«Τι με Εμποδίζει να Βαπτισθώ;»

 1, 2. Γιατί ο Φίλιππος δεν εμπόδισε τον Αιθίοπα, που είχε μόλις προ ολίγου μεταστραφή, από το να βαπτισθή;

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ έργο της μαθητεύσεως ανθρώπων όλων των εθνών και της βαπτίσεώς των, βρήκε έναν από τους πρώτους προσηλύτους του στο πρόσωπο ενός υπουργού της Αιθιοπίας, ενός Ιουδαίου προσηλύτου, ο οποίος επέστρεφε στην πατρίδα του έπειτα από ένα ταξίδι στην Ιερουσαλήμ για να λατρεύση στο ναό. Καθόταν στην άμαξά του διαβάζοντας την προφητεία του Ησαΐα. Ο άγγελος του Ιεχωβά ωδήγησε τον Φίλιππο να πάη και να του κηρύξη, ο δε Φίλιππος το έκαμε αυτό. Μετά την εξήγησι του Φιλίππου ότι η εκπλήρωσις της προφητείας του Ησαΐα εφηρμόζετο στον Ιησούν, ο Αιθίοψ ευνούχος έλαβε την απόφασί του. Αυτό ήταν! Αυτή ήταν η αλήθεια! Και έτσι, καθώς εκθέτει η αφήγησις στις Πράξεις των Αποστόλων 8:36-38: «Και καθώς εξηκολούθουν την οδόν, ήλθον εις τι ύδωρ· και λέγει ο ευνούχος, Ιδού ύδωρ· τι με εμποδίζει να βαπτισθώ; Και προσέταξε να σταθή η άμαξα και κατέβησαν αμφότεροι εις το ύδωρ, ο Φίλιππος και ο ευνούχος· και εβάπτισεν αυτόν.»

² Ο Φίλιππος δεν εμπόδισε τον Αιθίοπα ευνούχον από το να βαπτισθή. Εγνώριζε ότι ως Ιουδαίος προσήλυτος είχε αρκετή γνώσι και κατανόησι ώστε να γνωρίζη τι έκανε. Ο Φίλιππος εγνώριζε ότι αυτή δεν ήταν μια απότομη απόφασις με την ώθησι της στιγμής. Εγνώριζε επίσης ότι ο Αιθίοψ είχε τα προσόντα ως υποψήφιος για βάπτισμα στο ζήτημα της ηθικής καθαρότητος. Δεν επέστρεφε ακριβώς από λατρεία στο ναό και δεν είχε κάμει ένα μακρό, επίπονο ταξίδι για τη λατρεία αυτή; Δεν είχε μήπως κληθή ο Φίλιππος από τον άγιο άγγελο να δώση μαρτυρία σ’ αυτόν τον άνθρωπο, πράγμα που έδειχνε ότι ο Θεός είχε ‘εκτιμήσει την καρδιά’ του Αιθίοπος και τον καλούσε στην οργάνωσί Του για υπηρεσία; Μάλιστα. Γιατί λοιπόν θα εμπόδιζε ο Φίλιππος το βάπτισμα;

 3-5. Σε ποιες απαιτήσεις πρέπει ν’ ανταποκριθή ένα άτομο για να έχη τα προσόντα για βάπτισμα;

³ Κανείς δεν μπορεί να εμποδίση έναν άλλον από το να βαπτισθή αν ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του Θεού. Ο Ιεχωβά Θεός είναι εκείνος που αποφασίζει ποια προσόντα πρέπει να έχουν οι υποψήφιοι για βάπτισμα. Άτομα που δεν ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις που ορίζει ο Ιεχωβά, εμποδίζονται αυτομάτως απ’ αυτόν ως μη εκλέξιμα. Ο βαπτίζων, ή ένας νοήμων, βαπτισμένος, χειροτονημένος Χριστιανός διάκονος που γνωρίζει τα πράγματα, θα εξηγήση τότε γιατί ένα τέτοιο άτομο δεν έχει τα προσόντα. Εκείνοι που επιθυμούν να πράξουν το θείο θέλημα πρέπει να προσέλθουν στον Θεό υπό τους όρους του και ν’ ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του. Μόνο τα άτομα εκείνα που αναγνωρίζουν την παγκόσμια κυριαρχία του Ιεχωβά, που εμπιστεύονται στο αντίλυτρο και ‘απολούονται’, που υποτάσσονται στη βασιλική ιδιότητα του γιου του Ιεχωβά, Χριστού Ιησού, και που ακολουθούν την καθοδηγία του αγίου πνεύματος, έχουν τα προσόντα για βάπτισμα. Σχετικά με τούτο πρέπει να σημειωθή ότι η κατανόησις και αναγνώρισις των θεμελιωδών αυτών διδασκαλιών απαιτείται περισσότερο ακόμη από την τυπική Γραφική γνώσι όσον αφορά τις διδασκαλίες αυτές. Προχωρημένη λεπτομερής γνώσις των Γραφών μπορεί να έλθη, και συχνά έρχεται, μετά το βάπτισμα. Ο Παύλος είπε για τους Χριστιανούς της εποχής του: «Αλλά απελούσθητε, αλλά ηγιάσθητε, αλλ’ εδικαιώθητε, δια του ονόματος του Κυρίου Ιησού, και δια του πνεύματος του Θεού ημών.»—1 Κορ. 6:11.

⁴ Μια άλλη απαίτησις για όλους τους υποψηφίους για βάπτισμα αναγράφεται για μας στον Ησαΐα 52:11 (ΜΝΚ): «Σύρθητε, σύρθητε, εξέλθετε εκείθεν, μη εγγίσητε ακάθαρτον· εξέλθετε εκ μέσου αυτής· καθαρίσθητε σεις οι βαστάζοντες τα σκεύη του Ιεχωβά.» Έτσι είναι σαφές ότι όλοι όσοι επιθυμούν να πράξουν το θείο θέλημα πρέπει ν’ αποχωρισθούν από τον κόσμο και να είναι καθαροί. Πρέπει να κάμουν οποιεσδήποτε αναγκαίες προσαρμογές στη ζωή τους για να συμμορφωθούν με τους ηθικούς κανόνας που εκτίθενται στον λόγον του Θεού.

⁵ Οι απαιτήσεις για βάπτισμα, λοιπόν, μπορούν να συνοψισθούν ως (1) το να έχη κανείς αρκετή γνώσι και κατανόησι για να γνωρίζη ποια συμφωνία κάνει, και (2) να είναι ηθικώς καθαρός. Σε μερικές χώρες η οργάνωσις των μαρτύρων του Ιεχωβά χρειάσθηκε να λάβη μέτρα για να εξασφαλίση το ότι υπάρχει συμμόρφωσις και με τις δύο αυτές απαιτήσεις. Αν κάποιος δεν κατανοή ακόμη το τι υπονοεί το βάπτισμα, τότε δεν είναι οι επίσκοποι της οργανώσεως εκείνοι που τον εμποδίζουν να βαπτισθή. Μάλλον, το βάπτισμα αναβάλλεται προσωρινώς λόγω του ότι ο υποψήφιος δεν συγκεντρώνει τα αναγκαία προσόντα. Αυτός δεν κατανοεί και για τούτο δεν θα μπορούσε να είναι σε αρμονία με τις απαιτήσεις του Θεού. Με τον ίδιο τρόπο, ένα παιδί κάτω από την ηλικία της λογικεύσεως δεν είναι εκλέξιμο για βάπτισμα, επειδή δεν κατανοεί όλα όσα σημαίνει το βάπτισμα. Σε μερικούς ενηλίκους αυτή η έλλειψις ικανότητος να κατανοήσουν τη σοβαρότητα του βήματος που κάνουν, παρατηρείται μερικές φορές. Σε χώρες που αυτό είναι σύνηθες, η οργάνωσις απαιτεί να συμπληρωθή μια ωρισμένη χρονική περίοδος μελέτης προτού να είναι ένας υποψήφιος εκλέξιμος. Με τον ίδιο τρόπο, άτομα που χρειάζεται να κάμουν προσαρμογές στον ηθικό των κανόνα διαβιώσεως για να συμμορφωθούν με τις δίκαιες απαιτήσεις του Θεού, δεν πρέπει να βαπτίζωνται ώσπου να γίνουν οι αλλαγές αυτές.

 6, 7. (α) Ποιος πρέπει ν’ απαντήση στο ερώτημα αν υπάρχη κάτι που εμποδίζει το βάπτισμα; (β) Πότε πρέπει να λάβουν χώραν η αφιέρωσις και το βάπτισμα;

⁶ Τώρα για όλους όσοι έχουν φθάσει στο σημείο εκείνο στη ζωή των που εδέχθησαν την αλήθεια και ετοιμάζονται να προσέλθουν στον Ιεχωβά Θεό ως καθαρά σκεύη, έχει έλθει ο καιρός που πρέπει να κάμουν στον εαυτό τους την ίδια ερώτησι που έκαμε ο Αιθίοψ ευνούχος: «Τι με εμποδίζει να βαπτισθώ;» Η ερώτησίς του ήταν πράγματι ερώτησις προσεκτικής αυτοεξετάσεως. Ο καθένας πρέπει ν’ απαντήση σ’ αυτή την ερώτησι με αγαθή συνείδησι απέναντι του Θεού.

⁷ Αν κανείς αναγνωρίζη την αλήθεια ότι ο Ιεχωβά υπάρχει και ότι ο Υιός του βασιλεύει, ότι το αντίλυτρό του εφαρμόζεται σ’ αυτόν και ότι ο Χριστός Ιησούς διανέμει το άγιο πνεύμα σε συσχέτισι με την ορατή οργάνωσι του Θεού επάνω στη γη· αν δεν έχη κανείς πρόβλημα σχετικό με την καθαρή διαβίωσι, που απαιτεί χρόνον για να διευθετηθή· αν εσκέφθη σοβαρά να δώση τη ζωή του στην υπηρεσία του Θεού, τι μπορεί να πη με αγαθή συνείδησι στο ερώτημα: «Τι με εμποδίζει να βαπτισθώ;» Τίποτε, εκτός από το να εκφράση το ίδιο συμπέρασμα με τον Αιθίοπα: Τίποτε δεν εμποδίζει! Ας γίνη! Τη στιγμή που κατανοεί κανείς ότι δεν υπάρχει τίποτε που να τον εμποδίζη, τότε ακριβώς πρέπει να είναι ευπειθής στον Θεό και να μην αναβάλη τη λήψι του εν ύδατι βαπτίσματος.

 8, 9. (α) Γιατί μερικοί αφιερωμένοι αναβάλλουν το βήμα του βαπτίσματος; (β) Θα βοηθήση η αναβολή αυτή ν’ ανταποκριθή ένα άτομο στις ευθύνες;

⁸ Υπάρχουν μερικοί αφιερωμένοι, εν τούτοις, οι οποίοι για τον ένα ή τον άλλο λόγο αναβάλλουν το βάπτισμά των. Σε μερικά μέρη της γης, είκοσι οκτώ τοις εκατό εκείνων που διακηρύττουν τη βασιλεία του Θεού δεν έχουν ακόμη βαπτισθή. Αν αυτοί είναι αφιερωμένοι στον Θεό μέσω του Χριστού, ποιοι είναι οι λόγοι τούτου; Τι τους εμποδίζει; Ολίγοι είναι νήπια στη γνώσι και στην κατανόησι και πρέπει να μελετήσουν περισσότερο για να έχουν κατάλληλη εκτίμησι. Μερικοί άλλοι, νέοι στην αλήθεια, δεν έλαβαν καιρό να απαλλαγούν από τις ακάθαρτες συνήθειες του κόσμου ή να διορθώσουν την πορεία της διαβιώσεώς των με το αντίθετο φύλο. Αυτοί πρέπει να διορθώσουν τη ζωή των πρώτα, να γίνουν καθαροί και να παραμείνουν καθαροί. Αλλ’ ο πολύ μεγαλύτερος αριθμός απ’ αυτούς είναι άτομα που έχουν αρκετή γνώσι για να γνωρίζουν τη σοβαρότητα του βήματος της αφιερώσεως. Είναι καθαροί. Αν έχουν κάμει αφιέρωσι και αναβάλλουν ακόμη το βάπτισμα, απειθούν σε μια εντολή. Αν δεν είναι ακόμη αφιερωμένοι, τότε η απάντησις είναι πολύ απλή: Πρέπει να παραδώσουν τον εαυτό τους στον Θεό σε πλήρη αφιέρωσι και να παύσουν να είναι διστακτικοί.

⁹ Τι εμποδίζει ένα καθαρό άτομο; Τίποτε, εκτός από λίγη σκέψι στη διάνοια εκείνου που νομίζει ότι αναβάλλοντας την αφιέρωσι για λίγο αργότερα θα μπορή καλύτερα ν’ ανταποκριθή στις ευθύνες. Δεν έχει έτσι το πράγμα. Στην Ασία, στην Αφρική, σε πολλές χώρες όπου οι άνθρωποι δεν έχουν ένα Χριστιανικό παρελθόν, εκείνοι που επιθυμούν να πράξουν το θέλημα του Θεού μπόρεσαν να φθάσουν σ’ ένα συμπέρασμα ότι πρέπει να μεταβάλουν τη ζωή τους σε Χριστιανική ζωή για να γίνουν κατάλληλοι για σωτηρία. Ω, χρειάζεται ένας άγριος εσωτερικός αγών για ένα διάστημα, αλλά μόλις τελειώση ο αγών και κατανοήση το άτομο ότι αυτό είναι το φως της αληθείας, αφιερώνεται γρήγορα στον Ιεχωβά και υποβάλλεται στο εν ύδατι βάπτισμα. Αλλά, θυμηθήτε, το βάπτισμα είναι το σύμβολο· δεν είναι η αφιέρωσίς σας. Η καταβύθισις στο νερό δεν κάνει την αλλαγή. Η καρδιά πρέπει να αλλάξη. Σε πολλές περιπτώσεις η αλλαγή αυτή γίνεται μέσα σε λίγους μόνο μήνες. Κατόπιν πρέπει να παραμείνη κανείς πιστός στην αφιέρωσι.

10. Γιατί δεν πρέπει να φοβάται κανείς ν’ αφιερωθή μολονότι μερικοί απέτυχαν να είναι πιστοί;

¹⁰ Πώς μπορεί, λοιπόν, να δοθή μια απάντησις στον Θεό με αγαθή συνείδησι, ότι υπάρχει κάποια επαρκής αιτία για την αναβολή της αφιερώσεως και του βαπτίσματος; Καμμιά απάντησις δεν μπορεί να δοθή. Μερικοί μπορεί να νομίζουν ότι γνωρίζουν κάποιον που έκαμε αφιέρωσι και απέτυχε. Αυτό ίσως να συμβαίνη, αλλά τι θα πούμε για τις πολλές εκείνες χιλιάδες αφιερωμένων σε όλη τη γη, που δεν αποτυγχάνουν, και παραμένουν πιστοί στην αφιέρωσί των και στο βάπτισμά των κάτω από μεγάλη έντασι, διωγμούς και πιέσεις κάθε είδους; Υπάρχουν ασφαλώς πολύ περισσότερα παραδείγματα εκείνων που αφιερώνονται και επιτυγχάνουν παρά εκείνων που αφιερώνονται και αποτυγχάνουν. Δεν είναι καθόλου ανάγκη να φοβούμεθα πια. Αν κανείς γνωρίζη ότι πρέπει ν’ αφιερωθή στον Θεό και να βαπτισθή και δεν το πράττη αυτό, η ευθύνη ενώπιον του Ιεχωβά είναι η ίδια ως να το έπραττε. Ο άνθρωπος που κάνει αφιέρωσι και αποτυγχάνει, δεν θα επιζήση από τον Αρμαγεδδώνα, αλλά ούτε και ο άνθρωπος που ανέβαλε την αφιέρωσι και ποτέ δεν έκαμε τα βήματα που τον καθιστούν κατάλληλο για ζωή. Και οι δύο θα είναι εξίσου νεκροί. Γιατί να είναι κανείς σε οποιαδήποτε απ’ αυτές τις τάξεις;

11. Θα μπορούσε να υπάρξη πιο ευνοϊκός καιρός για αφιέρωσι από τον σημερινό;

¹¹ Θα μπορούσε μήπως να εμποδίση το βάπτισμα η επιθυμία για έναν πιο ευνοϊκό καιρό ν’ αφιερώση κανείς τη ζωή του στον Θεό λόγω απροθυμίας να παραιτηθή από τις ηδονές του κόσμου; Δεν θα μπορούσε, ασφαλώς, ποτέ να υπάρξη πιο ευνοϊκός καιρός από τώρα. Ως προς το επείγον του καιρού τώρα και τις ηδονές του κόσμου τούτου, ο απόστολος νουθετεί στο 1 Ιωάννου 2:17: «Ο κόσμος παρέρχεται, και η επιθυμία αυτού· όστις όμως πράττει το θέλημα του Θεού, μένει εις τον αιώνα.» Δεν υπάρχει αιτία να χρονοτριβήσωμε περισσότερο, αλλά υπάρχει κάθε αιτία τώρα να ανακαινίσωμε τη διάνοιά μας για να πράττωμε πάντοτε το θέλημα του Θεού. Δεν θα υπάρξη ποτέ καλύτερος ή πιο επείγων καιρός να το πράξωμε αυτό από τον τωρινό ακριβώς καιρό.

12, 13. Αναφέρατε σύγχρονα παραδείγματα του πώς προηγούμενοι δεσμοί διερρήχθησαν από μέλη διαφόρων πίστεων και ελήφθη σταθερή στάσις υπέρ τη αγνής λατρείας του Ιεχωβά.

¹² Εκείνος που υποβάλλεται στο βάπτισμα διέρρηξε τους προηγουμένους δεσμούς με τον «Χριστιανικό» ή τον ειδωλολατρικό κόσμο. Αυτό το φαινομενικά δύσκολο βήμα γίνεται κάθε μέρα. Στην Αφρική η επιρροή μάγων ιατρών και φόβου «βουντού» διεσπάσθη μέσω της αποφασιστικότητος νεωστί αφιερωμένων και βαπτισμένων Χριστιανών. Στην Ανατολή η ισχυρή επιβολή της προγονολατρίας εξωστρακίσθη ακόμη και από γηραιές μάμμες που έχουν λατρεύσει τους προγόνους των επί πολλές δεκαετίες. Εξαιτίας του βήματος αυτού έχασαν παλαιούς φίλους και γνωριμίες—κάτι που δεν είναι εύκολο για τους λαούς εκείνους, διότι για πολλούς ανθρώπους της Ανατολής η θέσις μεταξύ των φίλων των και των γειτόνων των είναι πιο σπουδαία από οτιδήποτε άλλο στη ζωή. Από όλα τα είδη προηγουμένων πίστεων ήλθαν άνθρωποι, αφιερώθησαν και εσυμβόλισαν αυτή την αφιέρωσι με το εν ύδατι βάπτισμα. Έπειτα εξακολουθούν να περιπατούν στην ακεραιότητά των. Έκαμαν εκείνο που τους λέγουν οι Γραφές να κάμουν, στο 2 Κορινθίους 6:17 (ΜΝΚ): «Δια τούτο “εξέλθετε εκ μέσου αυτών και αποχωρίσθητε,” λέγει ο Ιεχωβά, “και μη εγγίσητε ακάθαρτον·” και “εγώ θέλω σας δεχθή”.

¹³ Αυτό ακριβώς έκαμε ο Ιεχωβά σήμερα. Πόσο θαυμαστό είναι και πόσο εμπνέει το δέος να βλέπωμε το πνεύμα του Ιεχωβά να ενεργή στις διάνοιες εκείνων που ήσαν προηγουμένως δεσμευμένοι από ειδωλολατρικά έθιμα για ν’ αποκηρύξουν τη λατρεία των δαιμόνων και να γίνουν ένθερμοι λάτρεις του Ιεχωβά! Τούτο σημαίνει ανακαίνισι της διανοίας, και μερικές φορές ακόμη και αλλαγή περιστάσεων, αλλά τίποτε δεν τους εμπόδισε ν’ αφιερωθούν και έπειτα να βαπτισθούν. Μερικοί απ’ αυτούς τους βαπτισμένους ήσαν πρώην οπαδοί του Βούδδα, που ηγωνίζοντο για τη μηδαμινότητα της ανυπαρξίας. Μερικοί ήσαν προηγουμένως Κομφουκιανοί, που επίστευαν ότι ο καλύτερος τρόπος ζωής ήταν μια παθητική πορεία αναπτύξεως χαρακτήρος. Μερικοί ήσαν μανιωδώς εθνικισταί Σιντουισταί λάτρεις του Ιάπωνος αυτοκράτορος· μερικοί ήσαν Ταοϊσταί, Μωαμεθανοί, Ινδουισταί, δαιμονολάτρεις και αθεϊσταί. Ο Ιεχωβά τούς εδέχθη όλους. Η αφιέρωσις και το βάπτισμα έγινε η θύρα, μέσω της οποίας έγιναν δεκτοί. Οποιοιδήποτε αφιερωμένοι σήμερα σκέπτονται ν’ αναβάλουν το βάπτισμα πρέπει να κυττάξουν αυτά τα θαυμάσια σύγχρονα παραδείγματα πιστότητος από κάθε μέρος της υδρογείου. Με το να μη διστάσουν, υπερενίκησαν όλα τα εμπόδια που θα μπορούσαν να τους εμποδίσουν από το να βαπτισθούν.

14. Γιατί η αφιέρωσις δεν πρέπει ποτέ να γίνεται με ‘μισή καρδιά’;

¹⁴ Η αφιέρωσις δεν μπορεί ποτέ να γίνεται με ‘μισή καρδιά’. Στην υποσημείωσί της η Μετάφρασις Νέου Κόσμου των Εβραϊκών Γραφών αποδίδει ως εξής τη σχετική έκφρασι του Ψαλμού 119:113: «Εμίσησα τους διγνώμους.» Εκείνοι που κατανοούν την ανάγκη της αφιερώσεως και του βαπτίσματος, αλλά οι οποίοι για κάποιο λόγο διστάζουν να προχωρήσουν, είναι πραγματικά δίγνωμοι. Η μία γνώμη τούς παρακινεί ν’ αφιερωθούν, η άλλη τους επηρεάζει να προσπαθήσουν να παραμείνουν λίγο περισσότερο στις ακτινοβολούσες τέρψεις του κόσμου τούτου. Η πιο μεγάλη από τις δύο εντολές του Ιησού ήταν, «Θέλεις αγαπά Ιεχωβά τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου, και εξ όλης της ψυχής σου.» (Ματθ. 22:37, ΜΝΚ) Δεν υπάρχει εκεί τόπος για αφιέρωσι με μισή καρδιά. Ο Ιάκωβος (4:8) νουθετεί τους διγνώμους να πλησιάσουν τον Θεό, και αυτός «θέλει πλησιάσει εις εσάς». Εκείνοι που διστάζουν να προχωρήσουν, κρατούν επίσης τον εαυτό τους έξω ακριβώς από αυτή τη στενή, θερμή σχέσι με τον Δημιουργό μας, που έρχεται με πλήρη αφιέρωσι.

15. Πώς πρέπει ν’ αναπτυχθή επιθυμία για αφιέρωσι και βάπτισμα στις καρδιές των καλής θελήσεως ανθρώπων;

¹⁵ Η εντολή του Ιησού να πορευθούν και μαθητεύσουν ανθρώπους όλων των εθνών, βαπτίζοντάς τους, εδόθη σε πιστούς Χριστιανούς της πρώτης εκκλησίας. Αυτοί οι νομοταγείς εδίδαξαν τη σοβαρότητα του βαπτίσματος στους νέους προσηλύτους. Έτσι και σήμερα, είναι ευθύνη των ωρίμων να διδάξουν τη σοβαρότητα του βαπτίσματος. Αποτελεί μέρος της εποικοδομήσεως των ασθενών, για την οποία οι ισχυροί είναι υπεύθυνοι στον μέγαν Ποιμένα. Με υπομονητική, διακριτική διδασκαλία και παράδειγμα αναπτύσσουν στο νέο άτομο την επιθυμία για βάπτισμα. Αυτό γίνεται βαθμιαίως, αλλ’ από πολύ νωρίς στην εβδομαδιαία οικιακή Γραφική μελέτη που διεξάγομε με το καλής θελήσεως άτομο. Ο Παύλος λέγει: «Διότι “πας όστις επικαλεσθή το όνομα του Ιεχωβά, θέλει σωθή.” Πώς λοιπόν . . . θέλουσιν ακούσει χωρίς να υπάρχη ο κηρύττων;» (Ρωμ. 10:13-14, ΜΝΚ) Με τον ίδιο τρόπο, πώς θα μάθουν οι καλής θελήσεως άνθρωποι το πώς να μεταφράζουν την αλήθεια που έμαθαν προσφάτως σε ζωή του Νέου Κόσμου και αφιέρωσι αν οι ώριμοι Χριστιανοί δεν αναπτύξουν την επιθυμία στις καρδιές αυτών των καλής θελήσεως ατόμων;

16, 17. (α) Θα μπορούσε κανείς να ενθαρρύνη υπερβολικά το να βαπτισθή ένας άλλος; (β) Γιατί πρέπει να φυλάγεται κανείς από πρόωρο βάπτισμα;

¹⁶ Η ενθάρρυνσις του βαπτίσματος μπορεί να γίνη καθ’ υπερβολήν, ως το σημείο που το βάπτισμα δεν αποτελεί πια απόφασι του ατόμου, και τούτο πρέπει ν’ αποφεύγεται. Όλοι οι Χριστιανοί λαμβάνουν προσωπικό ενδιαφέρον για τους μέλλοντας αδελφούς των και θέλουν να κάμουν αυτοί το αναγκαίο αυτό βήμα υπακοής για ζωή και να βαπτισθούν. Κανείς, όμως, Χριστιανός δεν μπορεί να προτρέπη για βάπτισμα έναν άλλον αντίθετα προς τη θέλησί του. Το βάπτισμα ακολουθεί μια μυστική αφιέρωσι της καρδιάς να πράττη το θείο θέλημα του Ιεχωβά. Πρέπει να είναι μια απόφασις από ελευθέρα θέλησι, η απόφασις ενός που γνωρίζει καλά τι περιλαμβάνεται στο βάπτισμα και είναι πρόθυμος να δεχθή τις ευθύνες της υπηρεσίας που συμβαδίζουν μ’ αυτό. Η συνήθεια του να είναι κανείς ευπειθής στους πρεσβυτέρους του, η οποία υπάρχει σε πολλές Ανατολικές χώρες δεν μπορεί να εφαρμοσθή όταν πρόκειται για απόφασι περί βαπτίσματος. Ποτέ δεν πρέπει κανείς να βαπτισθή για ν’ αρέση στους γονείς ή στον ασκούντα επιρροή αρχηγό μιας οικογενείας, ο οποίος θα μπορούσε κατά σύμπτωσιν να είναι μάρτυς του Ιεχωβά.

¹⁷ Πρέπει να φυλάγεται κανείς από πρόωρο βάπτισμα. Βάπτισμα που γίνεται προώρως χωρίς την κατάλληλη εκτίμησι έχει ως αποτέλεσμα το να γίνουν τα άτομα δίγνωμα και να στρέφωνται πάλι στον κόσμο και να ποθούν τα πράγματα που άφησαν πίσω. Το ότι απαιτείται χωρισμός από τον κόσμο πρέπει θετικά να κατανοηθή στην αρχή. Ο Ιησούς είπε: «Ουδείς βαλών την χείρα αυτού επί άροτρον, και βλέπων εις τα οπίσω, είναι αρμόδιος δια την βασιλείαν του Θεού.» (Λουκ. 9:62) Στο 1959 υπήρξαν 86.345 άτομα που έβαλαν το χέρι των στο άροτρο. Είθε ποτέ να μη στραφούν και κυττάξουν τα πράγματα που είναι πίσω!

18, 19. Ποια ευθύνη βαρύνει τους επισκόπους και άλλους ώρίμους Χριστιανούς για τους νέους ενδιαφερομένους;

¹⁸ Στην περίπτωσι του Αιθίοπος ευνούχου, όταν ο Φίλιππος τον άκουσε να διαβάζη την προφητεία του Ησαΐα, τον ερώτησε: «Αρά γε γινώσκεις α αναγινώσκεις;» (Πράξ. 8:30) Αυτό ήταν πράγματι μια εξέτασις του Αιθίοπος και έπειτα, εξηγώντας του τις Γραφές, ο Φίλιππος βεβαιώθηκε ότι ο Αιθίοψ πράγματι εγνώριζε. Ένας οξυδερκής διάκονος μπορεί να τονίση τα πράγματα που ο σπουδαστής χρειάζεται να γνωρίζη με τέτοιον τρόπο ώστε να δη την ανάγκη ν’ αφιερωθή, και ποτέ αυτός δεν θα χρειασθή να παρακληθή ν’ αφιερωθή στον Θεό. Ένας επιδέξιος και οξυδερκής διάκονος γνωρίζει πώς να το πράξη αυτό. Στις Παροιμίες 20:5 (ΜΝΚ) είναι γραμμένο: «Η συμβουλή εν τη καρδία του ανθρώπου είναι ως ύδατα βαθέα· αλλ’ ο συνετός άνθρωπος θέλει ανασύρει αυτήν.» Ο ώριμος διάκονος δεν θα είναι δειλός στο να κάμη γνωστό, στον μέλλοντα υποψήφιο για βάπτισμα, ποιες είναι οι ηθικές απαιτήσεις του Ιεχωβά. Το νέο άτομο θα ζητήση τότε τη συμβουλή του. Εκείνοι που βαστάζουν τα σκεύη του Ιεχωβά πρέπει να είναι καθαροί. Όταν οι ηθικοί κανόνες πρέπει να μεταβληθούν για να γίνη συμμόρφωσις με τις αρχές της Γραφής, χρειάζεται να ανασύρη διακριτικά και έγκαιρα ο διάκονος τα βαθέα ύδατα της συμβουλής έτσι ώστε ο υποψήφιος να μπορέση να διευθετήση εκ νέου τη ζωή του εκεί που είναι ανάγκη. Αν ένας διάκονος υπήρξε δειλός στο να εξάρη αυτά τα πράγματα, ο υποψήφιος μπορεί να χρειασθή ν’ αντιμετωπίση το ζήτημα πολύ αιφνίδια και μπορεί να του έλθη σαν τίναγμα που προκαλείται από ψυχρό νερό.

¹⁹ Οι επίσκοποι και οι οδηγοί μελετών στην οργάνωσι της εκκλησίας λαμβάνουν επίσης ενδιαφέρον για τα νέα άτομα καλής θελήσεως. Στην Πρώτη προς Θεσσαλονικείς Επιστολή, στο δεύτερο κεφάλαιο, εδάφια 3-12, συνοψίζεται ως εξής ο ρόλος του ωρίμου επισκόπου και οδηγού: «Διότι η προτροπή ημών δεν ήτο εκ πλάνης, ουδέ εξ ακαθαρσίας, . . . ούτε λόγον κολακείας μετεχειρίσθημεν ποτέ, καθώς εξεύρετε, ούτε πρόφασιν πλεονεξίας . . . εστάθημεν γλυκείς εν τω μέσω υμών· . . . δια να περιπατήσητε αξίως του Θεού, του προσκαλούντος εμάς εις την εαυτού βασιλείαν και δόξαν.» Η επιθυμία να δώση κανείς τη ζωή του στον Θεό σε αφιέρωσι αναπτύσσεται υπομονητικά από τους ωρίμους διακόνους, επισκόπους και οδηγούς μελετών της εκκλησίας.

20. (α) Ποια συμβουλή δίδεται στο Εκκλησιαστής 5:5, 6; (β) Ποιοι στην εποχή μας μιλούν, πραγματικά, όπως οι απόστολοι, καθώς αναγράφεται στο Ιωάννης 6:68;

²⁰ Τώρα, προτού ένα άτομο αποφασίση ν’ αφιερωθή για να είναι ένας από τους ευπειθείς δούλους του Ιεχωβά, οτιδήποτε και αν του συμβή εξαιτίας τούτου, πρέπει να έχη υπολογίσει τη δαπάνη. Στο βιβλίο του Εκκλησιαστού ή Κοέλεθ (5:5, 6) αναφέρεται: «Κάλλιον να μη ευχηθής, παρά ευχηθείς να μη αποδώσης.» Δεν υπάρχει εξαναγκασμός από τον Θεό σ’ αυτό το ζήτημα. Αλλ’ αν κανείς εγεύθη ότι ο Ιεχωβά είναι αγαθός, θα θέλη αναμφισβήτητα να είναι με το μέρος Του, όπως οι απόστολοι απήντησαν στον Ιησού: «Κύριε, προς τίνα θέλομεν υπάγει; λόγους ζωής αιωνίου έχεις.»—Ιωάν. 6:68.

ΑΠΟ ΠΟΙΟΝ;

21. Από ποιόν πρέπει να τελεσθή το βάπτισμα για να συμφωνή με το θείο θέλημα;

²¹ Και από ποιον πρέπει να βαπτισθή; Σ’ αυτές τις ημέρες της εγκαθιδρυμένης βασιλείας του Θεού, ποιοι άρα γε διακηρύττουν επάνω στη γη αυτούς τους λόγους αιωνίου ζωής; Δεν υπάρχει αμφισβήτησις γι’ αυτό αυτοί είναι οι μάρτυρες του Ιεχωβά, ο λαός επάνω στον οποίον ο Θεός ευηρεστήθη να θέση το άγιό του όνομα και στην φροντίδα του οποίου ενεπιστεύθη τα συμφέροντα της βασιλείας του. Είναι, επομένως, κατάλληλο να εκτελεσθή το βάπτισμα ως σύμβολον αφιερώσεως από έναν απ’ αυτούς τους μάρτυρας και από κανέναν άλλον άνθρωπο. Διευθετήσεις για βάπτισμα γίνονται πάντοτε σε κάθε συνέλευσι περιοχής και περιφερείας των Μαρτύρων, και μπορούν να γίνουν συμπτωματικώς σε τοπικές εκκλησίες όταν το απαιτούν ειδικές περιστάσεις.

22-24. (α) Πρέπει να υποβληθούν στους υποψηφίους ερωτήσεις προτού γίνουν δεκτοί για βάπτισμα; Γιατί; Πώς πρέπει να δοθή απάντησις σ’ αυτές; (β) Ποια είναι η ουσία τής πρώτης ερωτήσεως; (γ) Της δευτέρας;

²² Προτού οι υποψήφιοι γίνουν δεκτοί για βάπτισμα είναι κατάλληλο ν’ απαντήσουν σε δύο ερωτήσεις, για να μπορέσουν όλοι όσοι είναι συναθροισμένοι μαζί τους για την περίπτωσι να είναι μάρτυρες που άκουσαν από τα ίδια τα στόματα των υποψηφίων ότι κατανοούν εκείνο που πράττουν και ότι έκαμαν τα απαιτούμενα βήματα. Εκείνοι που μπορούν ν’ απαντήσουν στις ερωτήσεις καταφατικώς πρέπει να πουν, «Μάλιστα,» έπειτα από κάθε ερώτησι, και πρέπει να το πουν μεγαλοφώνως και ομοφώνως, δηλαδή, όλοι συγχρόνως.

²³ Η πρώτη ερώτησις είναι: Έχετε αναγνωρίσει τον εαυτό σας ενώπιον του Ιεχωβά Θεού ως αμαρτωλόν που έχει ανάγκη σωτηρίας, και έχετε ομολογήσει σ’ αυτόν ότι η σωτηρία αυτή προέρχεται απ’ αυτόν, τον Πατέρα, μέσω του γιου του Ιησού Χριστού;

²⁴ Η δευτέρα ερώτησις είναι: Με βάσι αυτή την πίστι στον Θεό και στην προμήθειά του για σωτηρία, έχετε αφιερωθή ανεπιφύλακτα στον Θεό να πράττετε στο εξής το θέλημά του όπως το αποκαλύπτει σε σας μέσω του Ιησού Χριστού και μέσω της Βίβλου κάτω από τη διαφωτιστική δύναμι του αγίου πνεύματος;

25. Τι πρέπει να θυμούνται οι βαπτιζόμενοι;

²⁵ Ο καθένας που απήντησε «Μάλιστα» σ’ αυτές τις δύο ερωτήσεις είναι εκλέξιμος για βάπτισμα και πρέπει να βαπτισθή στην ίδια συνέλευσι περιοχής ή περιφερείας των μαρτύρων του Ιεχωβά. Οι βαπτιζόμενοι πρέπει να θυμούνται την ημέρα· είναι η ημέρα του συμβολισμού της αφιερώσεώς των, λόγω της οποίας αφιερώσεως λαμβάνουν μια χειροτονία να κηρύττουν τα αγαθά νέα της βασιλείας των ουρανών. Πρέπει να το σημειώσουν αυτό, την ημερομηνία και το έτος, μήπως κάποτε το λησμονήσουν. Και πρέπει να θυμούνται επίσης ότι αυτή η ημέρα μεγάλης και βαθιάς χαράς δεν είναι καιρός για να δείξη κανείς φαιδρότητα ή φανατισμό· είναι μια σοβαρή περίπτωσις, και εκείνοι που υποβάλλονται σε βάπτισμα πρέπει να έχουν μια διάθεσι προσευχής, όπως ακριβώς διαβάζομε για τον Ιησούν, ότι προσηύχετο όταν ανεδύθη από το νερό.—Λουκ. 3:21.

26. Τι πρέπει να πράξουν τώρα όλοι όσοι μαθαίνουν την αλήθεια και τάσσονται υπέρ του Θεού;

²⁶ Το τέλος της υποθέσεως, λοιπόν, είναι, ότι αρμόζει σε όλους όσοι μαθαίνουν την αλήθεια για τον Ιεχωβά Θεό και τον Υιό του, τον Λυτρωτή και Σωτήρα του ανθρώπου, και τάσσονται με αφιέρωσι παρά το πλευρόν του Δημιουργού, να βαπτισθούν χωρίς αναβολή για συμβολισμό της αφιερώσεως, σύμφωνα με το θείο θέλημα, και έπειτα να εξακολουθήσουν να υπακούουν στοργικά σ’ αυτό το θέλημα. Διότι ‘όστις πράττει το θέλημα του Θεού, μένει εις τον αιώνα’.—1 Ιωάν. 2:17.