ο Ιεχωβά άρχισε ν’ αποκτά ένα νέο λαό επάνω στον οποίο θα εκαλείτο το όνομά του, δηλαδή έναν λαόν ο οποίος καλείται με το όνομά του. (1 Πέτρ. 2:9) Χιλιάδες φυσικοί, περιτετμημένοι Ιουδαίοι εδέχθησαν τον Ιησού ως τον Μεσσία και έγιναν μέρος αυτού του ‘λαού διά το όνομα [του Ιεχωβά].’ Πριν συμπληρωθούν ακόμη ακριβώς τριάμισυ χρόνια ο Ιεχωβά άνοιξε την ευκαιρία στους μη Ιουδαίους ή τους Εθνικούς. Έστειλε εκεί τον απόστολο Πέτρο να πάη σε μια Εθνική οικογένεια στην Καισάρεια και να κηρύξη εκεί το ευαγγέλιο για τον Ιησού τον Μεσσία στον Κορνήλιο και στους φίλους του. Λόγω της πίστεώς των, ο Ιεχωβά εξέχεε το άγιο πνεύμα του επάνω σ’ αυτούς. Έτσι έκαμε αυτούς τους εθνικούς μέρος του ‘λαού διά το όνομα αυτού.’ Από τότε η ευκαιρία να είναι κανείς μέλος αυτού του πνευματικού ‘λαού διά το όνομα αυτού’ ήταν ανοιχτή σε όλους τους μη Ισραηλίτας ή Εθνικούς. (Πράξ. 10:1-11:18) Αυτό αληθεύει, όχι διότι εμείς το λέμε αυτό, αλλά διότι ο θεόπνευστος απόστολος Ιάκωβος, ο ετεροθαλής αδελφός του Ιησού Χριστού το είπε. Αυτό συνέβη περίπου δεκατρία χρόνια μετά τη μεταστροφή του Εθνικού Κορνηλίου και των φίλων του. Ομιλώντας μπροστά σε μια σύσκεψι στην Ιερουσαλήμ ο Ιάκωβος είπε:

³⁸ «Ο Συμεών [Πέτρος] εφανέρωσε τίνι τρόπω κατ’ αρχάς ο Θεός επεσκέφθη τα έθνη ώστε να λάβη εξ αυτών λαόν διά το όνομα αυτού. Και με τούτο συμφωνούσι και οι λόγοι των προφητών καθώς είναι γεγραμμένον, ‘μετά ταύτα θέλω επιστρέψει και θέλω ανοικοδομήσει την σκηνήν του Δαβίδ . . . διά να εκζητήσωσι τον Ιεχωβά οι λοιποί των ανθρώπων, και πάντα τα έθνη επί τα οποία καλείται το όνομά μου, λέγει ο Ιεχωβά ο ποιών πάντα ταύτα’.»—Πράξ. 15:12-18, ΜΝΚ· Αμώς 9:12, ΜΝΚ.

39. (α) Γιατί ο Ιεχωβά δεν έπαυσε να έχη έναν «λαόν διά το όνομα αυτού» από τον καιρό την καταστροφής της Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ.; (β) Τι συμπληρώνει ο Ιεχωβά σήμερα που είχε αρχίσει πριν από δεκαεννέα αιώνες, και ποια απόδειξι γι’ αυτό έχομε;

³⁹ Συνεπώς ο Ιεχωβά δεν έπαυσε να έχη ένα ‘λαό διά το όνομα αυτού’ μετά την καταστροφή της παλαιάς περιτειχισμένης Ιερουσαλήμ και του ναού της το έτος 70 μ.Χ. και της διασποράς των φυσικών περιτετμημένων Ιουδαίων. Είχε τον Χριστιανικό «λαόν διά το όνομα αυτού» που είχε συγκροτηθή προσφάτως. Εκείνο που ο Ιεχωβά άρχισε τότε στον πρώτον αιώνα το συμπληρώνει σήμερα σ’ αυτόν τον εικοστό αιώνα. Τώρα προτού εκσπάση η μεγαλύτερη θλίψις όλης της ανθρωπίνης ιστορίας πάνω σ’ αυτό το σύστημα πραγμάτων, συμπληρώνει τον πνευματικό «λαόν διά το όνομα αυτού,» και σήμερα εξακολουθεί να υπάρχη ένα υπόλοιπο απ’ αυτούς στη γη. Αν αυτό δεν είναι έτσι, τότε πώς μπορούμε να εξηγήσωμε αυτό που συμβαίνει τώρα σε όλες τις κατοικημένες ηπείρους και νήσους των επτά θαλασσών; Ποιο; Το όνομα του Ιεχωβά γνωστοποιείται και εξυψώνεται σε μια κλίμακα που δεν είχε συμβή ποτέ από τότε που είχε επέλθει τρομερή μομφή επάνω στο θείον όνομα με την καταστροφή της Ιερουσαλήμ και του περιφήμου ναού της το έτος 70 μ.Χ. Ας μη πλανώμεθα όσον αφορά αυτό: Ο Ιεχωβά έχει τον «λαόν διά το όνομα αυτού» στη γη σήμερα, και αυτοί αποδεικνύονται ότι είναι ακριβώς ο λαός του, έστω και αν είναι απλώς ένα υπόλοιπον μόνο.

Οι Εκκλησίες Κατακρίνονται

◆ Δείχνοντας την αντίθεσί του στις αγριότητες που διεπράχθησαν στο Βιετνάμ, ένας Καθολικός συγγραφεύς είπε στο περιοδικό «Δη Κάθολικ Ουόρκερ» του Μαΐου του 1971: «Οι Χριστιανικές εκκλησίες της Αμερικής—και αυτό εφαρμόζεται, με ιδιαίτερη δύναμι στη δική μου Ρωμαιοκαθολική ομάδα—επέτρεψαν στον εαυτό τους να γίνουν πλήρως υπεύθυνοι συνένοχοι στα εγκλήματα του πολέμου και στις αγριότητες που διεπράχθησαν από το έθνος μας και τους συμμάχους μας στο Βιετνάμ. . . . Σε περασμένες έρευνες και συγγράμματα απέδειξαν την σκανδαλώδη αποτυχία της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας στη Ναζιστική Γερμανία να δώση μαρτυρία εναντίον της ανηθικότητος του Χιτλερικού καθεστώτος και του αδίκου σκοπού των πολέμων του. Το ίδιο σκάνδαλο, η ίδια αποτυχία διαπράττεται τώρα από μας. Αν τώρα εξαναγκασθήκαμε να ομολογήσωμε την ομοιότητα μεταξύ του Μυ Λάι και του Λίντιτσε, θα πρέπει επίσης να ομολογήσωμε ότι η άρνησις των Αμερικανών επισκόπων μας να διαμαρτυρηθούν για τις αγριότητες του Μυ Λάι μοιάζει με την ενέργεια των Γερμανών συναδέλφων τους που παρέβλεψαν τις αγριότητες του Λίντιτσε.»