Βοήθεια εκ των Άνω

«Αγρυπνείτε και προσεύχεσθε δια να μη εισέλθητε εις πειρασμόν.»—Ματθ. 26:41

1, 2. (α) Όταν ο απόστολος Πέτρος έγραψε αυτά τα λόγια, «Αγρυπνείτε και προσεύχεσθε,» ποιο γεγονός είχε υπ’ όψιν του; (β) Ποια συμβουλή έδωσε ο Ιησούς στους τρεις αποστόλους οι οποίοι είχαν παραλείψει να ‘αγρυπνούν’;

«ΠΑΝΤΩΝ δε το τέλος επλησίασε. Φρονίμως λοιπόν διάγετε και αγρυπνείτε εις τας προσευχάς.» Όταν ο απόστολος Πέτρος έγραψε αυτά τα συμβουλευτικά λόγια στους Χριστιανούς, είναι πολύ πιθανόν να είχε υπ’ όψιν του τη νύχτα που αυτός, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης άκουσαν από τον Ιησού τη συμβουλή να προσεύχωνται. Ήταν στον Κήπο της Γεθσημανή. Η ώρα της προδοσίας του Ιησού είχε πλησιάσει. Ο Ιησούς είπε στους τρεις: «Περίλυπος είναι η ψυχή μου έως θανάτου· μείνατε εδώ και αγρυπνείτε μετ’ εμού.»—1 Πέτρ. 4:7· Ματθ. 26:38.

² Ο Ιησούς τότε απομακρύνθηκε λίγο, έπεσε με το πρόσωπό του κάτω και προσευχήθηκε στον ουράνιο Πατέρα του: «Πάτερ μου, εάν ήναι δυνατόν, ας παρέλθη απ’ εμού το ποτήριον τούτο· πλην ουχί ως εγώ θέλω, αλλ’ ως συ.» Επιστρέφοντας στους τρεις μαθητάς ο Ιησούς τους είδε να κοιμούνται. Είπε στον Πέτρο: «Δεν ηδυνήθητε μίαν ώραν να αγρυπνήσετε μετ’ εμού; Αγρυπνείτε και προσεύχεσθε, δια να μη εισέλθητε εις πειρασμόν.»—Ματθ. 26:39-41.

 3. Παρά τη συμβουλή του Ιησού πώς ανταποκρίθηκαν οι απόστολοι, που έκαμε τον Ιησού να κάμη ποια παρατήρησι;

³ Πάλι, για δεύτερη φορά, ο Ιησούς απομακρύνθηκε και προσευχήθηκε, παρακαλώντας τον Θεό να γίνη το θέλημά του. Κατόπιν επέστρεψε και πάλι βρήκε τους τρεις μαθητάς να κοιμούνται, «διότι οι οφθαλμοί αυτών ήσαν βεβαρημένοι.» Για τρίτη φορά ο Ιησούς τους άφησε και προσευχήθηκε. Επιστρέφοντας στους αποστόλους είπε: «Κοιμάσθε το λοιπόν, και αναπαύεσθε· ιδού, επλησίασεν η ώρα, και ο Υιός του ανθρώπου παραδίδεται εις χείρας αμαρτωλών. Εγέρθητε, ας υπάγωμεν. Ιδού, επλησίασεν ο παραδίδων με.» Ενώ έλεγε αυτά ακριβώς τα λόγια, επλησίασε ο Ιούδας ο Ισκαριώτης μαζί μ’ ένα ωπλισμένο όχλο για να συλλάβουν τον Ιησού.—Ματθ. 26:42-47.

Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΓΙΑ Ν’ ΑΠΟΦΥΓΩΜΕ ΤΟΝ ΠΕΙΡΑΣΜΟ

 4. (α) Ποια σαφή προειδοποίησι είχαν λάβει οι απόστολοι προτού εισέλθουν σε συνθήκες πειρασμού; (β) Πώς αντέδρασε ο Πέτρος μπροστά σ’ αυτή την προειδοποίησι;

⁴ Οι μαθηταί του Ιησού εισήλθαν σε πειρασμό—παρά την προειδοποίησι του Κυρίου των! Οι τρεις απόστολοι ήσαν στη θέσι τους και υποτίθεται ότι θα έμεναν άγρυπνοι, αλλά έγειραν και κοιμήθηκαν, ενώ ο Ιησούς ήταν συγκεντρωμένος τρεις φορές σε προσευχή. Είναι αλήθεια ότι προφανώς είχαν περάσει τα μεσάνυκτα και οι μαθηταί ήταν φυσικό να νυστάζουν, αλλά ο Ιησούς, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι το πνεύμα είναι πρόθυμο αλλά η σαρξ ασθενής είχε πει σ’ αυτούς να είναι άγρυπνοι και να προσεύχωνται! (Ματθ. 26:41) Είχαν προειδοποιηθή προτού βρεθούν σε συνθήκες πειρασμού, διότι ο Ιησούς είπε σ’ αυτούς: «Πάντες υμείς θέλετε σκανδαλισθή εν εμοί την νύκτα ταύτην· διότι είναι γεγραμμένον, ‘θέλω πατάξει τον ποιμένα, και θέλουσι διασκορπισθή τα πρόβατα της ποίμνης’.» (Ματθ. 26:31) Μ’ αυτόν τον τρόπο είχαν προειδοποιηθή ότι η προφητεία του Ζαχαρία 13:7 βρισκόταν σε εκπλήρωσι. Εν τούτοις, ο Πέτρος απήντησε στην προειδοποίησι του Ιησού λέγοντας: «Και αν πάντες σκανδαλισθώσιν εν συ, εγώ ποτέ δεν θέλω σκανδαλισθή.» Αλλά στον Πέτρο ελέχθη ότι θα έκανε κάτι χειρότερο—επρόκειτο ν’ αρνηθή τον Κύριο Ιησού τρεις φορές!—Ματθ. 26:31-35.

 5. Όταν οι απόστολοι αντιμετώπισαν πειρασμό τι έκαμαν, αλλά τι έπρεπε να είχαν κάμει;

⁵ Ο Ιησούς είχε δώσει ένα έξοχο παράδειγμα στους μαθητάς του στο ζήτημα της επαγρυπνήσεως και στην ανάγκη να είναι κανείς άγρυπνος προσευχόμενος. Αλλ’ οι απόστολοι απέτυχαν να κατανοήσουν πώς επρόκειτο να εκπληρωθούν τα λόγια του Ιησού. Τι έκαμαν λοιπόν; Κοιμήθηκαν όσον αφορά αυτό το ζήτημα αντί να προσεύχωνται γι’ αυτό! Θα έπρεπε να προσεύχωνται γι’ αυτό, ζητώντας βοήθεια εκ των άνω. Αλλά να που κοιμήθηκαν σχετικά με το ζήτημα αυτό. Δεν ήσαν άγρυπνοι δεν προσηύχοντο, κι’ έτσι ήταν αναπόφευκτο να μπουν σε πειρασμό.

 6. (α) Ποια είναι η «δοκιμή» που θα επέλθη επάνω στους «κατοικούντας επί της γης,» όπως προείπε ο Ιησούς στο εδάφιο Αποκάλυψις 3:10; (β) Εφόσον η δοκιμή δεν έχει παρέλθει ακόμη, ποια προειδοποίησι πρέπει να προσέξουν οι Χριστιανοί;

⁶ Αυτή η πείρα των τριών μαθητών μας υπενθυμίζει τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον «άγγελον» της εκκλησίας της Φιλαδέλφειας, όπως αναγράφεται στο εδάφιο Αποκάλυψις 3:10: «Επειδή εφύλαξας τον λόγον της υπομονής μου, και εγώ θέλω σε φυλάξει εκ της ώρας του πειρασμού, ήτις μέλλει να έλθη επί της οικουμένης όλης, δια να δοκιμάση τους κατοικούντας επί της γης.» Από τον καιρό της ελεύσεως του προειπωμένου ‘καιρού του τέλους’ οι πιέσεις από ανθρώπινες πηγές και αόρατες δαιμονικές πηγές έχουν πράγματι γίνει τρομακτικές, σε κατευθύνσεις υλιστικές, ύπουλες και εθνικιστικές. Η δοκιμή υπήρξε για να καθορισθή αν ένας είναι μέρος αυτού του πονηρού συστήματος πραγμάτων ή είναι υπέρ της βασιλείας του Θεού. Ο μεγάλος πειρασμός για ένα άτομο σήμερα είναι να υποκύψη σ’ αυτές τις κοσμικές πιέσεις και τις έλξεις και να γίνη μέρος αυτού του συστήματος πραγμάτων. Αυτή η παγκόσμια δοκιμή που γίνεται σε μια συγκριτικά σύντομη χρονική περίοδο, σαν μια «ώρα,» δεν έχει παρέλθει ακόμη. Οι σύγχρονοι Χριστιανοί προειδοποιούνται έτσι ότι βρίσκονται σε μια μέρα πειρασμού. Και αυτοί, επίσης, όπως οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνος, είναι ανάγκη ν’ αγρυπνούν και να προσεύχωνται για να μη εισέλθουν σε πειρασμούς.

7, 8. (α) Γιατί ο Θεός επιτρέπει να έλθουν δοκιμασίες στους Χριστιανούς, και ποιο μέσον προμηθεύει ο Θεός για να λάβωμε βοήθεια εκ των άνω; (β) Που οφείλεται κυρίως το να μπη κανείς σε πειρασμό κι’ έτσι πώς βοηθεί η προσευχή;

⁷ Εφόσον οι Χριστιανοί σήμερα αντιμετωπίζουν τόσο πολλούς πειρασμούς, είναι ανάγκη να γνωρίζουν πώς να φύγουν απ’ αυτούς. Πώς μπορείτε να φύγετε από ένα πειρασμό; Να έχετε υπ’ όψιν ότι ο Ιεχωβά Θεός δεν πειράζει κανένα με ότι είναι κακό. Αφήνει όμως να έλθουν οι πειρασμοί επάνω στους πιστούς δούλους του για να δοκιμάση την ακεραιότητά τους σ’ αυτόν καθώς και την πιστότητά τους στη βασιλεία του. Αλλά να θυμάστε, όταν βρίσκεσθε κάτω από πειρασμό, ότι έχομε τον πάντοτε ανοιχτό, πάντοτε παρόντα αγωγό της προσευχής. Μπορούμε να πάρωμε βοήθεια εκ των άνω κάθε στιγμή.

⁸ Όπως δείχνει η Γραφή, το να εισέλθη κανείς σε πειρασμό οφείλεται κατά μέγα μέρος στην επιθυμία. (Ιακ. 1:13-15) Προσέχετε λοιπόν να μη καλλιεργήτε κακές επιθυμίες, διότι αν το κάνετε, τότε ο δελεασμός θα σας σύρη αμέσως προς την αμαρτία! Πρέπει να είμεθα άγρυπνοι μέσω προσευχής, διότι η προσευχή μας βοηθεί ν’ αποφεύγωμε ιδιοτελείς επιθυμίες. Μια ειλικρινής προσευχή διώχνει κάθε ιδιοτελή επιθυμία· μας ελευθερώνει από τα δεσμά του πειρασμού με όλη την έλξι της ιδιοτελούς του δυνάμεως. Είναι ανάγκη να προσευχώμεθα για να είμεθα άγρυπνοι, και η προσευχή, επίσης, εξαγνίζει την καρδιά μας. Ναι, ο Θεός θα μας βοηθήση, αλλά μόνον όταν ζητούμε απ’ αυτόν να το κάμη. Έχομε ανάγκη αυτής της βοηθείας εκ των άνω, διότι οπωσδήποτε πρόκειται ν’ αντιμετωπίσωμε πειρασμούς. Όταν έλθουν, να θυμάστε τη θεία προειδοποίησι: «Αγρυπνείτε και προσεύχεσθε!»

ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΣΜΟΥ

 9. Τι γράφει ο απόστολος Παύλος σχετικά με τον πειρασμό εις 1 Κορ. 10:13, και πώς αυτό σχετίζεται με την πιστότητα του Θεού;

⁹ Είναι ζωτικό να γνωρίζουν οι Χριστιανοί ότι ο πιστός Θεός των δεν επιτρέπει να πειρασθούν περισσότερο απ’ όσο μπορούν να βαστάσουν, όπως γράφει ο απόστολος Παύλος στην 1 Κορινθίους 10:13: «Πιστός όμως είναι ο Θεός, όστις δεν θέλει σας αφήσει να πειρασθήτε υπέρ την δύναμίν μας, αλλά μετά του πειρασμού θέλει κάμει και την έκβασιν, ώστε να δύνασθε να υποφέρητε.» Αυτό σημαίνει ότι ο Ιεχωβά Θεός είναι πιστός στη διάρκεια ολοκλήρου της ενεργείας του πειρασμού, ωσότου εκείνος που τον αντιμετωπίζει γνωρίση πώς να συμπεριφερθή μ’ αυτόν με την βοήθεια του Ιεχωβά και έτσι να ξεφύγη από τον πειρασμό.

 10, 11. (α) Όπως δείχνουν οι πείρες των Ισραηλιτών, για ποιους πειρασμούς μιλεί ιδιαιτέρως ο απόστολος; (β) Γιατί θα έλθουν τέτοιοι πειρασμοί επάνω στους Χριστιανούς, επίσης, και τι μας αφήνει ο Θεός ν’ αποδείξωμε;

¹⁰ Πρέπει να έχωμε υπ’ όψιν ότι ο απόστολος Παύλος στο εδάφιο 1 Κορινθίους 10:13 μιλεί ιδιαιτέρως για πειρασμούς, όχι για διωγμούς. Είχε υπ’ όψι του πειρασμούς ‘ανθρωπίνους.’ Είπε στην αρχή αυτού του εδαφίου 13: «Πειρασμός δεν σας κατέλαβε ειμή ανθρώπινος [συνήθης σε ανθρώπους, ΜΝΚ].» Συνήθης σε ποιους ανθρώπους; Ιδιαίτερα συνήθης στους ανθρώπους του αρχαίου Ισραήλ, οι οποίοι ήσαν σε σχέσι διαθήκης με τον Ιεχωβά. Διότι στα προηγούμενα εδάφια αυτού του κεφαλαίου ο απόστολος μιλούσε για τους πειρασμούς που είχαν έλθει στους φυσικούς Ιουδαίους, και πώς χιλιάδες απ’ αυτούς έπεσαν κάτω από τους πειρασμούς. Αναφέρει το ζήτημα των πειρών τους και την πτώσι των ως μια προειδοποίησι ώστε οι Χριστιανοί να είναι προσεκτικοί για να μη πέσουν κάτω από όμοιες συνθήκες. Εκείνοι οι Ισραηλίται είχαν σχέσι με τους ειδωλολάτρας, και χιλιάδες Ισραηλίται έπεσαν σε ανηθικότητα, όπως είπε ο απόστολος Παύλος: «Μηδέ ας πορνεύωμεν, καθώς τινες αυτών επόρνευσαν, και έπεσαν εν μια ημέρα εικοσιτρείς χιλιάδες.» (1 Κορ. 10:8) Είχαν στραφή επίσης σε ειδωλολατρία, σε παράπονα και γογγυσμούς. Ο Ιεχωβά επέτρεψε να έλθουν σ’ αυτούς αυτοί οι πειρασμοί για να δη τι υπήρχε στην καρδιά τους, αν αγαπούσαν τον Ιεχωβά Θεό τους ή όχι.—Δευτ. 8:1-3.

¹¹ Έτσι όλοι αυτοί οι πειρασμοί έρχονται επάνω στους Χριστιανούς σήμερα οι οποίοι βρίσκονται σε σχέσι διαθήκης με τον Ιεχωβά, εφόσον είναι το αντίτυπο των αρχαίων εκείνων ανθρώπων, των φυσικών Ισραηλιτών και του ‘συμμίκτου πλήθους.’ (Έξοδ. 12:37, 38· Αριθμ. 11:4-6) Με το να επιτρέπη να δοκιμάζωμε πειρασμούς, ο Ιεχωβά μπορεί να γνωρίση τι είδους άνθρωποι είμεθα στην καρδιά. Ο Θεός, δίνει διέξοδο στον πειρασμό, αλλά μας αφήνει ν’ αποδείξωμε τι είμεθα στην πραγματικότητα, τι υπάρχει στην καρδιά μας, ότι μισούμε το κακό και αγαπούμε το καλό.

Η ΕΚΒΑΣΙΣ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΣΜΩΝ

 12. Δίδει έκβασι ο Θεός στους πειρασμούς με το ν’ απομακρύνη απλώς τον πειρασμό, και πώς μια πείρα η οποία περιλαμβάνει τον Μωυσή εξηγεί την απάντησί σας;

¹² Ο Ιεχωβά υπόσχεται στον Λόγο του ότι «μετά του πειρασμού θέλει κάμει και την έκβασιν.» Πώς; Απλώς με το ν’ απομακρύνη τον πειρασμό; Όχι, ο Θεός δεν απομακρύνει τον πειρασμό, όπως όταν ένας πειράζεται σχετικά με ανηθικότητα ή γογγυσμό. θα κάμωμε καλά να θυμούμεθα ότι ακόμη και ο Ααρών και η Μαριάμ παραπονέθηκαν για τον αδελφό τους Μωυσή, ότι είχε μια πολύ εξέχουσα θέσι και ότι εκείνοι δεν είχαν αρκετή επιρροή, και ο Θεός δεν απήλλαξε αυτούς τους γογγυστάς από την δοκιμασία με το ν’ απομακρύνη τον Μωυσή από την υπηρεσία, δεν είν’ έτσι; Άφησε να παραμείνη ο Μωυσής, διότι ήταν εκλογή του Ιεχωβά και ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος γι’ αυτή την υπηρεσία. Ο Ααρών και η Μαριάμ ήσαν εκείνοι οι οποίοι έπρεπε να ευθυγραμμισθούν. Πώς; Έπρεπε ν’ αποκτήσουν τη θεοκρατική άποψι των πραγμάτων. Έπρεπε ν’ αντιληφθούν ότι ο Ιεχωβά Θεός είναι Βασιλεύς και ότι αυτοί ώφειλαν να υποτάσσωνται στις διευθετήσεις του. (Αριθμ. 12:1-16) Έτσι δεν μπορούμε να περιμένωμε ότι όταν έρχωνται πειρασμοί μπορούμε να σπεύδωμε να βγούμε από τη δοκιμασία και να διαφύγωμε προτού παρέλθη ο πειρασμός. Όχι, ο πειρασμός πρέπει να κάμη τη διαδρομή του· τότε ο Θεός θα γνωρίση αν είμεθα ακέραιοι και πιστοί σ’ αυτόν.

 13, 14. (α) Αν δεν μπορούμε να αποφύγωμε να υποστούμε πειρασμό, πώς, λοιπόν, ο Θεός δίνει έκβασι για μας; (β) Ποια πείρα του αρχαίου Ισραήλ δείχνει ότι ο Ιεχωβά δεν υποβάλλει τον λαό του σε δοκιμασίες τις οποίες δεν μπορεί να υπομείνη; (γ) Πώς η πείρα του Ιωσήφ δείχνει την ανάγκη της εκ των προτέρων προετοιμασίας;

¹³ Πού, λοιπόν, είναι η διαφυγή, αν δεν μπορούμε ν’ αποφύγωμε την παρουσία ωρισμένων πειρασμών; Ο Θεός μάς δίνει έκβασι με το να μας παρέχη τις θεοκρατικές του αρχές, που αν τις ακολουθούμε, θα μας βοηθήσουν το ν’ αποφεύγωμε να κάνωμε το κακό. Επί πλέον, ο Θεός γνωρίζει πόσο μπορούμε ν’ ανθέξωμε. Επομένως, δεν επιτρέπει να έλθουν επάνω μας δοκιμασίες τις οποίες δεν θα ήταν δυνατόν να υπομείνωμε. Παραδείγματος χάριν, όταν οι Ισραηλίται βγήκαν από την Αίγυπτο, η αφήγησις της Γραφής λέγει: «Ο Θεός δεν ωδήγησεν αυτούς δια της οδού της γης των Φιλισταίων, ων και ήτο η συντομωτέρα· διότι ο Θεός είπε, Μήποτε ο λαός ιδών πόλεμον μεταμεληθή, και επιστρέψη εις Αίγυπτον.» (Έξοδ. 13:17) Έτσι, ο Θεός δεν επέτρεψε ν’ ακολουθήσουν ευθεία γραμμή προς τη γη της επαγγελίας μέσω της ‘λωρίδος της Γάζης.’ Ο Ισραήλ δεν ήταν ικανός για πόλεμο ούτε προετοιμασμένος για ν’ αντιμετωπίση τα καλά γυμνασμένα στρατεύματα των Φιλισταίων. Γι’ αυτό ο Ιεχωβά στοργικά εξέλεξε την οδό της Ερυθράς Θαλάσσης για τον λαό του. Έτσι ο Ισραήλ δεν ήταν υποχρεωμένος να πολεμήση με τους Φιλισταίους τον καιρό εκείνο, διότι ο Θεός εγνώριζε ότι δεν θα μπορούσαν ν’ ανθέξουν μια τέτοια δοκιμασία.

¹⁴ Μπορούμε να είμεθα ευγνώμονες ότι ο Ιεχωβά δεν μας υποβάλλει σε δοκιμασίες τις οποίες δεν μπορούμε να υπομείνωμε· μπορούμε επίσης να είμεθα πολύ ευγνώμονες ότι μας ετοιμάζει εκ των προτέρων για να μπορούμε να υπομείνωμε τους πειρασμούς και να τους περάσωμε με ακεραιότητα. Γι’ αυτό τον σκοπό ο Θεός μάς εποικοδομεί πνευματικώς από πριν. Αλλοίμονό μας αν δεν επωφεληθούμε απ’ αυτήν την εκ των προτέρων προετοιμασία που προμηθεύει ο Θεός! Σκεφθήτε τη δοκιμασία που ήλθε στον Ιωσήφ όταν είχε πειρασθή από τη σύζυγο του Πετεφρή να διαπράξη ανηθικότητα. (Γέν. 39:7-12) Μπορούμε να είμεθα σαν τον Ιωσήφ; Εκείνος είχε πληροφορηθή εκ των προτέρων ποιοι ήσαν οι νόμοι του Θεού σχετικά μ’ αυτά τα ζητήματα.

 15. (α) Ποια επιτυχία θα έχωμε αν είμεθα προετοιμασμένοι για πειρασμούς; (β) Πώς το να ‘φεύγωμε από την ειδωλολατρία’ μας βοηθεί να υπερνικούμε πειρασμούς;

¹⁵ Ναι, ο Ιεχωβά Θεός μάς δείχνει την έκβασι από τον πειρασμό σε μεγάλο βαθμό με το να μας περιγράφη από πριν ποιο είδος διαγωγής περιμένει από μας. (Γαλ. 5:19-23) Τότε μπορούμε να διατρέξωμε την κλίμακα των πειρασμών από το Α ως το Ω και να βγούμε απ’ αυτούς νικηταί, διακρατώντας ακεραιότητα και αποδεικνύοντας ότι είμεθα πιστοί κάτω από δοκιμασία. Αλλ’ είναι ανάγκη ν’ ακολουθήσωμε τη συμβουλή του αποστόλου Παύλου. Αφού ομιλεί για το πώς ο Θεός θα μας βοηθήση στο ζήτημα του πειρασμού, προσθέτει αμέσως: «Δια τούτο, αγαπητοί μου, φεύγετε από της ειδωλολατρίας.» (1 Κορ. 10:14) Η ειδωλολατρία δεν περιορίζεται καθόλου στη λατρεία κατά γράμμα ειδώλων, εικόνων, αγαλμάτων και άλλων. Ο απόστολος Παύλος προειδοποίησε ότι η ‘πλεονεξία είναι ειδωλολατρία.’ Αυτό οφείλεται στο ότι η πλεονεξία αναγκάζει ένα άτομο να κάμη τον εαυτό του είδωλο του εαυτού του, και οι ιδιοτελείς επιθυμίες να γίνουν το υπέρτατο πράγμα στη ζωή του. Αν όμως ‘φεύγωμε’ απ’ όλες τις μορφές της ειδωλολατρίας, είμεθα καλύτερα προετοιμασμένοι ν’ αντιμετωπίσωμε το μέλλον και τους πειρασμούς οι οποίοι είναι πιθανόν να παρουσιασθούν.—Κολ. 3:5· 1 Κορ. 6:18.

 16, 17. (α) Όταν ένα άτομο αντιμετωπίση πειρασμό, γιατί είναι άσοφο να στηρίζεται μόνο στις δικές του δυνάμεις: (β) Ποια στάσι πρέπει ν’ αποφεύγωμε, όπως δείχνει το παράδειγμα του αρχαίου Ισραήλ όταν ήσαν κοντά στα όρια της γης της Επαγγελίας; (γ) Ποια πορεία ενεργείας θα μας κάμη ικανούς να ενωθούμε μαζί με τον απόστολο στα λόγια που εκφράζει στα εδάφια 2 Τιμόθεον 4:17, 18;

¹⁶ Οποτεδήποτε ο Ιεχωβά επιτρέπει να έλθη σε μας ένας πειρασμός, ας κάμωμε κάτι για να παραμείνωμε σταθεροί! Εν πρώτοις μπορούμε να εμμένωμε στην προσευχή και να ζητούμε βοήθεια εκ των άνω! Μ’ αυτό τον τρόπο δεν θα στηριζώμεθα στις δικές μας δυνάμεις. Όπως είπε ο απόστολος Παύλος: «Ο νομίζων ότι ίσταται, ας βλέπη μη πέση.» (1 Κορ. 10:12) Άσχετα με το πόσο χρόνο ένας Χριστιανός υπηρετεί τον Θεό, οφείλει να συνεχίζη ν’ αγωνίζεται με το ανθρώπινο στοιχείο, με την εκπεσμένη σάρκα του. Αν οι άνθρωποι στο παρελθόν είχαν πειρασθή από ωρισμένες καταστάσεις σε κρισίμους καιρούς και έπεσαν, τότε κι’ εμείς ως άνθρωποι μπορούμε να πέσωμε επίσης. Είμεθα ακόμη σ’ αυτό το πονηρό σύστημα πραγμάτων με όλους τους πολλούς πειρασμούς του να μας σύρη προς την εσφαλμένη κατεύθυνσι. Το τέλος πλησιάζει. Οφείλομε όμως να είμεθα προσεκτικοί και να μη νομίζωμε ότι δεν είναι δυνατόν να πέσωμε. Όχι, είναι φρόνιμο να μη νομίζωμε ότι είμεθα τόσο ισχυροί μόνοι μας ώστε να μη μπορούμε να πέσωμε. Ο Ισραήλ ήταν πολύ κοντά στη Γη της Επαγγελίας, και όμως, μολονότι ήσαν κοντά, ισχυροί πειρασμοί παρουσιάσθηκαν, και 24.000 έπεσαν ακριβώς στα σύνορα της γης. Έτσι και σήμερα οφείλομε να μη μειώνωμε ποτέ τον κίνδυνο του να πέσωμε σε πειρασμό. Προσμένετε τον Ιεχωβά Θεό, και ο πειρασμός θα περάση. Ο Ιεχωβά Θεός θ’ αποδειχθή αληθινός στον Λόγο του και θα μας χαρίση την έκβασι.

¹⁷ Επομένως, να εμπιστεύεσθε στον Θεό όταν αντιμετωπίζετε πειρασμούς. Παρακαλείτε με προσευχές, λέγοντας: «Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, . . . μη φέρης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ελευθέρωσον ημάς από του πονηρού;» Τότε θα μπορούμε να λέμε μαζί με τον απόστολο Παύλο: «Ο Κύριος με παρεστάθη, και με ενεδυνάμωσε . . . θέλει με ελευθερώσει ο Κύριος από παντός έργου πονηρού, και θέλει με διασώσει;»—Ματθ. 6:9-13· 2 Τιμ. 4:17, 18.

 18, 19. (α) Ποιο είδος πειρασμού έχει έλθει σε χιλιάδες από τον λαό του Ιεχωβά τα πρόσφατα χρόνια και πώς έχουν αντισταθή στον πειρασμό; (β) Αντιμετωπίζοντας τον πειρασμό της «μεταγγίσεως αίματος ή θανάτου,» πώς ένας Μάρτυς από το Σουρινάμ βρήκε έκβασι από τη δοκιμασία;

¹⁸ Υπάρχουν χιλιάδες μάρτυρες οι οποίοι έχουν αντιμετωπίσει τα πρόσφατα χρόνια πειρασμούς για να δεχθούν μετάγγισι αίματος. Μερικοί έπεσαν σ’ αυτόν τον πειρασμό κάτω από πίεσι από γιατρούς και άλλους, αλλ’ ο λαός του Ιεχωβά ως σύνολο αντέστη σ’ αυτόν τον πειρασμό, παραμένοντας προσκολλημένος στον Λόγο του, ο οποίος σαφώς λέγει: ‘Να απέχητε από αίματος.’ (Πράξ. 15:20, 29) Και το έχουν κάνει αυτό με το να παραμείνουν στενά προσκολλημένοι στις Γραφικές αρχές και μέσω προσευχής. Σκεφθήτε τον Μάρτυρα από το Σουρινάμ ο οποίος ξαφνικά αρρώστησε βαριά καθώς ταξίδευε σ’ ένα πλοίο. Τον απεβίβασαν από το πλοίο στην Αϊτή, για να του δοθή εκεί ιατρική περίθαλψις. Ένας γιατρός εξήγησε ότι λόγω αιμορραγίας στομαχικού έλκους η εκλογή ήταν η «μετάγγισις αίματος ή θάνατος.»

¹⁹ Πώς αντέδρασε αυτός ο Μάρτυς στον τρομερό πειρασμό; Έγραψε: «Ήμουν εκεί χίλια και πλέον μίλια μακρυά από την οικογένειά μου. Εκείνοι ούτε καν γνώριζαν ότι εγώ αντιμετώπιζα αυτή την επικίνδυνη κατάστασι. Δεν υπήρχε κανένας Χριστιανός αδελφός μου με τον οποίο να μπορώ να μιλήσω. Τα λόγια ‘μετάγγισις αίματος ή θάνατος’ περνούσαν συνεχώς μέσα από την διάνοιά μου. Προφανώς εκείνοι που ήσαν στο νοσοκομείο πίστευαν ότι ασφαλώς θα πεθάνω. Προσευχόμουν στον Ιεχωβά. Μολονότι μερικές φορές αισθανόμουν μοναξιά, μπορούσα πάντοτε να μιλώ με Αυτόν. Τι θαυμάσιο πράγμα είναι να μπορή κανείς να επιρρίψη όλη την ανησυχία του επάνω στον Ιεχωβά, με πλήρη πίστι ότι φροντίζει για τους δούλους του. Αν πέθαινα, τότε εγνώριζα ότι επρόκειτο ν’ αναστηθώ. Η ελπίδα της αναστάσεως με ενίσχυσε στην απόφασί μου να μη δεχθώ αίμα.» Αυτός ο Μάρτυς τελικά ελευθερώθηκε από τον πειρασμό και ανέρρωσε χωρίς μετάγγισι αίματος. Με το να παραμείνη προσκολλημένος στις αρχές της Γραφής και με το να είναι άγρυπνος μέσω της προσευχής βγήκε νικητής από τον πειρασμό.

ΟΙ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΔΕΝ ΕΜΠΟΔΙΖΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΜΟΝΩΣΙ

 20-22. Εξηγήστε γιατί η προσευχή είναι μια θαυμαστή βοήθεια εκ των άνω.

²⁰ Όταν έχωμε ανάγκη θείας βοηθείας γρήγορα, η προσευχή είναι η πιο προσιτή λεωφόρος για άμεση και γρήγορη βοήθεια. Εφόσον ο Ιεχωβά Θεός δεν κοιμάται, δεν υπάρχει ανάγκη αργοπορίας. «Ουδέ θέλει νυστάξει ο φυλάττων σε.» (Ψαλμ. 121:3) Υπάρχει άμεση βοήθεια εκ των άνω για κείνους οι οποίοι απευθύνονται στον Θεό με προσευχή. Δεν είναι σαν να πρόκειται να γράψη κανείς ένα γράμμα και κατόπιν να περιμένη μερικές μέρες προτού λάβη απάντησι. Υπάρχουν πάρα πολλά πράγματα για τα οποία πρέπει να προσευχώμεθα, όχι μόνο για τον εαυτό μας αλλά και για τους Χριστιανούς αδελφούς μας.

²¹ Όχι μόνο είναι ακαριαία η επικοινωνία μέσω προσευχής, αλλά μπορεί επίσης να μεταδοθή μέσω οποιουδήποτε είδους φραγμού απομονώσεως. (Ιωνάς 2:1-10) Ο ιεραπόστολος ο οποίος ήταν φυλακισμένος στην Ερυθρά Κίνα πέντε χρόνια σε απομόνωσι είχε τον προφήτη Δανιήλ υπ’ όψι του όταν είπε: «Προσευχόμουν τρεις φορές την ημέρα και με έβλεπαν όλοι εκείνοι οι οποίοι περνούσαν από το κελλί μου.» Και το αποτέλεσμα; Είπε: «Τι πνευματική ενίσχυσι και παρηγοριά μου έφερνε η προσευχή! Και μ’ αυτό τον τρόπο όλοι με γνώρισαν ως ένα Χριστιανό διάκονο.» Τι θαυμαστή βοήθεια εκ των άνω ως απάντησις στην προσευχή!—Δαν. 6:10.

²² Ένας Χριστιανός μπορεί, επί πλέον, να προσεύχεται για το παρήγορο άγιο πνεύμα, το οποίο εισχωρεί από κάθε είδους φραγμό, τοίχους φυλακών και σίδερα. Τίποτε δεν μπορεί να εμποδίση το πνεύμα του Θεού να μας φθάση, όταν παρακαλούμε γι’ αυτό και είμεθα άξιοι να το λάβωμε.

 23-25. (α) Ποια απειλή δεν φόβισε ένα Χριστιανό νέο στη Γουαδελούπη, και γιατί όχι; (β) Λόγω της διακρατήσεως ακεραιότητος ποια ήταν η έκβασις;

²³ Πριν από λίγο καιρό είχαν απειλήσει ένα μάρτυρα του Ιεχωβά στη Γουαδελούπη με απομόνωσι. Αυτός ο νέος είχε λάβει τη στάσι της Χριστιανικής ουδετερότητος. (Ιωάν. 15:19) Τον έβαλαν στη φυλακή και τον κράτησαν σ’ ένα κελλί σε απομόνωσι. Κατόπιν ήσκησαν πιέσεις επάνω του. Τον απείλησαν: «Αν δεν αλλάξης γνώμη, θα φυλακισθής τουλάχιστον δυο χρόνια. Επί πλέον, θα είσαι μόνος μέσα σ’ ένα κελλί όλο εκείνον τον καιρό, σκέψου λοιπόν καλά—μόνος δυο χρόνια!» Αλλά ποια απάντησι πήραν από αυτό τον Χριστιανό νέο;

²⁴ Απήντησε ως εξής: «Ναι, έτσι νομίζετε σεις. Εγώ όμως δεν θα είμαι μόνος όπως λέτε, καθόλου! Ο Ιεχωβά Θεός θα είναι μαζί μου και θα με ενισχύη με το πνεύμα του.»

²⁵ Οι αρχές εξεπλάγησαν απ’ αυτή την απάντησι. Επί πλέον, η καλή διαγωγή του τους έκαμε εντύπωσι. Πέρασαν μήνες, και ήλθε ο καιρός για μια συνέλευσι των Μαρτύρων. Τι έκπληξις ήταν να βλέπη κανείς αυτόν το νέο παρόντα στην έναρξι της συνελεύσεως! Τον είχαν ελευθερώσει ακριβώς την προηγουμένη ημέρα. Και ανέφερε αυτή την πείρα του στη συνέλευσι. Ένας αξιωματικός ήταν παρών, άγνωστος στο νέο. Αργότερα αυτός ο αξιωματικός είπε στον προεδρεύοντα λειτουργό του νέου: «Λόγω της καλής Χριστιανικής διαγωγής του και της ασυμβίβαστης αποφάσεώς του, ξέρετε τι μου είπε η γυναίκα μου; Μου είπε, ‘Μη νομίσετε ότι το κάματε αυτό εσείς με τη δική σας θέλησι. Όχι, αλλά ο Θεός του ο Ιεχωβά είναι εκείνος ο οποίος το έκαμε γι’ αυτόν για να παρευρεθή στη συνέλευσί του. Ο Θεός του, ο Ιεχωβά, είναι ισχυρότερος από τον δικό μας Θεό!»’

 26. Γιατί πρέπει να θυμούμεθα την καλή συμβουλή εις 1 Πέτρου 4:7, και επομένως τι πρέπει να κάνωμε όταν πλησιάζη μια κρίσις;

²⁶ Σεις πιστοί μάρτυρες του Ιεχωβά, που αντιμετωπίζετε απομόνωσι, διωγμό, πειρασμούς και πιέσεις, μπορείτε να βγήτε νικηταί απ’ αυτές, προς δόξαν και προς αίνον του. Η βοήθειά σας είναι εκ των άνω. Αλλά να θυμάστε την καλή συμβουλή του αποστόλου Πέτρου: «Αγρυπνείτε εις τας προσευχάς.» (1 Πέτρ. 4:7) Ο Πέτρος είχε μάθει τη σπουδαιότητα της προσευχής με σκληρό τρόπο εκείνη τη νύχτα, όταν ο Κύριος Ιησούς είχε πει σ’ αυτόν να παραμείνη άγρυπνος και ‘να προσεύχεται, δια να μη εισέλθη εις πειρασμόν.’ (Ματθ. 26:41) Όταν πλησιάζη μια κρίσις, να είσθε προσεκτικοί όχι μόνον να μην κοιμηθήτε πάνω σ’ αυτήν, αλλά, αντιθέτως, να προσεύχεσθε γι’ αυτήν. Τότε θα λάβετε βοήθεια εκ των άνω και θα εξέλθετε θριαμβευτής από τις δοκιμασίες και τους πειρασμούς, χάρις στον Ιεχωβά. Αυτός θα σας χαρίση έκβασι, διότι ‘πιστός είναι ο Θεός.’