με τον αντεπιστημονικό συλλογισμό ότι οι θαυμάσιες αισθήσεις του ανθρώπου είναι «θνητές και παραπλανητικές αυταπάτες», και ότι «ο άνθρωπος δεν είναι πλασμένος από εγκέφαλο, αίμα και άλλα υλικά στοιχεία»! Ο άνθρωπος είναι μια θαυμαστή δημιουργία του Θεού, όπως έψαλε ο ψαλμωδός Δαβίδ: «Θέλω σε υμνεί, διότι φοβερώς και θαυμασίως επλάσθην.» Αληθινά, ο άνθρωπος έχει εκπέσει πολύ από την αρχική του τελειότητα, αλλά σύντομα, στη νέα τάξι του Θεού, το ανθρώπινο γένος, καθώς θα δέχεται τα ευεργετήματα της απολυτρωτικής θυσίας του Ιησού, θ’ αποκατασταθή σε ανθρώπινη τελειότητα.​—Ψαλμ. 139:14· Αποκάλ. 21:4.

Η Χριστιανική Επιστήμη το αρνείται αυτό. Οι προσπάθειές της κατευθύνονται προς τη θεραπεία φυσικών πόνων ενσταλάζοντας στον πάσχοντα την ιδέα ότι ο πόνος, ως επίσης και όλη η υλική ύπαρξις, δεν είναι πραγματικά, είναι φανταστικά. Αυτή, όμως, η διδασκαλία δεν είναι από τον Θεό· δεν υποστηρίζεται από τον Λόγο του Θεού, τη Γραφή, ή από επιστημονική απόδειξι. Συνεπώς, είναι προφανές ότι η έμπνευσις της Μαρίας Μπαίκερ Έντυ πρέπει να είχε προέλθει από πονηρές πνευματικές δυνάμεις, των οποίων οι προσπάθειες αποσκοπούν στο να τυφλώνουν τους ανθρώπους ως προς την αλήθεια, και εναντίον της επιρροής των οποίων ο Λόγος του Θεού προειδοποιεί σαφώς.​—Δευτ. 18:9-12· Γαλ. 5:19-21· Αποκάλ. 21:8.

Ερωτήσεις από Αναγνώστας

● Θα ήταν παράβασις των Γραφικών κανόνων για ένα Χριστιανό να επιτρέψη σ’ έναν κτηνίατρο να ενεργήση μετάγγισι αίματος σ’ ένα αγαπημένο ζώο; Και τι θα πούμε για την τροφή των ζώων; Μπορεί να χρησιμοποιηθή αν συντρέχη λόγος να πιστεύωμε ότι υπάρχει αίμα εντός αυτής; Επίσης, είναι επιτρεπτό να χρησιμοποιούμε λίπασμα που περιέχει αίμα;

Ο ψαλμωδός διεκήρυξε στον Ψαλμό 119:97: «Πόσον αγαπώ τον νόμον σου! Όλην την ημέραν είναι μελέτη μου.» Τέτοια αγάπη για τον νόμο του Θεού κι ενδιαφέρον γι’ αυτόν θα έκανε ασφαλώς έναν αφιερωμένο δούλο του Θεού ν’ αποφύγη κάθε παράβασι του Θείου νόμου οιασδήποτε μορφής. Ο νόμος του Θεού σχετικά με το αίμα είναι πολύ σαφής. Το αίμα δεν πρέπει να χρησιμοποιηθή ως τροφή και, όταν αφαιρεθή από ένα σώμα, πρέπει να εκχυθή στο έδαφος. (Γέν. 9:3, 4· Λευιτ. 3:17· Δευτ. 12:16, 23, 24· Πράξ. 15:20, 28, 29) Ασφαλώς οι Χριστιανοί δεν θα ήθελαν να κάμουν κάτι που αποτελεί παράβασι του νόμου του Ιεχωβά σχετικά με το αίμα. Η αγάπη για τον Θεό και για τους δικαίους νόμους και τις δίκαιες αρχές του Λόγου του είναι η αιτία της λήψεως τέτοιας στάσεως, όσον αφορά ζητήματα σχετικά με το αίμα.

Εφόσον ο νόμος του Θεού σχετικά με το αίμα δεν έχει μεταβληθή δια μέσου των αιώνων, οι Χριστιανοί αντιλαμβάνονται σήμερα ότι δεσμεύονται απ’ αυτόν. Εν τούτοις, σημειώστε, παρακαλούμε, ότι δεν είναι ο φόβος κάποιας αντεκδικήσεως που τους κινεί να συμμορφωθούν με τον νόμο του Ιεχωβά σχετικά με το αίμα. Υπακούουν στον νόμο του Θεού όχι επειδή απλώς η παράβασίς του θα κατέληγε στην επιβολή κυρώσεων εκ μέρους της Χριστιανικής εκκλησίας της οποίας αποτελούν μέρος. Αγαπούν εκείνο που είναι ορθό. Επί πλέον, λόγω της αγάπης των για το νόμο του Θεού, δεν θα επινοούν ούτε θα επιζητούν τρόπους με τη χρήσι των οποίων φαίνεται ότι είναι δυνατόν να περιορίσουν την εφαρμογή του, φαινομενικά ατιμωρητί.

Πώς, λοιπόν, θ’ απαντήσωμε στην ερώτησι, ‘Θ’ αποτελούσε παράβασι των Γραφικών κανόνων για ένα Χριστιανό να επιτρέψη σ’ έναν κτηνίατρο να ενεργήση μετάγγισι αίματος σ’ ένα αγαπημένο ζώο’; Οπωσδήποτε, αυτό θα ήταν παράβασις των Γραφικών κανόνων. Η χρήσις αίματος για σκοπό μεταγγίσεως, ακόμη και στην περίπτωσι ενός ζώου, θα ήταν ακατάλληλη. Η Γραφή είναι πολύ σαφής δείχνοντας ότι το αίμα δεν πρέπει να τρώγεται. Συνεπώς, δεν πρέπει να εγχύνεται, για να ενισχύση τις ζωτικές δυνάμεις του σώματος, είτε πρόκειται περί ανθρώπου είτε πρόκειται περί αγαπημένου ζώου ή οιουδήποτε άλλου ζώου που είναι υπό τη δικαιοδοσία ενός Χριστιανού.

Σύμφωνα μ’ αυτό, ασφαλώς ένας Χριστιανός πατέρας δεν μπορεί να κάνη συλλογισμούς έτσι ώστε να συμπεράνη ότι ένα αγαπημένο ζώο ανήκει σ’ ένα μικρό παιδί κι έτσι αυτό το αβάπτιστο παίδι θα μπορούσε, αφ’ εαυτού του, να εξουσιοδοτήση έναν κτηνίατρο να χειρισθή το ζήτημα του αίματος. Όχι. Ο βαπτισμένος γονεύς φέρει την ευθύνη, διότι εκείνος ασκεί εξουσία επάνω στο παιδί και στο αγαπημένο ζώο και οφείλει να ρυθμίση το όλον ζήτημα. Αυτό αποτελεί υποχρέωσι του γονέως ενώπιον του Θεού.​—Εκκλησ. 12:13, 14· Ιάκ. 4:17.

Τι θα πούμε, έπειτα, για την τροφή ζώων; Μπορεί να χρησιμοποιηθή, αν συντρέχη λόγος να πιστεύη κανείς ότι υπάρχει αίμα σ’ αυτή; Όσον αφορά ένα Χριστιανό, η απάντησις είναι Όχι, με βάσι τις