-
Ένας «Αποστολικός» Ηγέτης που Γίνεται Αληθινά ΑποστολικόςΗ Σκοπιά—1957 | 1 Ιουλίου
-
-
Ένας «Αποστολικός» Ηγέτης που Γίνεται Αληθινά Αποστολικός
ΜΕΤΑΞΥ των Αφρικανών της Νοτίου Ροδεσίας, το Αποστολικό δόγμα έχει πολλούς ακολούθους. Τα μέλη του φορούν μακρό, λευκό, χυτό θρησκευτικό ένδυμα, οι δε ηγέται του φέρουν μακρά ποιμενική ράβδο και ισχυρίζονται ότι μιλούν γλώσσες, προφητεύουν και θεραπεύουν. Όταν ένας περιοδεύων εκπρόσωπος της Εταιρίας Σκοπιά επρόκειτο να δώση την ομιλία του της εσπέρας του Σαββάτου σε κάποια Αφρικανική εκκλησία τον Μάιο 1955, πάνω από εκατό άτομα του Αποστολικού δόγματος, συνοδευόμενα από τον αρχηγό τους, ήλθαν κι εκάθησαν ν’ ακούσουν την ομιλία περί «Πνευματικής Θεραπείας».
Στο τέλος της ομιλίας, ο ομιλητής ρώτησε αν είχε κανείς απορίες, κι ένας από τους Αποστολικούς σηκώθηκε και ρώτησε: «Έχει ο ομιλητής το άγιο πνεύμα, και μπορεί να μιλή γλώσσες όπως εμείς;» Εν τούτοις, πριν του απαντήση ο ομιλητής, ο αρχηγός της ομάδος σηκώθηκε πάνω και, στρεφόμενος προς τους ακολούθους του, είπε: «Φίλοι, δεν είναι ανάγκη να κάνετε ερωτήσεις πάνω σε ό,τι ακούσατε, διότι αφότου ασπασθήκαμε την Αποστολική πίστι, δεν ακούσαμε τίποτε όμοιο μ’ αυτά. Πρέπει ν’ αναχωρήσωμε ήσυχα και να εξετάσωμε τις Γραφές για να ιδούμε αν ο ομιλητής τα είπε σωστά.»
Την επομένη ημέρα πρωί δέκα άτομα απ’ την ομάδα παρουσιάσθηκαν για δράσι κηρύγματος, ζητώντας να πάνε μαζί με τους μάρτυρας για να ιδούν πώς αυτοί εκήρυτταν από σπίτι σε σπίτι. Τους έκαμε έντύπωσι ο τρόπος με τον οποίον οι μάρτυρες χρησιμοποιούσαν τις Γραφές τους δίνοντας ομιλίες στις πόρτες των σπιτιών.
Τριάντα από τους Αποστολικούς ακλούθησαν τον εκπρόσωπο της Εταιρίας καθώς επήγαινε στην επομένη εκκλησία που απείχε δέκα μίλια. Ύστερα κι από άλλη συζήτησι, ο αρχηγός, ο οποίος ήταν και «προφήτης» και «θεραπευτής», ενεγράφη μαζί με τη σύζυγό του, δύο αδελφούς του και τη μητέρα του, συνδρομητής στη Σκοπιά.
Μέσα σ’ ένα μήνα αφότου άκουσαν για πρώτη φορά το θεραπευτικό άγγελμα του Ιεχωβά, οι πέντε αυτοί συμμετέχουν στη γνωστοποίησί του σε άλλους και εκπαιδεύονται με τον αληθινά αποστολικό τρόπο κηρύγματος από σπίτι σε σπίτι. Το Αποστολικό ποίμνιο, αποστερημένο του ηγέτου και της οικογενείας του, ακούσθηκε να θρηνολογή: «Όταν μιλάτε με μάρτυρας του Ιεχωβά, αυτοί καταμαγεύουν και την Αγία Γραφή, διότι όταν πηγαίνωμε σπίτι να εξετάσωμε τις Γραφές, όλα τα κεφάλαια που διαβάζομε υποστηρίζουν τη διδασκαλία τους.»
-
-
Ερωτήσεις Από ΑναγνώσταςΗ Σκοπιά—1957 | 1 Ιουλίου
-
-
Ερωτήσεις Από Αναγνώστας
● Το Ιωάν. 9:1-3 λέγει: «Και ενώ ανεχώρει, είδεν άνθρωπον τυφλόν εκ γενετής. Και ηρώτησαν αυτόν οι μαθηταί αυτού, λέγοντες, Ραββί, τις ήμαρτεν, ούτος ή οι γονείς αυτού, ώστε να γεννηθή τυφλός; Απεκρίθη ο Ιησούς, Ούτε ούτος ήμαρτεν, ούτε οι γονείς αυτού· αλλά δια να φανερωθώσι τα έργα του Θεού εν αυτώ.» Μπορούν αυτά τα εδάφια να χρησιμοποιηθούν ορθώς για ν’ αποδείξουν είτε την προανθρώπινη ύπαρξι είτε τον παρά του Θεού εκ των προτέρων προορισμό;—Λ. Α., Αλμπέρτα, Καναδάς.
Οι Μορμόνοι κάνουν χρήσι αυτού του χωρίου προσπαθώντας ν’ αποδείξουν την προανθρώπινη ύπαρξι, λέγοντας ότι και η απλή διατύπωσις της ερωτήσεως των μαθητών του Χριστού φανερώνει ότι αυτοί επίστευαν ότι είναι δυνατόν ν’ αμαρτήση ο άνθρωπος πριν από τη γέννησί του, ώστε να τιμωρηθή για τις αμαρτίες εκείνες με το να γεννηθή τυφλός. Αυτοί οι μαθηταί δεν είχαν ακολουθήσει τον Ιησούν επί πολύν καιρό, και αναμφιβόλως δεν είχαν καθαρισθή τελείως από κάθε ψευδή θρησκευτική διδασκαλία με τα ύδατα της αληθείας. Σ’ αυτή την περίπτωσι, η ερώτησίς των αναμφιβόλως επρόδιδε τη μόλυνσί τους από την ειδωλολατρική διδασκαλία της μετεμψυχώσεως, με την άποψί της ότι οι αμαρτίες που έγιναν στην προγενέστερη ζωή προσδιόριζαν το είδος ή την κατάστασι των σωμάτων των μελλοντικών μετενσαρκώσεων μιας αθάνατης ψυχής, που μεταφέρεται σε νέα σώματα.
Η ειδωλολατρική αυτή διδασκαλία του Έλληνος φιλοσόφου Πυθαγόρα μπορούσε πολύ εύκολα να είχε μολύνει τους Ιουδαίους αυτούς μαθητάς του Ιησού, διότι κάτι παρόμοιο εδιδάσκετο από τους Ιουδαίους Φαρισαίους. Πάνω στο σημείο αυτό ο Ιώσηπος λέγει: «Πιστεύουν επίσης ότι οι ψυχές έχουν μια αθάνατη δύναμι μέσα τους και ότι κάτω από τη γη θα υπάρξουν αμοιβές ή τιμωρίες, ανάλογα με το πώς έζησαν, ενάρετα ή φαύλα, στη ζωή αυτή και οι μεν τελευταίοι πρόκειται να παραμείνουν έγκλειστοι σε μια αιώνια φυλακή, αλλ’ οι πρώτοι θα έχουν τη δύναμι ν’ αναζωογονηθούν και να ζήσουν εκ νέου.» Επίσης, «Λέγουν ότι όλες οι ψυχές είναι άφθαρτες, αλλ’ οι ψυχές των αγαθών ανθρώπων μόνον μεταφέρονται σε άλλα σώματα, ενώ οι ψυχές των κακών ανθρώπων υπόκεινται σε αιώνια τιμωρία.»—Ιουδαϊκή Αρχαιολογία, Βιβλίον 18, κεφ. 1 §3· Περί του Ιουδαϊκού Πολέμου, Βιβλίον Β΄, κεφ. Η΄, §14.
Η υπόθεσις του ερωτήματος, ότι ο άνθρωπος θα μπορούσε ν’ αμαρτήση πριν γεννηθή, είναι αντιγραφική. Η Γραφή αποκλείει κάθε δυνατότητα ν’ αμαρτήση
-