Οι Χριστιανοί Πρέπει ν’ Αναμένουν Διωγμό

«Πάντες δε οι θέλοντες να ζώσιν ευσεβώς εν Χριστώ Ιησού, θέλουσι διωχθή.»​—2 Τιμ. 3:12.

 1. Καθώς διαβάζομε την αφήγησι της Γραφής για διωγμό δούλων του Θεού, ποιες ερωτήσεις μας έρχονται στο νου;

ΟΠΟΙΟΣ έχει διαβάσει τη Γραφή είναι εξοικειωμένος με τις πολλές αφηγήσεις διωγμού δούλων του Θεού, εξαιτίας της πιστότητός των στην υπηρεσία του. Αυτός ο διωγμός έχει λάβει μορφή προφορικών ύβρεων, φυλακίσεως, δαρμού, ακόμη και θανάτου. Εξέχοντα παραδείγματα πιστότητος ενώπιον διωγμού είναι ο Ιώβ, ο Δανιήλ όταν ήταν στο λάκκο των λεόντων, ο Παύλος ο οποίος ‘έλαβε πληγάς τεσσαράκοντα παρά μίαν’, και, προ παντός, ο Χριστός Ιησούς ο οποίος παρέδωκε τη ζωή του στους διώκτας. Το ενδέκατο κεφάλαιο του βιβλίου προς Εβραίους δίνει την περιγραφή των παθημάτων πιστών δούλων του Θεού της προ-Χριστιανικής εποχής: «Ελιθοθολήθησαν, επριονίσθησαν, επειράσθησαν, με σφαγήν μαχαίρας απέθανον, περιεπλανήθησαν με δέρματα προβάτων, με δέρματα αιγών· υστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι . . . Πλανώμενοι εν ερημίαις και όρεσι και σπηλαίοις και ταις τρύπαις της γης.» Και καθώς διαβάζομε αυτή τη ζωηρή αφήγησι παρακινούμεθα να ρωτήσωμε; Γιατί; Ναι, γιατί πρέπει ένας πιστός δούλος του Θεού να υποστή τέτοια κακή μεταχείρισι; Δεν θα μπορούσε να τον προστατεύση ο Θεός; Και, άρα γε, πρέπει οι σημερινοί Χριστιανοί ν’ αναμένουν τέτοιο διωγμό; Αν ναι, πώς μπορούν να τον υπομένουν πιστά και να βγουν νικηταί;​—2 Κορ. 11:24· Εβρ. 11:37, 38.

ΓΙΑΤΙ ΔΙΩΚΟΝΤΑΙ;

2, 3. (α) Πού πρέπει να στραφούμε για να βρούμε την αρχή αυτή του διωγμού; (β) Τι είναι εκείνο που ωδήγησε σε εχθρότητα μεταξύ του Σατανά και των δούλων του Ιεχωβά;

² Για την αρχή αυτή του διωγμού και την αιτία του πρέπει να ανατρέξωμε στην αρχή της Βίβλου και να την βρούμε στα πρώτα τρία κεφάλαια της Γενέσεως. Εκεί διαβάζομε για τη δημιουργία της γης και τη διαμόρφωσί της για ανθρώπινη κατοικία. Τελικά, φθάνομε στην αφήγησι της δημιουργίας του πρώτου ανθρώπου, του Αδάμ, και κατόπιν της συζύγου του, της Εύας. Στοργικά, ο Θεός τους έδωσε οδηγίες για να ζουν και να διάγουν σε αρμονία με τον Δημιουργό τους. Τους εδόθη μεγάλη ελευθερία να κυκλοφορούν μέσα στην παραδεισιακή κατοικία των και να τρώγουν από τους καρπούς και τη βλάστησι που εύρισκαν εκεί. Μια προσθήκη στη χαρά τους ήταν η στοργική κυριαρχία που τους εδόθη επάνω στη ζωϊκή κτίσι μέσα στον κήπο, και η θαυμασία προοπτική ν’ αναθρέψουν μια οικογένεια μέσα σ’ αυτές τις χαρούμενες συνθήκες. (Γέν. 1:28-30) Δικαίως, ο Θεός τους έδωσε την απαίτησι της υπακοής σ’ αυτόν, και αυτό εσήμαινε αποχή από τη βρώσι του καρπού ενός ωρισμένου δένδρου μέσα στον κήπο. Φυσικά, αυτό δεν ήταν μια βαριά δοκιμασία, εφόσον υπήρχαν πολλά άλλα δένδρα από τα οποία μπορούσαν να φάνε όσο ήθελαν. (Γέν. 2:17) Ο Θεός δεν τους απέκρυψε το γεγονός ότι ανυπακοή σ’ αυτή την απλή απαίτησι θα εσήμαινε απώλεια της ζωής των.

³ Σ’ αυτό το σημείο ένας τρίτος εισήλθε στον κήπο υπό τη μορφή ενός όφεως. Ομιλώντας με πανουργία στη γυναίκα, την δελέασε με ψευδείς υποσχέσεις να φάγη από τον απαγορευμένο καρπό. Αργότερα, ο Αδάμ έγινε αλληλέγγυος μαζί της σ’ αυτή την πράξι στασιασμού κατά του Θεού. Γι’ αυτό δικαίως κατεδικάσθησαν σε θάνατο από τον Θεό. Προχωρώντας περαιτέρω για ν’ ασχοληθή με τον όφι, ο Θεός είπε: «Και έχθραν θέλω στήσει αναμέσον σου και της γυναικός, και αναμέσον του σπέρματός σου και του σπέρματος αυτής· αυτό [αυτός, ΜΝΚ] θέλει σου συντρίψει την κεφαλήν, και συ θέλεις κεντήσει [συντρίψει, ΜΝΚ] την πτέρναν αυτού.» (Γεν. 3:15) Ο όφις, που νοείται στην πραγματικότητα, ορίζεται αλλού ως Σατανάς ή Διάβολος. (Αποκάλ. 12:9) Η γυνή αποδεικνύεται ότι είναι η μεγάλη ουρανία οργάνωσις των αγίων πλασμάτων του Θεού, που παρουσιάζεται ως σύζυγός του. (Αποκάλ. 12:1-6· Ησ. 54:1-6) Σ’ αυτή την απόφασι που εξεφέρθη εναντίον του Σατανά, ο Ιεχωβά Θεός εθέσπισε ότι εχθρότης ή μίσος θα υπήρχε μεταξύ του Σατανά και του σπέρματος ή γόνου της γυναικός του Θεού. Μόνο η τελική καταστροφή του Σατανά θα έθετε τέλος σ’ αυτή την εχθρότητα.

 4. Πώς εξεδηλώθη η εχθρότης του Σατανά, και γιατί, ειδικώς σ’ αυτή την περίοδο του χρόνου, οφείλομε να είμεθα έτοιμοι να υπομείνωμε διωγμό;

⁴ Ο ονειδισμός και ο διωγμός που επεσωρεύθη στους δούλους του αληθινού Θεού από τότε υπήρξε η έκφρασις της εχθρότητος του Σατανά όπως προελέχθη από τον Ιεχωβά. Με το ν’ ανθίσταται έτσι βιαίως στους δούλους του Θεού, ο Σατανάς προσπάθησε να τους κάνη να στραφούν κατά του Ιεχωβά, όπως ακριβώς επέτυχε στην περίπτωσι του πρώτου ανθρωπίνου ζεύγους. Αυτό το φλογερό μίσος του Σατανά δεν έσβυσε στη διάρκεια των έξη χιλιάδων περίπου ετών από τότε που άρχισε στην Εδέμ. Την εποχή του Ιησού εφλέγετο μανιωδώς εναντίον του καθώς ο Σατανάς προσπαθούσε να καταπνίξη το υποσχεμένο ‘σπέρμα της γυναικός’. Ο Ιησούς προειδοποίησε τους ακολούθους του ότι ο ίδιος διωγμός θα συσωρεύετο κι επάνω σ’ αυτούς. «Ενθυμείσθε τον λόγον, τον οποίον εγώ είπον προς εσάς, Δεν είναι δούλος μεγαλήτερος του κυρίου αυτού. Εάν εμέ εδίωξαν, και σας θέλουσι διώξει.» (Ιωάν. 15:20) Και τώρα, στον καιρό του τέλους αυτού του συστήματος πραγμάτων, η εχθρότης του Σατανά εναντίον των δούλων του Ιεχωβά φθάνει σε νέα ύψη βίας και μανίας, ακριβώς όπως ο Ιωάννης είπε στα εδάφια Αποκάλυψης 12:13-17. Ναι, γνωρίζει πολύ καλά ότι το τέλος του πλησιάζει (Αποκάλ. 12:12), και δεν θα παραιτηθή από το να εκφράση την πιο πικρή εχθρότητά του εναντίον όλων εκείνων οι οποίοι υπηρετούν τον Ιεχωβά. Αυτή η εχθρότης θα εξαφανισθή μόνο όταν «ο όφις ο αρχαίος, ο καλούμενος Διάβολος, και ο Σατανάς», συντριβή κάτω από την πτέρνα του σπέρματος της γυναικός του Θεού αμέσως μετά τον Αρμαγεδδώνα. Έτσι, οφείλομε να ετοιμασθούμε για να υπομείνωμε στο διωγμό.​—Αποκάλ. 12:9· 19:11 έως 20:3.

ΔΙΑΦΟΡΑ ΕΙΔΗ ΔΙΩΓΜΟΥ

 5. Ποια είναι μια από τις πιο ήπιες μορφές διωγμού, και πρέπει αυτό να μας τρομάξη;

⁵ Σε όλη τη Γραφή διαβάζομε για πολλά και διάφορα είδη διωγμού που εχρησιμοποιήθησαν από τον αντίπαλο εναντίον των πιστών δούλων του Ιεχωβά, όλα δε αυτά εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται από αυτόν σήμερα. Ένας από τους πιο ηπίους τρόπους διωγμού είναι η προφορική ύβρις. Σκοπός αυτής είναι όχι μόνο να κάνη τον δούλο του Θεού ν’ αποσυρθή αλλά, επίσης, να δηλητηριάση τις διάνοιες άλλων, ώστε να μη προσέξουν το κήρυγμα των αγαθών νέων. Φυσικά, σε κανένα δεν αρέσει να εκσφενδονίζουν εναντίον του μια χυδαία γλώσσα ή να λένε ψεύδη γι’ αυτόν. Αλλά ο Ιησούς είπε ότι αυτό δεν ήταν αιτία για να τρομοκρατηθή ένας αλλά, μάλλον το αντίθετο. «Μακάριοι είσθε, όταν σας ονειδίσωσι και διώξωσι, και είπωσιν εναντίον σας πάντα κακόν λόγον ψευδόμενοι, ένεκεν εμού.» Και γιατί ακριβώς να είμεθα μακάριοι κάτω από τέτοια δυσάρεστη μεταχείρισι; «Χαίρετε και αγαλλιάσθε, διότι ο μισθός σας είναι πολύς εν τοις ουρανοίς· επειδή ούτως εδίωξαν τους προφήτας τους προ υμών.»​—Ματθ. 5:11, 12.

 6. Τι είπε ο Ιησούς για την εναντίωσι από συγγενείς, και πώς η πείρα του Ιώβ μάς βοηθεί να την υπομείνωμε;

⁶ Μια πιο λεπτή μορφή διωγμού που είναι συχνά πολύ δύσκολο να βαστάση ένας είναι η εναντίωσις από τους συγγενείς. Κάποτε Χριστιανοί που έχουν προσφάτως μεταστραφή διαπιστώνουν ότι συγγενείς των τους οποίους αγαπούν πολύ και που ήσαν πάντοτε πολύ κοντά τους αρχίζουν τώρα να εναντιώνωνται και να τους διώκουν εξαιτίας του νέου τρόπου των ζωής. Ο πιστός Ιώβ το υπέστη αυτό όταν ήταν στο κορύφωμα των βασάνων του. Αφού έχασε το κάθε τι, που είχε, η σύζυγός του εστράφη εναντίον του, λέγοντας: «Έτι κρατείς την ακεραιότητά σου; βλασφήμησον τον Θεόν, και απόθανε.» (Ιώβ 2:9· 19:17) Αλλά ο Ιώβ, μολονότι υπέφερε μεγάλους πόνους και, χωρίς αμφιβολία, επληγώθη στο ευαίσθητο σημείο από αυτή τη βάρβαρη επίθεσι εκ μέρους κάποιου, που θα έπρεπε να τον παρηγορήση, διεκράτησε την ακεραιότητά του στον Ιεχωβά. Έτσι πρέπει να ενεργήσωμε κι εμείς κάτω από όμοιες δοκιμασίες μολονότι αυτό φαίνεται σκληρό. Ο Ιησούς είπε ότι έτσι θα συνέβαινε: «Διότι ήλθον να διαχωρίσω άνθρωπον κατά του πατρός αυτού, και θυγατέρα κατά της μητρός αυτής, και νύμφη κατά της πενθεράς αυτής. Και εχθροί του ανθρώπου θέλουσιν είσθαι οι οικιακοί αυτού.»​—Ματθ. 10:35, 36.

 7. Ποια είναι η ορθή στάσις απέναντι στη φυλάκισι ως μέσον διωγμού;

⁷ Μία μέθοδος διωγμού την οποίαν ευνοεί και χρησιμοποιεί ο Σατανάς είναι η φυλάκισις. Την έχει χρησιμοποιήσει συχνά αυτή τη μέθοδο ύστερα από ψευδείς κατηγορίες, όπως στην περίπτωσι του γυιού του Ιακώβ Ιωσήφ, ο οποίος ερρίφθη σε μια Αιγυπτιακή φυλακή με την ψευδή κατηγορία ότι απεπειράθη να βιάση τη σύζυγο του κυρίου του. Αυτό πρέπει να ήταν πολύ σοβαρό να το βαστάση ο Ιωσήφ, όταν εγνώριζε πολύ καλά ότι ήταν αθώος αυτής της κατηγορίας. Τι έκαμε; Μήπως εδραπέτευσε από τη φυλακή για να ελευθερωθή και να προσπαθήση να υπερασπίση τον εαυτό του από τις ψευδείς κατηγορίες; Όχι, ο Ιωσήφ δεν έκανε, καθόλου, ένα τέτοιο πράγμα. Ανέμενε υπομονητικά να τον ελευθερώση ο Ιεχωβά στον δικό Του καιρό και τρόπο. Αυτό ακριβώς είναι εκείνο που έκανε ο Ιεχωβά, και αυτό κατέληξε στην εξύψωσι του Ιωσήφ σε μια υψηλή θέσι υπό τον Φαραώ και την χρησιμοποίησί του περαιτέρω από τον Ιεχωβά για τη δόξα Του και τον αίνο Του. Τι θαυμασία ανταμοιβή για την πιστή υπομονή του Ιωσήφ κάτω από διωγμό!

 8. Από ποια άλλα παραδείγματα δούλων του Ιεχωβά μπορούμε ν’ αντλήσωμε θάρρος;

⁸ Άλλοι δούλοι του Θεού, όπως ο προφήτης Ιερεμίας και ο απόστολος Παύλος είχαν ριφθή στη φυλακή εξαιτίας της παρρησίας με την οποία λαλούσαν την αλήθεια του Λόγου του Θεού μολονότι τους είχαν απαγορεύσει να το πράξουν. Πάντοτε η δημοσία διακήρυξις των αληθειών των βουλών του Θεού είναι εκείνο που επιθυμεί να σταματήση ο αντίπαλος. Εξαιτίας της πιστότητός των ως μαρτύρων του Ιεχωβά που κηρύττουν τ’ αγαθά νέα χιλιάδες αδελφοί μας είχαν ριφθή σε φυλακές και σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως στη Γερμανία του Χίτλερ. Χιλιάδες άλλοι υπέστησαν παρόμοιο διωγμό σε Κομμουνιστικές φυλακές-στρατόπεδα. Ένας αδελφός ο οποίος απελύθη προσφάτως εδαπάνησε είκοσι τέσσερα χρόνια σε Ναζιστικές και Κομμουνιστικές φυλακές και αρνήθηκε να συμβιβασθή. Πολλοί από αυτούς που ήσαν σε Ναζιστικές φυλακές θα μπορούσαν να είχαν εξαγοράσει την απόλυσί τους με το να αρνηθούν την πίστι τους, αλλά ποτέ δεν το σκέφθηκαν αυτό ούτε ένα λεπτό. Πράγματι, εξακολούθησαν να κηρύττουν στη φυλακή και βρήκαν πολλά «πρόβατα» του Ιεχωβά εκεί. Σε όλες αυτές τις δοκιμασίες εστηρίζοντο από την υπόσχεσι του Θεού στο εδάφιο Αποκάλυψις 2:10: «Μη φοβού μηδέν εκ των όσα μέλλεις να πάθης· ιδού, ο διάβολος μέλλει να βάλη τινάς εξ υμών εις φυλακήν, δια να δοκιμασθήτε.» Ναι, ‘εδοκιμάσθησαν’ και επείσθησαν οι ίδιοι ότι ο Ιεχωβά μπορεί να τους ελευθερώση.

 9. Πώς ο αντίπαλος εχρησιμοποίησε σωματική βία ως μια μορφή διωγμού;

⁹ Προχωρώντας πέραν από μια απλή φυλάκισι, ο διωγμός στα Βιβλικά χρόνια έπαιρνε συχνά τη μορφή βιαίας σωματικής κακοποιήσεως. Το Ανώτατο Ιουδαϊκό Δικαστήριο για να τους αποθαρρύνη από το να κηρύττουν την ανάστασι του Ιησού διέταξε να μαστιγωθούν. (Πράξ. 5:40) Τον Παύλο και τον Σίλα τους διέσχισαν τα ιμάτια και τους ερράβδισαν στους Φιλίππους εξαιτίας της Χριστιανικής των ιεραποστολικής δράσεως. (Πράξ. 16:22, 23) Πιο προσφάτως ακόμη, στην Αφρική, εκατοντάδες αδελφών μας εκυκλώθησαν από στρατιώτες και εδάρησαν αγρίως με τον υποκόπανο του όπλου για να εξαναγκασθούν ν’ αποδώσουν λατρεία με ειδωλολατρικό τρόπο σ’ ένα εθνικό έμβλημα.

10. Πώς εχρησιμοποιήθη οχλαγωγία εναντίων Χριστιανών;

¹⁰ Η οχλαγωγία είναι ένα άλλο όπλο διωγμού που χρησιμοποίησε ο Σατανάς τόσο στα Βιβλικά χρόνια όσο και σήμερα. Εχρησιμοποιήθη από τους Ιουδαίους εναντίον του Ιησού Χριστού, όταν το θαρραλέο κήρυγμά του στη συναγωγή στη γενέτειρά του Ναζαρέτ προσέβαλε τη θρησκευτική τους ευαισθησία. (Λουκ. 4:28, 29) Ο απόστολος Παύλος είχε γίνει αντικείμενοι οχλαγωγίας τουλάχιστον σε δύο περιπτώσεις, στη Θεσσαλονίκη και στα Λύστρα όπου ο Παύλος ελιθοβολήθη τόσο πολύ από τον όχλο ώστε τον έσυραν έξω από την πόλι και τον εγκατέλειψαν ως νεκρό. Αλλά ο Παύλος ανέλαβε δυνάμεις και, με αξιοθαύμαστο θάρρος, επέστρεψε στην πόλι για να ενισχύση τους εκεί αδελφούς και να τους ενθαρρύνη να παραμείνουν στην πίστι, λέγοντας: «Δια πολλών θλίψεων πρέπει να εισέλθωμεν εις την βασιλείαν του Θεού.» (Πράξ. 14:19-22· 17:5) Χιλιάδες αδελφοί μας στις Ηνωμένες Πολιτείες και σε άλλες χώρες υπέμειναν με θάρρος οχλαγωγίες στα πρόσφατα χρόνια και ενισχύθη από αυτό η πίστις των.

11. (α) Ποιο είναι το τελευταίο όπλο των διωκτών, και ποια ενθαρρυντικά παραδείγματα πιστότητος μέχρι θανάτου έχομε; (β) Τι μπορεί να μας ενισχύση σε πιστότητα μπροστά σε βίαιο θάνατο;

¹¹ Το τελευταίο όπλο των διωκτών είναι ο θάνατος. Και αυτό επίσης έχει χρησιμοποιηθή σε μεγάλη έκτασι από τον Σατανά καθώς του επετράπη από τον Ιεχωβά. Στις αρχές της νεαράς Χριστιανικής εκκλησίας οι αδελφοί ενισχύθησαν από το έξοχο παράδειγμα του Στεφάνου, ο οποίος ελιθοβολήθη ως το θάνατο από ένα φανατικό όχλο Ιουδαίων θρησκευτικών ηγετών. Αργότερα, ο απόστολος Ιάκωβος εθανατώθη με μάχαιρα από τον Ηρώδη Αγρίππα Α΄. (Πράξ. 7:57-60· 12:1, 2) Το καλύτερο παράδειγμα πιστότητος μέχρι θανάτου κάτω από διωγμό είναι ο Κύριος Ιησούς Χριστός. Σχετικά με αυτόν ο Παύλος λέγει: «Υπέρ της χαράς της προκειμένης εις αυτόν, υπέφερε σταυρόν, καταφρονήσας την αισχύνην, και εκάθισεν εν δεξιά του θρόνου του Θεού.» (Εβρ. 12:2) Χρειάζεται θάρρος για να παραμείνη ένας σταθερός μπροστά στον βέβαιο θάνατο. Το θάρρος κατέστησε ικανόν τον Ιωνάθαν Σταρκ ν’ αντιμετώπιση θάνατο σε αγχόνη με πλήρη ηρεμία, το φθινόπωρο του 1944 στο στρατόπεδο συγκεντρώσεως του Ζαχσενχάουζεν στη Γερμανία. Καθώς ο δήμιος, ένας σκληρυμένος εγκληματίας, δίσταζε, και καθώς ο διοικητής του στρατοπέδου ελησμόνησε να πη μεγαλοφώνως τις διαταγές του, ο Ιωνάθαν είπε με υψωμένη φωνή: «Γιατί διστάζεις; Λάβε στάσι υπέρ του Ιεχωβά και υπέρ του Γεδεών.» Τι είναι εκείνο που καθιστά ικανούς τους Χριστιανούς να βλέπουν κατά πρόσωπο τον βίαιο θάνατο χωρίς να τρέμουν; Είναι η βεβαία ελπίδα των στην υπόσχεσι του Ιεχωβά ότι θα τους αναστήσει όπως ακριβώς ανέστησε τον Ιησού Χριστό. «Γίνου πιστός μέχρι θανάτου, και θέλω σοι δώσει τον στέφανον της ζωής.» (Αποκάλ. 2:10) «Μη φοβηθήτε από των αποκτεινόντων το σώμα, την δε ψυχήν μη δυναμένων να αποκτείνωσι.»​—Ματθ. 10:28.

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΔΙΑΓΩΓΗ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΔΙΩΓΜΟ

12, 13. (α) Δοκιμάζομε έκπληξι όταν εγείρεται διωγμός, και γιατί απαντάτε έτσι; (β) Ποια πρέπει να είναι η αντίδρασίς μας στις ύβρεις;

¹² Εφόσον ο διωγμός είναι σαφώς κάτι που επιτρέπει ο Ιεχωβά να έλθη επάνω στους δούλους του ως δοκιμή της ακεραιότητός των, δεν θα έπρεπε να αισθανώμεθα έκπληξι όταν εγείρεται διωγμός κατά τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Πράγματι, αν δεν πρόκειται να υπομείνωμε κάποια τέτοια δοκιμασία, απορούμε αν πράγματι βρισκόμεθα στο Χριστιανικό μονοπάτι. Φυσικά, δεν πρόκειται ν’ αντιμετωπίση ο καθένας θάνατο για να δοκιμάση το μίσος του αντιπάλου. Μερικές φορές απλώς προφορική προσβολή είναι αυτό που ενδεχομένως συσσωρεύεται επάνω σε όλους εκείνους οι οποίοι συμμετέχουν στο κήρυγμα των αγαθών νέων από σπίτι σε σπίτι. Σ’ αυτή την περίπτωσι, ποια πρέπει να είναι η αντίδρασις του Χριστιανού κήρυκος;

¹³ Ο καλύτερος τρόπος για να δοθή απάντησις σ’ αυτό το ερώτημα είναι να ερωτήσωμε: Τι θα έκανε ο Χριστός Ιησούς; Δεν είναι ανάγκη να προσπαθήσωμε να μαντεύσωμε την απάντησι, γιατί μας τη δίνει το εδάφιο 1 Πέτρου 2:23: «Λοιδορούμενος δεν αντελοιδόρει, πάσχων δεν ηπείλει, αλλά παρέδιδεν εαυτόν εις τον κρίνοντα δικαίως.» Αν ο Ιησούς λοιδορούσε εκείνους οι οποίοι τον ύβριζαν, θα είχε κατέλθει ο ίδιος στο δικό τους χαμηλό επίπεδο και θα εγίνετο όπως ο Διάβολος, όνομα που σημαίνει «Συκοφάντης.» Θα είχε απαρνηθή το σκοπό για τον οποίο είχε γεννηθή, ο οποίος ήταν να ‘μαρτυρήση εις την αλήθειαν,’ όχι να συκοφαντή εκείνους που ανθίσταντο σ’ αυτόν. (Ιωάν. 18:37) Ο Ιησούς εγνώριζε ότι κάθε ύβρις που εκτοξεύετο εναντίον του ήταν μόνο με την άδεια του Πατρός του, κι έτσι έδειχνε πλήρη υποταγή στο θέλημα του Ιεχωβά με το να υπομένη αυτό τον διωγμό σιωπηλά. Όταν κι εμείς υποκείμεθα επίσης σε χλευασμούς και ψευδείς κατηγορίες, ίσως να είναι ευκαιρία ν’ απαντήσωμε με πραότητα, όπως έδειξε ο Παύλος. «Λοιδορούμενοι, ευλογούμεν· διωκόμενοι, υποφέρομεν· βλασφημούμενοι, παρακαλούμεν.» (1 Κορ. 4:12, 13) Όταν εκστομίζωνται βίαια και θυμωμένα λόγια, μία ήρεμη λέξις συχνά μπορεί να ενεργήση ως το έλαιο επάνω σε ταραγμένα νερά. «Η γλυκεία γλώσσα συντρίβει οστά.» (Παροιμ. 25:15) Ναι, ένας που εναντιώνεται τόσο όσο το πνεύμα του να είναι τόσο σκληρό, σκληρό όσο τα οστά, μπορεί συχνά να κατευνασθή με μια ήρεμη απάντησι.​—Παροιμ. 15:1.

14. (α) Ποια κατανόησις θα μας βοηθήση ν’ ανθέξωμε στον διωγμό; (β) Πώς απέδειξαν οι απόστολοι την ορθή άποψι του διωγμού;

¹⁴ Για να μπορούμε να υπομένωμε σκληρό διωγμό για ένα μακρύ χρονικό διάστημα οφείλομε να κατανοήσωμε γιατί αυτός επιτρέπεται. Όταν έχωμε μελετήσει τη Γραφή και γνωρίζομε την αιτία της πονηρίας, τότε γνωρίζομε ότι ο Σατανάς έχει τελείως επιδοθή σε μια προσπάθεια να καταστρέψη την πίστι κάθε ατόμου που υπηρετεί τον Θεό. Γνωρίζομε ότι, αν πρόκειται να ευλογηθούμε από τον Ιεχωβά με αιώνια ζωή στη Νέα Τάξι Του, τότε πρέπει πρώτα ν’ αποδειχθή ότι είμεθα κατάλληλοι να ζήσωμε εκεί. Η ακεραιότης και η σταθερότης μας πρέπει να δοκιμασθούν. Ο Ιεχωβά μάς έχει πη ότι θα επιτρέψη να επιφέρη ο Σατανάς διωγμό επάνω μας γι’ αυτόν τον σκοπό και η πιστή υπομονή μας θ’ αποδειχθή ότι είναι μια διεκδίκησις του μεγάλου του Ονόματος. Όταν το γνωρίζωμε αυτό, μπορούμε να χαιρώμεθα ακόμη και κάτω από διωγμό όπως εχαίροντο οι απόστολοι. Οι Πράξεις των Αποστόλων είναι ένα συναρπαστικό υπόμνημα της δοκιμής της πίστεως της μικρής εκείνης ομάδος των Χριστιανών. Είχαν ριφθή στη φυλακή, και όταν ο άγγελος του Θεού τούς απελευθέρωσε με θαυματουργικό τρόπο αμέσως συνέχισαν το κήρυγμά τους με ποιο άφοβο τρόπο. Άλλη μια φορά είχαν συρθή ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου των Ιουδαίων. Μολονότι διετάχθησαν να σταματήσουν το κήρυγμα για τον αναστημένο Ιησού, απήντησαν θαρραλέα: «Πρέπει να πειθαρχώμεν εις τον Θεόν μάλλον παρά εις τους ανθρώπους.» (Πράξ. 5:29) Αυτή τη φορά τους εμαστίγωσαν και τους διέταξαν να μη κηρύξουν πια. Τους έκανε αυτό να σιγήσουν τελικά; Μήπως αυτή η αυξανόμενη σοβαρότης του διωγμού τους επτόησε τώρα και τους έκανε να κρύβονται; Διαβάστε την απάντησι στις Πράξεις 5:41, 42: «Εκείνοι λοιπόν ανεχώρουν από προσώπου του συνεδρίου χαίροντες ότι υπέρ του ονόματος αυτού ηξιώθησαν να ατιμασθώσι. Και πάσαν ημέραν εν τω ιερώ και κατ’ οίκον δεν έπαυον διδάσκοντες και ευαγγελιζόμενοι τον Ιησούν Χριστόν.» Ναι, ήσαν ευτυχείς ότι ο Ιεχωβά τούς είχε δώσει αυτή την ευκαιρία ν’ αποδείξουν τη φλογερή αγάπη τους γι’ αυτόν. Αυτός είναι ο ορθός τρόπος να βλέπη ένας τον διωγμό.

15. Ποια πρέπει να είναι η στάσις μας απέναντι σ’ εκείνους οι οποίοι μας διώκουν; Δώστε παραδείγματα.

¹⁵ Αλλά ποια πρέπει να είναι η στάσις μας απέναντι στους ανθρώπους που επιφέρουν τον διωγμό; Ο Ιησούς έδωσε την απλή απάντησι: «Αγαπάτε τους εχθρούς υμών και προσεύχεσθε υπέρ των διωκόντων υμάς.» (Ματθ. 5:44, Κριτικόν Κείμενον) Είναι αυτό ανθρωπίνως δυνατόν; Θα μπορούσαν οι αδελφοί μας στη Γερμανία να αισθάνονται αγάπη για τους Ναζιστάς διώκτας των, οι οποίοι τους έδερναν βάναυσα με χαλύβδινα μαστίγια, ώσπου να χάσουν τις αισθήσεις των, οι οποίοι ανάγκαζαν ηλικιωμένα άτομα να κάνουν σκληρές εργασίες και να φέρουν βαριά φορτία ωσότου καταρρεύσουν, και οι οποίοι τους έδιναν τόσο λίγη τροφή ώστε πολλοί αδυνάτισαν ως το σημείο να μη μπορούν ν’ αντισταθούν στους ποντικούς που τους διέβρωσκαν μέχρι θανάτου; Θα μπορούσαν να εξακολουθούν να δείχνουν αγάπη σε ανθρώπους οι οποίοι τους εφέροντο τόσο απάνθρωπα; Εξαρτάται από το είδος της αγάπης που εννοείτε. Είναι προφανές ότι δεν μπορούσαν να αισθάνονται αδελφική στοργή γι’ αυτούς, με την έννοια της λέξεως «φιλία». Αλλά τι θα πούμε για την ανιδιοτελή, βασισμένη σε αρχές αγάπη; Ναι, αυτό το είδος αγάπης μπορούσαν να το δείχνουν και το έδειχναν. Με το να εξακολουθούν να κηρύττουν στους διώκτας των, με το να εκδηλώνουν Χριστιανικές αρχές στις σχέσεις των μ’ αυτούς, έδειχναν αυτή την αγάπη και αυτό κατέληξε ακόμη και στο να γίνουν μερικοί από τους διώκτας των μάρτυρες του Ιεχωβά.

16. Ποια άποψις θα μας βοηθήση να δείχνωμε αγάπη στους ανθρωπίνους διώκτας μας;

¹⁶ Μερικοί διώκται, ωστόσο, εκτελούν την κακομεταχείρισί τους στους Χριστιανούς από άγνοια. Πολλοί είναι τυφλωμένοι στην αλήθεια του Λόγου του Θεού από τον Σατανά, ο οποίος παρουσιάζεται ως άγγελος φωτός. (2 Κορ. 4:4· 11:14) Όταν μπορούμε να βλέπωμε τον Σατανά ως τον πρώτο και κυριώτερο διώκτη των δούλων του Θεού, και τους ανθρώπους απλώς ως όργανά του, αυτό μπορεί να μας βοηθήση να παίρνωμε μια πιο στοργική στάσι απέναντι στους ανθρωπίνους διώκτας. Ο Στέφανος έβλεπε τα πράγματα μ’ αυτόν τον τρόπο και, όταν ακόμη πέθαινε, έκραξε, «Ιεχωβά, μη λογαριάσης εις αυτούς την αμαρτίαν ταύτην.»​—Πράξ. 7:60, ΜΝΚ.

17. Ονομάστε δύο καλά πράγματα που μπορούν να προκύψουν από τον διωγμό.

¹⁷ Ώστε, ο διωγμός δεν πρέπει να θεωρήται πάντοτε ως ένα κακό πράγμα. Συχνά έχει καλά αποτελέσματα όταν τον υπομένωμε πιστά. Εν πρώτοις μας ενισχύει ατομικώς, εφόσον εννοούμε αυτόν και τον λόγο που ο Ιεχωβά τον επιτρέπει. Ένας που υπέστη διωγμό εξαιτίας της πίστεώς του και εξήλθε νικητής με την υποστήριξι του πνεύματος του Ιεχωβά έχει ένα αίσθημα χαράς που δεν περιγράφεται. Είναι ευγνώμων στον Ιεχωβά διότι του επέτρεψε ν’ αποδείξη την πιστότητά του και διότι του έδωσε τη δύναμι να υπομείνη. Ελκύεται πολύ πλησιέστερα στον Ιεχωβά. Δεύτερον, η πιστότης μας κάτω από εναντίωσι είναι συχνά πηγή δυνάμεως γι’ αυτούς που έχουν την ίδια πίστι μ’ εμάς. Η πιστή υπομονή του Παύλου στα δεσμά της φυλακής και η τόλμη του να συνεχίζη το κήρυγμα των αγαθών νέων σ’ αυτή την κατάστασι είχε μια πολύ ενισχυτική επίδρασι σε πολλούς Ρωμαίους Χριστιανούς. «Τα δια τον Χριστόν δεσμά μου έγειναν φανερά εις όλον τα πραιτώριον, και εις πάντας τους λοιπούς· και οι πλειότεροι των εν Κυρίω αδελφών, πεποιθότες εις τα δεσμά μου, τολμώσι περισσότερον να κηρύττωσιν αφόβως τον λόγον.​—Φιλιππησ. 1:13, 14.

18. Ποιο άλλο καλό αποτέλεσμα μπορεί να προκύψη από την πιστή υπομονή κάτω από διωγμό;

¹⁸ Ένα τρίτο καλό αποτέλεσμα πιστής υπομονής κάτω από διωγμό είναι ότι τιμάται το Όνομα του Ιεχωβά. «Διότι τούτο είναι χάρις, το να υποφέρη τις λύπας δια την εις τον Θεόν συνείδησιν, πάσχων αδίκως. Διότι ποία δόξα είναι, εάν αμαρτάνοντες και ραπιζόμενοι υπομένητε; Εάν όμως αγαθοποιούντες και πάσχοντες υπομένητε, τούτο είναι χάρις παρά τω Θεώ.» (1 Πέτρ. 2:19, 20) Ο Ιεχωβά πάντοτε ευαρεστείται όταν λαμβάνωμε μια σοφή και δικαία πορεία. Λέγει: «Υιέ μου, γίνου σοφός, και εύφραινε την καρδίαν μου, δια να έχω τι να αποκρίνωμαι προς τον ονειδίζοντά με.» (Παροιμ. 27:11) Από την εποχή της πτώσεως του Αδάμ ο Σατανάς ωνείδισε τον Ιεχωβά. Αν αποτύχωμε να υπομείνωμε κάτω από διωγμό, δίνομε απλώς στον Σατανά μια ακόμη αιτία για να ονειδίζη τον Θεό. Αλλά όταν αντλούμε δύναμι από τον Λόγο του Θεού και από το άγιο πνεύμα του, και παραμένωμε σταθεροί κάτω από κάθε είδους εναντίωσι, δίνομε στον Ιεχωβά μια ζωντανή απάντησι για τον ονειδιστή. Τότε ο Σατανάς οφείλει ν’ απομακρυνθή, ανικανοποίητος. Θέλομε να χαροποιήσωμε τον Ιεχωβά, δεν είναι έτσι; Τότε χαρούμενα κι ευτυχισμένα ας υπομένωμε ονειδισμό χάριν του ασυγκρίτου Ονόματός του.

19. Γιατί δεν πρέπει να αισθανώμεθα εντροπή όταν διωκώμεθα επειδή υπηρετούμε τον Ιεχωβά;

¹⁹ Όταν βλέπωμε τον διωγμό μ’ αυτό τον τρόπο, ποτέ δεν θα καταισχυνθούμε. Μολονότι είμεθα «μισούμενοι υπό πάντων» χάριν του ονόματος του Χριστού και μας θεωρούν ως «περικαθάρματα του κόσμου . . . σκύβαλον πάντων» δεν έχομε κανένα λόγο να θαρυβούμεθα ή να ανησυχούμε. (Ματθ. 10:22· 1 Κορ. 4:13) Έτσι το ησθάνετο ο Παύλος, καθώς είπε στον Τιμόθεο: «Μη αισχυνθής λοιπόν την μαρτυρίαν του Κυρίου ημών, μηδέ εμέ τον δέσμιον αυτού . . . Δια την οποίαν αιτίαν και πάσχω ταύτα· πλην δεν επαισχύνομαι.» (2 Τιμ. 1:8, 12) Με αυτό συμφωνούσε και ο Πέτρος. «Αλλ’ εάν πάσχη ως Χριστιανός, ας μη αισχύνηται, αλλ’ ας δοξάζη τον Θεόν κατά τούτο.» (1 Πέτρ. 4:16) Αν έχωμε πεισθή ότι η πίστις μας είναι ορθή και πράττομε το θέλημα του Θεού, τότε κάθε επονείδιστη μεταχείρισις, ύβρις και διωγμός, που θα έχομε να υποστούμε δεν θα μας αποθαρρύνη ούτε θα μας κάμη να σταματήσωμε την υπηρεσία του Ιεχωβά. Αυτό απεδείχθη αληθινό στην περίπτωσι των μαρτύρων του Ιεχωβά στην Πορτογαλία στη σύγχρονη εποχή. Μολονότι μια ολόκληρη εκκλησία συνελήφθη προσφάτως, εδικάσθη και κατεδικάσθη ψευδώς, αυτό δεν έκανε τους μάρτυρας του Ιεχωβά σ’ εκείνη τη χώρα να εγκαταλείψουν την υπηρεσία του Θεού των.

20. Πώς μπορούμε να είμεθα βέβαιοι ότι μπορούμε να σταθούμε ακόμη και μόνοι κάτω από διωγμό;

²⁰ Η εμπιστοσύνη μας στον Ιεχωβά θα μας καταστήση ικανούς, αν είναι ανάγκη, να σταθούμε μόνοι κάτω από διωγμό. Ο πιστός Ιώβ υπέστη τέτοια δοκιμασία δίχως ανθρωπίνη βοήθεια ή παρηγορία, και ο Ιεχωβά στοργικά τον εστήριξε. «Ηκούσατε την υπομονήν του Ιώβ, και είδετε το τέλος του Ιεχωβά, ότι είναι πολυεύσπλαγχνος ο Ιεχωβά και οικτίρμων.» (Ιάκ. 5:11, ΜΝΚ) Ο Παύλος, επίσης, αναγκάσθηκε να λάβη μια τέτοια στάσι μόνος του στη Ρώμη και εξήλθε νικητής. «Εν τη πρώτη απολογία μου δεν με παρεστάθη ουδείς, αλλά πάντες με εγκατέλιπον· (είθε να μη λογαριασθή εις αυτούς·) αλλ’ ο Κύριος με παρεστάθη, και με ενεδυνάμωσε, δια να πληρωθή δι’ εμού το κήρυγμα, και να ακούσωσι πάντα τα έθνη· και ηλευθερώθην εκ του στόματος του λέοντος. Και θέλει με ελευθερώσει ο Κύριος από παντός έργου πονηρού, και θέλει με διασώσει δια την επουράνιον βασιλείαν αυτού.» (2 Τιμ. 4:16-18) Και στη δική μας εποχή έχομε ιδεί τα παραδείγματα σταθερότητος αδελφών όπως ο Στάνλεϋ Τζονς και ο Χάρολντ Κιγκ, οι οποίοι υπέμειναν ως επτά ετών και πέντε ετών αντιστοίχως φυλάκισι σε απομόνωσι στις φυλακές της Κομμουνιστικής Κίνας. Ασφαλώς, ο Ιεχωβά δεν εγκαταλείπει εκείνους, οι οποίοι θέτουν όλη την ελπίδα και την εμπιστοσύνη τους σ’ αυτόν. «Ο Ιεχωβά βοηθός μου, και δεν θέλω φοβηθή, τι να μοι κάμη άνθρωπος.​—Εβρ. 13:6, ΜΝΚ.

21. Παρά τον βέβαιο διωγμό, γιατί μπορούμε ν’ αντιμετωπίσωμε το μέλλον με πλήρη εμπιστοσύνη;

²¹ Όταν έχωμε στο νου τις βέβαιες υποσχέσεις του Ιεχωβά και ενθυμούμεθα το πιστό παράδειγμα των αδελφών μας κάτω από διωγμό, δεν είναι ανάγκη να φοβούμεθα το μέλλον, μολονότι αυτό πρόκειται να επιφέρη επάνω μας όλο τον φλογερό θυμό του Σατανά, τις ωδίνες του θανάτου του. Γνωρίζομε ότι ο Ιεχωβά επιτρέπει να δοκιμασθούμε για ν’ αποδειχθή η πίστις μας και να διεκδικηθή το μεγάλο του όνομα. Γνωρίζομε, επίσης, ότι «πιστός . . . είναι ο Θεός, όστις δεν θέλει σας αφήσει να πειρασθήτε υπέρ την δύναμίν σας, αλλά μετά του πειρασμού θέλει κάμει και την έκβασιν, ώστε να δύνασθε να υποφέρητε.» (1 Κορ. 10:13) Γι’ αυτό θ’ αντιμετωπίσωμε το μέλλον με πλήρη πίστι και εμπιστοσύνη, με την βεβαιότητα ότι μπορούμε να σβύσωμε «πάντα τα βέλη του πονηρού τα πεπυρωμένα.» (Εφεσ. 6:16) Και τελικά θα μπορέσωμε ν’ αναφωνήσωμε χαρούμενα: «Χάρις εις τον Θεόν, όστις δίδει εις ημάς την νίκην δια του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.»​—1 Κορ. 15:57.