Η Επί του Όρους Ομιλία—Μακαρισμοί 6 έως 9

Ο ΕΚΤΟΣ ‘μακαρισμός’ που ανέφερε ο Ιησούς στην επί του Όρους Ομιλία του είναι ο εξής: «Μακάριοι οι καθαροί την καρδίαν, διότι αυτοί θέλουσιν ιδεί τον Θεόν.»—Ματθ. 5:8

«Οι καθαροί (ή αγνοί) την καρδίαν» είναι άτομα τα οποία εσωτερικώς είναι καθαρά. Έχουν καθαρότητα ή αγνότητα αισθημάτων, επιθυμιών, εκτιμήσεως και ελατηρίων. Αυτή η καθαρότης έρχεται σε οξεία αντίθεσι με την απλή εξωτερική τελετουργική καθαρότητα. (Ματθ. 23:25-28· Μάρκ. 7:3, 4) Οι Γραφές, αντί να ενθαρρύνουν τις εξωτερικές εκδηλώσεις ευσεβείας, ενθαρρύνουν την εκδήλωσι ‘αγάπης εκ καθαράς καρδίας και συνειδήσεως αγαθής και πίστεως ανυποκρίτου.’—1 Τιμ. 1:5.

Εκείνοι που είναι καθαροί στην καρδιά απολαμβάνουν ευτυχία, ιδιαίτερα επειδή «θέλουσιν ιδεί τον Θεόν.» Αυτό δεν σημαίνει κατ’ ανάγκην ότι θα δουν κατά γράμμα τον Θεό με τα ανθρώπινα μάτια τους, διότι ‘άνθρωπος δεν θέλει ιδεί τον Θεό και ζήσει.’ (Έξοδ. 33:20· Ιωάν. 1:18· 1 Ιωάν. 4:12) Αλλά υπάρχουν άλλοι τρόποι με τους οποίους οι λάτρεις στη γη, που υποκινούνται από ορθά ελατήρια, μπορεί να ‘ιδούν τον Θεό’ τώρα. Παραδείγματος χάριν, το να παρατηρή κανείς τον Θεό να ενεργή προς όφελος ενός ατόμου λόγω της ακεραιότητος που επιδεικνύει αυτό το άτομο, είναι ένας τρόπος να ‘ιδή τον Θεό.’ (Ιώβ 19:26· 42:5) Οι επισκέψεις στον ναό στην Ιερουσαλήμ για λατρεία περιγράφονται ως να πήγαινε κάποιος να ‘εμφανισθή έμπροσθεν του Ιεχωβά,’ ή να ‘δη το πρόσωπο του Ιεχωβά.’—Έξοδ. 34:24· Δευτ. 31:11· Ησ. 1:12.

Ο ρηματικός τύπος που χρησιμοποιεί εδώ ο Ματθαίος, «θέλουσιν ιδεί,» προέρχεται από το ρήμα «ορώ» που σημαίνει επίσης «παρατηρώ δια των οφθαλμών της διανοίας, γιγνώσκω, γνωρίζω.» Επειδή ο Ιησούς αντανακλούσε με τέλειο τρόπο την προσωπικότητα του Θεού, μπορούσε να λέγη: «Όστις είδεν εμέ είδε τον Πατέρα.» (Ιωάν. 14:7-9) Εκείνοι που ήσαν καθαροί την καρδιά, που δέχθηκαν τον Ιησού ως Μεσσία και τον άκουσαν, απέκτησαν βαθειά κατανόησι σχετικά με την προσωπικότητα του Θεού. Ασκώντας πίστι στην απολυτρωτική θυσία του Ιησού, απέκτησαν άφεσι αμαρτιών και μια σχέσι με τον Θεό, και μπορούσαν να προσφέρουν ευπρόσδεκτη λατρεία ενώπιον του θρόνου του. (Εφεσ. 1:7) Το να βλέπουν τον Θεό μ’ αυτή την έννοια θα φθάση στο αποκορύφωμά του για τους κεχρισμένους με το πνεύμα Χριστιανούς, όταν αυτοί πάνε στον ουρανό, διότι εκείνοι θα δουν πραγματικά τον Θεό και τον Χριστό.—1 Ιωάν. 3:2· 2 Κορ. 1:21, 22.

Ωστόσο, η ευκαιρία να δη κανείς τον Θεό μέσω ακριβούς γνώσεως και αληθινής λατρείας είναι μόνο για εκείνους που είναι καθαροί την καρδιά. Οι Γραφές δείχνουν ότι εκείνοι που πράττουν την αμαρτία δεν είδαν ούτε γνώρισαν τον Θεό και τον Υιό του. «Πας ο αμαρτάνων δεν είδεν αυτόν, ουδέ εγνώρισεν αυτόν.»—1 Ιωάν. 3:6· 3 Ιωάν. 11· Ψαλμ. 24:3, 4.

«ΟΙ ΕΙΡΗΝΟΠΟΙΟΙ» ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΥΙΟΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Ο Ιησούς, ως έβδομο μακαρισμό στην επί του Όρους Ομιλία του, είπε: «Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, διότι αυτοί θέλουσιν ονομασθή υιοί Θεού.»—Ματθ. 5:9.

«Οι ειρηνοποιοί» δείχνουν αυτή την ιδιότητά τους απ’ αυτά που αποφεύγουν και απ’ αυτά που πράττουν. Τα ειρηνικά άτομα δεν είναι επιθετικά ούτε φιλοπόλεμα· ούτε ανταποδίδουν κακόν αντί κακού όταν αδικούνται. (Ρωμ. 12:14-21) Αλλά υπάρχει επίσης μια θετική πλευρά στη διάθεσί τους.

Οι Γραφές χρησιμοποιούν εδώ τη λέξι «ειρηνοποιοί». Τα άτομα αυτά, όχι μόνο συμπεριφέρονται ειρηνικά, αλλά κάνουν και κάτι άλλο· προσπαθούν με κάθε τρόπο να καλλιεργήσουν ειρήνη και αρμονία μεταξύ αντιμαχομένων παρατάξεων. Αρνούνται να μετέχουν ή να συμφωνήσουν σε κάτι που «διαχωρίζει τους στενωτέρους φίλους.» (Παροιμ. 16:28· 17:9) Με λόγια και με παράδειγμα, ενθαρρύνουν την ειρήνη και μέσα και έξω από τη Χριστιανική εκκλησία.—Ρωμ. 14:19· Εβρ. 12:14.

Οι ειρηνοποιοί είναι ευτυχισμένοι, «διότι αυτοί θέλουσιν ονομασθή υιοί Θεού.» Απολαμβάνουν μια στενή σχέσι με τον Θεό ως τέκνα του. Η διατήρησις αυτής της σχέσεως, όμως, απαιτεί εκ μέρους τους να μιμούνται τις ιδιότητες της προσωπικότητος του Θεού, οι οποίες περιλαμβάνουν και την ειρήνη. (2 Κορ. 13:11· Φιλιππ. 4:9· 1 Θεσσ. 5:23· Εβρ. 13:20· Ιακ. 3:17) «Όποιος δεν δείχνει αγάπη, και εξακολουθεί να εχθρεύεται τον συνάνθρωπό του, «δεν είναι εκ του Θεού.»—1 Ιωάν. 3:10.

Στις ημέρες του Ιησού, οι Ιουδαίοι πίστευαν ότι ήσαν τέκνα του Θεού επειδή ήσαν τα ανθρώπινα δημιουργήματά Του. (Ησ. 64:8) Αλλ’ ο Ιησούς έδειξε ότι αυτό δεν ήταν αλήθεια, μολονότι αυτοί ήσαν οι φυσικοί απόγονοι του Αβραάμ. (Ιωάν. 8:39, 41) Πράγματι, σε ωρισμένους ο Ιησούς δήλωσε: «Σεις είσθε εκ πατρός του διαβόλου.» (Ιωάν. 8:44) Επειδή όλο το ανθρώπινο γένος έχει κληρονομήσει την αμαρτία από τον Αδάμ, ο οποίος δημιουργήθηκε ως επίγειος υιός «του Θεού,» κανείς δεν γίνεται αυτομάτως υιός του Θεού.—Ρωμ. 3:23· 5:12· Λουκ. 3:38.

Μόνο στους ειρηνοποιούς, οι οποίοι δέχθηκαν τον Ιησού ως Μεσσία και λυτρωτή, εδόθη η ‘εξουσία να γείνωσι τέκνα Θεού, εις τους πιστεύοντας εις το όνομα αυτού.’ (Ιωάν. 1:12· Ησ. 53:12· 1 Πέτρ. 2:24) Ο ‘πολύς όχλος’ των ειρηνικών άλλων προβάτων του Καλού Ποιμένος Ιησού Χριστού, θα τον έχη ως ‘Αιώνιο Πατέρα’ του στη διάρκεια της χιλιετούς του βασιλείας, αλλά στο τέλος θα τους παραδώση στον ουράνιο Πατέρα του για να γίνουν τέκνα του Θεού.—Αποκάλ. 7:9-17· Ιωάν. 10:14-16· Ησ. 9:6· 1 Κορ. 15:27, 28.

ΔΙΩΚΟΝΤΑΙ, ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΕΥΤΥΧΕΙΣ

Ως όγδοο μακαρισμό σ’ αυτή την ομιλία, ο Ιησούς δήλωσε: «Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, διότι αυτών είναι η βασιλεία των ουρανών» (Ματθ. 5:10) Επεξέτεινε τη σημασία αυτών των λόγων του όταν είπε τον ένατο μακαρισμό: «Μακάριοι είσθε, όταν σας ονειδίσωσι και διώξωσι και είπωσιν εναντίον σας πάντα κακόν λόγον ψευδόμενοι ένεκεν εμού. Χαίρετε και αγαλλιάσθε, διότι ο μισθός σας είναι πολύς εν τοις ουρανοίς· επειδή ούτως εδίωξαν τους προφήτας τούς προ υμών.»—Ματθ. 5:11, 12 παράβαλε με Λουκάν 6:22, 23.

«Οι δεδιωγμένοι» είναι οι Χριστιανοί οι οποίοι έχουν υποστή χλευασμό, υβρισμούς και εξορία «χάριν δικαιοσύνης,» ή «ένεκεν του Υιού του ανθρώπου.» Τα παθήματά τους οφείλονται στο ότι λατρεύουν τον Ιεχωβά και φέρουν το όνομα του Ιησού Χριστού και ακολουθούν πιστά τα ίχνη του.—1 Πέτρ. 2:19-21.

Ο λόγος για τον οποίο πρέπει να χαίρουν στην περίπτωσι αυτή είναι ο ίδιος που εδόθη και στον πρώτο μακαρισμό, δηλαδή, επειδή «αυτών είναι η βασιλεία των ουρανών.» (Παράβαλε με Ματθαίον 5:3.) Μολονότι αυτό μπορεί να σημαίνη χλευασμό, εκδίωξι από τις κοινότητές τους, ακόμη και θάνατο σε μερικές περιπτώσεις, οι Χριστιανοί γνωρίζουν ότι η ‘χαρά’ να κυβερνούν με τον Χριστό στην ουράνια βασιλεία του Θεού ή ν’ απολαμβάνουν τέλεια ανθρώπινη ζωή ως επίγειοι υπήκοοι αυτής της βασιλείας αξίζει κάθε θυσία.—Ματθ. 25:21, 23· Εβρ. 12:2· Αποκάλ. 21:1-5.

Αυτός ο ‘μισθός εν τοις ουρανοίς’ (δηλαδή, από τον Θεό) δεν έρχεται υπό την έννοια μισθών που κερδίζει το άτομο λόγω της εργασίας που έκανε. Σε καμμιά περίπτωσι δεν μπορούν αμαρτωλοί άνθρωποι να κερδίσουν την εύνοια του Θεού και να τον υποχρεώσουν να τους ευλογήση. (Γαλ. 2:16· Ιακ. 2:10) Η αμοιβή των ευλογιών της βασιλείας είναι ‘ανεκδιήγητος δωρεά,’ μια απόδειξις της αγαθωσύνης και της γενναιοδωρίας του Θεού. (2 Κορ. 9:15· Ιακ. 1:16-18) Είναι μια αμοιβή που δίδεται στους Χριστιανούς για το ότι υπέμειναν πιστά χλευασμό, διωγμό και κακόβουλα ψεύδη που ειπώθηκαν εναντίον τους λόγω της αδιάρρηκτης αφοσιώσεώς τους στον Θεό.

Ο Ιησούς, επίσης, παρουσίασε μια αντίθεσι σ’ αυτούς τους δύο τελευταίους μακαρισμούς, λέγοντας: «Ουαί εις εσάς, όταν πάντες οι άνθρωποι σας ευφημήσωσι· διότι ούτως έπραττον εις τους ψευδοπροφήτας οι πατέρες αυτών.» (Λουκ. 6:26) Αντί να διακηρύττουν την αλήθεια του Θεού, οι ‘ψευδοπροφήτες’ του αρχαίου Ισραήλ έλεγαν αυτά που ήθελε ν’ ακούση ο λαός και ο λαός ‘αγαπούσε ούτω.’ (Ιερεμ. 5:31) Αλλά μια τέτοια δημοτικότης δεν υπήρξε ποτέ ένδειξις της ευνοίας του Θεού. Την επιδοκιμασία του Ιεχωβά Θεού έχουν μόνο τα άτομα που ομιλούν και ενεργούν σε αρμονία με τον λόγο του. (Ψαλμ. 15:1, 2) Εκείνοι που ενεργούν έτσι, όμως, πρέπει ν’ αναμένουν διωγμό, διότι ο Ιησούς είπε: «Εάν εμέ εδίωξαν, και σας θέλουσι διώξει.»—Ιωάν. 15:20.