν και βοηθούν αυτούς τους δούλους του Θεού στο έργον των θα εύρουν το πλήρες μέτρον των ευλογιών για τον εαυτό τους, και ζωή σ’ ένα νέο κόσμο δικαιοσύνης. Αναμφιβόλως, μετά τον κατακλυσμό ο Νώε και οι γυιοί του αποδείχθηκαν πρακτικοί, έχοντας εγκαταλείψει την κοινωνία του παλαιού κόσμου των ημερών των και αφιερώσει όλες τις προσπάθειές των στο να κηρύττουν και να προμηθεύουν τόπον ασφαλείας από τον κατακλυσμό. Οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνος αποδείχθηκαν πρακτικοί όταν εκήρυτταν ως το έτος 70 μ.Χ. την προειδοποίησι καταστροφής της Ιερουσαλήμ και, υπακούοντας στην προφητεία του Ιησού, απεσύρθησαν στα όρη μαζί μ’ εκείνους που επρόσεξαν την προειδοποίησί των, και διέφυγαν έτσι την τρομερή σφαγή των Ιουδαίων εκεί, όταν κατέκλυσε σαν πλημμύρα τη χώρα ο Ρωμαϊκός στρατός.—Ματθ. 24:15, 16.

Ναι, οι απόστολοι και οι σύντροφοι των έκαμαν ένα πρακτικό έργον. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς είχαν πολύ λίγα χρήματα, αλλά είχαν ένα πολύτιμο άγγελμα ζωής που το έδωσαν δωρεάν. (Πράξ. 3:6) Αφιέρωσαν το παν των, σε χρόνο, ενέργεια και υπάρχοντα, στο ένα και εξαιρετικά ζωτικό έργο της διακηρύξεως της βασιλείας του Θεού. (Πράξ. 4:32-35) Ταυτόχρονα, με αληθινή και πρακτική αγαθότητα εχρησιμοποιούσαν αυτά τα υπάρχοντα για να βοηθήσουν τους συμμάρτυράς των να συνεχίσουν το κήρυγμα του ευαγγελίου.—Πράξ. 11:29· 2 Κορινθίους, κεφ. 9.

ΠΡΑΚΤΙΚΟΙ ΣΗΜΕΡΑ ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ Ο ΙΕΧΩΒΑ

Αυτό λοιπόν είναι εκείνο που κάνουν σήμερα οι μάρτυρες του Ιεχωβά. Σαν το παράδειγμα της Μαρίας, που επαινέθηκε από τον Ιησούν επειδή επιζητούσε καλύτερα πράγματα παρά η Μάρθα, διδάσκονται στα πόδια του Ιησού. (Λουκ. 10:38-42) Το παράδειγμα του Ιησού είναι πρακτικό και μπορεί ν’ ακολουθηθή με τη μεγαλύτερη επιτυχία σ’ αυτές τις μέρες. Ενώ βοηθούν ο ένας τον άλλον και τους ανθρώπους καλής θελήσεως, όλη η περιουσία των είναι πλήρως αφιερωμένη στην επέκταση των αγαθών νέων σε κάθε γωνία της γης. Αυτοί κηρύττουν σήμερα σθεναρά σε 127 έθνη. Είναι μερικοί απ’ αυτούς τους Χριστιανούς απηλλαγμένοι από οικογενειακές υποχρεώσεις ώστε να μπορούν να αφιερώσουν όλον τον χρόνον των στο κήρυγμα; Δεν απέχουν ιδιοτελώς από το να το πράξουν αυτό. Έχουν χρήμα; Αυτό χρησιμοποιείται ελεύθερα και εκούσια για την υποστήριξι του ιεραποστολικού έργου, την ίδρυσι Αιθουσών Βασιλείας και την αντιμετώπισι εξόδων που υφίστανται και αυτοί και οι συνεργάται των για να φέρουν το άγγελμα σε κάθε χώρα στο βραχύ χρονικό διάστημα πριν ενεργήση ο Θεός για να εξαλείψη την κοινωνία του παλαιού κόσμου και να ιδρύση τον νέο κόσμο. Έχουν κατοικίες; Δεν διστάζουν να τις ανοίξουν για Γραφικές μελέτες των πλησίον των ώστε να γίνωνται κατάλληλα κέντρα για τη ζωτική αλλά παραμελημένη μελέτη του Θείου λόγου. Δεν φοβούνται να αφήσουν τις κατοικίες των να φθαρούν από τα πατήματα πολλών ποδιών που μπαίνουν και βγαίνουν καθώς το σπίτι χρησιμοποιείται κάθε εβδομάδα, όχι μόνο ως κέντρον μελέτης, αλλά και για τη συγκέντρωσι εκείνων που συναθροίζονται για να κηρύξουν τα αγαθά νέα στη γειτονιά των. Έχουν αυτοκίνητα; Δεν φοβούνται μήπως σταλούν αυτά προώρως στα παληατζίδικα διότι ταξιδεύουν ακόμη και στις μεμονωμένες αγροτικές περιοχές για να επισκεφθούν άτομα που θέλουν να μελετήσουν τη Γραφή. Θεωρούν τα αυτοκίνητά των καλά χρησιμοποιημένα αν πάνε έξω για να παραλάβουν τους συμμάρτυράς των και να τους φέρουν στη συνάθροισι της αιθούσης Βασιλείας για μελέτη ή για συναθροίσεις υπηρεσίας.

Οι μάρτυρες του Ιεχωβά βλέπουν πρακτικά αποτελέσματα ως έκβασιν της πορείας αυτής τώρα. Για τον χρόνο που δαπανούν έχουν την ευχάριστη ανταμοιβή να βλέπουν το φως της ελπίδος στα μάτια εκείνων που πενθούν κατά τον καιρόν αυτόν του πνευματικού λιμού. (Αμώς 8:11· Ιεζ. 9:4) Για το χρήμα των διαβάζουν εκθέσεις της ευτυχίας που έρχεται σε άτομα, σε μια έκτασι που απλώνεται από το κατώφλι της θύρας των ως τα πέρατα της γης, καθώς αυτά αναλαμβάνουν νέα ελπίδα, απαλλάσσονται από την απογοήτευσι και την αβοήθητη απελπισία, για να είναι εξυπηρετικοί πολίται μιας κοινωνίας νέου κόσμου. Για τις καλά χρησιμοποιούμενες κατοικίες και τα αυτοκίνητά των έχουν πραγματικούς φίλους και χαρωπές συναναστροφές, εκτός από την επιδοκιμασία των πολυτιμοτέρων Φίλων, του Ιεχωβά και του ενθρονισμένου Υιού του.—Μάρκ. 10:29, 30· Λουκ. 16:9.

Αλλά η συμμετοχή στη διεκδίκησι του ονόματος του Ιεχωβά είναι ανώτερη από κάθε αμοιβή. Ο ίδιος ο Ιεχωβά τη θεωρεί τόσο σπουδαία, ώστε έχει καλέσει όλη την κτίσι ως θεατάς. Επί πλέον, αυτός διώρισε λεγεώνας ισχυρών αγγέλων για να αναχαιτίζουν τους εχθρούς που θα ήθελαν να σταματήσουν τη διακήρυξι. Ναι, οι μάρτυρες του Ιεχωβά βρήκαν τον πρακτικό, προοδευτικό τρόπο ζωής στη διάρκεια του προσκαίρου αυτού μεταβατικού χρόνου από ένα παλαιό κόσμο σ’ ένα νέον. Σε λίγον καιρό, με τις θαυμαστές ευλογίες της θεραπείας και της ευημερίας που θα εκδηλωθούν καθώς η αξία της απόλυτρωτικής θυσίας του Χριστού θα εφαρμόζεται στις φυλές της γης, δεν θα υπάρχη ανάγκη νοσοκομείων και ουρών για ψωμί. Κάτω από τη διακυβέρνησι του Ιεχωβά δια του Χριστού οι αρχές της Γραφής θα εφαρμοσθούν πλήρως σε έργον κυβερνήσεως. Τότε ο κομμουνισμός, οι δικτατορίες. η λύπη, η σκλαβιά και η καταδυνάστευσις θα ανήκουν για πάντα στο παρελθόν.—Αποκάλ. 21:1-4· Ησ. 25:6-8· 65:17-25.