Ερωτήσεις Από Αναγνώστας
● Πώς μπορεί να λεχθή ότι ο Χριστός στη δευτέρα του Παρουσία είναι ως ένα αόρατο πνεύμα και όχι ως ένα ορατό σώμα, αν έχωμε υπ’ όψι το Αποκάλυψις 1:7;—Ι. Ε., Ιλλινόις.
Το Ιωάννης 14:19 λέγει καθαρά ότι ο Χριστός δεν θα επανέλθη σε ορατή μορφή: «Έτι ολίγον, και ο κόσμος πλέον δεν με βλέπει.» Μετά τον θάνατό του ως ανθρωπίνου πλάσματος ανεστήθη πνευματικόν πλάσμα, αόρατο σε ανθρώπινα μάτια, και σ’ αυτή την αόρατη πνευματική μορφή θα παραμείνη στον καιρό της δευτέρας παρουσίας του. Αυτό δεν αντικρούεται από το Πράξεις 1:11, σχετικά με την ανάληψι του Ιησού: «Ούτος ο Ιησούς, όστις ανελήφθη αφ’ υμών εις τον ουρανόν, θέλει ελθεί ούτω, καθ’ ον τρόπον είδετε αυτόν πορευόμενον εις τον ουρανόν.» Αυτό δεν λέγει ότι οι μαθηταί εκείνοι που τον είδαν ν’ αναλαμβάνεται θα τον έβλεπαν, να επανέρχεται, ούτε λέγει ότι όσοι θα ήσαν στη γη επάνω στο μέλλον θα τον έβλεπαν σε ορατή μορφή. Εκείνοι δεν εξήταζαν διόλου το ζήτημα της μορφής του σχετικά με τη δευτέρα του παρουσία, αλλά μιλούσαν για την έλευσί του ότι θα εγίνετο με τον ίδιο τρόπο που έγινε και η αναχώρησίς του. Ο τρόπος με τον οποίον απήλθε , ήταν ήρεμος, χωρίς μεγάλη επίδειξι από τον ουρανό, και χωρίς να παρατηρηθή από τον άπιστο κόσμο υπό τον Σατανά. Αυτό συμφωνεί με τον τρόπο που λέγουν άλλα Γραφικά εδάφια ότι θα ήρχετο πάλι και θα ήταν παρών.
Το ερώτημα, όμως, είναι πώς αυτή η άποψις εναρμονίζεται με το Αποκάλυψις 1:7; Το εδάφιον αυτό λέγει: «Ιδού, έρχεται μετά των νεφελών, και θέλει ιδεί αυτόν πας οφθαλμός, και εκείνοι οίτινες εξεκέντησαν αυτόν· και θέλουσι θρηνήσει επ’ αυτόν πάσαι αι φυλαί της γης.» Η Αποκάλυψις είναι γραμμένη σε γλώσσα συμβολική, το εδάφιο δε αυτό είναι εν μέρει συμβολικό. Σε όλο αυτό το βιβλίο χρησιμοποιούνται συμβολικά ‘νεφέλαι’ και συνεπώς παριστάνουν κάτι άλλο παρά κατά γράμμα σύννεφα στον ουρανό. Αν ο Χριστός ήρχετο με ανθρώπινο σώμα, ασφαλώς δεν θα μπορούσε κάθε μάτι επάνω στη γη να τον δη δια μιας· αυτό λοιπόν δεν πρέπει να είναι κατά γράμμα. Εκείνοι που τον εξεκέντησαν είναι νεκροί και δεν θα μπορούσαν να τον ιδούν. Γι’ αυτό η θέα του και η εκκέντησίς του πρέπει να είναι συμβολικά.
Οι μαθηταί του Ιησού τον ερώτησαν: «Τι το σημείον της παρουσίας σου, και της συντελείας του αιώνος;» Εις απάντησιν ο Ιησούς προείπε συμβάντα και συνθήκες που θα αποτελούσαν ορατή αντανάκλασι της αοράτου δευτέρας παρουσίας του. Αν η παρουσία του επρόκειτο να είναι ορατή σε ανθρώπινη μορφή, δεν θα εχρειάζοντο οι πολλές φυσικές αποδείξεις ως σημείον που θα εσήμαινε την παρουσία του. Μεταξύ των αποδείξεων αυτών θα ήταν η πάγκοσμια διακήρυξις των αγαθών νέων της βασιλείας του Χριστού. (Ματθ. 24:3-21) Αυτό το κήρυγμα, μαζί με τις άλλες ορατές προειπωμένες αποδείξεις, διαφωτίζει πολλούς να ιδούν με τους ‘οφθαλμούς του νοός των’ τη δευτέρα παρουσία του Χριστού. (Εφεσ. 1:18) Αλλά όσον αφορά την πλειονότητα, οι οφθαλμοί της νοήσεώς των δεν θα διακρίνουν την αόρατη παρουσία του ώσπου αυτή να εκδηλωθή στη μεγάλη θλίψι του Αρμαγεδδώνος. Τότε όλες οι φυλές της γης θα θλίβουν λόγω της καταστροφής που επεφυλάχθη γι’ αυτές, θα θλιβούν δε με ιδιοτελή θλίψι για τη δική τους αθλία κατάστασι και όχι με θλίψι μετανοίας για τις αδικοπραγίες τους. Τότε, το αργότερο, κάθε οφθαλμός θα τον ιδή σε δράσι στην καταστροφή του Αρμαγεδδώνος, και θα γνωρίσουν ότι είναι παρών και ότι ο Ιεχωβά είναι υπέρτατος.—2 Θεσ. 1:6-10· 2:8.
Πώς μερικοί απ’ αυτούς τον εκκεντούν συμβολικά; Διώκοντας τους ακολούθους του που είναι τώρα στη γη. Ο Ιησούς προείπε ότι στον παρόντα καιρό θα διεχώριζε τους ανθρώπους όπως ένας ποιμήν διαχωρίζει τα πρόβατα από τα ερίφια. Τα πρόβατα λαμβάνουν ζωή διότι έδωσαν στον Χριστό τροφή όταν πεινούσε, του έδωσαν να πίη όταν διψούσε, τον υπεδέχθησαν φιλόξενα όταν ήταν ξένος, τον ενέδυσαν όταν ήταν γυμνός, τον περιποιήθηκαν όταν ήταν ασθενής, και τον επεσκέφθησαν όταν ήταν στη φυλακή. Επειδή, όμως, ο Χριστός δεν είναι σωματικώς παρών για να τύχη αυτής της μεταχειρίσεως, τα πρόβατα ρωτούν πότε τα έκαμαν αυτά υπέρ αυτού. Αυτός απαντά: «Καθ’ όσον εκάμετε εις ένα τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εις εμέ εκάμετε.» Τα ερίφια κατεδικάσθησαν διότι δεν έκαμαν κανένα απ’ αυτά τα πράγματα υπέρ του Χριστού, εφόσον δεν έκαμαν καμμιά απ’ αυτές τις καλωσύνες στους ακολούθους του. (Ματθ. 25:31-46) Όταν ο εκ Ταρσού Σαούλ κατεδίωκε τους ακολούθους του Χριστού, ο Ιησούς ενεφανίσθη σ’ αυτόν θαυματουργικά και είπε: «Σαούλ, Σαούλ, τι με διώκεις;» Ο Σαούλ ερώτησε ποιος ήταν εκείνος που μιλούσε, η δε απάντησις ήταν αυτή: «Εγώ είμαι Ιησούς τον οποίον συ διώκεις.» (Πράξ. 9:4, 5) Έτσι, λοιπόν, με το να διώκουν και να εκκεντούν τους ακολούθους του Χριστού άτομα επάνω στη γη σήμερα μπορούν να θεωρηθούν ως «εκείνοι οίτινες εξεκέντησαν αυτόν».
● Το Ιεζεκιήλ 3:18 λέγει ότι αν ο φύλαξ δεν δώση την προειδοποίηση ο άνομος θα πεθάνη, αλλά το αίμα του θα εζητείτο από τον άπιστο φύλακα. Δεν αντιφάσκει αυτό με τα λόγια του Ιησού ότι αν οι ανθρώπινοι κήρυκες εσιωπούσαν, οι λίθοι θα έκραζαν;—Ρ. I., Ινδονησία.
Δεν υπάρχει αντίφασις, διότι τα δύο αυτά εδάφια αναφέρονται σε διάφορα πράγματα, και συνεπώς δεν πρέπει ν’ αντιπαραβληθούν. Το Ιεζεκιήλ 3:18 δείχνει την ευθύνη της τάξεως του φύλακος του Ιεχωβά να διασαλπίση την προειδοποίησι. Αν δεν διεσαλπίζετο η προειδοποίησις και κατεστρέφετο ο άνομος, δεν θα εγίνετο αδικία, διότι ο άνομος θα πέθαινε από την ίδια του ανομία. Εν τούτοις, μεγάλη ευθύνη θα εβάρυνε τον σιωπηλό φύλακα. Οι προφητείες, όμως, δείχνουν ότι το ευαγγέλιον της Βασιλείας θα κηρυχθή σε όλη την οικουμένη ως προειδοποίησις προτού εκραγή ο Αρμαγεδδών. Η τάξις του φύλακος θα εκτελέση πιστά το έργον ως το σημείο που ο Ιεχωβά θεωρεί αναγκαίον, και στον Αρμαγεδδώνα όλοι θα υπαχθούν σε ατομική ή οικογενειακή ή κοινοτική ευθύνη ενώπιον του Θεού. Άτομα της τάξεως του φύλακος, που αρνούνται να διασαλπίσουν την προειδοποίησι, θα τηρηθούν υπεύθυνα από τον Θεό και θα εκτελεσθούν γι’ αυτή την παράλειψι που θα άφηνε τους άλλους να πεθάνουν χωρίς προειδοποίησι.
Ήταν διαφορετική η κατάστασις όταν ο Ιησούς μπήκε στην Ιερουσαλήμ και προσεφέρθη ως Βασιλεύς. Γι’ αυτή την είσοδό του διαβάζομε: «Και ότε επλησίαζεν ήδη εις την κατάβασιν του όρους των Ελαίων, ήρχισαν άπαν το πλήθος των μαθητών χαίροντες να υμνώσι τον Θεόν μεγαλοφώνως δια πάντα τα θαύματα τα οποία είδον, λέγοντες, Ευλογημένος ο ερχόμενος Βασιλεύς εν ονόματι του Ιεχωβά· ειρήνη εν ουρανώ, και δόξα εν υψίστοις. Και τινές των Φαρισαίων από του όχλου είπον προς αυτόν, Διδάσκαλε, επίπληξον τους μαθητάς σου. Και αποκριθείς είπε προς αυτούς, Σας λέγω, ότι αν ούτοι σιωπήσωσιν, οι λίθοι θέλουσι φωνάξει.» (Λουκ. 19:37-40, ΜΝΚ) Εδώ δεν έλεγε ότι αν όλοι οι κήρυκες τους οποίους αυτός είχε διδάξει και εκπαιδεύσει σιωπούσαν, οι λίθοι θα έκαναν το έργον της κηρύξεως, αλλά μάλλον ανεφέρετο στην ειδική διακήρυξι που έκαναν τότε οι μαθηταί του και στην οποίαν αντέτειναν οι Φαρισαίοι. Οι μαθηταί του εκφωνούσαν τα ανωτέρω λόγια από τον Ψαλμό 118:26, τα οποία έπρεπε να εκφωνηθούν σ’ αυτήν ακριβώς την περίπτωσι. Ο προφητικός αυτός Ψαλμός τον οποίον είχε εμπνεύσει ο Ιεχωβά ασφαλώς θα εξεπληρώνετο, διότι οι λόγοι του Ιεχωβά δεν επιστρέφουν σ’ αυτόν κενοί. (Ησ. 55:11) Αν αυτό εγίνετο αναγκαίον από μια καταναγκαστική κατασιώπησι των μαθητών του, οι ίδιες οι πέτρες θα ανέκραζαν εις εκπλήρωσιν του Ψαλμού 118:26.
Ας λεχθή με την ευκαιρία αυτή ότι ο Ιησούς εννοούσε κατά γράμμα λίθους. Ο Θεός μπορούσε να τους κάμη να κράξουν προς εκπλήρωσιν της προφητείας ευκολώτερα από όσο μπορούμε εμείς να παίξωμε μια πλάκα γραμμοφώνου. Το Αββακούμ 2:11 ομιλεί για ένα λίθον που βοούσε από τον τοίχο για μαρτυρία εναντίον ενός ατόμου που τον έκτισε διαπράττοντας κλοπή, καταδυνάστευσι και φόνον άλλων. Θα ήταν εσφαλμένο να πούμε ότι οι λίθοι που ενοούντο εδώ ήσαν άγγελοι, οι οποίοι χαρακτηρίζονται ως ‘πύρινοι λίθοι’. (Ιεζ. 28:14) Ο Ιησούς δεν ωμιλούσε εδώ με σκοτεινούς ή συμβολικούς λόγους, αλλά με απλές, δυνατές, κατά γράμμα εκφράσεις. Ούτε είχε εδώ υπ’ όψιν του ο Ιησούς την επιστήμη της αρχαιολογίας, η οποία προσφάτως επεβεβαίωσε πολλές Βιβλικές ιστορίες και προφητείες, ενίοτε με ανακάλυψι μνημείων ή άλλων λιθίνων αντικειμένων. Υπήρχαν ειδικά λόγια που έπρεπε τότε να εκφωνηθούν και αν δεν τα εκφωνούσαν οι μαθηταί του Ιησού, οι ίδιοι οι λίθοι θα το έκαναν αυτό.
Γι’ αυτό η δήλωσις του Ιησού για τους λίθους εφηρμόζετο σ’ εκείνη την εποχή καθώς και στο σύγχρονο παράλληλο της προσφοράς του Ιησού ως του Θεμελίου Λίθου της Σιών στο έτος 1918, ενώ το εδάφιο Ιεζεκιήλ 3:18 εφαρμόζεται τώρα στην επίδοσι της προειδοποιήσεως για τον Αρμαγεδδώνα. Τα δύο αυτά χωρία, που αναφέρονται σε διαφορετικά πράγματα, δεν μπορούν να παραβληθούν σαν να ήσαν παράλληλα. Η προειδοποίησις πρέπει να δοθή τώρα. Μια τάξις φύλακος θα δώση τώρα την προειδοποίησι, διότι οι πιστοί φύλακες θα το πράξουν αυτό, μολονότι οι άπιστοι φύλακες μπορεί να μην το πράξουν. Οι προφητείες δείχνουν ότι οι πιστοί μάρτυρες του Ιεχωβά θα το επιτελέσουν αυτό υπό την διεύθυνσι του Χριστού Ιησού.—Ματθ. 24:14· Πράξ. 1:8.