Ο Καλός Ποιμένας και ‘Αυτή η Στάνη’ Του
1, 2. (α) Πώς περιέγραψε ο Βασιλιάς Δαβίδ τον Ιεχωβά στον Ψαλμό 23:1; (β) Γιατί ήταν κατάλληλο να παρομοιαστεί ο Ιεχωβά με έναν Ποιμένα και ο Ισραήλ με τα πρόβατά του;
«[Ο ΙΕΧΩΒΑ] είναι ο ποιμήν μου· δεν θέλω στερηθή ουδενός. Εις βοσκάς χλοεράς με ανέπαυσεν· εις ύδατα αναπαύσεως με ωδήγησεν». Με τα λόγια αυτά το άλλοτε τσοπανόπουλο και κιθαρωδός, αλλά αργότερα βασιλιάς του έθνους Ισραήλ, άρχισε έναν από τους πολυαγαπημένους ύμνους του.—Ψαλμός 23:1, 2.
2 Σε κανένα άλλο έθνος, παρά μόνο στον αρχαίο Ισραήλ, θα μπορούσε ένας άλλος ψαλμωδός να γράψει τα λόγια του Ψαλμού 95:6, 7: «Ας γονατίσωμεν ενώπιον του . . . [Ιεχωβά], του Ποιητού ημών. Διότι αυτός είναι ο Θεός ημών· και ημείς λαός της βοσκής αυτού και πρόβατα της χειρός αυτού». Αν και ο ανθρώπινος βασιλιάς του θα μπορούσε να παρομοιωθεί με έναν ποιμένα, το έθνος Ισραήλ θα μπορούσε να παρομοιωθεί με πρόβατα που έχουν για ποιμένα τον ίδιο τον ανώτατο Ποιμένα, τον Ιεχωβά Θεό. Αυτός είναι ο πιο έξοχος Ποιμένας που θα μπορούσαν να μιμηθούν οι άνθρωποι που υπηρετούν σαν συμβολικοί ποιμένες σε μια εκκλησία του αφιερωμένου λαού του Ιεχωβά.
3. Γιατί ήταν κατάλληλο να αποκαλείται ο Ιεχωβά Ποιμένας ακόμη και του Ιησού;
3 Ο Βασιλιάς Δαβίδ προσκίασε τον Ιησού Χριστό, μόνο που αυτός είναι πολύ μεγαλύτερος απ’ όσο ο Δαβίδ των αρχαίων χρόνων, ο οποίος ήταν ο βασιλικός προπάτοράς του. Πολύ κατάλληλα, λοιπόν, θα μπορούσε να παραθέσει και να πει τα λόγια του Δαβίδ: ‘Ο Ιεχωβά είναι ο Ποιμένας μου’. Μήπως ο πρόδρομός του, ο Ιωάννης ο Βαφτιστής δεν έδειξε στους ακροατές του που στέκονταν δίπλα του και είπε σε σχέση με τον Ιησού Χριστό που πλησίαζε: «Ιδού, ο Αμνός [το Αρνί] του Θεού ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου»; (Ιωάννης 1:29, 36) Μιλώντας για τον Ιησού σαν το Αρνί, από την οικογένεια των προβάτων, ο Ιωάννης ίσως είχε κατά νου τα λόγια του εδαφίου Ησαΐας 53:7: «Εφέρθη ως αρνίον επί σφαγήν». Και στο τελευταίο βιβλίο της Αγίας Γραφής, από το εδάφιο Αποκάλυψις 5:6 και μετά, ο δοξασμένος Ιησούς 28 φορές αναφέρεται σαν το συμβολικό Αρνί.
4. Πώς έγινε ο Ιησούς σαν ένα πρόβατο μέσα σε μια στάνη προβάτων και ποια ήταν αυτή η στάνη;
4 Με θαυματουργική γέννηση πάνω στη γη γεννήθηκε μέσα στο έθνος Ισραήλ, το έτος 2 π.Χ. Έτσι ήρθε κάτω από τη διαθήκη του Νόμου που είχε κάνει με τον εκλεγμένο εκείνο λαό ο Ιεχωβά, ο Ποιμένας τού Ισραήλ. Ο προφήτης Μωυσής είχε μεσιτεύσει υπέρ του έθνους Ισραήλ σ’ εκείνη τη διαθήκη του Νόμου, με τις Δέκα Εντολές της. (Γαλάτας 4:4, 5) Και ο Ιησούς σαν μέλος του εκλεγμένου εκείνου λαού γεννήθηκε σαν ένα από τα συμβολικά πρόβατα των οποίων ο Ιεχωβά ήταν ο Υπέρτατος Ποιμένας. Έτσι και ο ίδιος ο Ιησούς βρισκόταν μέσα στη συμβολική στάνη, την ευνοημένη σχέση με τον Θείο Ποιμένα η οποία προστατευόταν από τη διαθήκη του Μωσαϊκού Νόμου σαν από τοίχο.
5. Ποιος είναι ο λόγος που αποκτήθηκε μια διαφορετική άποψη για τη στάνη προβάτων στο εδάφιο Ιωάννης 10:1;
5 Μήπως εδώ ταυτίζουμε την «αυλή [στάνη]» του Ιωάννη κεφάλαιο 10, εδάφιο 1, με τη διάταξη της διαθήκης του Μωσαϊκού Νόμου; Βεβαίως! Η προηγούμενη ερμηνεία ότι η στάνη ήταν η Αβραμιαία διαθήκη βασιζόταν πάνω στην άποψη ότι το κεφάλαιο 10 του Ιωάννη ανέφερε άμεσα μονάχα μία στάνη, και αν συνέβαινε αυτό, τότε η Αβραμιαία διαθήκη ήταν η μόνη λογική της σημασία. Ωστόσο, η περαιτέρω μελέτη του κεφαλαίου αυτού έδειξε ότι ο Ιησούς στην πραγματικότητα μιλούσε για περισσότερες από μία στάνες. Έτσι, όπως θα δούμε, αποδείχτηκε ότι ήταν κατάλληλο, να γίνει μία προσαρμογή στην ερμηνεία αυτή.
6. Πώς αισθάνεσθε σχετικά με τις προσαρμογές αυτές στην κατανόηση των Βιβλικών σημείων;
6 Οι προσαρμογές αυτές γίνονται αναγκαίες από καιρό σε καιρό, γιατί το εδάφιο Παροιμίαι 4:18 μας λέει ότι «η οδός . . . των δικαίων είναι ως το λαμπρόν φως, το φέγγον επί μάλλον και μάλλον, εωσού γίνη τελεία ημέρα». Ασφαλώς οι αποστάτες που εναντιώνονται στην αλήθεια ‘τρίζουν τα δόντια τους’ με τις προοδευτικές αυτές αποκαλύψεις, αλλά αυτό δε μας ταράσσει διόλου. (Πράξεις 7:54) Μάλλον, ευχαριστούμε τον Ιεχωβά που «φως σπείρεται δια τον δίκαιον και ευφροσύνη δια τους ευθείς την καρδίαν». (Ψαλμός 97:11) Είμαστε βέβαιοι ότι θα χαρείτε να γνωρίσετε ποια ακριβώς σημασία έχει η παραβολή του Ιησού για τις στάνες, για σας και για όλους τους Μάρτυρες του Ιεχωβά σήμερα.
Μια Αρχική Στάνη, Κάτω από το Νόμο
7. Σε σχέση με την Ισραηλιτική στάνη προβάτων, πώς ανέλαβε ο Ιησούς έναν καινούργιο ρόλο το 29 μ.Χ.;
7 Τι θα πούμε, λοιπόν, για τη στάνη εκείνη της διαθήκης του Μωσαϊκού Νόμου; Αφού ο Ιησούς είχε βαφτιστεί από τον Ιωάννη το Βαφτιστή, και είχε χριστεί με το άγιο πνεύμα του Θεού και είχε υποστεί τον πειρασμό των 40 ημερών στην έρημο της Ιουδαίας, ο Ιησούς Χριστός ήρθε σαν πνευματικός Ποιμένας στη στάνη των Ισραηλιτών το 29 μ.Χ. Ο Ιησούς Χριστός είπε ότι είχε σταλθεί ειδικά στα «πρόβατα [τα] απολωλότα του οίκου Ισραήλ». (Ματθαίος 10:6· 15:24) Μέχρι το βάφτισμά του απλώς ήταν ένας από τους φυσικούς Ισραηλίτες που ζούσαν μέσα στη διάταξη της στάνης της διαθήκης του Μωσαϊκού Νόμου. Αλλά τώρα έχοντας χρισθεί και αναγεννηθεί από το πνεύμα του Ιεχωβά, ο Ιησούς Χριστός μπορούσε να έρθει στη στάνη εκείνη με τον καινούργιο του ρόλο σαν ‘ο καλός ποιμένας’.—Ιωάννης 10:11.
8. Ποιος ήταν ο συμβολικός θυρωρός του εδαφίου Ιωάννης 10:3, και πώς συμβαίνει αυτό;
8 Ο Ιωάννης ο Βαφτιστής ήταν ο πρώτος που αναγνώρισε τον Ιησού σαν τον Αληθινό Ποιμένα που ήταν διορισμένος από τον Υπέρτατο Ποιμένα, τον Ιεχωβά Θεό. Ο Ιησούς δεν ήρθε για να διαρπάσει τη στάνη, αλλά ήρθε για να κάνει θεμιτή εργασία. Μπορούσε έντιμα να παρουσιάσει τον εαυτό του σαν πνευματικό Ποιμένα στη στάνη του έθνους Ισραήλ. Σύμφωνα με την προφητεία στο εδάφιο Μαλαχίας 4:5 (παράβαλε με Ματθαίο 11:12-14· Λουκά 1:13-17), ο Ιωάννης είχε διοριστεί από τον Υπέρτατο Ποιμένα να είναι ο συμβολικός ‘θυρωρός’ της στάνης των Ισραηλιτών. (Ιωάννης 1:15, 17, 19-28· 10:3) Ο Ιωάννης αναγνώρισε τα διαπιστευτήρια του Ιησού Χριστού σαν Υποποιμένα του Ιεχωβά Θεού και ήταν αμέσως πρόθυμος να τον δεχτεί, να τον ταυτίσει με τον προφητευμένο Μεσσιανικό Ποιμένα ο οποίος θα καλούσε τα πρόβατά του με το όνομά τους και θα τα οδηγούσε σε βοσκή.
9, 10. Πώς ταίριαξε ο Ιησούς με τη δική του περιγραφή για έναν ποιμένα και πώς συμπεριφέρονταν οι Ισραηλίτες ποιμένες στα πρόβατά τους;
9 Ο Ιησούς ταίριαζε με την περιγραφή που έκανε ο ίδιος για τον Αληθινό και Καλό Ποιμένα, όπως αναφέρεται στα εδάφια Ιωάννης 10:1-5: «Αληθώς, αληθώς σας λέγω, όστις δεν εισέρχεται δια της θύρας εις την αυλήν [στάνη, ΜΝΚ] των προβάτων, αλλά ανεβαίνει αλλαχόθεν, εκείνος είναι κλέπτης και ληστής· όστις όμως εισέρχεται δια της θύρας, είναι ποιμήν των προβάτων. Εις τούτον ο θυρωρός ανοίγει, και τα πρόβατα την φωνήν αυτού ακούουσι, και τα εαυτού πρόβατα κράζει κατ’ όνομα και εξάγει αυτά. Και όταν εκβάλη τα εαυτού πρόβατα, υπάγει έμπροσθεν αυτών, και τα πρόβατα ακολουθούσιν αυτόν, διότι γνωρίζουσι την φωνήν αυτού· ξένον όμως δεν θέλουσιν ακολουθήσει, αλλά θέλουσι φύγει απ’ αυτού, διότι δεν γνωρίζουσι την φωνήν των ξένων».
10 Ο ποιμένας στον αρχαίο Ισραήλ εξοικειωνόταν πάρα πολύ με τα πρόβατά του. Είχε ένα γενικό χαρακτηριστικό κάλεσμα, μέσω του οποίου μπορούσε να καλέσει όλα τα πρόβατά του μαζί να τον προσέξουν. Κι ακόμη, έδινε ένα ιδιαίτερο όνομα στο καθένα από τα πρόβατά του. Υπάκουα κάθε πρόβατο ανταποκρινόταν όταν το φώναζε με το δικό του όνομα. Τα πρόβατα γνώριζαν τον τόνο και τη χροιά της φωνής του δικού τους ποιμένα κι έτσι δεν ανταποκρίνονταν στη φωνή των ξένων.
11. Πώς θα πρέπει εμείς ατομικά να αισθανόμαστε σχετικά με το ρόλο του Ιησού σαν Ποιμένα;
11 Παρόμοια, τι ανακούφιση είναι για μας να έχουμε τη διαβεβαίωση ότι ο πνευματικός μας Ποιμένας γνωρίζει τον καθένα από μας με το όνομά του και μπορεί να μας δώσει ατομική προσοχή και φροντίδα! Είθε εμείς να μην είμαστε σαν πολλούς από τους ακροατές στις μέρες του Ιησού που δε συνέλαβαν την ώθηση της γεμάτης νόημα παραβολής του. Σαν προειδοποιητικό παράδειγμα για μας είναι γραμμένο στο εδάφιο Ιωάννης 10:6: «Ταύτην την παραβολήν είπε προς αυτούς [στους Ιουδαίους ακροατές του] ο Ιησούς· εκείνοι όμως δεν ενόησαν τι ήσαν ταύτα, τα οποία ελάλει προς αυτούς».
12. Ποιοι ήταν οι ‘ξένοι’ για τους οποίους μίλησε ο Ιησούς, και γιατί τους χαρακτήρισε έτσι;
12 Εκείνους τους Ισραηλίτες που ήρθαν και αξίωσαν ότι είναι ο υποσχεμένος Μεσσίας ή Χριστός, ο Ιησούς τους αποκάλεσε ξένους. Αυτοί δεν κατάφεραν να συστηθούν σαν ο Μεσσιανικός Ποιμένας του Ιεχωβά από τον διορισμένο του ‘θυρωρό’, ο οποίος ήταν ο Ιωάννης, εκείνος στον οποίο ήρθε ο ίδιος ο Ιησούς προκειμένου να βαφτιστεί. Σ’ αυτό, ο Ιησούς δεν έκανε καθόλου λάθος. (Ματθαίος 3:1-7· Μάρκος 1:1-7· Λουκάς 3:1-9) Για προστασία του λαού ο Ιησούς τώρα είδε ότι ήταν καλό να αποδείξει ότι ήταν Εκείνος τον οποίο έστελνε ο Ιεχωβά σ’ αυτούς σαν τον πνευματικό τους Ποιμένα και να ξεσκεπάσει τους απατηλούς ποιμένες.
Μια Νέα Στάνη Κάτω από τον Καλό Ποιμένα
13. Ποια αλλαγή έκανε ο Θεός σε σχέση με τη στάνη των προβάτων του;
13 Εκείνο που έχει σημασία για κάποιον είναι να μπει μέσα στη σωστή στάνη τότε και τώρα. Μήπως αυτό υπαινίσσεται ότι η επιδοκιμασία του Ιεχωβά Θεού θα μπορούσε να περάσει από τη μία στάνη σε μιαν άλλη; Ναι. Αυτά που είπε στη συνέχεια ο Ιησούς Χριστός στον Ιωάννη κεφάλαιο 10 και αυτά που δείχνουν τα ιστορικά γεγονότα—και τα δυο αυτά πράγματα δείχνουν ότι ο Θεός επρόκειτο να αντικαταστήσει τη στάνη των Ισραηλιτών που ήταν κάτω από το Νόμο με μια καινούργια στάνη. Σημειώστε το αυτό καθώς συνεχίζουμε με τα λόγια του Ιησού.
14, 15. Γιατί είναι φανερό ότι στα εδάφια Ιωάννης 10:7-10 ο Ιησούς αναφερόταν σε μια καινούργια στάνη προβάτων;
14 «Είπε λοιπόν πάλιν προς αυτούς ο Ιησούς», στα εδάφια Ιωάννης 10:7-10, «Αληθώς, αληθώς σας λέγω ότι εγώ είμαι η θύρα των προβάτων. Πάντες όσοι ήλθον προ εμού κλέπται είναι και λησταί· αλλά δεν ήκουσον αυτούς τα πρόβατα. Εγώ είμαι η θύρα· δι’ εμού εάν τις εισέλθη, θέλει σωθή και θέλει εισέλθει και εξέλθει και θέλει ευρεί βοσκήν. Ο κλέπτης δεν έρχεται, ειμή δια να κλέψη και θύση και απολέση· εγώ ήλθον δια να έχωσι ζωήν και να έχωσιν αυτήν εν αφθονία».
15 Παρατηρήστε από αυτό το εδάφιο ότι ο Ιησούς αποκαλεί τον εαυτό του ‘θύρα’ της στάνης που τώρα αναφέρει, θύρα εισόδου σ’ αυτή τη στάνη του Υπέρτατου Ποιμένα, του Ιεχωβά Θεού. Ο Ιησούς δεν ήταν η συμβολική θύρα εισόδου στη στάνη του φυσικού Ισραήλ, γιατί αυτός ο ίδιος είχε γεννηθεί μέσα σε αυτήν με τη γέννησή του από την Ιουδαία παρθένα Μαρία. Ο Ιησούς δεν ήταν ο όμοιος με θύρα μεσίτης της διαθήκης του Νόμου μέσω της οποίας το έθνος Ισραήλ είχε φερθεί σε αποκλειστική σχέση με τον Ιεχωβά Θεό. Πολλά χρόνια προτού γεννηθεί στη γη ο Ιησούς ο Ιεχωβά Θεός είχε πει στο έθνος Ισραήλ: «Εσάς μόνον εγνώρισα εκ πάντων των γενών της γης». (Αμώς 3:2) Από τη συμβολική αυτή Ιουδαϊκή στάνη ο αληθινός Υποποιμένας του Ιεχωβά Θεού επρόκειτο να καλέσει τα πρώτα πρόβατα του ποιμνίου του και να τα οδηγήσει σε ειδική πνευματική βοσκή. Έτσι ο Ιησούς θα έπρεπε τώρα να είχε αρχίσει να μιλάει για μια καινούργια στάνη για την οποία αυτός, ο Καλός Ποιμένας, ήταν με κάποια άλλη έννοια η θύρα.
16. (α) Ποια προηγούμενη ένδειξη υπήρξε ότι ο Ιεχωβά επρόκειτο να αποκτήσει μια καινούργια στάνη προβάτων; (β) Πώς έδειξε ο Ιησούς ότι η καινούργια στάνη προβάτων επρόκειτο σύντομα να έρθει σε ύπαρξη;
16 Οι Ιουδαίοι εκείνοι που αρνήθηκαν να γίνουν όμοιοι με πρόβατα μαθητές του νόμισαν ότι η δική τους ήταν η μόνη στάνη που είχε κατά νου ο Ιεχωβά Θεός και ότι επρόκειτο να διατηρηθεί σε ύπαρξη στο ακαθόριστο μέλλον. Δεν έλαβαν καθόλου υπόψη τους τη ‘νέα διαθήκη’ που είχε υποσχεθεί ο Ιεχωβά Θεός να ιδρύσει σύμφωνα με την προφητεία του Ιερεμία 31:31-34. Αυτό σήμαινε μια καινούργια σχέση με τον Ιεχωβά Θεό και ως εκ τούτου, μια νέα συμβολική στάνη, Ο Ιησούς Χριστός δεν ήταν η θύρα εισόδου σε μια μάντρα προβάτων που επρόκειτο να καταργηθεί, που δε θα περιβαλλόταν πια από το περιτείχισμα της προστασίας του Ιεχωβά. (Εβραίους 8:7-13) Τη νύχτα του εορτασμού του τελευταίου του Πάσχα μαζί με τους Ιουδαίους μαθητές του, ο Ιησούς είπε μερικά σημαντικά λόγια όταν τους πρόσφερε το κρασί του Πάσχα. Έδωσε μια συμβολική έννοια στο κρασί λέγοντας: «Τούτο το ποτήριον είναι η καινή διαθήκη εν τω αίματί μου, το υπέρ υμών εκχυνόμενον».—Λουκάς 22:20· Ματθαίος 26:27-29.
17, 18. (α) Ποια ήταν η καινούργια αυτή στάνη προβάτων για την οποία ο Ιησούς ήταν ο Καλός Ποιμένας; (β) Πώς μπορούσε επίσης να παρομοιωθεί με τη θύρα της νέας αυτής στάνης;
17 Ο Ιησούς Χριστός επρόκειτο να είναι η θύρα σε μια διαρκή μάντρα προβάτων, σε μια μάντρα που θα αντικαθιστούσε την προηγούμενη μάντρα προβάτων για τους φυσικούς Ισραηλίτες κάτω από τη διαθήκη του Μωσαϊκού Νόμου. Όταν ο Ιησούς άφησε τους μαθητές του πίσω στη γη και αναλήφθηκε στον ουρανό 40 μέρες μετά την ανάστασή του από τους νεκρούς, αναλήφθηκε εξακολουθώντας να έχει στην κατοχή του το δικαίωμα του για τέλεια ανθρώπινη ζωή, ένα δικαίωμά που δεν είχε χάσει με κάποια αμαρτία της σάρκας. (Ησαΐας 53:3-12· Πράξεις 8:30-35) Γι’ αυτό, ήταν εξαρτισμένος να υπηρετήσει σαν Μεσίτης και να εφαρμόσει το δικαίωμα αυτό της ζωής, που συμβολιζόταν από το αίμα του, στη σφράγιση μιας νέας και καλύτερης συμφωνίας υπέρ των μαθητών του πάνω στη γη. Πράγμα που είχε κάνει το αργότερο μέχρι τη μέρα της Πεντηκοστής του 33 μ.Χ., όταν το άγιο πνεύμα εκχύθηκε πάνω στους ευπειθείς Ιουδαίους μαθητές του που περίμεναν στην Ιερουσαλήμ.
18 Οι μαθητές αυτοί μ’ αυτόν τον τρόπο φέρθηκαν μέσα στη νέα διαθήκη, και ήρθε σε ύπαρξη μια καινούργια μάντρα προβάτων, μια μάντρα που η σχέση της με τον Ιεχωβά Θεό βασιζόταν στη νέα διαθήκη που σφραγίστηκε με το αίμα του Ιησού Χριστού. Τα συμβολικά πρόβατα στη νέα αυτή μάντρα των προβάτων ήταν γεννημένα από το πνεύμα του Ιεχωβά και χρισμένα με το πνεύμα του. Ο Ιησούς Χριστός ήταν η θύρα γι’ αυτή τη μάντρα των προβάτων καθώς και ο διορισμένος Καλός Ποιμένας τού Ιεχωβά πάνω στα πρόβατα που βρίσκονταν μέσα σε αυτή τη μάντρα ή στάνη.
19. Με ποιο τρόπο εκπληρώθηκε η προφητεία του εδαφίου Ζαχαρίας 13:7;
19 Στη διάρκεια των μερών των τριών ημερών που ο Ιησούς είχε συλληφθεί και ήταν νεκρός μέσα στον τάφο, ήταν υποχρεωμένος να παραδώσει τη φροντίδα των όμοιων με πρόβατα μαθητών του αποκλειστικά στον Υπέρτατο Ποιμένα, τον Ιεχωβά Θεό. Τότε ήταν που εκπληρώθηκε ο λόγος του Ιεχωβά που βρίσκεται στο εδάφιο Ζαχαρίας 13:7, δηλαδή: «Πάταξον τον ποιμένα και τα πρόβατα θέλουσι διασκορπισθή· θέλω όμως στρέψει την χείρα μου επί τους μικρούς». Το χέρι του Παντοδύναμου Ποιμένα, του Ιεχωβά, στράφηκε πάνω σ’ εκείνους τους ασήμαντους μαθητές, μέχρις ότου παραδόθηκαν και πάλι στον αναστημένο Υποποιμένα του, τον Ιησού Χριστό.—Ματθαίος 26:31, 32.
20. Πώς το εδάφιο Ιωάννης 10:16 οδηγεί στην προσδοκία ότι επρόκειτο να έρθει ακόμη μια άλλη στάνη προβάτων, και γιατί αυτό θα πρέπει να μας ενδιαφέρει;
20 Αλλά έχοντας υπόψη τη νέα αυτή στάνη κάτω από τον Καλό Ποιμένα, σημειώστε τι είπε ο Ιησούς στο εδάφιο Ιωάννης 10:16: «Και άλλα πρόβατα έχω, τα οποία δεν είναι εκ της αυλής [στάνης, ΜΝΚ] ταύτης· και εκείνα πρέπει να συνάξω». Δε δείχνει αυτό ότι θα είχε και μια άλλη, δεύτερη, στάνη, την οποία θα υπηρετούσε σαν Καλός Ποιμένας; Αν ναι, πότε θα ερχόταν σε ύπαρξη αυτή και ποια θα ήταν τα πρόβατα που θα περιείχε; Αυτά είναι πολύ επίκαιρα ερωτήματα, και η απάντηση σ’ αυτά μπορεί να έχει ένα άμεσο αποτέλεσμα πάνω στην ελπίδα σας και στις αιώνιες προσδοκίες σας. Έτσι ας εξετάσουμε το θέμα αυτό.
Πώς Θα Απαντήσετε;
□ Πώς γεννήθηκε ο Ιησούς μέσα σε μια στάνη προβάτων, και ποιος ήταν ο Ποιμένας της;
□ Με ποιο καινούργιο ρόλο ήρθε ο Ιησούς το 29 μ.Χ.;
□ Με ποια ιδιότητα υπηρέτησε ο Ιωάννης ο Βαφτιστής σχετικά με την Ισραηλητική στάνη προβάτων;
□ Ποια ήταν η νέα στάνη προβάτων για την οποία ο Ιησούς ήταν ο Καλός Ποιμένας;
□ Τι δείχνει ότι επρόκειτο να δημιουργηθεί ακόμη μια στάνη προβάτων;
[Εικόνα στη σελίδα 12]
Σαν συμβολικός θυρωρός, ο Ιωάννης ο Βαφτιστής καλωσόρισε τον Καλό Ποιμένα, τον Ιησού
[Εικόνα στη σελίδα 13]
Ο Ιησούς οδήγησε τα πρόβατά του σε μια νέα στάνη προβάτων. Ποια ήταν αυτή;