25. Από ποιόν στην αρχαία πόλι της Ιεριχούς εξεικονίσθη ο «πολύς όχλος», και από ποιές απόψεις;

²⁵ Αυτός ο «πολύς όχλος» εξεικονίσθη στους αρχαίους χρόνους από τη Χαναναία γυναίκα που ωνομάζετο Ραάβ και ζούσε στις ημέρες του Ιησού του Ναυή, του διαδόχου του Μωυσέως. Η πόλις της Ραάβ στη Χαναάν ήταν η Ιεριχώ και κατεδικάσθη σε καταστροφή μαζί με όλους τους κατοίκους της. Η Ραάβ και η οικογένειά της διέφυγαν την καταστροφή όταν ο Ιεχωβά Θεός κατέρριψε τα τείχη της Ιεριχούς και οι άνδρες του Ισραήλ, που είχαν βαδίσει γύρω από την Ιεριχώ επτά ημέρες, μπήκαν στην εκτεθειμένη πόλι και εξωλόθρευσαν τον ασεβή της πληθυσμό. Πώς έγινε αυτό; Επειδή αυτή έκαμε ειρήνη με τον Θεό του Ισραήλ. Δεν επρόδωσε τους δύο κατασκόπους που έστειλε ο Ιησούς του Ναυή στην πόλι και που βρήκαν κατάλυμα στο πανδοχείο της Ραάβ. (Ιησ. Ναυή 2:1-21· 6:1-25) Σχετικά με τούτο οι Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές λέγουν: «Δια πίστεως έπεσον τα τείχη της Ιεριχώ, αφού εκυκλώθησαν επί επτά ημέρας. Δια πίστεως η πόρνη Ραάβ δεν συναπωλέσθη με τους απειθήσαντας, δεχθείσα τους κατασκόπους με ειρήνην.»—Εβρ. 11:30, 31.

26. Από τους ανθρώπους ποιάς πόλεως της Χαναάν προεικονίσθη ο «πολύς όχλος» που θα επιζήση, και με ποια πορεία ενεργείας;

²⁶ Αυτός ο ίδιος «πολύς όχλος», που θα επιζήση από τον επικείμενον «πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος», προεικονίσθη επίσης από τους ανθρώπους της πόλεως Γαβαών. Αυτή η πόλις της Χαναάν ήταν επίσης καταδικασμένη να καταστραφή από τα Ισραηλιτικά στρατεύματα του Ιεχωβά υπό τον Ιησούν του Ναυή. Πραγματικά, ο Ιησούς του Ναυή ήταν, με την ομωνυμία του, προφητικός τύπος του Ιησού Χριστού, ο οποίος έγινε ο Αξιωματούχος του Θεού για την εκτέλεσι θείας κρίσεως. (Πράξ. 7:45· Εβρ. 4:8) Παραδόξως, η πόλις Γαβαών και τρεις γειτονικές πόλεις διέφυγαν την καταστροφή που ο Ιησούς του Ναυή εξετέλεσε επάνω στις άλλες πόλεις της Χαναάν. Πώς συνέβη αυτό; Πάλι ήταν μια περίπτωσις ειρηνεύσεως με τον Ιεχωβά Θεό προτού φθάση ο εκτελεστής του. Αρκετές ημέρες προτού πλησιάσουν ο Ιησούς του Ναυή και οι δυνάμεις του, οι Γαβαωνίται απέστειλαν τους πρέσβεις των υπό μεταμφίεσιν στο στρατόπεδο του Ιησού του Ναυή και εζήτησαν ειρήνη με τον Ιεχωβά Θεό και τον λαό του. Προέτειναν πλήρη παράδοσι του εαυτού των σ’ Αυτόν μέσω του Ιησού του Ναυή.

27. Όμοιο με το αποτέλεσμα σ’ εκείνους τους αρχαίους άνδρας, ποιο θα είναι το αποτέλεσμα στον «πολύν όχλον» των εκζητητών ειρήνης;

²⁷ Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Το θείο υπόμνημα απαντά: «Και έκαμεν ο Ιησούς ειρήνην προς αυτούς, και έκαμε συνθήκην προς αυτούς, να φυλάξη την ζωήν αυτών· και οι άρχοντες της συναγωγής [του Ισραήλ] ώμοσαν προς αυτούς.» (Ιησ. Ναυή 9:15) Όπως εκείνοι οι αρχαίοι Γαβαωνίται, που δεν ήσαν Ισραηλίται, έτσι και ο «πολύς όχλος» των σημερινών εκζητητών ειρήνης παραδίδει τον εαυτό του σε πλήρη αφιέρωσι στον Ιεχωβά Θεό μέσω του Ιησού Χριστού τώρα προτού ξεσπάση ο Αρμαγεδδών. Για τούτο ο Μεγαλύτερος Ιησούς του Ναυή, ο Ιησούς Χριστός, τους διαφυλάττει από καταστροφή στον παγκόσμιο εκείνο πόλεμο. Όπως και το υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών, ο πολύς εκείνος όχλος αγαπά ζωή. Επιθυμούν να δουν μια αιωνιότητα καλών ημερών υπό την βασιλεία του Θεού. Ακολουθούν, λοιπόν, σήμερα τη συμβουλή του Δαβίδ και του Πέτρου για ειρήνη.

Αθεϊσμός και Ανθρωπίνη Σκέψις

«Υπάρχουν κάθε είδους διάφοροι λόγοι για να πιστέψη κανείς στον Θεό,» γράφει ο Κ. Σ. Λιούις στο βιβλίο Η Περίπτωσις της Χριστιανοσύνης, «κι εδώ θ’ αναφέρω μόνον ένα. Αυτόν. Υποθέστε πως δεν υπάρχει διάνοια πίσω από το σύμπαν, ούτε δημιουργικός νους. Αν συμβαίνη αυτό, τότε κανείς δεν διεμόρφωσε τον εγκέφαλό μου για να σκέπτωμαι. Απλώς, όταν τα άτομα, που είναι μέσα στο κρανίο μου, συμβή, για φυσικούς ή χημικούς λόγους, να πάρουν μόνα των κάποια διάταξι, αυτό μου δίνει, ως ένα υποπροϊόν, την αίσθησι που ονομάζω σκέψιν. Αλλ’ αν είναι έτσι, πώς μπορώ να έχω εμπιστοσύνη ότι ο δικός μου τρόπος διανοήσεως είναι σωστός; Είναι σαν να ανατρέπετε μια κανάτα με γάλα και να ελπίζετε ότι ο τρόπος με τον οποίον διευθετείται το πιτσίλισμα θα σας δώση ένα γεωγραφικό χάρτη του Λονδίνου. Αλλ’ αν δεν μπορώ να εμπιστευθώ στα επιχειρήματα που οδηγούν στον αθεϊσμό, [Εγώ] δεν έχω λόγο να είμαι ένας άθεος . . . Αν δεν πιστεύω στον Θεό, δεν μπορώ να πιστεύω στη σκέψι· ποτέ λοιπόν δεν μπορώ να χρησιμοποιήσω τη σκέψι για να μη πιστέψω στον Θεό.»