Υπήκουσαν σ’ έναν Άγγελο

«Υπάγετε, και σταθέντες λαλείτε εν τω ιερώ προς τον λαόν πάντας τους λόγους της ζωής ταύτης.»​—Πράξ. 5:20.

 1. Αν και οι απόστολοι είχαν συλληφθή προηγουμένως, ποια νέα πείρα αφηγείται γι’ αυτούς το πέμπτο κεφάλαιο των Πράξεων, και πώς αυτή τους επηρέασε;

ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ απόστολοι Πέτρος και Ιωάννης είχαν τεθή υπό κράτησιν προηγουμένως. Επομένως, το ότι συνελήφθησαν και εφυλακίσθησαν τώρα δεν ήταν νέα πείρα γι’ αυτούς. Αλλά το να τους ανοίξη ένας άγγελος του Ιεχωβά τη θύρα της φυλακής και να πη σ’ αυτούς και στους συναποστόλους των να συνεχίσουν την πορεία τους ήταν κάτι νέο. Μια τέτοια πείρα ασφαλώς ενεστάλαξε εμπιστοσύνη, ενίσχυσε την πίστι των και τους εβοήθησε στην άφοβη στάσι που είχαν ήδη λάβει έναντι των θρησκευτικών ηγετών της Ιερουσαλήμ. Οι θρησκευτικοί ηγέται είχαν δείξει φόβο γι’ αυτόν τον μικρό όμιλο Χριστιανών διακόνων και το επιτυχές έργον των. «Και σηκωθείς ο αρχιερεύς και πάντες οι μετ’ αυτού, οίτινες ήσαν η αίρεσις των Σαδδουκαίων, επλήσθησαν ζήλου· και επέβαλον τας χείρας αυτών επί τους αποστόλους, και έβαλον αυτούς εις δημοσίαν φυλακήν.» (Πράξ. 5:17, 18) Τι είχαν ειπεί ή κάμει αυτοί οι άνθρωποι, ώστε να διεγείρουν τη ζηλοτυπία αυτών των θρησκευομένων και να τους κάμουν να προβούν σε τέτοια ενέργεια; Ας δούμε.

 2. Την ημέρα της Πεντηκοστής τι είχε ειπεί ο Πέτρος στους πολλούς Ιουδαίους που ήσαν συγκεντρωμένοι στην Ιερουσαλήμ, και ποια απόκρισι έλαβε;

² Όχι πολλές ημέρες πριν από το συμβάν αυτό, οι απόστολοι και άλλοι μαζί τους, 120 εν όλω, «επλήσθησαν άπαντες πνεύματος αγίου, και ήρχισαν να λαλώσι ξένας γλώσσας, καθώς το πνεύμα έδιδεν εις αυτούς να λαλώσιν.» (Πράξ. 2:1-4) Αύτη ακριβώς την ημέρα της Εορτής της Πεντηκοστής, ο Πέτρος εστάθη με τους ένδεκα και μίλησε στους ανθρώπους του Ιούδα και σε όλους τους κατοίκους της Ιερουσαλήμ. Ο Πέτρος τούς είπε για τον Ιησού τον Ναζωραίο, πώς είχε προσηλωθή σ’ ένα ξύλο από τα χέρια ανόμων ανθρώπων και θανατωθή, και πώς ο Θεός είχε αναστήσει τον Ιησού λύνοντας τις ωδίνες του θανάτου. Ο Πέτρος μίλησε άφοβα. Είπε την αλήθεια για τη σταύρωσι του Ιησού Χριστού έξω από την Ιερουσαλήμ πριν από πενήντα μία ημέρες. Δίνοντας προσοχή στους λόγους του Πέτρου, το μεγάλο εκείνο πλήθος ανθρώπων άκουσε την προτροπή του να μετανοήση. Ο Πέτρος είπε: «Μετανοήσατε, και ας βαπτισθή έκαστος υμών εις το όνομα του Ιησού Χριστού, εις άφεσιν αμαρτιών και θέλετε λάβει την δωρεάν του αγίου πνεύματος.» «Και με άλλους πολλούς λόγους διεμαρτύρετο και προέτρεπε, λέγων, Σώθητε από της διεστραμμένης ταύτης γενεάς.» Υπήρχαν πολλοί εκεί, που εγκολπώθηκαν εγκάρδια τα λόγια του Πέτρου και εβαπτίσθησαν, και «προσετέθησαν εν εκείνη τη ημέρα έως τρεις χιλιάδες ψυχαί. Και ενέμεναν εν τη διδαχή των αποστόλων.» (Πράξ. 2:38-42) Αυτό το μεγάλο πλήθος ανθρώπων, που είχε έλθει στην Ιερουσαλήμ από πολλά έθνη, μερικοί από τόσο μακριά όσο ήταν η Ρώμη, παρευρίσκοντο συνεχώς στον ναό κάθε μέρα ακούοντας την αλήθεια του λόγου του Θεού. Προτού επιστρέψουν στις εστίες των ήσαν ανυπόμονοι να μάθουν όλα όσα μπορούσαν για την εκπλήρωσι της προφητείας και γι’ αυτόν τον εσταυρωμένον Ιησού Χριστό, τον Υιόν του Ιεχωβά Θεού. Πόσα άτομα σήμερα είναι ανυπόμονα να μάθουν «πάντας τους λόγους της ζωής ταύτης»; Στην εποχή μας δύσκολα μπορείτε να εύρετε ένα άτομο που διαβάζει τη Γραφή του καθημερινά.

 3. Γιατί οι Ιουδαίοι θρησκευόμενοι ήσαν ζηλότυποι για τους αποστόλους;

³ Εν τούτοις, πριν από χίλια εννιακόσια χρόνια η έκτασις του ναού στην Ιερουσαλήμ, όπου ο Ιησούς έκαμε σημαντικό κήρυγμα, ήταν το κέντρον της έλξεως για απόκτησι της τελευταίας πληροφορίας. Από την Πεντηκοστή και έπειτα, οι απόστολοι έδιναν εκεί δραστήρια την πιο σπουδαία πληροφορία, λέγοντας την αλήθεια για τη βασιλεία των ουρανών, την εξύψωσι του Χριστού Ιησού στα δεξιά του Θεού και το υποσχεμένο άγιο πνεύμα από τον Πατέρα, που εξεχύνετο καθημερινά επάνω στους πιστούς. Υπήρχαν πολλές αποδείξεις της εκχύσεως αυτού του αγίου πνεύματος, επειδή ο Ιεχωβά προσέθετε καθ’ ημέραν εις την εκκλησίαν τους σωζομένους.» (Πράξ. 2:47, ΜΝΚ) Η Χριστιανική εκκλησία αποκτούσε μια πραγματική βάσι. Δεν είναι παράδοξο, λοιπόν, ότι οι Ιουδαίοι θρησκευόμενοι εγίνοντο ζηλότυποι.

 4. Αφηγηθήτε την πείρα του χωλού που ήρθε σε επαφή με τον Πέτρο και Ιωάννη.

⁴ Η αφήγησις της Γραφής στο επόμενο κεφάλαιο μας λέγει: «Ανέβαινον δε ομού ο Πέτρος και Ιωάννης εις το ιερόν, κατά την ώραν της προσευχής, την ενάτην. Και άνθρωπός τις χωλός υπάρχων εκ κοιλίας μητρός αυτού, εβαστάζετο, τον οποίον έθετον καθ’ ημέραν προς την θύραν του ιερού.» Εδώ ο ανάπηρος αυτός ζητούσε «ελεημοσύνην παρά των εισερχομένων εις το ιερόν.» Ήταν, λοιπόν, εντελώς φυσικό να ζητήση ελεημοσύνη από τον Πέτρο και τον Ιωάννη. Ο Πέτρος και ο Ιωάννης εσταμάτησαν και ατένισαν τον χωλόν και είπαν: «Βλέψον εις ημάς.» Έτσι έκαμε ο άνθρωπος και εξεπλάγη ακούοντας τον Πέτρο να λέγη: «Αργύριον και χρυσίον εγώ δεν έχω· αλλ’ ό,τι έχω, τούτο σοι δίδω· Εν τω ονόματι του Ιησού Χριστού του Ναζωραίου, σηκώθητι και περιπάτει.» Ο Πέτρος εξέτεινε το χέρι του και έλαβε τον χωλόν από το δεξιό του χέρι και τον εσήκωσε. Ένα θαύμα συνέβη! «Και παρευθύς εστερεώθησαν αι βάσεις και τα σφυρά των ποδών αυτού· και αναπηδήσας εστάθη όρθιος και περιεπάτει και εισήλθε μετ’ αυτών εις το ιερόν, περιπατών και πηδών και δοξάζων τον Θεόν.»​—Πράξ. 3:1-8.

 5. (α) Στη συγκέντρωσι όλου του λαού μετά τη θαυματουργική θεραπεία, δείξτε πώς ο Πέτρος έδωσε κατάλληλη τιμή στον Ιησού για την ανάρρωσι αυτού του χωλού ανθρώπου. (β) Ποια προτροπή έδωσε τώρα στους συγκεντρωμένους εκείνους Ιουδαίους;

⁵ Τι θαυμάσιο πράγμα! Απίστευτο, αλλά πολλοί άνθρωποι ήρχοντο στον ναό και ανεγνώριζαν ότι αυτός που τώρα περιπατούσε ήταν ο ίδιος άνθρωπος που ήταν πρώτα χωλός. «Και ενώ ο ιατρευθείς χωλός εκράτει τον Πέτρον και Ιωάννην, συνέδραμε προς αυτούς πας ο λαός εις την στοάν την λεγομένην Σολομώντος, έκθαμβοι.» (Πράξ. 3:11) Αυτό έδωσε στον Πέτρο μια θαυμάσια ευκαιρία να μιλήση για τον Ιησού Χριστό. Ασφαλώς δεν ήθελε να πιστέψουν εκείνοι ότι αυτό που συνέβη ωφείλετο σε κάποια προσωπική δική του δύναμι. Είπε: «Άνδρες Ισραηλίται, τι θαυμάζετε δια τούτο; ή τι ατενίζετε εις ημάς, ως εάν εκάμομεν από ιδίας ημών δυνάμεως ή ευσεβείας να περιπατή αυτός; Ο Θεός του Αβραάμ και Ισαάκ και Ιακώβ, ο Θεός των πατέρων ημών, εδόξασε τον Υιόν αυτού Ιησούν, τον οποίον σεις παρεδώκατε, και ηρνήθητε αυτόν ενώπιον του Πιλάτου, ενώ εκείνος έκρινε να απολύση αυτόν. Σεις όμως τον άγιον και δίκαιον ηρνήθητε, και εζητήσατε άνδρα φονέα να χαρισθή εις εσάς. Τον δε αρχηγόν της ζωής εθανατώσατε, τον οποίον ο Θεός ανέστησεν εκ νεκρών, του οποίου ημείς είμεθα μάρτυρες. Και δια της εις το όνομα αυτού πίστεως, τούτον τον οποίον θεωρείτε και γνωρίζετε, το όνομα αυτού εστερέωσε· και η πίστις η δι’ αυτού έδωκεν εις αυτόν την τελείαν ταύτην υγείαν ενώπιον πάντων ημών. Και τώρα, αδελφοί, εξεύρω ότι επράξατε κατά άγνοιαν, καθώς και οι άρχοντές σας. Ο δε Θεός, όσα προείπε δια στόματος πάντων των προφητών αυτού, ότι ο Χριστός έμελλε να πάθη, εξεπλήρωσεν ούτω. Μετανοήσατε λοιπόν και επιστρέψατε, δια να εξαλειφθώσιν αι αμαρτίαι σας, δια να έλθωσι καιροί αναψυχής από της παρουσίας του Ιεχωβά, και αποστείλη τον προκεκηρυγμένον εις εσάς Ιησούν Χριστόν τον οποίον πρέπει να δεχθή ο ουρανός μέχρι των καιρών της αποκαταστάσεως πάντων όσα ελάλησεν ο Θεός απ’ αιώνος δια στόματος πάντων των αγίων αυτού προφητών.» (Πράξ. 3:12-21, ΜΝΚ) Πιστεύετε ό,τι ο Πέτρος είπε τότε; Είναι η πίστις σας στον Ιησού Χριστό και στον Ιεχωβά Θεό εξίσου ισχυρή όσο του Πέτρου; Μιλείτε στους άλλους για την Χριστιανική πίστι σας εξίσου σαφώς όσο κι εκείνος; Αν όχι, γιατί όχι; Φοβείσθε μήπως ότι εκείνο που συνέβη στον Πέτρο και στον Ιωάννη θα συμβή και σ’ εσάς;

 6. Επειδή έκαμαν αυτό το θαύμα, ποιας μεταχειρίσεως έτυχαν ο Πέτρος και ο Ιωάννης από τους αρχιερείς και τους Σαδδουκαίους, και γιατί έπρεπε οι αρχιερείς και οι Σαδδουκαίοι να έχουν ενεργήσει διαφορετικά;

⁶ Ας ιδούμε τι συνέβη όταν οι δύο απόστολοι είλκυσαν μεγάλα πλήθη με το θαύμα που έκαμαν και με την παρρησία των: «Ενώ δε αυτοί ελάλουν προς τον λαόν, ήλθον επ’ αυτούς οι ιερείς και ο στρατηγός του ιερού και οι Σαδδουκαίοι, αγανακτούντες, διότι εδίδασκον τον λαόν, και εκήρυττον δια του Ιησού την εκ νεκρών ανάστασιν και επέβαλον επ’ αυτούς τας χείρας, και έθεσαν υπό φύλαξιν έως της αύριον διότι ήτο ήδη εσπέρα. Πολλοί δε των ακουσάντων τον λόγον επίστευααν και έγεινεν ο αριθμός των ανδρών ως πέντε χιλιάδες.» (Πράξ. 4:1-4) Φυσικά, στις προηγούμενες ημέρες, χιλιάδες ανθρώπων είχαν ενωθή μ’ αυτούς τους πιστούς ακολούθους του Ιησού Χριστού και είχαν γίνει Χριστιανοί. Το άγγελμα του Πέτρου και του Ιωάννου έκανε τους Ιουδαίους να μετανοούν, και εγκατέλειπαν την Ιουδαϊκή θρησκεία. Πραγματικά, εκείνοι, που έπρεπε να έχουν δεχθή τον Χριστό Ιησού, ήσαν οι ηγέται μεταξύ του λαού, δηλαδή, οι άρχοντές των και οι ιερείς των. Αυτοί εγνώριζαν τις Γραφές και θα έπρεπε να έχουν ιδεί την εκπλήρωσι της προφητείας μπροστά στα ίδια τα μάτια των, αλλά οι ηγέται αυτοί δεν ενδιεφέροντο περισσότερο για τη βασιλεία του Θεού και τον Χριστό Ιησού στην εποχή των από όσο ενδιαφέρονται οι άρχοντες και οι θρησκευτικοί ιερείς σήμερα.

 7. (α) Ποια όμοια διάθεσις καταδεικνύεται από τους σημερινούς θρησκευτικούς ηγέτας; (β) Όσον αφορά τους θρησκευτικούς ηγέτας στις ημέρες των αποστόλων, ποια «αδικήματα» είχαν διαπράξει ο Πέτρος και ο Ιωάννης;

⁷ Οι σημερινοί θρησκευτικοί κληρικοί του «Χριστιανικού κόσμου» ενεργούν όμοια ακριβώς με τους ιερείς και τους Σαδδουκαίους του καιρού του Ιησού. Οι ηγέται τών μαζών προσπαθούν να κρατούν στη γραμμή τους ανθρώπους με απειλές και μικρούς ερεθισμούς. Δεν μπορούν να εύρουν πραγματικό λάθος στο ατομικό εξαίρετο έργο του Χριστιανού, αλλά εκείνο που κάνει ο Χριστιανός δεν είναι της αρεσκείας των και μειώνει το γόητρό των, συνεπώς, σταματήστε τους-τρομάξτε τους! Τι είχαν κάμει ο Πέτρος και ο Ιωάννης που ήταν άδικο και που ωδηγούσε στο να τεθούν στη φυλακή; Το μόνο πράγμα που οι άρχοντες μπορούσαν να επικρίνουν στον Πέτρο και στον Ιωάννη ήταν ότι είχαν ειπεί την αλήθεια σε πάρα πολλούς ανθρώπους και έκαμαν κάτι καλό σ’ έναν χωλό. Είχαν θεραπεύσει αυτόν τον άνθρωπο, έναν άνθρωπο που ήταν χωλός από τον καιρό της γεννήσεώς του και τώρα ήταν ηλικίας σαράντα ετών. Δεν είχαν ζητήσει άδεια από τους άρχοντας για να κάμουν αυτό το καλό έργο και να κηρύττουν την αλήθεια. Τώρα ο τρόπος για να τους σταματήσουν ήταν να τους βάλουν στη φυλακή επί μια νύχτα. Αυτό, ενόμιζαν, ότι θ’ αφαιρούσε το πνεύμα του Θεού απ’ αυτούς.

Ο ΕΚΦΟΒΙΣΜΟΣ ΑΠΟΤΥΓΧΑΝΕΙ

8, 9. (α) Ποιο αποτέλεσμα είχε η φυλάκισις στους αποστόλους, και πώς ο Πέτρος απήντησε στην ερώτησι, «Δια ποίας δυνάμεως, ή δια ποίου ονόματος επράξατε τούτο [την θεραπείαν ταύτην] σεις»; (β) Πώς ο Πέτρος εχρησιμοποίησε Βιβλικές προφητείες των Ψαλμών και του Ησαΐα πολύ επωφελώς;

⁸ Αύτη ήταν η πρώτη φορά που ο Πέτρος και ο Ιωάννης είχαν τεθή υπό κράτησιν και παρέμειναν όλη τη νύχτα στη φυλακή. Αυτός ο εκφοβισμός δεν διετάραξε καθόλου τον Πέτρο και τον Ιωάννη. Την επομένη ημέρα, όταν οι άρχοντες τους ερώτησαν, «Δια ποίας δυνάμεως, ή δια ποίου ονόματος επράξατε τούτο σεις;» ιδού τι συνέβη: «Τότε ο Πέτρος, πλησθείς πνεύματος αγίου, είπε προς αυτούς, Άρχοντες του λαού, και πρεσβύτεροι του Ισραήλ, εάν ημείς ανακρινώμεθα σήμερον δια ευεργεσίαν προς άνθρωπον ασθενούντα, δια ποίας δυνάμεως ούτος ιατρεύθη, ας ήναι γνωστόν εις πάντας υμάς και εις πάντα τον λαόν του Ισραήλ, ότι δια του ονόματος του Ιησού Χριστού του Ναζωραίου, τον οποίον σεις εσταυρώσστε, τον οποίον ο Θεός ανέστησεν εκ νεκρών, δια τούτου παρίσταται ούτος ενώπιον υμών υγιής.» Τότε είπαν στον Άννα τον αρχιερέα και στον Καϊάφα, καθώς και σε πολλούς άλλους που ήσαν συγγενείς του αρχιερέως, ότι αυτοί ήσαν εκείνοι που απέρριψαν τον Ιησούν και ότι «ούτε όνομα άλλο είναι υπό τον ουρανόν δεδομένον μεταξύ των ανθρώπων, δια του οποίου πρέπει να σωθώμεν.» (Πράξ. 4:7-12) Τότε ο Πέτρος εχρησιμοποίησε μια ισχυρή εξεικόνισι. Εστράφη στις συγγραφές του Δαβίδ, παραθέτοντας από τον Ψαλμό 118:22. Ο Πέτρος ετόνισε το εδάφιο στο οποίον έπρεπε να πιστέψουν και έδειξε την εκπλήρωσι της προφητείας. Ο Δαβίδ είχε γράψει ότι ο λίθος που απέρριψαν οι οικοδόμοι είχε γίνει κεφαλή γωνίας. Θα επρόσεχαν τώρα όταν ο Πέτρος είπε: «Ούτος είναι ο λίθος ο εξουθενηθείς υφ’ υμών των οικοδομούντων, όστις έγεινε κεφαλή γωνίας»; (Πράξ. 4:11) Ο Πέτρος και ο Ιωάννης πολύ πιθανώς είχαν επίσης υπ’ όψι τα λόγια του προφήτου Ησαΐα, ο οποίος έγραψε: «Δια τούτο ακούσατε τον λόγον του Ιεχωβά, άνθρωποι χλευασταί, . . . ιδού, θέτω εν τη Σιών θεμέλιον, λίθον, λίθον εκλεκτόν, έντιμον ακρογωνιαίον, θεμέλιον ασφαλές· ο πιστεύων επ’ αυτόν δεν θέλει καταισχυνθή.»​—Ησ. 28:14, 16, ΜΝΚ.

⁹ Ο Πέτρος και ο Ιωάννης δεν ήσαν πανικόβλητοι, αλλά μιλούσαν με παρρησία στους Ιουδαίους άρχοντας που είχαν κράξει στον Πιλάτο για τον Ιησού: «Σταυρωθήτω»! (Ματθ. 27:15-26) Έδειχναν την πίστι των και το θάρρος των έστω και αν ήσαν στη φυλακή επί μια νύχτα και έπειτα φέρθηκαν να σταθούν ενώπιον αυτών των εξεχόντων ανθρώπων. Αυτό δεν διετάραξε τις σκέψεις των. Ήσαν εκεί για ένα σκοπό​—να μιλήσουν άφοβα για τον αληθινό Θεό και τον Υιό του, Ιησού Χριστό, το μόνον ‘όνομα υπό τον ουρανόν το δεδομένον μεταξύ των ανθρώπων, δια του οποίου πρέπει να σωθώμεν’.​—Πράξ. 4:12.

10. Αν και ήσαν ‘κοινοί’ άνθρωποι, τι κατείχαν ωστόσο ο Πέτρος και ο Ιωάννης καθώς και οι λοιποί απόστολοι, που τους έκανε διαφορετικούς;

¹⁰ Ο Πέτρος και ο Ιωάννης ήσαν κοινοί αλιείς το επάγγελμα, και οι άνθρωποι τους εγνώριζαν ως τέτοιους. Αλλά μπορούσε να δη κανείς ότι είχαν περιπατήσει με τον Ιησούν, είχαν ακούσει τα λόγια του και είχαν εκπαιδευθή απ’ αυτόν. Είχαν και κάτι άλλο, επίσης​—το άγιο πνεύμα του Θεού. Όλα αυτά τους έκαναν να ενεργούν διαφορετικά από πάρα πολλά άτομα. Αυτή η διαφορά παρετηρήθη από τους άρχοντας αυτούς. «Θεωρούντες δε την παρρησίαν του Πέτρου και Ιωάννου, και πληροφορηθέντες ότι είναι άνθρωποι αγράμματοι και ιδιώται, εθαύμαζον, και ανεγνώριζον αυτούς ότι ήσαν μετά του Ιησού. Βλέποντες δε τον άνθρωπον τον τεθεραπευμένον ιστάμενον μετ’ αυτών, δεν είχον ουδέν να αντείπωσι.»​—Πράξ. 4:13, 14.

11. Ποιό πρόβλημα είχαν ν’ αντιμετωπίσουν τώρα οι θρησκευτικοί ηγέται, και σε ποιο συμπέρασμα έφθασαν;

¹¹ Οι θρησκευτικοί ηγέται, έχοντας αμέσως ένα πρόβλημα, που δεν ήξεραν πώς να το αντιμετωπίσουν, είπαν στον Πέτρο και στον Ιωάννη να βαδίσουν έξω από την αίθουσα του Σάνχεδριν, και οι «σοφοί» αυτοί άνθρωποι άρχισαν να συμβουλεύωνται ο ένας τον άλλον, λέγοντας: «Τι θέλομεν κάμει εις τους ανθρώπους τούτους;» Δεν μπορούσαν ασφαλώς να αγνοήσουν ή να αρνηθούν ό,τι είχε συμβή. Όλοι οι κάτοικοι της Ιερουσαλήμ εγνώριζαν από τότε τι είχε συμβή. Οι άρχοντες, φοβούμενοι τον λαό, έφθασαν σ’ ένα συμπέρασμα: «Ας απειλήσωμεν αυτούς αυστηρώς να μη λαλώσι πλέον εν τω ονόματι τούτω προς μηδένα άνθρωπον.»​—Πράξ. 4:15-17.

ΦΟΒΟΣ ΤΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΑΡΤΥΡΑΣ

12. (α) Δείξτε πώς γίνεται όμοια ενέργεια από ψευδείς θρησκευτικούς ηγέτας ακόμη και σήμερα. (β) Πώς εξετέθη αυτό από την εφημερίδα Νταίηλυ Αμέρικαν;

¹² Όμοια ενέργεια έγινε σήμερα εναντίον Χριστιανών στα έθνη της γης που ονομάζονται Χριστιανικά. Θρησκευτικοί ηγέται γίνονται εξίσου έμφοβοι από το ίδιο άγγελμα που οι αληθινοί Χριστιανοί, οι μάρτυρες του Ιεχωβά, κηρύττουν παγκοσμίως σήμερα. Θα κάμουν κάθε τι που απόκειται στη δύναμί τους για να σταματήσουν την επίδοσι του αγγέλματος της βασιλείας του Θεού. Παραδείγματος χάριν, στην Ελλάδα, το θέρος του 1963, ο αρχιεπίσκοπος της Ελληνικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, Χρυσόστομος, απείλησε την Ελληνική κυβέρνησι ότι θα ωργάνωνε μια πορεία από τη Θεσσαλονίκη στας Αθήνας αν η συνέλευσις των μαρτύρων του Ιεχωβά επετρέπετο να συνέλθη στας Αθήνας. Είχε τον δικό του τρόπο, καθώς ετόνισε η εφημερίς Νταίηλυ Αμέρικαν της 26ης Ιουλίου 1963:

«Η Ελληνική κυβέρνησις απηγόρευσε όλες τις δημόσιες συναθροίσεις των Μαρτύρων του Ιεχωβά, όπως ανηγγέλθη σήμερα.

Η απαγόρευσις επεβλήθη έπειτα από προειδοποιήσεις των Ελληνικών Ορθοδόξων οργανώσεων ότι θα ωργάνωναν πορείες διαμαρτυρίας από τη Θεσσαλονίκη στας Αθήνας αν επετρέπετο στο θρησκευτικό αυτό δόγμα να έχη μια συνέλευσι εδώ την Τρίτη.

Αναγγέλλοντας την απαγόρευσι, ο υφυπουργός των εσωτερικών σήμερα διέταξε την αστυνομία να απαγορεύση οποιαδήποτε συνάθροισι του δόγματος​—που αριθμεί 20.000 περίπου μέλη στην Ελλάδα—​χάριν της ‘ειρήνης και της τάξεως’.

Ο αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος, αρχηγός της Εκκλησίας της Ελλάδος, ωδήγησε όλες τις Ελληνικές Ορθόδοξες οργανώσεις σε γενική κατακραυγή εναντίον της συγκεντρώσεως των μαρτύρων του Ιεχωβά, την οποίαν ωνόμασε ‘επαίσχυντο συνέδριο αθεϊστών και αναρχικών’.

Σε μια επιστολή προς τον πρωθυπουργό Παναγιώτη Πιπινέλη, είπε ότι αν η συγκέντρωσις δεν απηγορεύετο, θα ήταν αναγκασμένος να υπερασπίση κάθε τι ιερό και να οδηγήση τον κλήρο και τον Λαό σε μια καθολική ενέργεια εναντίον της αιρέσεως.»

13. Αναφέρατε τις οξείες ερωτήσεις που τώρα έχουν ανάγκη απαντήσεων.

¹³ Από τι εφοβήθη ο αρχιεπίσκοπος ή, γι’ αυτό το ζήτημα, από τι φοβείται όλος ο Ορθόδοξος κλήρος; Από τη Γραφική μελέτη; Από τη διανομή της Βίβλου; Από την ενθάρρυνσι που δίδεται στους κατοίκους της χώρας να διαβάζουν την Αγία Γραφή; Όλος ο κόσμος γνωρίζει ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά αφιερώνουν τον καιρό τους στην υποβοήθησι ανθρώπων ανά τον κόσμον να διαβάζουν και να κατανοούν τη Γραφή στη γλώσσα των. Αυτό είναι εκείνο που ο αρχιεπίσκοπος επιγράφει αθεϊσμό και αναρχία, τη μελέτη του λόγου του Θεού; Το κήρυγμα του ευαγγελίου της βασιλείας του Θεού; Είναι μήπως εναντίον τού να περιπατή ο Ελληνικός λαός στα ίχνη του Ιησού Χριστού; Ποιος πραγματικά είναι ο αναρχικός, ο ανατρέπων την κυβερνητικήν τάξιν; Ποιος ήθελε να κάμη όλους τους ανθρώπους να εγερθούν και να βαδίσουν από τη Θεσσαλονίκη στας Αθήνας και να διαλύσουν την ειρηνική συγκέντρωσι των μαρτύρων του Ιεχωβά;

14. Πώς η Ελληνική κυβέρνησις του 1963 ήταν πολύ όμοια με τον Πιλάτο των ημερών του Ιησού;

¹⁴ Η Ορθόδοξος Εκκλησία επέτυχε στις απειλές της εναντίον της κυβερνήσεως και μπόρεσε να υπαγόρευση την ενέργεια, στην οποία προέβη η κυβέρνησις της Ελλάδος, δηλαδή, να ακυρώση την εγκεκριμένη συνάθροισι των μαρτύρων του Ιεχωβά της 30ής Ιουλίου 1963. Στις ημέρες του Ιησού ο Καϊάφας, ο αρχιερεύς, και οι ωρυόμενοι Ιουδαίοι εκραύγαζαν στον κυβερνήτη Πιλάτο «Σταυρωθήτω»! Ακόμη και ο Πιλάτος, ο κυβερνήτης της Ρωμαϊκής επαρχίας, δεν ήθελε να θανατωθή ο Ιησούς· αλλά όταν είδε ότι ηγείρετο θόρυβος, ο Πιλάτος επήρε νερό και ένιψε τα χέρια του μπροστά στο πλήθος, λέγοντας: «Αθώος είμαι από του αίματος του δικαίου τούτου· υμείς όψεσθε.» «Και αποκριθείς πας ο λαός είπε, Το αίμα αυτού ας ήναι εφ’ ημάς, και επί τα τέκνα ημών. Τότε απέλυσεν εις αυτούς τον Βαραββάν· τον δε Ιησούν μαστιγώσας, παρέδωκε δια να σταυρωθή.» (Ματθ. 27:24-26) Ακούτε το ίδιο είδος κραυγών σήμερα από ψευδείς θρησκευομένους εναντίον των αληθινών ακολούθων του Ιησού.

15. (α) Μήπως αυτή η εναντίωσις κατά των μαρτύρων του Ιεχωβά στην Ελλάδα τους κάνει να οπισθοχωρούν με φόβο; (δ) Τι θα έκανε καλά να εξετάση ο Ελληνικός Ορθόδοξος κλήρος;

¹⁵ Παρ’ όλη την κατακραυγή των θρησκευτικών στοιχείων, οι μάρτυρες του Ιεχωβά στην Ελλάδα ηυξήθησαν κατά 9 τοις εκατόν στο έτος 1963. Υπάρχουν τώρα 10.507 μάρτυρες του Ιεχωβά, όλοι Χριστιανοί, που κηρύττουν το ευαγγέλιον της βασιλείας του Θεού. Αυτοί εδαπάνησαν πάνω από 1.100.000 ώρες μιλώντας σε άτομα που ενδιαφέρονται για Γραφική μελέτη. Εδαπάνησαν μήπως οι κληρικοί τόσον ακριβώς καιρό πηγαίνοντας από σπίτι σε σπίτι και διδάσκοντας τον λαό τα όσα έμαθαν από τον λόγον του Θεού; Ή, έχουν δαπανήσει το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου των λέγοντας στους ανθρώπους να μην ακούουν τους μάρτυρας του Ιεχωβά και φροντίζοντας να συλλαμβάνωνται οι μάρτυρες του Ιεχωβά επειδή παρουσιάζουν τη Γραφή στους ανθρώπους που θέλουν ν’ ακούσουν; Επήγαν μήπως οι κληρικοί στα σπίτια των ενοριτών των και διεξήγαγαν 4.245 Γραφικές μελέτες κάθε εβδομάδα με άτομα που θέλουν να μάθουν τα περιεχόμενα της Γραφής; Ευχόμεθα να επήγαν! Οι μάρτυρες του Ιεχωβά το έκαμαν αυτό στην Ελλάδα στο έτος 1963.

16. Όπως στις ημέρες των αποστόλων, ποιοι σήμερα ζητούν να σταματήσουν το κήρυγμα των αγαθών νέων;

¹⁶ Στις ημέρες των αποστόλων, οι ψευδείς θρησκευόμενοι ήσαν εκείνοι που προσεπάθησαν να σταματήσουν τους πιστούς ακολούθους του Χριστού από το να κηρύττουν τα αγαθά νέα, και σήμερα ψευδείς θρησκευόμενοι κάνουν το ίδιο πράγμα. Ο Ελληνορθόδοξος, ο Ρωμαιοκαθολικός και ο Προτεσταντικός κλήρος δεν εκπαιδεύουν όλα τα μέλη της εκκλησίας των να είναι διάκονοι· μάλλον, φρονούν ότι τα μέλη των εκκλησιών των πρέπει να μένουν ήσυχα και να μη λέγουν ούτε λέξι για τον Ιησούν ή τη βασιλεία του σε οποιονδήποτε άλλον. Είναι τούτο βάδισμα στα ίχνη του Ιησού Χριστού;

17, 18. (α) Αν και εκλήθησαν να σταματήσουν το κήρυγμα, ποια απάντησι έδωσαν οι απόστολοι; (β) Συμβαίνει κάτι διαφορετικό σήμερα, και πώς πρέπει οι Χριστιανοί να θεωρούν το διακονικό έργον;

¹⁷ Επιστρέφοντας στην αφήγησι των Πράξεων, βρίσκομε ότι οι θρησκευτικοί ηγέται εκάλεσαν πάλι τους αποστόλους ενώπιόν των και «παρήγγειλαν εις αυτούς να μη λαλώσι καθόλου, μηδέ να διδάσκωσιν εν τω ονόματι του Ιησού. Ο δε Πέτρος και Ιωάννης αποκριθέντες προς αυτούς είπον, Αν ήναι δίκαιον ενώπιον του Θεού, να ακούωμεν εσάς μάλλον παρά τον Θεόν, κρίνατε· διότι ημείς δεν δυνάμεθα να μη λαλώμεν όσα είδομεν και ηκούσαμεν.»​—Πράξ. 4:18-20.

¹⁸ Έτσι πρέπει να συμβαίνη σήμερα για κάθε άτομο που ισχυρίζεται ότι είναι ένας Χριστιανός. Αν η «εκκλησία» σας δεν σας ενθαρρύνη να κηρύττετε ‘δημοσία και κατ’ οίκους’ για τη βασιλεία του Θεού, τότε προσέξτε τη διαταγή του ουρανού: «Εξέλθετε εξ αυτής . . . δια να μη συγκοινωνήσητε εις τας αμαρτίας αυτής, και να μη λάβητε εκ των πληγών αυτής.» (Αποκάλ. 18:4, 5) Πρέπει να μιλήτε για όσα είδατε και ακούσατε στον λόγον του Θεού. Δεν μπορείτε να είσθε σιωπηλοί! Όταν, παραδείγματος χάριν, η Ορθόδοξος Εκκλησία αξιοί ότι κανείς (σ’ αυτή την περίπτωσι εννοούνται οι μάρτυρες του Ιεχωβά) δεν μπορεί να περιέρχεται κάνοντας διακονικό έργο, δηλαδή, κηρύττοντας σε άλλους ανθρώπους για τη Γραφή, πηγαίνει εντελώς αντίθετα προς την εντολή του Θεού, όπως εκτίθεται στη Γραφή, τον λόγον του Θεού. Τι έκαναν ο Πέτρος και ο Ιωάννης στην Ιερουσαλήμ; Εκήρυτταν τον λόγον του Θεού στους Ιουδαίους, μεταστρέφοντάς τους από τη μια θρησκεία στην άλλη, από τον πατροπαράδοτο Ιουδαϊσμό στο να είναι Χριστιανοί. Μπορούσαν να το κάμουν αυτό επειδή εκήρυτταν την αλήθεια. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά κάνουν κάτι όμοιο σήμερα.

19, 20. Ποια ήταν η απάντησις των Χριστιανών στον Χίτλερ όταν απηγόρευσε το κήρυγμα της βασιλείας του Θεού, και με ποιο αποτέλεσμα στο 1963;

¹⁹ Ο Χίτλερ, ένας Ρωμαιοκαθολικός, ο βραχίων της εκκλησίας του στη Γερμανία, απηγόρευσε στους μάρτυρας του Ιεχωβά να κηρύττουν τη βασιλεία του Θεού, και αυτοί οι σύγχρονοι Χριστιανοί είπαν στην αστυνομία Γκεστάπο του Χίτλερ: ‘Αν είναι δίκαιον ενώπιον του Θεού ν’ ακούμε εσάς μάλλον παρά τον Θεό, κρίνατε’. Εξακολούθησαν να κηρύττουν μολονότι 10.000 απ’ αυτούς είχαν τεθή σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως και πάνω από 4.000 πέθαναν εκεί. Οι υπόλοιποι σχεδόν λιμοκτονούσαν. Το τέλος του πολέμου εβοήθησε την επιβίωσί των.

²⁰ Στο 1933 ο Χίτλερ υπέγραψε ένα κογκορδάτο με τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, όπως είχε υπογράψει και ο Μουσσολίνι, ο αρχηγός της Ιταλικής κυβερνήσεως στην εποχή του. Αλλά και αν ακόμη οι κυβερνήται χωρών κάνουν συμφωνίες με θρησκευτικές οργανώσεις, οι μάρτυρες του Ιεχωβά που ζουν σ’ αυτές τις χώρες δεν μπορούν να λησμονήσουν τον λόγον του Θεού. Πρέπει να υπηρετούν τον Θεό ‘λαλούντες όσα είδομεν και ηκούσαμεν’. Μολονότι αυτοί απειλήθηκαν με θάνατο, οι κυβερνήται ήσαν ανίκανοι να σταματήσουν τη δράσι του κηρύγματος του λαού του Ιεχωβά. Σήμερα ο Χίτλερ και ο Μουσσολίνι έχουν παρέλθει, αλλά οι μάρτυρες του Ιεχωβά κηρύττουν σε μεγαλυτέρους αριθμούς παρά ποτέ στις χώρες των. Σήμερα υπάρχουν 78.043 διάκονοι στη Δυτική Γερμανία και στην Ιταλία 7.801 μάρτυρες του Ιεχωβά που εξαγγέλλουν τα αγαθά νέα.

21, 22. (α) Πόσης διαρκείας είναι η αλήθεια ακόμη και όταν οι διαγγελείς της καταδιώκονται; (β) Όταν ο Πέτρος και ο Ιωάννης διηγήθησαν την πείρα στους ομοίους των Χριστιανούς, τι είπαν όλοι μαζί υψώνοντας τη φωνή των;

²¹ Κανείς δεν μπορεί να καταστρέψη την αλήθεια. Η αλήθεια είναι πάντοτε ορθή, αν και όλοι εναντιώνονται σ’ αυτήν. Ο απόστολος Παύλος είπε: «Έστω ο Θεός αληθής, πας δε άνθρωπος ψεύστης.» (Ρωμ. 3:4) Ακριβώς επειδή ο Πέτρος και ο Ιωάννης μίλησαν την αλήθεια, λέγοντας ότι εθεράπευσαν τον χωλόν εν τω ονόματι του Ιησού, εφυλακίσθηκαν και απειλήθηκαν. Τελικά απελύθησαν επειδή το Ιουδαϊκό δικαστήριο ‘δεν εύρισκε το πώς να τιμωρήσωσιν αυτούς, δια τον λαόν’.​—Πράξ. 4:21, 22.

²² Ο Πέτρος και ο Ιωάννης έσπευσαν «προς τους οικείους, και απήγγειλαν όσα είπον προς αυτούς οι αρχιερείς και οι πρεσβύτεροι.» Τότε, όλοι μαζί, ύψωσαν τη φωνή των προς τον Θεόν και είπαν: « “Δια τι εφρύαξαν τα έθνη, και οι λαοί εμελέτησαν μάταια; παρεστάθησαν οι βασιλείς της γης, και οι άρχοντες συνήχθησαν ομού, κατά του Ιεχωβά, και κατά του Χριστού αυτού.” Διότι συνήχθησαν επ’ αληθείας εναντίον του αγίου παιδός σου Ιησού τον οποίον έχρισας, και ο Ηρώδης και ο Πόντιος Πιλάτος, μετά των εθνών και των λαών του Ισραήλ.»​—Πράξ. 4:23-27, ΜΝΚ.

23. (α) Τι έδειξε ο πρόεδρος της Λιβερίας Τάμπμαν ότι φρονούσε για τους Χριστιανούς μάρτυρας του Ιεχωβά; (β) Ποιο ερώτημα θα ήταν λογικό να τεθή μετά την ανάγνωσι της δημοσίας δηλώσεως του Προέδρου Τάμπμαν για τους μάρτυρας του Ιεχωβά;

²³ Όπως ακριβώς συνέβαινε στις ημέρες των αποστόλων, έτσι οι Χριστιανοί και σήμερα πρέπει να υπομένουν τα μάταια πράγματα που μελετούν οι άρχοντες. Επειδή και μόνο οι μάρτυρες του Ιεχωβά αρνούνται να χαιρετήσουν τη σημαία της Λιβερίας κάτω από πίεσι του στρατού, οι ιεραπόστολοι της Εταιρίας Σκοπιά εξεδιώχθησαν από αυτή τη χώρα. Είναι εύκολο ο θρησκευτικός πρόεδρος Τάμπμαν να λέγη «οι Μάρτυρες του Ιεχωβά ως δόγμα είναι ευπρόσδεκτοι σ’ αυτή τη χώρα [τη Λιβερία], αλλά θ’ απαιτηθή απ’ αυτούς να συμμορφωθούν προς τον νόμο που απαιτεί να χαιρετούν όλα τα άτομα τη σημαία όταν ανυψώνεται ή καταβιβάζεται σε τελετές που γίνονται μπροστά τους, ή να μένουν μακριά από τέτοιες τελετές.» Αλλά πρέπει να τεθή στον πρόεδρο το ερώτημα: Πώς μπορούν οι Χριστιανοί να μένουν μακριά από τέτοια τελετή, που είναι ειδωλολατρική, όταν ένας στρατός έρχεται σ’ έναν τόπο συνελεύσεως των μαρτύρων του Ιεχωβά και με την άκρη του όπλου αναγκάζη τον καθένα να βαδίση σ’ ένα κλειστό χώρο όπου υψώνεται μια σημαία και όπου χρησιμοποιείται βία για να εξαναγκασθούν όλοι να χαιρετήσουν τη σημαία της Δημοκρατίας της Λιβερίας; Θα κάμη αυτό ένα άτομο καλύτερον Λιβεριανό ή καλύτερον Χριστιανό; Όλη αυτή η ιστορία εδημοσιεύθη στο περιοδικό Ξύπνα! της 8ης Αύγουστου 1963 (στην Αγγλική). Μήπως ο Πρόεδρος Τάμπμαν έθεσε τον εαυτό του στην τάξι του Χίτλερ και του Μουσσολίνι;

24. Πού αλλού είχαν δυσκολίες οι Χριστιανοί μάρτυρες, και γιατί;

²⁴ Ο κυβερνήτης της Αϊτής, επίσης, εξεδίωξε ιεραποστόλους που εκτελούσαν ένα καλό έργο διακηρύξεως της βασιλείας του Θεού και διδασκαλίας των ανθρώπων να μελετούν τη Γραφή. Στην Ισπανία Χριστιανοί ιεραπόστολοι εξεδιώχθησαν επειδή διεξήγαν Γραφικές μελέτες στα σπίτια των ανθρώπων. Το ίδιο αληθεύει για την Πορτογαλία. Στη Ρωμαιοκαθολική Ισπανία και Πορτογαλία έγιναν εισβολές σε μέρη συναθροίσεων σε ιδιωτικές κατοικίες μαρτύρων του Ιεχωβά, και πολλά άτομα εφυλακίσθησαν. Γιατί; Επειδή οι άνθρωποι αυτοί μελετούσαν τη Γραφή με άλλους Χριστιανούς. Έτσι, οι άρχοντες έλαβαν τη στάσι των και συνήχθησαν μαζί εναντίον του Ιεχωβά και εναντίον των δούλων του. Πρέπει ασφαλώς να γνωρίζουν ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά δεν ενδιαφέρονται για την ανατροπή των κυβερνήσεών των ή για την πρόκλησι ταραχής σ’ αυτούς. Οι άρχοντες περαιτέρω γνωρίζουν ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά είναι άνθρωποι καλής συμπεριφοράς. Γιατί πρέπει ο άρχων να φοβάται; Η μόνη αιτία είναι ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά κηρύττουν τα αγαθά νέα της βασιλείας του Θεού.

25. Για τούτο, τι μπορούν να περιμένουν οι αληθινοί ακόλουθοι του Χριστού;

²⁵ Κηρύττετε σεις αυτά τα αγαθά νέα σήμερα; Αν ναι, και σεις επίσης κάνετε Χριστιανικό έργο και κάποια μέρα θα περιφρονηθήτε εξίσου από τους ψευδείς θρησκευομένους, όσο περιφρονήθηκαν και οι απόστολοι. Μην εκπλήττεστε αν σας συμβή αυτό. Οι Χριστιανοί μπορούν να περιμένουν τέτοια μεταχείρισι. Ο Ιησούς είπε: «Και ενώπιον έτι ηγεμόνων και βασιλέων θέλετε φερθή ένεκεν εμού, προς μαρτυρίαν εις αυτούς, και εις τα έθνη.»​—Ματθ. 10:18.

ΜΙΛΩΝΤΑΣ ΜΕ ΠΑΡΡΗΣΙΑ

26. Ποια ήταν η προσευχή του Πέτρου και του Ιωάννου, και εφαρμόζεται στους Χριστιανούς σήμερα;

²⁶ Πριν από χίλια εννιακόσια χρόνια ο Πέτρος και ο Ιωάννης προσηυχήθησαν στον Ιεχωβά Θεό λέγοντες «βλέψον εις τας απειλάς αυτών, και δος εις τους δούλους σου να λαλώσι τον λόγον σου μετά πάσης παρρησίας.» Σ’ αυτή την προσευχή ο Θεός απήντησε αμέσως, επειδή «επλήσθησαν άπαντες πνεύματος αγίου, και ελάλουν τον λόγον του Θεού μετά παρρησίας.» (Πράξ. 4:29, 31) Ο Ιεχωβά δεν έδειξε μεροληψία τότε, ούτε δείχνει τώρα, διότι το ίδιο άγιο πνεύμα, την ενεργό δύναμι του Θεού, χρειάζεται κάθε αφιερωμένος δούλος του Θεού για να μπορή να μιλή με την παρρησία που είναι αναγκαία για να εξακολουθήση να διακηρύττη τον λόγον του Θεού ακόμη και αν έρχωνται απειλές από αρχιεπισκόπους, προέδρους ή δικτάτορας χωρών, κληρικούς ή οποιονδήποτε άλλον. Επειδή ‘λαλούν τον λόγον του Θεού μετά παρρησίας’ σήμερα οι Χριστιανοί θα έχουν τα ίδια αποτελέσματα που είχαν ο Πέτρος και ο Ιωάννης, παρά τις απειλές και την εναντίωσι. Και αυτοί, επίσης, μπορούν να λέγουν με χαρά: «Και προσετίθεντο μάλλον πιστεύοντες εις τον Κύριον, πλήθη ανδρών τε και γυναικών.»​—Πράξ. 5:14.

27. (α) Τον καιρό της δευτέρας συλλήψεως των αποστόλων ποιο ασυνήθιστο συμβάν έλαβε χώραν; (β) Τι μπορεί ευλόγα να ήλθε στις διάνοιες αυτών των ανθρώπων του Θεού;

²⁷ Ο λαός στην Ιερουσαλήμ ενδιεφέρετο για την αλήθεια και ήθελε ν’ ακούση τι οι απόστολοι είχαν να πουν. Αλλά όχι και οι ψευδείς θρησκευόμενοι! Πάλι, λοιπόν, «σηκωθείς ο αρχιερεύς και πάντες οι μετ’ αυτού, οίτινες ήσαν η αίρεσις των Σαδδουκαίων, επλήσθησαν ζήλου· και επέβαλον τας χείρας αυτών επί τους αποστόλους, και έβαλον αυτούς εις δημοσίαν φυλακήν.» (Πράξ. 5:17, 18) Αυτή ήταν η δευτέρα φορά για τον Πέτρο και τον Ιωάννη, αλλά είχαν και συντροφιά. Οι λοιποί απόστολοι είχαν, επίσης, κρατηθή μαζί τους. Τώρα συνέβη κάτι πολύ ασυνήθιστο. Ο άγγελος του Ιεχωβά εισήλθε στην εικόνα και έκαμε ό,τι ο Ιεχωβά του είπε να κάμη. Οι απόστολοι δεν εφοβήθησαν, επειδή εγνώριζαν καλά τους λόγους του ψαλμωδού: «Άγγελος Ιεχωβά στρατοπεδεύει κύκλω των φοβούμενων αυτόν, και ελευθερόνει αυτούς», και θα θυμήθηκαν ό,τι είπε ο Ιησούς: «Διότι σας λέγω, ότι οι άγγελοι αυτών εν τοις ουρανοίς διαπαντός βλέπουσι το πρόσωπον του Πατρός μου του εν ουρανοίς.» (Ψαλμ. 34:7, ΜΝΚ· Ματθ. 18:6, 10) Εγνώριζαν, επίσης, ότι άγγελοι έλαβαν μεγάλο ενδιαφέρον για συμβάντα επάνω στη γη. Εγνώριζαν τα γεγονότα της γεννήσεως του Ιησού όταν οι ποιμένες ζούσαν στην ύπαιθρο και επαγρυπνούσαν στα ποίμνιά των. «Και ιδού, άγγελος Ιεχωβά εξαίφνης εφάνη εις αυτούς, και δόξα Ιεχωβά έλαμψε περί αυτούς, . . . Και εξαίφνης μετά του αγγέλου εφάνη πλήθος στρατιάς ουρανίου, υμνούντων τον Θεόν.» (Λουκ. 2:9, 13, ΜΝΚ) Όλες αυτές οι σκέψεις μπορεί να έλαμψαν μέσα στις διάνοιές των όταν ‘Άγγελος Ιεχωβά δια της νυκτός ήνοιξε τας θύρας της φυλακής, και εξέβαλεν αυτούς’.

28, 29. Τι συνέβη κατόπιν, και ποια διαταγή τους εδόθη;

²⁸ Μπορείτε να φαντασθήτε την κατάπληξι, την έκφρασι της εκπλήξεως στις όψεις των; Οι θύρες της φυλακής άνοιξαν. Καμμιά διαμαρτυρία από τους φύλακας. Ιδού ένας άγγελος που τους διευθύνει έξω από τη φυλακή. Όταν όλοι είναι έξω, ο άγγελος μιλεί: «Υπάγετε, και σταθέντες λαλείτε εν τω ιερώ προς τον λαόν πάντας τους λόγους της ζωής ταύτης.»​—Πράξ. 5:20.

²⁹ Τι θα μπορούσε να είναι πιο θετικό! Η διαταγή που εδόθη στους αποστόλους από τον άγγελο δεν θα μπορούσε να διατυπωθή με σαφέστερο τρόπο απ’ αυτόν. Πριν από μερικές ημέρες είχαν ζητήσει από τον Ιεχωβά να δώση προσοχή στις απειλές των αρχόντων και να ‘δώση εις τους δούλους του να λαλώσι τον λόγον του μετά πάσης παρρησίας’. «Μετά δε την δέησιν αυτών εσείσθη ο τόπος όπου ήσαν συνηγμένοι· και επλήσθησαν άπαντες πνεύματος αγίου, και ελάλουν τον λόγον του Θεού μετά παρρησίας.» Επειδή έκαναν τούτο, ολόκληρος ο όμιλος των αποστόλων εφυλακίσθη αυτή τη φορά. Τώρα, ιδού περισσότερη βεβαίωσις ότι είχαν κάμει το ορθόν. Ένας άγγελος δείχνει προς τον ναό: «Υπάγετε, και σταθέντες λαλείτε εν τω ιερώ προς τον λαόν πάντας τους λόγους της ζωής ταύτης.» Τι ικανοποίησι πρέπει αυτό να εσήμαινε γι’ αυτούς!

30. Έχοντας αυτή την απάντησι στις προσευχές των για παρρησία, ποια διάθεσι είχαν οι απόστολοι, και πού ήσαν την αυγή;

³⁰ Οι απόστολοι ήσαν στον ναό καθημερινά, κάνοντας ό,τι ο Θεός τούς είχε ειπεί να κάνουν, και χιλιάδες ανθρώπων τους είχαν ακούσει να κηρύττουν. Εκεί στον ναό αυτοί ανήκαν. Εκεί ο Ιεχωβά επρόκειτο να τους κρατή, σε πείσμα των ψευδών θρησκευομένων. Τι χαρά, τι εμπιστοσύνη, τι ευγνωμοσύνη είχαν! Είχαν δίκαιο σε ό,τι έπρατταν! Εκείνοι οι θρησκευόμενοι είχαν άδικο και ήσαν θεομάχοι. Ιδού μια άμεση εντολή του Ιεχωβά μέσω του αγγέλου ή αγγελιαφόρου του για το τι έπρεπε να πράξουν. Ήσαν γεμάτοι ζήλο; Ω ναι! «Και ακούσαντες εισήλθον την αυγήν εις το ιερόν, και εδίδασκον.»​—Πράξ. 5:21.

ΕΞΑΠΛΩΝΟΝΤΑΣ ΤΑ ΑΓΑΘΑ ΝΕΑ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

31. (α) Γιατί δεν υπήρχε σταμάτημα στους αποστόλους τότε, και γιατί δεν υπάρχει σταμάτημα στους μάρτυρας του Ιεχωβά σήμερα; (β) Σε ποια έκτασι πρέπει να κηρυχθούν τα αγαθά νέα;

³¹ Δεν υπήρχε σταμάτημα για τους αποστόλους τότε, και δεν θα υπάρξη σταμάτημα για τους μάρτυρας του Ιεχωβά σήμερα, με τη χάρι του Ιεχωβά. Γιατί; Επειδή η αλήθεια του λόγου του Θεού πρέπει να κηρυχθή. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν την ίδια ακριβώς εντολή που είχαν και οι απόστολοι. Έχουν το ίδιο ακριβώς άγγελμα από τον λόγον του Θεού και το πιστεύουν εξίσου σταθερά σήμερα, όσο το επίστευαν και οι απόστολοι. Το έργο της διακηρύξεως των αγαθών νέων της βασιλείας του Θεού (γύρω) σε όλη τη γη γίνεται μεγαλύτερο κάθε χρόνο. Δεν είναι τώρα καιρός για τους Χριστιανούς να είναι φοβισμένοι. Στην Πεντηκοστή οι Χριστιανοί άρχισαν να κηρύττουν στην Ιερουσαλήμ, πρώτα στο ανώγεον. Με τον καιρό επήραν όλη τη Γη της Επαγγελίας και έπειτα μια πολύ μεγαλύτερη περιοχή, μια περιοχή που ο Ιησούς είπε ότι έπρεπε να καλύψουν: «Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του αγίου πνεύματος.»​—Ματθ. 28:19, 20.

32. Πώς οι μάρτυρες του Ιεχωβά ζητούν αγγελική κατεύθυνσι σήμερα, και τι δείχνει το Αποκάλυψις 14:6, 7 ως προς το έργο των ουρανίων αυτών δούλων του Θεού;

³² Οι μάρτυρες του Ιεχωβά σήμερα προσπαθούν σκληρά να εκτελέσουν εκείνο ακριβώς που ο Ιησούς διέταξε να κάνουν εξακολουθητικά οι ακόλουθοί του, δηλαδή, να εκπληρώσουν την αποστολή των να μαθητεύσουν ανθρώπους όλων των εθνών. Φέρνουν σταθερά στο νου τους τα εξής λόγια: «Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη· και τότε θέλει ελθεί το τέλος.» (Ματθ. 24:14) Οι μάρτυρες του Ιεχωβά ζητούν ακόμη αγγελική κατεύθυνσι, αλλά τώρα ανατρέχουν στον γραπτό λόγο του Θεού για να δουν τι πρέπει να γίνη. Μπορούμε να δούμε με τον οφθαλμόν της διανοίας μας ότι είδε σε όραμα ο Ιωάννης: «Και είδον άλλον άγγελον πετώμενον εις το μεσουράνημα, όστις είχεν ευαγγέλιον αιώνιον, δια να κηρύξη εις τους κατοικούντας επί της γης, και εις παν έθνος και φυλήν και γλώσσαν και λαόν και έλεγε μετά φωνής μεγάλης, Φοβήθητε τον Θεόν, και δότε δόξαν εις αυτόν, διότι ήλθεν η ώρα της κρίσεως αυτού· και προσκυνήσατε τον ποιήσαντα τον ουρανόν και την γην και την θάλασσαν και τας πηγάς των υδάτων.» (Αποκάλ. 14:6, 7) Αυτό είναι προσδιορισμός έργου! Όχι απλώς για έναν άγγελο, αλλά για κείνους που εκτιμούν το έργο που ο Θεός θέλει να γίνη επάνω στη γη.

33. Ενώ ο λαός του Ιεχωβά δεν βλέπει κατά γράμμα τον άγγελο που πετά στο μεσουράνημα, τι όμως βλέπουν και έπειτα πράττουν;

³³ Οι μάρτυρες του Ιεχωβά σήμερα κατανοούν πλήρως ότι ο Ιεχωβά Θεός εχρησιμοποίησε αγγέλους σε περασμένους καιρούς, και ενώ δεν βλέπουν πραγματικά τον άγγελο να πετά στο μεσουράνημα τώρα, βλέπουν μέσω του οράματος του Ιωάννου ότι το άγγελμα αυτού του αγγέλου πρέπει να διακηρυχθή σήμερα σε κάθε του λεπτομέρεια. Πάνω από ένα εκατομμύριο διαγγελείς του ‘αιωνίου ευαγγελίου ‘πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι γύρω σ’ αυτή τη γη διακηρύττοντας χαροποιές αγγελίες σε όλους παντού, άσχετα με τις περιστάσεις των ή την εθνικότητά των.

34. Πόσο διαδεδομένο είναι το κήρυγμα του ‘αιωνίου ευαγγελίου’ στην εποχή μας;

³⁴ Ό,τι, λοιπόν, συνέβαινε τότε στην Ιερουσαλήμ σε μικρή κλίμακα με τον άγγελο που ελευθέρωσε τους αποστόλους και τους είπε να πηγαίνουν στην περιοχή του ναού, για να μιλήσουν εκεί πάλι, συμβαίνει σ’ αυτές τις έσχατες ημέρες σε παγκόσμια κλίμακα. Ο άγγελος στο μεσουράνημα κατευθύνει τον λαό του Θεού να κηρύξη το ‘αιώνιον ευαγγέλιον’, για να έχουν όλοι την ευκαιρία να ‘φοβηθούν τον Θεόν και να δώσουν δόξαν εις αυτόν’. Κανείς που είναι αφιερωμένος στον Ιεχωβά δεν μπορεί να διστάση ούτε για μια στιγμή να πη σε όλους τους λαούς να ‘προσκυνήσουν τον ποιήσαντα τον ουρανόν και την γην’.

35. Ποια διάθεσι έχουν οι άρχοντες και οι θρησκευτικοί ηγέται προς τους μάρτυρας του Ιεχωβά σήμερα;

³⁵ Οι άρχοντες και οι ψευδείς θρησκευόμενοι της γης σήμερα δεν θέλουν να το πράττουν αυτό πια οι μάρτυρες του Ιεχωβά όπως δεν ήθελαν οι άρχοντες και ιερείς και στις ημέρες των αποστόλων. Όταν οι μάρτυρες του Ιεχωβά συλλαμβάνωνται σήμερα, συνήθως χρειάζεται να μείνουν στη φυλακή περισσότερον καιρό από όσον εδοκίμασαν οι απόστολοι σ’ αυτές τις ιστορούμενες περιπτώσεις, αλλά στον δέοντα καιρό του Θεού απολύονται. Χρειάσθηκαν δέκα χρόνια ή περισσότερα για ν’ απολυθούν πολλοί από τους μάρτυρας του Ιεχωβά από τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως της εποχής του Χίτλερ, αλλ’ οι Χριστιανοί αυτοί εξήλθαν και σήμερα ακούουν τον άγγελο που πετά στο μεσουράνημα και, με τους αδελφούς των σε όλο τον κόσμο, διακηρύττουν το ‘αιώνιον ευαγγέλιον’ ως χαροποιές αγγελίες.

36. (α) Επιστρέφοντας στις ημέρες των αποστόλων, τι παρατηρούμε τώρα να συμβαίνη στην Ιερουσαλήμ; (β) Πού αναφέρεται ότι βρέθηκαν οι απόστολοι, και πώς μπορούμε να είμεθα βέβαιοι ότι θα ήσαν εκεί;

³⁶ Ας κυττάξωμε πάλι τα αποστολικά μας υποδείγματα, τα παραδείγματά μας σε καλά έργα. Αμέσως την αυγή οι απόστολοι εμπήκαν στον ναό και άρχισαν να διδάσκουν. Τώρα, όταν ο αρχιερεύς και οι Σαδδουκαίοι συνήχθησαν και συνήγαγαν τους πρεσβυτέρους των υιών Ισραήλ, και έστειλαν υπηρέτας στη φυλακή για να τους φέρουν τους αποστόλους, έμαθαν απ’ αυτούς ότι οι απόστολοι δεν ήσαν εκεί. Οι άνθρωποι αυτοί ανέφεραν στους θρησκευτικούς ηγέτας: «Το μεν δεσμωτήριον εύρομεν κεκλεισμένον μετά πάσης ασφαλείας, και τους φύλακας ισταμένους έξω έμπροσθεν των θυρών ανοίξαντες δε, ουδένα εύρομεν έσω.» Ο άγγελος είχε λάβει φροντίδα για κάθε τι. Αφού είχε ανοίξει τις θύρες της φυλακής και είχε φέρει τους αποστόλους έξω, έπειτα τις έκλεισε πάλι, τις εκλείδωσε, και κανείς από τους φύλακας δεν εγνώριζε τι είχε συμβή, εκτός από το ότι τώρα έμαθαν ότι φρουρούσαν μια κενή φυλακή. Αυτή ήταν μια ανησυχητική κατάστασις για τον στρατηγό του ναού και για τους αρχιερείς. Αυτή την ώρα ακριβώς, όταν όλοι εστενοχωρούντο και ανησυχούσαν για ό,τι είχε συμβή, κάποιος άνθρωπος έφθασε και τους ανέφερε: «Ιδού, οι άνθρωποι τους οποίους εβάλετε εις την φυλακήν, ίστανται εν τω ιερώ και διδάσκουσι τον λαόν.» Εκεί ακριβώς ο άγγελος τους είχε παραγγείλει να πάνε, και εκεί ακριβώς επήγαν, για να κάμουν το έργο που ο Θεός τους είχε κατευθύνει να κάμουν. «Τότε υπήγεν ο στρατηγός μετά των υπηρετών, και έφερε» τους αποστόλους σ’ αυτό το θρησκευτικό πλήθος «ουχί μετά βίας· διότι εφοβούντο τον λαόν μη λιθοβοληθώσι.»​—Πράξ. 5:20-26.

ΥΠΑΚΟΥΟΝΤΑΣ ΣΤΟΝ ΘΕΟ ΜΑΛΛΟΝ ΠΑΡΑ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ

37, 38. (α) Φερμένος ενώπιον των αρχόντων, πώς ο Πέτρος απήντησε άφοβα στους κατηγόρους του που απαιτούσαν να σταματήσουν οι απόστολοι το κήρυγμα; (β) Ποια είναι η κατάστασις σήμερα από αυτή την άποψι;

³⁷ Καθώς έστεκαν οι απόστολοι ενώπιον αυτών των αρχόντων στην αίθουσα του Σάνχεδριν και άκουαν τις ερωτήσεις του αρχιερέως, δεν έτρεμαν και δεν ήσαν φοβισμένοι. Είχαν την προστασία του Ιεχωβά Θεού και των αοράτων αγγέλων. Για τούτο, αφού είπαν οι άρχοντες: «Δεν σας παρηγγείλαμεν ρητώς να μη διδάσκητε εν τω ονόματι τούτω; και ιδού, εγεμίσαττε την Ιερουσαλήμ από της διδαχής σας, και θέλετε να φέρητε εφ’ ημάς το αίμα του ανθρώπου τούτου», ο Πέτρος και οι άλλοι απόστολοι είπαν: «Πρέπει να πειθαρχώμεν εις τον Θεόν μάλλον παρά εις τους ανθρώπους. Ο Θεός των πατέρων ημών ανέστησε τον Ιησούν, τον οποίον σεις εθανατώσατε κρεμάσαντες επί ξύλου. Τούτον ο Θεός ύψωσε δια της δεξιάς αυτού αρχηγόν και σωτήρα, δια να δώση μετάνοιαν εις τον Ισραήλ και άφεσιν αμαρτιών. Και ημείς είμεθα μάρτυρες αυτού περί των λόγων τούτων, και το πνεύμα δε το άγιον, το οποίον έδωκεν ο Θεός εις τους πειθαρχούντας εις αυτόν.» (Πράξ. 5:27-32) Εχρειάζετο τόλμη για να πουν εκείνο που είπαν στους άρχοντας, αλλά εκείνο που είπαν ήταν η αλήθεια. Ήσαν Χριστιανοί.

³⁸ Αυτή είναι ακριβώς η στάσις που κάθε αφιερωμένος Χριστιανός πρέπει να λάβη σήμερα. Γνώσις του Ιεχωβά Θεού και του Υιού του, Ιησού, κάνει έναν Χριστιανό να διακηρύττη ότι ο Ιησούς Χριστός υψώθη ως Αρχηγός και Σωτήρ και τώρα κάθεται στα δεξιά του Πατρός του «εωσού [εγώ ο Ιεχωβά] θέσω τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου.»​—Πράξ. 2:34-36.

39. Τι μπορεί να σημαίνη πιστότης στον Θεό για τον Χριστιανό, και όμως τι εξακολουθεί αυτός να πράττη;

³⁹ Πιστότης στη Χριστιανική αποστολή σημαίνει κάποιες ενοχλήσεις, απειλές, ταλαιπωρίες και δοκιμασίες, και ίσως ακόμη θάνατο σε μερικές περιπτώσεις. Έτσι οι ιερείς και οι Σαδδουκαίοι αισθάνθηκαν κακή διάθεσι εναντίον των αποστόλων, καθώς δείχνει το θείο υπόμνημα: «Οι δε ακούσαντες έτριζον τους οδόντας, και εβουλεύοντο να θανατώσωσιν αυτούς.» (Πράξ. 5:33) Λίγον καιρό αργότερα ο Στέφανος ελιθοβολήθη μέχρι θανάτου επειδή μιλούσε την αλήθεια. (Πράξ. 7:54-60) Σ’ αυτόν τον σύγχρονο αιώνα βλέπομε όμοια πράγματα να συμβαίνουν όταν οι φανατικοί, γεμάτοι από το πνεύμα του κόσμου, εναντιώνωνται στη διακονία των μαρτύρων του Ιεχωβά. Εν τούτοις, όταν ένας Χριστιανός γνωρίζη ότι έχει δίκαιο και είναι εντεταλμένος να διακήρυξη το ‘αιώνιον ευαγγέλιον’, εξακολουθεί να κηρύττη τις χαροποιές αγγελίες με παρρησία.

40. Πώς είδε ο Γαμαλιήλ αυτή τη δίκη ενώπιον του Σάνχεδριν, και σε ποια συμπεράσματα έφθασε;

⁴⁰ Στη διάρκεια όλης αυτής της εξάψεως τότε στις ημέρες των αποστόλων, ένας άνθρωπος με σοφία, ένας Φαρισαίος που ωνομάζετο Γαμαλιήλ, σηκώθηκε και είπε: «Άνδρες Ισραηλίται, προσέχετε εις εαυτούς περί των ανθρώπων τούτων, τι μέλλετε να πράξητε. Διότι προ τούτων των ημερών εσηκώθη ο Θευδάς, λέγων εαυτόν ότι είναι μέγας τις, εις τον οποίον προσεκολλήθη αριθμός ανδρών έως τετρακοσίων· όστις εφονεύθη, και πάντες όσοι επείθοντο εις αυτόν διελύθησαν, και κατήντησαν εις ουδέν. Μετά τούτον εσηκώθη Ιούδας ο Γαλιλαίος, εν ταις ημέραις της απογραφής, και έσυρεν οπίσω αυτού αρκετόν λαόν· και εκείνος απωλέσθη, και πάντες όσοι επείθοντο εις αυτόν διεσκορπίσθησαν. Και τώρα σας λέγω, απέχετε από των ανθρώπων τούτων, και αφήσατε αυτούς· διότι εάν η βουλή αύτη ή το έργον τούτο ήναι εξ ανθρώπων, θέλει ματαιωθή· εάν όμως ήναι εκ Θεού, δεν δύνασθε να ματαιώσητε αυτό, και προσέχετε μήπως ευρεθήτε και θεομάχοι.» Σε τούτο επρόσεξαν τον Γαμαλιήλ, «και προσκαλέσαντες τους αποστόλους, έδειραν, και παρήγγειλαν να μη λαλώσιν εν τω ονόματι του Ιησού, και απέλυσαν αυτούς.» Πρέπει να υπάρχουν περισσότεροι άνθρωποι σήμερα σαν τον Γαμαλιήλ για να νουθετήσουν τους θρησκευτικούς ηγέτας και άρχοντας ως προς το ποια πορεία πρέπει να λάβουν.​—Πράξ. 5:35-40.

41. Πώς εθεώρησαν οι απόστολοι τη μαστίγωσι που έλαβαν και τις απειλές;

⁴¹ Η μαστίγωσις δεν μετέβαλε τα πράγματα για τους αποστόλους. Είχαν δαρή και προηγουμένως. Είχαν φυλακισθή και προηγουμένως. Είχαν απειληθή και προηγουμένως. Υπήρχε μια αόρατη δύναμις που τους υπεστήριξε, την οποίαν οι άρχοντες δεν ανεγνώριζαν. Ήταν ο Ιεχωβά Θεός, ο Υιός του, Χριστός Ιησούς, κι ένα πλήθος αγγέλων, και το άγιο πνεύμα που απέστελλε ο Θεός για να ενισχύη τους επίγειους δούλους του. Αυτοί οι πιστοί Χριστιανοί «λοιπόν ανεχώρουν από προσώπου του συνεδρίου χαίροντες, ότι υπέρ του ονόματος αυτού ηξιώθησαν να ατιμασθώσι. Και πάσαν ημέραν εν τω ιερώ και κατ’ οίκον δεν έπαυον διδάσκοντες και ευαγγελιζόμενοι τον Ιησούν Χριστόν.» Έχετε μήπως αυτό το είδος της πίστεως; Θα υπηκούατε σ’ έναν άγγελο του Ιεχωβά και θα εκάνατε ό,τι έκαμαν οι απόστολοι; Οι αληθινοί Χριστιανοί θα το κάμουν!​—Πράξ. 5:41, 42.

42. Αφού άκουσαν με χαρά τον άγγελον, πώς έδειξαν οι απόστολοι παρρησία στη διακήρυξι του ευαγγελίου;

⁴² Πόση χαρά είχαν οι απόστολοι που ήκουαν τον άγγελο! Ξεκίνησαν για μεγαλύτερους αγρούς υπηρεσίας προς διεκδίκησιν του ονόματος του Ιεχωβά και του λόγου του. Ενίσχυσαν την αυξανόμενη εκκλησία του Θεού στις ημέρες τους. Πράγματι, οι απόστολοι αυτοί μαζί με πολλούς άλλους πιστούς, δοκιμασμένους ακολούθους, μετέβησαν προς άλλες περιοχές, όχι μόνον μεταξύ των Ιουδαίων, αλλά και μεταξύ των Εθνικών. Σ’ αυτούς τους άλλους που προήρχοντο από κάθε φυλή και γλώσσα και λαό, εδόθη η ευκαιρία να μάθουν την αλήθεια και «τους λόγους της ζωής ταύτης» για την οποία ο Ιησούς είχε μιλήσει στους ακολούθους του. Ο απόστολος Παύλος, γράφοντας στους Κορινθίους, μίλησε για το μεγάλο του ενδιαφέρον σχετικά με «τους λόγους της ζωής ταύτης», όταν τους παρουσίασε το θαυμάσιο επιχείρημά του προς απόδειξιν της αναστάσεως των νεκρών.​—1 Κορ. 15:1-57.

43, 44. Ποια ενθάρρυνσις δίδεται στους σημερινούς Χριστιανούς μάρτυρας του Ιεχωβά, και τι θα εξακολουθήσουν να προσεύχωνται;

⁴³ Οι Χριστιανοί τώρα θα μιμηθούν αυτούς τους αποστόλους, οι όποιοι έπραξαν ό,τι ο άγγελος του Θεού τούς είπε να κάμουν. Σήμερα οι άγγελοι του Ιεχωβά διευθύνουν τον λαό του μέσα στην οργάνωσί του και σ’ ολόκληρη τη γη, καθώς διακηρύσσει το «αιώνιον ευαγγέλιον». Γι’ αυτό, λάβετε θάρρος. Συμμετέχετε στο έργο του κηρύγματος. Κάνετέ το με παρρησία, έχοντας εμπιστοσύνη στον Λόγο του Θεού. «Διότι θέλει προστάξει εις τους αγγέλους αυτού περί σου, δια να σε διαφυλάττωσιν εν πάσαις ταις οδοίς σου.» (Ψαλμ. 91:11) Για ν’ αποδείξη αυτά ο Παύλος υποβάλλει την ερώτησι: «Δεν είναι πάντες λειτουργικά πνεύματα, εις υπηρεσίαν αποστελλόμενα, δια τους μέλλοντας να κληρονομήσωσι σωτηρίαν;» (Εβρ. 1:14) Η ερώτησίς του μας καλεί ν’ απαντήσωμε Ναι.

⁴⁴ Ενδιαφέρεσθε, λοιπόν, για τη σωτηρία σας μέσω του Ιησού Χριστού; Ο Πέτρος και ο Ιωάννης ενδιεφέροντο και είπαν: «Δεν υπάρχει δι’ ουδενός άλλου η σωτηρία· διότι ούτε όνομα άλλο είναι υπό τον ουρανόν δεδομένον μεταξύ των ανθρώπων, δια του οποίου πρέπει να σωθώμεν.» (Πράξ. 4:12) Αν έχετε την πίστι που ένας Χριστιανός πρέπει να έχη στον Χριστό Ιησού, τότε για να επιτύχετε, ενόσω διαρκεί αυτό το ταχέως μαραινόμενο σύστημα πραγμάτων, θα προσεύχεσθε να «εμπλησθήτε πνεύματος αγίου» και ως εκ τούτου θα ‘λαλήτε τον λόγον του Θεού μετά παρρησίας’.​—Πράξ. 4:31.

[Πλαίσιο στη σελίδα 75]

Daily American

Friday, July 26, 1963

Greece Prohibits Meetings By Jehovah’s Witnesses

ATHENS, July 25 (Reuter) — The Greek government has banned all public meetings of Jehovah’s Witnesses, it was announced today.

The ban was imposed following warnings from Greek Orthodox organizations that they would stage protest marches from Salonika to Athens if the sect were allowed to hold a mass rally here on Tuesday.

Announcing the ban, the undersecretary for the interior today ordered police to forbid any meeting whatsoever of the sect—numbering some 20,000 members in Greece—in the interests of “peace and order.”

Archbishop Chrysostomos, primate of Greece, has led all Greek Orthodox organizations in a general outcry against the Jehovah’s Witnesses’ rally, which he called a “shameful congress of atheists and anarchists.”

In a letter to the prime minister, Panayotis Pipinelis, he said unless the rally were banned, he would be compelled to “defend everything sacred and to lead the clergy and the people” in an all-out action against the sect.