εκείνους που είναι απλώς μια αφρώδης σκωρία και για να φανερώση, να καθαρίση και κρατήση εκείνους που αποτελούν το αγνό, πολύτιμο μέταλλο. Με τους γνησίους αυτούς, οι οποίοι στοργικά εκτελούν την αφιέρωσί των προς αυτόν, λαμβάνει διεκδίκησιν του εαυτού του ως εκλεκτού Κυριάρχου της ζωής των. Έτσι, ο Ιεχωβά επέτρεψε σε χιλιάδες από τους συνετούς του μάρτυρας να «πέσουν» κάτω από διωγμό, ακόμη κι ως την πτώσι σε μαρτυρικό θάνατο, για να εξαγνίση τις ιδιότητες των επιζώντων μαρτύρων του και ν’ απορρίψη εκείνους που δεν είναι αποφασισμένοι να υπομείνουν ως το τέλος για να σωθούν. (Ματθ. 24:9-13) Ως το σκληρό τέλος του βασιλέως του βορρά και τον συνδιωκτών του οι συνετοί του Ιεχωβά που διακρίνουν κι εκτιμούν το υπέρτατο ζήτημα της παγκοσμίου κυριαρχίας, είναι αποφασισμένοι να υποβληθούν σε εξαγνισμό και λεύκανσι με τον διωγμό. Η αμοιβή των δεν έχει τέλος, αλλά στον «ωρισμένον καιρόν» ο εχθρός των διώκτης θα έχη το τέλος του.

(Ακολουθεί )

Ερωτήσεις από Αναγνώστας

● Όταν το εδάφιον 1 Κορινθίους 6:19 λέγη, «Ή δεν εξεύρετε, ότι το σώμά σας είναι ναός του αγίου πνεύματος του εν υμίν, το οποίον έχετε από Θεού;» μήπως αυτό σημαίνει ότι το θνητό ανθρώπινο σώμα ενός Χριστιανού είναι ο ναός;—Φ. Σ., Η.Π.Α.

Στο προηγούμενο εδάφιο ο απόστολος Παύλος προειδοποιεί: «Φεύγετε την πορνείαν· παν αμάρτημα το οποίον ήθελε πράξει ο άνθρωπος, είναι εκτός του σώματος· ο πορνεύων όμως αμαρτάνει εις το ίδιον αυτού σώμα.» Εδώ καθαρά αναφέρεται στην κατάχρησι του σαρκίνου οργανισμού. Κατόπιν στα εδάφια 19 και 20 υπενθυμίζει στους Χριστιανούς ότι ως ομάς αυτοί κατέχουν μια ειδική θέσι στους σκοπούς του Ιεχωβά. Δεν είναι το σώμα ενός μόνο μέλους της εκκλησίας που αποτελεί τον ναό, αλλ’ ο απόστολος λέγει: «Ή δεν εξεύρετε, ότι το σώμά σας είναι ναός του αγίου πνεύματος του εν υμίν, το οποίον έχετε από Θεού;» Αυτή η χρήσις της εκφράσεως «το σώμά σας» συμφωνεί με τη δήλωσι στο εδάφιον 1 Κορινθίους 10:17, που απευθύνεται στα 144.000 μέλη του σώματος του Χριστού και το οποίον λέγει: «Διότι είς άρτος, έν σώμα είμεθα οι πολλοί· επειδή πάντες εκ του ενός άρτου μετέχομεν.»

Ο απόστολος Πέτρος υπό έμπνευσιν περιέγραψε τον Ιησού Χριστό ως τον θεμέλιο ακρογωνιαίο λίθο του ναού και τα 144.000 μέλη του σώματός του ως «ζώντας λίθους», και είπε: «Και σεις, ως λίθοι ζώντες, οικοδομείσθε οίκος πνευματικός.» (1 Πέτρ. 2:4-6) Δεν υπάρχουν 144.000 τέτοιοι πνευματικοί οίκοι, ή ναοί, αλλ’ ένας μόνο, αποτελούμενος από πολλά μέλη. Εν τούτοις, ο Χριστός Ιησούς μπορούσε κατάλληλα ν’ αναφέρεται στον εαυτό του ως τον ναό του Θεού διότι αυτός είναι το πρωτεύον μέλος, ο θεμέλιος ακρογωνιαίος λίθος του ενός πνευματικού ναού του Θεού.—Ιωάν. 2:19-22· Αποκάλ. 21:22.

Κι άλλα Γραφικά εδάφια υποστηρίζουν αυτό το νόημα του θέματος: «Δεν εξεύρετε ότι είσθε ναός Θεού, και το πνεύμα του Θεού κατοικεί εν υμίν; . . . διότι ο ναός του Θεού είναι άγιος, όστις είσθε σεις.» Ομιλεί για ένα ναό, όχι για πολλούς. «Σεις είσθε ναός Θεού ζώντος.» (1 Κορ. 3:16, 17· 2 Κορ. 6:16) Το χωρίον Εφεσίους 2:19-22 (ΜΝΚ) εκθέτει πώς όλα τα μέλη προσαρμόζονται στον ένα πνευματικό ναό, όταν λέγη στα 144.000 μέλη του σώματος του Χριστού: «Εποικοδομηθέντες επί το θεμέλιον των αποστόλων και προφητών, όντος ακρογωνιαίου λίθου αυτού του Ιησού Χριστού εν τω οποίω πάσα η οικοδομή συναρμολογουμένη αυξάνεται εις ναόν άγιον εν τω Ιεχωβά· εν τω οποίω και σεις συνοικοδομείσθε εις κατοικητήριον του Θεού δια του πνεύματος.»

Έτσι, οι Γραφές διασαφηνίζουν καλά ότι δεν είναι το θνητό σώμα του Χριστιανού ως ατόμου εκείνο που αποτελεί τον ναό του Θεού, αλλά ότι τα μέλη της Χριστιανικής εκκλησίας ως πνευματικοί λίθοι οικοδομούνται στον Ιησού Χριστό, τον θεμέλιον ακρογωνιαίον λίθον, ως ένας πνευματικός ναός του Θεού.

● Στη Σκοπιά της 15ης Μαΐου 1959, στο θέμα περί «Παραδείσου», στην τελευταία παράγραφο του πρώτου άρθρου αναγράφεται: «Ο Ενώχ θ’ αναστηθή στον Παράδεισο αποκαταστημένο εδώ επάνω στη γη.» Πώς πρέπει να το εννοήσωμε αυτό εφόσον έχομε διδαχθή ότι ο Ενώχ, μαζί με τους άλλους πιστούς άνδρες της αρχαιότητος, θα τύχη πρώτης αναστάσεως;—Γ. Γ., Η.Π.Α.

Όταν οι εκδόσεις της Εταιρίας ομιλούν για μια πρώτη ανάστασι, αυτό δεν σημαίνει ευθύς αμέσως μετά τον Αρμαγεδδώνα. Πραγματικά, μπορεί να περάσουν μερικά χρόνια. Πρέπει να έχωμε υπ’ όψιν ότι ευθύς μόλις η μάχη του Αρμαγεδδώνος επιτελέση τη δέσμευσι του Σατανά και των δαιμόνων του, θ’ αρχίση η χιλιετής βασιλεία του Ιησού Χριστού. Συνεπώς, πιθανόν να περνούσε ένας σημαντικός αριθμός ετών από τη χιλιετή αυτή βασιλεία του Χριστού και να ήταν ακόμη στις αρχές της η χιλιετηρίς. Επομένως, «πρώτος» θα εσήμαινε, αφού οι μέλλοντες να επιζήσουν από τον Αρμαγεδδώνα θα έχουν ξεκαθαρίσει τα οστά και τα συντρίμματα και θα έχουν αρχίσει να μετατρέπουν τη γη σε παράδεισο κάτω από την ευλογία του Ιεχωβά μέσω του Χριστού.

Ο Αδάμ ήταν μέσα σ’ έναν παράδεισο, μολονότι αυτός ο παράδεισος δεν εξετείνετο σε ολόκληρη τη γη. Ασφαλώς, όταν οι πιστοί προ Χριστού μάρτυρες