Η Οδός του Θεού Είναι Αγάπη — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

Η Οδός του Θεού Είναι Αγάπη

Το παρακάτω άρθρο είναι μια διάλεξις που εδόθη από τον πρόεδρο της Εταιρίας Σκοπιά σε μια δημοσία συνάθροισι που είχε εκ των προτέρων διαφημισθή ευρέως, και συγχρόνως εξεπέμφθη από ένα πολύ γνωστό ραδιοφωνικό σταθμό της Νέας Υόρκης. Παρακαλούνται οι θεοσεβείς αναγνώσται μας να διαβάσουν τη διάλεξι αυτή με τις Άγιες Γραφές ανά χείρας, και θα βεβαιωθούν ότι «η οδός του Θεού είναι αγάπη» και θα μάθουν ποιες ευλογίες είναι αποταμιευμένες για τους πιστούς του ανθρωπίνου γένους μέσω της διευθετήσεως του Θεού.

«Ο Θεός είναι αγάπη.»—1 Ιωάννου 4:16.

1. (α) Ποιος ήταν ο Υποσχεμένος του Θεού; (β) Αφού εγεννήθηκε πριν από τόσον καιρό, ποια ερώτησι κάνουν οι άνθρωποι σήμερα;

Ο ΥΨΙΣΤΟΣ Θεός, ο οποίος εδημιούργησε το ανθρώπινο γένος, μας έδωσε τον γραπτό του λόγο, τις Άγιες Γραφές, και εξέθεσε πολλές επαγγελίες εκεί. Οι προφητείες αυτές προέλεγαν ότι στον κατάλληλο καιρό θα εγεννάτο ένας Άγιος για να ευλογήση όλες τις φυλές της γης. Ο υποσχεμένος Αυτός ήταν ο Ιησούς Χριστός. Σήμερα το ανθρώπινο γένος, που συνελήφθη εν ανομίαις, που συνελήφθη εν αμαρτίαις, απορεί γιατί υπάρχουν τόσες δυσχέρειες, γιατί υπάρχει τόσος πόνος, ασθένεια και λύπη μεταξύ των ανθρώπων, γιατί υπάρχει τόση ιδιοτέλεια και δυσαρέσκεια σ’ αυτόν τον κόσμο τόσον πολύν καιρό αφότου ο υποσχεμένος Αυτός, ο Ιησούς Χριστός, εγεννήθη. Το ανθρώπινο γένος θέλει και ζητεί ευλογίες. Ερωτούν λοιπόν οι άνθρωποι: «Αν ο Ιησούς Χριστός είναι το υποσχεμένο Σπέρμα του Θεού και πρόκειται να φέρη ευλογίες που θα επηρεάσουν ανθρώπους όλων των εθνών, γιατί δεν γίνεται κάτι σχετικό σήμερα;» Θα συνεχίσετε να διαβάζετε και να κατανοήτε το γιατί από τις Άγιες Γραφές;

2, 3. (α) Πού και πώς εγεννήθη ο υποσχεμένος Αυτός; (β) Πώς εγνώριζε η παρθένος Μαρία ότι θα εγεννάτο απ’ αυτήν;

² Πριν από δεκαεννέα αιώνες και πλέον εγεννήθη ο Ιησούς Χριστός στη Βηθλεέμ. Εγεννήθηκε από μια γυναίκα εξαιρετικά ευνοημένη από τον Θεό, την παρθένο Μαρία. Ένα από τα πιο θαυμαστά πράγματα που συνέβησαν ποτέ στη γη ήταν αυτό το θαύμα, το να γεννηθή ένα ανθρώπινο βρέφος από μια παρθένο. Ο Παντοδύναμος Θεός στον ουρανό ήταν εκείνος που μέσω του αγίου του πνεύματος μετέφερε τη ζωή του ουρανίου Υιού του στη μήτρα της παρθένου και στον κατάλληλο καιρό παρήγαγε το υποσχεμένο Σπέρμα. Ο προφήτης του Θεού Ησαΐας το είχε προείπει αυτό: «Δια τούτο ο Κύριος αυτός θέλει σας δώσει σημείον· Ιδού, η παρθένος θέλει συλλάβει και γεννήσει υιόν, και θέλει καλεσθή το όνομα αυτού Εμμανουήλ.» (Ησαΐας 7:14) Η μητέρα του Ιησού ήταν από τη γραμμή του Βασιλέως Δαβίδ και έτσι μπορούσε να γεννήση τον βασιλικό κληρονόμο του. Ήταν η παρθένος που εξελέγη για να παραγάγη το υποσχεμένο Σπέρμα. Το ήξερε αυτό διότι ο άγγελος του Κυρίου, ο Γαβριήλ, ήλθε και της μίλησε, όπως λέγει η αφήγησις της Αγίας Γραφής:

³ «Και είπεν ο άγγελος προς αυτήν, Μη φοβού, Μαριάμ· διότι εύρες χάριν παρά τω Θεώ. Και ιδού, θέλεις συλλάβει εν γαστρί, και θέλεις γεννήσει υιόν και θέλεις καλέσει το όνομα αυτού ΙΗΣΟΥΝ. Ούτος θέλει είσθαι μέγας, και Υιός Υψίστου θέλει ονομασθή· και θέλει δώσει εις αυτόν Κύριος ο Θεός τον θρόνον Δαβίδ του πατρός αυτού· και θέλει βασιλεύσει επί τον οίκον του Ιακώβ εις τους αιώνας, και της βασιλείας αυτού δεν θέλει είσθαι τέλος. Είπε δε η Μαριάμ προς τον άγγελον, Πώς θέλει είσθαι τούτο, επειδή άνδρα δεν γνωρίζω; Και αποκριθείς ο άγγελος είπε προς αυτήν, Πνεύμα Άγιον θέλει επέλθει επί σε, και δύναμις του Υψίστου θέλει σε επισκιάσει· δια τούτο και το γεννώμενον εκ σου άγιον, θέλει ονομασθή Υιός Θεού.»—Λουκάς 1:30-35.

4. Για ποιους δύο σκοπούς ο Ιησούς εγεννήθη μ’ αυτό τον τρόπο;

⁴ Το καταπληκτικό αυτό θαύμα έγινε εις εκπλήρωσιν της θείας επαγγελίας ότι μια παρθένος θα γεννούσε τον Υιόν του Θεού, θα έχη δε επίσης εκπλήρωσιν η περαιτέρω επαγγελία Του, «Της βασιλείας αυτού δεν θέλει είσθαι τέλος.» Γιατί, λοιπόν, ο Υιός του Θεού γεννήθηκε μ’ αυτόν τον τρόπο; Πρωτίστως για να κάμη γνωστά το όνομα, τον λόγον και τη Βασιλεία του Υψίστου Θεού, του Πατρός του τού εν ουρανοίς. Στη διακονία του ο Ιησούς ο ίδιος μας είπε αυτό ακριβώς το πράγμα: «Ουδείς είδε ποτέ τον Θεόν· ο Μονογενής Υιός, ο ων εις τον κόλπον του πατρός, εκείνος εφανέρωσεν αυτόν.» (Ιωάννης 1:18) Ναι, ο Υιός αυτός που διέμενε μαζί με τον Πατέρα του στην προανθρώπινη ύπαρξί του, μεταφέρθηκε από τον ουρανό στη γη και έγινε «ολίγον τι κατώτερος των αγγέλων» για να μας δώση ένα καθαρό άγγελμα από τον Πατέρα του. Εγνώριζε τον Πατέρα του, και εμείς φθάνομε να γνωρίσωμε τον Πατέρα επειδή ο Υιός ήταν μαζί με τον Πατέρα. Διότι ο Υιός είπε στην προσευχή του προς τον Πατέρα: «Εγώ σε εδόξασα επί της γης· το έργον ετελείωσα το οποίον μοι έδωκας δια να κάμω. Και τώρα δόξασόν με συ, Πάτερ, πλησίον σου, με την δόξαν την οποίαν είχον παρά σοι πριν γείνη ο κόσμος. Εφανέρωσα το όνομά σου εις τους ανθρώπους τους οποίους μοι έδωκας εκ του κόσμου.» (Ιωάννης 17:4-6) Έτσι ο πρώτιστος σκοπός του Ιησού επάνω στη γη ήταν το να κάμη γνωστά το όνομα, τον λόγον και τη βασιλεία του Πατρός του. Ο δευτερεύων σκοπός του ήταν το να προμηθεύση την απολυτρωτική θυσία για το ανθρώπινο γένος.

5. Ποια μεγάλη ιδιότητα έχει ο Θεός που εκδηλώνεται έτσι στο ανθρώπινο γένος;

⁵ Οι δυο αυτοί σκοποί που εκπληρώθηκαν από τον Ιησούν είναι μεγάλες ευλογίες που μας επηρεάζουν όλους. Αυτό, λοιπόν, το δώρο του Θεού, αυτή η αποστολή του Υιού του στον κόσμο για τους σκοπούς αυτούς, δείχνει τη μεγάλη αγάπη που ο Θεός έχει για μας και αποδεικνύει ότι η οδός του Θεού είναι αγάπη. Επανειλημμένως αυτός εξεδήλωσε την αγάπη του προς το ανθρώπινο γένος, και κάνει σταθερές διευθετήσεις για να το ευλογήση, έστω και αν ο άνθρωπος σήμερα νομίζη ότι ο Θεός βραδύνει να το πράξη. Αλλά έχομε αρκετή υπομονή για να ανιχνεύσωμε περαιτέρω τι ο Θεός έκαμε, κάνει και θα κάμη ακόμη για μας; Ας εξακολουθήσωμε να διαβάζωμε, λοιπόν.

6. Τι είναι, λοιπόν, η οδός του Θεού, και πώς δείχνομε ότι γνωρίζομε τον Θεό;

⁶ Επειδή περπάτησε με τον Ιησού Χριστό, ο απόστολος Ιωάννης μάς λέγει ότι «ο Θεός είναι αγάπη», το οποίον σημαίνει ότι η οδός Του είναι αγάπη όταν καθοδηγή το ανθρώπινο γένος και πολιτεύεται μ’ αυτό. «Όστις δεν αγαπά, δεν εγνώρισε τον Θεόν· διότι ο Θεός είναι αγάπη. Εν τούτω εφανερώθη η αγάπη του Θεού προς ημάς, ότι τον Υιόν αυτού τον μονογενή απέστειλεν ο Θεός εις τον κόσμον, δια να ζήσωμεν δι’ αυτού. Εν τούτω είναι η αγάπη, ουχί ότι ημείς ηγαπήσαμεν τον Θεόν, αλλ’ ότι αυτός ηγάπησεν ημάς, και απέστειλε τον Υιόν αυτού ιλασμόν περί των αμαρτιών ημών. Αγαπητοί, επειδή ούτως ηγάπησεν ημάς ο Θεός, και ημείς χρεωστούμεν να αγαπώμεν αλλήλους. Τον Θεόν ουδείς είδε πώποτε. Εάν αγαπώμεν αλλήλους, ο Θεός μένει εν ημίν· και η αγάπη αυτού είναι τετελειωμένη εν ημίν.»—1 Ιωάννου 4:8-13.

7. Εν όψει των όσων οι άνθρωποι διδάσκουν για τον Θεό σε αντίθεσι με ό,τι ο λόγος του διδάσκει, ποιες ερωτήσεις οδηγούμεθα να κάνωμε;

⁷ Βλέποντας τι ο Θεός έχει κάμει για να εκπληρώση τις προφητείες του που περιέχονται στις Γραφές, με το ν’ αποστείλη τον μονογενή του Υιό στον κόσμο για να βοηθήση τον άνθρωπο να κατανοήση τον Δημιουργό του και να γνωρισθή μ’ αυτόν, ασφαλώς πρέπει να πούμε ότι ο Θεός είναι αγάπη. Από τον τρόπο με τον οποίον ο Ιησούς μάς εδίδαξε και από τον τρόπο με τον οποίον μας διδάσκουν οι θεόπνευστες Άγιες Γραφές, μπορούμε να κατανοήσωμε ότι ο Θεός είναι ΑΓΑΠΗ. Αλλά τι διαφορά υπάρχει όταν πρόκειται για πράγματα που άνθρωποι μας διδάσκουν σήμερα για τον Θεό! Εν όψει αυτών των διδασκαλιών των ανθρώπων, και βλέποντας ότι ο Θεός έχει κάμει τόσο πολλά που αποσκοπούν στην αιώνια ευλογία μας, οδηγούμεθα να ερωτήσωμε: Αν ο Θεός είναι αγάπη, πώς θα μπορούσε να υπάρχη ένας τόπος αιωνίου βασανισμού, που ονομάζεται άδης, όπου δισεκατομμύρια ανθρώπινα πλάσματα κατ’ εικόνα Θεού λέγεται ότι πηγαίνουν μετά τον θάνατο του σώματος; Εκεί λέγεται ότι υπάρχει αναμμένη φωτιά και θειάφι για όλη την αιωνιότητα και ότι καταδικασμένες ψυχές παραμένουν εκεί χωρίς απελευθέρωσι, σε συνειδητά βάσανα. Πώς θα μπορούσε ακόμη να υπάρχη ένας τόπος σαν το «καθαρτήριο», όπου λέγεται ότι ψυχές υποφέρουν οδυνηρούς πόνους ενώ περιμένουν την απελευθέρωσί των για να ληφθούν στον ουρανό; Γιατί να είναι θέλημα του Θεού η μεγάλη πλειονότης των ανθρώπων να ζη και να υποφέρη σε τέτοια πενία και στενοχώρια, έτσι ώστε πολλοί να λέγουν ότι ο άνθρωπος έχει τον άδη του εδώ ακριβώς επάνω στη γη; Πώς μπορεί να εναρμονισθή το ότι ο Θεός είναι αγάπη με τέτοιες ιδέες και διδασκαλίες ανθρώπων; Όταν οι θεοσεβείς άνθρωποι στη Βέροια εδιδάσκοντο ωρισμένα πράγματα ακόμη και από τον απόστολο Παύλο, επροχωρούσαν «εξετάζοντες καθ’ ημέραν τας γραφάς, αν ούτως έχωσι ταύτα». (Πράξεις 17:11) Μπορούμε να είμεθα εξίσου ευγενείς μ’ εκείνους τους Βεροιείς κάνοντας το ίδιο πράγμα.

8, 9. (α) Λόγω της σημερινής δυστυχίας του ανθρώπου ποια ερώτησι κάνομε για το μέλλον του; (β) Πώς θα μπορούσε ο Θεός να έχη περισσότερη αγάπη για ένα δένδρο παρά για τον άνθρωπο;

⁸ Στην παρούσα κατάστασί τους οι άνθρωποι είναι δυστυχισμένοι. Ποιος άνθρωπος δεν είναι λυπημένος; Ζη λίγα χρόνια και έπειτα πεθαίνει. Κατόπιν, σύμφωνα με μερικές διδασκαλίες του κόσμου τούτου, αν δεν υπήρξε καλός άνθρωπος, πρέπει να πάη σε αιώνια βάσανα στα πυρά του άδου. Ο υπομονητικός Ιώβ, ένας άνθρωπος που αγαπούσε και υπηρετούσε τον Θεό, είπε τα εξής: «Άνθρωπος γεγεννημένος εκ γυναικός είναι ολιγόβιος, και πλήρης ταραχής.» (Ιώβ 14:1) Δεν φαίνεται ότι ο άνθρωπος έχει αρκετές θλίψεις επάνω στη γη, ώστε να μη χρειάζεται να πάη σ’ έναν τόπο αιωνίου βασανισμού αφού πεθάνη για να δοκιμάση περισσότερη και χειρότερη δυστυχία; Ακούμε, λοιπόν, με ενδιαφέρον τι ο Ιώβ έχει να μας πη περαιτέρω: «Περί του δένδρου, εάν κοπή, είναι ελπίς ότι θέλει αναβλαστήσει, και ότι ο τρυφερός αυτού βλαστός δεν θέλει εκλείψει. Και αν η ρίζα αυτού παλαιωθή εν τη γη, και ο κορμός αυτού αποθάνη εν τω χώματι, όμως δια της οσμής του ύδατος θέλει αναβλαστήσει, και θέλει εκβάλει κλάδους ως νεόφυτον, Αλλ’ ο άνθρωπος αποθνήσκει, και παρέρχεται· και ο άνθρωπος εκπνέει, και πού είναι;» (Ιώβ 14:7-10) Ένα δένδρο είναι ωραίο· είναι δημιούργημα του Θεού, αλλά δεν έχει νοημοσύνη.

⁹ Ο άνθρωπος έχει νοημοσύνη, είναι κατ’ εικόνα Θεού, και πρέπει τάχα να πιστεύωμε ότι ο Θεός αγαπά ένα δένδρο περισσότερο από τον άνθρωπο, ότι ένα δένδρο, αφού κοπή, θα βλαστήση και θα αναπτυχθή ξανά, αλλά ο άνθρωπος—όχι; μολονότι έζησε σε δυστυχία εδώ, ο Θεός τον βασανίζει περισσότερο μετά θάνατον; Κανείς από μας δεν αγαπά τον θάνατο. Θα επιθυμούσαμε να αναβλαστήσωμε πάλι όπως ένα πράσινο δένδρο, και θα επιθυμούσαμε να ζούμε σε ευχάριστο περιβάλλον, αν μόνο εγνωρίζαμε πώς. Αλλά μετά θάνατον πού είναι ο άνθρωπος; ερώτησε ο Ιώβ. Μήπως ο Ιώβ επίστευε ότι είναι σ’ ένα φλογερόν άδη, σ’ ένα πύρινο καθαρτήριο, ή ακόμη σ’ ένα «limbo», όπως πιστεύουν οι Καθολικοί;

10. Τι προσευχήθηκε ο Ιώβ σχετικά με τον άδη, και γιατί;

¹⁰ Τι εγνώριζε ο Ιώβ γι’ αυτό το θέμα του «άδου»; Ήταν ο καιρός που ο Ιώβ ήταν σκεπασμένος με πυώδη εξανθήματα που ωφείλοντο σε μια ασθένεια που του επέφερε ο Σατανάς ή Διάβολος. Ήταν πράγματι ένας άνθρωπος δυστυχής επάνω στη γη. Αν έχωμε, λοιπόν, υπ’ όψι τις διαδεδομένες στο λαό διδασκαλίες «περί άδου», δεν είναι μήπως παράδοξο ότι ο Ιώβ είπε τα εξής στον Θεό; «Είθε να με έκρυπτες εν τω άδη, να με εσκέπαζες εωσού παρέλθη οργή σου, να προσδιώριζες εις εμέ προθεσμίαν, και τότε να με ενθυμηθής»; (Ιώβ 14:13, Dy) Εδώ ο Ιώβ, μέσα στη δυστυχία του, προσεύχεται στον Θεό στον ουρανό να τον κρύψη στον άδη. Μπορείτε να φαντασθήτε ότι θα ήθελε να πάη εκεί αν ο άδης ήταν ένας τόπος τρομερών συνειδητών βασάνων; Ασφαλώς ο Ιώβ είχε αρκετή θλίψι και δεν ήθελε να πηδήση έξω από ένα τηγάνι για να πέση μέσα στη φωτιά. Όχι, δεν ήθελε. Για ν’ αποφύγουν, όμως, αυτή τη φαινομενική αντίφασι, μερικοί εφαντάσθηκαν ότι πρέπει να υπάρχη ένα μέρος του άδου με μακαριότητα και ένα άλλο για βάσανα. Αντιθέτως, ο Ιώβ προσευχήθηκε όπως προσευχήθηκε, διότι εγνώριζε τις διευθετήσεις του Θεού και εγνώριζε τι σημαίνει «άδης» στις Άγιες Γραφές. Εγνώριζε ότι κάποτε στο μέλλον ο Θεός θα ενεθυμείτο όλους εκείνους που έχουν πάει σ’ αυτόν τον Γραφικόν «άδην», και θα τους έδινε μια ευκαιρία σ’ ένα νέο κόσμο, στον οποίον «δικαιοσύνη κατοικεί». (2 Πέτρου 3:13) Τι είναι, λοιπόν, αυτός ο «άδης»;

11. Ποιοι κείτονται σαν πρόβατα στον άδη, και ποια ελπίδα υπάρχει γι’ αυτούς;

¹¹ Ένας συγγραφεύς των Ψαλμών είχε να πη τα εξής γι’ αυτόν: «Ακούσατε ταύτα, πάντες οι λαοί· ακροάσθητε, πάντες οι κάτοικοι της οικουμένης· μικροί τε και μεγάλοι, πλούσιοι ομού και πένητες. Ως πρόβατα εβλήθησαν εις τον άδην· θάνατος θέλει ποιμάνει αυτούς· και οι ευθείς θέλουσι κατακυριεύσει αυτούς το πρωί· η δε δύναμις αυτών θέλει παλαιωθή εν τω άδη, αφού έκαστος αφήση την κατοικίαν αυτού.» (Ψαλμός 49:1, 2, 14) Πρόβατα δεν βρίσκονται στον άδη, αλλά πρόβατα σφάζονται κατά εκατομμύρια. Σε τέτοιους μεγάλους αριθμούς οι άνθρωποι, επίσης, πεθαίνουν και πηγαίνουν στον Γραφικόν «άδην». Εκεί ο ψαλμωδός λέγει ότι ο θάνατος τους ποιμαίνει και η δύναμίς των παλαιούται, αλλά προσθέτει: «Αλλ’ ο Θεός θέλει λυτρώσει την ψυχήν μου εκ χειρός άδου· διότι θέλει με δεχθή.»—Ψαλμός 49:15.

12. (α) Γιατί οι άνθρωποι υποχρεώθηκαν να ιδούν θάνατο; (β) Γιατί δεν θα μπορούσε η μετάβασίς των στον άδη να είναι ο βασανισμός των ψυχών των;

¹² Ένας άλλος συγγραφεύς των Ψαλμών λέγει: «Τις άνθρωπος θέλει ζήσει και δεν θέλει ιδεί θάνατον; τις θέλει λυτρώσει την ψυχήν αυτού εκ της χειρός του άδου;» (Ψαλμός 89:48) Με κανένα ανθρώπινο μέσον, δικό του ή ενός άλλου ανθρώπου, δεν μπορεί οποιοδήποτε άτομο που ζη επάνω στη γη σήμερα, να διαφύγη τον Γραφικόν «άδη». Η αιτία για την οποίαν ο άνθρωπος υποχρεώθηκε να ιδή θάνατο, είναι ότι γεννήθηκε αμαρτωλός λόγω της αμαρτίας των πρώτων γονέων μας, του Αδάμ και της Εύας, στον «παράδεισον της τρυφής». «Ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος· το δε χάρισμα του Θεού, ζωή αιώνιος δια Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών.» (Ρωμαίους 6:23) Αφού όλοι υποχρεώθηκαν να μεταβούν στον Γραφικόν «άδην», είναι εν τάξει το να βασανίζωνται οι ψυχές τους με οποιονδήποτε τρόπο; Πώς θα μπορούσε αυτό να συμβή σε αμαρτωλές ψυχές, όταν ο Θεός λέγη, εις Ιεζεκιήλ 18:4, τα εξής: «Ιδού, πάσαι αι ψυχαί είναι εμού· ως η ψυχή του πατρός, ούτω και η ψυχή του υιού εμού είναι· η ψυχή η αμαρτήσασα, αυτή θέλει αποθάνει»; Έτσι, όπως συνάγεται από τις Άγιες Γραφές, ο άνθρωπος παύει να υπάρχη όταν πηγαίνη στον «άδη», διότι η ψυχή του πεθαίνει, πράγμα που καθιστά αδύνατον το να βασανίζεται η ψυχή του για ένα χρονικό διάστημα ή για όλη την αιωνιότητα.

13. (α) Αν άδης σημαίνει βασανισμό, τότε τι πρέπει να υποστηρίξωμε για τον Ιησούν; (β) Πώς η μετάφρασις Νοξ δείχνει τι είναι ο άδης;

¹³ Αν οποιοσδήποτε θέλη να υποστηρίξη ότι ο άδης είναι τόπος συνειδητού πυρίνου βασανισμού, τότε πρέπει επίσης να υποστηρίξη ότι ο Ιησούς Χριστός, ο Υιός του Θεού, αυτός που γεννήθηκε από την παρθένο Μαρία, επήγε επίσης σ’ έναν τόπο βασανισμού της ψυχής για να πάρη τη θέσι του αμαρτωλού ανθρωπίνου γένους. Μιλώντας για την ανάστασι του Ιησού, ο απόστολος Πέτρος είπε: «Επειδή ο Δαβίδ λέγει περί αυτού, . . . “Διότι δεν θέλεις εγκαταλείψει την ψυχήν μου εν τω άδη, ουδέ θέλεις αφήσει τον όσιόν σου να ίδη διαφθοράν. ” . . . ελάλησε περί της αναστάσεως του Χριστού, ότι δεν εγκατελείφθη η ψυχή αυτού εν τω άδη, ουδέ η σαρξ αυτού είδε διαφθοράν.» (Πράξεις 2:25-31) Ο Γραφικός αυτός άδης στον οποίον ο Ιησούς ήταν σε τμήματα τριών ημερών είναι ο κοινός τάφος του ανθρωπίνου γένους, και απ’ αυτόν ακριβώς τον τάφον τον ήγειρε ο ουράνιος Πατήρ του κατά την τρίτη ημέρα. Για τον λόγον αυτόν η μετάφρασις του Μονσινιόρ Νοξ αντί της λέξεως «άδης» χρησιμοποιεί την έκφρασι «ο τόπος του θανάτου» ως εξής: «Δεν θα εγκαταλείψης την ψυχήν μου εις τον τόπον του θανάτου, ουδέ θ’ αφήσης τον όσιόν σου να ίδη διαφθοράν. Προϊδών ελάλησε περί της αναστάσεως του Χριστού, ότι δεν εγκατελείφθη η ψυχή αυτού εις τον τόπον του θανάτου, ουδέ η σαρξ αυτού είδε διαφθοράν.»

14. Πώς οι Καθολικές αυθεντίες δείχνουν ότι «άδης» είναι ο κοινός τάφος;

¹⁴ Οι Άγιες Γραφές μιλούν για τους νεκρούς ως «κεκοιμημένους», δεν λέγουν ότι υποφέρουν συνειδητά βάσανα. Οι νεκροί δεν θα μπορούσαν να βασανίζωνται πηγαίνοντας στον Γραφικόν «άδη», επειδή η λέξις αυτή αποτελεί μετάφρασιν της Εβραϊκής λέξεως σιεόλ των Παλαιών Γραφών. Από τις 65 φορές που απαντάται η Εβραϊκή λέξις σιεόλ, η Καθολική Μετάφρασις Ντουαί την μεταφράζει 63 φορές «άδης» και μια φορά «λάκκος» και μια φορά «θάνατος». (Ιώβ 17:16· Ωσηέ 13:14, Dy) Εις δε το Ιώβ 14:13, που παρετέθη πιο πάνω (παράγρ. 10), ο Μονσινιόρ Νοξ μεταφράζει το σιεόλ «τάφος» αντί «άδης», και το μεταφράζει «τάφος» αντί «άδης» και σε άλλα μέρη επίσης. (Γένεσις 37:35· 42:38) Έτσι οι καθολικοί λόγιοι αναγνωρίζουν ότι ο Γραφικός «άδης» είναι ο κοινός τάφος του ανθρωπίνου γένους. Το ίδιο συμβαίνει και στη Νεοελληνική μετάφρασι των Γραφών και σε άλλες μεταφράσεις.

15. Αισθάνεται κανείς τίποτε στον άδη; Τι δείχνουν οι Γραφές:

¹⁵ Όταν, λοιπόν, κάποιος πεθαίνη και πηγαίνη στον άδη, αισθάνεται τίποτε εκεί; Έχει κάποιες αισθήσεις που θα τον έκαναν υποκείμενον σε βάσανα; Ο λόγος του Θεού, όχι ο λόγος του ανθρώπου, απαντά: «Διότι οι ζώντες γνωρίζουσιν ότι θέλουσιν αποθάνει· αλλ’ οι νεκροί δεν γνωρίζουσιν ουδέν, ουδέ έχουσι πλέον απόλαυσιν· επειδή το μνημόσυνον αυτών ελησμονήθη. Πάντα όσα εύρη η χειρ σου να κάμη, κάμε κατά την δύναμίν σου· διότι δεν είναι πράξις, ούτε λογισμός, ούτε γνώσις, ούτε σοφία, εν τω άδη όπου υπάγεις.» (Εκκλησιαστής 9:5, 10) Σ’ αυτό το εδάφιο, αντί «άδης», ο Μονσινιόρ Νοξ μεταφράζει το σιεόλ ως «τάφος». Βέβαια, αν ένα άτομο ήταν ζωντανό στο καθαρτήριο ή στον άδη, θα έπρεπε να έχη κάποιο λογικό, κάποια γνώσι, κάποιες αισθήσεις, για να αισθάνεται το βασανισμό και τον πόνο που μερικοί διδάσκαλοι μας λέγουν ότι ένα άτομο υποφέρει εκεί μετά θάνατον. Αντιθέτως, μας λέγεται οριστικώς, στον Ψαλμό 146:4: «Το πνεύμα αυτού εξέρχεται· αυτός επιστρέφει εις την γην αυτού· εν εκείνη τη ημέρα οι διαλογισμοί αυτού αφανίζονται.» Και εις Ψαλμόν 6:5: «Διότι εν τω θανάτω δεν υπάρχει ενθύμησις περί σου· εν τω άδη τις θέλει σε δοξολογήσει;» Σύμφωνα με τις Άγιες Γραφές, όταν ένας άνθρωπος πεθαίνη, παύει να σκέπτεται και να αισθάνεται· πηγαίνει στον «άδη», τον Γραφικόν άδη, που είναι ο κοινός τάφος, και εκεί κοιμάται ως την ανάστασι. Δεν απολαμβάνει συνειδητή ανάπαυσι εκεί.

16. Τι δείχνει για κείνους που είναι στον άδη η πείρα του Λαζάρου τον οποίον ο Ιησούς ήγειρε από τους νεκρούς;

¹⁶ Ο φίλος του Ιησού Λάζαρος ήταν νεκρός στον τάφο επί τέσσερες ημέρες. Ο Ιησούς, μιλώντας στους μαθητάς του για τον θάνατο του Λαζάρου, είπε ότι εκοιμάτο. Οι μαθηταί του ενόμισαν ότι ο Ιησούς εννοούσε πως δεν ήταν ακόμη νεκρός αλλά απλώς ανεπαύετο. Ο Ιωάννης 11:11-15 μάς λέγει: «Μετά τούτο λέγει προς αυτούς, Λάζαρος ο φίλος ημών εκοιμήθη· αλλά υπάγω δια να εξυπνίσω αυτόν. Είπον λοιπόν οι μαθηταί αυτού, Κύριε, αν εκοιμήθη, θέλει σωθή. Αλλ’ ο Ιησούς είχεν ειπεί περί του θανάτου αυτού· εκείνοι όμως ενόμισαν ότι λέγει περί της κοιμήσεως του ύπνου. Τότε λοιπόν είπε προς αυτούς ο Ιησούς παρρησία, Ο Λάζαρος απέθανε. Και χαίρω δια σας, δια να πιστεύσητε, διότι δεν ήμην εκεί· αλλ’ ας υπάγωμεν προς αυτόν.» Ο Ιησούς είχε εδώ μια θαυμαστή ευκαιρία να δείξη τι θα ήταν η ανάστασις στο νέο κόσμο, με το να εγείρη τον Λάζαρο που ήταν πραγματικά νεκρός και στον τάφο. Κατά την άφιξί του η αδελφή του Λαζάρου Μάρθα είπε στον Ιησούν: «Εάν ήσο εδώ, ο αδελφός μου δεν ήθελεν αποθάνει.» Αργότερα ο Ιησούς ήγειρε τον Λάζαρο απ’ το μνημείο, αλλά δεν υπάρχει τίποτε στις Άγιες Γραφές που να δείχνη ότι ο Λάζαρος είπε κάτι για το ότι βρισκόταν σ’ έναν άδη πυρίνου βασανισμού ή σ’ ένα καθαρτήριο επί τέσσερες ημέρες ή σ’ ένα limbo, ή ότι βρισκόταν στον ουρανό μαζί με τους αγίους αγγέλους. Ασφαλώς αν ο Λάζαρος ήταν κάπου αλλού παρά στον τάφο και αν η ψυχή του είχε πάει ζωντανή κάπου στο διάστημα, θα το καθιστούσε γνωστό αυτό όταν επέστρεψε στη Βηθανία, την πόλι όπου κατοικούσε. Θα το είχε ειπεί στον απόστολο Ιωάννη και κατόπιν ο απόστολος Ιωάννης θα το ανέγραφε στο Άγιο Ευαγγέλιό του. Αλλά δεν έκαμε ένα τέτοιο πράγμα. Επομένως ο Λάζαρος εδοκίμασε μόνο ό,τι ακριβώς ο Εκκλησιαστής 9:10 λέγει, ότι δεν υπάρχει σοφία, γνώσις, αίσθησις, πράξις στον άδη ή τάφο όπου ο άνθρωπος πηγαίνει όταν πεθαίνη.

17. Γιατί ο Θεός δεν θα μπορούσε ποτέ να έχη σκεφθή για ένα τέτοιο πράγμα όπως ο αιώνιος βασανισμός ψυχών μετά θάνατον;

¹⁷ Ο Θεός δεν θα μπορούσε ποτέ να έχη σκεφθή κάτι σαν καθαρτήριο ή αιώνιο βασανισμό στον άδη. Αυτό θα ήταν το πιο απομακρυσμένο πράγμα από τη διάνοιά του. Απόδειξις του ότι ο Θεός ποτέ δεν συλλογίσθηκε κάτι τέτοιο, εκτίθεται στην Αγία του Γραφή, όπου αντιτίθεται σ’ ένα τέτοιο πράγμα, λέγοντας: «Και ωκοδόμησαν τους υψηλούς τόπους του Τοφέθ, όστις είναι εν τη φάραγγι του υιού Εννόμ, δια να καίωσι τους υιούς αυτών και τας θυγατέρας αυτών εν πυρί· το οποίον δεν προσέταξα, ουδέ ανέβη επί την καρδίαν μου.» Ο Θεός ποτέ δεν είχε μια τέτοια πρόθεσι για τα πλάσματά του, και όμως ο αποστάτης λαός του έπαιρνε τα παιδιά του και τις θυγατέρες του και τα έκαιε στη φωτιά μπροστά σε είδωλα και εικόνες ψευδών θεών. Σχετικά με τούτο ο Θεός είπε:«Και ωκοδόμησαν τους υψηλούς τόπους του Βάαλ, δια να καίωσι τους υιούς αυτών εν πυρί, ολοκαυτώματα προς τον Βάαλ· το οποίον δεν προσέταξα, ουδέ ελάλησα, ουδέ ανέβη επί την καρδίαν μου.» (Ιερεμίας 7:31 και 19:5) Όχι, ένας Θεός αγάπης ποτέ δεν θα μπορούσε να φαντασθή το να βασανίζωνται πλάσματα δημιουργημένα κατ’ εικόνα του, το να τεθούν άνθρωποι ζωντανοί στη φωτιά ως θυσία. Πολύ ολιγώτερο θα τον άφηνε η αγάπη του να σκεφθή για ένα δόγμα αιωνίου βασανισμού ή καθαρτηρίου βασανισμού στη φωτιά ανθρωπίνων ψυχών μετά θάνατον.

18. Τι σημαίνει η φωτιά στις Άγιες Γραφές, όπως εις 2 Θεσσαλονικείς 1:7-9;

¹⁸ Όταν αναφέρεται φωτιά στις Άγιες Γραφές, σημαίνει τελεία καταστροφή, όχι αιώνιο βασανισμό· όπως, παραδείγματος χάριν, στην ακόλουθη περικοπή της 2 Θεσσαλονικείς 1:7-9: «Εις εσάς δε τους θλιβομένους άνεσιν μεθ’ ημών, όταν ο Κύριος Ιησούς αποκαλυφθή απ’ ουρανού μετά των αγγέλων της δυνάμεως αυτού, εν πυρί φλογός, κάμνων εκδίκησιν εις τους μη γνωρίζοντας Θεόν, και εις τους μη υπακούοντας εις το ευαγγέλιον του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού· οίτινες θέλουσι τιμωρηθή με όλεθρον αιώνιον από προσώπου του Κυρίου και από της δόξης της δυνάμεως αυτού.» Εδώ «όλεθρος» δεν σημαίνει βλάβη ή ζημία. Όταν ο Θεός εξολοθρεύη ή καίη κάτι, θέτει τέρμα εντελώς στην ύπαρξί του.

19. Ποιους μισεί ο Θεός και σε ποιους δείχνει έλεος;

¹⁹ Εκείνους, λοιπόν, που τον μισούν, δεν θα τους ευλογήση ο Θεός. Ο Ψαλμός 145:20 λέγει: «Ο Κύριος φυλάττει πάντας τους αγαπώντας αυτόν· θέλει δε εξολοθρεύσει πάντας τους ασεβείς.» Η εκδήλωσις της αγάπης του δεν θα επεκταθή σ’ εκείνους που τον μισούν· σ’ εκείνους, όμως, που τον αγαπούν ο Θεός εξασκεί έλεος: «Εγώ Κύριος ο Θεός σου είμαι Θεός ζηλότυπος, ανταποδίδων τας αμαρτίας των πατέρων επί τα τέκνα, έως τρίτης και τετάρτης γενεάς των μισούντων με· και κάμνων έλεος εις χιλιάδας γενεών των αγαπώντων με, και φυλαττόντων τα προστάγματά μου.» (Έξοδος 20:5, 6) Σημειώστε ότι ο Θεός δείχνει την οργή του μόνο σ’ εκείνους που τον μισούν. Δεν δείχνει έχθρα εναντίον ανθρώπων επειδή απλώς γεννήθηκαν από κάποιους πατέρες που βρίσκονταν σε αμαρτωλή κατάστασι. Κάθε ώριμο άτομο είναι ένας ελεύθερος ηθικός παράγων. Μπορεί ν’ αποφασίση για τον εαυτό του ποιον θα υπηρετήση. Εκείνους που τον μισούν και τον απορρίπτουν, ο Θεός δεν τους αγαπά. Δείχνει το έλεός του σε χιλιάδες από εκείνους που τον αγαπούν. Ανταμείβεται το να είμεθα θεοσεβείς και να δείχνωμε αγάπη για τον Θεόν. Αυτό μας διαφυλάττει από την πύρινη καταστροφή που ο Θεός θα επιφέρη στους πονηρούς.

ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΑΓΑΠΗΣ

20. Πώς το ότι είμεθα ζωντανοί είναι μια εκδήλωσις της αγάπης του Θεού;

²⁰ Κάθε τι που ο Θεός έχει πράξει και θα πράξη στο μέλλον υποκινείται από αγάπη. Δεν θα μπορούσε να συμβαίνη αλλιώς, αφού «ο Θεός είναι αγάπη». Η ίδια η ύπαρξίς μας είναι μια εκδήλωσις της αγάπης του. Μας εδημιούργησε, δίνοντάς μας ζωή. «Διότι μετά σου είναι η πηγή της ζωής». (Ψαλμός 36:9) Είναι ο Αυθύπαρκτος. Δεν ωφελεί να προσπαθήσωμε να φαντασθούμε πότε άρχισε, διότι αυτός δεν άρχισε ποτέ· είναι χωρίς αρχή και ομοίως χωρίς τέλος. Προτού αρχίση τη δημιουργία, ήταν μόνος. Αλλά είχε μεγάλη χαρά και ευτυχία να παραγάγη δημιουργήματα κάθε είδους, έτσι ώστε σήμερα βλέπομε γύρω μας τα θαυμάσια της δημιουργίας του. Όλα όσα δημιουργεί φέρνουν αίνο και τιμή σ’ αυτόν όταν είναι ευπειθή στους κανόνας του, όπως και πρέπει να είναι. Παρήγαγε ένα γένος νοημόνων επιγείων πλασμάτων, ανθρωπίνων πλασμάτων. Είναι φυσικό γι’ αυτά να θέλουν να ζήσουν, επειδή ο Θεός τούς έδωσε ζωή και την επιθυμία να την διατηρούν. Το να ζη απλώς κανείς δεν είναι πλήρες αυτό καθ’ εαυτό, αλλά το να ζη με ευτυχία, να ζη με την ευκαιρία να αινή τον Δημιουργό του, αυτό φέρνει πλήρη χαρά στο ανθρώπινο πλάσμα.

21. Πώς όλη η φύσις αποδεικνύει ότι ο Δημιουργός είναι Θεός αγάπης;

²¹ Όταν κυττάζωμε γύρω μας, βλέπομε όλη τη φύσι ν’ αποδεικνύη ότι ο Δημιουργός είναι Θεός αγάπης. Εδημιούργησε τα πάντα για την ευχαρίστησι του ανθρώπου. Κυττάξτε τη γενναιοδωρία Του στη φύσι. Για το ανθρώπινο γένος έχει προμηθεύσει κάθε είδους τροφή: καρπούς, νωπούς και ξηρούς, λαχανικά, δημητριακά και άλλα, εκτός από το νερό για να μας δροσίζη. Όσον αφορά τα πράγματα που χρειαζόμεθα για τη ζωή μας, τα δίδει στο ανθρώπινο γένος σε πολύ μεγάλη αφθονία. Δεν έχει κανείς παρά να ταξιδέψη σε διάφορα μέρη της γης για να δη τα διάφορα είδη τροφής που χρησιμοποιούνται από τους διαφόρους λαούς, που όλοι τρέφονται και όλοι ευχαριστούνται να τρώγουν. Ο Θεός λαμβάνει, επίσης, υπ’ όψι τις ανάγκες που έχομε για σκέπασμα και στέγη. Έφερε σε ύπαρξι ζώα που παράγουν μαλλί, και στους αγρούς φυτά που δίνουν βαμπάκι και κλωστές, υλικά που μπορούν να μεταβληθούν σε ενδύματα, και δένδρα που δίνουν το ξύλο και τους κλάδους και το φύλλωμα για στέγη. Ακόμη και δέρματα ζώων μπορούν να χρησιμεύσουν για ένδυμα· έτσι μπορούμε να έχωμε τον αναγκαίο ιματισμό και προστασία για τα σώματά μας, όλα σε τόση αφθονία. Το μόνο που έχει να κάμη το ανθρώπινο γένος είναι να χρησιμοποιήση τις ικανότητές του και να θέση τα πράγματα αυτά σε κατάλληλη χρήσι.

22, 23. (α) Ποιές αισθήσεις μάς έχει δώσει ο Θεός, και για ποιον σκοπόν; (β) Πώς μπορεί ο άνθρωπος να εκδηλώση ζωή, και πού θα του άρεσε να ζη πάντοτε;

²² Εξετάστε αυτό το σώμα που μας έχει δώσει ο Θεός, και παρατηρήστε τι μπορεί να κάμη ο άνθρωπος μ’ αυτό· Μπορεί να βλέπη, κυττάζοντας τα όμοιά του πλάσματα, απολαμβάνοντας με την όρασι όλη τη θαυμαστή δημιουργία του Θεού ζωντανή και άψυχη. Μπορεί να έχη την αίσθησι της αφής, καθορίζοντας αν ωρισμένα πράγματα είναι ζεστά ή ψυχρά, εξακριβώνοντας το σχήμα των πραγμάτων καθώς τα ψαύει με τα δάκτυλά του, ακόμη και αν δεν θα μπορούσε να τα δη. Ο Θεός μάς έδωσε μια θαυμαστή αίσθησι γεύσεως. Αδιάφορο τι τρώμε, μπορούμε να το διακρίνωμε, ακόμη και αν υπάρχη μόνο μια ελαφρά απόχρωσις διαφοράς στη γεύσι μεταξύ αυτής ή εκείνης της τροφής. Μας εχάρισε το να ακούωμε, συλλαμβάνοντας τη μουσική που βρίσκεται στη μελωδία των πουλιών, στο φούσκωμα των κυμάτων, στις ποικίλες ακουστές κινήσεις των ανέμων. Μας έδωσε την ακοή ώστε να μπορούμε ν’ ακούωμε αγαπητές φωνές, τις φωνές των αδελφών μας, αρρένων και θηλέων, του πατέρα μας, της μητέρας μας και των φίλων μας. Μπορούμε ν’ ανακαλύψουμε τι εννοούν και τι επιθυμούν να μας εκφράσουν. Ο Θεός μάς έχει δώσει επίσης την αίσθησι της οσφρήσεως. Μ’ αυτήν μπορούμε ν’ απολαμβάνουμε την ευωδία της μεγάλης παρατάξεως των ανθέων που εδημιούργησε, τα φυσικά αρώματα που γεμίζουν τον αέρα, την οσμή των απολαυστικών τροφών που τρώγομε.

²³ Όλες αυτές τις αισθήσεις μάς τις έχει δώσει ο Θεός σαν ένα πολύτιμο δώρο για να συμβάλλουν στο ν’ απολαμβάνωμε τη ζωή μας, όχι για να δοκιμάζωμε βάσανα τώρα ή στο μέλλον. Αυτό δείχνει ότι αγάπησε τα πλάσματά του από την αρχή. Πώς τα πλάσματά του μπορούν να εκδηλώσουν ζωή επάνω στη γη! Ο άνθρωπος μπορεί να βαδίζη, να τρέχη, ν’ αναρριχάται, να κολυμπά, ναι, να πετά, όχι με φυσικές πτέρυγες σαν τα πουλιά, αλλά χρησιμοποιώντας μηχανές που τα διανοητικά δώρα του Θεού προς τον άνθρωπο τον κατέστησαν ικανόν να κατασκευάση για ν’ ανυψώνεται στον αέρα εφαρμόζοντας τους φυσικούς νόμους του Θεού. Όλα αυτά μας τα έχει δώσει ο Θεός. Δεν είμεθα «αυτοαναπτυχθέντα» πλάσματα εξελίξεως. Δεν ήλθαμε εδώ τυχαίως. Επλασθήκαμε, εδημιουργηθήκαμε με τη δύναμι του Θεού, και όλα αυτά τα πράγματα που κατέχομε είναι δώρα Του, ευλογίες από ένα αγαθόν Θεόν. Ακόμη και τώρα, μολονότι ατελής, ο άνθρωπος απολαμβάνει τις πέντε αισθήσεις του και απολαμβάνει την κατοικία του, τη γη. Αν τα πράγματα ήσαν τέλεια και ειρηνικά, ο άνθρωπος θα ήταν ευχαριστημένος να ζη σε όλη την αιωνιότητα επάνω στη γη. Τώρα, δεν θα το θέλατε και σεις αυτό;

24. Τι μπορεί να κάμη ο εγκέφαλος, και τι δείχνει το ότι μας τον εχάρισε ο Θεός;

²⁴ Δεν θα ξέρατε πραγματικά ότι είσθε ζωντανός αν δεν υπήρχε ο εγκέφαλος που ο Θεός έχει βάλει μέσα στο κεφάλι σας. Τι όργανο είναι αυτό! Τι αναγραφές κάνει! Τι εντυπώσεις χαράσσονται επάνω του σ’ αυτό το τωρινό σύντομο διάστημα της ζωής μας! Πόσα πράγματα μπορούμε να ενθυμούμεθα μ’ αυτό! Τι φαντασία έχει για να συλλαμβάνη τα πράγματα! Πώς μπορεί να κάνη συλλογισμούς! Υπάρχει θέλησις σ’ αυτόν τον εγκέφαλο που μας κινεί σε ενέργεια, μας κάνει να λαμβάνωμε ωρισμένες πορείες. Ο εγκέφαλός μας έχει συνείδησι που μπορεί να εκπαιδευθή με δικαιοσύνη. Φαίνεται να μην υπάρχη όριο στην έκτασι που ο εγκέφαλός μας μπορεί να χρησιμοποιηθή. Μπορεί να διευθυνθή στη μελέτη επιστημονικών ζητημάτων, αστρονομίας, μαθηματικών, μηχανικής. Μπορεί να μελετήση την ανέγερσι μεγάλων συγκροτημάτων και κτιρίων για τη στέγασι και την εργασία του λαού της γης. Μπορεί να μελετήση και να επινοήση και να αναπτύξη γλώσσες. Θα μπορούσαμε να εξακολουθήσωμε επ’ άπειρον να σκεπτώμεθα τι μπορεί να κάμη ο ανθρώπινος εγκέφαλος, διότι έχομε σήμερα ανθρώπους σε όλο τον κόσμο που χρησιμοποιούν τον εγκέφαλο τους προς τόσο πολλές και διάφορες κατευθύνσεις, μερικοί για την ευλογία του λαού και, αλλοίμονο, άλλοι για τη βλάβη του λαού. Άσχετα με το πώς ο πεπτωκώς άνθρωπος τον χρησιμοποιεί, ο Θεός μάς έδωσε τον εγκέφαλο και ασφαλώς το γεγονός αυτό καθ’ εαυτό είναι μια εκδήλωσις της αγάπης του.

25. Ποιες ιδιότητες έδωσε ο Θεός στον άνθρωπο;

²⁵ Ένα άλλο σπουδαίο πράγμα: Ο Θεός έδωσε στον άνθρωπο τις δικές του ιδιότητες. Οι ιδιότητες του Θεού είναι αγάπη και σοφία, δικαιοσύνη και δύναμις. Με αυτές επροίκισε τον πρώτον άνθρωπον Αδάμ όταν τον εδημιούργησε, διότι ο Θεός έπλασε τον Αδάμ κατ’ εικόνα του. «Ο Θεός είναι αγάπη.» (1 Ιωάννου 4:8) «Εν αυτώ είναι η σοφία και η δύναμις.» (Ιώβ 12:13) «Δικαιοσύνη και κρίσις η βάσις του θρόνου αυτού.» (Ψαλμός 97ος 2) «Άπαξ ελάλησεν ο Θεός, δις ήκουσα τούτο, ότι η δύναμις είναι του Θεού.»—Ψαλμός 62:11.

26. Εκδηλώνοντας αγάπη ο Θεός προς τον άνθρωπο, επάνω σε τι του έδωσε εξουσία;

²⁶ Τα διάφορα αυτά εδάφια πιστοποιούν ότι αυτός είναι Θεός σοφίας, αγάπης, δικαιοσύνης και δυνάμεως. Αν όλοι οι άνθρωποι ακολουθούσαν αυτές τις ιδιότητες όπως ετέθησαν στον πρώτον άνθρωπον με τελειότητα, η γη αυτή θα ήταν τώρα ένας μεγαλειώδης τόπος για να ζη κανείς. Με το φιλάγαθο ενδιαφέρον του για τον άνθρωπο, ο Θεός τού έδωσε καθοδηγητικές δυνάμεις για τις ευθύνες του στο να φροντίζη για τα κατώτερα ζώα και να πολιτεύεται με όλη την ανθρώπινη οικογένεια. «Και είπεν ο Θεός, Ας κάμωμεν άνθρωπον κατ’ εικόνα ημών, καθ’ ομοίωσιν ημών· και ας εξουσιάζη επί των ιχθύων της θαλάσσης, και επί των πετεινών του ουρανού, και επί των κτηνών, και επί πάσης της γης, και επί παντός ερπετού, έρποντος επί της γης.» (Γένεσις 1:26) Ο Θεός ήταν γενναιόδωρος, φιλάγαθος, κατά το ότι θα έπαιρνε τον άνθρωπο και θα του έδινε εξουσία επάνω σε όλα αυτά τα πράγματα.

27. Πού έθεσε ο Θεός τον άνθρωπο και πώς προνόησε γι’ αυτόν να μη ζη μόνος;

²⁷ «Και έλαβε Κύριος ο Θεός τον άνθρωπον, και έθεσεν αυτόν εν τω παραδείσω της Εδέμ δια να εργάζηται αυτόν, και να φυλάττη αυτόν. Προσέταξε δε Κύριος ο Θεός εις τον Αδάμ, λέγων, Από παντός δένδρου του παραδείσου ελευθέρως θέλεις τρώγει, από δε του ξύλου της γνώσεως του καλού και του κακού, δεν θέλεις φάγει απ’ αυτού· διότι καθ’ ην ημέραν φάγης απ’ αυτού, θέλεις εξάπαντος αποθάνει.» (Γένεσις 2:15-17) Κατόπιν ο Θεός έδωσε στον άνθρωπο μια τελεία, αξιαγάπητη γυναίκα ως βοηθό του και για την κατοίκισι της γης. «Και ευλόγησεν αυτούς ο Θεός· και είπε προς αυτούς ο Θεός, Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε, και γεμίσατε την γην, και κυριεύσατε αυτήν, και εξουσιάζετε επί των ιχθύων της θαλάσσης, και επί των πετεινών του ουρανού, και επί παντός ζώου κινουμένου επί της γης.» (Γένεσις 1:28) Μια άλλη εκδήλωσις της αγάπης του Θεού! Δεν έπλασε απλώς έναν άνδρα και μια γυναίκα και να τους θέση εκεί σε μια παραδεισιακή κατοικία και να τους αφήση να ζουν μόνοι μαζί με τα ζώα. Όχι! Έκαμε προμήθεια για ευτυχισμένη οικογενειακή ζωή μεταξύ των ανθρώπων, ως μέσον κατοικίσεως της γης. Είπε: ‘Τώρα πληθύνεσθε, γεμίστε τη γη με το γένος σας και υποτάξατέ την. Γεννήστε παιδιά και αυτά ας αναπτυχθούν για να είναι λαός σαν εσάς τους ίδιους, και αυτά ας πληθυνθούν πάλι ώσπου να γεμίση ολόκληρη η γη με ανθρώπινα πλάσματα. Συγχρόνως κάμετε τη γη τέλειον παράδεισο. Αυτή είναι η κατοικία σας.’ Βέβαια ο Πλάστης έδειξε αγάπη δημιουργώντας τον άνθρωπο και θέτοντάς τον σ’ έναν επίγειο παράδεισο τέρψεως.

Η ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

28. Το ότι ο Θεός έθεσε το απαγορευμένο δένδρο στον παράδεισο έδειχνε ότι η ευτυχία και ικανοποίησις του ανθρώπου εξηρτάτο από τι;

²⁸ Αν ο άνθρωπος εξακολουθούσε να μένη στην αγάπη του Θεού, τα πράγματα θα ήσαν διαφορετικά σήμερα. Αλλ’ ο άνθρωπος άφησε την αγάπη του Θεού και πήρε το δικό του δρόμο. Μολονότι ο άνθρωπος ενήργησε έτσι, ο Θεός δεν εγκατέλειψε το ανθρώπινο γένος. «Διότι τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, δια να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον.» (Ιωάννης 3:16) Αλλά μερικοί απορούν: ‘Φαίνεται ότι ο Θεός δεν υπήρξε πολύ φιλάγαθος θέτοντας το δένδρο της γνώσεως του καλού και του κακού εκεί στον παράδεισο. Πώς θα μπορούσε το δένδρο αυτό και η απαγόρευσις που έγινε στον άνθρωπο να φάγη απ’ αυτό, να είναι εκδήλωσις θείας αγάπης;’ Εν τούτοις, ο Δημιουργός γνωρίζει ποιο είναι το καλύτερο για τον άνθρωπο. Γνωρίζει τον σκοπό Του για τον οποίο τον εδημιούργησε και τον έθεσε εδώ επάνω στη γη. Η ευτυχία και η ικανοποίησις του Αδάμ και της Εύας μαζί με την οικογένειά τους εξηρτάτο από τη συνεχή εκτίμησι από μέρους τους των ευλογιών του Θεού. Αν κάποτε ο Θεός έβγαινε από τη ζωή τους, δεν θα μπορούσαν να είναι ευχαριστημένοι, ούτε ν’ απολαμβάνουν τη ζωή, διότι θα είχαν χάσει την αγάπη του Πατρός, και αυτό είναι ένα ουσιώδες πράγμα για να ζη κανείς. Εκείνο που ενδιέφερε τον Θεό ήταν το να εξακολουθήση να ζη ο άνθρωπος στην εύνοιά Του, στην ευλογία Του και στην αληθινή Του λατρεία. Εξηρτάτο λοιπόν αυτό από την αγάπη, τη δικαιοσύνη, τη σοφία και τη δύναμι του Θεού και από το να τεθή σε εφαρμογή ο νόμος του Θεού, και όχι ο νόμος του ανθρώπου.

29. (α) Επρόκειτο ο άνθρωπος να κυβερνά τον εαυτό του; (β) Τι λοιπόν ήθελε ο Θεός να δη στον άνθρωπο;

²⁹ Ο Θεός δεν διευθέτησε να κυβερνά ο άνθρωπος τον εαυτό του. Ο Θεός είχε κάμει πλήρη διευθέτησι να χειρίζεται τις υποθέσεις της γης και να κατευθύνη τον άνθρωπο να ενεργή με τον τρόπο που ο Θεός ήξερε ότι ήταν ο καλύτερος για να ενεργή ο άνθρωπος. Όλο τούτο για την ευλογία της κτίσεως. Ο άνθρωπος έπρεπε τώρα να δείξη εκτίμησι για την κυριαρχία του Θεού, για την κυβέρνησί του σε όλο το σύμπαν. Αν δεν έδειχνε εκτίμησι, φυσικά οι ευλογίες θα εχάνοντο. Ο Θεός είπε στον άνθρωπο: «Από παντός δένδρου του παραδείσου ελευθέρως θέλεις τρώγει, από δε του ξύλου της γνώσεως του καλού και του κακού, δεν θέλεις φάγει απ’ αυτού· διότι καθ’ ην ημέραν φάγης απ’ αυτού, θέλεις εξάπαντος αποθάνει.» (Γένεσις 2:16, 17) Αυτό δείχνει ότι ο Θεός θα κυβερνούσε τον άνθρωπο, όχι με δύναμι ή εξαναγκασμό, όχι με φόβο βασάνων ενός πυρίνου άδου, αλλά με έκκλησι στην εκτίμησι του ανθρώπου, στην ευγνωμοσύνη του ανθρώπου, στην αγάπη του ανθρώπου για τον Δημιουργό του. Ο Θεός κυβερνά με αγάπη. Όλο εκείνο που είπε στον άνθρωπο να πράξη ήταν: Μη φάγης από το ειδικό αυτό δένδρο. Εκείνο που ήθελε να δη ο Θεός στον άνθρωπο ήταν υπακοή.

30. Τι η εκτίμησις θα είχε οδηγήσει τον άνθρωπο να πράξη;

³⁰ Η υπακοή εκδηλώνεται μέσω εκτιμήσεως και εκτελέσεως του θελήματος Εκείνου που σας ευλογεί. Θα ήταν για το καλό του ανθρώπου να πράττη εκείνο που ο Θεός ζητούσε απ’ αυτόν να πράττη. Αν ο άνθρωπος ήταν γεμάτος εκτίμησι, ευγνωμοσύνη και αγάπη για τον Πατέρα του, θα έκανε ακριβώς εκείνο που ο Δημιουργός του ήθελε να γίνη. Τι είχε ο άνθρωπος; Τίποτε άλλο εκτός από ό,τι του είχε δώσει ο Θεός, και κάθε τι που είχε ήταν για το καλό του. Για τούτο ο άνθρωπος έπρεπε να έχη αγάπη και εκτίμησι για τον Πλάστη του. Θα έπρεπε να προσέξη τις αρχές που είχε καθορίσει ο Θεός για τον άνθρωπο και να εμμένη σ’ αυτές τις αρχές. Ο άνθρωπος έπρεπε να θυμάται ότι ο Ιεχωβά Θεός είναι ο Νομοθέτης, ο οποίος δίδει τις κατευθύνσεις για την πορεία της ενεργείας που πρέπει να λάβη ο άνθρωπος. Ο άνθρωπος έπρεπε να ευλαβήται αυτούς τους νόμους και τις εντολές του Θεού. Ο Θεός, λοιπόν, έθεσε μια απλή δοκιμασία στον άνθρωπο. Ήταν η δοκιμασία της υπακοής όσον αφορά το τι θα έτρωγε. Με το να παραμένη απλώς μακριά απ’ αυτό το απαγορευμένο δένδρο, ο άνθρωπος ασφαλώς θα μπορούσε να έχη δείξει ότι εκτιμούσε και αγαπούσε τον Θεό.

31. Ποιον προτίμησε η Εύα ν’ ακούση;

³¹ Αλλά η Εύα και ο Αδάμ δεν αγαπούσαν τον Θεό, διότι έφαγαν από τον καρπό αυτού του δένδρου. Μέσω του όφεως, ο Σατανάς ή Διάβολος παρουσιάσθηκε στην Εύα και αυτή προτίμησε να πιστέψη τον Σατανά τον όφιν μάλλον παρά τον Δημιουργό. Ο όφις είπε στην Εύα: «Τω όντι είπεν ο Θεός, Μη φάγητε από παντός δένδρου του παραδείσου;» «Και είπεν η γυνή προς τον όφιν, Από του καρπού των δένδρων του παραδείσου δυνάμεθα να φάγωμεν· από δε του καρπού του δένδρου, το οποίον είναι εν μέσω του παραδείσου, είπεν ο Θεός, Μη φάγητε απ’ αυτού, μηδέ εγγίσητε αυτόν, δια να μη αποθάνητε. Και είπεν ο όφις προς την γυναίκα, Δεν θέλετε βεβαίως αποθάνει· αλλ’ εξεύρει ο Θεός, ότι καθ’ ην ημέραν φάγητε απ’ αυτού, θέλουσιν ανοιχθή οι οφθαλμοί σας, και θέλετε είσθαι ως θεοί, γνωρίζοντες το καλόν και το κακόν.» (Γένεσις 3:1-5) «Και είπεν ο όφις τη γυναικί· ου θανάτω αποθανείσθε.»—Γένεσις 3:4, Ο΄.

32. Τίνος έλλειψιν έδειξαν ο Αδάμ και η Εύα, και γιατί;

³² Δεν έδειξε αγάπη η Εύα λαμβάνοντας από τον απαγορευμένο καρπό. Ο Αδάμ έδειξε επίσης την ιδιοτέλειά του, τρώγοντας. Δεν υπήρχε αγάπη στις καρδιές τους, δεν υπήρχε εκτίμησις, δεν υπήρχε ευγνωμοσύνη για όλα τα θαυμάσια πράγματα που τους είχε δώσει ο Θεός. Επροτίμησαν να είναι απειθείς, να κάμουν δικούς των νόμους, να καθορίζουν μόνοι τους τι είναι καλό και τι είναι κακό, μη αποβλέποντας πια στον μεγάλο Κυρίαρχο του σύμπαντος, στον οποίον ανήκει όλη η δύναμις, η σοφία και η αγάπη, για να έχουν την καθοδηγία Του. Όχι, τώρα θα ενεργούσαν «έξυπνα», θα έκαναν δικούς των νόμους και θα ζούσαν μ’ αυτούς, θα ήσαν όμοιοι με τον Θεό. Πόσο ανόητοι ήσαν, διότι, για ν’ απολαύση ζωή ένα πλάσμα πρέπει ν’ αναγνωρίζη τον νόμον, τη διάταξι και την οδόν ευλογίας του Υπερτάτου, όχι εκείνο που το πλάσμα νομίζει ότι πρέπει να γίνη!

33. Πώς έδειξε τότε ο Θεός ότι δεν εξέλιπε η αγάπη του για το ανθρώπινο γένος;

³³ Εκεί στον παράδεισο της τέρψεως οι πρώτοι μας γονείς εστράφησαν εναντίον του Θεού. Αλλά η αγάπη του Θεού δεν εξέλιπε. Στην ακόλουθη επαγγελία αυτός εξέφρασε την οδόν της αγάπης του προς την ανθρώπινη οικογένεια: «Έχθραν θέλω στήσει αναμέσον σου [του όφεως] και της γυναικός, και αναμέσον του σπέρματός σου και του σπέρματος αυτής· αυτό θέλει σου συντρίψει την κεφαλήν, και συ θέλεις κεντήσει την πτέρναν αυτού.» (Γένεσις 3:15) Έτσι ο Θεός άφησε τον Αδάμ και την Εύα να ζήσουν αρκετόν καιρό για ν’ αναθρέψουν μια μεγάλη οικογένεια. Ο Θεός ήξερε ότι θα μπορούσε να κερδίση την αγάπη εκείνων από τους απογόνους του Αδάμ που εκτιμούσαν τις θείες ευλογίες· εκείνους, όμως, που θ’ απεδεικνύοντο εκουσίως πονηροί και δεν θα ήθελαν να ζήσουν κάτω από τον νόμον και τη διάταξι του Θεού, αυτός θα τους κατέστρεφε. Δεν θα ευλογούντο αιωνίως από το Σπέρμα της γυναικός του Θεού, αλλά θα κατεσυντρίβοντο ως το σπέρμα του όφεως.

34. Ποιο δικαίωμα έχασαν ο Αδάμ και η Εύα, αλλά ποιος παραμένει ο σκοπός του Θεού σχετικά με την κατοικία του ανθρωπίνου γένους;

³⁴ Λόγω της παρακοής ο Αδάμ και η Εύα έχασαν το δικαίωμα να ζουν επάνω στη γη. Έχασαν την κατοικία τους στον παράδεισο της τέρψεως και ετέθησαν έξω από τον κήπο της Εδέμ. Αλλά όσον αφορά τους απογόνους των, ο Θεός υποσχέθηκε ότι το Σπέρμα της Επαγγελίας του θα ήρχετο και θα μετέβαλλε τα πράγματα. Η πρόθεσις του Θεού ήταν να ζη ο άνθρωπος στην επίγεια κατοικία του για όλη την αιωνιότητα, ενώ τώρα το ανθρώπινο γένος ζη επί ένα βραχύ χρονικό διάστημα. Αυτή η γη προωρίζετο ως κατοικία του ανθρώπου, όχι ο ουρανός, όχι το καθαρτήριο, όχι ένας άδης αιωνίου βασανισμού. «Ούτω λέγει Κύριος, ο ποιήσας τους ουρανούς· αυτός ο Θεός ο πλάσας την γην και ποιήσας αυτήν· όστις αυτός εστερέωσεν αυτήν, έκτισεν αυτήν ουχί ματαίως, αλλ’ έπλασεν αυτήν δια να κατοικήται.» (Ησαΐας 45:18) Ο Θεός λέγει περαιτέρω: «Ούτω θέλει είσθαι ο λόγος μου ο εξερχόμενος εκ του στόματός μου· δεν θέλει επιστρέψει εις εμέ κενός, αλλά θέλει εκτελέσει το θέλημά μου, και θέλει ευοδωθή εις ό,τι αυτόν αποστέλλω.» (Ησαΐας 55:11) Η γη αυτή, η κατοικία του ανθρώπου, δεν πρόκειται να κατακαή και να παύση να υπάρχη. Ο Θεός λέγει ότι η γη δεν θα μένη άχρηστη, και δεν την έπλασε για να είναι άχρηστη, αλλά την έκαμε ως κατοικία του ανθρώπου, για να γεμίση με τέλεια ανθρώπινα πλάσματα και να φερθή ολόκληρη σε μια παραδεισιακή κατάστασι. Ο Ψαλμός 104:5 λέγει; «Ο θεμελιών την γην επί την βάσιν αυτής, δια να μη σαλευθή εις τον αιώνα του αιώνος.» Ο Εκκλησιαστής 1:4 προσθέτει: «Γενεά υπάγει, και γενεά έρχεται· η δε γη διαμένει εις τον αιώνα.» Η γη θα διαμένη για πάντα ως κατοικία του ανθρώπου, και στον δέοντα καιρό ο Θεός θα έχη ένα τέλειο ανθρώπινο γένος για να ζη επάνω σ’ αυτήν αιωνίως με ευχαρίστησι, με ευημερία, με αφθονία. Ο άνθρωπος τότε θα αινή τον Θεό, διότι η οδός του Θεού είναι αγάπη και την χρησιμοποιεί για την ωφέλεια και την ευλογία του ανθρώπου.

ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΔΩΡΟΝ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

35. Ποιο βιβλίο είναι δώρον της αγάπης του Θεού, και πώς παρήχθη;

³⁵ Όλες οι περικοπές που παραθέσαμε πιο πάνω είναι από τις Άγιες Γραφές, την Ιερή Βίβλο. Αυτό το Βιβλίο των βιβλίων είναι ένα δώρο της αγάπης του Θεού, διότι περιέχει μια έκθεσι των επαγγελιών του. Δείχνει πώς επολιτεύθη με τον άνθρωπο κατά τα περασμένα 6.000 χρόνια, ευλογώντας και καθοδηγώντας τους ευπειθείς ανθρώπους έως τον σημερινό καιρό. Στον δέκατον έκτον αιώνα προ Χριστού ο Θεός άρχισε να κατευθύνη τη συγγραφή της Βίβλου στην παρούσα της μορφή. Άρχισε με τα συγγράμματα του Μωυσέως. Άλλοι θεόπνευστοι συγγραφείς ακολούθησαν, οι οποίοι έγραψαν όλοι υπό την καθοδηγία του Θεού. Τελικά, στο 98 μ.Χ. περίπου, ο απόστολος Ιωάννης ετελείωσε, γράφοντας το τελευταίο από τα βιβλία της Γραφής.

36. Τι είπε ο απόστολος Παύλος για τα συγγράμματα των προφητών του Θεού;

³⁶ Μιλώντας για τα τριάντα πέντε και πλέον βιβλία της Γραφής που εγράφησαν προτού αρχίση η Χριστιανική εκκλησία, ο απόστολος Πέτρος γράφει: «Και έχομεν βεβαιότερον τον προφητικόν λόγον, εις τον οποίον κάμνετε καλά να προσέχητε, ως εις λύχνον φέγγοντα εν σκοτεινώ τόπω, εωσού έλθη η αυγή της ημέρας, και ο φωσφόρος ανατείλη εν ταις καρδίαις υμών, τούτο πρώτον εξεύροντες ότι ουδεμία προφητεία της γραφής, γίνεται εξ ιδίας του προφητεύοντος διασαφήσεως. Διότι δεν ήλθε ποτέ προφητεία εκ θελήματος ανθρώπου, αλλ’ υπό του Πνεύματος του Αγίου κινούμενοι ελάλησαν οι άγιοι άνθρωποι του Θεού.»—2 Πέτρου 1:19-21.

37. Ποιος είναι, λοιπόν, ο καλύτερος γραπτός οδηγός για μας, και γιατί;

³⁷ Όλα, λοιπόν, αυτά τα πράγματα εγράφησαν προς όφελός μας. Ο Θεός εφρόντισε να διαφυλαχθή το κείμενο της Αγίας Γραφής, διότι αυτό το κείμενο είναι δικό του, εγράφη υπό την έμπνευσί του. Επομένως, ο λόγος Του είναι τέλειος οδηγός για όλους εμάς. Πρέπει να στραφούμε σ’ αυτόν και να τον μελετήσωμε. Μας καθιστά σοφούς για να κερδίσωμε σωτηρία. Ο Παύλος είπε τα εξής στον Τιμόθεο: «Από βρέφους γνωρίζεις τα ιερά γράμματα, τα δυνάμενα να σε σοφίσωσιν εις σωτηρίαν δια της πίστεως της εν Χριστώ Ιησού. Όλη η γραφή είναι θεόπνευστος, και ωφέλιμος προς διδασκαλίαν, προς έλεγχον, προς επανόρθωσιν, προς εκπαίδευσιν την μετά της δικαιοσύνης· δια να ήναι τέλειος ο άνθρωπος του Θεού, ητοιμασμένος εις παν έργον αγαθόν.»—2 Τιμόθεον 3:15-17.

38, 39. (α) Ποιο βιβλίο αποκαλύπτει τους σκοπούς του Θεού, και τι υποσχέθηκε ο Θεός στον Αβραάμ, στον Δαβίδ και στον Δανιήλ; (β) Τι θα εξασφαλίση η Βασιλεία για το ανθρώπινο γένος;

³⁸ Μπορούμε ασφαλώς να βασιζώμεθα στη Βίβλο περισσότερο παρά στον προφορικό λόγο του ανθρώπου. Είναι ο λόγος της αληθείας του Θεού, που εκθέτει την ιστορία του ανθρωπίνου γένους από τον Αδάμ έως τον σημερινό καιρό και μας λέγει τι θα συμβή προσεχές μέλλον. Η Αγία Γραφή αποκαλύπτει τους σκοπούς του Θεού για ένα νέο κόσμο. Καθώς στρεφόμεθα στις Γραφές μπορούμε ν’ ακούσουμε τις επαγγελίες του Θεού για τον νέον αυτόν κόσμον που επιφυλάσσει ευλογία για όλο το πιστό ανθρώπινο γένος. Προ πολλού ο Θεός υποσχέθηκε στον Αβραάμ: «Εν τω σπέρματί σου θέλουσιν ευλογηθή πάντα τα έθνη της γης· διότι υπήκουσας εις την φωνήν μου.» (Γένεσις 22:18) Ο Αδάμ είχε παρακούσει και επέφερε αμαρτία, θλίψι και θάνατο στην ανθρώπινη οικογένεια, αλλά στον ευπειθή Αβραάμ ο Θεός υποσχέθηκε ότι θα ήρχετο ευλογία σε όλα τα έθνη μέσω του Σπέρματός του, το οποίον είναι ο Ιησούς Χριστός. Αργότερα στον Δαβίδ ο Θεός υποσχέθηκε έναν Άρχοντα για το ανθρώπινο γένος: «Θέλω αναστήσει μετά σε το σπέρμα σου, το οποίον θέλει είσθαι εκ των υιών σου, και θέλω στερεώσει την βασιλείαν αυτού. Αυτός θέλει οικοδομήσει εις εμέ οίκον, και θέλω στερεώσει τον θρόνον αυτού έως αιώνος. Εγώ θέλω είσθαι εις αυτόν πατήρ, και αυτός θέλει είσθαι εις εμέ υιός· και δεν θέλω αφαιρέσει το έλεός μου απ’ αυτού, ως αφήρεσα αυτό απ’ εκείνου όστις ήτο προ σου· αλλά θέλω στήσει αυτόν εν τω οίκω μου και εν τη βασιλεία μου έως του αιώνος· και ο θρόνος αυτού θέλει είσθαι εστερεωμένος εις τον αιώνα.»—1 Χρονικών 17:11-14.

³⁹ Έπειτα από αιώνες ο Θεός ενέπνευσε τον Δανιήλ να προφητεύση: «Και εν ταις ημέραις των βασιλέων εκείνων, θέλει αναστήσει ο Θεός του ουρανού βασιλείαν, ήτις εις τον αιώνα δεν θέλει φθαρή· και η βασιλεία αύτη δεν θέλει περάσει εις άλλον λαόν· θέλει κατασυντρίψει και συντελέσει πάσας ταύτας τας βασιλείας, αυτή δε θέλει διαμένει εις τους αιώνας.» (Δανιήλ 2:44) Τα εδάφια αυτά, μαζί με πολλές άλλες προφητείες της Βίβλου, δείχνουν μια βασιλεία που ο Θεός θα ιδρύση για πάντα για να ευλογήση πιστούς άνδρες και γυναίκες. Η βασιλεία αυτή θα καταστήση τους ανθρώπους ασφαλείς στις κατοικίες τους. «Θέλουσιν οικοδομήσει οικίας, και κατοικήσει· και θέλουσι φυτεύσει αμπελώνας, και φάγει τον καρπόν αυτών . . . δεν θέλουσι φυτεύσει αυτοί, και άλλος να φάγη . . . Ο λύκος και το αρνίον θέλουσι βόσκεσθαι ομού· και ο λέων θέλει τρώγει άχυρον ως ο βους· άρτος δε του όφεως θέλει είσθαι το χώμα· εν όλω τω αγίω μου όρει δεν θέλουσι κάμνει ζημίαν ουδέ φθοράν, λέγει Κύριος.» Περαιτέρω, σχετικά με τον Βασιλέα και τη διακυβέρνησί του ο Ησαΐας λέγει: «Εν δικαιοσύνη θέλει κρίνει τους πτωχούς, και εν ευθύτητι θέλει υπερασπίζεσθαι τους ταπεινούς της γης . . . Και ο λύκος θέλει συγκατοικεί μετά του αρνίου, και η λεοπάρδαλις θέλει αναπαύεσθαι μετά του εριφίου· και ο μόσχος και ο σκύμνος και τα σιτευτά ομού, και μικρόν παιδίον θέλει οδηγεί αυτά. Και η δάμαλις και η άρκτος θέλουσι συμβόσκεσθαι, τα τέκνα αυτών θέλουσιν αναπαύεσθαι ομού, και ο λέων θέλει τρώγει άχυρον καθώς ο βους. Και το θηλάζον παιδίον θέλει παίζει εις την τρύπαν της ασπίδος, και το απογεγαλακτισμένον παιδίον θέλει βάλλει την χείρα αυτού εις την φωλεάν του βασιλίσκου. Δεν θέλουσι κακοποιεί, ουδέ φθείρει εν όλω τω αγίω μου όρει· διότι η γη θέλει είσθαι πλήρης της γνώσεως του Κυρίου, καθώς τα ύδατα σκεπάζουσι την θάλασσαν.»—Ησαΐας 65:21-25 και 11:4-9.

40. Τι θα πούμε για τους πολέμους μεταξύ εθνών υπό την Βασιλεία;

⁴⁰ Σ’ αυτή την ημέρα, κάτω από αυτή τη βασιλεία, θα υπάρχη πια πόλεμος μεταξύ εθνών; Ακούστε τον Μιχαία 4:3, 4: «Και θέλει κρίνει αναμέσον λαών πολλών, και θέλει ελέγξει έθνη ισχυρά, έως εις μακράν· και θέλουσι σφυρηλατήσει τας μαχαίρας αυτών δια υνία, και τας λόγχας αυτών δια δρέπανα· δεν θέλει σηκώσει μάχαιραν έθνος εναντίον έθνους, ουδέ θέλουσι μάθει πλέον τον πόλεμον. Και θέλουσι κάθησθαι έκαστος υπό την άμπελον αυτού, και υπό την συκήν αυτού· και δεν θέλει υπάρχει ο εκφοβών· διότι το στόμα του Κυρίου των δυνάμεων ελάλησε.» Ο Ιησούς Χριστός, το Σπέρμα της Επαγγελίας του Θεού, είναι Εκείνος που θα φέρη όλες αυτές τις ευλογίες στην ανθρώπινη οικογένεια μέσω της Βασιλείας που ο Θεός ώρισε ότι θα εγκαθιδρυθή με τον Ιησούν ως Βασιλέα.

41. Πώς η εκπλήρωσις των λόγων του αγγέλου προς τη Μαρία ωδήγησε στην εκπλήρωσι του Ησαΐας 9:6, 7;

⁴¹ Θυμηθήτε τώρα τα λόγια του αγγέλου προς την παρθένο Μαρία: «Θέλεις συλλάβει εν γαστρί, και θέλεις γεννήσει υιόν· και θέλεις καλέσει το όνομα αυτού ΙΗΣΟΥΝ . . . και θέλει δώσει εις αυτόν Κύριος ο Θεός τον θρόνον Δαβίδ του πατρός αυτού· και θέλει βασιλεύσει επί τον οίκον του Ιακώβ εις τους αιώνας, και της βασιλείας αυτού δεν θέλει είσθαι τέλος.» (Λουκάς 1:31-33) Αυτό έγινε εις εκπλήρωσιν του Ησαΐας 9:6, 7: «Διότι παιδίον εγεννήθη εις ημάς, υιός εδόθη εις ημάς· και η εξουσία, θέλει είσθαι επί τον ώμον αυτού· και το όνομα αυτού θέλει καλεσθή Θαυμαστός, Σύμβουλος, Θεός ισχυρός, Πατήρ του μέλλοντος αιώνος, Άρχων ειρήνης. Εις την αύξησιν της εξουσίας αυτού και της ειρήνης δεν θέλει είσθαι τέλος, επί τον θρόνον του Δαβίδ, και επί την βασιλείαν αυτού, δια να διατάξη αυτήν, και να στερεώση αυτήν, εν κρίσει και δικαιοσύνη, από του νυν και έως του αιώνος. Ο ζήλος του Κυρίου των δυνάμεων θέλει εκτελέσει τούτο.»

42. Ποια προσευχή εδίδαξε ο Ιησούς στους μαθητάς του, και τι σημαίνει η εκπλήρωσίς της για τα έθνη αυτού του κόσμου;

⁴² Ο Ιησούς ήξερε ότι είχε κληθή σ’ αυτή την εξυψωμένη θέσι να είναι Άρχων του νέου κόσμου. Συνεπώς εδίδαξε τους αποστόλους του να προσεύχωνται γι’ αυτή τη βασιλεία, διότι επρόκειτο να ληφθούν μαζί του σ’ αυτήν. Στον Θεόν, τον Πατέρα των τον εν ουρανοίς, προσηύχοντο: «Ελθέτω η βασιλεία σου· γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ, και επί της γης.» (Ματθαίος 6:10) Έως την ημέρα αυτή οι Χριστιανοί προσεύχονται αυτή την ίδια προσευχή, αλλά σκεφθήκατε ποτέ για ποιο ακριβώς πράγμα προσεύχεσθε; Κατανοείτε ότι όταν παρακαλήτε τον Πατέρα τον εν ουρανοίς να γίνη το θέλημά του στη γη όπως και στον ουρανό, τον παρακαλείτε να καταστρέψη όλη αυτή την πονηρή διάταξι που υπάρχει επάνω στη γη; Διότι τα επίγεια έθνη δεν πράττουν το θέλημά του. Προσεύχεσθε να μετατοπισθούν αυτά, όπως επροφήτευσε ο Δανιήλ, και στη θέσι τους να φέρη ο Θεός τη βασιλεία του. Θα παύσετε λοιπόν τώρα να προσεύχεσθε αυτή την προσευχή ή θέλετε τη Βασιλεία και τις ευλογίες της;

ΑΝΤΙΛΥΤΡΟΝ ΚΑΙ ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ

43. Πώς ο Ιησούς κατέστησε δυνατόν για τον άνθρωπο ν’ αποκτήση αιώνια ζωή;

⁴³ Στη γη ο Ιησούς όχι μόνο υπερήσπισε το άγιο όνομα και τον λόγον του ουρανίου Πατρός του, αλλά επρομήθευσε επίσης και το αντίλυτρο του οποίου είχε ανάγκη το ανθρώπινο γένος, πεθαίνοντας ως τελεία θυσία στον Γολγοθά. Δίνοντας την τελεία, αναμάρτητη ανθρώπινη ζωή του, αντιμετώπισε την καταδίκη που ο νόμος του Θεού επέβαλε στους απογόνους του Αδάμ. Έτσι, όλα όσα είχε χάσει ο στασιαστικός Αδάμ για τους αγέννητους μεταγενεστέρους του, ο Ιησούς τα εξηγόρασε από την καταδίκη αυτή. Με τούτο κατέστησε δυνατόν για τον άνθρωπο ν’ αποκτήση αιώνια ζωή. Συνεπώς ο απόστολος Παύλος γράφει: «Ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος· το δε χάρισμα του Θεού, ζωή αιώνιος δια Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών.» (Ρωμαίους 6:23) Όλο εκείνο που ο Αδάμ έλαβε ως μισθόν της αμαρτίας του ήταν θάνατος, όχι αιώνια ζωή σ’ ένα πύρινο άδη ή καθαρτήριο. Αν εμείς σήμερα δεχθούμε τον Ιησού Χριστό, το δωρεάν χάρισμα του Θεού σ’ εμάς μέσω αυτού, είναι αιώνια ζωή, στο νέο κόσμο. Ο Ιησούς είπε: «Καθώς ο Πατήρ έχει ζωήν εν εαυτώ, ούτως έδωκε και εις τον Υιόν να έχη ζωήν εν εαυτώ· και εξουσίαν έδωκεν εις αυτόν να κάμνη και κρίσιν, διότι είναι Υιός ανθρώπου. Μη θαυμάζετε τούτο· διότι έρχεται ώρα, καθ’ ην πάντες οι εν τοις μνημείοις θέλουσιν ακούσει την φωνήν αυτού· και θέλουσιν εξέλθει οι πράξαντες τα αγαθά εις ανάστασιν ζωής· οι δε πράξαντες τα φαύλα, εις ανάστασιν κρίσεως.»—Ιωάννης 5:26-29.

44. Μέσω τίνος ήλθε ο θάνατος, και μέσω τίνος έρχεται η ζωή και επί πόσον καιρό πρέπει αυτός να βασιλεύη;

⁴⁴ Εδώ έχομε την υπόσχεσι του Ιησού ότι όλοι όσοι είναι στους τάφους των θα εξέλθουν στον ωρισμένο καιρό, μερικοί μεν σε ανάστασι ζωής και ευλογίας στο νέο κόσμο, άλλοι δε σε κρίσι που θα είναι δυσμενής για μερικούς απ’ αυτούς διότι δεν θα συμμορφωθούν με τις απαιτήσεις της βασιλείας του Θεού υπό τον Χριστόν εκείνο τον καιρό. Η ζωή δίδεται μέσω του Χριστού Ιησού· όπως διαβάζομε εις 1 Τιμόθεον 2:5, 6: «Είς Θεός, είς και μεσίτης Θεού και ανθρώπων, άνθρωπος Χριστός Ιησούς όστις εδωκεν εαυτόν αντίλυτρον υπέρ πάντων.» Ο πρώτος άνθρωπος Αδάμ έφερε αμαρτία στον κόσμο και θάνατο μέσω αμαρτίας, ώστε όλοι εμείς οι απόγονοί του έχομε πεθάνει. Ο άνθρωπος Χριστός Ιησούς επρομήθευσε ένα αντίλυτρο για όλους όσοι πιστεύουν. Ο Ιησούς παρουσίασε το αντίλυτρό του στον Θεό στον ουρανό μετά την ανάστασί του από τους νεκρούς, και τώρα ο Θεός τον εγκατέστησε στον ουράνιο θρόνο για να κυβερνά ως Βασιλεύς του νέου κόσμου. Ο απόστολος Παύλος λέγει: «Διότι πρέπει να βασιλεύη, εωσού θέση πάντας τους εχθρούς υπό τους πόδας αυτού· έσχατος εχθρός καταργείται ο θάνατος.» (1 Κορινθίους 15:25, 26) Η βασιλεία του Χριστού είναι η προμήθεια του Θεού για το ανθρώπινο γένος, ως εκδήλωσις της αγάπης του γι’ αυτό. Ο Θεός αγαπά τη ζωή, όχι το θάνατο. Ο θάνατος είναι ο μισθός της αμαρτίας. Ο Ιεχωβά αγαπά τον αμαρτωλό που μετανοεί και στρέφεται σ’ Αυτόν. Επειδή ο πρώτος άνθρωπος αμάρτησε και αντιτάχθηκε σ’ Αυτόν, τούτο δεν έκαμε τον Θεό ν’ αντιταχθή στην ανθρώπινη οικογένεια. Αλλ’ ο Θεός επιμένει να είμεθα ευπειθείς στους νόμους του και ν’ ακολουθούμε πλήρως τις διατάξεις του, αν περιμένωμε να ζήσωμε.

ΠΟΤΕ

45. Πότε πρόκειται ν’ αρχίσουν όλα αυτά, και σε τι οδηγούν όλα τα έθνη η ιδιοτέλεια και το μίσος;

⁴⁵ Καλά, θα πη κάποιος, λέτε ότι η οδός του Θεού είναι αγάπη· πότε, λοιπόν, πρόκειται όλα αυτά να συμβούν; Για να λάβετε μια απάντησι στραφήτε στον Ματθαίο, κεφάλαιο 24. Μας μιλεί για ένα σημείο με πολλά χαρακτηριστικά, πολέμους, λοιμούς, πείνες, σεισμούς, διωγμούς Χριστιανών, που θα εφαίνετο όταν η Βασιλεία θα ήταν καιρός να αρχίση. Ο Ιησούς τότε είπε στους μαθητάς του ότι, όταν οι Χριστιανοί θα έβλεπαν αυτά τα πράγματα να λαμβάνουν χώραν μαζί επάνω στη γη, θα έπρεπε να γνωρίζουν ότι το παλαιό αυτό σύστημα πραγμάτων παρέρχεται και η νέα και δικαία κυβέρνησις, η βασιλεία του Θεού για την οποία τους εδίδαξε να προσεύχωνται, εγκαθιδρύθη στους ουρανούς. Είπε: «Τότε θέλουσι σκανδαλισθή πολλοί· και θέλουσι παραδώσει αλλήλους, και θέλουσι μισήσει αλλήλους.» (Ματθαίος 24:10) Δεν είναι, λοιπόν, αυτή μια αληθινή περιγραφή της καταστάσεως επάνω στη γη σήμερα; Η ιδιοτέλεια κυβερνά επάνω απ’ όλα. Τούτο οδηγεί σε μια «μεγάλη θλίψι», τέτοια που ο άνθρωπος δεν είδε ποτέ ούτε θα ξαναδή ποτέ. Αυτή θα καταστρέψη όλη αυτή την πονηρία και τα έθνη που ενασχολούνται σ’ αυτήν. Το αποκορύφωμα της μεγάλης αυτής θλίψεως θα είναι η μάχη του Αρμαγεδδώνος που ο Πάπας κινήθηκε να την μνημονεύση. Η μάχη αυτή θα εξοντώση όλους τους πονηρούς αγγέλους μαζί με τον Σατανά τον Διάβολο, και όλους τους ανθρώπους που υπηρετούν την πονηρή αυτή οργάνωσι.

46. Πώς θα μπορούσε η μάχη του Αρμαγεδδώνος να είναι εκδήλωσις της αγάπης του Θεού;

⁴⁶ Είναι, λοιπόν, αυτή η μάχη μια εκδήλωσις της αγάπης του Θεού για την ανθρώπινη οικογένεια; Ναι. Ο Θεός δεν ευχαριστείται με τον θάνατο του ασεβούς, αλλά θα είναι μια ευλογία για το ανθρώπινο γένος το να καταστρέψη ο Θεός όλους τους ασεβείς. «Ζω εγώ, λέγει Κύριος ο Θεός, δεν θέλω τον θάνατον του αμαρτωλού, αλλά να επιστρέψη ο ασεβής από της οδού αυτού, και να ζη· επιστρέψατε, επιστρέψατε από των οδών υμών των πονηρών· δια τι να αποθάνητε, οίκος Ισραήλ;» (Ιεζεκιήλ 33:11) Είναι τόσο ανόητο για οποιαδήποτε πλάσματα ν’ απομακρυνθούν από τις εντολές και την κατεύθυνσι του Θεού. Γιατί να πεθάνετε απλώς και μόνο για να κάμετε το δικό σας θέλημα και ν’ ακολουθήσετε τον δικό σας δρόμο ζωής; Εκείνους που αρνούνται να υπακούσουν στις εντολές του, ο Θεός θα τους εξαλείψη, σαρώνοντάς τους, εκμηδενίζοντάς τους. Αυτό ακριβώς θα συμβή στους ασεβείς. (Ψαλμός 145:20· 2 Θεσσαλονικείς 1:7-9) Είναι ουσιώδες για όλους τους ανθρώπους που αγαπούν τη δικαιοσύνη το να καταστραφούν έτσι οι ασεβείς. Εκφράζει την αγάπη του Θεού για τη δικαιοσύνη και την αγαθότητά του για τον άνθρωπο, το να εξαλείψη τους ασεβείς αυτούς από το σύμπαν.

47. Με ποιους ο Θεός θα κατοικίση τη γη;

⁴⁷ Ο Κυρίαρχος Άρχων του σύμπαντος θα παραγάγη μια τελεία γη που θα την κατοική μια τελεία ανθρώπινη οικογένεια. Γιατί, λοιπόν, ν’ αφήση ο Θεός τους ασεβείς να παραμένουν σ’ αυτή τη γη και να την διαφθείρουν; Ο Θεός είναι εκείνος που προτίθεται να παραγάγη μια τελεία κοινωνία ανδρών και γυναικών, ως μια εκδήλωσι της αγάπης του, φέρνοντάς τους ευτυχία, ειρήνη, αφθονία και ικανοποίησι με την τελεία τους ζωή. Είναι σκοπός του να γεμίση αυτή τη γη με ευτυχή, δίκαια πλάσματα, όχι με ασεβείς.

48. Πώς ο κατακλυσμός των ημερών του Νώε δείχνει ότι ο Αρμαγεδδών θα είναι μια εκδήλωσις της αγάπης του Θεού;

⁴⁸ Στις ημέρες του Νώε ο κατακλυσμός ήταν ένα πολύ ουσιώδες πράγμα. Η γη ήταν τότε γεμάτη από κακία, διότι το ανθρώπινο γένος γενικά είχε στραφή εναντίον του Θεού. Η εξαίρεσις ήταν η άμεση οικογένεια του Νώε, που αγαπούσε και εκήρυττε δικαιοσύνη, οκτώ εν όλω πρόσωπα. Οι άνθρωποι αρνήθηκαν να μεταστραφούν από την προειδοποίησι του Θεού μέσω του Νώε, και να καθαρισθούν· ο Θεός τους εξεμηδένισε, περιλαμβάνοντας και τις κυβερνήσεις που υπήρχαν τότε, διότι μετενόησε που έκαμε τον άνθρωπο· εθλίβη για την κατάστασι στην οποίαν είχαν εκπέσει. Τους κατέστρεψε λοιπόν όλους. Ο Νώε αγαπούσε τον Θεό και ο Θεός αγαπούσε τον Νώε και την οικογένειά του, τέσσερα νυμφευμένα ζεύγη. Αυτούς ο Θεός τους διεβίβασε πέρα από τον κατακλυσμό, από την καταστροφή του παλαιού εκείνου ασεβούς κόσμου. Ο Θεός χρειάσθηκε να καταστρέψη τον πρώτον εκείνον κόσμον και όλους τους ανθρώπους του για να καταστή δυνατόν ο Νώε, η σύζυγός του, οι τρεις γυιοί των και οι γυναίκες των ν’ απολαύσουν ζωή με ευτυχία. Ο Θεός θα κάμη πάλι το ίδιο πράγμα. Πρέπει να το κάμη. Όπως ο κατακλυσμός ήταν μια εκδήλωσις της αγάπης του, είναι επίσης εκδήλωσις αγάπης εκ μέρους του να επιφέρη τη μάχη του Αρμαγεδδώνος. Είναι ουσιώδης τώρα για ν’ αφεθούν οι άνθρωποι που αγαπούν δικαιοσύνη να ζήσουν με ειρήνη και ενότητα σε όλη την αιωνιότητα.

49. Πώς άνθρωποι φθάνουν να γνωρίσουν κάτι περισσότερο από μια απλή ύπαρξι;

⁴⁹ Τη ζωή μπορεί να την απολαύση κανείς με ευτυχία μόνο κάτω από τον Θεό. Ζούμε σήμερα—ναι, λίγοι όμως από το ανθρώπινο γένος απολαμβάνουν αυτή τη ζωή. Ο άνθρωπος ζη, υπάρχει, αλλά μόνο όταν οι ειλικρινείς άνθρωποι φθάσουν να γνωρίσουν τον Θεό και ν’ ακολουθήσουν τις δίκαιες εντολές του και να ζήσουν σύμφωνα με τις υγιείς αρχές του, αρχίζουν να ζουν με ευτυχία. «Η ευλογία του Κυρίου πλουτίζει, και λύπη δεν θέλει προστεθή εις αυτήν.» (Παροιμίαι 10:22) Η βασιλεία του Ιεχωβά για την οποία προσευχόμεθα, θα είναι παγγήινη και θ’ αποτελή μια διαρκή ευλογία για το ευπειθές ανθρώπινο γένος.

50. Τι πρέπει τώρα να κηρυχθή πριν από τον Αρμαγεδδώνα, και για να μπορέσουν οι άνθρωποι να πράξουν τι;

⁵⁰ Και τώρα, πριν από τη μάχη της «ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος», δηλαδή τον Αρμαγεδδώνα, τα καλά νέα της καταστροφής του κόσμου τούτου και της εγκαθιδρύσεως της βασιλείας του Θεού πρέπει να κηρυχθούν σε όλες τις χώρες και τις νήσους της θαλάσσης. (Αποκάλυψις 16:14-16· Ματθαίος 24:14) Όπως ακριβώς ο Νώε έμαθε για τον επερχόμενο κατακλυσμό και ήταν κήρυξ δικαιοσύνης και εκήρυττε τα σωτήρια νέα στην εποχή του, έτσι και εκείνοι που μαθαίνουν για τον Αρμαγεδδώνα και για τη βασιλεία του Θεού πρέπει να κηρύξουν «τούτο το ευαγγέλιον» σε όλο τον κόσμο για μαρτυρία. Δεν υπάρχει τρόπος να διαφύγουν οι άνθρωποι την καταστροφή στη μάχη του Αρμαγεδδώνος εκτός αν προσέλθουν σε Κύριο τον Θεό και ζητήσουν δικαιοσύνη και ζητήσουν πραότητα «ίσως σκεπασθήτε εν τη ημέρα της οργής του Κυρίου», όπως ακριβώς και ο Νώε και η οικογένειά του διήλθαν τον κατακλυσμό. «Εσκεπάσθησαν» στην ημέρα της οργής του Κυρίου εναντίον του παλαιού εκείνου κόσμου. (Σοφονίας 2:3) Ο Θεός δεν μεταβάλλεται. Μπορεί να διαφυλάξη τον λαό του σε όλα τα μέρη της γης κατά την ημέρα αυτή, στο τέλος του πονηρού αυτού κόσμου.

51. Έχει ο Θεός εγείρει μάρτυρας, και ποιος είναι ο σκοπός των, το έργον των, η οδός των;

⁵¹ Συνεπώς ο Θεός φροντίζει να κηρυχθή «τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας» σ’ ολόκληρο τον κόσμο για μαρτυρία σε όλα τα έθνη. Έπειτ’ απ’ αυτό, θα έλθη το τέλος, το τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ο Θεός έχει εγείρει τους μάρτυράς του. Οι μάρτυρες αυτοί του Ιεχωβά Θεού είναι πολύ πρόθυμοι γι’ αυτό το ζήτημα. Θέλουν να μάθουν οι άνθρωποι την οδόν του Θεού. Δείχνουν την εκτίμησί τους σ’ αυτον κηρύττοντας τα καλά νέα της Βασιλείας σε όλο τον κόσμο. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά αισθάνονται την ευθύνη τους να φέρουν το άγγελμα αυτό στους ανθρώπους. Δεν έχουν πολιτικές βλέψεις, ούτε εμπορικές, και είναι εναντίον οποιασδήποτε ψευδούς ελπίδος όπως εκείνης του αθέου κομμουνισμού. Αγαπούν τον Θεόν τον εν ουρανοίς και θέλουν να υπηρετήσουν αυτόν και τον Υιόν του Ιησούν Χριστόν, τον Βασιλέα. Θέλουν και άλλοι, επίσης, να μάθουν γι’ αυτόν και να τον υπηρετήσουν. Ενθαρρύνουν όλους τους ανθρώπους που αγαπούν τη δικαιοσύνη να δοκιμάσουν με τις άγιες Γραφές όλα όσα αυτοί κηρύττουν. Οποιοσδήποτε μπορεί να πάρη την Αγία Γραφή, σε οποιαδήποτε έκδοσι, και ν’ αποδείξη για δική του ικανοποίησι ποιες είναι οι προμήθειες του Θεού γι’ αυτόν. Όλοι πρέπει να στραφούν στις Άγιες Γραφές για απόδειξι, όπως ακριβώς έπρατταν και οι αρχαίοι Βεροιείς: «Ούτοι δε ήσαν ευγενέστεροι παρά τους εν Θεσσαλονίκη, καθότι εδέχθησαν τον λόγον μετά πάσης προθυμίας, εξετάζοντες καθ’ ημέραν τας γραφάς, αν ούτως έχωσι ταύτα.»—Πράξεις 17:11.

52. Ως μάρτυρες του Ιεχωβά, ποιες θεμελιώδεις δοξασίες πιστεύομε;

⁵² Από αυτές τις Άγιες Γραφές εμείς, ως μάρτυρες του Ιεχωβά, πιστεύομε ότι ο πρώτος άνθρωπος αμάρτησε και επέφερε θάνατο σ’ ολόκληρη την ανθρώπινη οικογένεια. Αλλ’ ο Ιεχωβά Θεός αγαπούσε το ανθρώπινο γένος και έκαμε διευθέτησι για την απολύτρωσί του, για να μπορέσουν οι άνθρωποι ν’ αποκτήσουν ζωή στο νέο κόσμο. Έδωκε τον Υιόν του Ιησούν Χριστόν για να αρθή η αμαρτία του κόσμου.

53. Ποια μαρτυρία δίνομε για την ανάστασι και για την απόκτησι ή αποτυχία αποκτήσεως ζωής στο νέο κόσμο;

⁵³ Από τις Άγιες Γραφές εμάθαμε και μαρτυρούμε ότι ανάστασις είναι ένα από τα μεγαλύτερα δόγματα που διδάσκονται στον λόγον του Θεού, και ότι οι άνθρωποι που βρίσκονται τώρα στους τάφους θα εγερθούν και θα τους δοθή ευκαιρία αιωνίου ζωής· και το μεν μικρό ποίμνιο των πιστών ακολούθων του Χριστού θα κερδίση ζωή στον ουρανό ως νύμφη του Ιησού, οι δε λοιποί από το ανθρώπινο γένος που πιστεύουν θ’ αποκτήσουν κληρονομία στον αποκαταστημένο παράδεισο επάνω στη γη. Εκείνοι που δείχνουν αγάπη για τον Θεό και ζητούν να πράττουν πιστά το θέλημα του Θεού, θα ζήσουν σε όλη την αιωνιότητα. Εκείνοι που αρνούνται ν’ ακολουθήσουν τον νόμον του Θεού, θα μεταβούν σε αιώνιο θάνατο.

54. Ποια πράγματα πρέπει να ζητήσωμε πριν από τον Αρμαγεδδώνα, και γιατί;

⁵⁴ Ο νέος κόσμος είναι ακριβώς μπροστά μας. Πριν από τον Αρμαγεδδώνα πρέπει να ζητήσωμε δικαιοσύνη και πραότητα για να μπορέσωμε να σκεπασθούμε στην ημέρα της οργής του Κυρίου. Ο Ιεχωβά Θεός δεν είναι ωργισμένος μ’ εκείνους που τον αγαπούν. Θα εκδηλώση την οργή του εναντίον του Διαβόλου και των πονηρών δαιμόνων του και των ανθρώπων εκείνων επάνω στη γη που υπηρετούν τον Διάβολο. Αυτούς το Σπέρμα της γυναικός του Θεού θα τους συντρίψη ώστε να μην υπάρχουν.

55. Ποιο βιβλίο πρέπει ν’ αποκτήσωμε, να διαβάσωμε και να μελετήσωμε, και γιατί;

⁵⁵ Όλα όσα έκαμε ο Θεός τα έκαμε από αγάπη. Εξέφρασε τον σκοπό του στις Άγιες Γραφές και μπορούμε να βασιζώμεθα στον λόγον Του. Η Αγία Γραφή απεδείχθη αληθινή έως τώρα, και μπορούμε να έχωμε πίστι στις επαγγελίες του Θεού για το μέλλον. Για ν’ αποκτήσωμε ζωή με ευτυχία, πρέπει να φθάσωμε να γνωρίζωμε τον μεγάλο Δημιουργό Ιεχωβά Θεό και τον Υιόν του. Γι’ αυτό ακριβώς ο Ιησούς είπε στον Θεό: «Αύτη δε είναι η αιώνιος ζωή, το να γνωρίζωσι σε τον μόνον αληθινόν Θεόν, και τον οποίον απέστειλας Ιησούν Χριστόν.» (Ιωάννης 17:3) Αποκτήστε μια Αγία Γραφή. Διαβάστε την. Αποδείξατε στον εαυτό σας ότι εκείνα που διαβάσατε εδώ αποτελούν Γραφική αλήθεια. Με αγάπη ο Θεός διεφύλαξε τον λόγον του, την Αγία Γραφή, για σας. Διαβάστε την, λοιπόν. Μάθετε για τη ζωή και την ευκαιρία που έχετε γι’ αυτήν, ως απόδειξι του ότι η οδός του Θεού είναι αγάπη.