Κεφάλαιο 20

Θα Αγιάσετε Σεις Τώρα το Όνομά Του;

 1. (α) Στην υποδειγματική Κυριακή προσευχή, ποια θέσι σπουδαιότητος δίνομε δικαιολογημένα στο αίτημα: «Αγιασθήτω το όνομά σου»; (β) Όταν ο Ιησούς ήταν στη γη, ποια σπουδαιότητα έδωσε στο δικό του όνομα, και για την πιστότητά του μέχρι θανάτου ποιο όνομα έδωσε ο Ιεχωβά σ’ αυτόν;

Τι βάθος σκέψεως, τι πλούτον σημασίας περιέχει η υποδειγματική προσευχή που συνέθεσε ο Ιησούς για τους μαθητάς του με τα αρχικά λόγια: «Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά σου»! Τι υπέροχος λόγος υπήρχε για να προτάξη ο Ιησούς αυτό το αίτημα σε μια τέτοια υποδειγματική προσευχή για τους ακολούθους του! Γι’ αυτό εμείς σήμερα δεν τολμούμε να δώσωμε στο πρωταρχικό αυτό αίτημα μια θέσι κατωτέρας σπουδαιότητος στην εξέτασι των πραγμάτων. Ο Κύριος Ιησούς δεν προέταξε το δικό του όνομα. Προέταξε το όνομα του ουρανίου Πατρός του, το έθεσε πριν από το δικό του όνομα. Πραγματικά, όταν εδίδαξε αυτή την προσευχή, η οποία έγινε γνωστή ως η Κυριακή Προσευχή, ούτε είπε καν στους μαθητάς του ν’ αναπέμπουν την Κυριακή προσευχή εν ονόματι του Ιησού Χριστού. Μόνο στο τέλος της επιγείου ζωής του δίδαξε τους μαθητάς του ν’ αναπέμπουν προσευχή στον ουράνιο Πατέρα εν ονόματι του Ιησού Χριστού ως του Υιού του Θεού και ως Μεσίτου μεταξύ Θεού και ανθρώπων. (Ιωάννης 14:13, 14· 15:16· 16:23, 24, 26) Γι’ αυτή την ταπεινοφροσύνη και πιστότητα ο Ιεχωβά Θεός έδωσε στον νομιμόφρονα Υιόν του ένα όνομα που είναι δεύτερο μόνο μετά το δικό Του όνομα. Γι’ αυτό αναγινώσκομε:

«Όστις [ο Χριστός Ιησούς] εν μορφή Θεού υπάρχων, δεν ενόμισεν αρπαγήν το να ήναι ίσα με τον Θεόν· αλλ’ εαυτόν εκένωσε, λαβών δούλου μορφήν, γενόμενος όμοιος με τους ανθρώπους· και ευρεθείς κατά το σχήμα ως άνθρωπος εταπείνωσεν εαυτόν, γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού. Δια τούτο και ο Θεός υπερύψωσεν αυτόν, και εχάρισεν εις αυτόν όνομα το υπέρ παν όνομα· δια να κλίνη εις το όνομα του Ιησού παν γόνυ επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων· και πάσα γλώσσα να ομολογήση ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Κύριος, εις δόξαν Θεού Πατρός.»—Φιλιππησίους 2:5-11.

 2. (α) Σε μίμησι του Υιού του Θεού, τι θα επιθυμούμε να κάνωμε όσον αφορά το όνομα του Θεού; (β) Σύμφωνα με τον Ψαλμό 79:6, σε τι οδηγεί η άγνοια του ονόματός του;

² Σε μίμησι αυτού του πρώτου Υιού του Θεού, του Διδασκάλου της Κυριακής προσευχής, θα επιθυμούμε ν’ αγιάσωμε το όνομα του Θεού και Πατρός στη ζωή μας. Ναι, θα συνεργαζώμεθα με τον Ιεχωβά Θεό για ν’ αγιάση αυτός το όνομά του. Όσο περισσότερο μαθαίνομε για το όνομά του και για ό,τι αυτό σημαίνει για όλα τα πλάσματα στο σύμπαν, τόσο περισσότερο θα κατανοούμε ότι το όνομά του είναι άξιο ν’ αγιασθή για πάντα και να καθαρισθή από κάθε βεβήλωσι που επεσωρεύθη σ’ αυτό. Θα κατανοήσωμε, επίσης, πόσο δικαία είναι η καταστροφή όλων εκείνων, που δεν επικαλούνται αυτό το όνομα, αλλά το βεβηλώνουν και το ονειδίζουν. Εντελώς δικαία είναι η Θεόπνευστη προσευχή, που περιέχεται στον Ψαλμό 79:6 «Έκχεον την οργήν σου επί τα έθνη, τα μη γνωρίζοντά σε, και επί τα βασίλεια, τα μη επικαλεσθέντα το όνομά σου.» Αυτό δεν είναι καμμιά υπερβολή: Η άγνοια του ονόματος του Ιεχωβά οδηγεί σε καταστροφή!

 3. Προς όφελός μας, με ποιον θα είμεθα ανυπόμονοι να γνωρισθούμε, και πώς μπορούμε να το επιτύχωμε;

³ Αν έχωμε στην καρδιά μας τα αιώνιά μας συμφέροντα, θα έχωμε την προθυμία να γνωρισθούμε με τον Θεό, να τον γνωρίσωμε όπως είναι και όχι όπως τον έχει κακοπαραστήσει ο «Χριστιανικός κόσμος.» Αυτή τη γνωριμία μπορούμε να την αποκτήσωμε διαβάζοντας και μελετώντας το Βιβλίον του ονόματός του, την Αγία Γραφή, και συνδεόμενοι στενά με την επιδοκιμασμένη ορατή οργάνωσί του, τον «λαόν δια το όνομά του,» το υπόλοιπο των κεχρισμένων μαρτύρων του, την τάξι του «πιστού και φρονίμου δούλου.» Το όνομα είναι εκείνο του πρώτου Σωτήρος, διότι λέγει ο Ψαλμός 3:8 (ΜΝΚ), «του Ιεχωβά είναι η σωτηρία.» Το ίδιο το όνομα του μονογενούς Υιού του Θεού, του Ιησού, σημαίνει «ο Ιεχωβά Είναι Σωτηρία.» Πρέπει να πλησιάσωμε τον μεγάλο Σωτήρα.

 4. (α) Με το ν’ ακούσωμε αυτό το θείο όνομα, ποιος δρόμος ανοίχθηκε σε μας; (β) Σήμερα, κοντά στο τέλος της επιγείου σταδιοδρομίας της εκκλησίας, τι είναι σπουδαίο για τη σωτηρία όπως εξετέθη στην ίδρυσι της εκκλησίας την Πεντηκοστή;

⁴ Πόσο ευγνώμονες μπορούμε να είμεθα που εμάθαμε για τον μεγάλο Σωτήρα και το όνομά Του! Με την εκμάθησι τούτου μας ανοίχθηκε ο δρόμος της αιωνίου σωτηρίας. Πώς; Όταν ιδρύθη η Χριστιανική εκκλησία πάνω στον Κύριο Ιησού Χριστό ως τον συμβολικό λίθο την ημέρα της Πεντηκοστής του έτους 33 μ.Χ., ο απόστολος Πέτρος ωμίλησε στο πλήθος των χιλιάδων Ιουδαίων και προσηλύτων και παρέθεσε την προφητεία του Ιωήλ 2:32: «Και πας όστις αν επικαλεσθή το όνομα του Ιεχωβά, θέλει σωθή.» (Πράξεις 2:21) Οι πιστοί που επεκαλέσθησαν τότε το όνομα του Ιεχωβά εσώθησαν από την καταστροφή που υπέστη η αντιχριστιανική Ιερουσαλήμ μετά από τριάντα επτά χρόνια (στο 70 μ.Χ.) από τον Ρωμαϊκό στρατό. Σήμερα, που είμεθα κοντά στο τέλος της επιγείου σταδιοδρομίας της κεχρισμένης Χριστιανικής εκκλησίας, είναι, επίσης, ανάγκη να επικαλούμεθα το όνομα του Ιεχωβά, ιδίως τώρα που είμεθα πολύ κοντά στη «μεγάλη και φοβερά ημέρα του Ιεχωβά,» οπότε η επίγεια οργάνωσις του Σατανά, περιλαμβανομένου και του «Χριστιανικού κόσμου,» θα παταχθή «με ανάθεμα.» Στο όνομα του Θεού υπάρχει ασφάλεια!

 5. (α) Από την Πεντηκοστή μέσω ποίου πρέπει να γίνεται η επίκλησις του θείου ονόματος; (β) Μπορεί τώρα να υπάρχη άγνοια ή άρνησις του ενός αλλά συγχρόνως διακράτησις του άλλου, σύμφωνα με την πορεία των Ιουδαίων ή του «Χριστιανικού κόσμου»;

⁵ Από την Πεντηκοστή του έτους 33 μ.Χ. πρέπει να κάνωμε αυτή την επίκλησι το ονόματος του Ιεχωβά εν ονόματι του Υιού του Ιησού Χριστού. Αν υπάρχη Υιός, τότε είμεθα πρόθυμοι να γνωρίσωμεν ποιος είναι ο Πατήρ ονομαστικά. Δεν τολμούμε ν’ αγνοήσωμε τον Πατέρα και ν’ αποδώσωμε όλη τη δόξα στον Υιό. «Ούτος είναι ο αντίχριστος, ο αρνούμενος τον Πατέρα και τον Υιόν. Πας ο αρνούμενος τον Υιόν, δεν έχει ουδέ τον Πατέρα· όστις ομολογεί τον Υιόν, έχει και τον Πατέρα. Δια τούτο εφανερώθη ο Υιός του Θεού δια να καταστρέψη τα έργα του διαβόλου.» (1 Ιωάννου 2:22, 23· 3:8) Στις ημέρες των αποστόλων Πέτρου και Ιωάννου οι Ιουδαίοι ενόμιζαν ότι μπορούσαν ν’ αναγνωρίσουν Εκείνον ο οποίος είναι ο Πατήρ και συγχρόνως ν’ απορρίψουν του Υιό του. Στις ημέρες μας ο «Χριστιανικός κόσμος» ισχυρίζεται ότι αναγνωρίζει τον Υιό, αλλά σχεδόν αγνοεί τον Πατέρα, τον Ιεχωβά· παρατρέχει το όνομά του και δεν διδάσκει τον λαό να το επικαλήται.

 6. Γιατί ο Ιησούς εφανέρωσε στους μαθητάς του το όνομα του Πατρός του, και σε ποιους παράγοντας για σωτηρία πρέπει να έχωμε πίστι;

⁶ Ο Ιησούς εφανέρωσε το όνομα του Πατρός στους μαθητάς για να μπορούν να το επικαλούνται για σωτηρία. Πρέπει να έχωμε πίστι και στον Πατέρα και στον Υιό· επίσης και στο άγιο πνεύμα, την αόρατη ενεργό δύναμι που πηγάζει από την ουράνια Πηγή του, τον Πατέρα, κι έρχεται σ’ εμάς μέσω του Υιού.

 7. Πώς εκφράζομε την πίστι μας στον Πατέρα και τον Υιόν μ’ ένα έμπρακτο τρόπο, και πώς έχομε λάβει εντολή να συμβολίσωμε αυτή την έμπρακτη εκδήλωσι;

⁷ Την πίστι μας στον Πατέρα και στον Υιό πρέπει να την εκφράζωμε εμπράκτως, κάνοντας αφιέρωσι ολοκλήρου του εαυτού μας στον Ιεχωβά Θεό, το ίδιο που έκαμε κι ο Ιησούς. Ο Ιησούς αφιερώθηκε κι έγινε δεκτός βάσει της ιδίας του τελείας δικαιοσύνης. Εμείς μπορούμε ν’ αφιερωθούμε στον Ιεχωβά Θεό μόνο μέσω του δικαίου του Υιού Ιησού Χριστού. Ο Ιησούς Χριστός μάς έδωσε εντολή να συμβολίζωμε αυτή την αφιέρωσι με βάπτισμα ή κατάδυσι μέσα στο νερό, να βαπτιζώμεθα «εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του αγίου πνεύματος.» (Ματθαίος 28:19) Όταν βαπτιζώμεθα στο όνομα του Πατρός όπως βαπτίσθηκε κι ο ίδιος ο Ιησούς, αγιάζομε έτσι το όνομα του ουρανίου Πατρός, του Ιεχωβά.

 8. Μετά την αφιέρωσί μας, τι πρέπει να κάνωμε σχετικά με το όνομα του Ιεχωβά και σ’ ενότητα με ποιον;

⁸ Αφού αφιερωθούμε σ’ Αυτόν, είναι ανάγκη να εξακολουθήσωμε να επικαλούμεθα το όνομα του Ιεχωβά, όπως έκανε κι ο προφήτης Μωυσής, όπως έκανε κι ο Αρχιερεύς Ααρών, καθώς κι ο προφήτης Σαμουήλ. (Ψαλμός 99:6) Αυτό πρέπει να το κάνωμε μαζί με την εκκλησία του «λαού δια το όνομα αυτού.» Το εδάφιο Σοφονίας 3:9 (ΜΝΚ) προλέγει σχετικά με την εποχή μας: «Τότε θέλω αποκαταστήσει εις τους λαούς γλώσσαν καθαράν, δια να επικαλώνται πάντες το όνομα του Ιεχωβά, να δουλεύωσιν αυτόν υπό ένα ζυγόν.»

 9. Με το πνεύμα του Θεού τι προτρεπόμεθα ενθέρμως να κάνωμε για σωτηρία, και πώς ο Παύλος τονίζει αυτό το σημείο εις Ρωμαίους 10:10-15;

⁹ Ο Θεός δια του πνεύματός του εκχύνει την αγάπη του μέσα στην καρδιά μας, πράγμα που μας κάνει ανιδιοτελείς. Μας κάνει να ενδιαφερώμεθα για τη σωτηρία των άλλων. Ενθέρμως λοιπόν προτρεπόμεθα να κάνωμε γνωστό το όνομα του Θεού στους άλλους. Αυτό, πραγματικά, έχει ως αποτέλεσμα τη δική μας σωτηρία. Ο Παύλος τονίζει αυτό το σημείο, λέγοντας:

«Διότι με την καρδίαν πιστεύει τις προς δικαιοσύνην, και με το στόμα γίνεται ομολογία προς σωτηρίαν· διότι λέγει η Γραφή, “Πας ο πιστεύων επ’ αυτόν, δεν θέλει καταισχυνθή.” Επειδή δεν είναι διαφορά Ιουδαίου τε και Έλληνος· διότι ο αυτός Κύριος είναι πάντων, πλούσιος προς πάντας τους επικαλουμένους αυτόν. Διότι ‘πας όστις επικαλεσθή το όνομα του Ιεχωβά, θέλει σωθή.’ Πώς λοιπόν θέλουσιν επικαλεσθή εκείνον εις τον οποίον δεν επίστευσαν; και πώς θέλουσι πιστεύσει εις εκείνον περί του οποίου δεν ήκουσαν; και πώς θέλουσιν ακούσει χωρίς να υπάρχη ο κηρύττων; Και πώς θέλουσι κηρύξει, εάν δεν αποσταλώσι; Καθώς είναι γεγραμμένον, “Πόσον ωραίοι οι πόδες των ευαγγελιζομένων ειρήνην, των ευαγγελιζομένων τα αγαθά!”»—Ρωμαίους 10:10-15· Ησαΐας 28:16· 52:7· Ιωήλ 2:32.

10. Πώς μπορούμε να κάνωμε ωραίους τους πόδας μας σε κάθε είδους ανθρώπους;

¹⁰ Θέλετε να είναι οι πόδες σας «ωραίοι» στους λαούς όλων των εθνών και φυλών που ποθούν σωτηρία; Ο τρόπος, με τον οποίον μπορείτε να κάμετε τους πόδας σας ωραίους σ’ αυτούς, είναι το να διακηρύττετε το ευαγγέλιον των αγαθών πραγμάτων, δηλαδή, να κηρύττετε. Όχι, βέβαια, μέσα σε καμμιά εκκλησία του «Χριστιανικού κόσμου,» αλλά στα σπίτια των ανθρώπων, όπως έκαναν ο Ιησούς και ο απόστολοι.

11. Τι αποστέλλει ο Ιεχωβά τους αφιερωμένους να κάνουν, και πώς τους υποβοηθεί με εφόδια να κάνουν το προειπωμένο έργον;

¹¹ Αν κάμετε και συμβολίσετε την αφιέρωσί σας στον Ιεχωβά Θεό, θα σας στείλη να κηρύξετε, εφοδιάζοντάς σας πλήρως με το άγγελμά του και τις οδηγίες του. Όπως ο Ηλίας κι ο Ελισσαιέ με τους «υιούς των προφητών,» έτσι και η του Ιεχωβά τάξις του Ελισσαιέ σήμερα παρέχει υποβοήθησι στην εκτέλεσι της προειπωμένης προφητεύσεως ή κηρύξεως μέσω της κοινωνίας Νέου Κόσμου των μαρτύρων του Ιεχωβά. Αυτό είναι για την αιώνια σωτηρία μας.

12. Ποιο είναι το ευλογημένο προνόμιο και η ευκαιρία μας σήμερα να κάνωμε, και σε ποια προσευχή εκείνων που ενεργούν έτσι θ’ απαντήση ο Ιεχωβά ο ίδιος;

¹² Ευλογημένο είναι το προνόμιο και η ευκαιρία μας σήμερα ν’ αγιάζωμε το όνομα του Ιεχωβά στην ίδια τη ζωή μας και να υποβοηθούμε τους άλλους, που εκζητούν αιώνια ζωή, να το αγιάσουν τώρα στη ζωή τους. Καθόσον εξακολουθούμε ν’ αγωνιζώμεθα γι’ αυτό, ο Ιεχωβά Θεός ο ίδιος στον γοργά πλησιάζοντα ωρισμένο καιρό του θ’ απαντήση στην προσφιλή μας προσευχή σ’ Αυτόν: «Αγιασθήτω το όνομά σου.»

[Εικόνα στη σελίδα 380]

Αφιερωμένα στον αγιασμό του ονόματος του Ιεχωβά. Κεντρικά γραφεία της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά στο Μπρούκλυν, που εξυπηρετούν τους μάρτυρας του Ιεχωβά.