Το Πεδίον της Βιβλικής Προφητείας — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

Το Πεδίον της Βιβλικής Προφητείας

«Ουδεμία προφητεία της γραφής, γίνεται εξ ιδίας του προφητεύοντος διασαφήσεως.»—2 Πέτρου 1:20.

1, 2. Ποια είναι μερικά ερωτήματα που ανήκουν στο πεδίον της Βιβλικής προφητείας; Τι είναι οι Βιβλικές προφητείες;

ΘΕΙΕΣ προφητείες! Τι είναι αυτές; Γιατί χρησιμοποιούνται; Από πού προέρχονται; Ποιοι χρησιμοποιούνται για να τις διαβιβάσουν; Με ποιο μέσον και με ποιον τρόπο διαβιβάζονται; Υπάρχουν κλειδιά που τις διανοίγουν; Έχουν άρα γε περισσότερες από μια εκπληρώσεις; Πώς μπορεί να αποδειχθή ότι είναι αληθινές; Πότε μπορούν να κατανοηθούν; Με ποια έννοια προφητεύουν σήμερα οι μάρτυρες του Ιεχωβά; Για να κατανοήσωμε το απέραντο πεδίον της Βιβλικής προφητείας, χρειάζεται να δοθή απάντησις στα ερωτήματα αυτά και σε πολλά άλλα.

² Και πρώτον, τι είναι οι Βιβλικές προφητείες; Αποτελούν μέρος του πλήθους των θείων αποκαλύψεων του Ιεχωβά Θεού που ανεγράφησαν και διεφυλάχθησαν για μας στις Εβραϊκές και στις Ελληνικές Γραφές. Ένα μεγάλο μέρος της Βίβλου είναι γραμμένο σ’ αυτή τη μορφή ιερής δηλώσεως. (Ρωμαίους 3:2) Ο Ιησούς το έδειξε αυτό όταν είπε: «Πρέπει να πληρωθώσι πάντα τα γεγραμμένα εν τω νόμω του Μωυσέως και προφήταις και Ψαλμοίς περί εμού.» (Λουκάς 24:44) Προφητεία είναι η πρόρρησις ενός γεγονότος που πρόκειται να συμβή στο μέλλον. Είναι η διδασκαλία ή πρόρρησις μελλοντικών συμβάντων, η οποία είναι πέρα από τη δύναμι του φυσικού ανθρώπου. Συνεπώς, η προφητεία που είναι αληθινή, είναι έκθεσις γεγονότων και συμβάντων που γίνονται γνωστά πριν από τον καιρό που θα λάβουν χώραν στο μέλλον. Ή αλλιώς, η προφητεία είναι ιστορία γραμμένη από πριν.

3. Γιατί ο Θεός προέκρινε να χρησιμοποίηση την προφητεία ως μια μορφή ιερής δηλώσεως:

³ Γιατί ο Θεός εχρησιμοποίησε αύτη τη μορφή ιερής δηλώσεως; Φαίνεται ότι ο Θεός προέκρινε να εκθέση από πριν πολλούς από τους μεγαλειώδεις σκοπούς του και τις λεπτομέρειες των σε μορφή προφητείας, ως μια απόδειξι της προγνώσεώς του και του ότι ήταν κύριος της καταστάσεως που εδημιουργήθη με την ανταρσία της Εδέμ. Επιπρόσθετα, εχρησιμοποίησε αυτό το είδος ιερής δηλώσεως για να κρύψη ή φυλάξη ιερά μυστικά που θα εχρησίμευαν ως πνευματική τροφή για τους δούλους του κατά την αποκάλυψί τους σε μέλλουσες γενεές. Πολλά από αυτά τα απόρρητα είχαν μια επιφανειακή ή περιωρισμένη εφαρμογή κατά τον καιρό που διεβιβάσθησαν, αλλά διετυπώθησαν έτσι, ώστε να περιέχουν βαθύτερα κρυμμένα πράγματα που θα ήρχοντο στο φώς σε μεταγενεστέρους καιρούς. (Εφεσίους 3:5· Ματθαίος 10:26) Η μελέτη των Βιβλικών προφητειών και των εκπληρώσεών των είναι αναγκαία για να φθάση κανείς σε μια ακριβή γνώσι της αληθείας όσον αφορά τον Θεόν και τον ερχόμενον νέον δίκαιον κόσμον του. (Εφεσίους 1:17) Είναι αναγκαία για την οικοδόμησι της πίστεώς μας στον Θεόν και στον Χριστόν Ιησούν, τον Βασιλέα. Επειδή η αληθινή θρησκεία είναι μια αποκεκαλυμμένη θρησκεία που βασίζεται σε θείες αποκαλύψεις, οι Χριστιανοί που ασκούν την αληθινή λατρεία δεν ακολουθούν την ανόητη πορεία πολλών σήμερα που μεταχειρίζονται με περιφρόνησι την προφητεία. Μάλλον οι αληθινοί λάτρεις ‘τα πάντα δοκιμάζουν’ και ‘το καλόν κατέχουν’, αυτό δε περιλαμβάνει τις θείες αποκαλύψεις στη μορφή των προφητειών.—1 Θεσσαλονικείς 5:20, 21.

4. Από πού προέρχονται οι θείες προφητείες;

⁴ Οι Βιβλικές προφητείες προέρχονται από τον Ιεχωβά Θεό. Δεν πηγάζουν από τη μεγαλοφυΐα οποιουδήποτε ανθρώπου. «Ουδεμία προφητεία της Γραφής, γίνεται εξ ιδίας του προφητεύοντος διασαφήσεως. Διότι δεν ήλθε ποτέ προφητεία εκ θελήματος ανθρώπου, αλλ’ υπό του Πνεύματος του Αγίου κινούμενοι ελάλησαν οι άγιοι άνθρωποι του Θεού. (2 Πέτρου 1:20, 21) Επομένως ο Ιεχωβά Θεός είναι ο πρωτουργός της αληθινής προφητείας. Ο Ιεχωβά είναι ο μέγας Πρωτουργός και Τελειωτής των έργων του, και αυτό φανερώνεται έτσι στην Αποκάλυψι 1:8 (Μ.Ν.Κ.), όπου αναφέρεται: «Εγώ είμαι το Α και το Ω, αρχή και τέλος, λέγει Ιεχωβά ο Θεός, ο Ων και ο Ην και ο Ερχόμενος, ο Παντοκράτωρ.» Μόνο ο Ιεχωβά Θεός γνωρίζει το τέλος από την αρχή και συνεπώς μπορεί να προγνωρίζη μέλλοντα γεγονότα σύμφωνα με τους σκοπούς του. (Ησαΐας 46:9, 10) Ακόμη και ο Ιησούς Χριστός εμαρτύρησε ότι οι προφητικές και άλλες θείες εκφράσεις που διετυπώνοντο μέσω αυτού, δεν ήσαν δικής του προελεύσεως. (Ιωάννης 14:10) Όχι μόνο η χορήγησις προφητείας απόκειται πλήρως στον Ιεχωβά, αλλά και η ερμηνεία της επίσης, όπως κατεδείχθη σαφώς από τον Ιωσήφ όταν, ερμηνεύοντας το όνειρο του Φαραώ, είπε: «Ουχί εγώ· ο Θεός θέλει δώσει εις τον Φαραώ σωτήριον απόκρισιν.»—Γένεσις 41:15, 16.

ΤΑΞΕΙΣ ΠΡΟΦΗΤΩΝ

5. Ποιοι χρησιμοποιούνται να εκφέρουν προφητείες, και ποιες τρεις τάξεις απ’ αυτούς υπάρχουν;

⁵ Ένας προφήτης ή μια προφήτισσα είναι ένα άτομο που χρησιμοποιείται για να εκφέρη προφητεία. Στα Εβραϊκά ο προφήτης λέγεται ναβί. Ο ομιλητής του Θεού Σαμουήλ λέγει ότι στους πολύ αρχαίους χρόνους οι προφήτες ήσαν ενίοτε γνωστοί ως βλέποντες. (1 Σαμουήλ 9:9) Εν τούτοις, η Γραφή αναφέρει ως «προφήτας» όλους τους ανθρώπους που εχρησιμοποιήθηκαν από τον Θεό και μέσω των οποίων διεβιβάσθησαν προφητείες, άσχετα με τον καιρό της ιστορίας που έζησαν. Στους Βιβλικούς χρόνους υπήρχαν τρεις τάξεις προφητών: πρώτον, εκείνοι που αναφέρονται ως προφήται από γενική άποψι· δεύτερον, η γραμμή των προφητών και τρίτον, οι προφήται που αναφέρονται στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές. Στην ομάδα εκείνων που αναφέρονται ως προφήται από γενική άποψι, βρίσκομε ανθρώπους σαν τον Ενώχ, τον Νώε, τον Αβραάμ, τον Ααρών, τον Μωυσή και τον Ιησούν. Όλοι αυτοί ήσαν ισχυροί ομιληταί του Ιεχωβά στην εποχή τους, που εχρησιμοποιήθηκαν να εκφέρουν ιερές δηλώσεις συντριπτικής για τον κόσμο σπουδαιότητος. Οι προφητείες των ανεγράφησαν για μας και είναι μεγάλης σημασίας σήμερα.—Ιούδας 14· Εβραίους 11:7· Γένεσις 20:7· Έξοδος 7:1· Δευτερονόμιον 18:15· Λουκάς 24:19· Πράξεις 3:22.

6. Περιγράψατε τη γραμμή των προφητών.

⁶ Η δεύτερη τάξις, η γραμμή των προφητών, αρχίζει με τον Σαμουήλ και διατρέχει όλη τη χρονική απόστασι έως τον Ιωάννη το Βαπτιστή. (1 Σαμουήλ 3:20· Λουκάς 1:76· Πράξεις 3:24) Αυτοί ήσαν ειδικοί ομιληταί του Ιεχωβά που απεστέλλοντο να δώσουν συμβουλή στους βασιλείς και στο έθνος. Μετά τον καιρό του Σολομώντος, οπότε υπήρχαν τα δύο έθνη, του Ισραήλ και του Ιούδα, το καθένα με το χωριστό του κυβερνητικό οίκο βασιλέων, ο Θεός επρονόησε να υπηρετήση κάθε χώρα μια γραμμή προφητών. Η γραμμή των προφητών που υπηρέτησαν το βόρειο βασίλειο του Ισραήλ άρχισε με τον Αχιά, και συνεχίσθηκε για να περιλάβη τον Ιηού, τον υιόν του Ανανί, τον Ηλία, τον Μιχαία, τον Ελισσαιέ, τον Ιωνά, τον Ωσηέ, τον Αμώς και τελευταίον, τον Ωδήδ. (1 Βασιλέων 11:29· 2 Χρονικών 28:9) Όλοι οι άλλοι εξέχοντες προφήται των παλαιών χρόνων, πολλοί από τους οποίους έχουν βιβλία της Γραφής που φέρουν το όνομά των ως συγγραφέων, ήσαν ομιληταί που απεστάλησαν στο νότιο βασίλειο του Ιούδα. Μερικοί απ’ αυτούς ήσαν ο Γαδ, ο Νάθαν, ο Ιωήλ, ο Ησαΐας, ο Μιχαίας, ο Ναούμ, ο Σοφονίας, ο Ιερεμίας, ο Αββακούμ, ο Ιεζεκιήλ, ο Αβδιού, ο Δανιήλ, ο Ζαχαρίας, ο Αγγαίος και ο Μαλαχίας. Μόνο δύο προφήτισσες μνημονεύονται σ’ αυτή την τάξι, δηλαδή, η Όλδα, η σύζυγος του Σαλλούμ, και η Άννα από τη φυλή του Ασήρ. (2 Χρονικών 34:22· Λουκάς 2:36) Υπήρχαν επίσης όμιλοι προφητών που ωνομάζοντο «υιοί των προφητών» και εχρησιμοποιούντο από τον Κύριο. Μερικοί από τους προφήτες, όπως ο Ηλίας, ο Ελισσαιέ και ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, είχαν μαθητάς που τους ακολουθούσαν και εκτελούσαν έργο όμοιο με το δικό τους.—1 Βασιλέων 20:35· 2 Βασιλέων 4:38· Μάρκος 2:18.

7. Ποιο έργο εξετέλεσαν αυτοί οι προφήται;

⁷ Όλοι οι προφήται της δευτέρας αυτής τάξεως ήσαν γενναίοι μάρτυρες του Ιεχωβά. Ήσαν πάντοτε στη διάθεσι των άλλων για να τους συμβουλεύωνται σε ιδιωτικές και δημόσιες υποθέσεις. Απηύθυναν δημόσιες επιπλήξεις στους παραβάτας της διαθήκης του νόμου είτε αυτοί ήσαν βασιλείς είτε το ίδιο το έθνος. Προέλεγαν μέλλοντα γεγονότα. Μερικοί απ’ αυτούς έκαναν θαύματα με τη δύναμι του Θεού. Ετάσσοντο δίχως συμβιβασμούς με το μέρος του Θεού σε οποιοδήποτε επίμαχο ζήτημα του καιρού των. Ήσαν έτοιμοι ν’ αντισταθούν στο ρεύμα της δημοσίας γνώμης και καταδιώξεως μάλλον, παρά να συμβιβασθούν στην αφοσίωσί των ως προφητών του Ιεχωβά. Η πιστότης και ακεραιότης των ανάμεσα σε συνθήκες ασυνήθως καταπιεστικές, ήταν καταπληκτική, και γι’ αυτήν ο Παύλος γράφει: «Σαμουήλ και των προφητών οίτινες δια της πίστεως κατεπολέμησαν βασιλείας, . . . έφραξαν στόματα λεόντων, έσβεσαν δύναμιν πυρός, έφυγον στόματα μαχαίρας, ενεδυναμώθησαν από ασθενείας, έγειναν ισχυροί εν πολέμω, έτρεψαν εις φυγήν στρατεύματα αλλοτρίων· έλαβον γυναίκες τους νεκρούς αυτών αναστηθέντας· άλλοι δε εβασανίσθησαν μη δεχθέντες την απολύτρωσιν, δια να αξιωθώσι καλητέρας αναστάσεως· άλλοι δε εδοκίμασαν εμπαιγμούς και μάστιγας, έτι δε και δεσμά και φυλακήν· ελιθοβολήθησαν, επριονίσθησαν, επειράσθησαν, με σφαγήν μαχαίρας απέθανον, περιεπλανήθησαν με δέρματα προβάτων, με δέρματα αιγών· υστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, των οποίων δεν ήτο άξιος ο κόσμος· πλανώμενοι εν ερημίαις και όρεσι και σπηλαίοις και ταις τρύπαις της γης.» (Εβραίους 11:32-38) Τι μνημειώδης αναγραφή προς το συμφέρον της αληθινής λατρείας, για την πορεία εκείνων που είχαν κληθή ως ομιληταί του Θεού! Αυτοί οι αποδεδειγμένοι προφήται μάς μιλούν σήμερα με βροντώδεις τόνους καθώς αποκαλύπτόνται οι τέλειες εκπληρώσεις των προφητειών των η μία κατόπιν της άλλης για να σχηματίσουν ένα όρος κρίσεως εναντίον αυτής της παρούσης γενεάς.

8. Ποιοι είναι οι Χριστιανοί προφήται, και τι έργο έκαναν;

⁸ Έπειτα από τις ημέρες του Ιησού, αναφέρεται στις Γραφές μια άλλη τάξις προφητών, οι οποίοι προσδιορίζονται γενικώς ως Χριστιανοί προφήται. Κατά την οικοδομή του πνευματικού Ισραήλ, δηλαδή, της Χριστιανικής εκκλησίας υπό ένα νέο σύστημα πραγμάτων, απητούντο ποικίλοι όμιλοι υπηρετών και οι ειδικευμένες υπηρεσίες των, για την ανάπτυξι της οργανώσεως. «Και αυτός έδωκεν άλλους μεν αποστόλους, άλλους δε προφήτας, άλλους δε ευαγγελιστάς, άλλους δε ποιμένας και διδασκάλους, προς την τελειοποίησιν των αγίων, δια το έργον της διακονίας, δια την οικοδομήν του σώματος του Χριστού.» (Εφεσίους 4:11, 12) Μερικοί από αυτούς τους προφήτας που αναφέρονται στη Γραφή με το όνομά τους, είναι ο Άγαβος, ο Βαρνάβας, ο Συμεών, ο Λούκιος και ο Μαναήν. (Πράξεις 13:1, 2) Αυτοί οι Χριστιανοί προφήται φαίνεται ότι ήσαν εξέχοντες ομιληταί στην πρώτη εκκλησία και αναφέρονται δεύτεροι μετά τους αποστόλους. Πράγματι, ο «οίκος του Θεού» αναφέρεται ότι οικοδομείται επάνω στους αποστόλους και αυτούς τους προφήτας. (1 Κορινθίους 12:28· Εφεσίους 2:19, 20) Φαίνεται ότι αυτοί οι Χριστιανοί προφήται ήσαν ταξιδεύοντες ομιληταί, οι οποίοι αντιπροσώπευαν το κυβερνών σώμα της εκκλησίας που είχε την έδρα του στην Ιερουσαλήμ, και επήγαιναν από πόλι σε πόλι για να επισκέπτωνται τις ομάδες των Χριστιανών. Όχι μόνο έδιναν διαλέξεις και ομιλίες για τις εκπληρώσεις των προφητειών που περιείχοντο στις Εβραϊκές Γραφές, αλλά και εξέφεραν επίσης προφητείες μελλόντων γεγονότων, όπως έκαμε ο προφήτης ο Άγαβος. (Πράξεις 11:27, 28· 21:10, 11· 1 Κορινθίους 14:3) Εχρησιμοποιούντο για να εκφέρουν νέες αποκαλύψεις πνευματικής γνώσεως, η οποία βαθμιαίως προσετίθετο στο σώμα των γενικών δοξασιών, μεθόδων ενεργείας και συνηθειών της πρώτης εκκλησίας. Πολλές από αυτές τις αποκαλύψεις είναι φυλαγμένες για μας από γενική άποψι στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές.—1 Κορινθίους 14:31-33· Εφεσίους 3:3· 1 Θεσσαλονικείς 4:15· 1 Τιμόθεον 4:1.

9. Επροφήτευαν οι Χριστιανές γυναίκες; Δώστε παράδειγμα. Τι απέγινε το χάρισμα της προφητείας;

⁹ Γυναίκες, επίσης, είχαν το προνόμιο να χρησιμοποιούνται για να εκφέρουν τέτοιες νέες προφητικές αποκαλύψεις. Σημειώστε την περίπτωσι των τεσσάρων παρθένων θυγατέρων του Φιλίππου του ευαγγελιστού στην Καισαρεία. Αλλά γυναίκες που επροφήτευαν έτσι, ενουθετούντο από τον Παύλο να φροντίζουν ανυπερθέτως να καλύπτουν το κεφάλι τους ως σημείο της υποταγής των στην Κεφαλή των, τον Ιησού Χριστό. (Πράξεις 21:9· 1 Κορινθίους 11:5) Στον εκπληκτικά σύντομο χρόνο της πρώτης αυτής γενεάς Χριστιανών, η Χριστιανική εκκλησία έφθασε να είναι καλά εδραιωμένη όσον αφορά τη διδασκαλία, την οργάνωσι και την υπηρεσία του κηρύγματος. Το χάρισμα της προφητεύσεως μαζί με τα άλλα χαρίσματα του πνεύματος συνέβαλαν στην εγκαθίδρυσι αυτού του νέου συστήματος πραγμάτων επάνω σε μια υγιά βάσι. Έτσι, όταν η γενεά εκείνη των Χριστιανών παρήλθε, τα χαρίσματα εκείνα του πνεύματος έφθασαν επίσης σ’ ένα τέρμα. (Πράξεις 2:17, 18· 1 Κορινθίους 13:8) Ομοίως, αυτό εσήμαινε το τέλος της θείας προφητείας. Διότι, το αποκεκαλυμμένο θέλημα του Θεού είχε τότε τελείως δηλωθή και φερθή σε μια κατακλείδα, στην τελική Αποκάλυψι που διεβιβάσθη στον Ιωάννη, τον τελευταίο από τους αποστόλους, στο έτος 96. Ζούμε τώρα στις ημέρες της τελικής εκπληρώσεως όλων των ιερών απορρήτων που είναι αποθηκευμένα προ πολλού στη Βίβλο. Δεν υπάρχει πια ανάγκη να εκφερθούν νέες προφητείες στον καιρό μας.

ΕΜΠΝΕΥΣΙΣ

10, 11. Περιγράψατε το μέσον που εχρησιμοποίησε ο Θεός για να διαβιβάση θείες προφητείες.

¹⁰ Οι προφήται που εχρησιμοποιούντο να διαβιβάζουν προφητεία εκινούντο από ένα αλάνθαστο μέσον και μ’ ένα θαυμαστό τρόπο. Αυτό κατωρθώνετο με έμπνευσι. «Όλη η Γραφή είναι θεόπνευστος,» λέγει ο Παύλος εις 2 Τιμόθεον 3:16. Η λέξις θεόπνευστος σημαίνει «εμπνευσμένος από τον Θεό». Μετά την ανάστασί του και λίγο πριν από την ανάληψί του στον ουρανό, και επομένως προτού λάβουν οι μαθηταί του τη δύναμι του αγίου πνεύματος κατά την Πεντηκοστή του 33 μ.Χ., ο Ιησούς έδωσε μια εξεικόνισι αυτού του μέσου της εμπνεύσεως. Είναι γραμμένο: «Είπε δε πάλιν προς αυτούς ο Ιησούς, Ειρήνη υμίν· καθώς με απέστειλεν ο Πατήρ, και εγώ πέμπω εσάς. Και τούτο ειπών ενεφύσησε, και λέγει προς αυτούς, Λάβετε Πνεύμα Άγιον.» (Ιωάννης 20:21, 22) Όπως, λοιπόν, ο Ιησούς είχε εξεικονίσει, λίγες ημέρες αργότερα συνέβη το πραγματικό γεγονός, οπότε 120 από τους μαθητάς του Ιησού ενεπνεύσθησαν με άγιο πνεύμα. Το θείο υπόμνημα λέγει: «Και εξαίφνης έγεινεν ήχος εκ του ουρανού ως ανέμου βιαίως φερομένου, και εγέμισεν όλον τον οίκον όπου ήσαν καθήμενοι. Και εφάνησαν εις αυτούς διαμεριζόμεναι γλώσσαι ως πυρός, και εκάθισεν επί ένα έκαστον αυτών. Και επλήσθησαν άπαντες Πνεύματος Αγίου, και ήρχισαν να λαλώσι ξένας γλώσσας, καθώς το Πνεύμα έδιδεν εις αυτούς να λαλώσιν.»—Πράξεις 2:2-4.

¹¹ Συνεπώς, το άγιο πνεύμα ήταν το ειδικό μέσον που χρησιμοποιήθηκε όχι μόνο στην Πεντηκοστή, αλλά και σε όλες τις περιπτώσεις εμπνεύσεως. Το άγιο πνεύμα του Θεού είναι η ενεργός δύναμίς του και όχι ένα πρόσωπο. Είναι η ενεργούσα δύναμις του Θεού, που την χρησιμοποιεί για να παραγάγη ορατά αποτελέσματα και να εκπληρώση τους σκοπούς του. Εκδηλώνεται με πολλούς τρόπους, δηλαδή, παράγει διάφορα ορατά αποτελέσματα, και όμως είναι πάντοτε η μία και η αυτή ενεργός δύναμις που προέρχεται από τον Θεόν. Ο Παύλος απαριθμεί μερικές από τις πολλές εκδηλώσεις του. «Δίδεται δε εις έκαστον η φανέρωσις του Πνεύματος προς το συμφέρον. Διότι εις άλλον μεν δίδεται δια του Πνεύματος λόγος σοφίας, εις άλλον δε λόγος γνώσεως, κατά το αυτό Πνεύμα· εις άλλον δε πίστις, δια του αυτού Πνεύματος· εις άλλον δε χαρίσματα ιαμάτων, δια του αυτού Πνεύματος· εις άλλον δε ενέργειαι θαυμάτων, εις άλλον δε προφητεία, εις άλλον δε διακρίσεις πνευμάτων, εις άλλον δε είδη γλωσσών, εις άλλον δε ερμηνεία γλωσσών· πάντα δε ταύτα ενεργεί το έν και το αυτό Πνεύμα, διανέμον ιδία εις έκαστον καθώς θέλει.» (1 Κορινθίους 12:7-11) Σημειώστε ότι η προφητεία είναι μια από τις εκδηλώσεις που αναγράφονται. Ο Πέτρος επίσης υποστηρίζει τον Παύλο, λέγοντας ότι το πνεύμα είναι το μέσον που χρησιμοποιείται από τον Θεό για να υποκίνηση τους προφήτας του. «Διότι δεν ήλθε ποτέ προφητεία εκ θελήματος ανθρώπου, αλλ’ υπό του Πνεύματος του Αγίου κινούμενοι ελάλησαν οι άγιοι άνθρωποι του Θεού.»—2 Πέτρου 1:21.

12, 13. Ποιοι είναι μερικοί από τους τρόπους με τους οποίους το άγιο πνεύμα διεβίβαζε το άγγελμα του Θεού στους προφήτας; Τι ήταν η προφορική ή πλήρης έμπνευσις; Δώστε ένα παράδειγμα.

¹² Με ποιόν τρόπο, λοιπόν, η αγία ενεργός δύναμις του Θεού «πνέει» στους γραφείς του, τους προφήτας, και τους ‘κινεί’ ώστε να λάβουν τις θείες δηλώσεις ή αποκαλύψεις; Η Γραφή δείχνει ότι υπήρχαν διάφοροι τρόποι που εχρησιμοποιούντο στη διάρκεια των τεσσάρων χιλιάδων περίπου ετών που οι προφητείες κατεγράφοντο κατά το θείο θέλημα. Ήσαν 1) η προφορική ή πλήρης έμπνευσις, 2) η έμπνευσις κάτω από την επίδρασι της μουσικής, 3) η έμπευσις με οράσεις, 4) η έμπνευσις με ενύπνια και 5) η έμπνευσις με εκστάσεις. Υπήρχε ακόμη μια έκτη μέθοδος, που ήταν με άμεσες αγγελικές συνεντεύξεις. Η καθεμιά απ’ αυτές θα εξετασθή με τη σειρά της.

Ο ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕΝΟΙ ΤΡΟΠΟΙ

¹³ Πλήρες σημαίνει εκείνο που είναι εντελές, ολόκληρο, απόλυτο. Με την προφορική ή πλήρη έμπνευσι εννοούμε μια προφορική επικοινωνία, κατά την οποία η προφητεία ή ρήσις υπαγορεύεται τελείως ή πλήρως λέξιν προς λέξιν. Η ιερή δήλωσις υπαγορεύεται ακριβώς, η μία έκφρασις κατόπιν της άλλης, όπως ακριβώς ένα επίσημο πρόσωπο υπαγορεύει μια επιστολή στον γραμματέα του. Ενώ ο «δάκτυλος του Θεού» έγραψε λέξιν προς λέξιν τις Δέκα Εντολές, εν τούτοις, το υπόλοιπο του μεγάλου σώματος των κανόνων που περιελαμβάνοντο στη διαθήκη του νόμου φαίνεται ότι εδόθη στον Μωυσή με τον προφορικό ή πλήρη τρόπο. «Και είπεν ο Ιεχωβά προς τον Μωυσήν, Γράψον εις σεαυτόν τους λόγους τούτους· διότι κατά τους λόγους τούτους έκαμα διαθήκην προς σε, και προς τον Ισραήλ. Και ήτο εκεί μετά του Ιεχωβά τεσσαράκοντα ημέρας και τεσσαράκοντα νύκτας· άρτον δεν έφαγε, και ύδωρ δεν έπιε.» (Έξοδος 31:18· 34:27, 28, Α.Σ.Μ.) Αληθινά, ήταν ένας νομικός κώδιξ εκείνος που υπαγορεύθηκε από τον άγγελο του Θεού στον Μωυσή, αλλά ο Παύλος δείχνει ότι ολόκληρο το σώμα του Μωσαϊκού νόμου ήταν τόσο καλά σχεδιασμένο ώστε να χρησιμεύση επίσης ως ένα απέραντο πεδίον Βιβλικής προφητείας.—Εβραίους 10:1.

14. Περιγράψατε τις θείες δηλώσεις που έγιναν μέσω του Ιησού.

¹⁴ Μια άλλη μελέτη πλήρους εκφράσεως των θείων αποκαλύψεων είναι εκείνη που αφορά την περίπτωσι του Ιησού Χριστού όταν περιπατούσε επάνω στη γη. Με την ευκαιρία του βαπτίσματός του στον Ιορδάνη κατά το 29 μ.Χ. και του χρίσματός του με το άγιο πνεύμα, ο Ιησούς είδε ‘ν’ ανοίγωνται σ’ αυτόν οι ουρανοί’, πράγμα που τον κατέστησε ικανόν να επαναφέρη στη μνήμη την προανθρώπινη επικοινωνία του με τον ουράνιο Πατέρα. (Ματθαίος 3:16) Αυτό του κατέστησε δυνατόν να ενθυμηθή όλο το πλήθος των προσωπικών συνομιλιών που είχε με τις ουράνιες αρχές στους περασμένους αιώνες της αρχαίας του υπάρξεως. Η αποκύησις του Ιησού από το πνεύμα και η λήψις του χαρίσματος του πνεύματος τώρα, κατέστησε δυνατόν γι’ αυτόν να επαναλάβη κατά λέξιν τις δηλώσεις που του είχε κάμει ο Θεός συνομιλώντας μαζί του και να τις διαβιβάση με τη σειρά του στον άνθρωπο επάνω στη γη. Έχομε, λοιπόν, στην περίπτωσι αυτή πλήρη μετάδοσι στην υψίστη μορφή της, με τον Χριστό που υπηρετεί ως ο μέγιστος προφήτης που διορίσθηκε ποτέ από τον Θεό. Ακούστε τα λόγια του Ιησού που το υποστηρίζουν αυτό. «Εγώ απ’ εμαυτού δεν ελάλησα, αλλ’ ο πέμψας με Πατήρ, αυτός μοι έδωκεν εντολήν, τι να είπω, και τι να λαλήσω· και εξεύρω ότι η εντολή αυτού είναι ζωή αιώνιος. Όσα λοιπόν λαλώ εγώ, καθώς μοι είπεν ο Πατήρ, ούτω λαλώ.» (Ιωάννης 12:49, 50) Αυτό καθιστά τον Ιησούν Χριστόν τη μέγιστη αυθεντία στο σύμπαν εκτός από τον ίδιον τον Ιεχωβά. Ποια δύναμι προσθέτει αυτό στην περικοπή που ανέφερε ο Πέτρος από το Δευτερονόμιο 18:19: «Και πάσα ψυχή, ήτις δεν ακούση του προφήτου εκείνου, θέλει εξολοθρευθή εκ του λαού». (Πράξεις 3:23) Αλλά μερικοί θα πουν ότι ο Ιησούς δεν κατέγραψε τις πλήρεις του δηλώσεις όταν ήταν στη γη. Είναι αλήθεια ότι ο Ιησούς δεν συνέγραψε ο ίδιος μέρος της Γραφής, έκαμε, εν τούτοις, άφθονη προμήθεια για την καταγραφή των κατά λέξιν δηλώσεών του, και αυτό πάλι μέσω της ενεργού δυνάμεως του Θεού. Ο Ιησούς είπε: «Ο δε Παράκλητος, το Πνεύμα το Άγιον, το οποίον θέλει πέμψει ο Πατήρ εν τω ονόματί μου, εκείνος θέλει σας διδάξει πάντα, και ΘΕΛΕΙ ΣΑΣ ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΕΙ ΠΑΝΤΑ ΟΣΑ ΕΙΠΟΝ ΠΡΟΣ ΕΣΑΣ.»—Ιωάννης 14:26.

15, 16. Περιγράψατε και δώστε παραδείγματα εμπνεύσεως που συνωδεύετο με το παίξιμο μουσικής.

¹⁵ Ο δεύτερος ενδιαφέρων τρόπος εμπνεύσεως ήταν εκείνος που συνώδευε το παίξιμο μουσικής. Μερικοί μπορεί να συμπεράνουν ότι το παίξιμο της κιθάρας ή ενός μουσικού οργάνου εγίνετο για να καθησυχάση και καταπραΰνη τη διάνοια του προφήτου ώστε να μπορή καλύτερα να δεχθή τις εντυπώσεις του πνεύματος του Θεού. Αλλά προφανώς ήταν για προφητική εξεικόνισι, διότι η κιθάρα χρησιμοποιείται συμβολικά για να παραστήση το μέσον της διακηρύξεως του αγγέλματος του Θεού με αρμονικό, εντυπωτικό τρόπο και με περισσότερη δύναμι. Σ’ αυτή τη συνοδεία κιθάρας που εγίνετο στην προφητεία μέσω εμπνεύσεως, αναφέρεται ο Ψαλμός 49:3, 4, ο οποίος λέγει: «Το στόμα μου θέλει λαλήσει σοφίαν· και η μελέτη της καρδίας μου είναι σύνεσις. Θέλω κλίνει εις παραβολήν το ωτίον σου· θέλω εκθέσει εν κιθάρα το αίνιγμά μου.» Μια άλλη προφητεία που συνωδεύθηκε από μουσική ήταν ο Ψαλμός 78:2, ο οποίος λέγει: «Θέλω ανοίξει εν παραβολή το στόμα μου· θέλω προφέρει πράγματα, αξιομνημόνευτα, τα απ’ αρχής.» Ο Ιησούς, ο οποίος μιλούσε με παραβολές, είναι εκείνος που εκπληρώνει την παραπάνω προφητεία.—Βλέπε Ματθαίον 13:34, 35.

¹⁶ Αφού ο προφήτης Σαμουήλ είχε χρίσει τον Σαούλ ως τον πρώτον βασιλέα ολοκλήρου του Ισραήλ, ο Σαμουήλ είπε στον Σαούλ, ότι για σημείον ότι ο Ιεχωβά ήταν μαζί του, θα συναντούσε έναν όμιλο προφητών με ψαλτήριο, τύμπανο, αυλό και κιθάρα, και ότι θα επροφήτευε μαζί τους. Όπως ακριβώς είχε προείπει ο Σαμουήλ, ο Σαούλ επροφήτευσε με συνοδεία μουσικής. (1 Σαμουήλ 10:5, 6, 9, 10) Εκείνα που είπε ο Σαούλ προφητεύοντας ανάμεσα στους προφήτες, μπορεί να μην ήσαν προρρήσεις μελλόντων πραγμάτων, αλλά μόνο αίνοι και προσευχές στον Θεό· ωστόσο εγίνοντο υπό την επιρροή του πνεύματος του Θεού. (1 Σαμουήλ 19:20-24) Μια άλλη ειδική περίπτωσις εμπνεύσεως κάτω από μουσική, είναι η περίπτωσις του Ελισσαιέ στη συνάντησί του με τους βασιλείς Ιωράμ και Ιωσαφάτ και τον βασιλέα του Εδώμ, που είχαν εκστρατεύσει εναντίον του βασιλέως του Μωάβ.—2 Βασιλέων 3:15-17.

17, 18. Περιγράψατε την έμπνευσι μέσω οράσεως. Δώστε παραδείγματα.

¹⁷ Μετά τις ημέρες του Σαμουήλ, το θείο υπόμνημα δείχνει ότι πολλοί από τους προφήτες ελάμβαναν θεόπνευστες αποκαλύψεις με τον τρόπο των οράσεων. (1 Σαμουήλ 3:1) Φαίνεται ότι, όταν ένας προφήτης ελάμβανε μια όρασι, η εντύπωσις της αποκαλύψεως, εκφράσεως ή εξεικονίσεως του σκοπού του Θεού, εγίνετο επάνω στη συνειδητή του διάνοια. Στη διάρκεια αυτής της περιόδου της συνειδητότητος, οπότε ο προφήτης ήταν εντελώς αφυπνισμένος, η ενεργός δύναμις του Θεού θα ‘εκινούσε’ ή επέβαλλε τις θείες εντυπώσεις τόσο ζωηρά στη διάνοια του προφήτου, ώστε αυτός θα μπορούσε να θυμάται καθαρά κάθε λεπτομέρεια. Φαίνεται ότι η όρασις αφηνόταν τότε, για να την περιγράψη ο προφήτης με δικά του λόγια κάτω από την εποπτεία του αλανθάστου πνεύματος του Θεού. Ανάλογα με το βαθμό που ο προφήτης αφηνόταν στα δικά του λόγια περιγραφής και εκφράσεως, δεν ήταν ένα απλό αυτόματο ή ρομπότ, αλλά είχε τη θεία καθοδηγία για να εκφράση αληθινά τα πράγματα που του εφανερώνοντο τόσο ζωηρά. Το γεγονός ακριβώς ότι όλοι οι πολλοί προφήται έγραψαν τις προφητείες τους και τις αποκαλύψεις τους με το δικό του ο καθένας διάφορο συγγραφικό ύφος, υποστηρίζει τους παραπάνω υπαινιγμούς. Αλλιώς, τα αγγέλματα που μετεδίδοντο μέσω οράσεων στους πολλούς και διαφόρους προφήτας, θα είχαν ρηματική ή πλήρη έμπνευσι, οπότε το λέξιν προς λέξιν ύφος θα ήταν όμοιο, διότι η μία ενεργός δύναμις ήταν εκείνη που είχε κινήσει όλους αυτούς τους διαφόρους δούλους να γράψουν.

¹⁸ Παραδείγματα εμπνεύσεως μέσω οράσεως υπάρχουν πολυάριθμα στις Γραφές. Ο Ιεχωβά μίλησε στον Αβραάμ σε μια όρασι, η οποία είναι μια από τις λίγες οράσεις που αναγράφονται στο θείο υπόμνημα πριν από τις ημέρες του Σαμουήλ. (Γένεσις 15:1) Σημειώστε πώς ο Σαμουήλ αφυπνίσθη για να λάβη την πρώτη του όρασι με πλήρη λειτουργία των αισθήσεών του. (1 Σαμουήλ 3:2-15) Για τον προφήτη Νάθαν είναι γραμμένο: «Κατά πάντας τους λόγους τούτους, και καθ’ όλην ταύτην την όρασιν, ούτως ελάλησεν ο Νάθαν προς τον Δαβίδ.» (2 Σαμουήλ 7:17) Μερικοί από τους άλλους προφήτας που είχαν οράσεις τις οποίες κατέγραψαν, είναι ο Ησαΐας, ο Ιεζεκιήλ, ο Αβδιού, ο Ναούμ, ο Αββακούμ, και ο απόστολος Ιωάννης. (Ησαΐας 1:1· Ιεζεκιήλ 1:1-3· Αβδιού 1· Ναούμ 1:1· Αββακούμ 2:2· Αποκάλυψις 9:17) Ως προς την όρασι της μεταμορφώσεως τού Ιησού, είναι ενδιαφέρον να παρατηρήσωμε ότι ο Πέτρος, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης αφυπνίσθησαν από βαθύν ύπνο για να λάβουν αυτή την όρασι.—Ματθαίος 17:9· Λουκάς 9:28-32.

19. Περιγράψατε την έμπνευσι μέσω ενυπνίων. Δώστε παραδείγματα.

¹⁹ Εκτός των οράσεων στη διάρκεια ωρών εγρηγόρσεως, σε μερικά άτομα, όπως στον Φαραώ, στον Δανιήλ και στον Ναβουχοδονόσορα, εδόθησαν προφητικά ενύπνια, ενύπνια εμπνευσμένα και συνεπώς αλάνθαστα σε σημασία. Τα ενύπνια αυτά ή νυκτερινές οράσεις φαίνεται να υπάρχουν εκεί που το άτομο λαμβάνει πείραν της ενεργού δυνάμεως του Θεού, όταν η δύναμις αυτή επιβάλλη μια εικόνα του σκοπού του Θεού επάνω στο υποσυνείδητον ενώ το άτομον κοιμάται. Στην περίπτωσι του Δανιήλ, η εντύπωσις στη διάνοιά του ήταν τόσο ζωηρή που αυτός δεν είχε δυσκολία να θυμηθή όλες τις λεπτομέρειες. Αφέθηκε να περιγράψη το ενύπνιο και να το καταγράψη με δικά του λόγια. (Δανιήλ 2:19, 28· 7:1-3) Για τους ψευδείς προφήτας αναφέρεται ότι έχουν απατηλά ενύπνια, αντίθετα προς τον λόγον του Θεού.—Ιερεμίας 23:28-32.

20. Περιγράψατε την έμπνευσι μέσω εκστάσεως. Δώστε παραδείγματα.

²⁰ Συγγενής προς τις οράσεις και τα ενύπνια είναι η έκστασις. Φαίνεται ότι ενώ ένα άτομο βρίσκεται σε κατάστασι βαθιάς συγκεντρώσεως της διανοίας ή σε μια κατάστασι όμοια με ύπνο, η ενεργός δύναμις του Θεού επιβάλλει μια εικόνα του σκοπού του ή μια όρασι στη διάνοια εκείνου που βρίσκεται έτσι σε έκστασι. Όπως και στις περιπτώσεις των αμέσων οράσεων και ενυπνίων, ο εμπνεόμενος αφήνεται να περιγράψη τη ζωηρή αποκάλυψί με δικά του λόγια ή εκφράσεις. Υπάρχει το παράδειγμα του Πέτρου, ο οποίος, αν και ήταν πολύ πεινασμένος, έπεσε σε έκστασι και είδε με ρεαλιστικό τρόπο «καταβαίνον επ’ αυτόν σκεύος τι ως σινδόνα μεγάλην, το οποίον ήτο δεδεμένον από των τεσσάρων άκρων, και κατεβιβάζετο επί την γην· εντός του οποίου υπήρχον πάντα τα τετράποδα της γης, και τα θηρία, και τα ερπετά, και τα πετεινά του ουρανού. Και έγεινε φωνή προς αυτόν, Σηκωθείς, Πέτρε, σφάξον και φάγε.» (Πράξεις 10:10-16· 11:5-10) Σημειώστε τις ελαφρές παραλλαγές που κάνει ο Πέτρος στις δύο αφηγήσεις αυτής της οράσεως, δείχνοντας έτσι ότι αφέθηκε να εκφρασθή με δικά του λόγια. Μια άλλη περίπτωσις αποκαλύψεως που εδόθη μέσω εκστάσεως, είναι η περίπτωσις του Παύλου όταν προσηύχετο στο ναό στην Ιερουσαλήμ.—Βλέπε Πράξεις 22:17-21.

21. Περιγράψατε ακόμη έναν έκτο τρόπο διαβιβάσεως Βιβλικών προφητειών στους προφήτας.

²¹ Ένας εκτός τρόπος διαβιβάσεως Βιβλικών προφητειών ήταν μέσω αγγελικής συνεντεύξεως. Εδώ βρίσκομε μια επικοινωνία πρόσωπον προς πρόσωπον μεταξύ του προφήτου και ενός πνευματικού αγγελιαφόρου που απεστάλη από τον Θεό να μεταδώση την αποκάλυψι. Έχομε το παράδειγμα των αγγέλων που επεσκέφθησαν τον Αβραάμ για να του δώσουν την προφητεία σχετικά με την καταστροφή των Σοδόμων και των Γομόρρων. (Γένεσις 18:16-21) Κατόπιν είναι η περίπτωσις του αγγέλου του Ιεχωβά, ο οποίος μίλησε στον Μωυσή από την ‘φλόγα πυρός μιας βάτου’ και του έδωσε την προφητεία σχετικά με την απολύτρωσι του Ισραήλ από την Αίγυπτο και την απόκτησι απ’ αυτούς της Υποσχεμένης Γης. (Πράξεις 7:30· Έξοδος 3:1-8) Κατόπιν θυμηθήτε πώς ο άγγελος του Ιεχωβά Γαβριήλ εμφανίσθηκε πρόσωπον προς πρόσωπον στον Ζαχαρία, τον ιερέα, και προείπε ότι αυτός επρόκειτο να γίνη πατέρας του Ιωάννου του Βαπτιστού. (Λουκάς 1:11-13) Αυτός ο ίδιος άγγελος, ο Γαβριήλ, εμφανίσθηκε επίσης πρόσωπον προς πρόσωπον στη Μαρία, προλέγοντας ότι θα γεννούσε υιόν, ο οποίος προωρίζετο να είναι ο βασιλεύς που θα εκάθητο για πάντα στον θρόνον του Δαβίδ. Αυτό κατέστησε ικανή τη Μαρία να συντάξη αργότερα το εμπνευσμένο προφητικό άσμα που αναγράφεται εις Λουκάν 1:26-33, 46-55. Έτσι οι άγγελοι διεβίβασαν αποτελεσματικά προφητικά αγγέλματα.

ΚΑΘΕΤΗ ΚΑΙ ΟΡΙΖΟΝΤΙΑ ΜΕΤΑΣΤΑΣΙΣ

22. Τι είναι κάθετη μετάστασις; Τι είναι οριζόντια μετάστασις;

²² Υπάρχει ένα τελικό ενδιαφέρον ζήτημα για εξέτασι ως προς τον τρόπο με τον οποίο διεβιβάζοντο οι προφητείες από το άγιο πνεύμα του Θεού. Και εδώ ακριβώς η διαβιβαζόμενη αποκάλυψις μπορεί πρόσθετα να ορισθή ή ως «κάθετη μετάστασις» ή ως «οριζοντία μετάστασις». Οι όροι αυτοί περιγράφουν το χρονικό χαρακτηριστικό της πραγματικής εμπνευσμένης εικόνος ή αποκαλύψεως. Με τον όρον «μετάστασις» εννοούμε την πείρα του προφήτου όταν, με όρασι, ενύπνιο ή έκστασι, η αγία ενεργός δύναμις του Θεού ‘κινεί’ τη διάνοιά του για να δη πράγματα του Θεού. Όταν κατά τη μετάστασι αυτή, ενώ βρίσκεται υπό την επιρροή του πνεύματος του Θεού, ο εμπνευσμένος δούλος λαμβάνη εξυψωτικές δραματικές δυνάμεις για να δη εκείνο που πραγματικά υπάρχει στη γη ή στον ουρανό κατά το χρονικό εκείνο σημείο, αυτό το ορίζομε «κάθετη μετάστασι»· κάθετη με την έννοια ότι, εκείνο που του απεκαλύφθη, εικονίζει ή αφορά ένα πράγμα που υπάρχει κατά τον καιρόν εκείνον και δεν ανήκει στο μέλλον. Επομένως, μια «κάθετη μετάστασις» δεν θα ήταν αυστηρώς μια προφητεία. Αλλά όταν, υπό την επιρροή της ενεργού δυνάμεως του Θεού, ο εμπνευσμένος δούλος βλέπη μια αποκάλυψι η οποία αναφέρεται σε κάτι που θα συμβή στο μέλλον, τότε αυτή την ορίζομε ως «οριζοντία μετάστασι»· οριζοντία με την έννοια ότι εκείνο που είδε ο προφήτης πρόκειται να συμβή μέσα στο ρεύμα του χρόνου. Συνεπώς μια τέτοια «οριζοντία μετάστασις» θα ήταν μια αποκάλυψις που μπορεί να θεωρηθή ως προφητεία η οποία θα έχη την εκπλήρωσί της στο μέλλον.

23, 24. Δώστε από τη Γραφή παραδείγματα καθέτων και οριζοντίων μεταστάσεων.

²³ Ένα έξοχο παράδειγμα «καθέτου μεταστάσεως» είναι η περίπτωσις του αποστόλου Παύλου, κατά την οποία τόσο ρεαλιστικά σε μια όρασι μετετέθη διανοητικά για να δη τους υψίστους ουρανούς όπου κατοικεί ο Θεός. Είδε ζωηρά την παραδεισιακή πνευματική ευημερία που υπήρχε στην οργάνωσι του Θεού τότε κατά την εποχή του Παύλου. Λέγει ότι είδε και άκουσε ανέκφραστα λόγια που δεν ήταν συγχωρημένο γι’ αυτόν να τα πη ή να τα γράψη. (2 Κορινθίους 12:1-4) Εκείνο που είδε ο Παύλος δεν ήταν προφητεία, αλλά μια πραγματική διόρασις των λειτουργιών της αριστοτεχνικής αόρατης οργανώσεως του Θεού. Χωρίς αμφιβολία αυτό κατέστησε ικανόν τον Παύλο, όχι μόνο να είναι ένας γενναίος συνήγορος της ακριβούς εμμονής στις αρχές της θεοκρατικής οργανώσεως στην πρώτη εκκλησία, αλλά και να εισαγάγη πρόσθετες οργανωτικές μεθόδους και να δώση νουθεσίες βασιζόμενες σ’ αυτή την πείρα της καθέτου μεταστάσεως.—1 Κορινθίους 7:25.

²⁴ Εξ άλλου, πλείστες αποκαλύψεις που είναι προφητείες, είναι προφανώς παραδείγματα «οριζοντίων μεταστάσεων». Ένα ειδικό παράδειγμα είναι το παράδειγμα του βιβλίου της Αποκαλύψεως που αναγράφει τη μεγάλη όρασι του Ιωάννου για την ημέρα του Ιεχωβά, στην οποία τώρα βρισκόμαστε από το 1914. Ο Ιωάννης πραγματικά δείχνει ότι τότε, στο έτος 96, μεταφέρθηκε μέσα στο ρεύμα του χρόνου με την όρασι που έλαβε, διότι λέγει: «Εγενόμην [με οριζοντία προς τα εμπρός κίνησι] εν πνεύματι εν τη κυριακή ημέρα, και ήκουσα οπίσω μου φωνήν μεγάλην ως σάλπιγγος λεγούσης· Ο βλέπεις γράψον εις βιβλίον και πέμψον ταις επτά εκκλησίαις.»—Αποκάλυψις 1:10, 11, Κείμενον.