ανταπόδοσις; Επειδή εξ αυτού και δι’ αυτού και εις αυτόν είναι τα πάντα. Αυτώ η δόξα εις τους αιώνας. Αμήν.»—Ρωμαίους 11:33-36.

²¹ Αλλά ποια πρακτικά μαθήματα μπορούμε να βγάλουμε από την παραβολή του μπολιασμένου ελαιόδεντρου, τόσο για τα συμβολικά κλαδιά (τους χρισμένους Χριστιανούς) όσο και για τους άλλους που μπορεί τώρα να ευλογήσουν τον εαυτό τους μέσω του σπέρματος που παρήγαγε το δέντρο της Αβραμιαίας διαθήκης; Αυτά τα θέματα θα εξεταστούν στο επόμενο άρθρο.

Ενωμένοι Καρποφόροι

«Να φέρητε καρπόν πολύν· και ούτω θέλετε είσθαι μαθηταί μου.»—ΙΩΑΝΝΗΣ 15:8.

 1. Πώς δείχνει η Βίβλος ότι ο Ιεχωβά δίνει μεγάλη αξία στα καρποφόρα δέντρα;

«ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ έκαμε να βλαστήσει εκ της γης παν δένδρον ωραίον εις την όρασιν και καλόν εις την γεύσιν.» (Γένεσις 2:9) Στον Ισραήλ τα νεοφυτευμένα καρποφόρα δέντρα επιτρεπόταν να αυξάνουν επί τρία χρόνια χωρίς να χρησιμοποιεί ο ιδιοκτήτης τους καρπούς τους καθόλου. Ακόμη και «όλος ο καρπός αυτού» που θα παρήγαγε το δέντρο στη διάρκεια του τέταρτου έτους έπρεπε να είναι «άγιος εις δόξαν του Κυρίου.» Το πέμπτο έτος, ο ιδιοκτήτης μπορούσε να χρησιμοποιήσει τους καρπούς όπως επιθυμούσε, αφού πρώτα θα έδινε τα πρωτοκάρπια στον Ιεχωβά. (Λευιτικόν 19:23-25· Δευτερονόμιον 26:1-10· Νεεμίας 10:35-37) Σε περίπτωση πολέμου, τα καρποφόρα δέντρα προστατεύονταν ιδιαίτερα κάτω από τον Μωσαϊκό Νόμο.—Δευτερονόμιον 20:19, 20.

Τα Άκαρπα Δέντρα Αποκόβονται

 2, 3. Τι δήλωσε ο Ιησούς στην παραβολή της άκαρπης συκιάς;

² Στο προηγούμενο άρθρο είδαμε ότι πολλά φυσικά κλαδιά του συμβολικού ελαιόδεντρου (Ρωμαίους, κεφάλαιο 11) αποκόπηκαν και αποκαταστάθηκαν από κλαδιά άγριας ελιάς. Σ’ εκείνη την παραβολή τα αποκομμένα κλαδιά αντιπροσωπεύουν τους άπιστους Ιουδαίους, οι οποίοι αρνήθηκαν να αναγνωρίσουν τον κορμό του δέντρου ή το πρωταρχικό Σπέρμα, τον Μεσσία, τον Ιησού. Σε μια διαφορετική παραβολή ο Ιησούς παρομοίασε το Ιουδαϊκό έθνος με ένα ολόκληρο δέντρο—όχι με ελιά αλλά με συκιά.

³ Το φθινόπωρο του 32 μ.Χ. ο Ιησούς δήλωσε: «Είχε τις συκήν πεφυτευμένην εν τω αμπελώνι αυτού, και ήλθε ζητών καρπόν εν αυτή και δεν εύρε. Και είπε προς τον αμπελουργόν· Ιδού, τρία έτη έρχομαι ζητών καρπόν εν τη συκή ταύτη και δεν ευρίσκω· έκκοψον αυτήν· δια τι καταργεί και την γην; Ο δε αποκριθείς λέγει προς αυτόν· Κύριε, άφες αυτήν και τούτο το έτος, έως ότου σκάψω περί αυτήν και βάλω κοπρίαν· και εάν μεν κάμη καρπόν, καλώς· ει δε μη, θέλεις εκκόψει αυτήν μετά ταύτα.»—Λουκάς 13:6-9.

 4. Με ποιον τρόπο αποδείχτηκε ο Ιησούς πιστός ‘αμπελουργός’;

⁴ Το καιρό που μίλησε ο Ιησούς γι’ αυτή τη συκιά αυτός, σαν ‘αμπελουργός,’ είχε δαπανήσει τρία χρόνια προσπαθώντας να καλλιεργήσει την πίστη ανάμεσα στους Ιουδαίους. Ωστόσο παρά τα πολλά πλεονεκτήματα τους κάτω από την Αβραμιαία διαθήκη και τη διαθήκη του Νόμου, μόνο ένα μικρό υπόλοιπο από το Ιουδαϊκό έθνος είχε δεχτεί τον Μεσσία. (Ρωμαίους 9:4, 5, 27) Στη διάρκεια του τέταρτου έτους της διακονίας του, ο Ιησούς ενέτεινε τις προσπάθειες του ανάμεσα στους Ιουδαίους, σκάβοντας και βάζοντας κοπριά συμβολικά γύρω από την Ιουδαϊκή «συκιά» κηρύττοντας με ζήλο και διδάσκοντας στην Ιουδαία, στην Περαία και τελικά μέσα και γύρω από την Ιερουσαλήμ.—Λουκάς, κεφάλαια 10 έως 19.

 5. Πώς και γιατί αποκόπηκε η Ιουδαϊκή ‘συκιά’, και πότε ‘ρίχτηκε στη φωτιά’;

⁵ Ωστόσο, στη μέση του τέταρτου εκείνου έτους, λίγες μέρες πριν από το θάνατό του, ο Ιησούς θρήνησε για την Ιερουσαλήμ και είπε στην πρωτεύουσα του Ιουδαϊκού έθνους ότι ο ‘οίκος’ της είχε εγκαταλειφθεί. (Ματθαίος 23:37-39) Ο Ιεχωβά, ο ιδιοκτήτης της Ιουδαϊκής «συκιάς,» την είχε επιθεωρήσει για μια φορά ακόμη στην τέταρτη αυτή εποχή της εντατικής καλλιέργειας. Βρίσκοντας την άκαρπη σαν έθνος, διέταξε να αποκοπεί σύμφωνα με την αρχή που διατύπωσε ο Ιησούς στον Ματθαίο 7:19. Έτσι η Βασιλεία του Θεού αφαιρέθηκε από το Ιουδαϊκό έθνος και δόθηκε σ’ ένα έθνος, στον πνευματικό Ισραήλ, που παρήγε τους καρπούς της. (Ματθαίος 21:43) Αυτή η μεταφορά συνέβη την Πεντηκοστή του ίδιου εκείνου έτους, του 33 μ.Χ. Τριάντα εφτά χρόνια αργότερα, το 70 μ.Χ., η αποκομμένη ‘συκιά ρίχτηκε στη φωτιά’ όταν η Ιερουσαλήμ και το Ιουδαϊκό έθνος καταστράφηκαν.—Ματθαίος 3:9, 10· Λουκάς 19:41-44.

«Εάν Επιμείνης εις την Χρηστότητά» Του

 6. Με ποιον τρόπο οι παραβολές της άκαρπης συκιάς και της μπολιασμένης ελιάς τονίζουν την καλοσύνη και την αυστηρότητα του Θεού;

⁶ Ακριβώς όπως η παραβολή της άγονης συκιάς δείχνει ότι υπάρχουν όρια στην υπομονή του Ιεχωβά, η παραβολή του Παύλου για το ελαιόδεντρο, ενώ τονίζει την καλοσύνη του Ιεχωβά, δείχνει επίσης την αυστηρότητά του. Από καλοσύνη του, ο Ιεχωβά είχε αποστείλει τον Ιωάννη τον Βαφτιστή στα Ιουδαϊκά ‘φυσικά κλαδιά’ για να τους πει να ‘παράγουν καρπούς που ταιριάζουν στη μετάνοια^’ και να πιστέψουν στον Ιησού. (Ματθαίος 3:8· Πράξεις 19:4) Εξαιτίας της έλλειψης πίστης από μέρους τους αυτά ‘αποκόπηκαν.’ Η μείωση αυτή του αριθμού των Ιουδαϊκών ‘φυσικών κλαδιών’ σήμανε ‘πλούτη για τους ανθρώπους των εθνών,’ εφόσον τα ‘κλαδιά της άγριας ελιάς’ των εθνών μπολιάστηκαν πάνω στο δέντρο της Αβραμιαίας διαθήκης για να γίνουν μέρος του πνευματικού σπέρματος του Αβραάμ.—Ρωμαίους 11:12, 17, 20, 21.

 7. Ποια προειδοποίηση πρόσθεσε ο Παύλος;

⁷ Αλλά ο Παύλος προσθέτει μια προειδοποίηση. Απευθυνόμενος στους μη Ιουδαίους χρισμένους Χριστιανούς λέει: «Διότι εάν ο Θεός δεν εφείσθη τους φυσικούς κλάδους, πρόσεχε μήπως δεν φεισθή μηδέ σε. Ιδέ λοιπόν την χρηστότητα και την αυστηρότητα του Θεού, επί μεν τους πεσόντας [τους Ιουδαίους] την αυστηρότητα, επί σε δε [τους Εθνικούς] την χρηστότητα, εάν επιμείνης εις την χρηστότητα [καλοσύνη Του, ΜΝΚ]· διότι άλλως και συ θέλεις αποκοπή.» (Ρωμαίους 11:21, 22) Για να παραμείνουν στην καλοσύνη του Ιεχωβά, οι Εθνικοί Χριστιανοί που μπολιάστηκαν πάνω στο δέντρο της Αβραμιαίας διαθήκης έπρεπε να δείξουν ισχυρή πίστη στο πρωταρχικό σπέρμα του Αβραάμ. Αυτοί ‘στέκονταν δια της πίστεως’, την οποία πίστη έπρεπε να αποδείξουν με τη Χριστιανική καρποφορία, ‘παρουσιάζοντας τα σώματά τους σαν θυσία ζωντανή, άγια, αποδεκτή στον Θεό, μια ιερή υπηρεσία.’—Ρωμαίους 11:20· 12:1.

 8. Ποιο άλλο πρακτικό μάθημα άντλησε ο Παύλος από την εξεικόνισή του για το ελαιόδεντρο;

⁸ Ο Παύλος άντλησε άλλο ένα πρακτικό μάθημα από τον θαυμαστό τρόπο, με τον οποίο ο Ιεχωβά καθιστά ικανό το δέντρο της Αβραμιαίας διαθήκης να παράγει τον πλήρη αριθμό των 144.000 Ιουδαϊκών και Εθνικών ‘κλαδιών’. Προχωρεί για να πει και στα δύο είδη των ‘κλαδιών’ : «Διότι λέγω δια της χάριτος της εις εμέ δοθείσης προς πάντα όστις είναι μεταξύ σας, να μη φρονή υψηλότερα παρ’ ό,τι πρέπει να φρονή, αλλά να φρονή ώστε να σωφρονή, κατά το μέτρον της πίστεως, το οποίον ο Θεός εμοίρασεν εις έκαστον. Διότι καθώς έχομεν εν ενί σώματι μέλη πολλά, πάντα δε τα μέλη δεν έχουσι το αυτό έργον, ούτω και ημείς οι πολλοί εν σώμα είμεθα εν Χριστώ.» (Ρωμαίους 12:3-5) Τόσο οι Ιουδαίοι Χριστιανοί όσο και οι μη Ιουδαίοι Χριστιανοί είχαν γίνει δεκτοί στο πνευματικό σπέρμα του Αβραάμ μέσω της ‘καλοσύνης του Θεού.’ Ο Παύλος τους υπενθύμισε: «Συ δεν βαστάζεις την ρίζαν [δηλαδή τον Ιεχωβά], αλλ’ η ρίζα σε.» (Ρωμαίους 11:18) Για να αποφύγουν την ‘αποκοπή’ έπρεπε να παραμείνουν στην καλοσύνη του Θεού διατηρώντας την ενότητα τους σαν ‘ένα σώμα σε ενότητα με τον Χριστό.’—Ρωμαίους 11:22.

 9. Ποιο μάθημα περιέχει αυτό για τα «άλλα πρόβατα,» και γιαυτό τι πρέπει να προσέχουν να κάνουν;

⁹ Μήπως η προειδοποίηση αυτή στους χρισμένους Χριστιανούς περιέχει ένα μάθημα για τους Χριστιανούς σήμερα που δεν είναι πνευματικοί Ισραηλίτες; Ασφαλώς και περιέχει. Αν και δεν αποτελούν μέρος του πνευματικού σπέρματος που παράχθηκε από την Αβραμιαία διαθήκη και συνεπώς «δεν είναι εκ της αυλής ταύτης,» αυτά τα «άλλα πρόβατα» αποτελούν οριστικά μέρος των «εθνών της γης» που μπορούν να ευλογήσουν τον εαυτό τους μέσω του σπέρματος. (Ιωάννης 10:16α· Γένεσις 22:18) Άρα πρέπει να έχουν πίστη όπως ο Αβραάμ, του οποίου η προοπτική για ζωή είναι επίσης γήινη, και να ‘περπατούν εύτακτα στα βήματα εκείνης της πίστης.’ (Ρωμαίους 4:11, 12, 16) Πρέπει να δείχνουν την υποταγή τους στον Καλό Ποιμένα, τον Χριστό, το πρωταρχικό Σπέρμα του Αβραάμ. Πρέπει επίσης να συνεργάζονται με το υπόλοιπο του δευτερεύοντος σπέρματος του Αβραάμ, με το να γίνονται με αυτούς ‘μία ποίμνη’ κάτω από τον ‘ένα ποιμένα.’ (Ιωάννης 10:14, 16β) Αν οι χρισμένοι Χριστιανοί που δεν παραμένουν στην καλοσύνη του Θεού κινδυνεύουν να ‘αποκοπούν’ από το δέντρο της Αβραμιαίας διαθήκης, δεν θα πρέπει και τα «άλλα πρόβατα» να είναι επίσης πολύ προσεχτικά ώστε να μην κάνουν τίποτα που θα μπορούσε να τους κάνει να χάσουν την εύνοια του Ιεχωβά;—Ρωμαίους 11:22.

«Εάν Δεν Επιμείνωσιν εις την Απιστίαν»

10. Τι θα συνέβαινε αν ένας Ιουδαίος δεν παρέμενε στην έλλειψη πίστης του, και τι θα σήμαινε αυτό γι’ αυτόν;

¹⁰ Η παραβολή του ελαιόδεντρου περιέχει ακόμη ένα άλλο γενικό μάθημα το οποίο μπορεί να εφαρμοστεί στους χρισμένους Χριστιανούς και στα «άλλα πρόβατα.» Το βρίσκουμε στη Ρωμαίους 11:23, που λέει: «Και εκείνοι δε [οι άπιστοι Ιουδαίοι], εάν δεν επιμείνωσιν εις την απιστίαν, θέλουσιν εγκεντρισθή· διότι δυνατός είναι ο Θεός πάλιν να εγκεντρίση αυτούς.» Εδώ βλέπουμε μια άλλη άποψη της καλοσύνης του Θεού. Όταν ο Παύλος έγραψε την επιστολή αυτή (γύρω στο 56 μ.Χ.), το Ιουδαϊκό έθνος είχε από καιρό αποκοπεί σαν έθνος όπως μια άκαρπη ‘συκιά.’ Ή, για να ξαναγυρίσουμε στην παραβολή του ελαιόδεντρου, το μεγαλύτερο μέρος των ‘φυσικών κλαδιών’ είχαν ‘αποκοπεί’ επειδή δεν έδειξαν πίστη στον Ιησού, τον Μεσσία. Ωστόσο αν οποιοσδήποτε Ιουδαίος σαν άτομο δεν παρέμενε σ’ αυτήν την έλλειψη πίστης, ο Ιεχωβά Θεός ήταν πρόθυμος να τον μπολιάσει ξανά στο συμβολικό ελαιόδεντρο και να τον κάνει μέλος του πνευματικού σπέρματος του Αβραάμ. Για τον μετανοημένο αυτό Ιουδαίο, το να τον ξαναδεχτεί πάλι ο Ιεχωβά θα σήμαινε «ζωή εκ νεκρών.»—Ρωμαίους 11:14, 15.

11. Τι έχει συμβεί σε μερικούς από τα «άλλα πρόβατα,» αλλά τι πρέπει να κάνουν;

¹¹ Σήμερα, μερικοί από τα «άλλα πρόβατα» έχουν αδρανήσει, και, από έλλειψη πίστης, έχουν σταματήσει να υπηρετούν τον Ιεχωβά. Έχουν αποκόψει τον εαυτό τους από την ενεργή συναναστροφή με το λαό του. Μερικοί από αυτούς βρίσκονται σε στενόχωρη και δύσκολη θέση, και τους ‘έχουν βρει’ οι προειδοποιήσεις που περιέχονται στο Λόγο του Θεού. Θα πρέπει αυτοί να αισθάνονται ανεπανόρθωτα χαμένοι; Ο Λόγος του Θεού δηλώνει: «Και εκείθεν θέλετε εκζητήσει Κύριον τον Θεόν σας [έξω από τη «γη» του λαού του Θεού] και θέλετε ευρεί αυτόν, όταν εκζητήσητε αυτόν εξ όλης της καρδίας σας και εξ όλης της ψυχής σας. Όταν ευρέθης εν θλίψει και σε εύρωσι πάντα ταύτα [τα λόγια αυτά της προειδοποίησης] εν ταις εσχάταις ημέραις, τότε θέλεις επιστρέψει προς Κύριον τον Θεόν σου και θέλεις ακούσει την φωνήν αυτού. Διότι Κύριος ο Θεός σου είναι Θεός οικτίρμων.»—Δευτερονόμιον 4:29-31.

12. (α) Με ποιον τρόπο έχει δείξει ο ‘πιστός δούλος’ ενδιαφέρον για τα παραστρατημένα αυτά «άλλα πρόβατα»; (β) Ποια παραδείγματα μπορείτε να πείτε για να δείξετε ότι μερικοί έχουν επιστρέψει με ευγνωμοσύνη στο ποίμνιο;

¹² Σαν μια ενωμένη ομάδα καρποφόρων κλαδιών μέσα στο δέντρο της Αβραμιαίας διαθήκης, ‘ο πιστός και συνετός δούλος,’ το υπόλοιπο των χρισμένων αδελφών του Χριστού πάνω στη γη, έχει πλήρη συναίσθηση για τη ζωτική ανάγκη που έχουν μερικοί από τα «άλλα πρόβατα» να ξυπνήσουν από την αδράνεια και να γίνουν για μια φορά ακόμη καρποφόροι Χριστιανοί. (Ματθαίος 24:45-47) Για το σκοπό αυτό, ο «δούλος» κανονίζει ώστε να δημοσιευτούν άρθρα όπως το εξής «‘Επιστρέψτε στον Ποιμένα των Ψυχών Σας,’» που εμφανίστηκε στη Σκοπιά 1 Σεπτεμβρίου 1982. Αρχίζοντας από τον Ιανουάριο του 1982, η Διακονία Μας της Βασιλείας δημοσίευσε μια σειρά από άρθρα πάνω στο ίδιο αυτό θέμα. Έχει παραγάγει αυτή η σταθερή κατεύθυνση από τον «δούλο» του Κυρίου καρποφόρα αποτελέσματα; Έχουν επιστρέψει μερικοί στον Ιεχωβά τον Θεό τους; Πολλοί ναι. Σημειώστε μερικά παραδείγματα που βρίσκονται στη σελίδα 22.

‘Συνεχίστε να Φέρνετε Πολύ Καρπό’

13. Τι θα πρέπει να κάνει οποιοσδήποτε έχει γίνει αδρανής τώρα, όπως δείχνουν τα λόγια του Ιησού;

¹³ Όσοι χρισμένοι Χριστιανοί ή σύντροφοί τους από τα «άλλα πρόβατα» έχουν αδρανήσει κι έχουν γίνει άκαρποι θα πρέπει ν’ ακούσουν την προειδοποίηση, ν’ ανταποκριθούν στην καλοσύνη του Ιεχωβά και να δεχτούν βοήθεια, έτσι ώστε να γίνουν καρποφόροι Χριστιανοί για μια φορά ακόμη. Σε μια παραβολή που διαφέρει από πολλές απόψεις από την παραβολή του ελαιόδεντρου και της άκαρπης συκιάς, ο Ιησούς παρομοίασε τον εαυτό του σαν τον κορμό ενός κλήματος και τους χρισμένους μαθητές του με τα κλαδιά ενός κλήματος. Δήλωσε : «Εγώ είμαι η άμπελος η αληθινή, και ο Πατήρ μου είναι ο γεωργός. Παν κλήμα εν εμοί μη φέρον καρπόν, εκκόπτει αυτό, και παν το φέρον καρπόν, καθαρίζει αυτό, δια να φέρη πλειότερον καρπόν. . . . Εν τούτω δοξάζεται ο Πατήρ μου, εις το να φέρητε καρπόν πολύν· και ούτω θέλετε είσθαι μαθηταί μου.»—Ιωάννης 15:1-8.

14. (α) Με ποιους δύο τρόπους πρέπει όλοι οι Χριστιανοί ‘να συνεχίσουν να φέρνουν πολύ καρπό’; (β) Ποιες άλλες απαιτήσεις για τους χρισμένους Χριστιανούς φανερώνει η παραβολή του ‘αληθινού κλήματος’;

¹⁴ Ενώ τα «άλλα πρόβατα» δεν είναι κλαδιά του ‘ελαιόδεντρου’ ή του ‘αληθινού κλήματος^’ της Αβραμιαίας διαθήκης, του Χριστού Ιησού, πρέπει ν’ αποδείξουν ότι είναι μαθητές του Χριστού. Σαν όλα τα ‘κλαδιά’ των χρισμένων Χριστιανών, πρέπει να ‘εξακολουθήσουν να φέρνουν πολύ καρπό.’ Αυτό το κάνουν με το να παράγουν τις Χριστιανικές ιδιότητες της νέας προσωπικότητας, περιλαμβανομένης της ‘καρποφορίας του πνεύματος.’ (Γαλάτας 5:22, 23· Ματθαίος 28:19, 20· Κολοσσαείς 3:5-14) Αλλά για να είναι αληθινά καρποφόροι εκδηλώνουν έμπρακτα τις ιδιότητες αυτές με το να συμμετέχουν στο έργο κηρύγματος ‘αυτών των καλών νέων.’ (Ματθαίος 24:14) Ακριβώς όπως τα χρισμένα ‘κλαδιά’ του ‘αληθινού κλήματος’ πρέπει να παραμείνουν σε ενότητα με τον Χριστό, έτσι και τα «άλλα πρόβατα» πρέπει να παραμείνουν σε στενή ενότητα με τον ‘πιστό και συνετό δούλο’, τους χρισμένους ‘αδελφούς’ του Χριστού. Μόνο έτσι μπορούν να ελπίζουν ότι θα ‘κληρονομήσουν τη Βασιλεία την ετοιμασμένη γι’ αυτούς από τη θεμελίωση του κόσμου.’—Ματθαίος 25:31-40.

‘Τα Έθνη της Γης’ Ήδη Ευλογούν τον Εαυτό Τους

15. Καθώς η Αβραμιαία διαθήκη τελειώνει την παραγωγή του υποσχεμένου «σπέρματος,» ποια πρόσθετη σημασία προσλαμβάνει το εδάφιο Ρωμαίους 11:12;

¹⁵ Καθώς το ελαιόδεντρο της Αβραμιαίας διαθήκης, με την άγιά του ‘ρίζα του πάχους’ (τον Ιεχωβά) και τον στέρεο κορμό του (τον Χριστό), τελειώνει την παραγωγή του πλήρους αριθμού των Ιουδαϊκών και των Εθνικών ‘κλαδιών,’ πλούσιες ευλογίες ήδη απορρέουν για τους ‘ανθρώπους των εθνών’ που δεν είναι πνευματικοί Ισραηλίτες. Ο Παύλος το προείδε αυτό και έγραψε: ‘Και εάν η πτώση αυτών [των φυσικών Ιουδαίων] σημαίνει πλούτη για τον κόσμο και η ελάττωσή τους σημαίνει πλούτη για τους ανθρώπους των εθνών, πόσο πιο πολλά [πλούτη] θα σημαίνει ο πλήρης αριθμός τους [των Ιουδαίων χρισμένων Χριστιανών] !’—Ρωμαίους 11:12.

16. (α) Πώς η ‘πτώση’ των Ιουδαίων σημαίνει ‘πλούτη για τους ανθρώπους των εθνών’; (β) Σε ποιο στάδιο βρίσκεται το μπόλιασμα;

¹⁶ Ήδη έχουμε δει ότι η ‘πτώση’ του Ιουδαϊκού έθνους στο σύνολο του σήμανε μεγάλα πνευματικά πλούτη για τα έθνη. Αλλά το γεγονός ότι τα κλαδιά αυτά της αγριελιάς έγιναν μέλη του πνευματικού σπέρματος του Αβραάμ δεν εξαίρεσε από το συμβολικό ελαιόδεντρο τα φυσικά κλαδιά—τους πιστούς Ιουδαίους Χριστιανούς—που είτε αφέθηκαν πάνω στο δέντρο είτε ‘μπολιάστηκαν και πάλι’ μετά το 36 μ.Χ. Ώστε τα 144.000 κλαδιά περιλαμβάνουν έναν ‘πλήρη αριθμό’ Ιουδαίων και έναν ‘πλήρη αριθμό’ μη Ιουδαίων. (Ρωμαίους 11:12, 25) Τα γεγονότα δείχνουν ότι αυτό το μπόλιασμα συνεχίστηκε μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1930. Σήμερα, στην προχωρημένη αυτή ημερομηνία, υπάρχει κάθε λόγος να πιστεύουμε ότι ο ‘πλήρης αριθμός’ τόσο των Ιουδαϊκών όσο και των Εθνικών κλαδιών έχει μπολιαστεί. Οποιαδήποτε κλαδιά μπολιάζονται μετά το 1935 λογικά θα πρέπει να είναι αντικαταστάσεις των Ιουδαϊκών ή των μη Ιουδαϊκών κλαδιών που αποκόπηκαν εξαιτίας της ακαρπίας τους.

17. Με ποιον τρόπο η συμπλήρωση των μελών του σπέρματος σημαίνει περισσότερα πλούτη για τους ‘ανθρώπους των εθνών’;

¹⁷ Τώρα, ο Παύλος λέει ότι αυτό το συμπλήρωμα των μελών του σπέρματος του Αβραάμ ‘σημαίνει πλούτη για τους ανθρώπους των εθνών’. Πόσο περισσότερο συμβαίνει αυτό επειδή τα πνευματικά αυτά πλούτη και οι ευλογίες επηρεάζουν όχι απλώς λίγες δεκάδες χιλιάδες μη Ιουδαίων χρισμένων Χριστιανών (όπως γίνεται στην εκπλήρωση του πρώτου μέρους του εδαφίου Ρωμαίους 11:12), αλλά κυριολεκτικά εκατομμύρια ‘ανθρώπους των εθνών’ που δεν είναι από την ποίμνη της Αβραμιαίας διαθήκης.

18. Τι μπορούμε να πούμε για τις υποσχέσεις της Αβραμιαίας διαθήκης, κι έτσι ποιο μέρος της πρέπει να έχει αρχίσει να εκπληρώνεται;

¹⁸ Αυτό μας φέρνει πίσω στην Αβραμιαία διαθήκη. Το πρωταρχικό Σπέρμα, ο Χριστός Ιησούς, είναι τώρα ενθρονισμένος στους ουρανούς. Έχει συγκεντρώσει τα μέλη του δευτερεύοντος σπέρματος μέσα στην ποίμνη της Αβραμιαίας διαθήκης. Όπου νάναι «θέλει κυριεύσει τας πύλας των εχθρών αυτού,» καταστρέφοντας την παγκόσμια αυτοκρατορία της ψεύτικης θρησκείας, τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη, και το υπόλοιπο της ορατής οργάνωσης του Σατανά. (Γένεσις 22:17, 18) Δεν είναι εκπληκτικό, συνεπώς, ότι το τελευταίο μέρος της Αβραμιαίας υπόσχεσης ήδη αρχίζει να εκπληρώνεται: ‘Μέσω του σπέρματος σου όλα τα έθνη της γης ασφαλώς θα ευλογήσουν τον εαυτό τους.’

19. (α) Με ποιον τρόπο έχουν αρχίσει να ευλογούν τον εαυτό τους άνθρωποι από ‘όλα τα έθνη της γης’; (β) Ποια είναι η ελπίδα τους;

¹⁹ Ναι, ‘ένα μεγάλο πλήθος . . . απ’ όλα τα έθνη,’ που περιλαμβάνει όχι και λίγους φυσικούς Ιουδαίους, ήδη ευλογούν τον εαυτό τους. Με πλήρη πίστη στον Μεγαλύτερο Αβραάμ, τον Ιεχωβά Θεό, έχουν συνενωθεί με το υπόλοιπο του πνευματικού Ισραήλ, και ‘αποδίδουν στον Θεό ιερή υπηρεσία νύχτα και μέρα στο ναό του,’ με προοπτική αιώνιας ζωής πάνω στη γη. (Αποκάλυψις 7:4, 9-17) Είθε να εξακολουθήσουν να φέρνουν ευλογίες πάνω στον εαυτό τους μέσω του σπέρματος, και μέσα στο νέο σύστημα πραγμάτων.

Κατανοείτε;

□ Τι εξεικόνιζε η άκαρπη συκιά, όταν αποκόπηκε, και όταν κάηκε;

□ Με ποιον μόνο τρόπο θα μπορούσαν οι Ιουδαίοι και οι Εθνικοί Χριστιανοί να μην αποκοπούν από το ‘ελαιόδεντρο’, και ποιο μάθημα βγάζουμε εμείς απ’ αυτό;

□ Γιατί το ξαναμπόλιασμα των μετανοημένων Ιουδαίων μπορεί να είναι μια πηγή παρηγοριάς για οποιονδήποτε έχει παραστρατήσει;

□ Με ποιους τρόπους πρέπει να συνεχίσουν όλοι οι Χριστιανοί να φέρνουν καρπούς;

□ Με ποιον τρόπο ήδη ευλογούν τον εαυτό τους πολλοί ‘άνθρωποι των εθνών’;

[Πλαίσιο/Εικόνα στη σελίδα 22]

Αυτοί Έχουν Επιστρέψει στον Ποιμένα και Επίσκοπο των Ψυχών Τους’—1 Πέτρου 2:25

Μια γυναίκα από την Νορμανδία της Γαλλίας γράφει: «Μετά από δέκα χρόνια αδράνειας και αρκετές άκαρπες προσπάθειες να επιστρέψω στην εκκλησία [των Μαρτύρων του Ιεχωβά], εξακολουθούσα να διστάζω να επιστρέψω. Ενόψει της αντιγραφικής διαγωγής μου από τότε που έφυγα από την εκκλησία, φοβόμουν την πειθαρχική διαπαιδαγώγηση του Ιεχωβά και τις επιτιμητικές ματιές των πρεσβυτέρων και όλων μέσα στην εκκλησία. Ενώ βρισκόμουν σε διακοπές μαζί με τα πεθερικά μου, πήρα ένα αντίτυπο της Σκοπιάς και διάβασα ένα άρθρο που είχε σχέση με την περίπτωση ενός αδρανούς αδελφού του οποίου η κατάσταση ήταν σαν τη δική μου. Διαβάζοντας πόσο καλός υπήρξε απέναντί του ο Ιεχωβά, πώς οι πρεσβύτεροι του είχαν δώσει στοργική βοήθεια, και πώς τα μέλη της εκκλησίας τον είχαν καλωσορίσει πίσω, βρήκα τη δύναμη να επιστρέψω στην οργάνωση του Ιεχωβά.»

Η Σουζάννα, μια Μάρτυρας σε μια εκκλησία της βορειοανατολικής Γαλλίας, γράφει: Ειλικρινά ευχαριστώ τον Ιεχωβά, τον Γιο του Ιησού Χριστό και τον ‘πιστό και συνετό δούλο’ για τη βοήθεια που έδωσαν στους αδρανείς. Ήμουν η ίδια αδρανής όταν με επισκέφτηκαν οι πρεσβύτεροι και προσφέρθηκαν να κανονίσουν μια Γραφική μελέτη για μένα. Δέχτηκα την προσφορά τους και τώρα είμαι πολύ ευτυχισμένη γιατί παρακολουθώ ξανά τις συναθροίσεις και συμμετέχω τακτικά στο έργο κηρύγματος. Τώρα μπορώ να δείχνω αδελφική αγάπη σε άλλους που έχουν ανάγκη από ενθάρρυνση.»

Η Γιολάντα, μια άλλη Γαλλίδα Μάρτυρας, δεν πήγαινε στις συναθροίσεις επί χρόνια και είχε σταματήσει να προσεύχεται γιατί αισθανόταν ένοχη που είχε παραμελήσει το τραπέζι του Ιεχωβά. Αφού τη βοήθησαν να ξαναφέρει καρπούς με τη Χριστιανική της δραστηριότητα, γράφει: «Εκφράζω τη βαθιά μου ευγνωμοσύνη στον Ιεχωβά που με βοήθησε και μου έδωσε μια ακόμη ευκαιρία. Με όλη μου την καρδιά ενθαρρύνω όλους όσους για κάποιο λόγο έχουν χαλαρώσει να επιστρέψουν στον Ιεχωβά.»

[Εικόνα]

Με στοργική ενθάρρυνση, πολλοί αδρανείς έχουν γίνει ξανά ‘καρποφόροι’

[Διάγραμμα στη σελίδα 20]

(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)

Η εξεικόνιση του Παύλου για το ελαιόδεντρο δείχνει πώς η Αβραμιαία διαθήκη παράγει το πλήρες πνευματικό «σπέρμα»

ΑΒΡΑΜΙΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ (Γένεσις 22:16-18)