Μια Καλή Σχέσις Οδηγεί σε Καλή Επικοινωνία
«Έχοντες ένθερμον αγάπην προς εσάς, ευχαριστούμεθα να μεταδώσωμεν ουχί μόνον το ευαγγέλιον του Θεού, αλλά και τα ψυχάς ημών, επειδή εστάθητε αγαπητοί εις ημάς.»—1 Θεσσ. 2:8
1. Ποιο ερώτημα αντιμετωπίζουν δύο σύζυγοι, και πού αναζητούμε μια αξιόπιστη απάντησι;
ΩΣ ΑΝΔΡΑΣ ΚΑΙ ΓΥΝΑΙΚΑ, ως σύζυγοι, μπορείτε να επικοινωνήτε μεταξύ σας πλήρως και ελευθέρως; Οφείλετε να κάμετε έτσι. Ή μήπως βρίσκετε ότι υπάρχουν μερικοί περιορισμοί αν όχι φραγμοί, που κάνουν να εγείρεται κατά καιρούς ένα μέτρον απογοητεύσεως, ή ίσως και εχθρότητος; Η ιστορία της επικοινωνίας, το πώς προήλθε και οικοδομήθηκε σ’ ένα καλό θεμέλιο, είναι έντονα ενδιαφέρουσα. Για την καθοδηγία μας και εκπαίδευσι σ’ αυτό το ζήτημα δεν ανατρέχομε σε μύθους ή σε θρύλλους, αλλά στον Λόγο του Θεού, στη μία και μόνη πηγή αξιοπίστων πληροφοριών.
2. Τι σημαίνει να επικοινωνούμε, και σε ποιο συμπέρασμα οδηγεί;
2 Εν πρώτοις, θα μπορούσατε να ρωτήσετε τι σημαίνει να επικοινωνούμε; Σημαίνει να μεταδίδουμε ή μεταβιβάζωμε πληροφορίες ο ένας στον άλλον. Αυτό καταλήγει σε μια συμμετοχή, στο να έχωμε κάτι από κοινού με τους άλλους. Αυτό μπορεί να είναι απλώς σ’ ένα διανοητικό επίπεδο, μετάδοσις γνώσεως και κατανοήσεως, αλλά μεταξύ συζύγων μπορεί και πρέπει να περιλαμβάνη την καρδιά σας, τα αισθήματά σας και τις επιθυμίες σας, το στοργικό ενδιαφέρον που έχει ο ένας για τον άλλον. Ο απλός και άμεσος τρόπος να γίνη αυτό είναι ο προφορικός λόγος. Συνομιλείτε, δηλαδή επικοινωνείτε μεταξύ σας. Με άλλα λόγια έχει δημιουργηθή μεταξύ σας μια επικοινωνία, μια αμοιβαία κατανόησις ή συνάντησις διανοιών. Εκτός από ό,τι λέγεται, είναι και ο τρόπος με τον οποίο λέγεται. Ακόμη και ένα βλέμμα μπορεί να μεταδώση ένα κόσμο νοημάτων και αισθημάτων, όπως ασφαλώς θα θυμάστε από τις πρώτες μέρες της φιλίας σας. Έτσι δεν είναι; Δεν καταλαβαίνετε απ’ αυτό ότι το πρώτιστο ουσιώδες πράγμα για καλή επικοινωνία είναι μια καλή σχέσις μεταξύ σας;
3. (α) Πώς ή Γραφή αποτελεί μέσον επικοινωνίας; (β) Εν σχέσει με αυτό, τι μαθαίνομε από τα εδάφια Ματθαίος 15:1-9;
3 Εν τούτοις, ένα άλλο μέσον επικοινωνίας είναι ο γραπτός λόγος, όπως αποδεικνύεται απ’ αυτό που διαβάζετε τώρα. Η τυπωμένη σελίδα σάς μεταδίδει κάτι. Το καλύτερο παράδειγμα, φυσικά, είναι η Αγία Γραφή. Είναι αλήθεια ότι οι περισσότεροι άνθρωποι σήμερα, ακόμη και μέσα στον Χριστιανικό κόσμο, δεν παραδέχονται την Αγία Γραφή ως Θείο σύγγραμμα, μολονότι χρησιμοποιείται ακόμη στις λειτουργίες των εκκλησιών των. Ας μη σας εκπλήττη αυτό και ας μη σας απατά. Η κατάστασις είναι όμοια μ’ εκείνη των ημερών του Ιησού. Οι Φαρισαίοι και οι Γραμματείς ισχυρίζοντο έντονα ότι εκπροσωπούσαν τον Νόμο, αλλά, όπως ετόνισε ο Ιησούς, αυτοί ήσαν οι πρώτοι και κύριοι υπέρμαχοι των παραδόσεων των πατέρων των, κάνοντας έτσι τις παραδόσεις να υπερέχουν των εντολών του Θεού. Μήπως έφταιγε ο γραπτός Λόγος του Θεού, οι Εβραϊκές Γραφές; Όχι. Μάλλον, αυτοί έφταιγαν στο πρώτο ουσιώδες πράγμα, σε μια καλή σχέσι αφοσιώσεως στον Ιεχωβά, όπως είπε ο Ιησούς γι’ αυτούς, παραθέτοντας τα εξής από την προφητεία του Ησαΐα: «Ο λαός ούτος με πλησιάζει με το στόμα αυτών, και με τα χείλη με τιμά· η δε καρδία αυτών, μακράν απέχει απ’ εμού· εις μάτην δε με σέβονται, διδάσκοντες διδασκαλίας, εντάλματα ανθρώπων.»—Ματθ. 15:1-9.
4. Πώς μπορούμε ν’ αποδείξωμε ότι βλέπομε και ακούμε και ποιο είναι το αποτέλεσμα;
4 Όπως οι κληρικοί του Χριστιανικού κόσμου σήμερα που έχουν ολόκληρη την Αγία Γραφή, έτσι κι’ εκείνοι εγνώριζαν καλά τι έλεγε ο γραπτός Λόγος, αλλά ήσαν τυφλοί και κωφοί και ως προς το άγγελμα και ως προς το πνεύμα που το άγγελμα εσκόπευε να μεταδώση. Εν τούτοις, υπήρχαν εξαιρέσεις τότε, και μπορεί και σεις να είσθε μεταξύ των εξαιρέσεων σήμερα, όπως ο Ιησούς είπε σε μια προγενέστερη περίπτωσι στους μαθητάς του: «Εις εσάς εδόθη να γνωρίσητε τα μυστήρια της βασιλείας των ουρανών, εις εκείνους όμως δεν εδόθη. .. . Διότι επαχύνθη η καρδία του λαού τούτου, και με τα ώτα βαρέως ήκουσαν, και τους οφθαλμούς αυτών έκλεισαν, μήποτε ίδωσι με τους οφθαλμούς, και ακούσωσι με τα ώτα, και νοήσωσι με την καρδίαν, και επιστρέψωσι και ιατρεύσω αυτούς. Υμών δε οι οφθαλμοί είναι μακάριοι, διότι βλέπουσι και τα ώτα σας, διότι ακούουσιν.»—Ματθ. 13:11-16.
5. Ποια αξιοσημείωτη αλλαγή παρατηρούμε στη δημιουργία του ανθρώπου σε σύγκρισι με άλλες πράξεις της επιγείου δημιουργίας;
5 Υπολογίζοντας εσάς μεταξύ των ευτυχισμένων εξαιρέσεων, ας ανατρέξωμε στο θέμα της επικοινωνίας και ας ιδούμε πώς άρχισε, και τι μπορούμε να μάθωμε απ’ αυτό. Στην αφήγησι της Γενέσεως για τη δημιουργία, κεφάλαιον 1, παρατηρούμε ότι κάθε μέρα, ως την έκτη ημέρα, εισάγεται η ενέργεια με την μορφή του Εβραϊκού ρήματος που σημαίνει ότι κάτι έπρεπε να γίνη. Ο Θεός μετέδιδε τις οδηγίες του, αλλά κανείς δεν μνημονεύεται ότι απαντούσε σ’ αυτές. Εν τούτοις, προκειμένου για την τελευταία πράξι της επιγείου δημιουργίας, παρατηρούμε μια αξιοσημείωτη αλλαγή όταν διαβάζωμε: «Και είπεν ο Θεός, Ας κάμωμεν άνθρωπον κατ’ εικόνα ημών, καθ’ ομοίωσιν ημών.» Ο Δημιουργός, μολονότι ήταν σε θέσι να εκδώση μια οδηγία ωσάν σε έναν υποδεέστερον, ζητούσε τώρα συνεργασία. Υπονοείται ένας φιλικός και στοργικός τόνος, μια καλή σχέσις, μια ευτυχής συμμετοχή. Αυτό πρέπει να γίνεται και μεταξύ των νυμφευμένων συντρόφων. Αν είσθε ένας σύζυγος, μιλείτε έτσι στη σύζυγό σας, λέγοντας: «Έλα, και ας. . .»;—Γέν. 1:3, 6, 9, 14, 20, 24, 26.
6. Σχετικά με αυτό, ποια συμβουλή δίδεται στους πρεσβυτέρους της εκκλησίας;
6 Ενώ τώρα εξετάζομε ιδιαίτερα τη γαμήλια σχέσι, η ίδια αρχή εφαρμόζεται και σε άλλες σχέσεις, περιλαμβανομένων, και των σχέσεων μεταξύ των πρεσβυτέρων ή επισκόπων και άλλων προσώπων που είναι στις εκκλησίες των μαρτύρων του Ιεχωβά. Μολονότι σεις ως πρεσβύτεροι έχετε μια ειδική ευθύνη, που συνεπάγεται ένα ωρισμένο βαθμό εξουσίας, η γενική στάσις και ο τρόπος της επικοινωνίας πρέπει να γίνεται με τον τρόπο της προσκλήσεως για συνεργασία, αντί να δίνετε διαταγές. Όταν βοηθήτε κάποιον στο πρόβλημά του, όπως αυτό που μπορεί να συναντήση όταν δίνη μαρτυρία σε ωρισμένους τομείς, αντί να λέτε απλώς τι πρέπει να γίνη, είναι πολύ καλύτερο να λέτε: «Ας εξετάσωμε μαζί αυτό το πρόβλημα.» Το θερμό πνεύμα της ανιδιοτελούς και στοργικής αφοσιώσεως πρέπει να μεταδίδεται, όχι μόνο σε ό,τι λέμε αλλά και με τον τόνο της φωνής και με την πορεία της ενεργείας μας. Παρατηρήστε πόσο καθαρά και ωραία το εκφράζει αυτό ο απόστολος Παύλος όταν γράφη στην εκκλησία της Θεσσαλονίκης: «Έχοντες ένθερμον αγάπην προς εσάς, ευχαριστούμεθα να μεταδώσωμεν ουχί μόνον το ευαγγέλιον του Θεού, αλλά και τας ψυχάς ημών, επειδή εστάθητε αγαπητοί εις ημάς.» Τι ωραίο παράδειγμα καλής σχέσεως που οδηγεί σε καλή επικοινωνία με λόγια και με έργα!—1 Θεσσ. 2:8.
ΕΠΟΙΚΟΔΟΜΗΤΙΚΟ ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ ΚΑΛΗΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
7. Πώς αποκαλύπτει ο Ιωάννης εκείνον στον οποίον μίλησε ο Θεός, όπως αναγράφεται στη Γένεσι 1:26;
7 Επανερχόμενοι στο θέμα μας, ας εξετάσωμε αν γνωρίζωμε εκείνον με τον οποίον επικοινωνούσε ο Ιεχωβά στον καιρό της δημιουργίας. Αυτό θα μας βοηθήση να κατανοήσωμε το βάθος της σημασίας του ότι ο άνθρωπος έγινε κατ’ εικόνα και ομοίωσιν του Θεού. Ο Ιωάννης, αρχίζοντας την ευαγγελική του αφήγησι περί του Ιησού, τον αποκαλύπτει ως τον «Λόγον,» ο οποίος «ήτο εν αρχή παρά τω Θεώ. Πάντα δι’ αυτού έγειναν,» περιλαμβανομένου και του ανθρώπου. Περαιτέρω ο Ιωάννης λέγει: «Ο Λόγος έγεινε σαρξ . . . και είδομεν την δόξαν αυτού . . . πλήρης χάριτος και αληθείας,» και ότι ο «ων εις τον κόλπον του Πατρός εκείνος εφανέρωσεν αυτόν.» Ασφαλώς αυτή η υπέροχη περιγραφή του Ιησού δείχνει το πνεύμα ακριβώς της καλής σχέσεως και της αμέσου επικοινωνίας.—Ιωάν. 1:1-3, 14, 18· βλέπε επίσης Παροιμίαι 8:22, 30, 31.
8. Ποια είναι η σημασία του τίτλου «ο Λόγος,» και πώς αυτός ο τίτλος εφαρμόζεται στον Χριστό Ιησού;
8 Αυτό παρατηρείται επίσης και στη σημασία του τίτλου «ο Λόγος.» Έχει τη σημασία του μηνυτού ή ομιλητού, σαν τον άλλοτε αξιωματούχο ο οποίος έστεκε εμπρός από ένα σκεπασμένο παράθυρο και μετέδιδε μεγαλοφώνως σε άλλους το μήνυμα του βασιλέως που ήταν αόρατος μέσα. Αυτός ο αξιωματούχος ελέγετο Καλ Χάτζε, που σημαίνει «η φωνή ή ο λόγος του βασιλέως.» Ως προς τον Υιόν του Θεού, αυτός ήταν το Στόμα ή ο Ομιλητής του Πατρός του, του Ιεχωβά. Αποτελούσε το αξιόπιστο μέσον επικοινωνίας με τους άλλους οτιδήποτε και αν ήθελε να μεταδώση ο Δημιουργός. Υπηρέτησε πιστά με τον ίδιο τρόπο στη διάρκεια της επιγείου διακονίας του. Σε μια περίπτωσι είπε: «Εγώ απ’ εμαυτού δεν ελάλησα, αλλ’ ο πέμψας με Πατήρ, αυτός μοι έδωκεν εντολήν, τι να είπω, και τι να λαλήσω. . . . Όσα λοιπόν λαλώ εγώ, καθώς μοι είπεν ο Πατήρ, ούτω λαλώ.» Πάλι ομιλεί και ενεργεί με την ίδια ιδιότητα όταν οδηγή τα ουράνια στρατεύματα για την εκτέλεσι των δικαίων κρίσεων του Θεού στη μάχη του Αρμαγεδδώνος, όπου καλείται «ο Λόγος του Θεού.»—Ιωάν. 12:49, 50· 14:10· Αποκάλ. 19:13.
9. Ποιο ωραίο υπόδειγμα εκτίθεται για μας στη Γένεσι 1:26, και είναι ακόμη δυνατόν να συμμορφωθούμε με αυτό;
9 Έχοντας αυτά υπ’ όψιν, πόσο βαθειά εντύπωσι πρέπει ν’ αποκομίσωμε σκεπτόμενοι ότι ο άνθρωπος δημιουργήθηκε κατ’ εικόνα και ομοίωσιν του μεγάλου Δημιουργού και του αγαπητού του Υιού! Το γεγονός ότι μπορούμε να το εκτιμήσωμε και να μιλούμε γι’ αυτό μεταξύ μας, αυτό ακριβώς δείχνει ότι αυτό είναι αληθινό. Επίσης, ο Ιεχωβά στοργικά μας μετέδωσε στον γραπτό του Λόγο το υπόδειγμα της καλής σχέσεως και επικοινωνίας, και μάλιστα μετά από έξη χιλιάδες χρόνια αμαρτίας και ατέλειας, είναι ακόμη δυνατόν να συμμορφωθούμε με αυτό το υπόδειγμα. Εκατοντάδες χιλιάδων Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά προσπαθούν να πράττουν αυτό ακριβώς, με τη βοήθεια του Θεού. Προσπαθείτε και σεις ζεύγη, ως σύζυγοι που είσθε;
10. Πώς και γιατί αυτοί που βασίζονται σε ανθρώπινη σοφία αποτυγχάνουν να χειρισθούν ορθώς τα συζυγικά προβλήματα;
10 Ας εξετάσωμε αυτό το υπόδειγμα πιο προσεκτικά και ας ιδούμε τα ουσιώδη χαρακτηριστικά που πρέπει να μιμούμεθα, καθώς κι εκείνα που πρέπει ν’ αποφεύγωμε και, αν είναι ανάγκη, να τα ξερριζώνωμε. Αυτός είναι πραγματικά ο μόνος αποτελεσματικός τρόπος ν’ αντιμετωπίζωμε και να υπερπηδούμε δυσκολίες και προβλήματα που συναντούμε, ειδικά στον τομέα των γαμηλίων σχέσεων. Είναι αλήθεια ότι υπάρχουν πολλές και διάφορες σχολές σκέψεων που διαδίδονται από κοινωνικές οργανώσεις οι οποίες ενδιαφέρονται για τέτοια προβλήματα και προθυμοποιούνται να δώσουν συμβουλές και τρόπους συμπεριφοράς. Χωρίς να σταματήσωμε για ν’ αμφισβητήσωμε τα ελατήριά των, πρέπει να λεχθή ότι οι προσπάθειές των αντιπροσωπεύουν το σύνολο της ανθρώπινης σοφίας στον τομέα της ψυχολογίας. Λέγουν ότι ο γάμος αποτελεί ανθρώπινη σχέσι και πρέπει να τυγχάνη χειρισμού σ’ αυτό το επίπεδο. Αποτυγχάνουν και αρνούνται να δώσουν στον Δημιουργό του θέσι ως Πρωτουργού αυτής της σχέσεως, ή ως του προσωπικού Συγγραφέως της Αγίας Γραφής, με τις συμβουλές του και τις οδηγίες του για κάθε ανθρώπινη σχέσι. Ποιος άκουσε ποτέ ψυχίατρο να παραπέμπη τον ασθενή του ή τον πελάτη του στις Άγιες Γραφές ως την τελική αυθεντία για καθοδήγησι; Γι’ αυτό το ζήτημα, πόσοι ιερείς ή κληρικοί θα συνεβούλευαν αυτή την πορεία σε οποιονδήποτε από το ποίμνιό τους για παρόμοια προβλήματα;
11. (α) Πώς είναι φανερό ότι ο άνθρωπος δεν εξελίχθηκε; (β) Τι αποκαλύπτεται από τα πρώτα λόγια του Αδάμ που αναγράφονται στη Γένεσι 2:23;
11 Εμείς, όμως, θ’ αποφύγωμε την κοσμική σοφία και θα συμβουλευθούμε το Βιβλίο που προμήθευσε ο Μέγας Ιατρός, ζητώντας τη βοήθειά του με βέβαιη προσδοκία, ‘χωρίς να διστάζωμε.’ (Ιακ. 1:6) Καθώς διαβάζομε από τη Γένεσι 1:26, πόσο φανερό είναι ότι ο άνθρωπος δεν εξελίχθηκε, όπως διδάσκουν οι κατά κόσμον σοφοί. Τι συνέβη όταν «κατεσκεύασε Ιεχωβά ο Θεός την πλευράν, την οποίαν έλαβε από του Αδάμ, εις γυναίκα, και έφερεν αυτήν προς τον Αδάμ»; Ο άνδρας δεν βρέθηκε σε θέσι που να μη ξέρη να μιλήση. Δεν την χαιρέτησε με μια κραυγή επιδοκιμασίας ούτε με κανένα μούγγρισμα αποδοκιμασίας. Αντιθέτως αμέσως μετέδωσε μεγαλοφώνως το τι έννοιωσε γι’ αυτό το πολύ θαυμαστό και ευπρόσδεκτο δώρο, γι’ αυτήν την ιδεώδη βοηθό και συμπλήρωμα. Αντί να στέκεται απλώς εκεί και να την κοιτάζη, φαίνεται πιο πιθανό απ’ ό,τι είπε ότι την κρατούσε κοντά του, όταν έλεγε εκείνα τα λόγια που είναι τόσο πλούσια σε νόημα και σε αίσθημα:
«Τούτο είναι τώρα οστούν εκ των οστέων μου
Και σαρξ εκ της σαρκός μου·
Αύτη θέλει ονομασθή Ανδρίς,
Διότι εκ του ανδρός αύτη ελήφθη.»
Αυτό ήταν πραγματική ποίησις, αληθινή σε μορφή και χειρισμό λόγων, της οποίας κάθε φράσις συνδυάζεται ωραία με την επόμενη, με προοδευτική σειρά σκέψεων και τέλεια ισορροπία. Αυτό χωρίς αμφιβολία θα ήταν πιο αξιόλογο στην αρχική του γλώσσα. Ο άνθρωπος πράγματι επλάσθη κατ’ εικόνα Θεού, με την ωραία ικανότητα να επικοινωνή.—Γέν. 2:22, 23.
12. Πώς τελειώνει ο Λόγος του Θεού μ’ ένα ελκυστικό τρόπο;
12 Στις πρώτες του σελίδες ο Λόγος του Θεού δίνει μια ενδιαφέρουσα και ενθαρρυντική αφήγησι επικοινωνίας μεταξύ ατόμων στον ουρανό και στη γη. Ελκυστικά επίσης τελειώνει ο Λόγος του Θεού, όχι μ’ ένα μεγαλειώδες ισχυρό αποκορύφωμα, αλλά με μια φιλική έκφρασι προσωπικής συνομιλίας μεταξύ δύο προσώπων τα οποία προδήλως απήλαυσαν μια ευτυχή σχέσι. «Λέγει [ο Χριστός Ιησούς] ο μαρτυρών ταύτα, ναι, έρχομαι ταχέως.» Κατόπιν ακούμε τον ηλικιωμένο Ιωάννη, με λάμποντα μάτια, ν’ απαντά ζωηρά: «Αμήν. Ναι, έρχου, Κύριε Ιησού.» Όσο πιο γρήγορα τόσο καλύτερα. Αυτός είναι ο τόνος της απαντήσεως.—Αποκάλ. 22:20.
ΥΠΕΡΝΙΚΙΣΙΣ ΦΡΑΓΜΟΥ
13. Πώς επηρεάσθηκαν από την παράβασι του ανθρώπου η γραμμή και το επίπεδο επικοινωνίας;
13 Ενόσω διετηρείτο μια αγαθή σχέσις από τον Αδάμ και τη σύζυγό του με τον Δημιουργό τους και μεταξύ των, δεν υπήρχε πρόβλημα. Αλλά μόλις αυτή η σχέσις διασπάσθηκε με ηθελημένη παράβασι, υψώθηκε αμέσως ένας φραγμός στη γραμμή της επικοινωνίας. «Εκρύφθησαν ο Αδάμ και η γυνή αυτού από προσώπου Ιεχωβά του Θεού» όταν άκουσαν τη φωνή του στον κήπο, διότι, όπως είπε ο Αδάμ, «εφοβήθην.» Δεν μπορούσαν ν’ αντικρύσουν τον Θεό τους και φοβήθηκαν για ό,τι εκείνος θα τους έλεγε. Όσο για το επίπεδο επικοινωνίας μεταξύ του ανδρός και της συζύγου του, αυτό δεν μπορούσε να είναι πολύ εγκάρδιο, μολονότι δεν δίδεται καμμιά λεπτομέρεια, αυτό καταφαίνεται από την εξήγησι που έδωσε ο Αδάμ στον Ιεχωβά για να δικαιολογηθή: «Η γυνή την οποία έδωκας να ήναι μετ’ εμού, αύτη μοι έδωκεν από του δένδρου, και έφαγον.» Επίσης, στην Εύα ελέχθη: «Προς τον άνδρα σου θέλει είσθαι η επιθυμία σου, και αυτός θέλει σε εξουσιάζει.» Όπως θα εξετάσωμε πάρα κάτω, αυτή η λέξις «εξουσιάζω» ασφαλώς τονίζει μια από τις κύριες αιτίες της δυσκολίας ως προς την επικοινωνία, ιδιαίτερα προκειμένου για το μέρος της συζύγου.—Γεν. 3:8-16.
14. (α) Τι σημαίνει να περιπατή κανείς με τον Θεόν; (β) Τι σημαίνει η επαναλαμβανόμενη φράσις «διά πίστεως,» στο 11 κεφάλαιον της προς Εβραίους επιστολής;
14 Μήπως αυτό σημαίνει ότι η θέσις ήταν απελπιστική για μας, χωρίς προοπτική υπερνικήσεως της δυσκολίας; Υπάρχει μια έκφρασις που χρησιμοποιείται στη Γένεσι εν σχέσει με μερικούς ανθρώπους και η οποία παρουσιάζει αλλιώς το σημείο. Λέγεται για τον Ενώχ και τον Νώε ότι περιεπάτησαν μετά του αληθινού Θεού, όχι κατά καιρούς μόνον, αλλά σε όλη τους τη ζωή. Το ίδιο πρέπει να συνέβη και με τον Άβελ. (Γέν. 5:22-24· 6:9) Εκεί όπου δύο περιπατούν μαζί, πρέπει κατ’ ανάγκην να υπάρχη μια καλά αποκαταστημένη σχέσις και ελευθερία επικοινωνίας. Αυτό επίσης τονίζεται και από άλλη έκφρασι που χρησιμοποιείται γι’ αυτούς τους τρεις καθώς και για πολλούς άλλους. Ο Παύλος, αρχίζοντας από τον Άβελ, λέγει για κείνους που αναφέρονται στην επιστολή προς Εβραίους, κεφάλαιον 11 ότι «διά πίστεως» απέδειξαν την πιστότητα και αφοσίωσί των στον Θεό, πιστεύοντας ότι ο Θεός «γίνεται μισθαποδότης εις τους εκζήτουντας αυτόν.» Αυτές οι ιδιότητες αποτελούν ουσιώδες μέρος του υποδείγματος για μίμησι.—Εβρ. 11:4-6.
15. Γιατί ο Ιεχωβά αφήρεσε τον φραγμό που προέρχεται από την αμαρτία, και πώς πρέπει ν’ ανταποκριθούμε σ’ αυτό;
15 Ο Ιεχωβά με το έλεος και τη μακροθυμία του έκαμε δυνατόν να υπερνικηθή ο φραγμός, «διότι αυτός γνωρίζει την πλάσιν ημών, ενθυμείται ότι είμεθα χώμα.» Από μέρους μας, όμως, πρέπει να υπάρχη η ορθή στάσις της καρδιάς, ή τουλάχιστον η προθυμία να διδαχθούμε την ορθή στάσι, «διότι το έλεος του Ιεχωβά είναι . . . επί τους φοβουμένους αυτόν . . . τους ενθυμουμένους τας εντολάς αυτού διά να εκπληρώσιν αυτάς.» (Ψαλμ. 103:10-14, 17, 18) Δεν πρέπει να υπάρχη ισχυρογνώμων ή τυραννική στάσις. Στη θετική πλευρά, παρατηρώντας παρακάτω σ’ εκείνους που αναφέρονται από τον Παύλο, βλέπομε δύο, τον Αβραάμ και τον Μωυσή, από τους οποίους πολλά μπορούμε να μάθωμε μελετώντας το υπόδειγμα που θέλομε ν’ ακολουθήσωμε.
16. (α) Τι είναι αξιοσημείωτο για μια σχέσι; (β) Πώς απέδειξε ο Αβραάμ την πίστι και την αφοσίωσί του, και ποιο ήταν το αποτέλεσμα;
16 Μια σχέσις σπάνια, ή μάλλον ποτέ δεν παραμένει ακίνητη. Ή αναπτύσσεται ή υποχωρεί. Επίσης, η ανάπτυξίς της ή είναι υγιής ή είναι επιβλαβής. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να το προσέχωμε και να φυλαγώμεθα, ιδιαίτερα όταν τα άτομα ζουν πολύ κοντά μεταξύ των όπως ο σύζυγος και η σύζυγος. Μπορεί να υπάρχη αμοιβαία πίστις και εμπιστοσύνη στην αρχή, αλλά αυτό δεν πρέπει να λαμβάνεται ως δεδομένον. Να είσθε πρόθυμοι, και στα μικρά πράγματα ακόμη, να δείχνετε αυτές τις ωραίες ιδιότητες. Αυτό ο Αβραάμ το έκαμε σε όλη του τη ζωή, όπως δείχνει η αναγραφή, αρχίζοντας από τη Γένεσι κεφάλαιον 12. Ο Παύλος αναφέρει τρία μεγάλα γεγονότα όταν ο Αβραάμ, με πρόθυμη υπακοή, απέδειξε την ισχυρή πίστι και αφοσίωσί του στον Ιεχωβά: (1) Το ότι εγκατέλειψε την γενέτειρά του και τη χώρα του όταν εκλήθη, και (2) το ότι έζησε πολλά χρόνια στη γη της επαγγελίας «ως ξένην,» και ιδιαίτερα (3) ότι «προσέφερε τον Ισαάκ.» (Εβρ. 11:8-10, 17-19) Προσέξτε πώς τα προηγούμενα υποστηρίζονται καλά από τον Ιάκωβο όταν λέγη τα εξής αναφερόμενος στο τελευταίο γεγονός: «Βλέπεις ότι η πίστις συνήργει εις τα έργα αυτού, και εκ των έργων η πίστις ετελειώθη; Και επληρώθη η γραφή η λέγουσα, Επίστευσε δε Αβραάμ εις τον Θεόν, και ελογίσθη εις αυτόν εις δικαιοσύνην· και ’φίλος του Ιεχωβά ωνομάσθη’.» Τι υγιής ανάπτυξις μιας ωραίας σχέσεως! Τι συγκινητικός επίλογος! ’Ο Αβραάμ είχε μεγάλη πίστι στον Ιεχωβά, ο δε Ιεχωβά είχε μεγάλη εμπιστοσύνη στον φίλο του.—Ιακ. 2:21-23, ΜΝΚ. Γέν. 18:19· Ρωμ. 4:16-22· Γαλ. 3:7-9.
17. (α) Ποιο παράδειγμα έδωσε ο Ιησούς για τους ακολούθους του; (β) Τι συνοδεύει τη φιλία, και πώς παρατηρείται αυτό στην περίπτωσι του Αβραάμ;
17 Ο Ιησούς μίλησε για το υπόδειγμα της αληθινής φιλίας εν σχέσει με την καλή επικοινωνία. Ταπεινότης και μετριοφροσύνη, συνδεδεμένη με πρόθυμη υπηρεσία, αποτελούν ένα ουσιώδες μέρος του υποδείγματος. Ο Ιησούς, αφού έπλυνε τους πόδας των μαθητών του την τελευταία εκείνη νύχτα που ήταν μαζί τους, είπε : «Εάν λοιπόν εγώ, ο Κύριος και ο Διδάσκαλος, σας ένιψα τους πόδας, και σεις χρεωστείτε να νίπτητε τους πόδας αλλήλων. Διότι παράδειγμα έδωκα εις εσάς, διά να κάμνητε και σεις, καθώς εγώ έκαμον εις εσάς.» Αργότερα την ίδια εκείνη νύχτα, τους είπε: «Σεις είσθε φίλοι μου, εάν κάμνητε όσα εγώ σας παραγγέλλω. Δεν σας λέγω πλέον δούλους, διότι ο δούλος δεν εξεύρει τι κάμνει ο κύριος αυτού· εσάς δε είπον φίλους, διότι πάντα όσα ήκουσα παρά του Πατρός μου, εφανέρωσα εις εσάς.» (Ιωάν. 13:14, 15· 15:14, 15; Φιλιππ. 2:3) Είχε σ’ αυτούς εμπιστοσύνη και δεν τους έκρυψε τίποτε. Ομοίως ο Ιεχωβά, σαν να μιλούσε μ’ ένα φίλο, μίλησε με τον Αβραάμ πολλές φορές, και κάποτε για πολλή ώρα μ’ ένα πολύ φιλικό τρόπο, όταν επέτρεψε στον Αβραάμ να μεσολαβήση σ’ αυτόν για τα Σόδομα και Γόμορρα, όπως αναγράφεται στη Γένεσι, κεφάλαιον 18. Η Σάρρα, η σύζυγος του Αβραάμ, εμφανίζεται εδώ στην εικόνα. Αυτή ήταν πρόθυμη να υπηρετήση. Επίστευσε. Έδειξε μεγάλο σεβασμό. Και ο Πέτρος σχετικά με τις συζύγους λέγει, «της οποίας σεις εγεννήθητε τέκνα, αγαθοποιούσαι και μη φοβούμεναι μηδεμίαν πτόησιν.»—1 Πέτρ. 3:5, 6 Γέν. 18:6· Εβρ. 11:11.
18. Τι προεξείχε στην περίπτωσι του Μωυσέως, και σε ποια ειδική επικοινωνία ωδήγησε αυτό;
18 Εκείνο που προεξείχε με τον Αβραάμ ήταν η στενή σχέσις που είχε ως «φίλος του Ιεχωβά,» αλλά με τον Μωυσή ήταν το εξαιρετικό μέσον επικοινωνίας. Όταν επετίμησε ο Ιεχωβά τη Μαριάμ και τον Ααρών επειδή επέκριναν τον Μωυσή, είπε: «Εάν ήναι μεταξύ σας προφήτης, εγώ ο Ιεχωβά δι’ οπτασίας θέλω γνωρισθή εις αυτόν καθ’ ύπνον θέλω λαλήσει προς αυτόν δεν είναι ούτως περί του θεράποντός μου Μωυσέως· εν όλω τω οίκω μου ούτος είναι πιστός· στόμα προς στόμα θέλω λαλεί προς αυτόν, και φανερώς, και ουχί δι’ αινιγμάτων, και το πρόσωπον του Ιεχωβά θέλει βλέπει.» (Ιακ. 2:23. Αριθμ. 12:6-8, ΜΝΚ) Πολλά χρόνια ενωρίτερα, όταν περιγράφοντας το πώς ο Ιεχωβά εχρησιμοποίησε τη σκηνή του Μωυσέως, «έστησε αυτήν . .. μακράν του στρατοπέδου,» ως «σκηνήν του μαρτυρίου,» η αναγραφή λέγει ότι «έβλεπε πας ο λαός τον στύλον της νεφέλης ιστάμενον επί των θυρών της σκηνής . . . Και ελάλει ο Ιεχωβά προς τον Μωυσήν πρόσωπον προς πρόσωπον, καθώς λαλεί άνθρωπος προς τον φίλον αυτού.» Αυτό ωδήγησε στη μεγαλειώδη επικοινωνία όταν, απαντώντας σε μια παράκλησι του Μωυσή, «παρήλθε ο Ιεχωβά έμπροσθεν αυτού, και εκήρυξε, Ιεχωβά, Ιεχωβά ο Θεός, οικτίρμων και ελεήμων, μακρόθυμος, και πολυέλεος, και αληθινός.»—Έξοδ. 33:7-11, 17-20· 34:6, 7.
19. Ποιοι λόγοι μπορούν να δοθούν για τη μοναδική θέσι του Μωυσή;
19 Ο Μωυσής ήταν ασφαλώς μοναδικός στην απόλαυσι ενός τόσο στενού μέσου επικοινωνίας με τον Ιεχωβά. Και ποιος ο λόγος; Εν μέρει η μεγάλη ανάγκη να είναι αρχηγός ενός λαού που είναι πολύ δύστροπος, «σκληροτράχηλος,» και που «έγκειται εις την κακίαν,» και επίσης διότι ο ίδιος εκράτησε ακλόνητη πιστότητα στον Ιεχωβά. (Έξοδ. 32:9, 22, 25-29) Αναφέρεται και άλλη μια ιδιότης. «Ο άνθρωπος ο Μωυσής ήτο πραΰς σφόδρα υπέρ πάντας τους ανθρώπους, τους επί της γης.» Και σ’ αυτό επίσης ήταν μοναδικός, όπως είναι και τα τελικά αυτά λόγια γι’ αυτόν: «Δεν ηγέρθη πλέον εν τω Ισραήλ προφήτης ως ο Μωυσής, τον οποίον εγνώρισεν ο Ιεχωβά πρόσωπον προς πρόσωπον.»—Αριθμ. 12:3· Δευτ. 34:10.
ΑΝΑΚΕΦΑΛΑΙΩΣΙΣ
20, 21. (α) Τι μαθαίνομε από τις θεόπνευστες Γραφές για τη σχέσι και την επικοινωνία; (β) Τι μαθαίνομε επίσης από το επίγειο υπόδειγμα;
20 Πώς μπορούμε λοιπόν ν’ ανακεφαλαιώσωμε τα νοήματα; Τι αποτελεί μια καλή σχέσι που οδηγεί σε καλή επικοινωνία; Παρατηρώντας στις Θεόπνευστες Γραφές, βλέπομε πρώτα το παράδειγμα του Ιεχωβά και του Υιού του. Από την αρχή, υπήρχε ένα γνήσιο στοργικό ενδιαφέρον μεταξύ των. «Ο Ιεχωβά με είχεν εν τη αρχή των οδών αυτού. . . Ήμην καθ’ ημέραν η τρυφή αυτού, ευφραινομένη πάντοτε ενώπιον αυτού.» Ο Ιεχωβά μολονότι ανώτερος, εζήτησε τη συνεργασία του Υιού του. Ο Υιός, από μέρους του, είχε πάντοτε βαθύ σεβασμό και υπακοή. Υπήρχε η πιο στενή επαφή και εμπιστοσύνη μεταξύ των. Ήσαν σε πλήρη συμφωνία μεταξύ των.—Παροιμ. 8:22, 30· Γέν. 1:26· Ιωάν. 11:42· 14:10, 11.
21 Παρατηρώντας το επίγειο υπόδειγμα στον Λόγο του Θεού, τι βρίσκομε; Μολονότι ο σύντροφός σας, όπως και σεις, είναι ατελής, μάθετε πώς να δείχνετε εκτίμησι μεταξύ σας μ’ ευγενικό τρόπο, όχι μόνον τις πρώτες ημέρες, αλλά ώς τα χρόνια της προχωρημένης ηλικίας. Αποφεύγετε μια αυταρχική στάσι λόγω υπερηφανείας και ιδιοτελείας, και μη ζητείτε μόνον τον δικό σας τρόπο, αλλά ν’ αναμένετε από τον σύντροφό σας να συμφωνήση με τους τρόπους σας και σε μικρά πράγματα που δεν έχουν πραγματική σπουδαιότητα. Μάλλον, μάθετε πώς να συμβαδίζετε και να συνομιλήτε, πρόθυμοι να προσαρμόσετε ανάλογα το βήμα σας και τη διάθεσί σας. Αναπτύξτε και διατηρήστε αμοιβαία πίστι και εμπιστοσύνη. Η υποψία είναι ο χειρότερος εχθρός της ελευθέρας επικοινωνίας. Να είσθε άγρυπνοι να αναπτύξετε και να ισχυροποιήσετε τον δεσμό της αληθινής φιλίας. Ασκήτε και επιδείξτε «ευσπλαγχνία» με έλεος και πραότητα.—Φιλιππ. 1:8· 1 Θεσσ. 2:8· Ιακ. 5:11.
22. Ποιο άλλο σπουδαίο ζήτημα αξίζει να εξετάσωμε;
22 Μολονότι τα ανδρόγυνα προσπαθούν να τα κάνουν αυτά με κάθε ειλικρίνεια, προβλήματα μπορούν εύκολα να εγερθούν, είτε είναι και οι δύο σύντροφοι αληθινοί Χριστιανοί είτε όχι. Πώς μπορεί να τηρηθή μια πιστή πορεία, ιδιαίτερα σ’ ένα διηρημένο οίκο; Στο επόμενο άρθρο θα βρούμε την απάντησι σ’ αυτό το ερώτημα.
[Εικόνα στη σελίδα 499]
Ο Λόγος ή «Καλ Χάτζε» ενός βασιλέως της Αβησσυνίας