Οι Κομμουνισταί Ηγέται Φοβούνται την Αλήθεια της Αγίας Γραφής

Οι Κομμουνισταί Ηγέται Φοβούνται την Αλήθεια της Αγίας Γραφής

ΤΟ ΕΥΡΥΤΕΡΑ ΔΙΑΒΑΖΟΜΕΝΟ ΒΙΒΛΙΟ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΘΑ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ ΝΑ ΤΕΛΗ ΥΠΟ ΣΟΒΙΕΤΙΚΗΝ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΙΝ;

Η ΑΛΗΘΕΙΑ πηγάζει από τον ΙΕΧΩΒΑ. Αυτός λαλεί τον λόγον, ο οποίος ποτέ δεν επιστρέφει σ’ Αυτόν κενός. Ψεύδη Αυτός δεν εκφέρει, διότι «είναι αδύνατον να ψευσθή ο Θεός». Τα ψεύδη είναι άφθονα και φθηνά· δεν διαρκούν. Καθώς περνά ο καιρός, οι ανθρωποποίητες φαντασίες, διαλογισμοί και ψεύδη μαραίνονται, φθίνουν και αφανίζονται, αλλ’ «η αλήθεια του Ιεχωβά μένει εις τον αιώνα.» «Ο λόγος ο ιδικός σου είναι αλήθεια», είπε ο πιστός Υιός του Ιεχωβά, Χριστός Ιησούς. Ο Ιησούς επίσης είπε τα εξής στους Ιουδαίους που τον επίστευσαν: «Θέλετε γνωρίσει την αλήθειαν, και η αλήθεια θέλει σας ελευθερώσει.» Αυτή την αλήθεια, που είναι τώρα γραμμένη μέσα στη Βίβλο την φοβούνται οι Ρώσοι ηγέται.—Ησ. 55:11· Εβρ. 6:17-20· Ψαλμ. 117, ΑΣ · Ιωάν. 17:1-17· 8:31, 32.

«Δεν υπάρχει Θεός», επέμειναν να λέγουν οι ηγέται του Σοβιετικού κομμουνισμού όταν, μετά το 1917, άρχισαν να επιδίδωνται στη διακυβέρνησι εκατομμυρίων ανθρώπων, ενώ στα προσεχή χρόνια υπολογίζουν να κυβερνούν δισεκατομμύρια κατοίκων της γης. (Ψαλμ. 14:1· 2:1-12) Για ν’ αποδείξουν ότι μπορούσαν να ζήσουν και χωρίς Θεό, μια από τις πρώτες των ενέργειες κάτω από το καινούργιο τους κράτος ήταν να απαγορεύσουν την Αγία Γραφή, το βιβλίο που διαβάζεται ευρύτερα από κάθε άλλο.

«Από τον καιρό της Μπολσεβικικής επαναστάσεως, οι μόνες νέες Γραφές που ευρίσκοντο στη Ρωσία ήσαν λίγες οι οποίες είχαν εισαχθή στη χώρα λαθραίως απ’ το εξωτερικό—κατά το πλείστον σε ξένες γλώσσες», όπως ανέφερε ο συντάκτης των εξωτερικών ειδήσεων του Ηνωμένου Τύπου τον περασμένο Δεκέμβριο. Και προσέθετε: «Απ’ τον καιρό της επαναστάσεως, μια Αγ. Γραφή—έστω κι εφθαρμένη και κουρελιασμένη—αποτελούσε περιπόθητο απόκτημα πολλών Ρωσικών οικογενειών.»

Από το 1917 οι Σοβιετικοί ηγέται είχαν σχεδόν σαράντα χρόνων διάστημα για να δείξουν τι μπορούσαν να κάμουν με τη δική τους κυβερνητική θεωρία· στο πέρασμα όμως των χρόνων, οι δικτάτορες αυτοί εσώρευσαν ένα βουνό αποδείξεων εναντίον του εαυτού των ως εχθρών του Θεού, εχθρών των ανθρώπων εκείνων που επροτίμησαν να λατρεύουν τον Παντοδύναμο Θεό εν πνεύματι και αληθεία· οι Σοβιετικοί εκείνοι ηγέται απεδείχθησαν ρηχοί, παράλογοι, ολοένα πιο άπληστοι, αναίσθητα τυραννικοί, δικτατορικοί, ακόμη δε άσπλαγχνοι φονείς εν ονόματι του «κράτους» των. Είναι αληθές ότι προσπάθησαν να κάμουν πολλά πράγματα σε μεγάλη κλίμακα, σ’ ένα αχανές τμήμα της μικρής αυτής γης. Σήμερα δε, με μειδιάματα, καγχασμούς και χαιρέκακα βλέμματα, κομπάζουν υπερήφανα για τα κατορθώματά τους, για τα όσα έκαμαν για τη δική τους προαγωγή, για να υπηρετήσουν τον δικό τους θεό, την ‘κοιλίαν των’!—Φιλιππησ. 3:19.

Εις βάρος τίνος έκαμαν όλα αυτά τα «κατορθώματά» των, όλες τις «προόδους» των; Τα βλέμματα που ερρίφθησαν πίσω από το «σιδηρούν παραπέτασμά» τους υπήρξαν λίγα και αραιά. Αλλά τώρα, λίγο-λίγο, αυτά τα βλέμματα συμπυκνώνονται. Πριν από λίγες εβδομάδες ένας Ολλανδός ανταποκριτής έγραψε τα εξής:

«Μεταξύ των μεγάλων πόλεων της Σοβιετικής Ενώσεως βρίσκει κανείς διάφορες πολύ εκτεταμένες κοινότητες που δεν κατωνομάσθησαν ποτέ. Οι ταξιδιώτες επισκέπτονται το Λένινγκραντ, τη Μόσχα, το Κίεβο, την Οδησσό, το Τασκέντ. Αλλά ποιος ξέρει το όνομα Βορκούτα, στο μακρινό βορρά της Ευρωπαϊκής Ρωσίας, νοτιοανατολικά της Νέας Ζέμβλας· ή το Νόριλσκ, στη βορειοδυτική Σιβηρία· ή τα ονόματα Καραγάντα και Ίτζελ; Σ’ αυτά τα μέρη όμως παρατηρεί κανείς εκτεταμένες καλυβουπόλεις. Ο πληθυσμός της Βορκούτας υπολογίζεται σε 120.000· του Νόριλσκ σε 400.000· της δε Καραγάντας σε 150.000.»

Αυτά είναι λίγα από τα πολλά Ρωσικά στρατόπεδα εργασίας, ποινικά καθιδρύματα, όπου οι ανεπιθύμητοι υποβάλλονται σε διάφορα καταναγκαστικά έργα. Εκεί ο άθεος κομμουνισμός έχει εκείνους που υποβάλλει σε δουλικόν μόχθο. Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι όλοι αιχμάλωτοι πολέμου, οπωσδήποτε. Εκατοντάδες χιλιάδων απ’ αυτούς είναι λαός της Ρωσίας, γεννημένοι εκεί, και οι οποίοι δεν εθεώρησαν και τόσο κακό το να κάμουν και λίγες δικές τους σκέψεις και να τις εκφράσουν. Είναι δε εκεί κατά εκατομμύρια, τιμωρούμενοι με το να εργάζωνται αναγκαστικά σε μεταλλεία, στο ξεκαθάρισμα δασοτόπων, στο κτίσιμο μικρών χωριών για να εγκαταστήση εκεί η Κομμουνιστική κυβέρνησις πιο επιθυμητούς πολίτας, οι οποίοι θα υποστηρίζουν και θα προάγουν το κομμουνιστικό καθεστώς. Και η Ρωσία ακόμη δεν μπορεί να διατηρή όλους τους αιχμαλώτους της φυλακισμένους για πάντα. Τώρα, κατά καιρούς, μερικοί που είχαν συλληφθή αιχμάλωτοι στη διάρκεια του πολέμου επιστρέφουν από τα Ρωσικά αυτά στρατόπεδα σε πιο ελεύθερες χώρες. Με τα λόγια τους γίνεται πολύ σαφέστερη η εικόνα της ζωής που διάγουν εκατομμύρια άνθρωποι σε τέτοιες καλυβουπόλεις.

Αλλά το θέμα μας σχετίζεται με το βιβλίο που διαβάζεται ευρύτερα από όλα τα άλλα—μ’ εκείνους που ενδιαφέρονται σοβαρά για την Αγία Γραφή. Και οι σημερινοί ακόμη Ρώσοι ηγέται μπορεί να νομίζουν ότι σχεδόν εξήλειψαν την πίστι στον Θεό, ή ότι έχουν τόσο πλήρως προαγάγει το κράτος των, ώστε να μην μπορή πια να γίνη σκέψις για τη λατρεία του ζώντος Θεού. Τώρα το Ρωσικό τμήμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας των υποκλίνεται στις επιθυμίες των Σοβιετικών ηγετών κι έτσι αυτοί έχουν την απαιτούμενη συνεργασία του Ρωσικού Ορθοδόξου κλήρου της Ρωσίας. Και τι γίνεται μ’ εκείνους που δεν ανήκουν στο Ρωσικό Ορθόδοξο σύστημα· λόγου χάριν, τι γίνεται με τους μάρτυρας του Ιεχωβά;

Το θέρος του 1955, όταν ένας αξιωματούχος της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά ήταν στην Ευρώπη, μίλησε με τον ανωτέρω Ολλανδόν ανταποκριτή. Από άτομα που είχαν επιστρέψει από τη Ρωσία, είχε λεχθή στον συγγραφέα εκείνον ότι όσον αφορά τους μάρτυρας του Ιεχωβά, αυτοί επέδειξαν ασυνήθη σταθερότητα στα Σοβιετικά στρατόπεδα φυλακίσεως. Είλκυσαν μάλιστα τη συμπάθεια μερικών από τους φύλακας και τους αξιωματούχους. Ο ανταποκριτής προσέθεσε ότι αυτοί οι μάρτυρες του Ιεχωβά ήσαν γνωστοί ως πολύ σοβαροί σπουδασταί της Αγ. Γραφής· ότι σ’ αυτά τα στρατόπεδα διεκήρυτταν την αόρατη παρουσία του Χριστού και την καταδίκη του παρόντος συστήματος πραγμάτων· ότι, αν και δεν ήσαν όλοι σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως, ήσαν αναγκασμένοι να ζουν σε αφάνεια στη Ρωσία και υφίσταντο αυστηρή παρακολούθησι. Αυτός ο κύριος είπε ακόμη ότι επί ένα χρονικό διάστημα ένα ολόκληρο απομακρυσμένο χωριό απεκλείσθη και όλοι όσοι ήσαν μέσα στο χωριό εκείνο συνελήφθησαν κι εστάλησαν σε στρατόπεδα, επειδή είχε γνωσθή ότι όλοι ήσαν μάρτυρες του Ιεχωβά.

Επίσης, ο Ολλανδός συγγραφεύς ετόνισε ότι στη Ρωσία, εκατομμύρια ατόμων που πιστεύουν στον Ορθόδοξο πατριάρχη και στον μητροπολίτη, φρονούν ότι οι κληρικοί αυτοί είναι μόνον δούλοι του σημερινού αθεϊστικού Σοβιετικού καθεστώτος· γι’ αυτό, η επίσημη Ρωσική Ορθόδοξος Εκκλησία έχει υποπέσει στη δυσμένεια πολλών ανθρώπων. Αφ’ ετέρου, οι διδασκαλίες των μαρτύρων του Ιεχωβά γίνονται δεκτές από ολοένα περισσοτέρους ανθρώπους στη Ρωσία.

Οι πράοι άνθρωποι πάντοτε θα επιζητούν την αλήθεια, οι δε καταδυνάσται των φοβούνται για ό,τι θα συμβή, αν οι πράοι συγκεντρωθούν μαζί. Ο Ιησούς είπε: «Μακάριοι οι πραείς· διότι αυτοί θέλουσι κληρονομήσει την γην.» (Ματθ. 5:5) Εν τούτοις, οι πράοι αυτοί γνωρίζουν ότι είναι επικίνδυνο να κηρύττουν στη Ρωσία, αλλ’ οι μάρτυρες του Ιεχωβά το πράττουν αυτό, και ακμάζουν. Μεταξύ πολλών υπάρχει μια αξιοσημείωτη αφύπνισις ως προς την πνευματική τους ανάγκη. Πολλοί έχουν λάβει αρκετή αντίληψι περί κομμουνισμού, δεν απεπνίγη δε όλων η διάνοια με τη μωρή αυτή διδασκαλία. (Ψαλμ. 53:1) Πραγματικά, φαίνεται να υπάρχουν εκατομμύρια άνθρωποι που πιστεύουν σ’ ένα Υπέρτατον Ον όταν παρατηρούν τη γη, τον ουρανό, τα δένδρα, τη χλόη, τα άνθη και τη βλάστησι. Τη φυσική αυτή απόδειξι ούτε οι Σοβιετικοί δικτάτορες δεν την εξήλειψαν.

ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ ΣΤΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ!

Αν και οι Σοβιετικοί ηγέται με τη μυστική τους αστυνομία προσπαθούν ακόμη ν’ ανεύρουν μάρτυρας του Ιεχωβά για να τους βάλουν μέσα στα στρατόπεδα της δουλείας, οι μάρτυρες και μέσα σ’ αυτά ακόμη τα στρατόπεδα, εξακολουθούν να κηρύττουν την εγκαθιδρυμένη βασιλεία του Ιεχωβά. (Δαν. 2:44· Ματθ. 6:9-13) Όταν εκείνοι που πιστεύουν στον Λόγον του Θεού απομακρύνωνται από τα σπίτια τους και οδηγούνται σε τόπους όπου υπάρχουν στρατόπεδα εργασίας, μόλις φθάσουν σ’ αυτά τα ιδρύματα, γίνονται αμέσως δεκτοί από άλλους θιασώτας της Γραφής, του Λόγου του Θεού, και παρηγορούνται και έρχονται υπό την προστασία των, διότι αυτοί γνωρίζουν τη μέθοδο του στρατοπέδου, και σε λίγον καιρό ενισχύονται σε σημείο που να δίνουν μαρτυρία και σε άλλους φυλακισμένους. Ο ζήλος των δεν καταστρέφεται επειδή βρίσκονται στη φυλακή. Χρησιμοποιούν αυτή την κατάστασι για να κάμουν μεγαλύτερα έργα διακονίας.

Σε μια άλλη περίπτωσι στο 1955 ο Πρόεδρος της Εταιρίας Σκοπιά συνωμίλησε μ’ ένα μάρτυρα του Ιεχωβά που είχε απολυθή προσφάτως από τα Ρωσικά αυτά στρατόπεδα φυλακίσεως. Εκεί είχε περάσει μια ολόκληρη ζωή μέσα σε έξη χρόνια. Η αφήγησίς του ήταν αφήγησις ενός ανθρώπου με καθαρή καρδιά γεμάτη ζήλο, και ήταν συγκινητική. Επειδή ήταν ένας αφωσιωμένος σπουδαστής της Γραφής, του ήταν αδιάφορο σε ποιον μιλούσε, σκλάβον ή ελεύθερο, ή ακόμη και σ’ έναν που φορούσε την κομμουνιστική στολή. Επειδή εκήρυττε τον Θείο λόγο σε Ρώσους στρατιώτες που ζητούσαν πληροφορίες σε Κομμουνιστοκρατούμενο έδαφος έξω από τη Ρωσία, συνελήφθη, ωδηγήθη ενώπιον Ρώσων αξιωματούχων και ανεκρίνετο συχνά. Το μόνο πράγμα που εύρισκαν αυτοί εναντίον του ήταν ότι αυτός εκήρυττε από τη Γραφή στους Ρώσους στρατιώτες που επήγαν και τον ερώτησαν σχετικά με τον λόγον του Θεού. Επειδή εβοήθησε τους στρατιώτες εκείνους να διαβάσουν το πιο διαδεδομένο βιβλίο, κατεδικάσθη σε δεκαετή καταναγκαστικά έργα στη Ρωσία. Το ταξίδι του στη Ρωσία ήταν απερίγραπτο. Αυτός και άλλοι κατάδικοι μετεφέρθησαν μέσα σε βαγόνια κτηνών, και επί μέρες έτυχαν χειρότερης μεταχειρίσεως από τα κτήνη, χωρίς καμμιά ανακούφισι. Στη διάρκεια της εξαετούς παραμονής του στη Ρωσία μετεφέρετο από το ένα στρατόπεδο στο άλλο, και εργάσθηκε σε πάνω από πενήντα διάφορα στρατόπεδα, μερικά από τα οποία ήσαν στη Σιβηρία. Στο καθένα απ’ αυτά τα στρατόπεδα φυλακίσεως βρήκε από δέκα ως δεκαπέντε και πλέον μάρτυρας του Ιεχωβά.

Μια φορά εφέρθησαν μέσα σ’ ένα στρατόπεδο σαράντα οκτώ Ρώσοι κατάδικοι, άνδρες και γυναίκες. Είχαν καταδιωχθή και συλληφθή στη Ρωσία, και τώρα εστάλησαν στο στρατόπεδο όπου ήταν κι αυτός. Ήσαν νέοι στην αλήθεια και αυτός ένοιωθε μεγάλη ευχαρίστησι να τους βοηθήση να συνεχίσουν την πιστή τους πορεία με το να τους λέγη τα πολλά και καλά πράγματα που είχε μάθει από τον Λόγον του Ιεχωβά, προτού οδηγηθή στη Ρωσία. Εχάρη που έμαθε απ’ αυτούς ότι η αλήθεια που είχε φθάσει στο δυτικό τμήμα της Ρωσίας τα πρώτα χρόνια της Σοβιετικής κυριαρχίας εισέδυε τώρα βαθιά μέσα στη Ρωσία· πραγματικά, είχε διασχίσει ολόκληρη τη χώρα. Αυτό πολύ τον εχαροποίησε και τον ενεθάρρυνε να συνεχίση πιστά την υπηρεσία του Ιεχωβά, οπουδήποτε κι αν ευρίσκετο.

Συναντώντας άλλους Ρώσους οι οποίοι ήσαν μάρτυρες του Ιεχωβά, έμαθε πώς οι μάρτυρες του Ιεχωβά κατεδιώκοντο ανηλεώς από την αστυνομία. Έμαθε από πρώτο χέρι πώς οι Κομμουνισταί ηγέται εφοβούντο την αλήθεια της Γραφής και προσπαθούσαν να τη συντρίψουν. Πολλοί κατεδικάσθησαν σε είκοσι πέντε ετών φυλάκισι επειδή εκήρυτταν τη βασιλεία του Θεού, για την οποία ο Ιησούς εδίδαξε τους μαθητάς του να προσεύχωνται. Είπε ότι τρία μικρά χωριά είχαν περικυκλωθή από τη μυστική αστυνομία στις 3 π.μ. και ότι όλοι οι μάρτυρες του Ιεχωβά ανεκαλύφθησαν και απήχθησαν στο σκοτάδι της νύχτας για να εξαφανισθούν για πάντα από εκείνα τα χωριά.

Σ’ ένα από τα στρατόπεδα στα οποία είχε μεταφερθή, συνήντησε έναν Ουκρανό κάτοχο μιας Αγίας Γραφής, ο οποίος μ’ ένα λαθραίο τρόπο είχε εισαγάγει τη Γραφή αυτή μέσα στο στρατόπεδο. Το βιβλίο ήταν πολύ εφθαρμένο. Συνήθιζε να το διαβάζη κρυφά τη νύχτα, χωρίς ν’ αφήνη ούτε και αυτόν τον μάρτυρα του Ιεχωβά να βλέπη τι εδιάβαζε, ώσπου μια νύχτα ο μάρτυς κατώρθωσε να ρίξη μια ματιά πάνω στις σελίδες. Έστρεψε στον Ουκρανό και τον ερώτησε: «Ξέρεις τι διαβάζεις;» Ο Ουκρανός είπε: «Πώς ξέρεις εσύ τι διαβάζω εγώ;» Η δε απάντησις ήταν: «Ξέρω ότι διαβάζεις τη Γραφή, αλλά καταλαβαίνεις ό,τι διαβάζεις;» (Αυτό υπενθυμίζει την ερώτησι του Φιλίππου προς τον Αιθίοπα, ο οποίος εδιάβαζε το βιβλίο του Ησαΐα και ωμολόγησε ότι είχε ανάγκην βοηθείας για να το καταλάβη, ο δε Φίλιππος φιλαγάθως τον εβοήθησε.—Πράξεις 8:26-39.) Ο φυλακισμένος λοιπόν αυτός από τη μακρινή χώρα, που ωδηγήθη μέσα στα βάθη της Ρωσίας, είχε την ευκαιρία να βοηθήση αυτόν τον Ουκρανό να έλθη σε γνώσι της αληθείας περί της ιδρύσεως της βασιλείας του Ιεχωβά.

Μετά από λίγες εβδομάδες, αφού είχαν συμμελετήσει ήσυχα μαζί (μέσα στα κρεββάτια τους που ήσαν της επάνω σειράς) και είχαν διαβάσει τη Γραφή κάτω από το κλινοσκέπασμά τους, ο διοικητής του στρατοπέδου τους συνέλαβε να διαβάζουν τη Γραφή. Πραγματικά, μερικά βράδια ο στρατοπεδάρχης αυτός άκουε πίσω από το κρεββάτι τι έλεγαν οι δυο αυτοί άνθρωποι ο ένας στον άλλον για τους σκοπούς του Θεού και για τη θαυμαστή ελπίδα που φανερώνεται στις Γραφές για τους ανθρώπους που ζητούν να πράξουν το θέλημα του Ιεχωβά. Τότε ο στρατοπεδάρχης απεκαλύφθη και τους είπε ότι πρέπει να προσέχουν πολύ περισσότερο να έχουν τη Γραφή καλύτερα κρυμμένη, διότι ήταν παράνομο να διαβάζουν και να συζητούν σχετικά με τις Γραφές. Δεν τους αφήρεσε τη Γραφή, αλλά τους προειδοποίησε να λάβουν περισσότερα προφυλακτικά μέτρα, διότι αυτός ο ίδιος μπορούσε να μην είναι πάντοτε εκεί, ούτε κι αυτοί επίσης· διότι σε λίγον καιρό θα μετεφέροντο σε κάποιο άλλο στρατόπεδο. Ο Ιησούς είπε: «Μακάριοι οι πεινώντες και διψώντες την δικαιοσύνην· διότι αυτοί θέλουσι χορτασθή.»—Ματθ. 5:6.

Ο γενναίος αυτός δούλος του Ιεχωβά Θεού, ο οποίος τώρα απελύθη από το Ρωσικό στρατόπεδο και επέστρεψε στο σπίτι του, στην πατρίδα του, ετόνισε ότι όταν οι αιχμάλωτοι πολέμου ή οι κατάδικοι της Ρωσίας ή των δορυφόρων χωρών της ωδηγούντο για πρώτη φορά σ’ αυτά τα στρατόπεδα, υπεβάλλοντο σε μια δίαιτα λιμοκτονίας και εξηναγκάζοντο να εργάζωνται ώσπου να πεθάνουν σχεδόν στα πόδια τους. Αποτελούσε Σοβιετικήν πολιτικήν να θανατώνωνται έτσι οι κρατούμενοι. Στα τελευταία χρόνια, όμως, τα πράγματα άλλαξαν. Οι επικεφαλής της κυβερνήσεως διεπίστωσαν ότι έχουν εδώ μια καλή εργασία σκλάβων· και τώρα προσφέρουν δώρα στους εργάτας τών στρατοπέδων για να κάνουν περισσότερη εργασία και να υπηρετούν καλύτερα. Καλύτερη τροφή και περιποίησις παρέχεται στους κρατουμένους, διότι η δουλειά του σκλάβου είναι φθηνή, φθηνότερη κι απ’ την κομμουνιστική εργασία.

Η Σοβιετική κυβέρνησις φοβάται πραγματικά αυτούς τους εργάτας σκλάβους της. Τα Ρωσικά αυτά στρατόπεδα φυλακίσεως περιβάλλονται από συρματοπλέγματα και φρουρούνται από φύλακας οι οποίοι έχουν πάντοτε μανδρόσκυλα δεμένα με λουρί. Ζώνη θανάτου είναι μια λωρίδα γης, φάρδους τριών μέτρων, ολόγυρα στο στρατόπεδο. Οποιοσδήποτε πατήση σ’ εκείνο το έδαφος θανατώνεται γρήγορα, είτε με πυροβολισμούς που ρίχνονται αμέσως εναντίον του χωρίς να του απευθυνθή οιαδήποτε ερώτησις, είτε από αγριόσκυλα που τον καταδιώκουν. Οι Ρώσοι και όσοι συλλαμβάνονται σε άλλες χώρες και μετάγονται στη Ρωσία, είναι σκλάβοι εργάται, που δουλεύουν στο κράτος. Σε πολλές περιπτώσεις αυτοί δεν έχουν βλάψει τη Ρωσία, ούτε και λέξι είπαν για τη Σοβιετική κυβέρνησι, ούτε ενήργησαν κατασκοπεία εναντίον της. Ησχολούντο με τις δικές τους δουλειές στις χώρες όπου κατοικούσαν προτού οδηγηθούν στη Ρωσία. Αλλ’ οι Κομμουνισταί εχρειάζοντο άνδρες και γυναίκες, σκλάβους για να ανοικοδομήσουν ένα κατεστραμμένο έθνος· συγχρόνως δε φοβούνται τους σκλάβους των. Δεν αγαπούν τους σκλάβους των, ούτε και οι σκλάβοι αγαπούν τους κυρίους των.

Η Ρωσία είναι μια χώρα που ζη σε κατάστασι φόβου, φόβου ακόμη και των δικών της στρατοπέδων συγκεντρώσεως. Όπως στην περίπτωσι αυτού του ενός μάρτυρος του Ιεχωβά, έτσι συμβαίνει και με όλους τους Ρώσους κρατουμένους· αυτοί δεν κρατούνται περισσότερο από τρεις έως τέσσερες μήνες μέσα σ’ ένα στρατόπεδο, αλλά μεταφέρονται σε άλλο. Σ’ ένα στρατόπεδο 4.000 ανθρώπων, οι 200 μετακινούνται κάθε λίγες μέρες και εγκλείονται σε άλλα στρατόπεδα, και εισάγονται άλλοι για να τους αντικαταστήσουν. Οι Ρώσοι ηγέται φοβούνται τον σχηματισμό κάποιας εσωτερικής οργανώσεως μεταξύ των μεγάλων αυτών μαζών των αναξιοπίστων ανθρώπων οι οποίοι κάποτε μπορεί και να υπερισχύσουν των φρουρών και να καταλάβουν μέρος της περιοχής της επιτηρήσεώς των. Τι τρόπος διαβιώσεως των αρχόντων—με φόβο ανθρώπων και όχι του Ιεχωβά Θεού! Πόσο αληθινός είναι ο Λόγος του Θεού, το βιβλίο που αυτοί μισούν: «Ο καταθλίβων τον πένητα ονειδίζει τον Ποιητήν αυτού.»—Παροιμ. 14:31.

Όταν αυτός ο μάρτυς του Ιεχωβά είχε σχεδόν εκτίσει την ποινή του και απελύθη λίγα χρόνια ενωρίτερα λόγω αμνηστίας, επέστρεψε στο σπίτι του για να βρη ότι η γυναίκα του είχε πεθάνει από τη θλίψι της, λίγους μήνες μετά τη σύλληψί του. Τα παιδιά του είχαν παρθή και τοποθετηθή σε άλλα σπίτια. Αλλ’ αυτός εχάρηκε που επανήλθε σε αδελφούς οι οποίοι ήσαν ακόμη αφωσιωμένοι στην υπηρεσία της βασιλείας του Ιεχωβά. Εκείνο που θέλει τώρα να κάμη είναι να κηρύττη τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας του Ιεχωβά· διότι ξέρει ότι δεν υπάρχει ελπίδα για τον παλαιόν αυτόν κόσμο ή για κανένα μέρος αυτού. Οι Κομμουνισταί φοβούνται την αλήθεια της Αγ. Γραφής, αλλ’ η αλήθεια ελευθέρωσε αυτόν τον αδελφόν, ακόμη και σε όλα τα χρόνια που ευρίσκετο σ’ ένα Ρωσικό στρατόπεδο σκλάβων. Ο Ιησούς είπε: «Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης· διότι αυτών είναι η βασιλεία των ουρανών.»—Ματθ. 5:10.

ΠΟΛΛΗ ΕΙΣΧΩΡΗΣΙΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΡΩΣΙΑ

Μέσα Ρωσία οι μάρτυρες του Ιεχωβά πρέπει να διεξάγουν το έργον των όπως ειργάζοντο οι πρώτοι Χριστιανοί μεταξύ των Ιουδαίων και των Ρωμαίων. «Μακάριοι είσθε, όταν σας ονειδίσωσι και διώξωσι, και είπωσιν εναντίον σας πάντα κακόν λόγον ψευδόμενοι, ένεκεν εμού. Χαίρετε και αγαλλιάσθε, διότι ο μισθός σας είναι πολύς εν τοις ουρανοίς· επειδή ούτως εδίωξαν τους προφήτας τους προ υμών.» (Ματθ. 5:11, 12) Η πίστις των δεδιωγμένων στον Ιεχωβά Θεό και στη βασιλεία του τους διατηρεί σε δράσι, και θα προτιμούσαν να πεθάνουν μάλλον παρά να συμβιβασθούν με κανένα μέρος του παλαιού αυτού κόσμου.

Στο έτος 1948 μερικοί μάρτυρες του Ιεχωβά στη Ρωσία πολυγραφούσαν τη Σκοπιά και τα έντυπα που βασίζονται στη διδασκαλία της Γραφής και κατόπιν τα διένεμαν σε όλη τη χώρα όσο μπορούσαν καλύτερα. Αλλ’ οι Κομμουνισταί ηγέται φοβούνται τις αλήθειες της Γραφής, η δε μυστική αστυνομία των ανεκάλυψε τους διακόνους αυτούς. Όλα τα εκτυπωτικά των μέσα, το χαρτί, η μελάνη και τα άλλα υλικά κατεσχέθησαν, οι δε άνθρωποι αυτοί συνελήφθησαν και μετήχθησαν σε στρατόπεδα σκλάβων.

Το μεγάλο ερώτημα που προέβαλλε η μυστική αστυνομία ήταν αυτό: «Πώς μπορούμε ν’ απαλλαγούμε από τους μάρτυρας του Ιεχωβά;» Παντού τους εύρισκαν—όχι κακούς ανθρώπους, απλώς ανθρώπους που ήθελαν να διαβάζουν και να μιλούν για το πιο διαδεδομένο βιβλίο στον κόσμο, για την Αγία Γραφή. Οι Σοβιετικοί επίσημοι μπόρεσαν επί ένα χρονικό διάστημα να διαλύσουν και αποδιοργανώσουν τους μάρτυρας του Ιεχωβά, αλλά μετά από λίγον καιρό οι μάρτυρες του Ιεχωβά και πάλιν ωργανώθησαν μέσα στη Ρωσία και ίδρυσαν νέα εκδοτικά κέντρα, για να πολυγραφούν εκεί και να αποστέλλουν την αλήθεια καθώς την ελάμβαναν. Οι Κομμουνισταί ηγέται επεδόθησαν στο να συλλάβουν όλους τους υπηρέτας περιοχών και εκκλησιών, και όταν βρέθηκαν μερικοί απ’ αυτούς, υπέστησαν καταδίκες είκοσι πέντε ετών και εφυλακίσθησαν.

Στα χρόνια που ακολούθησαν τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο ήταν σχεδόν αδύνατο στους αδελφούς ν’ αποκρύψουν τη Σκοπιά ή κάποιο από τα συγγράμματα της Εταιρίας, ή και την Αγία Γραφή ακόμη. Η μυστική αστυνομία ζητούσε να βρη ό,τι Χριστιανικό υπήρχε, και όταν ανεκάλυπταν ότι ένα άτομο ήταν μάρτυς του Ιεχωβά ή κατηγορείτο ως τοιούτος, ερευνούσαν την κατοικία του, ξεβίδωναν θερμάστρες, εκομμάτιαζαν τη στέγη, κατέστρεφαν ακόμη και το σπίτι ολόκληρο, για ν’ ανακαλύψουν το κρησφύγετον της Αγ. Γραφής ή των Γραφικών εντύπων, για ν’ αποκτήσουν πειστήρια Χριστιανικής προπαγάνδας και κατόπιν τον έστελναν σ’ ένα στρατόπεδο σκλάβων. Εκείνα τα χρόνια ήταν αδύνατο στους αδελφούς να συναθροισθούν ημέρα. Οι οικογενειακές Γραφικές μελέτες των εγίνοντο κατά το πλείστον μέσα σε υπόγεια, σε δάση και σε άλλα απρόσιτα μέρη. Οι αδελφοί σπάνια είχαν την ευκαιρία να συμμελετούν με άλλους μέσα στο δικό τους σπίτι. Ομαδική συμμελέτη της Σκοπιάς ήταν αδύνατο να γίνη, αλλά εγίνετο μια τακτική συμμελέτη σε σπίτια όπου μπορούσε η οικογένεια να συγκεντρωθή, όλα δε τα παράθυρα και οι πόρτες εκλείνοντο και εκλειδώνοντο. Αλλά τι ευτυχής οικογένεια! Μπορούσαν να μιλούν για την αλήθεια, για τον Λόγον του Θεού, και να λατρεύουν τον Ιεχωβά, τον Κυρίαρχον Άρχοντα του σύμπαντος, και σε μια δικτατορική χώρα όπως η Ρωσία. Η αλήθεια ελευθέρωσε αυτούς τους ανθρώπους, έστω και αν ζούσαν κάτω από ένα καταθλιπτικό καθεστώς. «Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι· διότι αυτών είναι η βασιλεία των ουρανών.»—Ματθ. 5:3.

Επειδή υπήρχαν πολλοί που αγαπούσαν την αλήθεια, από το 1948 ως το 1951 οι μάρτυρες του Ιεχωβά εξακολουθούσαν ν’ αυξάνουν σε ολόκληρη τη Ρωσία, και τούτο προς μεγάλην ανησυχίαν των Κομμουνιστών ηγετών. Τελευταίως, ήλθαν ειδήσεις από τη Ρωσία που ανέφεραν ότι την 1η, 7η και 8η Απριλίου του 1951, οι Κομμουνισταί έκαμαν μια μεγάλη εκκαθάρισι. Αυτές οι ημερομηνίες θα είναι αλησμόνητες για τους μάρτυρας του Ιεχωβά στη Ρωσία. Σ’ αυτές τις τρεις μέρες, όλοι οι μάρτυρες του Ιεχωβά που βρέθηκαν στη Δυτική Ουκρανία, στη Λευκή Ρωσία, στη Βεσαραβία, στη Μολδαβία, στη Λεττονία, στη Λιθουανία και στην Εσθονία—πάνω από επτά χιλιάδες άνδρες και γυναίκες—συνελήφθησαν και απήχθησαν. Δεν τους επετράπη να πάρουν μαζί τους ρουχισμό ή τρόφιμα. Ολόκληρες οικογένειες φορτώθηκαν σε κάρρα, μετεφέρθησαν σε σιδηροδρομικούς σταθμούς κι εκεί ετοποθετήθησαν σε βαγόνια κτηνών κι εστάλησαν πολύ μακριά. Όλες αυτές οι συλλήψεις έγιναν τη νύχτα, και αν η συγκέντρωσις των μαρτύρων του Ιεχωβά δεν συνεπληρώνετο στις 7 π.μ., επερίμεναν ως τη νύχτα της ημέρας εκείνης. Έπειτα ήλθε η έξοδος! Χιλιάδες μαρτύρων του Ιεχωβά περνούσαν από τη χώρα και εκατοντάδες χιλιάδων δήθεν ελεύθεροι Ρώσοι άκουαν τους μάρτυρας του Ιεχωβά να ψάλλουν άσματα αίνου στον Ιεχωβά και να μιλούν για την αλήθεια καθώς περνούσαν οι αμαξοστοιχίες. Η μεγάλη αυτή ομάδα μαρτύρων του Ιεχωβά ωδηγήθη μακριά σε δάση για το ξεκαθάρισμα της γης, και τον πρώτον χειμώνα αναγκάσθηκαν να ζήσουν με ρίζες και καρύδια. Αφού κατενεμήθησαν σε μια ευρεία και φρουρούμενη δασική περιοχή, τους ελέχθη το εξής: «Καθαρίστε το δάσος· κτίστε σπίτια· μείνετε εδώ για πάντα· εργασθήτε, αν θέλετε να ζήσετε.» Το πνεύμα τους δεν εμειώθη. Εργάσθηκαν· ζουν· η πίστις των είναι ισχυρή και εξακολουθούν να κηρύττουν το ευαγγέλιον της εγκαθιδρυμένης βασιλείας του Ιεχωβά.

Σήμερα, στην αχανή χώρα της Ρωσίας, αληθινά το χέρι κάθε ανθρώπου είναι εναντίον του πλησίον του. Εκεί εδιδάχθη ο καθένας να παρακολουθή τον διπλανό του και ειδικά να καταπολεμά τους μάρτυρας του Ιεχωβά. Οποιοσδήποτε και αν είσθε, είσθε υπό παρακολούθησιν· όταν δε έρχωνται επιστολές για σας στο ταχυδρομείο, διαβάζονται από τους ταχυδρομικούς υπαλλήλους. Ο μόνος τρόπος για να μεταβιβασθή το άγγελμα παρηγορίας και αληθείας του Ιεχωβά από τον ένα στον άλλον είναι δια προσωπικού κομιστού. Όταν βρεθούν μάρτυρες του Ιεχωβά, περνούν από δίκη. Προσάγονται σε μια αίθουσα δικαστηρίου ενώπιον ενός δικαστού, αλλά δεν ωφελεί να προσλάβη κανείς δικηγόρο για την υπεράσπισί του. Σε πολλές περιπτώσεις το κράτος διορίζει ένα δικηγόρο για την υπεράσπισι ενός ατόμου, αλλά και όποιος διορίζεται ως δικηγόρος για ένα μάρτυρα του Ιεχωβά, αναλαμβάνει τον ρόλο του κατηγόρου μάλλον παρά του συνηγόρου· διότι αν κάμη αλλιώς κι εμφανίση ευμενώς την περίπτωσι, μπορεί αυτός ο ίδιος να σταλή στο στρατόπεδο της δουλείας. Έτσι απονέμει δικαιοσύνην το Σοβιετικό σύστημα.

Αν υπάρχη κάποιος μάρτυς του Ιεχωβά σε μια περιοχή, γίνεται γνωστός παντού, διότι υπάρχει μεγάλο ρεύμα υπό την επιφάνεια. Οι άνθρωποι μιλούν. Δεν προσφεύγουν όλοι στην εξουσία, διότι πολλοί ελπίζουν ότι κάποτε θα ελευθερωθούν κι αυτοί από το απάνθρωπο αυτό κράτος. Επειδή απώλεσαν τη δική τους Ρωσική Ορθόδοξο Εκκλησία, αφού αυτή είναι κρατική εκκλησία, αναζητούν θιασώτας της αληθείας. «Μακάριοι οι πενθούντες· διότι αυτοί θέλουσι παρηγορηθή.»—Ματθ. 5:4.

ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ

Στη Ρωσία τώρα υπάρχει μια γυναίκα, μια μάρτυς του Ιεχωβά, η οποία, αφού υπέφερε πολλά, κηρύττει ακόμη τα αγαθά νέα της βασιλείας του Ιεχωβά. Η περιπέτειά της από το έτος 1942 είναι τυπικής μορφής εκατοντάδων άλλων περιπτώσεων. Στο 1942, όταν ήταν μια δραστήρια Κομμουνίστρια, μετεφέρθη από τους Ναζιστάς στη Γερμανία, μαζί με άλλους Ρώσους πολίτας. Εκεί συνειργάσθη μ’ έναν κηπουρό της αγοράς και εργάσθηκε επίσης σ’ ένα εργοστάσιο, διαδίδοντας τις κομμουνιστικές της ιδέες. Σε λίγο την ανεκάλυψε η Γκεσταπό του Χίτλερ. Απεστάλη σ’ ένα Ναζιστικό στρατόπεδο συγκεντρώσεως. Εκεί, αποχωρισμένη από τους συντρόφους της κομμουνιστάς και μόνη, άρχισε να χάνη την πίστι της στην Κομμουνιστική οργάνωσι, διότι είχε εγκαταλειφθή απ’ αυτήν. Άρχισε να σκέπτεται περί Θεού, μίλησε σε μερικούς ανθρώπους και τελικά συνήντησε τους μάρτυρας του Ιεχωβά. Ενώ ευρίσκετο στο Ναζιστικό στρατόπεδο εβαπτίσθη κι έγινε μια πολύ επιμελής σπουδάστρια των Γραφών. Αφού έμαθε την αλήθεια άρχισε να μιλή σε άλλες Ρωσίδες. Μια μέρα, ο διοικητής του στρατοπέδου ήλθε να ιδή αυτές τις Ρωσίδες, και είπε σ’ αυτή τη γυναίκα: «Ποιά είσαι συ;» Αυτή απήντησε, «Είμαι μια μάρτυς του Ιεχωβά.» Ο διοικητής επέμεινε ότι αυτό δεν ήταν αληθές: «Εσύ είσαι μια Ρωσίδα.» Τότε σ’ αυτόν τον Ναζιστή η αδελφή είπε έντονα: «Ο Θεός δεν είναι μόνο Θεός του Γερμανικού λαού, αλλά όλων των λαών.» Αφέθη να φύγη ατιμώρητη, και αυτό την ενίσχυσε να κηρύττη με περισσότερη προθυμία μεταξύ των Ρωσίδων. Τελικά μια ομάδα των γυναικών αυτών έμαθε την αλήθεια στη δική της γλώσσα.

Αφού ετελείωσε ο πόλεμος στο 1945 και διελύθησαν τα Χιτλερικά στρατόπεδα συγκεντρώσεως, αυτή η γυναίκα, με πολλές άλλες Ρωσίδες, επέστρεψε στη Ρωσία. Τώρα η προσευχή μιας Γερμανίδος αδελφής, που είχε λεχθή σ’ αυτές ενόσω ευρίσκοντο μέσα στο Ναζιστικό στρατόπεδο, έγινε προσευχή της καθεμιάς απ’ αυτές τις μάρτυρες του Ιεχωβά, τις Ρωσίδες που απηλευθερώθησαν: «Σ’ ευχαριστώ, Ιεχωβά, Πατέρα, που μου έδωσες ό,τι επιθυμούσα, να μιλήσω σε Ρώσους.»

Εχάρησαν που απηλευθερώθησαν κι επέστρεψαν στη Ρωσία· αλλά δεν πέρασε πολύς καιρός και η Κομμουνιστική μυστική αστυνομία ήταν επί τα ίχνη των. Ανεκαλύφθησαν, κι επειδή εκήρυτταν τη βασιλεία του Θεού, τονίζοντας στους άλλους τα παρηγορητικά λόγια της Γραφής, οι γυναίκες αυτές κατεδικάσθησαν σε είκοσι πέντε ετών περιορισμό στα στρατόπεδα των σκλάβων. Αλλά κι εκεί ακόμη σήμερα οι Ρωσίδες αυτές αδελφές, που είχαν μάθει την αλήθεια στα Γερμανικά στρατόπεδα συγκεντρώσεως, εξακολουθούν να κηρύττουν μέσα στα στρατόπεδα φυλακών της Ρωσίας, όπου ζουν τώρα, προς τιμήν και δόξαν του ονόματος του Ιεχωβά. Ιδιαίτερα αυτή η άλλοτε Κομμουνίστρια, και ήδη μάρτυς του Ιεχωβά, είναι ακόμη μια τακτική διαγγελεύς της Βασιλείας· τώρα, βέβαια, μέσα το στρατόπεδο των σκλάβων της Σοβιετικής κυβερνήσεως, την οποίαν είχε άλλοτε υπηρετήσει. Γιατί; Διότι πιστεύει στον Λόγον του Θεού που είναι γραμμένος στο βιβλίο Του, στην Αγία Γραφή. Ετόλμησε να κηρύξη το ευαγγέλιον στη Ρωσία. Γι’ αυτό, εκτελεί οικοδομικά έργα μέσα στο δάσος, σαν σκλάβα, βοηθώντας στη μεταμόρφωσι του δάσους σε συνοικισμούς που θα μεταβιβασθούν αργότερα σε Κομμουνιστάς. Όταν τελειώση αυτό το έργον, θα μεταφερθή σε άλλο τόπο σκληρής εργασίας.

Σ’ ένα από τα πολλά αυτά στρατόπεδα που είναι σε όλη τη Ρωσία, και όπου βρίσκονται μάρτυρες του Ιεχωβά, η αλήθεια έχει κηρυχθή τόσο, ώστε και μερικοί από τους φρουρούς ακόμη την εδέχθησαν. Άνθρωποι που εργάσθηκαν μέσα στα γραφεία που διοικούν αυτά τα στρατόπεδα, απέκτησαν επίσης γνώσιν της αληθείας. Το γεγονός ότι έλαβαν την αλήθεια, τους υποκινεί τώρα να κηρύξουν τα αγαθά νέα. Κάποτε ακόμη και μερικοί απ’ αυτούς τους φύλακας και τους γραφείς εφυλακίσθησαν κατόπιν καταδίκης των σε δέκα και δεκαπέντε ετών φυλάκισι. Για ποιο λόγο; Διότι εμελετούσαν την Αγία Γραφή· έλεγαν την αλήθεια· εξεδηλώνοντο ως μάρτυρες του Ιεχωβά. Όλοι αυτοί που κατεδικάσθησαν, κατενεμήθησαν σε διάφορα στρατόπεδα κι εστάλησαν σε διάφορα μέρη της Ρωσίας, για να μη μπορέσουν να σχηματίσουν μια δική τους δυνατή ομάδα.

Η ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΔΙΑΣΚΟΡΠΙΖΕΙ ΤΟΥΣ ΚΗΡΥΚΑΣ

Οι μάρτυρες του Ιεχωβά στη Ρωσία λέγουν ότι επειδή είναι διασκορπισμένοι σε όλα αυτά τα στρατόπεδα (και γνωρίζομε με βεβαιότητα ότι βρίσκονται σε πάνω από πενήντα διάφορα στρατόπεδα, σύμφωνα με την έκθεσι που παρετέθη πιο πάνω στο παρόν άρθρον) τα αγαθά νέα της Βασιλείας κηρύττονται συνεχώς σε όλα τα μέρη της αχανούς Ρωσίας. Αυτοί με κανένα τρόπο δεν θα μπορούσαν να φαντασθούν το πού να βρουν χρήματα για να ταξιδέψουν 10.000 χιλιόμετρα (πάνω από 6.000 μίλια) για να κηρύξουν το άγγελμα της Βασιλείας. Αλλά τώρα η ίδια η Κομμουνιστική κυβέρνησις τους απέστειλε από το ένα άκρον της χώρας στο άλλο για να εργάζονται μέσα σ’ αυτά τα στρατόπεδα της σκλαβιάς· και, όπως το αντιλαμβάνονται, η κυβέρνησις πληρώνει τα ναύλα τους για να πάνε σε νέα εδάφη να κηρύξουν το άγγελμα της Βασιλείας. Σε όλα τα μέρη της Ρωσίας, οι μάρτυρες του Ιεχωβά εργάζονται· μερικοί, οι περισσότεροι πράγματι, σε στρατόπεδα εργασίας, άλλοι σε απομονωμένα μέρη που δεν επιτρέπεται να τα εγκαταλείψουν. Άλλοι πάλιν εξακολουθούν να εργάζωνται μέσα σε πόλεις και χωριά, ασύλληπτοι ως τη στιγμή αυτή. Θυμηθήτε πώς ο εκ Ταρσού Σαούλ κακοποιούσε τις εκκλησίες του λαού του Ιεχωβά, εισβάλλοντας στο ένα σπίτι μετά το άλλο, και σύροντας άνδρες και γυναίκες για να τους πάη στη φυλακή «Οι μεν λοιπόν διασπαρέντες διήλθον, ευαγγελιζόμενοι τον λόγον.»—Πράξ. 8:3, 4,

Οι αδελφοί μας στη Ρωσία δεν υστέρησαν καθόλου σε προσπάθεια ν’ αποκτήσουν μεγαλύτερη ελευθερία για την κήρυξι του αγγέλματος της Βασιλείας, κι έδωσαν στην Κομμουνιστική κυβέρνησι την ευκαιρία ν’ αναγνωρίση τους μάρτυρας του Ιεχωβά ως θρησκευτική οργάνωσι. Στο έτος 1948 έστειλαν μια αναφορά μέσω του Υπουργού των Εσωτερικών στο Προεδρείον του Ανωτάτου Σοβιετικού Συμβουλίου της Ε.Σ.Σ.Δ. Η αναφορά αυτή περιέγραφε το έργον των μαρτύρων του Ιεχωβά στη Ρωσία. Δεν έλαβαν απάντησι· γι’ αυτόν τον λόγο πήγε μια μικρή επιτροπή από τρεις αδελφούς στο Υπουργείο των Εσωτερικών στη Μόσχα και επέδωσε προσωπικώς την αναφορά. Όταν ερωτήθησαν από πού έρχονται, είπαν: «Από την Ουκρανία.» Γι’ αυτό τους έγινε σύστασις να πάνε στο Υπουργείο των Εσωτερικών της Ουκρανίας, της Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας στο Κίεβον. Οι αδελφοί πήγαν από τη Μόσχα κατ’ ευθείαν στο Κίεβον και επέδωσαν την αναφορά στον Υπουργό των Εσωτερικών. Εκεί εφαίνετο ότι οι υπάλληλοι του Υπουργείου ήταν προετοιμασμένοι για την άφιξί τους, διότι μετά την επίδοσι της αναφοράς έγιναν μερικές προτάσεις της κυβερνήσεως στους τρεις αυτούς μάρτυρας του Ιεχωβά: Θα υπηρετούν οι μάρτυρες του Ιεχωβά στον στρατόν; Θα συμμετέχετε στις εκλογές της Σοβιετικής κυβερνήσεως; Θα υποτάσσεσθε σε κάθε διαταγή του κράτους και θα συνεργάζεσθε με τις άλλες θρησκευτικές οργανώσεις; Και στα τρία αυτά ερωτήματα, οι αδελφοί απήντησαν με τα λόγια του Πέτρου, του αποστόλου του Ιησού: «Πρέπει να πειθαρχώμεν εις τον Θεόν μάλλον παρά εις τους ανθρώπους.» (Πράξ. 5:29) Στους εκπροσώπους αυτούς επετράπη να βγουν από το Γραφείο του Υπουργείου Εσωτερικών, αλλά μετά από λίγες μέρες έγινε επιδρομή στα σπίτια τους· έγινε έρευνα και στους ιδίους, αργότερα δε κατεδικάσθησαν σε πολυετή φυλάκισι.

Σ’ ένα μέρος της Ρωσίας κατέστη δυνατόν να παρευρεθούν 120 άτομα σ’ έναν εορτασμό της Αναμνήσεως. Αυτή είναι η εξαίρεσις. Προ ολίγων ετών υπήρχαν επτά ευαγγελιζόμενοι στη Μόσχα, αλλ’ εξωρίσθησαν όλοι. Η Μόσχα είναι μια από τις λίγες πρωτεύουσες του κόσμου όπου δεν υπάρχει ούτε ένας μάρτυς του Ιεχωβά. Αλλ’ η αλήθεια είναι γνωστή εκεί. Η Κομμουνιστική κυβέρνησις είναι πληροφορημένη για τους μάρτυρας του Ιεχωβά· έχουν κάμει πάρα πολλούς απ’ αυτούς σκλάβους εργάτας των για να μην τους γνωρίζουν. Σε κάθε χώρα πίσω απ’ το σιδηρούν παραπέτασμα η Κομμουνιστική οργάνωσις προσπαθεί να καταπολεμήση, να πλήξη, να εξοντώση τους μάρτυρας του Ιεχωβά—στην Πολωνία, στην Τσεχοσλοβακία, στη Ρουμανία, στην Ουγγαρία, στην Ανατολική Γερμανία και στη Ρωσία την ίδια. Δεν μπορούν όμως να τους καταστρέψουν, ούτε αυτούς, ούτε το άγγελμά τους. Η αλήθεια ελευθέρωσε τους ανθρώπους αυτούς, οι οποίοι και θα εξακολουθήσουν να είναι ελεύθεροι και να κηρύττουν το ευαγγέλιον της εγκαθιδρυμένης Βασιλείας του Ιεχωβά προς μαρτυρίαν σ’ όλους όσοι ακούουν.

Στη Ρωσία είναι αδύνατον να ζήση ένας άνθρωπος τη ζωή που θέλει, υπηρετώντας απλώς τον Θεό και αγαπώντας τον πλησίον του σαν τον εαυτό του. Όχι, πρέπει να γίνη ένας σκλάβος του κράτους· πρέπει να υποκύπτη στο κράτος· πρέπει να λατρεύη το κράτος. Αλλ’ αυτό δεν το κάνουν οι μάρτυρες του Ιεχωβά! Αυτοί εστράφησαν στον λόγον του Θεού και προτιμούν ν’ ακολουθήσουν τα ίχνη του Ιησού Χριστού. (1 Πέτρ. 2:21) Όταν ο Ιησούς ήταν επάνω στη γη, είπε στους άρχοντας ότι ήταν στον κόσμο, αλλά δεν αποτελούσε μέρος του κόσμου. (Ιωάν. 18:36, 37) Μ’ αυτόν τον τρόπο βλέπουν σήμερα τη ζωή και οι μάρτυρες του Ιεχωβά. (Ιωάν. 17:13, 14, 16) Είμεθα στον κόσμο, αλλά δεν αποτελούμε μέρος αυτού. Ο κόσμος διεξάγει το έργον του με τον τρόπο που του αρέσει. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά δεν παρεμβαίνουν, ούτε θα παρέμβουν. Όσον καιρό ο Ιεχωβά Θεός επιτρέπει στα ανθρωποποίητα έθνη να παραμένουν και να ενεργούν, δεν υπάρχει λόγος να παρεμβαίνουν οι μάρτυρες του Ιεχωβά στους τρόπους της διαβιώσεώς των, υποτάσσονται δε σε όλους τους ανθρωποποιήτους νόμους αν αυτοί οι νόμοι δεν αντιβαίνουν στον νόμο του Θεού.

Άσχετα με τη χώρα στην οποία βρίσκονται οι μάρτυρες του Ιεχωβά, έχουν τον διορισμό να είναι διάκονοι της βασιλείας του Ιεχωβά, εκπρόσωποι του Χριστού Ιησού. (Ησ. 43:10-12· 52:7, 8· 61:1-3· Ματθ. 24:14· 2 Κορ. 5:20) Και στη Ρωσία, λοιπόν, με τις Γραφές τους προχωρούν κηρύττοντας τα αγαθά νέα μέσα και έξω από τα στρατόπεδα περιορισμού. (Ματθ. 24:9· 28:19, 20· Μάρκ. 13:9-11· Λουκ. 21:12, 13· Αποκάλ. 2:10) Τελούν την Ανάμνησι, κατ’ ιδίαν ή καθ’ ομάδας, σε υπόγεια, σε δάση, σε στρατόπεδα, απομονωμένοι. Είναι πρόθυμοι ν’ αντιμετωπίσουν οποιοδήποτε εμπόδιο και προσπαθούν να το υπερνικήσουν, αλλά δεν κάνουν συμβιβασμό με αυτόν τον παλαιό κόσμο.—Ιωήλ 2:4-9· Φιλιππησ. 1:28.

Η Αγία Γραφή θα παραμείνη στη Ρωσία. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά την χρησιμοποιούν· ενώ δε ο Ηνωμένος Τύπος ανέγραψε πέρυσι ότι το πιο διαδεδομένο βιβλίο στον κόσμο θα «υπάρχη πάλι στη Ρωσία τον προσεχή μήνα [εννοώντας τον Ιανουάριο του 1956]», το βιβλίο αυτό ήταν απαγορευμένο από τους Κομμουνιστάς επί τριάντα οκτώ χρόνια. Και τώρα ακόμη, όπως ετόνισε ο Ηνωμένος Τύπος, λίγες μόνο Γραφές θα εκτυπωθούν: «Η στοιχειοθέτησις είχε γίνει, οι δε ιερείς του Πατριαρχείου της Μόσχας εδιάβαζαν τα τελευταία δοκίμια. Η πρώτη εκτύπωσις, που ωρίσθη για τον Ιανουάριο, θα είναι σε λίγα αντίτυπα, αφού η εκκλησία πρέπει ν’ αγοράση το χαρτί και να πληρώση στο κράτος για την εκτύπωσι· εν καιρώ όμως η εκκλησία ελπίζει να διαθέση τη νέα Γραφή σε όλη τη Σοβιετική Ένωσι.»

Θα εκδοθή η Αγία Γραφή σε μεγάλη ποσότητα σε όλη τη Ρωσία;

Όταν γίνη αυτό, οι μάρτυρες του Ιεχωβά θα την εξηγήσουν στο λαό. Εφ’ όσον οι Κομμουνισταί ηγέται και οι υποστηρικταί των φοβούνται την αλήθεια, αυτή η νέα Γραφή τους, στη Ρωσική γλώσσα, μπορεί να διατεθή μόνο σε περιωρισμένον αριθμόν αντιτύπων ενόσω υφίσταται το κομμουνιστικό καθεστώς. Ασφαλώς δεν πρόκειται να διατεθή στους μάρτυρας του Ιεχωβά, διότι σ’ αυτών τα χέρια είναι σαν δυναμίτις. Γι’ αυτό κι εξακολουθεί να τελή υπό απαγόρευσιν σ’ αυτούς.

Θ’ αναγνωσθή ευρέως στη Ρωσία το πιο διαδεδομένο βιβλίο στον κόσμο πριν από τον πόλεμο του Ιεχωβά στον Αρμαγεδδώνα;—Αποκάλ. 16:13-16· Ιερεμ. 25:32, 33· Ησ. 34:1-4· Σοφον. 2:1-3· Πράξ. 2:19-21.

Τώρα, μόνον όσοι εκζητούν τον Ιεχωβά, πεινώντας για αλήθεια και δικαιοσύνη, μόνον εκείνοι που θέλουν ν’ αγωνισθούν «τον καλόν αγώνα της πίστεως» (1 Τιμ. 6:12), μόνον όσοι είναι πρόθυμοι να καταθέσουν την ίδια τη ζωή τους υπέρ της αληθείας (Αποκάλ. 12:11), πρόκειται να ιδούν και να καταλάβουν τη Γραφή, όχι μόνο στη Ρωσία, αλλά και σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο.

(Φροντίστε να διαβάσετε στο προσεχές τεύχος μας την από πρώτο χέρι γραμμένη ιστορία ενός ανθρώπου που ήταν ένας από τους επτακισχιλίους, οι οποίοι ωδηγήθησαν στα δάση της Ρωσίας, που αναφέρονται στη σελίδα 113 του παρόντος τεύχους. Η προσωπική του ιστορία φέρει τον τίτλον, «Έζησα Εξόριστος στη Σιβηρία.» Μην παραλείψετε να την διαβάσετε!)