Η Λατρεία που Ελευθερώνει

«Εν τη ελευθερία . . . με την οποίαν ηλευθέρωσεν ημάς ο Χριστός.»​—Γαλ. 5:1.

 1. Ο Ρώσος πρεσβευτής, καθώς περιήρχετο τ’ αξιοθέατα, τι είδε επάνω στον Σιδηροδρομικό Σταθμό της Ουάσιγκτων;

ΕΙΧΕ ελευθερία να κυκλοφορή στην πόλι ο Ρώσος πρεσβευτής αφού δεν του είχαν επιβληθή περιορισμοί στις κινήσεις του. Επειδή αυτή ήταν η πρώτη του παρουσία στην Ουάσιγκτων, απελάμβανε μια ήρεμη περιοδεία στ’ αξιοθέατα μέρη κι επεσκέπτετο ενδιαφέροντα σημεία. Καθώς επλησίαζε στον Σιδηροδρομικό Σταθμό «Γιούνιον Τέρμιναλ», ο οποίος βλέπει κατά μήκος της Λεωφόρου Ντελαουέρ προς το Εθνικό Καπιτώλιον, παρετήρησε υψηλά. Εκεί, επάνω στην κεντρική αψίδα της εμπρόσθιας πύλης, είδε χαραγμένες τις λέξεις: «Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΘΕΛΕΙ ΣΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΩΣΕΙ.»​—ΙΩΑΝΝΗΣ 8:32.

 2, 3. (α) Τι θα μπορούσε να είχε σκεφθή ο Ρώσος πρεσβευτής όταν είδε αυτά τα λόγια; (β) Από ποιο βιβλίο ήσαν τα λόγια που είδε ο πρεσβευτής, και από ποια Εταιρία εστάλησαν το 1946 στη Ρωσία αντίτυπα αυτού του βιβλίου;

² Το αν ο Σοβιετικός πρεσβευτής ενόμισε ότι αυτές οι λέξεις είχαν ληφθή από κάποιο Αμερικανικό πολιτικό έγγραφο ή κάποιο εκπαιδευτικό έγγραφο δεν γνωρίζομε. Αν συνεφώνησε μ’ αυτές τις λέξεις, δεν θα το πούμε εμείς.

³ Ίσως να εσκέφθη πώς ο λαός του προσπάθησε να ελευθερωθή από τη δουλεία σ’ ένα ψευδές θρησκευτικό σύστημα στη διάρκεια της Μπολσεβικικής επαναστάσεως του έτους 1917. Εν τούτοις, με όλη εκείνη τη βιαία ενέργεια εναντίον του κλήρου της Ρωσικής Κρατικής Εκκλησίας, εκείνοι οι επαναστάται δεν απέκτησαν την αλήθεια που ελευθερώνει τους ανθρώπους. Και είναι ευνόητο το ότι δεν την απέκτησαν, διότι τα λόγια εκείνα, τα οποία ατένιζε ο Ρώσος πρεσβευτής, παρετέθησαν από ένα βιβλίο που χιλιάδες αντίτυπά του η Σοβιετική Ένωσις είχε επιτρέψει ν’ αποσταλούν στη χώρα της το 1946, λίγο μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, και μάλιστα για πρώτη φορά ύστερα από πολλές δεκαετηρίδες. Τα γεγονότα σ’ αυτό το ζήτημα έγιναν γνωστά με την ετησία έκθεσι που έκαμε η Αμερικανική Βιβλική Εταιρία στο δικό της «Μπάυμπλ Χάουζ» της Νέας Υόρκης, όπου ανεφέρετο ότι είχε πραγματοποιηθή μια φόρτωσις που περιελάμβανε 5.000 Καινές Διαθήκες και 100.000 αντίτυπα των Ευαγγελίων στη Ρωσική και 500 αντίτυπα της Καινής Διαθήκης στην αρχαία Ελληνική· οι τελευταίες αυτές Καινές Διαθήκες στην Ελληνική επρόκειτο να διανεμηθούν μεταξύ των φοιτητών της θεολογίας. Επιβεβαίωσις της λήψεως αυτού του δώρου έγινε από τον Αρχιεπίσκοπο Αλέξιο της Ρωσικής Ορθοδόξου Εκκλησίας της Μόσχας.a

 4, 5. (α) Από ποιόν είναι τα λόγια που παρετέθησαν; (β) Γιατί ο πρεσβευτής καθώς και οι εκπαιδευταί και οι επιστήμονες θα συμφωνήσουν μ’ αυτά τα λόγια;

⁴ Έτσι τα λόγια που υπήρχαν επάνω στην πύλη του Σιδηροδρομικού Σταθμού της Ουάσιγκτων έχουν παρατεθή από το Ευαγγέλιο του Χριστιανού αποστόλου Ιωάννου, κεφάλαιο όγδοο και εδάφιο τριακοστό δεύτερο. Ήσαν τα λόγια του διωρισμένου ιδρυτού της Χριστιανοσύνης, του Ιησού Χριστού. Ο Ρώσος πρέσβυς πιθανόν να είχε συμφωνήσει με τα λόγια που ανεφέροντο εκεί, διότι αυτά ήσαν απομονωμένα, χωρίς συσχέτισι με τον Ιησού Χριστό.

⁵ Οι εκπαιδευταί θα συμφωνήσουν ότι η γνώσις της αληθείας με την αφηρημένη έννοιά της ελευθερώνει τους ανθρώπους από τα δεσμά της αγνοίας και της δεισιδαιμονίας και της απάτης. Οι σπουδασταί των Κολλεγίων και Πανεπιστημίων αγωνίζονται στον τομέα τους για διανοητική και ακαδημαϊκή ελευθερία για να συνεχίσουν τις επιδιώξεις των για γνώσι ανεμπόδιστοι από εκκλησιαστικές παραδόσεις και τον έλεγχο των κληρικών. Οι κοσμικοί επιστήμονες προσπαθούν να μάθουν ολοένα περισσότερα σχετικά με τη δημιουργία, τους νόμους της, τις δυνάμεις της, την τάξι και τις διευθετήσεις και τα χαρακτηριστικά της, την ηλικία του σύμπαντός μας και ως πού εκτείνεται μέσα στο απέραντο διάστημα. Όλη η αλήθεια, που αποκτάται σ’ αυτούς τους τομείς της γνώσεως, ελευθερώνει τον άνθρωπο τουλάχιστον ως κάποιο σημείο, όπως ισχυρίζονται αυτοί οι κοσμικοί εκζητηταί της αληθείας.

 6. Ποιον κίνδυνο φέρνει μαζί η γνώσις αυτής της κοσμικής αληθείας, κι έτσι πού πραγματικά κατέληξε για τους κατόχους της;

⁶ Δεν φοβούμεθα την αλήθεια. Μαζί με άλλους, αποδίδομε μεγάλη αξία στις αλήθειες που συγκεντρώνονται σ’ αυτούς τους διαφόρους τομείς καθώς και στην ελευθερία της διανοίας που προσφέρουν. Χαίρομεν διότι τις μοιραζόμεθα κι εμείς. Εν τούτοις, η γνώσις αυτής της κοσμικής αληθείας φέρνει κάποιον κίνδυνο. Αυτή η κοσμική αλήθεια μπορεί να χρησιμοποιηθή μ’ εσφαλμένο τρόπο και με τη χρήσι της να οδηγήση τους κατόχους της σε νέα δεσμά. Σήμερα, σ’ αυτόν τον εικοστόν αιώνα, υπάρχει αφθονία επιστημόνων όπως ποτέ προηγουμένως, και οι περισσότερες πολιτικές κυβερνήσεις της εποχής μας βοηθούν στην προσπάθεια παραγωγής περισσοτέρων επιστημόνων για το καλό της χώρας. Είναι παραδεκτό ότι οι επιστήμονες έχουν μάθει αλήθειες σχετικά με τα πράγματα της δημιουργίας, αλλά αυτό τους έχει ελευθερώσει μόνο ως ένα σχετικό σημείο, με το να τους απελευθερώση από τη δουλεία σε πολλές ψευδείς θεωρίες ή από υποδούλωσι στην άγνοια ορισμένων γεγονότων. Εν τούτοις, μαζί μ’ αυτό, ήλθε και μια υποδούλωσις των επιστημόνων και των ακολούθων των, μια υποδούλωσις στην ίδια την επιστήμη, με το να την κάμουν ένα είδωλο που να λατρεύεται όπως η ιερή αγελάδα των Ινδουιστών της Ινδίας.

 7. Επειδή έχουν συναίσθησι της δυνάμεως των, τι προσπαθούν να κάμουν οι επιστήμονες, και ποια απειλή θέτει αυτό καθώς προειδοποιεί ένας επιστημονικός συγγραφεύς;

⁷ Επειδή οι επιστήμονες έχουν συναίσθησι της δυνάμεώς των, προσπαθούν να υποβάλουν άλλους σε δουλεία στον επιστημονικό όμιλο και υποδουλώνουν ακόμη και τις πολιτικές κυβερνήσεις, ώστε να εξαρτώνται από την κοσμική επιστήμη. Οι επιστήμονες αυτοί κάνουν τον εαυτό τους ένα ιερατείο αυτής της νέας ειδωλολατρίας, κάτι εναντίον του οποίου δίδεται προειδοποίησις στο βιβλίο με τον τίτλο «Το Νέο Ιερατείο», που εξεδόθη το 1965 από τον διακεκριμένο επιστήμονα Ραλφ Ε. Λαπ, συγγραφέα επίσης του βιβλίου «Ο Άνθρωπος και το Διάστημα.» Αυτό το «νέο ιερατείο», δηλαδή, «η επιστημονική αριστοκρατία», παρουσιάζει ένα κίνδυνο για τη δημοκρατία, διότι οι επιστήμονες έχουν μια ειδικευμένη γνώσι, η οποία «τους δίνει ένα πραγματικά φοβερό κύρος στα συμβούλια της πολιτικής εξουσίας.» Έτσι εγείρεται το ερώτημα, Μήπως η δημοκρατία αντιμετωπίζει την κατάληψί της από τους επιστήμονας τεχνολόγους της εποχής μας;

 8. Ποιος άλλος επαγγελματικός όμιλος προσπαθεί να επιβληθή ως ένα ιερατείο, και πώς αυτός έχει επηρεάσει μια περιφρόνησι της Χριστιανικής συνειδήσεως;

⁸ Δεν είναι αυτό το μόνο ζήτημα, που ανησυχεί τους ανθρώπους που αγαπούν την ελευθερία, αλλά τώρα, οι ιατροί, επίσης, προσπαθούν να επιβληθούν ως ένα ιερατείο της δημοσίας υγείας και υποχρεώνουν όλους τους πολίτας να υποταχθούν στην ιατρική γνώμη του και να υποκύψουν στην ιατρική θεραπεία του, εναντίον του θελήματος και της επιθυμίας του ασθενούς, αναγκαστικώς και αντίθετα με τα συνταγματικά δικαιώματα και προνόμια του ασθενούς. Μ’ ένα εξαιρετικό τρόπο αυτό συμβαίνει σήμερα που οι ιατροί καταφεύγουν στους δικαστάς και τους επηρεάζουν ώστε ν’ αποφανθούν ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά πρέπει ν’ αφήσουν τα ανήλικα τέκνα των να μολυνθούν από μια μετάγγισι αίματος αντίθετα προς τον νόμο του Θεού για την ιερότητα του αίματος. Ναι, αυτό το ιατρικό ιερατείο επιβάλλεται στους δικαστάς ώστε αυτοί ν’ αγνοήσουν τη συνειδητή θρησκευτική πεποίθησι ακόμη και ενηλίκων μαρτύρων του Ιεχωβά και με μια αυθαίρετη δικαστική απόφασι επιβάλλουν μια χονδροειδή παράβασι του ιερού νόμου του Θεού σ’ αυτούς τους ενηλίκους Χριστιανούς, οι οποίοι έχουν τα ίδια δικαιώματα θρησκευτικής ελευθερίας με τους Ρωμαίο-Καθολικούς και μ’ εκείνους που ανήκουν στη Χριστιανική επιστήμη.b Το ιατρικό ιερατείο θέλει τώρα να πείση το νομοθετικό σώμα του έθνους, τη Βουλή ή τη Γερουσία, να ψηφίση νόμο που να υποχρεώνη τους ασθενείς, οι οποίοι προσκολλώνται στον νόμο του Θεού για την ιερότητα του αίματος, να υποβάλλωνται σε μετάγγισι αίματος, αν ο ιατρός ή το νοσοκομείο το κρίνη αναγκαίο.

 9. (α) Σε ποιο τύπο πολιτικής κυβερνήσεως απέβλεψαν από παλαιά μερικοί άνθρωποι για ελευθερία; (β) Ποια κυβέρνησις αυτού του τύπου είχε εγκατασταθή πολύ προσφάτως στη Βόρειο Αμερική και με ποια Διακήρυξι;

⁹ Επί δύο χιλιάδες χρόνια τώρα οι άνθρωποι απέβλεψαν στη δημοκρατία για να τους χαρίση ελευθερία. Η πολιτική δημοκρατία γεννήθηκε στην αρχαία ειδωλολατρική Ελλάδα πριν από την εποχή του Ιησού Χριστού, αλλά αυτή ήταν δημοκρατία μόνο για τους ελευθέρους πολίτας της χώρας, διότι ένα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού απετελείτο από δούλους. Πολύ πιο πρόσφατα, το έτος 1775 της Κοινής μας Χρονολογίας οι δεκατρείς Βρεττανικές αποικίες στη Βόρειο Αμερική άρχισαν μια επανάστασι για να αποτελέσουν ένα ανεξάρτητο δημοκρατικό έθνος. Το επόμενο έτος, στις 4 Ιουλίου, υπεγράφη μια Διακήρυξις Ανεξαρτησίας στη Φιλαδέλφεια της Πενσυλβανίας. Στη δεύτερη παράγραφό της λέγει τα εξής; «Θεωρούμε αυτονόητες τις εξής αλήθειες, ότι όλοι οι άνθρωποι επλάσθησαν ίσοι· ότι είναι προικισμένοι από τον Δημιουργό τους με ωρισμένα αναμφισβήτητα δικαιώματα· ότι μεταξύ αυτών είναι η ζωή, η ελευθερία, και η επιδίωξις ευτυχίας. Ότι για να εξασφαλισθούν αυτά τα δικαιώματα, εγκαθίστανται κυβερνήσεις μεταξύ των ανθρώπων, οι οποίες αντλούν τη δικαία εξουσία των από την συγκατάθεσι των κυβερνωμένων, . . .»

10. (α) Πώς ο κυριότερος συντάκτης της Διακηρύξεως διαφωνούσε στην ιδιωτική του ζωή με τα λόγια της δευτέρας της παραγράφου; (β) Πότε ανηγγέλθη η κατάργησις της δουλείας για την εφαρμογή της στην Αμερική;

¹⁰ Η σύνταξις αυτής της Διακηρύξεως είχε ανατεθή στον Θωμάν Τζέφφερσον της αποικίας της Βιργινίας, και η γλώσσα της Διακηρύξεως είναι ουσιαστικώς όλη του Τζέφφερσον. Υπό το φως της οικογενειακής ζωής αυτού του ανθρώπου, εγείρεται το ερώτημα, Ποιος ήταν ο Τζέφφερσον ώστε να συντάξη μια διακήρυξι σχετικά με το αναφαίρετο δικαίωμα της ελευθερίας που έπρεπε ν’ απολαύουν ή να επιδιώκουν όλοι οι άνθρωποι οι οποίοι επλάσθησαν ίσοι; Αλλά, και ο Τζέφφερσον ο ίδιος είχε δούλους! Πραγματικά, ογδόντα επτά έτη είχαν παρέλθει προτού ο Αμερικανός πρόεδρος αναγγείλη, την 1η Ιανουαρίου 1863, την κατάργησι της δουλείας σε μερικά μέρη των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής.​—Η Αμερικανική Εγκυκλοπαιδεία, Τόμος 8, σελίδες 561, 562· Τόμος 10, σελίς 271.

11. Τι ελέχθη κι εδημοσιεύθη προσφάτως όσον αφορά την επιτυχία της Γαλλικής Επαναστάσεως στο να δώση δημοκρατική ελευθερία;

¹¹ Την Αμερικανική Επανάστασι ακολούθησε η Γαλλική Επανάστασις στο τέλος του δεκάτου ογδόου αιώνος. Τώρα, ύστερ’ από ενάμισυ αιώνα και πλέον δημοκρατικής διακυβερνήσεως στη Γαλλία, εμφανίζεται ένα άρθρο στο Τάιμς Μάγκαζιν, Νέας Υόρκης, γραμμένο από ένα Γάλλο, τον Ζαν-Φρανσουά Ρεβέλ, με ημερομηνία 7 Νοεμβρίου 1965. Στη σελίδα 29, ως επικεφαλίδα στο άρθρο του Ρεβέλ, υπάρχουν τα εξής λόγια: «Η Γαλλική Επανάστασις Εχάθη: Ένας Γάλλος, βλέποντας τη Γαλλία σήμερα, λέγει ότι η δημοκρατία δεν προχωρεί βαθύτερα από το πάχος του δέρματος, και συνήθως έτσι ήταν πάντα.» Κατόπιν το άρθρο του Ρεβέλ προχωρεί για ν’ αναφέρη τα γεγονότα που το αποδεικνύουν αυτό.c

12, 13. (α) Τι εθεώρησε ο Μπολσεβίκος ηγέτης ότι ήταν αναγκαίο για την επιτυχία της Κομμουνιστικής επαναστάσεως στη Ρωσία; (β) Ύστερα από πολλή εργασία για την εξάλειψι αυτού του εμποδίου της επιτυχίας, ποιο ερώτημα εγείρεται;

¹² Το έτος 1917, μέσα στη φρίκη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, εξερράγη η Ρωσική επανάστασις με την οποία ανέλαβαν την πολιτική εξουσία οι Κομμουνισταί Μπολσεβίκοι υπό τον αρχηγό των Βλαντιμήρ Ίλιτς Λένιν. Αυτός ο άνθρωπος δεν πίστευε στον Θεό, ειδικά στον Θεό που διδάσκει η Ρωσική Ορθόδοξος Εκκλησία. Επειδή πίστευε ότι η θρησκεία του «Χριστιανικού κόσμου» ήταν το όπιον των λαών, ο Λένιν είπε: «Η επανάστασίς μας δεν θα επιτύχη ποτέ ωσότου εξαλειφθή από το νου των ανθρώπων ο μύθος του Θεού.» Είναι προφανές ότι η Ρωσική Κομμουνιστική επανάστασις κατέστρεψε την πίστι στον Θεό στις διάνοιες των περισσοτέρων ανθρώπων τόσο στη Ρωσία όσο και στις δορυφόρους χώρες. Η στάσις της νεωτέρας γενεάς των Κομμουνιστών εκφράζεται στην απάντησι ενός εικοσαετούς νέου με τον οποίον είχε συνέντευξι ένας διευθυντής γραφείου του περιοδικού Νιούσγουηκ, όπως εδημοσιεύθη στο τεύχος αυτού του περιοδικού της 16ης Απριλίου 1956, στη σελίδα 54. Αφού απήντησε στην ερώτησι, «Είναι μήπως δύσκολο για σας να προσαρμοσθήτε από ακαδημαϊκή άποψι;» του ετέθη το ερώτημα, «Και η Βίβλος;» Σ’ αυτή την ερώτησι γέλασε και απήντησε: «Κανένας εκτός από τους Μάρτυρας του Ιεχωβά δεν διαβάζει τη Βίβλο.»

¹³ Ωστόσο, ύστερ’ απ’ όλη αυτή την εξάλειψι του Θεού από τις διάνοιες των ανθρώπων, μπορούν οι Ρώσοι επαναστάται να καυχηθούν για επιτυχία;

14. Ύστερ’ από μια εξέτασι στις δημοκρατικές κυβερνήσεις, σε ποιο συμπέρασμα πρέπει να φθάσωμε για τις ελευθερίες που εκερδήθησαν, και ποιο ερώτημα θέτομε όσον αφορά τη δήλωσι του Ιησού για ελευθερία;

¹⁴ Ύστερ’ από μια εξέτασι των «δημοκρατιών του λαού» και των λαϊκών δημοκρατικών κυβερνήσεων από την εποχή της αρχαίας Ελλάδος, οι άνθρωποι με έντιμη καρδιά οφείλουν να παραδεχθούν ένα πράγμα: ότι οι λαϊκές ή δημοκρατικές κυβερνήσεις απέτυχαν να φέρουν ελευθερία στις πιο ζωτικές της μορφές. Αυτό αληθεύει και για τις πιο φωτισμένες και πιο προοδευτικές χώρες, που έχουν το πιο υψηλό εκπαιδευτικό επίπεδο καθώς και κοινωνικές επιτεύξεις και οι οποίες χρησιμοποιούν με τον πληρέστερο τρόπο τις υπηρεσίες των επιστημόνων και διδακτόρων του νόμου, της φιλοσοφίας, της ιατρικής και της θεολογίας. Η σύγχρονη διαφώτισις και η κοσμική πρόοδος των εθνών ελευθέρωσαν τους ανθρώπους σ’ ένα βαθμό, ο οποίος όμως υστερεί πολύ από την ελευθερία για την οποία μίλησε ο Ιησούς Χριστός. Αυτό εξηγεί γιατί αυξάνουν σήμερα στη γη η δυσαρέσκεια, η αναταραχή και η ανησυχία. Ποια είναι, λοιπόν, η αλήθεια που είπε ο Ιησούς ότι θα μας ελευθέρωνε;

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝΕΙ

15, 16. (α) Τι παρέλειψαν οι σχεδιασταί του κτιρίου του σταθμού σχετικά με τους λόγους του Ιησού και αυτό σε αρμονία με ποια αντιπάθεια; (β) Γιατί υπάρχει μια τέτοια αντιπάθεια όπως αποδεικνύεται στα εδάφια Ιωάννης 8:28-32;

¹⁵ Τα λόγια του Ιησού, που είναι χαραγμένα επάνω από την είσοδο του Σιδηροδρομικού Σταθμού της Ουάσιγκτων, είχαν χαραχθή εκεί δίχως τα συμφραζόμενά των. Οι σχεδιασταί του κτιρίου του σταθμού αγνόησαν τα συμφραζόμενα των λόγων του Ιησού. Οι άνθρωποι γενικά δεν θέλουν να παραδεχθούν τα συμφραζόμενα αυτών των λόγων. Γιατί; Διότι ο Ιησούς περιορίζει την εφαρμογή των λόγων του σ’ εκείνους που γίνονται μαθηταί του, και αυτοί οι ακόλουθοί του οφείλουν να εκπληρώσουν κάποιον όρο ή προϋπόθεσι. Σημειώστε το αυτό καθώς διαβάζομε το ευαγγέλιο του Ιωάννου, κεφάλαιο όγδοο, εδάφια εικοστό όγδοο έως τριακοστό δεύτερο:

¹⁶ «Είπε λοιπόν προς αυτούς ο Ιησούς, Όταν υψώσητε τον Υιόν του ανθρώπου [επάνω στο ξύλο της εκτελέσεως για να πεθάνη], τότε θέλετε γνωρίσει ότι εγώ είμαι [ο υποσχεμένος Μεσσίας ή Χριστός], και απ’ εμαυτού δεν κάμνω ουδέν, αλλά καθώς με εδίδαξεν ο Πατήρ μου, ταύτα λαλώ. Και ο πέμψας με είναι μετ’ εμού· δεν με αφήκεν ο Πατήρ μόνον· διότι εγώ κάμνω πάντοτε τα αρεστά εις αυτόν. Ενώ ελάλει ταύτα, πολλοί επίστευσαν εις αυτόν. Έλεγε λοιπόν ο Ιησούς προς τους Ιουδαίους τους πιστεύσαντας εις αυτόν, Εάν σεις μείνητε εν τω λόγω τω εμώ, είσθε αληθώς μαθηταί μου· και θέλετε γνωρίσει την αλήθειαν, και η αλήθεια θέλει σας ελευθερώσει.»

17. Σε ποιους δεν ελέχθησαν τα λόγια του Ιησού, και από τι εξηρτάτο το ν’ αποκτήση ένας την ελευθερία που αναφέρεται;

¹⁷ Σημειώστε! Η ελευθερία την οποίαν φέρνει η αλήθεια εξαρτάται από ένα μεγάλο ΕΑΝ. Ο Ιησούς είπε: «Εάν σεις μείνητε εν τω λόγω τω εμώ.» Αν το έκαναν αυτό, θ’ απεδείκνυαν ότι ήσαν πραγματικοί μαθηταί του Ιησού· τότε, καθώς είπε στους ακροατάς του, «είσθε αληθώς μαθηταί μου.» Τότε θα εγνώριζαν την αλήθεια και η αλήθεια θα τους ελευθέρωνε. Αυτά τα λόγια δεν ελέχθησαν στους ειδωλολάτρας φυσικούς επιστήμονας ή στους ειδωλαλάτρας φιλοσόφους και εκπαιδευτάς της εποχής εκείνης. Τα λόγια αυτά ελέχθησαν σε ανθρώπους στην Ιερουσαλήμ οι οποίοι «επίστευσαν εις αυτόν.» Είχαν πίστι, επίστευαν ότι ο Θεός ο ουράνιος Πατήρ του τον είχε αποστείλει στη γη για να εκτελέση ένα Μεσσιανικό έργο υπέρ της βασιλείας του Θεού, με ευλογίες για όλο το ανθρώπινο γένος. Εφόσον είχαν αρχίσει να πιστεύουν σ’ αυτόν, ώφειλαν ν’ αποφασίσουν αν θα παρέμεναν στους λόγους του, στη διδασκαλία του, για να μάθουν όλη την υπόλοιπη αλήθεια. Αν ενεργούσαν έτσι, τότε η υπόσχεσις που τους έδωσε, ότι θα εγνώριζαν την αλήθεια και ότι μέσω της αληθείας θα ελευθερώνοντο, θα εξεπληρώνετο.

18. Ποια είναι αυτή η αλήθεια για την οποία γίνεται λόγος εδώ, και γιατί δεν μπορούμε ν’ αναμένωμε να την λάβωμε από επιστήμονας και εκπαιδευτάς σήμερα;

¹⁸ Η αλήθεια που το επιτυγχάνει αυτό δεν είναι αλήθεια με τη γενική έννοια, όπως αυτή που αποκτούν οι κοσμικοί άνθρωποι. Είναι η αλήθεια που προέρχεται από μια ωρισμένη πηγή και μέσω ενός ωρισμένου αγωγού εκπαιδεύσεως. Η πηγή είναι Εκείνος ο οποίος απέστειλε τον Ιησού Χριστό στη γη ως Διδάσκαλο, και αυτός είναι ο ουράνιος Πατήρ, Ιεχωβά Θεός. Σχετικά με αυτόν, ο Ιησούς είπε: «Καθώς με εδίδαξεν ο Πατήρ μου, ταύτα λαλώ.» (Ιωάν. 8:28) Ο αγωγός εκπαιδεύσεως του Θεού, επομένως, είναι ο Υιός του Ιησούς Χριστός. Γι’ αυτό είναι ανάγκη να παραμείνωμε στον λόγο ή τη διδασκαλία του Ιησού για να γνωρίσωμε την αλήθεια και να ελευθερωθούμε μ’ αυτή την αλήθεια. Έτσι δεν μπορούμε ν’ αναμένωμε σήμερα να λάβωμε αυτή την αλήθεια, που δίνει ελευθερία, από τους φυσικούς επιστήμονας και τους κοσμικούς εκπαιδευτάς και φιλοσόφους αυτού του εικοστού αιώνος ή μέσω αυτών. Επειδή δεν την έχομε λάβει από αυτούς, και δεν μπορούμε να την λάβωμε από αυτούς, ολόκληρος ο κόσμος του ανθρωπίνου γένους δεν απέκτησε πραγματική ελευθερία μέσω αυτών. Η πραγματική ελευθερία είναι κάτι που αυτοί δεν μπορούν ποτέ να μας δώσουν. Τι είναι αυτό;

19, 20. (α) Γιατί είχαν πληγωθή η υπερηφάνεια και τα θρησκευτικά αισθήματα των ακροατών του από τους λόγους του Ιησού όσον αφορά το να γνωρίσουν την αλήθεια και να ελευθερωθούν; (β) Ποιος είπε ο Ιησούς ότι ήταν δούλος που είχε ανάγκη να ελευθερωθή;

¹⁹ Το τι είναι αυτή η ελευθερία ήλθε σε φως στην περαιτέρω συνομιλία που είχε ο Ιησούς Χριστός με τους ακροατάς του. Λόγω γεννήσεως ήσαν απόγονοι ενός ελευθέρου ανθρώπου, του πατριάρχου Αβραάμ, ο οποίος ήταν φίλος του Θεού και τον οποίο έφερε ο Θεός από την Μεσοποταμία στη Γη της Επαγγελίας, την Παλαιστίνη. (Γέν. 12:1-3· 15:1-7· 2 Χρον. 20:7· Ιάκ. 2:23) Όταν οι απόγονοι του Αβραάμ παρεπιδημούσαν στην Αίγυπτο και οι Αιγύπτιοι τους κατεδυνάστευαν, ο Ιεχωβά Θεός τούς απελευθέρωσε από την Αιγυπτιακή δουλεία και τους έφερε στη Γη της Επαγγελίας. Μέσω των προφητών του Θεού έλαβαν τις θεόπνευστες Εβραϊκές Γραφές, από το πρώτο τους βιβλίο, τη Γένεσι, ως το τελευταίο και τριακοστό ένατο, τον Μαλαχία· και αυτά τα βιβλία εξέθεταν την μόνη αληθινή λατρεία του Θεού τον καιρό εκείνο. Έτσι, όταν ο Ιησούς τους έλεγε να γνωρίσουν την αλήθεια με το να παραμείνουν στο λόγο του και να ελευθερωθούν με την αλήθεια, αυτό τους επλήγωσε την υπερηφάνεια και τα θρησκευτικά τους αισθήματα. Γι’ αυτό διαβάζομε:

²⁰ «Απεκρίθησαν προς αυτόν, Σπέρμα του Αβραάμ είμεθα, και δεν εγείναμεν δούλοι εις ουδένα πώποτε· πώς συ λέγεις, Ότι θέλετε γείνει ελεύθεροι; Απεκρίθη προς αυτούς ο Ιησούς, Αληθώς, αληθώς σας λέγω, ότι πας όστις πράττει την αμαρτίαν, δούλος είναι της αμαρτίας. Ο δε δούλος δεν μένει πάντοτε εν τη οικία· ο υιός μένει πάντοτε. Εάν λοιπόν ο Υιός σάς ελευθερώση, όντως ελεύθεροι θέλετε είσθαι. Εξεύρω ότι είσθε σπέρμα του Αβραάμ· αλλά ζητείτε να με θανατώσητε, διότι ο λόγος ο εμός δεν χωρεί εις εσάς. Εγώ λαλώ ό,τι είδον πλησίον του Πατρός μου.»​—Ιωάν. 8:33-38.

21. Από ποια πράγματα θα υπήρχε απελευθέρωσις, και πώς έδειξαν οι Ιουδαίοι ακροαταί του Ιησού ότι ήσαν δούλοι;

²¹ Ώστε τώρα διευκρινίζεται πλήρως ότι η ελευθερία, για την οποία μιλούσε ο Ιησούς, ήταν η ελευθερία από την αμαρτία. Αυτό εσήμαινε επίσης την ελευθερία από θάνατο, διότι «ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος.» (Ρωμ. 6:23) Εκείνοι οι ακροαταί του Ιησού ίσως να υπερηφανεύοντο διότι ήσαν φυσικοί απόγονοι του Αβραάμ· αλλά αν μερικοί απ’ αυτούς δεν ήθελαν ο λόγος του Ιησού να κάμη περαιτέρω πρόοδο σ’ αυτούς και αν ήθελαν να τον θανατώσουν με το να τον υψώσουν επάνω σ’ ένα ξύλο εκτελέσεως για να πεθάνη, τότε δεν ήσαν ελεύθερο σπέρμα του Αβραάμ. Δεν ήσαν υιοί του ουρανίου Πατρός, Ιεχωβά Θεού. Ήσαν ασφαλώς οι δούλοι της αμαρτίας σε πολύ χαμηλό βαθμό, και είχαν πράγματι ανάγκη να ελευθερωθούν.

22. (α) Τι είχαν ανάγκη να ενθυμούνται οι ακροαταί του Ιησού σχετικά με τα τέκνα του Αβραάμ; (β) Έτσι τώρα ποιος κίνδυνος υπήρχε όσον αφορά τους Ιουδαίους;

²² Οι Ιουδαίοι εκείνοι οι οποίοι ήσαν υπερήφανοι για την καταγωγή τους από τον Αβραάμ, ήταν ανάγκη να ενθυμούνται ότι ο Αβραάμ είχε δύο υιούς, ένα από μια δούλη, την Άγαρ, και κατόπιν ένα από μια ελευθέρα γυναίκα, τη σύζυγό του Σάρρα. Αργότερα ο γυιός της δούλης Ισμαήλ, εδιώχθη από τον οίκο του Αβραάμ· αλλά ο γυιός της ελευθέρας γυναικός, ο Ισαάκ, παρέμεινε στον οίκο του Αβραάμ και έγινε ο κληρονόμος του κι επίσης ο κληρονόμος της επαγγελίας που είχε κάμει ο Ιεχωβά Θεός στον Αβραάμ. Ομοίως, οι Ιουδαίοι απόγονοι του Αβραάμ δεν ήσαν παρά δούλοι του Θεού, όχι υιοί. Ο Ιησούς ήταν ένας Υιός του Θεού και ήταν ελεύθερος. Υπήρχε, επομένως, ο κίνδυνος οι όμοιοι με δούλους Ιουδαίοι να μη παραμείνουν στον οίκο του Θεού για πάντα αλλά να διωχθούν, ν’ απορριφθούν όπως ο Ισμαήλ. Ο Ιησούς ως ένας ελεύθερος και πιστός Υιός του Θεού θα εκρατείτο κατάλληλα και θα παρέμενε στον οίκο του Θεού για πάντα. Ώστε αυτός μπορούσε να ελευθερώση τους Ιουδαίους.

23. Με ποια μόνο πορεία μπορούσαν εκείνοι οι Ιουδαίοι να ελευθερωθούν;

²³ Μόνο με το να δεχθούν τον λόγο της αληθείας μέσω του Ιησού και να αφήσουν τον λόγον αυτόν να προοδεύση ανάμεσά τους θα μπορούσαν να ελευθερωθούν και να γίνουν ελεύθεροι υιοί του Θεού και να διαμείνουν για πάντα στον οίκο του Θεού, απολαμβάνοντας αιώνια ζωή. Είχαν ανάγκη να τους ελευθερώση ο Υιός του Θεού με την αλήθεια του και τη θυσία του εαυτού του ως αντιλύτρου γι’ αυτούς.

Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΓΕΝΟΥΣ

24. Γιατί η θνήσκουσα κατάστασίς μας αποδεικνύει ότι είμεθα αμαρτωλοί, και με ποια μέσα μόνον μπορούμε να ελευθερωθούμε για ζωή;

²⁴ Ποιος σήμερα μπορεί ν’ αποδείξη ότι δεν είναι δούλος της αμαρτίας και δεν έχει λάβει μέσα του τον μισθό της αμαρτίας, δηλαδή, τον θάνατο; Ο Λένιν εισέπραξε πλήρως αυτόν τον μισθό· είναι νεκρός, πράγμα που αποδεικνύει ότι ήταν ένας δούλος της αμαρτίας, θα ήταν πολύ κακό γι’ αυτόν αν ο Θεός και η ανάστασις των νεκρών δεν ήσαν παρά ένας μύθος! Όλο το ανθρώπινο γένος γεννημένο από τον αμαρτωλό πρώτο άνθρωπο (τον Αδάμ) εγεννήθη αμαρτωλό. Γι’ αυτό ευρέθη κάτω από την καταδίκη του θανάτου. Έχομε όλοι ανάγκη να ελευθερωθούμε από την αμαρτία και την ποινή της τον θάνατο. Ο Υιός του Θεού και η αλήθεια του είναι τα μόνα μέσα με τα οποία μπορούμε να ελευθερωθούμε και να κερδίσωμε αιώνια ζωή ως ελεύθερα τέκνα του Υψίστου Θεού.​—Ρωμ. 5:12-18.

25. Πώς περιέγραψε ο Παύλος τη δική του σωματική και πνευματική κατάστασι στα εδάφια Ρωμαίους 7:19-25;

²⁵ Ο Χριστιανός απόστολος Παύλος περιέγραψε την ίδια τη δική του σωματική και πνευματική κατάστασι όταν έγραφε τα εξής λόγια στην πρώτη Χριστιανική εκκλησία στη Ρώμη: «Δεν πράττω το αγαθόν, το οποίον θέλω· αλλά το κακόν το οποίον δεν θέλω, τούτο πράττω. Εάν δε εγώ πράττω εκείνο το οποίον δεν θέλω, δεν εργάζομαι αυτό πλέον εγώ, αλλ’ η αμαρτία η κατοικούσα εν εμοί. Ευρίσκω λοιπόν τον νόμον τούτον, ότι, ενώ εγώ θέλω να πράττω το καλόν, πάρεστιν εις εμέ το κακόν. Διότι ηδύνομαι μεν εις τον νόμον του Θεού κατά τον εσωτερικόν άνθρωπον· βλέπω όμως εν τοις μέλεσί μου άλλον νόμον αντιμαχόμενον εις τον νόμον του νοός μου, και αιχμαλωτίζοντά με εις τον νόμον της αμαρτίας τον όντα εν τοις μέλεσί μου. Ταλαίπωρος άνθρωπος εγώ· τις θέλει με ελευθερώσει από του σώματος του θανάτου τούτου; Ευχαριστώ εις τον Θεόν δια Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών. Άρα λοιπόν αυτός εγώ με τον νουν μεν δουλεύω εις τον νόμον του Θεού· με την σάρκα δε εις τον νόμον της αμαρτίας.»​—Ρωμ. 7:19-25.

26. Σε τίνος άλλου την περίπτωσι πρέπει να αληθεύη τόσο πλήρως, αν όχι περισσότερο, η κατάστασις αυτή όπως περιγράφεται;

²⁶ Αλλά, αν αυτό αλήθευε για τον Χριστιανό απόστολο Παύλο, ο οποίος είχε ιδεί τον αναστημένο Ιησού Χριστό και ο οποίος είχε λάβει με τόση αφθονία τα δώρα του αγίου πνεύματος του Θεού, αληθεύει εξ ίσου πλήρως και στην περίπτωσι του καθενός από μας, αν όχι περισσότερο!

27. (α) Σε ποια μορφή λατρείας είχαν υποδουλωθή οι Ιουδαίοι; (β) Με ποιο είδος γυναίκας ωμοίαζε, επομένως, η πρωτεύουσα των Ιερουσαλήμ;

²⁷ Μαζί μ’ αυτή την υποδούλωσι στην έμφυτη αμαρτία και στην ποινή της τον θάνατο, ο κόσμος του ανθρωπίνου γένους υπεδουλώθη σ’ ένα σύστημα ψευδούς θρησκευτικής λατρείας. Οι Ιουδαίοι είχαν ελευθερωθή από την αρχαία Αίγυπτο και τους είχαν δοθή τα ιερά διατάγματα του Θεού στα τριάντα εννέα βιβλία των θεοπνεύστων Εβραϊκών Γραφών. Εν τούτοις, αυτοί υπεδουλώθησαν σ’ ένα σύστημα απατηλής, υποκριτικής θρησκευτικής λατρείας, που η Αγία Γραφή ονομάζει Ιουδαϊσμό. (Ρωμ. 3:1, 2· Γαλ. 1:11-16) Όπως ο κάποτε Ιουδαίος Φαρισαίος Παύλος έτσι και όλοι οι Ιουδαίοι είχαν ανάγκη ν’ απελευθερωθούν από εκείνο το υποδουλωτικό σύστημα του Ιουδαϊσμού. Μόνο η αλήθεια μέσω του Ιησού Χριστού μπορούσε να το κάμη αυτό, όπως το είχε κάμει στην περίπτωσι του Παύλου. Επί πλέον, ο ίδιος ο Νόμος του Θεού που είχε δοθή στους Ιουδαίους μέσω του προφήτου Μωυσέως κατεδίκαζε εκείνους τους Ιουδαίους σε θάνατο ως αμαρτωλούς, ανίκανους να τηρήσουν τον τέλειο Νόμο του Θεού. Γι’ αυτό μπορούσαν να βρίσκωνται κάτω από την κατάρα του Θεού. Επομένως ο Νόμος ήταν ως ένας ζυγός γι’ αυτούς, που δεν μπορούσαν να βαστάσουν μόνοι τους. Τους απέδειξε ότι ήσαν δούλοι της αμαρτίας και άξιοι θανάτου. Η προσθήκη του Ιουδαϊσμού έκαμε τη δουλεία χειρότερη! Ως αποτέλεσμα η πρωτεύουσα των Ιερουσαλήμ δεν ήταν μητέρα ελευθέρων τέκνων, αλλά ήταν ως μια δούλη, η οποία ήταν σε δουλεία μαζί με τα τέκνα της. Ποια ήταν η λατρεία που μπορούσε να τους ελευθερώση;

28. (α) Ποια ήταν, λοιπόν, η λατρεία που θα τους ελευθέρωνε; (β) Ως ποιας γυναικός γυιό έγιναν εκείνοι που εδέχθησαν αυτή τη λατρεία, και τι έδειξε ο Παύλος ότι ήταν ανάγκη να κάνουν τώρα;

²⁸ Ήταν η λατρεία του μόνου ζώντος και αληθινού Θεού Ιεχωβά μέσω του Υιού του Ιησού Χριστού. Μερικοί Ιουδαίοι εδέχθησαν την αλήθεια που ήλθε μέσω του Ιησού Χριστού και παρέμειναν σ’ αυτή, κάνοντας την να προοδεύη μεταξύ των. Αυτοί ήσαν εκείνοι οι οποίοι έμαθαν την αλήθεια, που τους ελευθέρωσε. Αυτοί απέκτησαν την αγνή, αληθινή λατρεία η οποία ελευθερώνει! Αυτοί δεν ήσαν πια τέκνα μιας δούλης, αλλά ήσαν τέκνα μιας ελευθέρας γυναικός, της ελευθέρας πνευματικής οργανώσεως του Θεού. Ήσαν όπως ο Ισαάκ ο γυιός της ελευθέρας γυναικός Σάρρας, της συζύγου του Αβραάμ. Εκείνο που εχρειάζοντο τώρα ήταν να παραμείνουν ελεύθεροι, ν’ αγωνισθούν να κρατήσουν την ελευθερία. Γι’ αυτό ο απόστολος Παύλος έγραψε στους συγ-Χριστιανούς οι οποίοι ήσαν εξοικειωμένοι με τον Ιουδαϊσμό: «Λοιπόν, αδελφοί, δεν είμεθα της δούλης τέκνα, αλλά της ελευθέρας. Εν τη ελευθερία λοιπόν, με την οποίαν ηλευθέρωσεν ημάς ο Χριστός, μένετε σταθεροί, και μη υποβληθήτε πάλιν εις ζυγόν δουλείας.»​—Γαλ. 4:31· 5:1.

29. (α) Μολονότι είχαν ποια προνόμια οι Ιουδαίοι είχαν έλθει σε θρησκευτική δουλεία; (β) Γιατί οι Εθνικοί είχαν μεγαλύτερη ανάγκη να ελευθερωθούν, και πότε ο Υιός του Θεού άρχισε να τους ελευθερώνη;

²⁹ Αυτά τα λόγια ήσαν ειδικώς κατάλληλα για τους φυσικούς, περιτετμημένους Ιουδαίους οι οποίοι είχαν εξέλθει από τον Ιουδαϊσμό στην αληθινή λατρεία της Χριστιανοσύνης που ελευθερώνει. Οι Ιουδαίοι είχαν περιέλθει σε μια θρησκευτική δουλεία μολονότι είχαν το Νόμο του Ιεχωβά Θεού και ήσαν σε μια εθνική διαθήκη μαζί του. Πόσο περισσότερο αλήθευε το ότι όλοι οι μη Ιουδαίοι, οι απερίτμητοι Εθνικοί, οι οποίοι δεν είχαν το νόμο του Θεού, ήσαν σε μια θρησκευτική δουλεία! Έτσι αν οι Ιουδαίοι είχαν ανάγκη απελευθερώσεως, πόσο περισσότερο είχαν ανάγκη απελευθερώσεως οι Εθνικοί; Γιατί; Διότι οι Εθνικοί ήσαν σε δουλεία σε μια μεγαλύτερη θρησκευτική οργάνωσι, δηλαδή, τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη, η οποία είναι η παγκόσμιος αυτοκρατορία της ψευδούς θρησκείας. Αυτοί οι Εθνικοί, οι οποίοι ήσαν σε δουλεία σε ψευδείς θεούς, στην πραγματικότητα σε δαίμονας, είχαν ανάγκη ν’ απομακρυνθούν από αυτή την ειδωλωλατρία για να υπηρετήσουν τον ζώντα Θεό, Ιεχωβά, τον Πατέρα του Κυρίου Ιησού Χριστού. Τριάμισυ έτη ύστερ’ από την ανάστασί του εκ νεκρών άρχισε για πρώτη φορά ο Υιός του Θεού να ελευθερώνη τέτοιους Εθνικούς. Αυτό συνέβη όταν απέστειλε τον απόστολο του Πέτρο στον Μεσογειακό λιμένα της Καισαρείας για να μεταστρέψη τον οίκο του Ιταλού εκατοντάρχου Κορνηλίου.​—Πράξ. 10:1 έως 11:18.

30. (α) Ώστε αυτοί αι Εθνικοί που είχαν απελευθερωθή τι ήταν ανάγκη να κάμουν τώρα; (β) Γιατί αυτή η δουλεία περιλαμβάνει τους λαούς του «Χριστιανικού κόσμου»;

³⁰ Έτσι για ν’ απελευθερωθούν από τη διεθνή θρησκευτική πόρνη, την Βαβυλώνα τη Μεγάλη, ο Χριστός ελευθέρωσε τους Εθνικούς. Επομένως, και αυτοί επίσης είχαν ανάγκη να παραμείνουν σταθεροί στη λατρεία που ελευθερώνει και να μη βρεθούν πάλι σε ζυγό θρησκευτικής δουλείας. Αυτή η δουλεία περιλαμβάνει τους εκκλησιαζομένους του «Χριστιανικού κόσμου». Ο «Χριστιανικός κόσμος» έχει εγκαθιδρυθή τον τέταρτο αιώνα, την εποχή του Ρωμαίου Αυτοκράτορος Κωνσταντίνου του Μεγάλου και περιέλαβε τα εδάφη που είναι γνωστά σήμερα ως Πορτογαλία και Ισπανία. Όταν διατηρούσε ακόμη το ειδωλολατρικό αξίωμα του Ανωτάτου Ποντίφικος, ο Αυτοκράτωρ Κωνσταντίνος συνεκάλεσε τη σύνοδο της Νικαίας στη Μικρά Ασία· και, αφού οι επίσκοποι λογομαχούσαν πολλές εβδομάδες, αυτός απεφάσισε υπέρ εκείνου το οποίον θεωρείται η πιο σπουδαία θρησκευτική διδασκαλία του «Χριστιανικού κόσμου». Πρόκειται για την τριάδα, τη δοξασία ότι υπάρχουν Θεός ο Πατήρ και Θεός ο Υιός και Θεός το Άγιον Πνεύμα και όμως δεν υπάρχουν τρεις Θεοί, αλλά μόνο ένας Θεός σε τρία Πρόσωπα. Μ’ αυτή τη διδασκαλία ο «Χριστιανικός κόσμος» μιμείται τους ειδωλολάτρας.

Ο «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ» ΕΝΑ ΑΝΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΜΗΜΑ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

31. Πώς ο «Χριστιανικός κόσμος» στην πραγματικότητα δεν κέρδισε αλλά περιήλθε έτσι σε δουλεία, όπως δείχνει η Εγκυκλοπαιδεία Μακ Κλίντοκ και Στρονγκ;

³¹ Ο «Χριστιανικός κόσμος» πιθανόν να νομίζη ότι εκέρδισε κάτι με το να υποταχθή στην κυριαρχία του Ρωμαίου Ποντίφικος και με το να δεχθή την υποστήριξι του πολιτικού κράτους. Εν τούτοις περιήλθε σε δουλεία η οποία ωδήγησε σε συνεχείς δυσχέρειες μεταξύ Εκκλησίας και Κράτους ως την εποχή μας. Η Εγκυκλοπαιδεία Μακ Κλίντοκ και Στρονγκ, Τόμος 2ος, λέγει:

Καθώς, όμως, ήσαν πολυάριθμα από πολλές απόψεις τα πλεονεκτήματα που προέκυπταν γι’ αυτόν από αυτή την αλλαγή, άρχισε σύντομα να υποφέρη από το ότι ήλθε σε στενή επαφή με την προστατευτική επίδρασι της κοσμικής εξουσίας. Η απλότης του Ευαγγελίου διεφθάρη· εισήχθησαν πομπώδεις ιεροτελεστίες και εθιμοτυπίες· κοσμικές τιμές και αμοιβές απενέμοντο στους διδασκάλους της Χριστιανοσύνης· και η βασιλεία του Χριστού μετετράπη κατά μεγάλο μέρος σε βασιλεία αυτού του κόσμου.​—Σελίς 488.

32. (α) Έχοντας υπ’ όψιν αυτά που είπε ο Ιησούς στον Πιλάτο, γιατί ο «Χριστιανικός κόσμος» δεν αποτελεί μέρος της βασιλείας του Χριστού; (β) Ποιος μπορεί να ελευθερώση τους εκκλησιαζομένους από τον «Χριστιανικό κόσμο»;

³² Εν τούτοις, ο Ιησούς Χριστός σαφώς είπε στον Κυβερνήτη Πόντιο Πιλάτο, ο οποίος ήταν ένας εκπρόσωπος του Ρωμαίου Ποντίφικος Μαξίμου Τιβερίου Καίσαρος, το εξής: «Η βασιλεία η εμή δεν είναι εκ του κόσμου τούτου· εάν η βασιλεία η εμή ήτο εκ του κόσμου τούτου, οι υπηρέται μου ήθελον αγωνίζεσθαι, δια να μη παραδοθώ εις τους Ιουδαίους· τώρα δε η βασιλεία η εμή δεν είναι εντεύθεν.» (Ιωάν. 18:36) Επομένως, ο «Χριστιανικός κόσμος», ο οποίος αρνήθηκε τη Χριστιανική ελευθερία και ανεξαρτησία χάριν της θρησκευτικής ενώσεως με το Κράτος και της εξαρτήσεως του από το Κράτος δεν αποτελεί μέρος της βασιλείας του Χριστού. Συνεπώς, οι εκκλησιαζόμενοι του «Χριστιανικού κόσμου», με τη σύγχυσι και τις διαιρετικές θρησκευτικές αιρέσεις του, έχουν ανάγκη να ελευθερωθούν από τη δουλεία τους στον «Χριστιανικό κόσμο». Ο «Χριστιανικός κόσμος» είναι το πιο διακεκριμένο και ισχυρό τμήμα της Βαβυλώνας της Μεγάλης. Όχι η σύγχρονη επιστήμη ή η κοσμική παιδεία, αλλά μόνο η αλήθεια του Χριστού μπορεί να τους ελευθερώση!

[Υποσημειώσεις]