Γιατί Θέλετε Ζωή για Σας και τους Άλλους;

«Άξιος είσαι, Ιεχωβά, να λάβης την δόξαν και την τιμήν και την δύναμιν· διότι συ έκτισας τα πάντα, και δια το θέλημά σου υπάρχουσι και εκτίσθησαν.»—Αποκ. 4:11, ΜΝΚ.

 1. Πώς μπόρεσε ένας μάρτυς του Ιεχωβά να βοηθήση μια γυναίκα ν’ αποκτήση μια νέα άποψι της ζωής;

ΛΙΓΟ μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, στο Βερολίνο της Γερμανίας μια πολύ θλιμμένη γυναίκα ήταν έτοιμη να θέση τέρμα στη ζωή της με μια υπέρμετρη δόσι ναρκωτικών, οπότε χτύπησε το κουδούνι της πόρτας. Άνοιξε την πόρτα αποφασισμένη ν’ απαλλαγή γρήγορα από τον επισκέπτη της, αλλά δεν επέτυχε όταν ο επισκέπτης, ένας διάκονος των μαρτύρων του Ιεχωβά, διέγνωσε τη θλιμμένη κατάστασί της και άρχισε να την παρηγορή με εδάφια της Αγίας Γραφής. Εκείνη, αφού άκουσε προσεκτικά τι λέγει η Γραφή για τη ζωή, πήγε μέσα και απομάκρυνε τα ναρκωτικά φάρμακα. Ο Λόγος του Θεού σε μια τόσο λεπτή στιγμή τής έδωσε μια νέα άποψι της ζωής, ένα λόγο για τον οποίον να ζη.

 2. (α) Ποιος είναι η Πηγή της ζωής; (β) Ποια ευθύνη συνοδεύει τη ζωή;

² Τι είναι ζωή; Κατά τον Άγγλο νομομαθή Ουίλλιαμ Μπλάκστον, ζωή είναι «το άμεσο δώρο του Θεού.» Η Γραφή καθαρά εκθέτει την Πηγή της ζωής λέγοντας: «Μετά σου [Θεέ] είναι η πηγή της ζωής.» (Ψαλμ. 36:9) Μολονότι εμείς, με τη γέννησι, κατέχομε το ιερό αυτό δώρο χωρίς να το ζητήσωμε, ωστόσο θεωρούμεθα υπεύθυνοι γι’ αυτό. Είμεθα υποχρεωμένοι να ζούμε μ’ ένα τρόπο αντάξιο του ιερού αυτού δώρου, αλλά η μεγάλη πλειονότης της ανθρωπότητας δεν εκπληρώνει αυτό το καθήκον.

 3. (α) Ποιον τρόπο ζωής ποθούν οι άνθρωποι; (β) Πώς αποκτά αξία η ζωή;

³ Η επιθυμία να ζούμε είναι βασική, αυθόρμητη. Πραγματικά θέλομε περισσότερο από το να υπάρχωμε απλώς. Οι άνθρωποι ποθούν έναν τρόπο ζωής που να έχη νόημα, να έχη, σκοπό. Το να ζούμε δεν είναι απλώς ν’ αναπνέωμε, αλλά να ενεργούμε, να εργαζώμεθα και να παίζωμε, να κάνωμε χρήσι των οργάνων μας και όλων των αισθήσεων και ικανοτήτων μας. Ζούμε, λοιπόν, όταν είμεθα αληθείς προς τους εαυτούς μας και ανταποκρινόμεθα στις πεποιθήσεις μας. Ζούμε όταν συνδεώμεθα με τη ζωή των άλλων, όταν μάς εμπιστεύωνται ή ενδιαφερόμεθα για κάτι. Ζούμε όταν οικοδομούμε, ελπίζωμε, σχεδιάζωμε και απολαμβάνωμε. Η ζωή αποκτά αξία με το επίτευγμα, με την πείρα. Επομένως, εκείνος που έζησε περισσότερο δεν είναι κατ’ ανάγκην εκείνος που είναι πιο ηλικιωμένος, αλλά εκείνος που έκαμε καλή χρήσι της ζωής και την απήλαυσε στο πλήρες.

 4. Ποιο είναι το αληθινό μέτρον της ζωής; Δώστε ένα παράδειγμα.

⁴ Η Αγία Γραφή ορίζει το αληθινό μέτρον της ζωής ως ποιοτικό μάλλον παρά ποσοτικό. Απλώς το μήκος των ετών δεν αποτελεί ζωή με την πλήρη της έννοια. Οι αστροναύται έφεραν λίθους από τη σελήνη που χρονολογήθηκαν σε δισεκατομμύρια έτη, αλλά αυτοί οι λίθοι δεν έχουν ζήσει. Τι σημασία έχει αν ένας άνθρωπος έζησε εκατό ή διακόσια χρόνια; Αν δεν έκαμε τίποτε χρήσιμο, ή, ίσως το χειρότερο αν χρησιμοποίησε κακώς τη ζωή του για να βλάψη τους άλλους, δεν θα ήταν καλύτερο να μη είχε γεννηθή; (Μάρκ. 14:21) Υπάρχουν σήμερα εκατομμύρια άνθρωποι που ποθούν την αθανασία, αλλά δεν ξέρουν με τι να απασχοληθούν σ’ ένα βροχερό απόγευμα Κυριακής. Εξ άλλου υπάρχουν άνθρωποι που αγαπούν τη ζωή και τη χρησιμοποιούν με σύνεσι στο πλήρες. Ο Ιησούς Χριστός αποτελούσε ένα τέλειο παράδειγμα τούτου. Έζησε μόνον τριάντα τριάμισυ χρόνια, αλλ’ αν γινόταν μια έκθεσις της δράσεώς του με πλήρεις λεπτομέρειες, λέγει ο απόστολος Ιωάννης: «Ουδ’ αυτός ο κόσμος νομίζω θέλει χωρήσει τα γραφόμενα βιβλία.» (Ιωάν. 21:25) Η ζωή του Ιησού ήταν προφανώς μια παραγωγική ζωή. Ώστε, το να χαρακτηρίζωμε τη ζωή ως μακρά ή ως βραχεία είναι απατηλό. Ασφαλώς θα ήταν καλύτερο να χαρακτηρίζωμε τη ζωή ως ενδιαφέρουσα ή ανιαρή, άδεια ή παραγωγική.

Η ΖΩΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΗ ΝΟΗΜΑ

5, 6. (α) Τι πρέπει να περιέχη η ζωή αν πρόκειται να έχη νόημα; (β) Πώς η θεωρία της εξελίξεως υποτιμά την αξία της ζωής· ποια είναι τ’ αποτελέσματα;

⁵ Η απλή ύπαρξις λοιπόν δεν είναι ζωή με την πλήρη έννοια. «Ένας άνθρωπος ζη,» λέγει ο ψυχοθεραπευτής Σίδνευ Ζουράρ, «ενόσω αισθάνεται ότι η ζωή του έχει νόημα και αξία και ενόσω έχει κάτι για το οποίο να ζη.» Αλλά τι σημασία ή έννοια αποδίδει αυτός ο κόσμος στη ζωή, όταν η μεγάλη πλειονότης των διδασκάλων του πιστεύουν ότι η ζωή είναι όχι ένα δώρον του Θεού, αλλά ένα τυχαίο γεγονός της φύσεως; Οι θεωρίες των είναι φανερό ότι δεν σέβονται τη ζωή. Ιδέες όπως είναι η θεωρία της εξελίξεως υποτιμούν την ανθρώπινη ζωή διδάσκοντας ότι ο άνθρωπος είναι ένα ζώο, ένα προϊόν εξελίξεως. Εξευτελίζουν τον άνθρωπο αρνούμενοι την αξιοπρέπειά του ως δημιουργήματος του Θεού. Αυτές οι αντιλήψεις ωδήγησαν πολλούς να μεταχειρίζονται τη ζωή σαν κάτι πολύ φθηνό. Τα εγκλήματα οι βιαιότητες, οι πόλεμοι και η ανηθικότης που ξαπλώνεται στον κόσμο αποτελούν μια αντανάκλασι της ανευλαβείας των ανθρώπων για την ιερότητα της ζωής.

⁶ Οι παράλογες και μη κολακευτικές θεωρίες για την καταγωγή του ανθρώπου αποτελούν βλάσφημη μομφή στον Παντοδύναμο Δημιουργό. Όπως εδήλωσε ο ψαλμωδός: «Ο εχθρός ωνείδισε τον Ιεχωβά· και λαός άφρων εβλασφήμησε το όνομά σου.» (Ψαλμ. 74:18, 22, ΜΝΚ) Τέτοιες απόψεις έχουν μια εξαχρειωτική επίδρασι στην ανθρωπότητα.

 7. Πού μπορούμε να βρούμε περιγραφή της αληθινής σημασίας της ζωής, και με ποια μελλοντική προοπτική;

⁷ Αλλά η Αγία Γραφή μάς δίνει την αληθινή σημασία της ζωής. Ποτέ δεν υποτιμά τον άνθρωπο, αλλά τόν τιμά κάνοντάς μας γνωστή τη συγκινητική αλήθεια για τον άνθρωπο, δηλαδή ότι αυτός είναι το μοναδικό, διακεκριμένο δημιούργημα, που έγινε ‘κατ’ εικόνα και ομοίωσιν’ του Θεού. (Γεν. 1:26-28) Αυτό το γεγονός πρέπει να υποκινήση τον άνθρωπο να αγαπά τη δική του ζωή καθώς και τη ζωή των άλλων. Η προοπτική του ανθρώπου δεν είναι περιωρισμένη με το να μη έχη υπ’ όψιν τίποτε άλλο παρά μόνο τον θάνατο, όπως διδάσκουν οι οπαδοί της εξελίξεως, αλλά, σύμφωνα με την Αγία Γραφή, είναι εκτεταμένη με ζωή αιώνια που επιφυλάσσεται γι’ αυτόν. (Ιωάν. 3:16) Η μελλοντική δυνατότης του ανθρώπου είναι όμορφη από την άποψι της Γραφής—είναι η ελπίδα του ανθρώπου να γίνη ένας τέλειος γυιος ή θυγατέρα του Θεού σε μια παραδεισιακή γη! Ας μη φαίνεται παράδοξο γιατί η θλιμμένη εκείνη Γερμανίδα βρήκε παρηγοριά σ’ αυτά που λέγει η Γραφή για τη ζωή. Αυτή η γνώσις εμπνέει σεβασμό για τη ζωή και μια επιθυμία για συνέχισι της ζωής, προς δόξαν του Δοτήρος της ζωής.

Η ΖΩΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΗ ΣΚΟΠΟ

 8. Τι άλλο πρέπει να έχη η ζωή για να έχη νόημα, αλλά πώς πολλοί άνθρωποι ζήτησαν να το βρουν;

⁸ Αλλά για να έχη νόημα η ζωή, πρέπει να έχη ένα σκοπό. Ένας φοιτητής που παρασύρθηκε από πολλές φιλοσοφίες για τη ζωή ωμολόγησε αυτή την ανάγκη. «Το πρόβλημά μου,» είπε, «είναι ότι δεν έχω λόγο να ζω. . .. ένας άνθρωπος χρειάζεται ένα λόγο για να ζη κι εγώ δεν έχω κανένα.» Η θλιβερή του κατάστασις είναι κοινή. Ποιος λοιπόν είναι ο αληθινός σκοπός της ζωής; Πολλοί ισχυρίσθηκαν ότι ο κύριος σκοπός της ζωής είναι να βρούμε ευτυχία. Αλλά τι είναι ευτυχία; Πώς και που μπορεί να βρεθή; Μερικοί άνθρωποι συγχέουν την ευτυχία με την απλή σωματική ευχαρίστησι και ζητούν να τη βρουν με την ικανοποίησι των αισθήσεων. Άλλοι ζητούν να βρουν τον σκοπό της ζωής στην αφοσίωσι σε κάποιο είδος καλής τέχνης ή σε κάποιον σκοπό, ή και στην αγάπη ενός άλλου ανθρώπου. Αλλά καμμιά απ’ αυτές τις επιδιώξεις δεν έχει ικανοποιήσει τον άνθρωπο για πολύν καιρό.

 9. Ποια είναι η μεγάλη πλάνη σήμερα, και γιατί αποτελεί αυταπάτη;

⁹ Η σημερινή μεγάλη πλάνη είναι ότι ο άνθρωπος μπορεί να ζήση με άρτον μόνον, ότι μια καθαρά υλιστική φιλοσοφία θα ικανοποιήση όλες τις ανάγκες της ζωής. «Δώστε μου ένα σπίτι, ένα αυτοκίνητο, μια συσκευή τηλεοράσεως και μια εργασία να πληρώνω τους λογαριασμούς μου, και θα είμαι ευτυχής,» είναι η τυφλωτική, ελπιδοφόρος αυταπάτη. Αλλά ένα διαφωτιστικό γεγονός, που σπάνια παραδέχονται οι φτωχοί, είναι ότι οι πλούσιοι βρίσκουν λίγη μόνο ευχαρίστησι στα πλούτη των. Γιατί; Διότι, αν και έχουν χρήματα, ομολογούν ότι η ευτυχία και η ευχαρίστησις τους διέφυγαν κάπως. Αν και έχουν άρτον με αφθονία, αναζητούν ακόμη τον σκοπό της ζωής.

10. Πού μπορούμε πραγματικά να βρούμε τον λόγο για τη ζωή και ποιος είναι ο λόγος;

¹⁰ Ο εμπνευσμένος Λόγος του Θεού η Αγία Γραφή μάς δίνει τον λόγο που πρέπει να έχωμε στη ζωή αν ελπίζωμε να έχωμε ικανοποίησι. Ο ψαλμωδός εδήλωσε: «Χαίρω Θεέ μου να εκτελώ το θέλημά σου.» (Ψαλμ. 40:8) Ο Ιησούς Χριστός εδήλωσε επίσης: «Ιδού έρχομαι, διά να κάμω, ω Θεέ, το θέλημά σου.» «Το εμόν φαγητόν είναι να πράττω το θέλημα του πέμψαντός με και να τελειώσω το έργον αυτού.» (Εβρ. 10:9· Ιωάν. 4:34) Ο Χριστιανός απόστολος Παύλος επίσης ετόνισε τον ίδιο αυτό λόγο για ζωή, λέγοντας ότι οι Χριστιανοί έπρεπε να δοκιμάζουν ποιο είναι «το θέλημα του Θεού το αγαθόν και ευάρεστον και τέλειον.» (Ρωμ. 12:2) Και το τελευταίο βιβλίο της Γραφής επίσης τονίζει αυτό το σημείο: «Άξιος είσαι, Ιεχωβά, να λάβης την δόξαν και την τιμήν και την δύναμιν· διότι εσύ έκτισας τα πάντα, και διά το θέλημά σου υπάρχουσι και εκτίσθησαν.» (Αποκάλ. 4:11, ΜΝΚ) Η Γραφή λοιπόν καθαρά υπογραμμίζει τον λόγον της υπάρξεως του ανθρώπου. Το να χρησιμοποιούμε την ζωή για οποιονδήποτε άλλο λόγο σημαίνει ότι χάσαμε τον σκοπό της. Καλό λοιπόν θα ήταν να ρωτήσωμε τον εαυτό μας, Πώς χρησιμοποιούμε τη ζωή μας; Ασχολούμεθα με την εκτέλεσι του θελήματος του Θεού;

Η ΖΩΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΗ ΚΑΙ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑΤΑ

11. Τι πρέπει να περιλαμβάνη η ζωή για να έχη σημασία, και πώς αυτό υποστηρίζεται στις Γραφές;

¹¹ Η ζωή που διάγομε προς δόξαν του Θεού είναι προοδευτική, δεν είναι αδρανής, όπως μπορεί να φαντάζωνται μερικοί. Είναι και αποδοτική. Όταν ο Θεός εδημιούργησε τον πρώτο άνθρωπο Αδάμ και τη σύζυγό του, είπε: «Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και γεμίσατε την γην, και κυριεύσατε αυτήν, και εξουσιάζετε επί των ιχθύων της θαλάσσης και επί των πετεινών του ουρανού και επί παντός ζώου κινουμένου επί της γης.» «Και έλαβε Ιεχωβά ο Θεός τον άνθρωπον και έθεσεν αυτόν εν τω παραδείσω της Εδέμ, διά να εργάζηται αυτόν και να φυλάττη αυτόν.» (Γεν. 1:28· 2:15, ΜΝΚ) Όλ’ αυτά εσήμαιναν έργο, έργο με σημασία, να καθυποτάξουν τη γη και να την κάμουν παράδεισο. Όσον καιρό ο άνθρωπος ησχολείτο στο να κάνη το θέλημα του Θεού, η ζωή του ήταν αποδοτική. Μόνον όταν εζήτησε ιδιοτελείς επιδιώξεις σε αντίθεσι προς το θέλημα του Θεού έκαμε δυστυχισμένη τη ζωή του.—Γέν. 3:8-24.

12. Μπορεί η ζωή να έχη νόημα και να είναι γεμάτη επιτεύγματα κάτω από ατελείς συνθήκες; Δώστε παραδείγματα.

¹² Έξω από την Εδέμ και υπό ατελείς συνθήκες, η ζωή μπορεί επίσης να έχη νόημα και να είναι γεμάτη από επιτεύγματα αν οι άνθρωποι ειλικρινά ασχολούνται στην εκτέλεσι του θελήματος του Θεού. Αυτό υπήρξε το μάθημα της ιστορίας. Με την εντολή του Θεού, ο Νώε κατεσκεύασε μια κιβωτό με την οποία η ανθρώπινη φυλή σώθηκε από εξαφάνισι. (2 Πέτρ. 2:5· 3:5, 6) Τι κατόρθωμα αποδείχθηκε ότι ήταν αυτό! Και τι να πούμε για τον Αβραάμ ο οποίος έγινε πατέρας ενός γυιου σε ηλικία εκατό ετών, λόγω της πίστεώς του. Ή εξετάστε συνοπτικά τη ζωή του Μωυσέως, ο οποίος, μετά τα ογδόντα του χρόνια, έκαμε περισσότερα απ’ όσα κανονικά θα έκαναν δώδεκα άνθρωποι σε μια ολόκληρη ζωή. Αυτός χρησιμοποιήθηκε από τον Θεό για να προκαλέση τον Φαραώ της Αιγύπτου, με αποτέλεσμα ν’ απελευθερωθούν οι Ισραηλίται δούλοι. Ο Μωυσής παρέστη μάρτυς της γεννήσεως του φυσικού Ισραήλ ως έθνους του Θεού και ήταν επικεφαλής του επί σαράντα χρόνια. Πόσο πλούσια ήταν η ζωή του, επειδή προτίμησε να πράττη το θέλημα του Θεού! Η ιστορία πολλών άλλων αναγράφεται για μας στην Αγία Γραφή—ανθρώπων που απέδειξαν ότι, «η ευλογία του Ιεχωβά πλουτίζει και λύπη δεν θέλει προστεθή εις αυτήν.»—Παροιμ. 10:22.

13. Πώς η Χριστιανική διακονία χαρακτηρίζεται από επιτεύγματα; Παρουσιάστε αποδείξεις.

¹³ Η Χριστιανική διακονία χαρακτηρίζεται από ποικίλα επιτεύγματα, όπως και η υπηρεσία των πιστών ανδρών των αρχαιοτέρων χρόνων. Η ζωή του Ιησού αποτελεί ένα τέλειο παράδειγμα τούτου. Η ζωή του είχε νόημα. Είχε επίσης σκοπό, διότι ήλθε «διακονήσαι και δούναι την ψυχήν αυτού λύτρον αντί πολλών.» (Ματθ. 20:28, Κείμενον) Η ζωή του διεκρίθη μ’ ένα επίτευγμα, διότι αυτός ελύτρωσε το ανθρώπινο γένος, ανοίγοντας τον δρόμο για την απελευθέρωσι από την αμαρτία και τον μισθό της τον θάνατο. Εκείνο που έκαμε ήταν αποδοτικό, διότι ανταμείφθηκε με αθανασία στους ουρανούς. (Εβρ. 12:1-3· Φιλιππ. 2:5-11) Κι εκείνοι που προτίμησαν ν’ ακολουθήσουν τα ίχνη του Ιησού βρήκαν επίσης αποδοτική την εκτέλεσι του θελήματος του Θεού. Ο Παύλος είχε γίνει απόστολος των εθνών σχηματίζοντας Χριστιανικές εκκλησίες σε όλη την περιφέρεια της Μεσογείου. Οι επιστολές του αποτελούν ένα μεγάλο μέρος των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών. Τι επιτεύγματα είναι αυτά! Ας μη φαίνεται περίεργο το ότι συνιστά τη Χριστιανική ζωή, λέγοντας: «Μιμηταί μου γίνεσθε, καθώς και εγώ του Χριστού.»—1 Κορ. 11:1.

ΑΠΟΔΟΤΙΚΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ ΣΗΜΕΡΑ

14. (α) Είναι η Χριστιανική διακονία μια αποδοτική επιδίωξις της ζωής σήμερα; (β) Δώστε παραδείγματα.

¹⁴ Αλλά οι καιροί διαφέρουν σήμερα, λέγουν μερικοί. Πιθανόν να νομίζουν ότι μια θρησκευτική ζωή είναι ένας αναιμικός τύπος υπάρξεως, με λίγες περιπέτειες και συγκινήσεις, ή ικανοποίησι που προέρχεται από επιτεύγματα. Αυτή όμως δεν είναι η πείρα των μαρτύρων του Ιεχωβά. Αυτοί βρήκαν τη Χριστιανική διακονία μια πολύ αποδοτική επιδίωξι της ζωής. Δεν κάθονται στα σπίτια τους να θρηνολογούν τους κρίσιμους καιρούς στους οποίους ζούμε. Βγαίνουν να εργασθούν ως ευαγγελιζόμενοι, αναγγέλλοντας τη βασιλεία του Ιεχωβά και μαθητεύοντας ανθρώπους όλων των εθνών. (Ματθ. 24:14· 28:19, 20) Λόγου χάριν, στη Δανία, διάκονοι μάρτυρες του Ιεχωβά συνάντησαν έναν άνδρα και τη σύζυγό του που ήθελαν να μελετούν τη Γραφή, αλλά για ένα πράγμα. Ο άνδρας ωμολόγησε ότι ήταν μέθυσος, και είπε ότι κανένας δεν μπορούσε να τον βοηθήση να βγη από την κατάστασί του. Οι γιατροί προσπάθησαν αλλά δεν επέτυχαν. Εκτός απ’ αυτό το πρόβλημα, η σύζυγός του ήταν τοξικομανής. Προφανώς η κατάστασις ήταν απελπιστική. Αλλ’ όταν διάβασαν μέσα στη Γραφή ότι άλλοι που ήσαν σε όμοιες καταστάσεις θεραπεύθηκαν από τις ασθένειες των, πήραν θάρρος. (1 Κορ. 6:9-11) Έγινε έναρξις Γραφικής μελέτης μ’ αυτούς. Μετά από δύο χρόνια βαπτίσθηκαν ως Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά. Είχαν θεραπευθή τελείως από τον αλκοολισμό, από την τοξικομανία και από το κάπνισμα! Πολλαπλασιάστε αυτή την πείρα χίλιες φορές και θ’ αρχίσετε να διακρίνετε ότι σήμερα κάθε είδους άνθρωποι διορθώνουν τη ζωή τους. (Κολ. 3:8-10) Τι ευχάριστο είναι το να γίνη κανείς ένα μέσον ως συνεργάτης του Θεού για να βοηθήση ανθρώπους σαν αυτούς να συμφιλιωθούν με τον Θεό! Τι ευτυχία απολαμβάνουν αυτοί οι μάρτυρες λόγω της προθυμίας να δαπανούν το χρόνο τους και να δαπανώνται για τους άλλους!—Πράξ. 20:35· Ψαλμ. 110:3.

15, 16. (α) Ποιες άλλες απόψεις της διακονίας αποδεικνύουν ότι αυτή είναι μια αποδοτική επιδίωξις; (6) Τι λέγουν τα εδάφια 2 Πέτρου 1:5-8 σχετικά με αυτό;

¹⁵ Υπάρχουν και άλλες αμοιβές που πηγάζουν από τη Χριστιανική διακονία. Πολλοί νεαροί πιστεύουν ότι το ν’ αποχωρήσουν από την εργασία σημαίνει ν’ αρχίσουν την πραγματική ζωή. Το να είσαι ξαπλωμένος μη κάνοντας τίποτε—‘Α, αυτή είναι η ζωή!’ λέγουν. Αλλά ‘ζωή’ για πόσον καιρό; Η αδράνεια γρήγορα αναπτύσσει δυσαρέσκεια. Είναι ανιαρή. Και μάλιστα, το να βρεθή κανείς στη μελαγχολία της ανίας είναι να ζη στη σκιά της κοπώσεως και της νοσηρότητος. Κινείται κανείς με μισή ζωντάνια. Εξ άλλου, όταν αυτοί οι νέοι βλέπουν τους γονείς των στη γεροντική τους ηλικία να βγαίνουν στη Χριστιανική διακονία για να κάνουν επανεπισκέψεις σε ενδιαφερομένους ανθρώπους, να διεξάγουν Γραφικές μελέτες ή να σπεύδουν στις Χριστιανικές συναθροίσεις, πολύ λίγο καταλαβαίνουν την τονωτική επίδρασι που έχει το να χρησιμοποιούν τα χέρια τους, τα πόδια τους, τη διάνοια τους μ’ αυτόν τον τρόπο. Τούς δίνει ένα αίσθημα ευεξίας. Προφανώς, προκύπτουν οφέλη σ’ εκείνους που ανταποκρίνονται στη συμβουλή του αποστόλου Παύλου: «Εις την σπουδήν άοκνοι· κατά το πνεύμα ζέοντες· τον Ιεχωβά δουλεύοντες.»—Ρωμ. 12:11, ΜΝΚ.

¹⁶ Εκείνοι που αποσύρονται από εργασία, και μάλιστα από εργασία γεμάτη σημασία από ένα νοηματικό έργο, αποσύρονται και από τη ζωή. Το να μη κάνη κανείς τίποτα αποτελεί μια βραδεία αλλά βέβαιη αυτοκτονία. Τα σώματα αυτών των ανθρώπων είναι σαν τα άχρηστα ελατήρια του κρεβατιού· οι διάνοιες των είναι σαν γυμνά δωμάτια, άδεια από ιδέες ή ενδιαφέροντα. Η καλύτερη συνταγή γι’ αυτή την κατάστασι είναι μια σοβαρή μελέτη του Λόγου του Θεού, της Αγίας Γραφής και συμμετοχή στο έργο του Θεού. Η Χριστιανική διακονία τα παρέχει και τα δύο. Το να κάνη κανείς το θέλημα του Θεού τόν γεμίζει με δημιουργικές σκέψεις και ενέργειες. Τόν εμποδίζει από το να γίνη αδρανής και άκαρπος, και να αισθάνεται ότι δεν αξίζει τίποτε. Και τι επίτευγμα και ευλογία είναι αυτό!—Φιλιππ. 4:6-9· 2 Πέτρ. 1:5-8.

Η ΖΩΗ, ΟΜΩΣ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΙΩΝΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗ

17. (α) Τι άλλο πρέπει να προστεθή για να κάμη τη ζωή πλήρως ικανοποιητική; (β) Πώς επιτυγχάνεται αυτό σύμφωνα με το εδάφιο Ιωάννης 17:3;

¹⁷ Ενώ η ζωή γίνεται κάτι άμεσα όμορφο και πολύτιμο για μας και για τους άλλους όταν δαπανάται στην υπηρεσία του Θεού—και αυτό φαίνεται να είναι αρκετή αμοιβή—ωστόσο το να ζούμε μια τόσο γεμάτη ζωή έχοντας μόνο τον θάνατο υπ’ όψιν, δεν θα ήταν πραγματικά ικανοποιητικό. Ο θάνατος είναι εχθρός, δεν είναι φίλος. (1 Κορ. 15:26) Ο Ιησούς ετόνισε την ανάγκη του ανθρώπου για αιώνια ζωή όταν είπε: «Τι ωφελείται άνθρωπος, εάν τον κόσμον όλον κερδήση την δε ψυχήν αυτού ζημιωθή;» (Ματθ. 16:26) Υλικά επιτεύγματα με τον θάνατο υπ’ όψιν δεν είναι διόλου επιτεύγματα. Ο άνθρωπος, για να υπηρετή τον Θεό, πρέπει να ζη· οι νεκροί δεν τιμούν τον Θεό. (Ψαλμ. 115:17) Το όλον ζήτημα της Χριστιανικής διακονίας είναι αυτό: να συμφιλιωθή ο άνθρωπος με τον Θεό για να μπορή να ζη αιώνια προς δόξαν του Θεού. Αλλά είναι δυνατόν αυτό; Ναι, και αυτό είναι το ευαγγέλιο που εκήρυξε ο Ιησούς Χριστός. (Ιωάν. 17:3) Επομένως, ο σκοπός της ζωής μας πρέπει να είναι το να γνωρίσωμε τον Θεό και τον Χριστό για να ζήσωμε αιώνια. Διότι το «χάρισμα του Θεού» είναι όχι μόνον μια ζωή ολίγων ετών, αλλά «ζωή αιώνιος δια Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών.» (Ρωμ. 6:23) Η επιδίωξις αυτού του δώρου είναι εκείνη που κάνει τη Χριστιανική ζωή ενός μάρτυρος του Ιεχωβά να είναι τόσο συναρπαστική, γεμάτη νόημα και, τόσο ικανοποιητική ακόμη και τώρα.

18. Εξηγήστε γιατί η αιώνια ζωή θα ήταν πολύ επιθυμητή.

¹⁸ Αλλά θα ήταν επιθυμητή η αιώνια ζωή; Με τέλειες συνθήκες, γιατί όχι; Ο Ιησούς εχαρακτήρισε αυτή τη μελλοντική υπόσχεσι ως ζωήν «εν αφθονία.» (Ιωάν. 10:10) Ο Παύλος την εχαρακτήρισε ως την πραγματική ζωή [’την όντως ζωήν’ Κείμενον]. (1 Τιμ. 6:19) Και δεν είναι δύσκολο να διακρίνωμε την αιτία. Η αιωνιότης παρέχει αρκετό χρόνο για να σκεπτώμεθα δημιουργικά και να εργαζώμεθα εποικοδομητικά. Το ασυμπλήρωτο ακόμη έργο του Θεού, το έργο της μετατροπής της γης σε παράδεισο, ασφαλώς θα είναι μια από τις πρώτες ημερήσιες φροντίδες που θ’ απασχολήσουν την προσοχή των ανθρώπων στο νέο σύστημα πραγμάτων του Θεού. (Ησ. 65:17-25· 2 Πέτρ. 3:13· Αποκάλ. 21:1-5) Οι διάνοιες των ανθρώπων ποτέ δεν θα παύσουν να αποκτούν γνώσι για τον Ιεχωβά και να μαθαίνουν για πράγματα, αριθμούς και ιδέες για τη ζωή γενικά. Η χωρητικότης του εγκεφάλου είναι ανεξάντλητη και όσο περισσότερο εναποθηκεύει τόσο περισσότερο χρήσιμη γίνεται. Ο εφευρέτης επιστήμων Θωμάς Έντισον κάποτε εθρηνολόγησε την ανικανότητα της διανοίας στην παρούσα κατάστασί της να συλλάβη όλα τα πράγματα του σύμπαντος. Είχε πει ότι δεν γνωρίζομε ούτε το εν εκατομμυριοστόν οποιουδήποτε πράγματος. Αλλά φαντασθήτε τη χαρά που θα προέλθη από τη χρησιμοποίησι της διανοίας στις μεγάλες δυνατότητές της! Όπως είναι σήμερα η ζωή, είναι υπερβολικά δύσκολο να ιδούμε ένα έργο ως το τέλος του. Πολλοί άνθρωποι απλώς κάνουν πράγματα τεμαχιστά και σποραδικά και ελπίζουν ότι το τελικό αποτέλεσμα θα πλησιάζη κάπως στην αισιόδοξη επιθυμία τους. Αλλά στο νέο σύστημα του Ιεχωβά θα υπάρχη χρόνος και δυνατότης να συλλαμβάνωμε μια ιδέα με όλα τα συγκεκριμένα στοιχεία ως την εκπλήρωσί της. Αυτό θα καταλήξη σε ανθρώπινη ευτυχία σε όλη την αιωνιότητα προς δόξαν του Θεού, διότι αυτός είναι ο δεδηλωμένος σκοπός Του.—Ησ. 55:10, 11.

19. Τι μπορούμε να κάμωμε για να εξασφαλίσωμε για μας και τους άλλους το δώρον της αιωνίου ζωής;

¹⁹ Επομένως, να εκτιμάτε τη ζωή ως δώρον του Θεού, κάνοντας τώρα το θέλημα του Θεού. Μεταδώστε αυτόν τον σεβασμό για τη ζωή στους άλλους δείχνοντάς τους τη μόνη Πηγή της ζωής, την αληθινή της σημασία, τον αποδοτικό της σκοπό. Βοηθήστε τους ανθρώπους να γίνουν μαθηταί, του Ιεχωβά Θεού και του Ιησού Χριστού, διδάσκοντας αυτούς όλα όσα παρήγγειλε ο Θεός να κάνουν. Καθώς δείχνομε στους άλλους τον μόνο λόγο της ζωής, θα διατηρούμε μέσα μας νωπό το σκοπό της ζωής. Διότι η ζωή, καθώς και η αγάπη, δεν μπορεί να αναπτυχθή μέσα στο δικό της περιωρισμένο χώρο αλλά ανανεώνεται καθόσον προσφέρεται στους άλλους. Και η μεγαλύτερη και η πιο αποδοτική υπηρεσία της είναι να δοξάζη τον Θεό. Η ύστατη επιθυμία της ζωής λοιπόν εκφράζεται από τον ψαλμωδό, ο οποίος είπε: «Πάσα πνοή ας αινή τον Ιεχωβά. Αλληλούια!»—Ψαλμ. 150:6, ΜΝΚ.