Μέρος Δεύτερο

 1. (α) Ποιοι είπε ο Παύλος στον Ηγεμόνα Φήλικα ότι θα εξέλθουν σε ανάστασι; (β) Πώς μπορούμε να βεβαιωθούμε αν αυτού του είδους άτομα είναι σε θέσι να λάβουν ανάστασι;

ΚΑΠΟΤΕ ο Χριστιανός απόστολος Παύλος ωμίλησε σε δικαστήριο ενώπιον του Ρωμαίου Ηγεμόνος Φήλικος, ο οποίος δεν επίστευε στη Γραφή και στη διδασκαλία της περί αναστάσεως. Ο Παύλος είπε: «Λατρεύω τον Θεόν των πατέρων μου, πιστεύων εις πάντα τα γεγραμμένα εν τω νόμω και εν τοις προφήταις· ελπίδα έχων εις τον Θεόν, την οποίαν και αυτοί ούτοι προσμένουσιν, ότι μέλλει να γείνη ανάστασις νεκρών, δικαίων τε και αδίκων.» (Πράξ. 24:14, 15) Διδάσκει, λοιπόν, μήπως η Γραφή ότι υπάρχουν άδικοι άνθρωποι στον Σιεόλ ή Άδη, ο οποίος τόπος πρόκειται να εκκενωθή από όλους τους νεκρούς του από τη βασιλεία του Θεού; Μπορούμε να βεβαιωθούμε για την απάντησι σ’ αυτή την ερώτησι. Πώς; Με το να μάθωμε ποιοι άλλοι βρίσκονται στον Σιεόλ (Άδη) και τι έχει να πη η Γραφή για την ηθική των και τη θέσι των στη διάρκεια της προηγουμένης επιγείου ζωής των.

ΚΑΙ ΑΔΙΚΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΠΙΣΗΣ ΣΤΟΝ ΣΙΕΟΛ (ΑΔΗ)

 2. Πώς, στο βιβλίο των Αριθμών, χρησιμοποιεί ο Μωυσής τη λέξι Σιεόλ για να επικαλεσθή κρίσι, εναντίον τριών στασιαστών και των οίκων των;

² Η Εβραϊκή λέξις Σιεόλ (στην Ελληνική Μετάφρασι Ο΄, Άδης) απαντάται τέσσερες φορές στο πρώτο βιβλίο της Γραφής, που καλείται Γένεσις και εγράφη από τον προφήτη Μωυσή. Οι επόμενες φορές, όπου συναντάται η λέξις Σιεόλ, είναι στο τέταρτο βιβλίο της Γραφής, που καλείται Αριθμοί, και εγράφη, επίσης, από τον Μωυσή. Δύο φορές χρησιμοποιείται αυτή η λέξις εκεί, σχετικά με τους οίκους των Ισραηλιτών Κορέ, Δαθάν και Αβειρών. Οι τρεις αυτοί άνδρες είχαν στασιάσει εναντίον του Ιεχωβά, και γι’ αυτό ο Θεός εχρησιμοποίησε τον προφήτη του Μωυσή για να επικαλεσθή την κρίσι του εναντίον τους. Πρώτον ελέχθη στους άλλους Ισραηλίτας ν’ απομακρυνθούν από τις σκηνές των τριών αυτών στασιαστών και των οικογενειών των. Έπειτα ο Μωυσής έδειξε ότι η κρίσις θα ήταν από τον Θεό λέγοντας: «Εάν όμως ο Ιεχωβά κάμη θαύμα, και ανοίξη η γη το στόμα αυτής, και καταπίη αυτούς, και πάντα τα αυτών, και καταβώσι ζώντες εις τον Σιεόλ [Άδην], τότε θέλετε γνωρίσει, ότι παρώξυναν οι άνθρωποι ούτοι τον Ιεχωβά.»—Αριθμ. 16:20-30, ΜΝΚ.

 3. Ώστε ποια ποινή εζήτησε ο Μωυσής να επέλθη εναντίον των καταδικασμένων εκείνων, και πού πήγαν κατά την εκτέλεσι των;

³ Σημειώστε ότι ο προφήτης Μωυσής δεν εζήτησε να κατέλθουν οι τρεις αυτές ομάδες οικογενειών σε αιώνια καταστροφή. Δεν εζήτησε να εκτελεσθή εναντίον των η χειρίστη δυνατή ποινή. Εζήτησε ν’ ανοίξη η γη το στόμα της κάτω απ’ αυτούς και να τους καταπίη ζώντας και να τους θάψη ώστε να εξαφανισθούν, και μ’ αυτόν τον τρόπο να κατεβούν «εις τον Σιεόλ.» Πήγαν πράγματι στον Σιεόλ (Άδη), ή σ’ ένα χειρότερο τόπο; Τα αμέσως επόμενα εδάφια (Αριθμ. 16:31-33, ΜΝΚ) μάς απαντούν, λέγοντας: «Και ως έπαυσε λαλών πάντας τους λόγους τούτους, εσχίσθη το έδαφος το υποκάτω αυτών. Και η γη ήνοιξε το στόμα αυτής, και κατέπιεν αυτούς, και τους οίκους αυτών, και πάντας τους ανθρώπους τους μετά του Κορέ, και πάσαν την περιουσίαν αυτών. Και κατέβησαν αυτοί, και πάντα τα αυτών, ζώντες εις τον Σιεόλ [Άδην, Ο΄], και η γη εκλείσθη επάνωθεν αυτών και ηφανίσθησαν εκ μέσου της συναγωγής.»

 4, 5. (α) Πώς ο ίδιος ο Κορέ εξετελέσθη τότε; (β) Ποιοι από τις οικογένειες εκείνες διεφυλάχθησαν, και γιατί;

⁴ Προφανώς ο ηγέτης Κορέ δεν ήταν μαζί μ’ εκείνους, που κατέβηκαν ζώντες μ’ αυτόν τον τρόπο στον Σιεόλ. Ήταν ένας Λευίτης και ασφαλώς θα ήταν στην αυλή της σκηνής του μαρτυρίου με τους διακόσιους πενήντα Λευίτας, που ετάχθησαν με το μέρος του Κορέ εναντίον του Μωυσέως και του Ααρών. «Και πυρ εξήλθε παρά του Ιεχωβά, και κατέφαγε τους διακόσιους πεντήκοντα άνδρας τους προσφέροντας το θυμίαμα.»—Αριθμ. 16:35, ΜΝΚ.

⁵ Έτσι με το θαυματουργικό σχίσιμο του εδάφους και με το θαυματουργικό πυρ οι τρεις εκείνοι στασιασταί και οι οικογένειες των εξαφανίσθηκαν από τη συναγωγή του Ισραήλ περίπου ταυτοχρόνως. Ο Σιεόλ ή Άδης τούς κρατεί. Οι γυιοί του Κορέ δεν ετάχθησαν με το μέρος του πατρός των και γι’ αυτό δεν εκάησαν. Τα εδάφια Αριθμοί 26:9-11μας λέγουν: «Του Κορέ όμως οι υιοί δεν απέθανον.» Προς υποστήριξιν τούτου, βλέπε, επίσης, τις επικεφαλίδες των Ψαλμών 42-49, 84, 85, 87, 88.

 6. Σύμφωνα με το Δευτερονόμιο 32:22, σε ποια έκτασι μπορεί να φθάση η έκφρασις του θυμού του Θεού, και πώς το εδάφ. Αμώς 9:2 συμφωνεί μ’ αυτό;

⁶ Στο πέμπτο βιβλίο της Γραφής, που καλείται Δευτερονόμιον, ο Μωυσής εχρησιμοποίησε τη λέξι Σιεόλ. Στο αποχαιρετιστήριο άσμα του προς τη συναγωγή του Ισραήλ, ο Μωυσής τούς προειδοποίησε για το πόσο πλήρως εκφράζει ο Θεός την πύρινη οργή του εναντίον εκείνων οι οποίοι τον διεγείρουν σε ζηλοτυπία με την ψευδή λατρεία των. Δίδοντας αυτή την προειδοποίησι ο Ιεχωβά Θεός λέγει μέσω του Μωυσέως: «Διότι πυρ εξήφθη εν τω θυμώ μου, και θέλει εκκαυθή έως εις τα κατώτατα του Σιεόλ, και θέλει καταφάγει την γην μετά των γεννημάτων αυτής, και θέλει καταφλογίσει τα θεμέλια των ορέων.» (Δευτ. 32:22, ΜΝΚ) Σε μια εικονική γλώσσα αυτό μας πληροφορεί ότι ο πύρινος θυμός του Ιεχωβά προχωρεί ως αυτές τις ρίζες των πραγμάτων. Είναι τόσο ακριβής στην εκτέλεσί του αυτός ο θυμός, ώστε αν άνθρωποι θελήσουν να σκάψουν στη γη τόσο βαθιά όσο ο Σιεόλ, σε μια προσπάθεια να διαφύγουν, θα καταληφθούν από τον ερευνητικό θυμό του Ιεχωβά. Η έκτασις της ικανότητός του να εκτελέση καταστρεπτική κρίσι φθάνει οπουδήποτε μπορεί να φθάση ο γήινος άνθρωπος. (Αμώς 9:2) Η Ιερουσαλήμ ήταν μια πόλις κτισμένη στην κορυφή ενός όρους, αλλά η έκφρασις του θυμού του Θεού την έφθασε και επέφερε την καταστροφή της.

 7. Εναντίον τίνος ωμιλούσαν απ’ ευθείας ο Κορέ, ο Δαθάν και ο Αβειρών, κι επομένως γιατί θα μπορούσε αλλιώς να τους συμβούν πολύ χειρότερα για την ανταρσία των;

⁷ Στις ανωτέρω αναφερόμενες περιπτώσεις των Ισραηλιτών Κορέ, Δαθάν και Αβειρών, πρέπει να ενθυμούμεθα ότι αυτοί εστασίαζαν και ωμιλούσαν εναντίον τυπικών ή προφητικών μορφών. Τόσο ο Μωυσής ως προφήτης όσο και ο αδελφός του Ααρών ως αρχιερεύς ήσαν τύποι του Ιησού Χριστού σε παρόμοιες υπηρεσίες. (Δευτ. 18:15-19· Πράξ. 3:20-23· Εβρ. 3:1, 2· 5:4-6· 9:23-26) Όταν ο Ιησούς ήταν επί της γης και ωμιλούσαν εναντίον του είπε: «Όστις είπη λόγον κατά του Υιού του ανθρώπου, θέλει συγχωρηθή εις αυτόν· όστις όμως είπη κατά του πνεύματος του αγίου, δεν θέλει συγχωρηθή εις αυτόν, ούτε εν τούτω τω αιώνι, ούτε εν τω μέλλοντι.» (Ματθ. 12:32) Ο Κορέ, ο Δαθάν και ο Αβειρών ωμιλούσαν εναντίον δύο ανθρώπων, του Μωυσέως και του Ααρών, οι οποίοι ήσαν τύποι ή προφητικές μορφές του Υιού του ανθρώπου, Ιησού Χριστού. Αν δεν είχαν έτσι τα πράγματα, θα μπορούσαν να τους συμβούν χειρότερα από το να κατέβουν απλώς με τις οικογένειες των στον Σιεόλ ή Άδη.

 8. Πώς ο Βασιλεύς Δαβίδ εχρησιμοποίησε γλώσσα όμοια με του Μωυσέως, όταν ωμιλούσε στον Σολομώντα σχετικά με τον Σιμεΐ τον Βενιαμίτη;

⁸ Ένας άλλος άνθρωπος, ο οποίος εχρησιμοποίησε γλώσσα όμοια με του προφήτου Μωυσέως, ήταν ο Δαβίδ, ο Πρώτος Ιουδαίος βασιλεύς της Ιερουσαλήμ. Κι αυτός, επίσης, ήταν ένας τύπος ή προφητική μορφή του Ιησού Χριστού, ο οποίος εγεννήθη στη βασιλική οικογένεια αυτού του Δαβίδ. Όταν έδωσε τελικές οδηγίες στον γυιό του Σολομώντα, υπέρ του οποίου παρητήθη από το δικαίωμα του θρόνου της Ιερουσαλήμ, ο Δαβίδ είπε: «Και ιδού, μετά σου Σιμεΐ ο υιός του Γηρά, ο Βενιαμίτης, από Βαουρείμ, όστις με κατηράσθη κατάραν οδυνηράν καθ’ ην ημέραν επορευόμην εις Μαχαναΐμ· κατέβη όμως προς απάντησίν μου εις τον Ιορδάνην, και ώμοσα προς αυτόν εις τον Ιεχωβά, λέγων, Δεν θέλω σε θανατώσει δια ρομφαίας. Τώρα λοιπόν μη αθωώσης αυτόν διότι είσαι ανήρ σοφός, και εξεύρεις τι πρέπει να κάμης εις αυτόν, και να καταβιβάσης την πολιάν αυτού με αίμα, εις τον Σιεόλ.» Στον ωρισμένο καιρό ο Σολομών εξεπλήρωσε τις εντολές του πατρός του.—1 Βασ. 2:8, 9, 42-46, ΜΝΚ.

 9. Πώς το ίδιο συνέβη και με τον Ιωάβ τον πρώην αρχηγό του στρατεύματος του Δαβίδ;

⁹ Σχετικά με τον πρώην αρχηγό του στρατεύματος Ιωάβ, ο γηραιός Δαβίδ είπε στον Σολομώντα ως διάδοχο του: «Και έτι συ εξεύρεις όσα έκαμεν εις εμέ Ιωάβ ο υιός της Σερουΐας, τι έκαμεν εις τους δύο αρχηγούς των στρατευμάτων του Ισραήλ, εις τον Αβενήρ τον υιόν του Νηρ, και εις τον Αμασά τον υιόν του Ιεθέρ, τους οποίους εφόνευσε, και έχυσε το αίμα του πολέμου εν ειρήνη, και έβαλε το αίμα του πολέμου εις την ζώνην αυτού την περί την οσφύν αυτού, και εις τα υποδήματα αυτού τα εις τους πόδας αυτού. Κάμε λοιπόν κατά την σοφίαν σου, και η πολιά αυτού ας μη καταβή εις τον άδην [Σιεόλ, ΜΝΚ] εν ειρήνη.» Στον ωρισμένο καιρό, για το συμφέρον της ειρήνης και της ενότητος του βασιλείου, έκρινε ο Σολομών αναγκαίο να στείλη τον αρχηγό του στρατεύματος Βεναΐαν για να εκτελέση τον Ιωάβ, ο οποίος προσεπάθησε να ποοστατευθή από το θυσιαστήριο του Ιεχωβά. «Τότε ανέβη ο Βεναΐας ο υιός του Ιωδαέ, και έπεσεν επ’ αυτόν, και εθανάτωσεν αυτόν και ετάφη εν τω οίκω αυτού εν τη ερήμω.» (1 Βασ. 2:5, 6, 28-34) Έτσι η πολιά του Ιωάβ δεν κατέβη εν ειρήνη στον Σιεόλ.—Αντιπαραβάλετε με Γένεσιν 42:38.

10. Εννοούσε ο Δαβίδ τη χρήσι των όρων που έκανε στην περίπτωσι του Σιεόλ, και, επομένως, πού εζήτησε από τον Σολομώντα να στείλη τον Ιωάβ και τον Σιμεΐ;

¹⁰ Όταν έδιδε αυτές τις οδηγίες στον γυιό του Σολομώντα σχετικά με τον Ιωάβ και τον Σιμεΐ, ο Βασιλεύς Δαβίδ εγνώριζε τι έλεγε. Εννοούσε τη σημασία της γλώσσης που εχρησιμοποιούσε. Εγνώριζε τι σημαίνει Σιεόλ. Σε ένδεκα από τους Ψαλμούς του ο Δαβίδ, υπό έμπνευσιν, εχρησιμοττοίησε τη λέξι Σιεόλ και την εχρησιμοποίησε κατά ορθό τρόπο.a Προείπε, στον Ψαλμό 16:10, την ανάστασι του Ιησού Χριστού από τον Σιεόλ. Αυτή η ανάστασις του Ιησού έθεσε τη βάσι για όλους τους άλλους, οι οποίοι βρίσκονται στον Σιεόλ, ν’ αναστηθούν στη διάρκεια της διακυβερνήσεως της βασιλείας του Θεού υπό τον Μεσσία Ιησού τον απόγονο του Δαβίδ. Ώστε, δίδοντας εντολή στον Σολομώντα να κατεβάση βιαίως στον Σιεόλ τον Ιωάβ και τον Σιμεΐ, ο Δαβίδ εγνώριζε ότι δεν ζητούσε από τον Σολομώντα να επιφέρη σ’ αυτούς τους απειθείς ανθρώπους αιώνια καταστροφή δίχως καμμιά ελπίδα οποιασδήποτε μελλοντικής υπάρξεως.

11. Στον Ψαλμό 31:17, 18 πού εζήτησε ο Δαβίδ να σιωπήσουν οι ασεβείς, και γιατί αυτός ήταν ο ορθός τόπος;

¹¹ Οι Ψαλμοί του Δαβίδ και των άλλων Ισραηλιτών είναι σε αρμονία με τις εντολές του Δαβίδ προς τον Σολομώντα όσον αφορά τον τόπο, στον οποίον έπρεπε να στείλη ανθρώπους όπως ο Σιμεΐ και ο Ιωάβ. Στον Ψαλμό 31:17, 18 (ΜΝΚ), ο Δαβίδ επικαλείται τον Θεό και λέγει: «Ιεχωβά, ας μη καταισχυνθώ, διότι σε επεκαλέσθην· ας καταισχυνθώσιν οι ασεβείς, ας σιωπήσωσιν [οι ασεβείς] [πού;] εν τω Σιεόλ. Άλαλα ας γείνωσι τα χείλη τα δόλια, τα λαλούντα σκληρώς κατά του δικαίου εν υπερηφανία και καταφρονήσει.» Διαβάζοντας την προσευχή του Δαβίδ, ας ενθυμούμεθα ότι εγράφη με την έμπνευσι του πνεύματος του Θεού και ότι χρησιμοποιούνται οι ορθοί όροι και τοποθεσίες.

12. Στον Ψαλμό 9:17-20, ποια επίκλησι κάνει ο Δαβίδ στον Θεό εναντίον των εθνών τα οποία Τον λησμονούν;

¹² Στον Ψαλμό 9:17-20 (ΜΝΚ), ο θεόπνευστος Δαβίδ κάνει την εξής επίκλησι στον Θεό εναντίον των εθνών, τα οποία λησμονούν τον Θεό και επομένως βαδίζουν σε επίθεσι εναντίον του Δαβίδ και του λαού του: «Οι ασεβείς θέλουσιν επιστραφή εις τον Σιεόλ· πάντα τα έθνη τα λησμονούντα τον Θεόν. Διότι δεν θέλει λησμονηθή διαπαντός ο πτωχός· η προσδοκία των πενήτων δεν θέλει απολεσθή διαπαντός. Ανάστηθι, Ιεχωβά· ας μη υπερισχύη άνθρωπος· ας κριθώσι τα έθνη ενώπιόν σου. Κατάστησον, Ιεχωβά, νομοθέτην επ’ αυτούς· ας γνωρίσωσι τα έθνη, ότι είναι άνθρωποι.»

13. Εις Ιώβ 21:7-14, ποιοι λέγει ο Ιώβ ότι κατεβαίνουν στον Σιεόλ;

¹³ Δεν ήταν το έξαλλο παραλήρημα ενός ετοιμοθανάτου αρρώστου ανθρώπου τα όσα είπε ο Ιώβ σχετικά με τον τόπο στον οποίο πηγαίνουν οι ασεβείς μετά θάνατον: «Δια τι οι ασεβείς ζώσι, γηράσκουσι, μάλιστα ακμάζουσι εις πλούτη; . . . Διάγουσι τας ημέρας αυτών εν αγαθοίς, και εν μια στιγμή καταβαίνουσιν εις τον άδην [Σιεόλ, ΜΝΚ]. Και λέγουσι προς τον Θεόν, Απόστηθι αφ’ ημών, διότι δεν θέλομεν να γνωρίσωμεν τας οδούς σου.»—Ιώβ 21:7-14.

14. Ποιος λέγουν τα εδάφια Ιώβ 24:19, 20 ότι αρπάζει τους αμαρτωλούς;

¹⁴ Στα λόγια αυτά ο Ιώβ προσέθεσε τα εξής σχετικά με τους αμαρτωλούς: «Η ξηρασία και η θερμότης αρπάζουσι τα ύδατα της χιόνος, ο δε τάφος [Σιεόλ, ΜΝΚ] τους αμαρτωλούς. Η μήτρα θέλει λησμονήσει αυτούς· ο σκώληξ θέλει βόσκεσθαι επ’ αυτούς· δεν θέλουσιν ελθεί πλέον εις ενθύμησιν και η αδικία θέλει συντριφθή ως ξύλον.»—Ιώβ 24:19, 20.

15, 16. (α) Πηγαίνουν τα κατώτερα ζώα στον Σιεόλ ή Άδη κατά τον θάνατο; (β) Πώς συμβαίνει ώστε ανόητοι άνθρωποι, μολονότι απολαμβάνουν τιμή, οδηγούνται ως πρόβατα στον Σιεόλ, ποια διαφορά υπάρχει, όμως, με τους δικαίους;

¹⁵ Πηγαίνουν στον Σιεόλ ή Άδη κατώτερα ζώα, όπως τα πρόβατα; Όχι μολονότι τα πτώματα των πιθανόν να έχουν ταφή μαζί με ανθρώπινα πτώματα ή μολονότι εικόνες ζώων πιθανόν να έχουν τεθή σε μνημεία ανθρώπων που πιστεύουν στην αθανασία της ψυχής των ζώων καθώς και της ψυχής των ανθρώπων. Εν τούτοις, όπως ακριβώς τα αβοήθητα πρόβατα σφάζονται σε μεγάλους αριθμούς, έτσι και άνθρωποι από όλα τα στρώματα, ανώτερα και κατώτερα, πλούσιοι και πτωχοί, έχουν σφαγή ή θανατωθή σε μεγάλους αριθμούς κι έτσι ωδηγήθηααν στον κοινό τάφο των ανθρώπων, οι οποίοι είναι νεκροί στο χώμα της γης. (Ψαλμ. 44:22· Ρωμ. 8:36) Οι Λευίται, υιοί του Κορέ έψαλαν αυτό το γεγονός στον Ψαλμό 49:12-15:

¹⁶ «Πλην ο άνθρωπος, ο εν τιμή, δεν διαμένει, ωμοιώθη με τα κτήνη τα φθειρόμενα. Αύτη η οδός αυτών είναι μωρία αυτών και όμως οι απόγονοι αυτών ηδύνονται εις τα λόγια αυτών. Ως πρόβατα εβλήθησαν εις τον άδην [Σιεόλ, ΜΝΚ]· θάνατος θέλει ποιμάνει αυτούς [ωσάν να ήσαν σφαγμένα πρόβατα, το ποίμνιο του Θανάτου]· και οι ευθείς θέλουσι κατακυριεύσει αυτούς το πρωί [της ημέρας της απελευθερώσεως των δικαίων], η δε δύναμις αυτών θέλει παλαιωθή εν τω άδη [Σιεόλ, ΜΝΚ], αφού έκαστος αφήση την κατοικίαν αυτού. Αλλ’ ο Θεός θέλει λυτρώσει την ψυχήν μου εκ χειρός άδου [Σιεόλ, ΜΝΚ]· διότι θέλει με δεχθή.»

17. Ποιας εκτιμήσεως ετύγχανε η συμβουλή του Αχιτόφελ, αλλά εναντίον τίνος εστράφη ως προδότης;

¹⁷ Υπήρχε ένας άνθρωπος, ο οποίος απελάμβανε μεγάλη τιμή στην αυλή του Βασιλέως Δαβίδ. Ο άνθρωπος αυτός ήταν ο Αχιτόφελ, ο στενός σύμβουλος του Δαβίδ. «Η συμβουλή του Αχιτόφελ, την οποίαν έδιδε κατ’ εκείνας τας ημέρας, ήτο ως εάν τις ήθελε συμβουλευθή τον Θεόν· ούτως ενομίζετο πάσα συμβουλή του Αχιτόφελ, και εις τον Δαβίδ και εις τον Αβεσσαλώμ.» (2 Σαμ. 16:23) Εν τούτοις, ο Αχιτόφελ μετεστράφη προδοτικά εναντίον του Βασιλέως Δαβίδ και ενώθηκε στην ανταρσία με τον γυιό του Αβεσσαλώμ.

18. (α) Πώς πέθανε ο Αχιτόφελ, και με ποιους ετάφη; (β) Στον Ψαλμό 55:13-16, ποια τιμωρία προσηυχήθη ο Δαβίδ να επέλθη στον δόλιον;

¹⁸ Στην αίθουσα των συμβούλων τού Αβεσσαλώμ ο Θεός έκαμε να ματαιωθή η πονηρή συμβουλή του Αχιτόφελ. Έτσι ο Αχιτόφελ απεχώρησε και αυτοκτόνησε με απαγχονισμό. «Και ετάφη εν τω τάφω του πατρός αυτού.» (2 Σαμ. 17:23) Ο δόλιος άνθρωπος, που αναφέρεται από τον Βασιλέα Δαβίδ στον Πεντηκοστό Πέμπτο Ψαλμό εννοείται ότι είναι ο Αχιτόφελ. Σχετικά με αυτόν τον προδοτικό φίλο, ο Δαβίδ λέγει υπό έμπνευσιν: «Αλλά συ, άνθρωπε ομόψυχε, οδηγέ μου, και γνωστέ μου· οίτινες συνωμιλούμεν μετά γλυκύτητος, συνεπορευόμεθα εις τον οίκον του Θεού. Ας έλθη θάνατος επ’ αυτούς· ας καταβώσι ζώντες εις τον Σιεόλ· διότι μεταξύ αυτών, εν ταις κατοικίαις αυτών, είναι κακίαι. Εγώ προς τον Θεόν θέλω κράζει, και ο Ιεχωβά θέλει με σώσει.»—Ψαλμ. 55:13-16, ΜΝΚ.

19. (α) Σχετικά με αυτό, τίνος τύπος ήταν ο Δαβίδ; (β) Τίνος πρωτότυπο ήταν ο Αχιτόφελ, και γιατί αποκλείεται γι’ αυτόν μία ανάστασις;

¹⁹ Ο Βασιλεύς Δαβίδ ήταν τύπος ή προφητική εικόνα του πιο επιφανούς απογόνου του, του Ιησού Χριστού, του Μονίμου Κληρονόμου της βασιλείας. Ώστε ο Αχιτόφελ ήταν ένας προδότης, όχι του Μεσσία ή Χριστού του ιδίου, αλλά κάποιου ο οποίος ήταν απλώς ένας τύπος του Μεσσία. Σε αρμονία με το γεγονός αυτό, ο Δαβίδ προσηυχήθη, όπως εκείνοι, οι οποίοι σαν τον Αχιτόφελ θα ενεργούσαν προδοτικά εναντίον του, καταβούν ζώντες στον Σιεόλ, ακριβώς όπως είχε συμβή στις οικογένειες του Κόρε, Δαθάν και Αβειρών, στις ημέρες του Μωυσέως. Εν τούτοις, ο Αχιτόφελ ήταν ένα πρωτότυπο του Ιούδα του Ισκαριώτου, ο οποίος επρόδωσε τον πραγματικό Χριστό στους εχθρούς του για τριάκοντα αργύρια. Γι’ αυτό, το έγκλημα του Ιούδα του Ισκαριώτου ήταν πολύ σοβαρώτερο από το έγκλημα του Αχιτόφελ, ο δε Ιησούς απεκάλεσε τον Ιούδα, όχι απλώς υιόν του Σιεόλ, αλλά «υιόν της απωλείας.»b Ο Ιησούς τον απεκάλεσε, επίσης, συκοφάντην, η ‘διάβολον’. (Ιωάν. 17:12· 6:70, 71) Η «απώλεια» του Ιούδα αποκλείει κάθε ανάστασι γι’ αυτόν.

20. Σε αρμονία με τα εδάφια Παροιμίαι 5:5, 6 και 7:27, γιατί πολλοί άνθρωποι κατέβηκαν ενωρίτερα στον Σιεόλ ή Άδη;

²⁰ Ακόμη και μεταξύ των Ισραηλιτών υπήρχαν εκείνοι που δεν επρόσεχαν τον νόμον του Θεού. Γι’ αυτό ο Θεός επέτρεψε όπως άλλοι τους κατεβάσουν στον Σιεόλ πριν από την ώρα των. Μεταξύ εκείνων, που εχρησιμοποιήθησαν ως όργανα για να επιφέρουν την πρόωρη κάθοδο ενός ανθρώπου στον κοινό τάφο του νεκρού ανθρωπίνου γένους, υπήρξε η πόρνη. Σχετικό με αυτή, τα εδάφια Παροιμίαι 5:5, 6 μας προειδοποιούν με τα εξής λόγια: «Οι πόδες αυτής καταβαίνουσιν εις θάνατον τα βήματα αυτής καταντώσιν εις τον άδην [Σιεόλ, ΜΝΚ]. Δια να μη γνωρίσης την οδόν της ζωής.» Συνεπώς, αν την ακολουθήσωμε, γνωρίζομε πού θα καταλήξωμε—στον θάνατο, τον Σιεόλ. Γι’ αυτό μη πηγαίνετε στον οίκον της ή στην περιοχή της: «Οδοί άδου [Σιεόλ, ΜΝΚ] είναι ο οίκος αυτής, καταβαίνουσαι εις τα ταμεία του θανάτου.» (Παροιμ. 7:27) Γι’ αυτό πολλοί άνθρωποι πήγαν στον Σιεόλ ή Άδη ενωρίτερα λόγω της ανηθικότητός των.

21. Σύμφωνα με τα εδάφια Παροιμίαι 9:13-18, οι άνθρωποι, οι οποίοι ανοήτως υποχωρούν σε μια πόρνη, φέρουν τον εαυτό τους σε συντροφιά με ποιους;

²¹ Δεν πρέπει να είμεθα τόσο ανόητοι όσο μία πόρνη, ακούοντας τα λόγια της να μας δελεάζουν προς σεξουαλική ακαθαρσία. «Προς τον ενδεή φρενών, λέγει προς αυτόν, “Τα κλοπιμαία ύδατα είναι γλυκέα, και ο κρύφιος άρτος είναι ηδύς.” Αλλ’ αυτός αγνοεί ότι εκεί είναι οι νεκροί, και εις τα βάθη του άδου [Σιεόλ, ΜΝΚ] οι κεκλημένοι αυτής,» (Παροιμ. 9:13-18) Η πόρνη είναι πιθανόν να συνδέεται με ένα ειδωλολατρικό θρησκευτικό ναό, αυτό, όμως, δεν αλλάζει την ουσία. Ο ψευδής θεός, ο οποίος λατρεύεται σ’ ένα τέτοιο ναό, δεν μπορεί να διαφυλάξη τον λάτρη από τα ολέθρια αποτελέσματα μιας ανήθικης πορείας, ακόμη και όταν εκτελήται θρησκευτικώς.

22. Η «οδός της ζωής» εκκλίνει από τι, ειδικά όσον αφορά μια πόρνη;

²² Η οδός της ζωής οδηγεί προς μια κατεύθυνσι αντίθετη από εκείνη, στην οποία ζη και διεξάγει την εργασία της η πόρνη. «Η οδός της ζωής εις τον συνετόν είναι προς τα άνω, δια να εκκλίνη από του άδου [Σιεόλ, ΜΝΚ] κάτω.» (Παροιμ. 15:24) Η οδός προς την παράνομη ικανοποίησι του σεξουαλικού πάθους και προς την πόρνη είναι η οδός προς το βασίλειο των προώρως νεκρών.

ΤΙ ΘΑ ΛΕΧΘΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΑΣ;

23. Μετά την εξέτασι περιπτώσεων κυρίως ατόμων όπως ο Ιώβ, ο Αβραάμ και οι απόγονοι του Αβραάμ, ποιες ερωτήσεις εγείρονται για άλλους;

²³ Στη Γραφική εξέτασί μας επί του ζητήματος έως τώρα, είδαμε ως επί το πλείστον τις περιπτώσεις ατόμων που ήσαν σε σχέσι με τον Ιεχωβά μέσω μιας διαθήκης μαζί του ή καθαράς λατρείας προς αυτόν, όπως ο Ιώβ, ο Αβραάμ και οι απόγονοι του Αβραάμ, οι Ισραηλίται, Ιουδαίοι ή Εβραίοι. Τώρα, όμως, τι θα πούμε για τους λαούς, τους οποίους οι Ιουδαίοι αποκαλούσαν Εθνικούς ή ειδωλολάτρας; Μετά τον θάνατο τους, πού είναι; Πού τους τοποθετεί ο γραπτός λόγος του Θεού; Βρίσκονται άρά γε μέσα στα πλαίσια της προμηθείας του Θεού για μια ανάστασι από τον Σιεόλ;

24, 25. (α) Όσον αφορά τους ειδωλολάτρας Αιγυπτίους, ποια στάσι διέταξε ο Ιεχωβά τον λαό του να λάβη απέναντι τους; (β) Εις Ιεζεκιήλ 31:1-18, τι είπε ο προφήτης στον Φαραώ της Αιγύπτου και στο πλήθος του;

²⁴ Οι Αιγύπτιοι ήσαν ειδωλολάτραι. Επί πολλά έτη στον δέκατο έκτο και δέκατο έβδομο αιώνες π.Χ. είχαν καταπιέσει σκληρά τους Ισραηλίτας. Εν τούτοις, ο νόμος του Θεού μέσω του προφήτου του Μωυσέως έλεγε στους Ισραηλίτας: «Δεν θέλεις βδελύττεσθαι τον Αιγύπτιον, διότι εστάθης ξένος εν τη γη αυτού. Τα παιδία όσα γεννηθώσιν εξ αυτών, θέλουσιν εισέλθει εις την συναγωγήν του Ιεχωβά εν τη τρίτη γενεά αυτών.» (Δευτ. 23:7, 8, ΜΝΚ) Παρομοιάζοντας τον βασιλέα της Αιγύπτου μ’ ένα ξεχωριστό δένδρο μεταξύ άλλων δένδρων, ο Ιεχωβά Θεός είπε τ’ ακόλουθα λόγια μέσω του προφήτου του Ιεζεκιήλ απευθυνόμενος προς «τον Φαραώ βασιλέα της Αιγύπτου και προς το πλήθος αυτού»:

²⁵ «Ούτω λέγει Ιεχωβά ο Θεός· Καθ’ ην ημέραν κατέβη εις τον άδην [Σιεόλ], έκαμον να γείνη πένθος· εσκέπασα την άβυσσον δι’ αυτόν, . . . Έκαμον τα έθνη να σεισθώσιν εις τον ήχον της πτώσεως αυτού, ότε κατεβίβασα αυτόν εις τον άδην [Σιεόλ] μετά των καταβαινόντων εις λάκκον και πάντα τα δένδρα της Εδέμ, τα εκλεκτά και τα καλά του Λιβάνου, πάντα τα πίνοντα ύδωρ, παρηγορήθησαν εν τοις κατωτάτοις της γης. Και αυτοί έτι κατέβησαν εις τον άδην [Σιεόλ] μετ’ αυτού, προς τους τεθανατωμένους εν μαχαίρα· και όσοι ήσαν ο βραχίων αυτού, οι κατοικούντες υπό την σκιάν αυτού εν μέσω των εθνών. . . . Ούτος είναι ο Φαραώ, και άπαν το πλήθος αυτού, λέγει Ιεχωβά ο Θεός.»—Ιεζ. 31:1, 2, 15-18, ΜΝΚ.

26-29. Σύμφωνα με τον Ιεζεκιήλ 34:18-31, ποιοι άλλοι είναι στον Σιεόλ εκτός από τον Φαραώ της Αιγύπτου και το πλήθος του;

²⁶ Εν τούτοις, ο Φαραώ ο βασιλεύς της Αιγύπτου και το πλήθος του δεν είναι οι μόνοι Εθνικοί ή ειδωλολάτραι κάτω στα βάθη του Σιεόλ ή Άδου. Ο Ιεχωβά Θεός, στον οποίον ο Σιεόλ ή Άδης είναι γυμνός και ανοικτός, μας λέγει ότι πολλοί άλλοι Εθνικοί εκτός από τους νεκρούς Αιγυπτίους βρίσκονται εκεί κάτω. Συνεχίζοντας την προφητεία του σχετικά με την αρχαία Αίγυπτο, ο Ιεχωβά Θεός λέγει στον προφήτη του Ιεζεκιήλ:

²⁷ «Υιέ ανθρώπου, θρήνησον δια το πλήθος της Αιγύπτου, και καταβίβασον αυτούς, αυτήν και τας θυγατέρας των ισχυρών εθνών, εις τα κατώτατα της γης, μετά των καταβαινόντων εις λάκκον.» Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι έκαναν περιτομή, αλλά, προς λύπην των, επρόκειτο να κοίτωνται στον θάνατο μαζί μ’ εκείνους τους Εθνικούς, που δεν έκαναν περιτομή:

²⁸ «Οι ισχυρότεροι μεταξύ των δυνατών θέλουσι λαλήσει προς αυτόν εκ μέσου του άδου [Σιεόλ], μετά των βοηθούντων αυτόν· κατέβησαν, κοίτονται απερίτμητοι, τεθανατωμένοι εν μαχαίρα. Εκεί είναι ο Ασσούρ, και άπαν το άθροισμα αυτού· . . . Εκεί είναι ο Ελάμ, και άπαν το πλήθος αυτού κύκλω του τάφου αυτού· πάντες ούτοι τεθανατωμένοι, πεπτωκότες εν μαχαίρα, καταβάντες απερίτμητοι εις τα κατώτατα της γης, οίτινες διέδιδον τον τρόμον αυτών εις την γην των ζώντων και έλαβον την καταισχύνην αυτών, μετά των καταβαινόντων εις λάκκον. . . .

²⁹ »Εκεί είναι ο Μεσέχ, ο Θουβάλ, και άπαν το πλήθος αυτού· οι τάφοι αυτού είναι κύκλω αυτού . . . Πλην δεν κοίτονται μετά των πεσόντων ισχυρών εκ των απεριτμήτων, οίτινες κατέβησαν [πού;] εις τον άδην [Σιεόλ] μετά των πολεμικών αυτών όπλων; . . . Εκεί είναι οι ηγεμόνες του βορρά, πάντες ούτοι, και πάντες οι Σιδώνιοι, οίτινες κατέβησαν μετά των τεθανατωμένων, . . . Ο Φαραώ θέλει ιδεί αυτούς και παρηγορηθή δι’ άπαν το πλήθος αυτού, ο Φαραώ και άπαν το στράτευμα αυτού, οι τεθανατωμένοι εν μαχαίρα, λέγει Ιεχωβά ο Θεός.»—Ιεζ. 32:18-31, ΜΝΚ.

30. (α) Υπάρχουν άλλα έθνη στον Σιεόλ, εκτός από εκείνα, τα οποία αναφέρει ο Ιεζεκιήλ, και πού δείχνεται αυτό; (β) Πόσο εντυπωσιακή είπε ο Ησαΐας ότι θα ήταν η καταστροφή της γραμμής των βασιλέων της Βαβυλώνος;

³⁰ Σημειώστε αυτή την παράταξι των ειδωλολατρικών εθνών, των οποίων οι νεκροί άνθρωποι βρίσκονται στον Σιεόλ ή Άδη, δηλαδή, την Αίγυπτο, Ασσυρία, Ελάμ, Μεσέχ, Θουβάλ, Εδώμ και Σιδώνα. Αλλ’ ότι οι νεκροί και άλλων ακόμη ειδωλολατρικών εθνών είναι εκεί μας δεικνύεται από τους λόγους που απευθύνονται στον βασιλέα της Βαβυλώνος από τον προφήτη του Ιεχωβά Ησαΐα. Αυτός προείπε την καταστροφή της οικογενειακής γραμμής των βασιλέων της Βαβυλώνος, η οποία εκράτησε τους Ιουδαίους ως αιχμαλώτους επί εβδομήντα και πλέον έτη. Αναφέρεται ότι η καταστροφή αυτή ήταν τόσο εντυπωσιακή ώστε να κάμη ακόμη και τους νεκρούς, που ευρίσκοντο στον κοινό τάφο του ανθρωπίνου γένους, να είναι υπό έξαψιν. Ήταν τόσο εντυπωσιακή ώστε να τους εγείρη από τον ύπνο του θανάτου και να τους κάνη να ομιλούν με έκπληξι.

31. Με τι παρομοιάζει τον «βασιλέα της Βαβυλώνος» το δέκατο τέταρτο κεφάλαιο του Ησαΐα;

³¹ Ο προφήτης του Ιεχωβά Ησαΐας παρομοιάζει τον ‘βασιλέα της Βαβυλώνος’ μ’ ένα μεγαλοπρεπές δένδρο, το οποίο κανένας ξυλοκόπος δεν μπόρεσε ούτε να πλησιάση, το οποίο, όμως, τελικά κόπτεται. Σ’ αυτή τη γραμμή των Βαβυλωνίων βασιλέων ο προφήτης Ησαΐας λέγει:

32, 33. (α) Τι θα εταράσσετο με την έλευσι του βασιλέως, και ποιοι εκεί επρόκειτο να του ομιλήσουν; (β) Σε ποια ατιμωτική κατάστασι επρόκειτο να οδηγηθή στον Σιεόλ ο ‘βασιλεύς της Βαβυλώνος’;

³² «Ο άδης [Σιεόλ, ΜΝΚ] κάτωθεν εκινήθη δια σε, δια να υπαντήση την έλευσίν σου· δια σε εξήγειρε τους νεκρούς, πάντας τους ηγεμόνας της γης· εσήκωσεν εκ των θρόνων αυτών πάντας τους βασιλείς των εθνών [μετά των οποίων είχαν ταφή]. Πάντες ούτοι θέλουσιν αποκριθή και ειπεί προς σε. Και συ έγεινες αδύνατος, καθώς ημείς; κατεστάθης όμοιος ημών; Η μεγαλαυχία σου κατηνέχθη εις τον τάφον [Σιεόλ], και ο θόρυβος των μουσικών σου οργάνων ο σκώληξ είναι εστρωμένος υποκάτω σου, και οι σκώληκες σε σκεπάζουσι.

³³ »Πώς έπεσες εκ του ουρανού, Εωσφόρε, υιέ της αυγής! συνετρίφθης κατά γης, συ ο καταπατών τα έθνη! . . . Εις τον άδην [Σιεόλ, ΜΝΚ] όμως θέλεις καταβή, εις τα βάθη του λάκκου. . . . Πάντες οι βασιλείς των εθνών, πάντες αναπαύονται εν δόξη, έκαστος εν τη οικία αυτού· συ δε απερρίφθης του τάφου σου ως κλάδος βδελυκτός, ιμάτιον κεκεντημένων, πεφονευμένων εν μαχαίρα, καταβαινόντων εις τας πέτρας του λάκκου· ως πτώμα καταπατούμενον. Δεν θέλεις ενωθή μετ’ αυτών εις ενταφιασμόν, διότι ηφάνισας την γην σου, εφόνευσας τον λαόν σου.»—Ησ. 14:4, 9-20.

34, 35. (α) Τι αποκαλύπτει έτσι η προφητεία του Ησαΐα σχετικά με τους εγκλειστους στον Σιεόλ; (β) Πού θα εμφανισθούν περισσότερα γι’ αυτό το γενικό θέμα;

³⁴ Έτσι ο «βασιλεύς» ή η βασιλική δυναστεία της Βαβυλώνος κατέβη στον Σιεόλ, όχι, όμως, με την ένδοξη ταφή σαν αυτή που εδόθη στους βασιλείς και κοσμικούς άρχοντας της γης. Εν τούτοις, εκτός από το γεγονός τούτο, η προφητεία του Ησαΐα δείχνει ότι ‘ηγεμόνες της γης’ και «βασιλείς των εθνών» βρίσκονται στον Σιεόλ ή Άδη. Προσωπικότητες όπως αυτές είναι ‘οι μεγάλοι’, που θα σταθούν ενώπιον του μεγάλου λευκού θρόνου της κρίσεως, όταν, όπως λέγεται στην Αποκάλυψι 20:11-13, ‘ο θάνατος και ο άδης [Σιεόλ] δώσωσι τους εν αυτοίς νεκρούς’.

³⁵ Εν τούτοις, περισσότερα σχετικά με το γενικό αυτό θέμα θα εμφανισθούν σε περαιτέρω άρθρα της σειράς αυτής, τα οποία θα δημοσιευθούν σε προσεχή τεύχη του περιοδικού Η Σκοπιά.

[Υποσημειώσεις]

[Εικόνα στη σελίδα 304]

Ισραηλίται στασιασταί κατεβαίνουν στον Σιεόλ