Γιατί ο Αγρός του Θεού θα Είναι Παραγωγικός

 1. Ποια άλλη Ελληνική λέξις τώρα έρχεται στη σειρά για εξέτασι, και πόσο συχνά χρησιμοποιείται στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές;

ΜΕ ΜΙΑ ορθότερη τώρα εκτίμησι της λέξεως αιών, που χρησιμοποιείται από τους θεοπνεύστους συγγραφείς των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών, μπορούμε καλύτερα να διακρίνωμε μεταξύ της λέξεως αυτής και της άλλης λέξεως που έχομε υπό μελέτην, δηλαδή, κόσμος. Αυτή η λέξις χρησιμοποιείται 187 φορές από τους θεοπνεύστους συγγραφείς, κυρίως από τον απόστολο Ιωάννη, και σε κάθε περίπτωσι η Μετάφρασις Βασιλέως Ιακώβου την μεταφράζει με την αντίστοιχη Αγγλική λέξι «world», εκτός μιας περιπτώσεως, δηλαδή, στην 1 Πέτρου 3:3, όπου το κόσμος μεταφράζεται «στολισμός». Το ίδιο αληθεύει και με τη Μετάφρασι Νέου Κόσμου: 186 φορές αποδίδει το κόσμος με την Αγγλική λέξι «world», και μια φορά, στην 1 Πέτρου 3:3, με τη λέξι «στολισμός». Συγγενής είναι η λέξις cosmetic (κοσμητικός).

 2. Γιατί η έκφρασις «νέος κόσμος» δεν χρησιμοποιείται ποτέ στις θεόπνευστες Γραφές;

² Είναι ενδιαφέρον να σημειώσωμε ότι οι θεόπνευστοι συγγραφείς μιλούν για νέους ουρανούς και νέαν γην και Νέα Ιερουσαλήμ, αλλά δεν χρησιμοποιούν ποτέ την έκφρασι νέος κόσμος. Η αιτία τούτου αυγάζει επάνω μας όταν διακρίνωμε ότι στη Γραφή η λέξις κόσμος εφαρμόζεται ή περιστρέφεται γύρω στην ανθρώπινη οικογένεια, στη φυλή του ανθρωπίνου γένους, στους ανθρώπους, και δεν πρόκειται να έχωμε μια νέα ανθρώπινη οικογένεια εδώ επάνω σ’ αυτή τη γη. Το ανθρώπινο γένος απολυτρώνεται. Ο Υιός του Θεού Ιησούς Χριστός απέθανε ως τελεία ανθρώπινη θυσία για να εξαγοράση για το ανθρώπινο γένος ό,τι ο τέλειος Αδάμ στην Εδέμ απώλεσε για μας με την αμαρτία.​—2 Πέτρ. 3:13· Αποκάλ. 3:12· 21:1, 2.

 3. Πώς ορίζεται τώρα ο κόσμος;

³ Όπως δείχνει η χρήσις της λέξεως από τον Πέτρο στην 1 Πέτρου 3:3, η πιο απλή έννοια του κόσμος είναι «διευθέτησις», καθώς επίσης «στολισμός, ωραιότης, κόσμημα», επειδή κάτι καλά διευθετημένο έχει ομορφιά επάνω του. Σύμφωνα με τούτο, στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές, κόσμος πολλές φορές σημαίνει τη διευθέτησι καθώς συνδέεται με το ανθρώπινο γένος ως σύνολον. Έτσι, κατά καιρούς, οι θεόπνευστοι συγγραφείς χρησιμοποιούν τη λέξι κόσμος για να σημαίνη εκείνο το πλαίσιο του περιβάλλοντος, εκείνη τη διάταξι πραγμάτων, στην οποίαν ο άνθρωπος εγεννήθη και στην οποίαν υπάρχει και στην οποίαν έχει να δώση σχετική προσοχή και σεβασμό. Αυτό το πλαίσιο των πραγμάτων που περιβάλλουν και επηρεάζουν το ανθρώπινο γένος έχει οικοδομηθή εδώ επάνω στη γη. Τώρα σημειώστε μερικές χρήσεις της λέξεως κόσμος μ’ αυτή τη δεύτερη έννοια.

4-6. Ποια είναι η έννοια του κόσμος στο κατά Ιωάννην 16:21, στο 1 Κορινθίους 14:10, 11 και στο 1 Ιωάν. 3:17;

⁴ Ο Ιησούς Χριστός, λίγο προτού μπη στα τρομερά του παθήματα, είπε στους πιστούς αποστόλους του: «Η γυνή όταν γεννά, λύπην έχει, διότι ήλθεν η ώρα αυτής· αφού όμως γέννηση το παιδίον, δεν ενθυμείται πλέον την θλίψιν δια την χαράν ότι εγεννήθη άνθρωπος εις τον κόσμον.» (Ιωάν. 16:21) Αυτό δεν σημαίνει πρωτίστως ότι ο άνθρωπος εγεννήθη στην ανθρώπινη οικογένεια, αλλά σημαίνει το πλαίσιο των ανθρωπίνων συνθηκών στις οποίες το νεογέννητο παιδί θα υπάρχη από τότε και έπειτα.

⁵ Ο απόστολος Παύλος, όταν νουθετούσε τους Χριστιανούς να μη χρησιμοποιούν στις συναθροίσεις των ομιλία που είναι ακατανόητη σ’ εκείνους που ακροώνται, είπε: «Τόσα είδη φωνών είναι τυχόν εν τω κόσμω, και ουδέν εξ αυτών είναι ασήμαντον. Εάν λοιπόν δεν γνωρίσω την σημασίαν της φωνής, θέλω είσθαι προς τον λαλούντα βάρβαρος, και ο λαλών, βάρβαρος προς εμέ.» (1 Κορ. 14:10, 11) Έτσι, μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο ή διάταξι πραγμάτων και περιστάσεων που περιβάλλουν το ανθρώπινο γένος, ειδικά τώρα με 2.796 γλώσσες και διαλέκτους, υπάρχουν πολλά είδη φωνών εκτός από άλλα είδη ήχου, που αποδίδεται, να πούμε, με μουσικά όργανα. Αλλά όλα είναι κοινά στην ανθρώπινη πείρα.

⁶ Ο απόστολος Ιωάννης, δίνοντας μια εικόνα ελλείψεως Χριστιανικής αγάπης, έγραψε: «Όστις όμως έχη τον βίον του κόσμου, και θεωρή τον αδελφόν αυτού ότι έχει χρείαν, και κλείση τα σπλάγχνα αυτού απ’ αυτού, πώς η αγάπη του Θεού μένει εν αυτώ;» (1 Ιωάν. 3:17) Για να δείξη έμπρακτη αγάπη ο Χριστιανός, αν έχη τα μέσα για την υποστήριξι ζωής που παρέχονται ή καθίστανται δυνατά από αυτόν τον κόσμο, στον οποίον αυτός και ο αδελφός του ζη, πρέπει να τα μοιράζη με τον ενδεή αδελφό του.

 7. Ποιος είπε ο Ιησούς ότι ήταν ο άρχων αυτού του εξωτερικού πλαισίου πραγμάτων, και πώς υποστηρίζεται το γεγονός αυτό στο κατά Λουκάν 4:5-8;

⁷ Ο Ιησούς Χριστός εξέθεσε ποιο είναι το αόρατο άτομο που διέπει αυτό το εξωτερικό πλαίσιο πραγμάτων που επηρεάζει όλο το ανθρώπινο γένος, όταν είπε λίγο πριν προδοθή και παραδοθή στα χέρια των εχθρών του: «Τώρα είναι κρίσις του κόσμου τούτου· τώρα ο άρχων του κόσμου τούτου θέλει εκβληθή έξω. Δεν θέλω πλέον λαλήσει πολλά μεθ’ υμών· διότι έρχεται ο άρχων του κόσμου τούτου, και δεν έχει ουδέν εν εμοί. . . . ο άρχων του κόσμου τούτου εκρίθη.» (Ιωάν. 12:31· 14:30· 16:11) Ο αόρατος άρχων του κόσμου τούτου δεν είχε καμμιά εξουσία επάνω στον Ιησούν στο τέλος του επιγείου έργου του όπως, επίσης, δεν είχε καμμιά εξουσία επάνω στον Ιησούν όταν ετοιμαζόταν ν’ αρχίση τη διακονία του ως ο Μεσσίας ή Χριστός. Τότε ο Ιησούς ετελείωνε μια νηστεία σαράντα ημερών στην έρημο. «Και αναβιβάσας αυτόν ο διάβολος εις όρος υψηλόν, έδειξεν εις αυτόν πάντα τα βασίλεια της οικουμένης εν μια στιγμή χρόνου· και είπε προς αυτόν ο διάβολος, Εις σε θέλω δώσει άπασαν την εξουσίαν ταύτην και την δόξαν αυτών· διότι εις εμέ είναι παραδεδομένη, και εις όντινα θέλω, δίδω αυτήν· συ λοιπόν εάν προσκύνησης ενώπιόν μου, σου θέλουσιν είσθαι πάντα.» Έτσι Σατανάς ο Διάβολος διεκήρυξε τον εαυτό του ως τον αόρατον «άρχοντα του κόσμου», αλλ’ ο Ιησούς αρνήθηκε να διαπραγματευθή μαζί του.​—Λουκ. 4:5-8.

 8. Πώς μπόρεσε ο Ιησούς να νικήση τον κόσμον ως άνθρωπος;

⁸ Ο Ιησούς ως τέλειος άνθρωπος εν σαρκί ενίκησε αυτόν τον κόσμο, προτού βγη απ’ αυτόν. Όσον αφορά το τελευταίο του πασχάλιο δείπνο με τους αποστόλους του, διαβάζομε: «Προ δε της εορτής του Πάσχα, εξεύρων ο Ιησούς ότι ήλθεν η ώρα αυτού, δια να μεταβή εκ του κόσμου τούτου προς τον Πατέρα», προέβη στο να νίψη τους πόδας των. (Ιωάν. 13:1-5) Όταν επροχώρησε η νύχτα, είπε σ’ αυτούς: «Εξήλθον παρά του Πατρός, και ήλθον εις τον κόσμον· πάλιν αφίνω τον κόσμον, και υπάγω προς τον Πατέρα. . . . Εν τω κόσμω θέλετε έχει θλίψιν αλλά θαρσείτε· εγώ ενίκησα τον κόσμον.» (Ιωάν. 16:28, 33) Στον εαυτό του διευκρίνισε εκείνο που τους είχε ειπεί ενωρίτερα: «Όστις αγαπά την ψυχήν αυτού, θέλει απολέση αυτήν· και όστις μισεί την ψυχήν αυτού εν τω κόσμω τούτω, εις ζωήν αιώνιον θέλει φυλάξει αυτήν.» (Ιωάν. 12:25) Θυσιάζοντας την ανθρώπινη ζωή του ή ψυχή ο Ιησούς απεδείχθη άξιος αθάνατης ζωής με τον ουράνιο Πατέρα του.

 9. Ποιος είναι ένας δεύτερος ορισμός της λέξεως κόσμος, και πώς καταδεικνύεται αυτό στο κατά Λουκάν 12:29, 30;

⁹ Και άλλα Βιβλικά εδάφια θα μπορούσαν να σχολιασθούν για να διευκρινίσουν τη χρήσι της λέξεως κόσμος, ότι σημαίνει το εξωτερικό πλαίσιο που περιβάλλει όλο το ανθρώπινο γένος, στο οποίον ο άνθρωπος ήλθε με γέννησι κάτω από τις σημερινές περιστάσεις. (Ματθ. 16:26· 24:21· Ιωάν. 18:36· Ρωμ. 5:12) Αλλά περνούμε στη χρήσι της με μια άλλη έννοια, μια Χριστιανική χρήσι που υπηνίσσετο μια ιδέα, η οποία πρέπει να υπήρξε πολύ παράδοξη στους ειδωλολάτρας ή εθνικούς. Αυτή η νέα χρήσις της λέξεως κόσμος είναι το να την κάμωμε να σημαίνη τη μάζα του ανθρωπίνου γένους ως χωριστή από τη Χριστιανική εκκλησία και σε αντίθεσι σ’ αυτήν. Αυτή τη σημασία τη βλέπομε στο ότι ο Ιησούς είπε στους μαθητάς του να μη μεριμνούν για τις υλικές των ανάγκες και έπειτα προσέθεσε: «Διότι ταύτα πάντα ζητούσι τα έθνη του κόσμου· υμών δε ο Πατήρ εξεύρει ότι έχετε χρείαν τούτων.»​—Λουκ. 12:29, 30.

10. Διευκρινίστε με κατάλληλα Γραφικά εδάφια αυτόν τον δεύτερο ορισμό της λέξεως «κόσμος».

¹⁰ Αντιπαραβάλλοντας τον κόσμον αυτόν και τους μαθητάς του, ο Ιησούς είπε: «Το πνεύμα της αληθείας, το οποίον ο κόσμος δεν δύναται να λάβη, διότι δεν βλέπει αυτό, ουδέ γνωρίζει αυτό· σεις όμως γνωρίζετε αυτό, διότι μένει μεθ’ υμών, και εν υμίν θέλει είσθαι. Έτι ολίγον, και ο κόσμος πλέον δεν με βλέπει· σεις όμως με βλέπετε.» (Ιωάν. 14:17, 19) Τους προειδοποίησε για το μίσος του κόσμου, λέγοντας: «Εάν ο κόσμος σας μισή, εξεύρετε ότι εμέ πρότερον υμών εμίσησεν. Εάν ήσθε εκ του κόσμου, ο κόσμος ήθελεν αγαπά το ιδικόν του· επειδή όμως δεν είσθε εκ του κόσμου, αλλ’ εγώ σας εξέλεξα εκ του κόσμου, δια τούτο σας μισεί ο κόσμος.» (Ιωάν. 15:18, 19· 7:7· 1 Ιωάν. 3:13) Στην τελευταία του προσευχή με τους αποστόλους του είπε στον Θεό: «Εγώ περί αυτών παρακαλώ· δεν παρακαλώ περί του κόσμου, αλλά περί εκείνων τους οποίους μοι έδωκας, διότι ιδικοί σου είναι. Εγώ έδωκα εις αυτούς τον λόγον σου· και ο κόσμος εμίσησεν αυτούς, διότι δεν είναι εκ του κόσμου, καθώς εγώ δεν είμαι εκ του κόσμου.»​—Ιωάν. 17:9, 14.

11. Πώς ο Παύλος, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης δείχνουν ότι η λέξις κόσμος έχει την έννοια που της δίδεται στην ένατη παράγραφο;

¹¹ Έπειδή ο κόσμος ήταν αποξενωμένος από τον Θεό και εχθρικά διακείμενος προς τον λαό Του, ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Ο Θεός ήτο εν τω Χριστώ, διαλλάσσων τον κόσμον προς εαυτόν, μη λογαριάζων εις αυτούς τα πταίσματα αυτών· και ενεπιστεύθη εις ημάς τον λόγον της διαλλαγής. Υπέρ του Χριστού λοιπόν είμεθα πρέσβεις, ως εάν σας παρεκάλει ο Θεός δι’ ημών· δεόμεθα λοιπόν υπέρ του Χριστού, διαλλάγητε προς τον Θεόν.» (2 Κορ. 5:19, 20· 7:10) Ο μαθητής Ιάκωβος, επίσης, μας δίνει την εξής προειδοποίησι εναντίον ανθρώπων αποξενωμένων από τον Θεό: «Θρησκεία καθαρά και αμίαντος ενώπιον του Θεού και Πατρός είναι αύτη, Να επισκέπτηται τους ορφανούς και τας χήρας εν τη θλίψει αυτών, και να φυλάττη εαυτόν αμόλυντον από του κόσμου.» «Μοιχοί και μοιχαλίδες, δεν εξεύρετε ότι η φιλία του κόσμου είναι έχθρα του Θεού; όστις λοιπόν θέληση να ήναι φίλος του κόσμου, εχθρός του Θεού καθίσταται.» (Ιάκ. 1:27· 4:4) Την αιτία τούτου μας καθιστά σαφή ο απόστολος Ιωάννης λέγοντας: «Εξεύρομεν ότι εκ του Θεού είμεθα· και ο κόσμος όλος εν τω πονηρώ κείται.» (1 Ιωάν. 5:19) Δεν πρέπει να τον αγαπούμε.​—Ιωάν. 2:15-17.

Ο ΑΓΡΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

12. Δώστε τον τρίτο ορισμό της λέξεως κόσμος, και πώς το κατά Ιωάννην 1:9, 10, 29 τονίζει αυτόν τον ορισμό;

¹² Μια τρίτη χρήσις της Ελληνικής λέξεως κόσμος είναι εκείνη που σημαίνει απλώς τους ανθρώπους τους ίδιους, ολόκληρο το σώμα των ως μιας οικογενείας, όλο το ανθρώπινο γένος επάνω στη γη, όλα τα ανθρώπινα πλάσματα, χωριστά από την ηθική τους κατάστασι ή πορεία ζωής, αλλ’ απλώς ως λαόν, πλάσματα του Θεού. Από αυτή την άποψι ο Ιωάννης 1:9, 10 λέγει: «Ήτο το φως το αληθινόν, το οποίον φωτίζει πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον. Ήτο εν τω κόσμω, και ο κόσμος έγεινε δι’ αυτού· και ο κόσμος δεν εγνώρισεν αυτόν.» Από αυτή την άποψι, επίσης, ο Ιωάννης ο Βαπτιστής μπορούσε να δείξη τον Ιησού Χριστό και να κραυγάση: «Ιδού ο Αμνός του Θεού, ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου.»​—Ιωάν. 1:29· 1 Ιωάν. 2:2.

13. (α) Έχοντας αυτόν τον ορισμό υπ’ όψιν όταν διαβάζετε το κατά Ιωάννην 3:16, 17, εξηγήστε τι οι Σαμαρείται της Συχάρ εφρόνουν για τον Ιησούν. (β) Τίνος κόσμου θα ήταν το φως ο Ιησούς και έπειτα οι μαθηταί του;

¹³ Ο Ιησούς, αναφερόμενος στους ανθρώπους που ζουν μέσα στην παρούσα διάταξι, είπε στον Νικόδημο, έναν Ιουδαίο άρχοντα: «Τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, δια να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον. Επειδή δεν απέστειλεν ο Θεός τον Υιόν αυτού εις τον κόσμον, δια να κρίνη τον κόσμον, αλλά δια να σωθή ο κόσμος δι’ αυτού.» (Ιωάν. 3:16, 17) Αυτός ήταν ο τρόπος που οι Σαμαρείται της πόλεως Συχάρ έβλεπαν το ζήτημα, διότι, αφού ο Ιησούς είχε ομολογήσει στη Σαμαρείτιδα ότι αυτός ήταν ο Μεσσίας ή Χριστός και αφού οι Σαμαρείται οι ίδιοι τον είχαν ακούσει να μιλή, είπαν: «Γνωρίζομεν ότι ούτος είναι αληθώς ο Σωτήρ του κόσμου.» Αυτός ήταν ο σωτήρ, όχι των Ιουδαίων μόνο, αλλά και των Σαμαρειτών και άλλων φυλών. (Ιωάν. 4:42) Σύμφωνα με το γεγονός αυτό ο Ιησούς δημοσία είπε ενώπιον των Ιουδαίων: «Εγώ είμαι το φως του κόσμου· όστις ακολουθεί εμέ, δεν θέλει περιπατήσει εις το σκότος, αλλά θέλει έχει το φως της ζωής.» «Ενόσω είμαι εν τω κόσμω, είμαι φως του κόσμου.» (Ιωάν. 8:12· 9:5) Εξ άλλου, οι μαθηταί του πρέπει να είναι το φως του κόσμου.​—Ματθ. 5:14-16· Φιλππησ. 2:15.

14. Τι έγραψε ο Πέτρος για τον Ιησούν ως τον θυσιαστικόν αμνόν;

¹⁴ Σχετικά με τη θυσία του Ιησού ως αμνού ο απόστολος Πέτρος έγραψε: «Ελυτρώθητε . . . δια του τιμίου αίματος του Χριστού, ως αμνού αμώμου και ασπίλου· όστις ήτο μεν προωρισμένος προ καταβολής κόσμου, εφανερώθη δε εν τοις εσχάτοις καιροίς διά σας.»​—1 Πέτρ. 1:18-20.

15, 16. (α) Πότε, ιδιαιτέρως, έλαβε χώραν η ‘καταβολή του κόσμου’; (β) Πώς ο Ιησούς έδειξε ότι έτσι έχει το πράγμα;

¹⁵ Ο Ιησούς εφανερώθη ως ο Μεσσίας ή Χριστός στα έτη 29-33 (μ.Χ.), «εν τοις εσχάτοις καιροίς», όχι στην ‘καταβολήν [ή θεμελίωσι] του κόσμου’. Γι’ αυτό το λόγο η ‘καταβολή του κόσμου’ έλαβε χώραν ενωρίτερα. Πότε; Όταν ο Αδάμ και η Εύα εξεδιώχθησαν από τον παραδείσιο κήπο της Εδέμ, κατεδικάσθησαν σε θάνατο, ή, πιο ιδιαιτέρως, όταν ο Αδάμ και η Εύα παρήγαγαν τέκνα, που θα μπορούσαν να σωθούν από την καταδίκη σε θάνατο που είχαν κληρονομήσει από τον Αδάμ. (Ρωμ. 5:12, 13) Καθ’ όσον δείχνει η Γραφή, ο Άβελ ήταν ο πρώτος αυτού του κόσμου του ανθρωπίνου γένους που ήταν άξιος απολυτρώσεως.

¹⁶ Ότι η θεμελίωσις του κόσμου πρέπει να υπολογισθή ότι έλαβε χώραν τότε, το έδειξε ο Ιησούς όταν είπε στους Ιουδαίους ηγέτας που έτειναν να τον φονεύσουν: «Μαρτυρείτε και συμφωνείτε εις τα έργα των πατέρων σας· διότι αυτοί μεν εφόνευσαν αυτούς [τους προφήτας], σεις δε οικοδομείτε τα μνημεία αυτών. Δια τούτο και η σοφία του Θεού είπε, θέλω αποστείλει εις αυτούς προφήτας και αποστόλους, και εξ αυτών θέλουσι φονεύσει και εκδιώξει. Δια να εκζητηθή το αίμα πάντων των προφητών, το εκχυνόμενον από της αρχής του κόσμου, από της γενεάς ταύτης, από του αίματος του Άβελ, έως του αίματος Ζαχαρίου του φονευθέντος μεταξύ του θυσιαστηρίου και του ναού.» (Λουκ. 11:48-51) Ο Ιησούς έτσι δείχνει ότι η έκχυσις του αίματος όλων των προφητών από καταβολής κόσμου άρχισε με τον Άβελ. Συνεπώς ο Άβελ ζούσε στην ‘καταβολή του κόσμου’. Από αυτόν τον κόσμο του ανθρωπίνου γένους ο Ιησούς Χριστός θα μπορούσε να άρη την κληρονομημένη αμαρτία με τη θυσία του εαυτού του ως του Αμνού του Θεού.​—Γέν. 4:2-11, 25· Ματθ. 23:35· Εβρ. 11:4· 12:24.

17, 18. (α) Πώς ήταν ο Ιησούς ‘προεγνωσμένος προ καταβολής κόσμου’; (β) Πώς ο Ιεχωβά το απεκάλυψε αυτό στο ανθρώπινο γένος όπως αναγράφεται στη Γένεσι 3:15;

¹⁷ Πώς, λοιπόν, ήταν αληθινό ότι ο Ιησούς Χριστός, ο ουράνιος Υιός του Θεού, ήταν ‘προεγνωσμένος προ καταβολής κόσμου’; Κατά το ότι ο Ιεχωβά Θεός προεγνώρισε ότι ο αγαπητός του Υιός θα ήταν ο θυσιαστικός Αμνός του Θεού για την απολύτρωσι του κόσμου του ανθρωπίνου γένους, πριν από τις ημέρες του Άβελ. Προτού ο τέλειος Αδάμ και η Εύα αμαρτήσουν στον κήπο της Εδέμ δεν υπήρχε ανάγκη να κάμη ως σκοπό του ο Θεός την απολύτρωσι του κόσμου του ανθρωπίνου γένους με μια τελεία ανθρώπινη θυσία. Αλλά μόλις αμάρτησε αυτό το πρώτο ανθρώπινο ζεύγος, ο Θεός το εγνώρισε ή το έμαθε, επειδή τώρα ησθάνοντο ότι ήσαν ένοχοι και εκρύβησαν. Ο Θεός συνήγαγε την ομολογία της αμαρτίας των. Αμέσως διεμόρφωσε τον σκοπό του απολυτρώσεως του κόσμου των απογόνων του Αδάμ και της Εύας. Απεκάλυψε αυτόν τον σκοπό λέγοντας στον όφιν, ο οποίος αντεπροσώπευε τον Πειραστήν, Σατανά ή Διάβολο: «Έχθραν θέλω στήσει αναμέσον σου και της γυναικός, και αναμέσον του σπέρματός σου και του σπέρματος αυτής· αυτό θέλει σου συντρίψει την κεφαλήν, και συ θέλεις κεντήσει την πτέρναν αυτού.»​—Γέν. 3:15.

¹⁸ Με το ‘σπέρμα αυτής’, δηλαδή, το σπέρμα της «γυναικός», ο Θεός εννοούσε ιδιαίτερα τον μονογενή του Υιόν, ο οποίος έγινε ο Ιησούς Χριστός επάνω στη γη. Μιλώντας για ‘κέντημα της πτέρνας’ αυτού του ιδιαιτέρου του Υιού, ο Θεός εννοούσε τον θάνατό του. Με θάνατο ο Υιός του Θεού, όχι μόνο απέδειξε την απόλυτη ακεραιότητά του, αλλά και εχρησίμευσε ως απολυτρωτική θυσία σαν ένας αμνός, για να είναι «ο Αμνός του Θεού, ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου.» Έτσι, σύμφωνα με τη Γένεσι 3:15, ο Θεός προεγνώρισε τον Χριστό προτού απαγγείλη τη θανατική καταδίκη εναντίον της Εύας και του Αδάμ και τους εκδιώξη από τον κήπο της Εδέμ, για να γεννά η Εύα τέκνα με πόνους τοκετού. Συνεπώς αυτό ήταν πριν από την ‘καταβολή του κόσμου’, δηλαδή, του κόσμου του ανθρωπίνου γένους με κληρονομημένη αμαρτία, αλλά σε μια λυτρώσιμη κατάστασι εν όψει της θυσίας του κυρίου Σπέρματος της γυναικός του Θεού. Αυτό έγινε προτού ο πιστός Άβελ προσφέρη θυσία προβάτων περίπου στο 3897 π.Χ. Τόσο πριν από τον πραγματικό θάνατό του επάνω στη γη προεγνώσθη ο Ιησούς Χριστός από τον Θεό τον Πατέρα του.​—Γέν. 22:1-18· Έξοδ. 12:3-28· 29:38-42.

19, 20. (α) Ποιους αναφέρει ο Παύλος ως επίσης εκλεκτούς με τον Χριστό «προ καταβολής κόσμου»; (β) Πώς ήταν αυτό δυνατόν;

¹⁹ Ο απόστολος Παύλος, χρησιμοποιώντας την ίδια ακριβώς Ελληνική έκφρασι με τον απόστολο Πέτρο, έγραψε: «Ευλογητός ο Θεός και Πατήρ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ο ευλογήσας ημάς εν πάση ευλογία πνευματική εις τα επουράνια δια Χριστού· καθώς εξέλεξεν ημάς δι’ αυτού προ καταβολής κόσμου, δια να ήμεθα άγιοι και άμωμοι ενώπιον αυτού δια της αγάπης· προορίσας ημάς εις υιοθεσίαν δια Ιησού Χριστού εις εαυτόν, κατά την ευδοκίαν του θελήματος αυτού, . . . δια του οποίου έχομεν την απολύτρωσιν δια του αίματος αυτού.»​—Εφεσ. 1:3-7.

²⁰ Απ’ αυτό πρέπει να κατανοηθή ότι, όταν ο Ιεχωβά Θεός μίλησε για το σπέρμα της «γυναικός» του ως εναντίον του σπέρματος του όφεως, εξέλεξε να περιλαμβάνη το υποσχεμένο αυτό σπέρμα 144.000 άλλους πνευματικούς υιούς, για να γίνουν η Νύμφη του κυριωτέρου Υιού του. Έτσι ο Θεός εξέλεξε τους 144.000 σε ενότητα με τον Ιησού Χριστό «προ καταβολής κόσμου». Για να είναι δυνατόν αυτό, ο Θεός προώρισε να υιοθετήση αυτούς τους 144.000 άλλους πνευματικούς υιούς μέσω του μονογενούς του Υιού Ιησού Χριστού, με το να προμηθεύση ο Ιησούς μια απολυτρωτική θυσία γι’ αυτούς μέσω του χυθέντος αίματός του. Έτσι αυτοί οι 144.000, που εξελέγησαν ν’ αποτελούν μέρος του σπέρματος της γυναικός σε ενότητα με τον Χριστό, θ’ απελευθερώνοντο από τον αμαρτωλό κόσμο του ανθρωπίνου γένους. Καθώς το σπέρμα του όφεως θα περιελάμβανε πολλά άτομα, έτσι και το σπέρμα της γυναικός του Θεού θα περιελάμβανε πολλούς υιούς του Θεού.

«ΕΓΡΑΦΗΣΑΝ . . . ΑΠΟ ΚΑΤΑΒΟΛΗΣ ΚΟΣΜΟΥ»

21. (α) Δώστε την αληθινή έννοια του Αποκάλυψις 13:8, και εξηγήστε γιατί αυτή πρέπει να είναι η σκέψις του κειμένου. (β) Πόσα ονόματα υπάρχουν σ’ αυτό το ιδιαίτερο «βιβλίον της ζωής»;

²¹ Η Αποκάλυψις 13:1-8 εξεικονίζει την ορατή πολιτική οργάνωσι του μεγάλου Όφεως ως ένα θηρίο και λέγει: «Και θέλουσι προσκυνήσει αυτό πάντες οι κατοικούντες επί της γης, των οποίων τα ονόματα δεν εγράφησαν εν τω βιβλίω της ζωής του Αρνίου του εσφαγμένου από καταβολής κόσμου.» Αυτό δεν λέγει ότι το Αρνίον εσφάγη από καταβολής κόσμου, διότι ήταν προεγνωσμένο προ καταβολής κόσμου και εσφάγη πρώτα στο έτος 33 (μ.Χ.), όπως δείχνει η Αποκάλυψις 5:6-10. Έτσι η Αποκάλυψις 13:8 σημαίνει ότι το βιβλίον της ζωής ανήκε στο εσφαγμένο Αρνίον, και ότι οι λάτρεις του συμβολικού θηρίου δεν ήσαν γραμμένοι σ’ αυτό το βιβλίο της ζωής και δεν προωρίζοντο να γραφούν σ’ αυτό. Από «καταβολής κόσμου» αυτοί οι ειδωλολάτραι δεν αποτελούσαν εκλογή του Θεού για τον αριθμό εκείνων που πρόκειται ν’ απολαύσουν αθάνατη ζωή στον ουρανό σε ενότητα με το δοξασμένο Αρνίον του Θεού. Σ’ αυτό το ιδιαίτερο βιβλίον της ζωής παρεσχέθησαν διαστήματα ονομάτων για μόνο 144.000, που αρνούνται να λατρεύσουν το συμβολικό θηρίο και την εικόνα του.​—Αποκάλ. 15:2, 3· 20:4· 21:27.

22, 23. (α) Ποιοι μπορεί να είναι εκείνοι που αναγράφονται στο «βιβλίον της ζωής» ή βιβλίον της Αποκαλύψεως (17:8), και γιατί; (β) Πώς ο Χριστός προφανώς ετόνισε τούτο στο κατά Ματθαίον 25:34;

²² Σχετικά με τους συγχρόνους λάτρεις της εικόνος του θηρίου η Αποκάλυψις 17:8 λέγει: «Και θέλουσι θαυμάσει οι κατοικούντες επί της γης, των οποίων τα ονόματα δεν είναι γεγραμμένα εν τω βιβλίω της ζωής από καταβολής κόσμου.» Επειδή αυτό το εδάφιο δεν λέγει ότι το βιβλίον είναι «του Αρνίου το οποίον εσφάγη», αυτό το βιβλίον ή κύλινδρος θα μπορούσε να είναι εκείνο, στο οποίον αναγράφονται τα ονόματα αυτών που πρόκειται να κληρονομήσουν επίγεια ζωή στο ερχόμενο σύστημα πραγμάτων. Ο Άβελ, λόγω της τιμητικής μνείας που γίνεται σ’ αυτόν στην προς Εβραίους επιστολή 11:4· 12:24, θα ήταν ο πρώτος αναγραφόμενος. (Αποκάλ. 20:12-15) Ο Άβελ είναι ένας από τα «άλλα πρόβατα», για τα οποία ο Καλός Ποιμήν Ιησούς Χριστός παρέδωκε την ψυχή του ή κατέθεσε την ανθρώπινη ζωή του.​—Ιωάν. 10:14-16.

²³ Συνεπώς ο Άβελ θα ζη στην επίγεια επικράτεια της βασιλείας του Θεού, και έτσι, στη γη, θα μπη στις ευλογίες αυτής της βασιλείας του Σπέρματος της «γυναικός» του Θεού. (Γέν. 3:15) Εκεί θ’ απολαμβάνη ζωή με την προβατοειδή τάξι, που σήμερα κάνει καλό στους πνευματικούς αδελφούς του Χριστού, στο υπόλοιπο του Σπέρματος της γυναικός του Θεού. (Αποκάλ. 12:1, 2, 5, 6, 17) Αυτό το προνόμιο είναι προφανώς ό,τι ο Ιησούς Χριστός ετόνισε στην παραβολή του των προβάτων και των εριφίων που τώρα εκπληρώνεται. Σ’ αυτή την παραβολή λέγει στα πρόβατα που συνάγονται στα δεξιά του: «Έλθετε, οι ευλογημένοι του Πατρός μου, κληρονομήσατε την ητοιμασμένην εις εσάς βασιλείαν από καταβολής κόσμου.»​—Ματθ. 25:34.

24. Ποια σημασία υπάρχει στην από τον Ιησού χρήσι της λέξεως καταβολή στο κατά Ματθαίον 25:34 μάλλον παρά της λέξεως θεμελίωσις;

²⁴ Εδώ ο Ιησούς εχρησιμοποίησε τη λέξι καταβολή διαφορετική από τη λέξι θεμελίωσις που εφαρμόζεται σ’ αυτόν ως το «θεμέλιον» της Χριστιανικής εκκλησίας. (1 Κορ. 3:10-12· Εφεσ. 2:20-22) Ορθώς έγινε αυτό, επειδή οι δύο Ελληνικές λέξεις δεν αναφέρονται στο ίδιο πράγμα, και η τοποθέτησις του Ιησού Χριστού ως του «θεμελίου» στην ουράνια Σιών δεν είναι το ίδιο με την «θεμελίωσι» του κόσμου και δεν συμβαίνουν στον ίδιο καιρό ή χρονολογία. (Ησ. 28:16· 1 Πέτρ. 2:5, 6) Η τοποθέτησις του Ιησού Χριστού ως του θεμελίου στη Σιών συμβαίνει χιλιάδες χρόνια μετά τη «θεμελίωσι του κόσμου». Ο Θεός, από τη δήλωσί του στη Γένεσι 3:15 για το Σπέρμα της γυναικός του, άρχισε να ετοιμάζεται για τη Μεσσιανική βασιλεία του, για την ευλογία όλων των «άλλων προβάτων». Έτσι η ευλογία των στην επίγεια επικράτεια της Βασιλείας ετοιμάσθηκε «από καταβολής κόσμου».

«ΝΕΟΙ ΟΥΡΑΝΟΙ ΚΑΙ ΝΕΑ ΓΗ»

25, 26. Τι δείχνει ο Πέτρος ότι υπήρχε πριν από τον κατακλυσμό των ημερών του Νώε, κάνοντας να εγερθή ποιο επίκαιρο ερώτημα;

²⁵ Η ευλογία όλων των «άλλων προβάτων», υπό την βασιλεία του Θεού θα είναι στον καιρό των υποσχεμένων «νέων ουρανών και νέας γης». Οδηγώντας στη μνεία του γι’ αυτούς ο απόστολος Πέτρος γράφει: «Ο Θεός . . . τον παλαιόν κόσμον δεν εφείσθη, αλλά φέρων κατακλυσμόν επί τον κόσμον των ασεβών, εφύλαξεν όγδοον τον Νώε, κήρυκα της δικαιοσύνης.» (2 Πέτρ. 2:4, 5) Ο Πέτρος έπειτα περιγράφει την κατάστασι πριν ακριβώς από αυτόν τον κατακλυσμό όταν γράφη: «Με τον λόγον του Θεού οι ουρανοί έγειναν έκπαλαι, και η γη, συνεστώσα εξ ύδατος και δι’ ύδατος· δια των οποίων ο τότε κόσμος απωλέσθη κατακλυσθείς υπό του ύδατος.»​—2 Πέτρ. 3:5, 6.

²⁶ Σημειώστε ότι ο Πέτρος εδώ αναφέρει τρία πράγματα που περιελαμβάνοντο σ’ αυτόν τον κατακλυσμό: (1) ‘ουρανούς έκπαλαι’, (2) ‘γην συνεστώσαν εξ ύδατος και δι’ ύδατος’, και (3) ‘τον τότε κόσμον’. Κατεστράφησαν όλα αυτά, ή τι έγινε;

27. Τι δεν κατεστράφη από τον Κατακλυσμό, αλλά ποιά αλλαγή στη γη επέφερε ο Κατακλυσμός;

²⁷ Η γη δεν κατεστράφη· είναι ακόμη «συνεστώσα εξ ύδατος». Εν τούτοις, δεν είναι «συνεστώσα δι’ ύδατος». Πώς συμβαίνει αυτό; Επειδή το νερό, ‘δια του οποίου τότε ήτο συνεστώσα’, την κατέκλυσε από τους ουρανούς, αλλ’ όχι από τα νέφη. Ως το εξακοσιοστό έτος της ζωής του Νώε οι ‘έκπαλαι ουρανοί’ ήσαν διαφορετικοί ή είχαν διαφορετικά χαρακτηριστικά από ό,τι έχουν τώρα οι ουρανοί ή το εξωτερικό διάστημα. Είχαν έναν υδάτινο δακτύλιο ψηλά ανηρτημένο επάνω από τη γη και που περιείχε δισεκατομμύρια τόννους ύδατος. Σύμφωνα με το Γένεσις 1:6-8, ο λόγος της διαταγής του Θεού έθεσε αυτόν τον υδάτινο δακτύλιο εκεί στους ουρανούς. Αυτός εκάλυπτε τη γη σαν επιστέγασμα, έτσι ώστε η γη ‘ήτο συνεστώσα δι’ ύδατος με τον λόγον του Θεού’. Τον Νοέμβριο του εξακοσιοστού έτους του Νώε, ο λόγος του Θεού έφερε αυτόν τον περικυκλώνοντα υδάτινο δακτύλιο κάτω στη γη, από την οποίαν είχε αρχικά προέλθει. Έτσι αυτό το χαρακτηριστικό των ουρανών εξηφανίσθη, αλλά οι ουρανοί οι ίδιοι, με τον ήλιο τους, τη σελήνη και τα άστρα, παρέμειναν. (Γέν. 1:14-19· 6:5· 8:7) Τι, λοιπόν, κατεστράφη;

28. (α) Ποιοι κατεστράφησαν από τον Κατακλυσμό, όπως δείχνουν τα λόγια του Πέτρου στη 2 Πέτρου 3:6; (β) Ποιοι δεν περιελήφθησαν στην καταστροφή;

²⁸ Οι άνθρωποι έξω από την κιβωτό του Νώε κατεστράφησαν. Είναι εκείνοι στους οποίους αναφέρεται το 2 Πέτρου 3:6, όταν λέγη ότι «ο τότε κόσμος απωλέσθη κατακλυσθείς υπό του ύδατος». Αυτοί αποτελούσαν εκείνον τον «παλαιόν κόσμον», και, όπως λέγει το 2 Πέτρου 2:5, ο Θεός τους ετιμώρησε, «φέρων κατακλυσμόν επί τον κόσμον των ασεβών». Ήταν ο κόσμος του ανθρωπίνου γένους αποξενωμένος από τον Θεό με τη διαφθορά του και τη βία του, διαχωρισμένος και χωριστά από τον Νώε και τις επτά άλλες ανθρώπινες ψυχές που ήσαν μαζί του στην κιβωτό. Φυσικά, υπήρχαν Νεφιλείμ στη γη εκείνες τις μέρες. Ήσαν το μιξογενές σπέρμα από τον γάμο των απειθών αγγέλων, των υιών του Θεού, με τις ωραίες θυγατέρες των ανθρώπων. (Γέν. 6:1-4) Αν και δυνατόν να είχαν υπεράνθρωπη ζωτικότητα, οι Νεφιλείμ ήσαν σαρξ και, φυσικά, κατεστράφησαν στον Κατακλυσμό. Οι μητέρες των, σύζυγοι των υλοποιημένων αγγελικών υιών του Θεού από τον ουρανό, ήσαν σαρξ και επίσης εχάθηκαν στον Κατακλυσμό· αλλά οι πατέρες των διέφυγαν τον Κατακλυσμό αφαιρώντας την ύλη από τα ανθρώπινα σώματά των και επιστρέφοντας στο αόρατο πνευματικό βασίλειο.​—1 Πέτρ. 3:19, 20· 2 Πέτρ. 2:4· Ιούδας 6.

29. Συνοψίστε τι κατεστράφη και τι διεφυλάχθη.

²⁹ Από τα τρία πράγματα που αναφέρει ο Πέτρος, δεν κατεστράφησαν οι κατά γράμμα ουρανοί και η κατά γράμμα γη· εξωλοθρεύθησαν από το πρόσωπο της γης ο παλαιός ανθρώπινος κόσμος, ένας «κόσμος ασεβών», ο «τότε κόσμος».

30. Ποιοι θα καταστραφούν στον Αρμαγεδδώνα, και ποιοι θα διαφυλαχθούν;

³⁰ Όλο το ανθρώπινο γένος που ήταν αποξενωμένο από τον Θεό ή ‘ασεβές’ κατεστράφη, αλλά η ανθρώπινη οικογένεια δεν εξηλείφθη. Συνεπώς σήμερα έχομε μια σύγχρονη κοινωνία του ανθρωπίνου γένους αυτού του καιρού. Είναι εξίσου ασεβής. Έχει τις ρίζες της στον Αδάμ και στην Εύα, και θα καταστραφή στον ερχόμενο παγκόσμιο πόλεμο του Αρμαγεδδώνος. (Αποκάλ. 16:14, 16) Αλλά η ανθρώπινη οικογένεια θα επιζήση στη γη, διότι, όπως ο Νώε και οι επτά μαζί του στην κιβωτό, τα «άλλα πρόβατα» του καιρού μας θα διαφυλαχθούν μέσα από τον πόλεμον αυτόν και θα μπουν στον καιρό των ‘νέων ουρανών και της νέας γης’. (Ματθ. 24:36-39) Έτσι η ανθρώπινη ζωή θα συνεχισθή στη γη για πάντα.

31. Γιατί, προφανώς, ο Πέτρος έπαυσε να χρησιμοποιή τη λέξι κόσμος στα γραφόμενά του εν σχέσει με τους ουρανούς και την γην, και έτσι τι συμπεραίνομε ότι σημαίνει η έκφρασις «γη»;

³¹ Στο υπόλοιπο της επιστολής του, εν σχέσει με τους ‘σημερινούς ουρανούς και γην’ και τους «νέους ουρανούς και νέαν γην», ο απόστολος Πέτρος δεν χρησιμοποιεί πάλι τη λέξι κόσμος, δηλαδή, ο λαός επάνω στη γη. Αυτό γίνεται προφανώς επειδή ο Πέτρος τώρα χρησιμοποιεί τις εκφράσεις «ουρανοί» και «γη» με μια εικονική ή συμβολική έννοια, που δεν εφαρμόζεται στους κατά γράμμα ουρανούς και γην. Τι θα πούμε, λοιπόν, για τους ανθρώπους, δηλαδή, όλους τους ανθρώπους που είναι ασεβείς, αποξενωμένοι από τον Ιεχωβά Θεό; Αυτοί πρέπει να εννοηθούν στην έκφρασι «γη», διότι συχνά η έκφρασις «γη» σημαίνει τους ανθρώπους που ζουν επάνω στη γη.​—Γέν. 11:1· Ψαλμ. 97:1· Ιερεμ. 22:29.

32. Λογικά, λοιπόν, τι άλλο γίνεται συμβολικό στα γραφόμενα του Πέτρου;

³² Συνεπώς, το μέσον που χρησιμοποιείται για την καταστροφή των σημερινών συμβολικών ουρανών και γης γίνεται, επίσης, συμβολικό, δηλαδή, «πυρ». Έτσι οι κατά γράμμα ουρανοί και γη δεν θα καταστραφούν, όταν θα εκπληρωθή το 2 Πέτρου 3:7, 10 (ΜΝΚ): «Οι δε σημερινοί ουρανοί και η γη, δια του αυτού λόγου είναι αποτεταμιευμένοι, φυλαττόμενοι δια το πυρ εις την ημέραν της κρίσεως και της απωλείας των ασεβών ανθρώπων. . . . Θέλει δε ελθεί η ημέρα του Ιεχωβά, ως κλέπτης εν νυκτί· καθ’ ην οι ουρανοί θέλουσι παρέλθει με συριγμόν, τα στοιχεία δε πυρακτούμενα θέλουσι διαλυθή, και η γη και τα εν αυτή έργα θέλουσιν αποκαλυφθή.» Ο πύρινος καιρός της θλίψεως θα καταστρέψη τον αόρατον έλεγχο του Σατανά ή Διαβόλου πάνω στο ανθρώπινο γένος και την επίγεια κοινωνία των ασεβών ανθρώπων. Αλλά οι Χριστιανοί που είναι συμφιλιωμένοι με τον Θεό θα επιζήσουν.

33. Τι είναι οι νέοι ουρανοί και η νέα γη;

³³ Συνεπώς ο Πέτρος εξακολουθεί και λέγει: «Κατά δε την υπόσχεσιν αυτού νέους ουρανούς και νέαν γην προσμένομεν, εν οις δικαιοσύνη κατοικεί.» (2 Πέτρ. 3:13) Οι νέοι ουρανοί, γινόμενοι συμβολικοί, θα είναι η Μεσσιανική βασιλεία του Ιεχωβά που κυβερνά από το αόρατο βασίλειο. Η νέα γη θα είναι τα ωργανωμένα «άλλα πρόβατα» για τα οποία ο Καλός Ποιμήν Ιησούς Χριστός κατέθεσε την ανθρώπινη ζωή του. Σ’ αυτή τη νέα επίγεια κοινωνία θα καλλιεργήται και θα κατοική δικαιοσύνη, έτσι ώστε η κατά γράμμα γη θα είναι παντού γεμάτη από δικαιοσύνη ανάμεσα σε παραδεισιακές συνθήκες.

34. Ποιος είναι, λοιπόν, ο αγρός έργου του Θεού, και τι πρέπει όλοι οι Χριστιανοί να αισθάνονται υποχρεωμένοι να πράξουν;

³⁴ Αυτό το ένδοξο άγγελμα επηρεάζει και έχει σπουδαιότητα για όλο το ανθρώπινο γένος. Είναι θέλημα Θεού μέσω του Χριστού να φθάσουν αυτά τα αγαθά νέα σε όλη την οικουμένη προτού οι σημερινοί ουρανοί και η γη καταστραφούν και όλοι οι ασεβείς μαζί των. (Ματθ. 24:14) Όλος ο κόσμος του ανθρωπίνου γένους είναι σήμερα αγρός έργου του Θεού και δράσεως, όπως ποτέ προηγουμένως. Ως Χριστιανοί αφιερωμένοι εντελώς στην εκτέλεσι του θελήματος του Θεού, είμεθα υποχρεωμένοι να είμεθα συνεργάται μαζί του στο εξόχως σπουδαίο έργο της σωτηρίας. Εκτιμώντας την παρ’ αξίαν χάριν του σ’ εμάς, θα προχωρήσωμε αποφασιστικά ‘όντες συνεργοί αυτού’. Έτσι θα δείξωμε στοργικά ότι δεν απετύχαμε στον σκοπό όλης της παρ’ αξίαν αγαθότητός του σ’ εμάς μέσω του Ιησού Χριστού.​—1 Κορ. 3:9· 2 Κορ. 5:19 έως 6:1.

[Εικόνες στη σελίδα 273]

Στολισμός (Κόσμος)

Εγεννήθη εις τον Κόσμον

[Εικόνα στη σελίδα 276]

Άβελ, Πρώτος από τον Κόσμο του Ανθρωπίνου Γένους Άξιος Απολυτρώσεως

[Εικόνα στη σελίδα 278]

Ο Κόσμος των Ασεβών Ανθρώπων Κατεστράφη με Νερό