Ποια Είναι η Δική σας Θρησκευτική Συνήθεια;

1, 2. Ποιες δύο ημέρες το χρόνο παρατηρείται μεγάλος συνωστισμός στις εκκλησίες, και ποιες προκλητικές ερωτήσεις εγείρονται;

ΟΛΕΣ οι θρησκείες έχουν τις «άγιες ημέρες» των και τις ειδικές λειτουργίες των μέσα στους θρησκευτικούς ναούς των. Σ’ αυτές τις ειδικές ημέρες συνήθως οι τόποι λατρείας των είναι πλήρεις. Στη διάρκεια της εορτής των Χριστουγέννων του «Χριστιανικού κόσμου» τοποθετούν πολύχρωμα στολίσματα γύρω από τον Ιωσήφ και τη Μαρία, το βρέφος Ιησούν και τους ποιμένας, που έρχονται να τον ιδούν. Διευθετείται μια ευχάριστη μουσική και σχεδόν ολόκληρο το εκκλησίασμα παρακολουθεί τη λειτουργία. Ακόμη και ξένοι, που δεν ανήκουν στον ίδιο θρησκευτικό όμιλο, συρρέουν για ν’ ακούσουν την ειδική μουσική και να ιδούν το θέαμα. Η Κυριακή του Πάσχα είναι μια άλλη από τις «άγιες ημέρες» του «Χριστιανικού κόσμου» και ελκύει τα πλήθη με την επίδειξι της μεγάλης ανοιξιάτικης μόδας νέων καπέλλων και άλλων στολισμάτων. Φυσικά, μερικοί, που πηγαίνουν στην εκκλησία του δόγματός των, σκέπτονται σοβαρά το θάνατο και την ανάστασι του Ιησού Χριστού. Αλλά γιατί τόσο πολλοί άνθρωποι του «Χριστιανικού κόσμου» χρειάζονται μεγάλα ελκυστικά πράγματα όπως των δύο αυτών «αγίων ημερών» για να μεταβούν στον τόπο της λατρείας των, δύο μόνο φορές μέσα σε πενήντα δύο εβδομάδες; Ποια πραγματική σημασία έχουν αυτοί οι δύο εορτασμοί για τους ανθρώπους, οι οποίοι είναι δυο φορές το χρόνο Χριστιανοί; Πιστεύουν πραγματικά ότι ο Ιησούς Χριστός απέθανε για να τους σώση; Να τους σώση για ποιο πράγμα; Πιστεύετε ότι μετά το τέλος όλης αυτής της υποθέσεως αισθάνονται ότι είναι καλύτεροι Χριστιανοί, ή αισθάνονται ως υποκριταί; Ποια είναι η δική σας θρησκευτική συνήθεια;

² Είναι κοινώς γνωστό ότι πλείστες από τις εκκλησίες του «Χριστιανικού κόσμου» είναι υπερπλήρεις στη διάρκεια των εορτών των Χριστουγέννων και του Πάσχα. Αλλά σεις, αν είσθε ένας εκκλησιαζόμενος, ερωτήσατε ποτέ τον εαυτό σας: «Γιατί πηγαίνω; Μήπως διότι αυτό επιβάλλει το συμφέρον μου στην κοινότητα; Μήπως επειδή ωφελεί στις δουλειές μου;» Πιθανόν να σκέπτεσθε ότι θα συναντήσετε μερικούς από τους πολιτικούς σας φίλους εκεί. Πηγαίνετε ίσως επειδή δεν έχετε κάτι σπουδαιότερο να κάμετε; Σταθήτε! Σκεφθήτε! Πηγαίνετε πράγματι στον τόπο της θρησκευτικής σας συναθροίσεως για να μάθετε την αλήθεια σχετικά με τον Θεό και τη σωτηρία σας;

 3. Ποια πρέπει να είναι η πραγματική αιτία για να πηγαίνη ένας στον οίκο του Θεού, και ποια επίδρασι πρέπει να έχη επάνω σ’ ένα άτομο;

³ Η πραγματική αιτία για να πηγαίνη κανείς στον οίκο του Θεού θα έπρεπε να είναι η απόκτησις γνώσεως για τον Δημιουργό σας, τον Ιεχωβά, και για να μάθετε περισσότερα για τον Υιό του, τον Ιησού Χριστό, ο οποίος έκαμε προμήθεια για όλους μας να κερδίσωμε αιώνιο ζωή. Θα πρέπει να θέλετε να μάθετε για τη σωτηρία, την οποία φέρει ο Θεός προς όλο το ανθρώπινο γένος μέσω του Υιού του με την εγκαθίδρυσι της βασιλείας του Θεού, για την οποία εδιδάχθησαν οι Χριστιανοί να προσεύχονται: «Ελθέτω η βασιλεία σου· γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ και επί της γης.» (Ματθ. 6:10) Η τακτική σας μετάβασις στον οίκο του Θεού θα πρέπει να βελτιώνη την κατανόησί σας, και θα πρέπει να έχετε φθάσει στο σημείο να εκτιμήσετε το ότι η ζωή είναι δώρον του Θεού και θα πρέπει να θέλετε να μάθετε γιατί το ανθρώπινο γένος βρίσκεται εδώ επάνω στη γη. Το να μαθαίνετε την αλήθεια στον οίκο του Θεού θα έπρεπε να σας κάνη να θέλετε να πήτε και σε άλλους ανθρώπους αυτά που εμάθατε σχετικά με τις προμήθειες του Ιεχωβά για το ανθρώπινο γένος. Αν ο τόπος της λατρείας σας δεν σας κινή σε δράσι και δεν σας κάνη να θέλετε να πήτε σε άλλους αυτά που έχετε μάθει εκεί, τότε καλύτερα είναι να βρήτε τον ορθό τόπο όπου θα μάθετε την αλήθεια και τον κατάλληλο τρόπο λατρείας του Θεού.

 4. (α) Γιατί ο Ιησούς είχε τη συνήθεια να πηγαίνη τακτικά στη συναγωγή; (β) Ποιο άγγελμα είχε για τον λαό;

⁴ Όταν άνθρωποι άκουαν τον Ιησού να ομιλή, έμεναν έκπληκτοι από τον τρόπο διδασκαλίας του και τον ακολουθούσαν. Μάθαιναν περισσότερη αλήθεια κάθε ημέρα που περνούσε και έθεταν σε εφαρμογή εκείνα που τους εδίδασκε ο Ιησούς. Το πράττει αυτό η θρησκεία σας για σας; Αποτελούσε συνήθεια του Ιησού να πηγαίνη στη συναγωγή κάθε σάββατο διότι εγνώριζε ότι θα άκουε την ανάγνωσι κάποιου μέρους του Λόγου του Θεού από τις Εβραϊκές Γραφές. Εγνώριζε ότι θα εγίνετο συζήτησις και ότι θα εδίδετο η εξήγησίς του, επίσης. Κάποιο σάββατο στη Ναζαρέτ ο Ιησούς προσεκλήθη ν’ αναγνώση τις Γραφές, και τις εφήρμοσε στον εαυτό του. Εγνώριζε ότι είχε χρισθή για να ‘ευαγγελίζεται προς τους πτωχούς’. Αυτό εσήμαινε γι’ αυτόν να ταξιδεύη πολύ από το ένα μέρος στο άλλο και να ομιλή σε πολλούς ανθρώπους. Είπε στους καταπιεζομένους Ιουδαίους ότι θα ήρχετο μια απελευθέρωσις των δεσμίων και ότι θ’ αποκτούσαν την ελευθερία τους στον ωρισμένο καιρό. Πώς θα ήρχετο η υποσχεμένη ανάβλεψις για τους τυφλούς; Ο Ιησούς έκανε πράγματι ανθρώπους να ιδούν με τους οφθαλμούς των, αλλά το να ιδούν την αλήθεια και να έχουν κατανόησι του Λόγου του Θεού στις καρδιές και τις διάνοιές των ήταν πολύ πιο σπουδαίο. (Λουκ. 4:16-20) Οι ακροαταί του μπορούσαν να τα έχουν όλα αυτά αν εδέχοντο «την βασιλείαν των ουρανών», η οποία ήταν επί θύραις. Τι κήρυγμα και διδασκαλία απαιτούσε αυτό! Ήταν ένας σπουδαίος διορισμός, αλλά θα μπορούσε να τον εκπληρώση με την ευλογία του Ιεχωβά. Ήταν ο κυριώτερος διάκονος για όλο το ανθρώπινο γένος, που εξήγγελλε την έλευσι της βασιλείας του Θεού. Θα τον εδέχετο ο λαός ως διάκονο του Θεού; Ο Ιησούς είπε: «Ο Υιός του ανθρώπου ουκ ήλθε διακονηθήναι, αλλά διακονήσαι, και δούναι την ψυχήν αυτού λύτρον αντί πολλών.» (Ματθ. 20:28) Ο Ιησούς βεβαίως επρόκειτο ν’ απολυτρώση πολλούς στον ωρισμένο καιρό του Θεού, και, μέσω της Βασιλείας Του, θα ιδούμε να γίνεται το θέλημα του Θεού στη γη όπως γίνεται και στον ουρανό. Σας βοηθεί η θρησκεία σας να ‘πιστεύσητε εις αυτόν’ για να κερδίσετε αιώνιο ζωή; (Ιωάν. 3:16) Έπειτα λέγετε σεις σε άλλους ανθρώπους αυτά που μαθαίνετε και διακονείτε σε άλλους;

 5. Εκτός του ότι διακονούσε ο ίδιος, τι άλλο έκανε ο Ιησούς;

⁵ Ενώ ο Ιησούς ήλθε για να είναι ο ίδιος ένας διάκονος, προετοίμασε, επίσης, τους μαθητάς του για να είναι διάκονοι. Εφρόντισε, όπως οι μαθηταί του εκπαιδεύωνται κατάλληλα με τη μελέτη του Λόγου του Θεού και κατόπιν κηρύττουν αυτόν τον Λόγο τακτικά. Οι Χριστιανοί του αιώνος μας πρέπει να κάνουν το ίδιο. Οφείλουν να είναι διάκονοι, που κηρύττουν και διδάσκουν τ’ αγαθά νέα της βασιλείας του Θεού σε όλους.​—Ματθ. 24:14.

 6. (α) Πώς οι μαθηταί του Ιησού εφήρμοζαν τα πράγματα που εμάθαιναν; (β) Πώς τους θεωρούσαν οι θρησκευτικοί ηγέται και άρχοντες;

⁶ Όταν ο Ιησούς είχε εκλέξει τους δώδεκα μαθητάς του, αυτοί εταξίδευαν μαζί του συνεχώς, μαθαίνοντας και κηρύττοντας καθώς επήγαιναν. Ήταν και δική των, επίσης, συνήθεια να πηγαίνουν στη συναγωγή και στο ναό και ν’ ακούουν τον Ιησού να διδάσκη. Ήσαν ανυπόμονοι ν’ ακούσουν τι είχε να πη. Έκαναν πολλές ερωτήσεις επειδή επιθυμούσαν να μάθουν τα πράγματα που εγνώριζε ο Ιησούς. Στους δημοσίους χώρους μπορούσαν να διεξάγουν ενδιαφέρουσες συζητήσεις. Σε μια περίπτωσι εστάλησαν ανά δύο να κηρύξουν στον Ισραήλ. Αυτό εβελτίωσε την ικανότητά των να σκέπτωνται. Ήσαν διαφορετικοί χαρακτήρες και προήρχοντο από διάφορα στρώματα της ζωής, και αυτό, επίσης, προσέθετε ενδιαφέρον στη συζήτησί τους. Παραδείγματος χάριν, ο Σίμων και ο Ανδρέας ήσαν αλιείς. Ο Ιησούς τούς είχε ειπεί: «Έλθετε οπίσω μου, και θέλω σας κάμει να γείνητε αλιείς ανθρώπων.» Αυτοί αμέσως εγκατέλειψαν τα δίκτυά τους και τον ακολούθησαν. Εκάλεσε, επίσης, τον Ιωάννη και τον Ιάκωβο συγχρόνως. Οι πέντε από αυτούς επήγαν στην Καπερναούμ, και «ευθύς εν τω σαββάτω εισελθών ο Ιησούς εις την συναγωγήν εδίδασκε. Και εξεπλήττοντο δια την διδαχήν αυτού.» (Μάρκ. 1:16-22) Δεν ακολούθησαν τον Ιησού οι ισχυροί και οι ευγενείς, αλλά, μάλλον, άνθρωποι που αυτός ο κόσμος τους έβλεπε ως «ιδιώτας». Εν τούτοις, το ότι ήσαν μαζί με τον Ιησού και εμάθαιναν από αυτόν είχε μια μόνιμη επίδρασι επάνω τους. Αυτό το γνωρίζομε επειδή, όταν οι απόστολοι συνελήφθησαν και παρουσιάσθησαν ενώπιον των θρησκευτικών ηγετών και αρχόντων, αυτοί «θεωρούντες . . . την παρρησίαν του Πέτρου και Ιωάννου, και πληροφορηθέντες ότι είναι άνθρωποι αγράμματοι και ιδιώται, . . . ανεγνώριζον αυτούς ότι ήσαν μετά του Ιησού.» (Πράξ. 4:13) Οι μαθηταί επωφελούντο ακούοντας τη διδαχή του Ιησού στη συναγωγή. Αυτό τους καθιστούσε ωρίμους και τους έκανε ικανωτέρους διακόνους.

Η ΣΥΝΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΑΥΛΟΥ

 7. Ποιο ενδιαφέρον σημείον υπάρχει για τον Σαούλ στα εδάφια Πράξ. 9:15-20;

⁷ Οι πρώτοι Χριστιανοί, όπως ο Ιησούς, εγνώριζαν την αξία της συναθροίσεως και χρησιμοποιούσαν τη συναγωγή για να κηρύττουν. Μετά τη μεταστροφή του Σαούλ από τον Ιουδαϊσμό στη Χριστιανοσύνη, «Διέτριψε . . . ο Σαύλος ημέρας τινάς μετά των εν Δαμασκώ μαθητών. Και ευθύς εκήρυττεν εν ταις συναγωγαίς τον Χριστόν, ότι ούτος είναι ο Υιός του Θεού.» (Πράξ. 9:15-20) Αφού έμαθε την αλήθεια, δεν εχρειάσθη πολύ χρόνο για να εκφράση την πίστι του. Ο Σαούλ, που αργότερα ωνομάσθη Παύλος, εγνώριζε ότι ο καλύτερος τόπος για ν’ αρχίση το έργο του κηρύγματος ήταν εκεί όπου υπήρχαν άνθρωποι.

 8. Ποιο ενδιαφέρον άγγελμα είχε ο Παύλος για το λαό στην Αντιόχεια, και πού το εκήρυξε αυτό το άγγελμα.

⁸ Οι μαθηταί του Χριστού εταξίδευσαν πολύ. Ήσαν υποχρεωμένοι να το κάμουν αυτό για να επισκεφθούν όλα τα έθνη. Με το να μεταβαίνουν από πόλι σε πόλι, από επαρχία σ’ επαρχία, το ευαγγέλιο της βασιλείας του Θεού εκηρύττετο και οι Χριστιανικές εκκλησίες ανεπτύσσοντο. Όταν ο Παύλος και άλλοι Ιουδαίοι Χριστιανοί εισήρχοντο σε μια πόλι, επήγαιναν πάντοτε στη συναγωγή και εκήρυτταν το σάβατο. Ακολουθούσαν τη συνήθεια του Ιησού. Ιδού ένα παράδειγμα τού τι συνέβαινε: «Αυτοί . . . περάσαντες από της Πέργης, έφθασαν εις Αντιόχειαν της Πισιδίας, και εισελθόντες εις την συναγωγήν τη ημέρα του Σαββάτου, εκάθισαν. Και μετά την ανάγνωσιν του νόμου και των προφητών, απέστειλαν εις αυτούς οι αρχισυνάγωγοι, λέγοντες, Άνδρες αδελφοί, εάν έχητε λόγον τινά προτροπής εις τον λαόν, λέγετε. Σηκωθείς δε ο Παύλος και σείσας την χείρα, είπεν, Άνδρες Ισραηλίται, και οι φοβούμενοι τον Θεόν, ακούσατε.» (Πράξ. 13:14-16) Ο Παύλος ανυπομονούσε να σηκωθή και να εξαγγείλη την πίστι του, και έδωσε μια αριστοτεχνική ομιλία, όπως έχει αναγραφή στο δέκατο τρίτο κεφάλαιο των Πράξεων. Εξέθεσε την ιστορία του Ιουδαϊκού λαού από την εποχή που ήσαν ξένοι πάροικοι στην Αίγυπτο ως την περίοδο των κριτών και των βασιλέων. Καλύπτοντας γοργά περιόδους αιώνων, έφθασε στο ν’ αναφέρη τον Ιωάννη τον Βαπτιστή, τον προφήτη, ο οποίος εξήγγειλε την έλευσι του Ιησού. Κατόπιν, προς έκπληξιν όλων, μίλησε για την ανάστασι του Ιησού Χριστού και διεκήρυξε: «Ο Θεός όμως ανέστησεν αυτόν εκ νεκρών όστις εφάνη επί πολλάς ημέρας εις τους μετ’ αυτού αναβάντας από της Γαλιλαίας εις Ιερουσαλήμ, οίτινες είναι μάρτυρες αυτού προς τον λαόν.»​—Πράξ. 13:30, 31.

 9. Ποια ήταν η επίδρασις του αγγέλματός του επάνω στο λαό;

⁹ Η ομιλία του αποστόλου Παύλου στη συναγωγή το σάββατο ασφαλώς επροκάλεσε αίσθησι. «Και αφού ελύθη η συναγωγή, πολλοί εκ των Ιουδαίων και των ευσεβών προσηλύτων ηκολούθησαν τον Παύλον και τον Βαρνάβαν· οίτινες λαλούντες προς αυτούς έπειθον αυτούς να εμμένωσιν εις την χάριν του Θεού. Το δε ερχόμενον σάββατον σχεδόν όλη η πόλις συνήχθη δια να ακούσωσι τον λόγον του Ιεχωβά. Ιδόντες δε οι Ιουδαίοι τα πλήθη επλήσθησαν φθόνου και ηναντιούντο εις τα υπό του Παύλου λεγόμενα, αντιλέγοντες και βλασφημούντες.» (Πράξ. 13:43-45, ΜΝΚ) Εχρειάσθη παρρησία εκ μέρους του Παύλου και του Βαρνάβα, που ήσαν στη συναγωγή, για να ομιλήσουν δίχως περιστροφές και να ειπούν στα πλήθη: «Ούτω προσέταξεν ημάς ο Ιεχωβά, λέγων, “Σε έθεσα φως των εθνών, δια να ήσαι προς σωτηρίαν έως εσχάτου της γης”. Και οι εθνικοί ακούσαντες έχαιρον και εδόξαζον τον λόγον του Ιεχωβά· και επίστευσαν όσοι ήσαν ωρισμένοι δια την αιώνιον ζωήν.» (Πράξ. 13:47, 48, ΜΝΚ) Ακριβώς εκεί μέσα στον οίκο του Θεού αυτοί οι πρώτοι πιστοί έμαθαν την αλήθεια. Εκείνο που τους έκανε να πιστεύσουν ήταν ότι ο Παύλος και ο Βαρνάβας ήσαν προετοιμασμένοι για να δώσουν μια ομιλία σχετικά με τον Λόγον του Θεού. Επήγαιναν στη συναγωγή για να ομιλήσουν για την πίστι τους σε άλλους ακριβώς όπως έκαναν, όταν επήγαιναν από οικία σε οικία ή όταν ευρίσκοντο σε κάποιο άλλο δημόσιο μέρος. Θεωρούσαν επείγουσα ανάγκη να κηρύξουν τ’ αγαθά νέα σε κάθε ευκαιρία, σε κάθε τόπο. Ήταν η συνήθειά των να ομιλούν για την αληθινή θρησκεία που είχαν τώρα εγκολπωθή. Η πίστις σας προς τον Χριστό Ιησού δημιουργεί σε σας τη συνήθεια να κηρύττετε και να ομιλήτε όπως έκαναν οι πρώτοι εκείνοι Χριστιανοί; Θα έπρεπε!

10. (α) Πού εσύχναζε ο Παύλος, όταν ήταν στας Αθήνας; (β) Πού τον ωδήγησε το κήρυγμά του;

¹⁰ Όταν ο Παύλος πήγε στας Αθήνας «το πνεύμα αυτού παρωξύνετο» πολύ, διότι έβλεπε την πόλι γεμάτη από είδωλα και τον λαό να λατρεύη εικόνες. «Διελέγετο λοιπόν εν τη συναγωγή μετά των Ιουδαίων, και μετά των θεοσεβών, και εν τη αγορά καθ’ εκάστην ημέραν μετά των τυχόντων.» Ο Παύλος μπορούσε σ’ αυτή την επίσκεψι να δαπανά όλο το χρόνο του κηρύττοντας «εν τη αγορά καθ’ εκάστην ημέραν μετά των τυχόντων.» Πρέπει να έδινε πολλές ομιλίες «καθ’ εκάστην» σε ομάδες ανθρώπων και σε άτομα, διότι «τινές . . . των Επικουριών και των Στωικών φιλοσόφων συνήρχοντο εις λόγους μετ’ αυτού· και οι μεν έλεγον, Τι θέλει τάχα ο σπερμολόγος ούτος να είπη; οι δε, Ξένων θεών κήρυξ φαίνεται ότι είναι· διότι εκήρυττε προς αυτούς τον Ιησούν και την ανάστασιν.» (Πράξ. 17:17, 18) Αυτό έδωσε στον απόστολο Παύλο μια έξοχη ευκαιρία να ομιλήση με τους πολυμαθείς άνδρες των Αθηνών. «Και πιάσαντες αυτόν, έφεραν εις τον Άρειον Πάγον, λέγοντες, Δυνάμεθα να μάθωμεν, τις αυτή η νέα διδαχή, ήτις κηρύττεται υπό σου;» (Πράξ. 17:19) Ο Παύλος εχρησιμοποίησε αυτή την ευκαιρία για να δώση μια θαυμασία μαρτυρία, με εμπιστοσύνη στους λόγους του Ιησού: «Επειδή σεις δεν είσθε οι λαλούντες, αλλά το Πνεύμα του Πατρός σας, το οποίον λαλεί εν υμίν.»​—Ματθ. 10:20.

11. Στην Κόρινθο και την Έφεσο, ποια γεγονότα έγιναν γνωστά σχετικά με τη Χριστιανική διακονία του Παύλου;

¹¹ Η Χριστιανική ζωή του Παύλου ήταν πολύ δραστήρια και ενδιαφέρουσα. Τελικά, ο Παύλος ανεχώρησε από τας Αθήνας και μετέβη στην Κόρινθο. Εκεί συνηντήθη με κάποιους Ιουδαίους, τον Ακύλα, ο οποίος είχε έλθει από την Ιταλία, και την Πρίσκιλλα. Ο Ακύλας ησχολείτο στην ίδια εργασία, που έκανε και ο Παύλος όταν είχε ανάγκη χρημάτων για να συνεχίση τη διακονία του. Ο Παύλος παρέμεινε στο σπίτι τους κι εργάσθηκαν μαζί ως σκηνοποιοί. «Διελέγετο δε εν τη συναγωγή κατά παν σάββατον, και έπειθεν Ιουδαίους και Έλληνας.» (Πράξ. 18:4) Αυτή ήταν η θρησκευτική του συνήθεια, και έκανε μαθητάς. Ποια είναι η δική σας θρησκευτική συνήθεια; «Ο δε Παύλος αφού προσέμεινεν έτι ημέρας ικανάς, αποχαιρετήσας τους αδελφούς, εξέπλευσεν εις την Συρίαν . . . Και κατήντησεν εις Έφεσον, και αφήκεν εκείνους αυτού, αυτός δε εισελθών εις την συναγωγήν, συνδιελέχθη μετά των Ιουδαίων.» (Πράξ. 18:18, 19) Ο Παύλος δεν άφηνε ποτέ να του διαφύγη ευκαιρία. Ενδιεφέρετο για τη διεκδίκησι του ονόματος του Ιεχωβά, αποδεικνύοντας ότι «είναι αδύνατον να ψευσθή ο Θεός.»​—Εβρ. 6:18.

12. Με ποια αισθήματα απέβλεπε ο Παύλος στην επικοινωνία του με ομοπίστους του;

¹² Οπουδήποτε και αν επήγαινε ο Παύλος, πάντοτε εφρόντιζε να συναντάται με ανθρώπους και, οποτεδήποτε ήταν δυνατόν, στον «οίκον του Θεού ημών», ώστε να προκύπτη ‘συμπαρηγορία δια πίστεως’. Ο Παύλος είχε ανάγκη ενθαρρύνσεως όπως κάθε άλλος και ήταν πάντα χαρούμενος να ενθαρρύνη άλλους. Ιδού πώς το εξέφρασε αυτό στους Χριστιανούς στη Ρώμη: «Επιποθώ να σας ίδω, δια να σας μεταδώσω χάρισμά τι πνευματικόν προς στήριξιν υμών· τούτο δε είναι, το να συμπαρηγορηθώ μεταξύ σας δια της κοινής πίστεως υμών τε και εμού.» (Ρωμ. 1:11, 12) Σκεφθήτε πόσο καλό μπορείτε να κάνετε στους αδελφούς σας με το να εκφράζεσθε στον «οίκον του Θεού ημών». Οι μάρτυρες του Ιεχωβά το κάνουν αυτό στις εβδομαδιαίες συναθροίσεις των στις Αίθουσές των Βασιλείας.

ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΕΣ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ ΣΗΜΕΡΑ

13. (α) Ακούετε σήμερα το άγγελμα της «βασιλείας των ουρανών» στις εκκλησίες του «Χριστιανικού κόσμου», ή τι άλλο; (β) Πώς το άγγελμα και η διαγωγή του Ιησού Χριστού διαφέρουν από το άγγελμα του ποντίφηκος της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας ;

¹³ Η θρησκευτική συνήθεια του Ιησού και των μαθητών του ήταν να χρησιμοποιούν τον «οίκον του Θεού ημών» για να πουν σε άλλους την αλήθεια, για να εκφράσουν τη δική τους πίστι, να λάβουν ακριβή γνώσι της Αγίας Γραφής και να διακηρύσσουν τη βασιλεία του Θεού ως τη μόνη ελπίδα του ανθρώπου. Συμβαίνει σήμερα το ίδιο στις εκκλησίες του «Χριστιανικού κόσμου» όπως συνέβαινε στους τόπους συγκεντρώσεως των πρώτων Χριστιανών; Ακούτε το ίδιο Γραφικό άγγελμα σχετικά με «την βασιλείαν των ουρανών» να ηχή στα ώτα σας, όπως ηχούσε στα ώτα εκείνων που ζούσαν στην εποχή του Χριστού; Η μήπως ακούτε στην εκκλησία σας ότι τα Ηνωμένα Έθνη είναι η «τελευταία ελπίς»; Συμφωνείτε με τον Πάπα Παύλο ΣΤ΄, όταν ωμίλησε στα Ηνωμένα Έθνη, λέγοντας: «Θα μπορούσαμε ν’ αποκαλέσωμε το άγγελμά μας μια επικύρωσι, μια ιεροπρεπή ηθική επικύρωσι αυτού του υψηλού ιδρύματος. . . . Οι λαοί της γης στρέφονται προς τα Ηνωμένα Έθνη ως την τελευταία ελπίδα ομονοίας και ειρήνης· λαμβάνομε το θάρρος να παρουσιάσωμε εδώ, μαζί με το δικό των φόρο τιμής και ελπίδος, και τον δικό μας φόρο επίσης»;a Πριν από χίλια εννεακόσια χρόνια ο Ιησούς Χριστός απέρριψε τα βασίλεια αυτού του κόσμου που προσέφερε σ’ αυτόν Σατανάς ο Διάβολος, και είπε στον Κυβερνήτη Πιλάτο μόλις προτού τον βάλουν στο ξύλο του μαρτυρίου: «Η βασιλεία η εμή δεν είναι εκ του κόσμου τούτου.» (Ιωάν. 18:36) Σήμερα, όταν ο κυριώτερος θρησκευτικός αρχηγός του «Χριστιανικού κόσμου» λέγη ‘επικυρώνομε τα Ηνωμένα Έθνη’, και λέγη στους λαούς της γης να στραφούν προς τα Ηνωμένα Έθνη ως την τελευταία ελπίδα για ομόνοια και ειρήνη, πού είναι η πίστις του και η διδαχή του για τη βασιλεία του Θεού; Δεν έχει καθόλου! Θα ηθέλατε σεις με ένα πνεύμα οικουμενικότητος να συμβαδίσετε μ’ εκείνους, οι οποίοι δεν πιστεύουν πια στην Αγία Γραφή; Όχι μόνο απέρριψαν τη βασιλεία του Θεού οι ηγέται του «Χριστιανικού κόσμου» αλλά προσπάθησαν να συντρίψουν την πίστι των μελών των σε όλη σχεδόν τη διδασκαλία του Χριστού.

14. Περιγράψτε άλλες διαφορετικές απόψεις που διακρατεί ο «Χριστιανικός κόσμος» σε συμπαραβολή με τις Γραφικές διδασκαλίες και την πίστι του Ιησού Χριστού.

¹⁴ Πριν από δέκα εννέα αιώνες ο Ιησούς εδίδαξε ότι όλοι όσοι βρίσκονται στους τάφους των θα εξέλθουν, ότι θα υπάρξη ανάστασις νεκρών στο άκουσμα της φωνής του. (Ιωάν. 5:28, 29) Πώς τα πράγματα άλλαξαν έτσι ώστε ο κλήρος του «Χριστιανικού κόσμου» να μας λέγη ότι ο άνθρωπος πηγαίνει σ’ αιώνιο πυρ του άδου ή σε καθαρτήριο ή ότι ένας μικρός αριθμός πηγαίνουν στον ουρανό; Αυτή η διδασκαλία είναι παράδοξη σ’ ένα Χριστιανό, επειδή η Γραφή λέγει σ’ αυτόν ότι στον Σιεόλ, τον τάφο, όπου ο άνθρωπος πηγαίνει, όταν πεθάνη, «δεν είναι πράξις, ούτε λογισμός, ούτε γνώσις, ούτε σοφία.» (Εκκλησ. 9:10) Ο άνθρωπος κοιμάται στον τάφο (Σιεόλ), σε ανυπαρξία. «Επειδή γη είσαι, και εις γην θέλεις επιστρέψει.» (Γέν. 3:19) Ο πιστός Ιώβ το εγνώριζε αυτό, αλλά επίστευε, επίσης, στη βασιλεία του Θεού και στην ανάστασι των νεκρών. Ο Ιώβ είπε: «Είθε να με έκρυπτες εν τω τάφω, να με εσκέπαζες εωσού παρέλθη η οργή σου, να προσδιώριζες εις εμέ προθεσμίαν, και τότε να με ενθυμηθής!» (Ιώβ 14:13) Η Γραφή διδάσκει ότι ο άνθρωπος επλάσθη, αλλά η επιστήμη και πολλοί από τους θρησκευτικούς ηγέτας λέγουν ότι ο άνθρωπος εξειλίχθη από κάποιο κατώτερο ζώο ή άλλο είδος ζωής. Ποιον πιστεύετε, τον άνθρωπο ή τον Θεό; (Γέν. 2:7) Η Γραφή λέγει ότι τόσο αγάπησε ο Θεός τον κόσμο ώστε απέστειλε τον Υιόν του για να τον σώση, αλλά ο κλήρος λέγει ότι ο Θεός ήλθε, ότι ο Χριστός είναι ο Θεός, και για να το αποδείξη διδάσκει μια ειδωλολατρική διδασκαλία περί τριάδος. (Ιωάν. 3:16) Ο Ιησούς Χριστός παρέθεσε από τις Εβραϊκές Γραφές, που ομιλούν για τις ημέρες του Νώε και για τα Σόδομα και Γόμορρα. Αυτός επίστευε στον γραπτό Λόγο του Θεού, αλλά σήμερα, πολλοί από τους κληρικούς, οι οποίοι ισχυρίζονται ότι είναι ακόλουθοι του Χριστού, λέγουν ότι η αφήγησις της Δημιουργίας, ο Νώε και η κιβωτός, τα Σόδομα και Γόμορρα, οι Ισραηλίται που διέσχισαν την Ερυθρά θάλασσα, ακόμη δε και αυτή η παρθενική γέννησις του Ιησού είναι μύθοι, απλώς ιστορίες που δεν μπορεί να τις πιστέψη κανείς ως γεγονότα ή αλήθεια. Άσχετα με το τι διδάσκουν οι ηγέται του «Χριστιανικού κόσμου», οι μάρτυρες του Ιεχωβά συμφωνούν με τον απόστολο Παύλο, ο οποίος είπε: «Έστω ο Θεός αληθής, πας δε άνθρωπος ψεύστης.» (Ρωμ. 3:4) Γιατί έχει επέλθει μια τόσο καταπληκτική αλλαγή στη Χριστιανική διδασκαλία δια μέσου των αιώνων; Η Γραφή απαντά και σ’ αυτό, επίσης.​—Γένεσις, κεφάλαια 1 και 2, 6-8· 19:1-29· Έξοδος, κεφάλαιο 14· Λουκάς 1:26-38.

15. Ποιος είναι υπεύθυνος γι’ αυτές τις διαφορετικές απόψεις, και ποια τακτική ακολουθούν οι μάρτυρες του Ιεχωβά;

¹⁵ Ο θεός του κόσμου τούτου, Σατανάς ή Διάβολος, ετύφλωσε τους οφθαλμούς των ανθρώπων και τους εκράτησε στο σκότος. (2 Κορ. 4:4) Ο Ιησούς είχε δίκαιο όταν είπε σχετικά με τους γραμματείς και Φαρισαίους, τους θρησκευτικούς ηγέτας των ημερών του: «Είναι οδηγοί τυφλοί τυφλών· τυφλός δε τυφλόν εάν οδηγή, αμφότεροι εις βόθρον θέλουσι πέσει.» (Ματθ. 15:14) Δυστυχώς, πάρα πολλοί άνθρωποι επιτρέπουν στους λειτουργούς των διαφόρων θρησκευτικών αποχρώσεων μέσα στον «Χριστιανικό κόσμο» να σκέπτονται γι’ αυτούς. Θα ήταν πολύ καλύτερο να μελετάτε σεις ο ίδιος τη Γραφή παρά να παροδηγηθήτε από την ψευδή θρησκεία. Πάρα πολλοί άνθρωποι αναθέτουν στους κληρικούς των και να προσεύχωνται ακόμη γι’ αυτούς, ο δε τρόπος της προσευχής των είναι συνήθως μια ανάγωσις προσευχών από τις σελίδες κάποιου προσευχηταρίου. Το ακροατήριο σε μια θρησκευτική συνάθροισι δεν ενθαρρύνεται να εκφρασθή. Δεν υπάρχει ‘συμπαρηγορία’. Πόση διαφορά από τις ημέρες του Ιησού, οπότε ανεγινώσκετο ένα εδάφιο και κατόπιν επακολουθούσε μια γενική συζήτησις! Οι μάρτυρες του Ιεχωβά συνεχίζουν ακόμη αυτή την τακτική στη μελέτη των στη Σκοπιά. Ο διάκονος, ο οποίος προΐσταται, αναφέρει το θέμα που θα συζητηθή, κατόπιν αναγινώσκεται το εδάφιο, γύρω από το οποίο θα περιστραφούν τα σχόλια. Το περιοδικό Η Σκοπιά χρησιμοποιείται για να κατευθύνεται η γενική συζήτησις ολοκλήρου της εκκλησίας, αλλά η εκκλησία είναι εκείνη που εκφράζεται.

ΗΘΙΚΕΣ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ

16. (α) Λόγω διαφορετικής απόψεως για τη Γραφή, πώς σκέπτονται πολλοί για τους νόμους και τις εντολές της; (β) Εν τούτοις, τι λέγει ο Λόγος του Θεού για κείνους που παραβιάζουν τις εντολές της; (γ) Ποια εντολή δίδεται στην Αποκάλυψι 18:4, 5, και πού πρέπει να πάνε όσοι εξέρχονται από τη Βαβυλώνα τη μεγάλη;

¹⁶ Πριν από σαράντα ή πενήντα περίπου χρόνια, και προηγουμένως, εγίνετο πολύ περισσότερη μελέτη της Γραφής στις κατοικίες των ανθρώπων από όση γίνεται σήμερα. Πολλές θρησκευτικές οργανώσεις συνήθιζαν να ενθαρρύνουν την κατ’ οίκον ανάγνωσι και μελέτη της Γραφής. Σήμερα, όπως φαίνεται, η Γραφή θεωρείται γενικά ως ένα βιβλίο καλής φιλολογίας που περιέχει μερικές καλές σκέψεις και εκφράσεις, κάτι που μπορεί ν’ αναγνωσθή, όταν δεν έχετε κάτι άλλο να κάνετε. Πολλά άτομα λέγουν, «Πώς θα μπορούσε κανείς να ζήση με τον ηθικό κώδικά της σήμερα; Η διδασκαλία της Γραφής περί πορνείας και μοιχείας ανήκει στο παρελθόν.» Έτσι συμπεραίνουν ότι, αν δεν υπάρχη τίποτε το εσφαλμένο στις προγαμιαίες σεξουαλικές σχέσεις, γιατί να μην υπάρχη μια μικρή ποικιλία και μετά το γάμο; Μια τέτοια σύγχυσις υπάρχει μέσα στον «Χριστιανικό κόσμο» παγκοσμίως. Αλλά τι κάνει γι’ αυτό; Τίποτε! Ο κλήρος έχει κλείσει τα μάτια του σ’ αυτά που έγραψε ο Παύλος: «Ή δεν εξεύρετε ότι οι άδικοι δεν θέλουσι κληρονομήσει την βασιλείαν του Θεού; Μη πλανάσθε· ούτε πόρνοι, ούτε ειδωλολάτραι, ούτε μοιχοί, ούτε μαλακοί, ούτε αρσενοκοίται, ούτε κλέπται, ούτε πλεονέκται, ούτε μέθυσοι, ούτε λοίδοροι, ούτε άρπαγες, δεν θέλουσι κληρονομήσει την βασιλείαν του Θεού.» (1 Κορ. 6:9, 10) Κάποιος μπορεί να κάνη την εξής σκέψι, ‘Εφόσον ο Πάπας Παύλος ΣΤ΄ πιστεύει ότι ο ΟΗΕ είναι «η τελευταία ελπίς», τότε γιατί να σκέπτεται πια να κληρονομήση τη βασιλεία του Θεού;’ Και όταν δεν υπάρχη πίστις στη βασιλεία του Θεού, τότε είναι εύκολα ν’ αγνοηθή ο ηθικός κώδιξ αυτής της βασιλείας. Φαίνεται ότι ολόκληρος ο «Χριστιανικός κόσμος» την έχει αγνοήσει. Πράγματι, η παγκόσμιος αυτοκρατορία της ψευδούς θρησκείας, η Βαβυλών η Μεγάλη, δεν έχει να προσφέρη τίποτε στους λαούς, πνευματικώς ή ηθικώς. Γι’ αυτό ο γραπτός Λόγος του Θεού λέγει: «Εξέλθετε εξ αυτής, ο λαός μου, δια να μη συγκοινωνήσητε εις τας αμαρτίας αυτής, και να μη λάβητε εκ των πληγών αυτής· διότι αι αμαρτίαι αυτής έφθασαν έως του ουρανού, και ενεθυμήθη ο Θεός τα αδικήματα αυτής.» (Αποκάλ. 18:4, 5) Εκατοντάδες χιλιάδων άνθρωποι έχουν εξέλθει από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη κι έχουν στραφή προς την αγνή, απλή λατρεία του Θεού, και γίνονται πραγματικοί Χριστιανοί. Θα τους εύρετε σήμερα συνταυτισμένους με τους μάρτυρας του Ιεχωβά επειδή αισθάνονται την ανάγκη Γραφικής μελέτης και συνδέσμου με άτομα που πιστεύουν ολόκληρο το Λόγο του Θεού. Τα άτομα αυτά έχουν αφιερώσει τη ζωή τους στο να πράττουν το θέλημα του Ιεχωβά, και η θρησκευτική των συνήθεια τώρα είναι να κηρύττουν τη βασιλεία του Θεού, η οποία είναι η μόνη ελπίς για το ανθρώπινο γένος. Για να παραμείνουν ισχυροί στην πίστι, η οποία άπαξ παρεδόθη εις τους αγίους, οι μάρτυρες του Ιεχωβά συναθροίζονται τακτικά στον «οίκον του Θεού ημών», επειδή γνωρίζουν ότι ‘η φιλία του κόσμου είναι έχθρα του Θεού· όστις λοιπόν θελήση να ήναι φίλος του κόσμου, εχθρός του Θεού καθίσταται’. (Ιάκ. 4:4) Ο σκοπός της Χριστιανικής εκκλησίας είναι να οικοδομή τους αδελφούς στην αγιωτάτη πίστι των και να εκπαιδεύη τον λαό του Θεού στο να κηρύττη τ’ αγαθά νέα που περιέχονται στον Λόγον του Θεού, όχι να συμβιβάζεται και να είναι «φίλος του κόσμου.» Να είσθε ένας πραγματικός Χριστιανός. Βαδίζετε στα ίχνη του Χριστού Ιησού. Κάνετε ό,τι αυτός έκανε. Να είσθε ένας Χριστιανός κάθε ημέρα του έτους, όχι μόνο τις «άγιες ημέρες» του «Χριστιανικού κόσμου». Κάμετε συνήθειά σας το να λατρεύετε στον οίκο του αληθινού Θεού Ιεχωβά και μάθετε τι είπε ο Ιησούς: «Τα πρόβατα τα εμά ακούουσι την φωνήν μου, και εγώ γνωρίζω αυτά· και με ακολουθούσι. Και εγώ δίδω εις αυτά ζωήν αιώνιον.»​—Ιωάν. 10:27, 28.

[Υποσημειώσεις]

[Εικόνα στη σελίδα 75]

«Έλθετε οπίσω μου, και θέλω σας κάμει να γείνητε αλιείς ανθρώπων.»