Κεφάλαιον 1

Η Υπερανθρώπινη Πηγή του Αγίου Πνεύματος

 1. Γιατί το άγιο πνεύμα ευρίσκετο σε δράσι μέσα στον Κήπο της Εδέμ όταν συναντήθηκαν για πρώτη φορά ο άνδρας και η γυναίκα;

ΟΤΑΝ ο άνδρας και η γυναίκα συναντήθηκαν για πρώτη φορά, αισθάνθηκαν μια δύναμι—τη δύναμι της έλξεως. Αγάπησαν ο ένας τον άλλον αμέσως. Μολονότι ήσαν γυμνοί, χωρίς ενδύματα, αυτός ο πρώτος άνδρας και η πρώτη γυναίκα ήσαν άγιοι. Αυτό σημαίνει ότι ήσαν πρόσχαροι, καθαροί, αγνοί, τέλειοι στο σώμα, στη διάνοια και στην καρδιά. Γι’ αυτό τον λόγο δεν αισθάνθηκαν αμηχανία και μπορούσαν ν’ απολαμβάνουν χωρίς εμπόδια τη σχέσι με τον Δημιουργό των, τον Θεό. Απελάμβαναν τη σχέσι που είχαν με τον Θεό ως τέκνα του σ’ ένα καθαρό και άγιο τόπο. Ήταν ένας τόπος αγνής τέρψεως, που ορθά ελέγετο Κήπος της Εδέμ ή Παράδεισος Τρυφής. Όλα όσα υπήρχαν γύρω τους για να τους επηρεάσουν ήσαν υγιεινά και καλά. Το άγιον πνεύμα, η αγία ενεργός δύναμις του Θεού, ευρίσκετο σε πλήρη δράσι εκεί.

 2. Γιατί η Πηγή του αγίου πνεύματος απεδείχθη ότι είναι υπερανθρώπινη;

² Ο άνδρας και η γυναίκα, οι πρώτοι επίγειοι γονείς μας, ήσαν ανθρωπίνης φύσεως, δηλαδή από τη γη, από πράγματα που βρίσκονται εδώ στη γη. Αλλά τι θα λεχθή για τον θείο Δημιουργό τους; Εκείνος έπρεπε να είναι υπεράνθρωπος. Ήταν απείρως ανώτερος από τον άνθρωπο στο επίπεδο της ουρανίας υπάρξεώς Του. Ήταν επίσης ανώτερος και στο είδος του νοήμονος Προσώπου που ήταν. Για να το πούμε απλά, ήταν από στοιχεία καλύτερα από τα στοιχεία που αποτελούνται οι άνθρωποι. Γι’ αυτό και ήταν αόρατος στον άνθρωπο, του οποίου η δύναμις της οράσεως είναι περιορισμένη σε έκτασι. Κατά φυσική συνέπεια, λοιπόν, ο πρώτος άνδρας και η πρώτη γυναίκα δεν είδαν ποτέ τον Δημιουργό τους, τον Ζωοδότη τους, τον ουράνιο Πατέρα τους. Αυτός, ένεκα της υπερανθρωπίνης, ουρανίας, αοράτου υπάρξεώς του, ήταν αυτό που λέμε σήμερα «πνεύμα.» Επειδή είναι ένα ξεχωριστό Πρόσωπο, όπως ακριβώς είναι το δημιούργημά του, ο άνθρωπος, ο Δημιουργός μπορεί να λέγεται και «Πνεύμα.» Αυτός κατ’ εξοχή είναι Το Πνεύμα. Είναι η αόρατη Πηγή του αγίου πνεύματος, διότι Αυτός ο ίδιος είναι άγιος.

 3. Τίνος τη δράσι τονίζει το εδάφιο Γένεσις 1:1;

³ Προτού υπάρξη η γη και οι ουρανοί που την περιβάλλουν, αυτό το πνευματικό Πρόσωπο υπήρχε και ευρίσκετο σε δράσι. Το άγιο Βιβλίο που μας δίνει την ιστορική αφήγησι όλου του χρόνου, ακόμη και πριν από την αρχή του ανθρώπου αρχίζει με τις έντονες λέξεις: «Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην.»—Γένεσις, κεφάλαιο 1, εδάφιο 1.

 4, 5. Γιατί ο Θεός δεν πρέπει να λατρεύεται σε κάποιο ανθρωποποίητο κτίριο σε κάποιο ιδιαίτερο τόπο της γης;

⁴ Ένας τέτοιος δημιουργικός Θεός είναι ανώτερος από τους ουρανούς που εδημιούργησε και επομένως είναι πολύ ανώτερος από τον γήινο άνθρωπο. Είναι λοιπόν πνεύμα κατά την ουσία, δηλαδή κατά την ύπαρξι. Χιλιάδες χρόνια μετά τη δημιουργία του ανθρώπου, ο Ιδρυτής τής αληθινής Χριστιανοσύνης επέστησε την προσοχή μας σ’ αυτό ακριβώς το γεγονός. Ενώ εκάθητο δίπλα σ’ ένα πηγάδι στους πρόποδας του όρους Γαριζείν της αρχαίας Σαμαρείας, ο Ιησούς είπε σε μια Σαμαρείτιδα: «Ο Θεός είναι πνεύμα, και οι προσκυνούντες αυτόν εν πνεύματι και αληθεία πρέπει να προσκυνώσι.» (Ευαγγέλιον Ιωάννου, κεφάλαιο 4, εδάφιο 24) Ο αληθινός Θεός δεν έχει ανάγκη να λατρεύεται μέσα σ’ ένα ανθρωποποίητο θρησκευτικό κτίριο σε κάποιο ιδιαίτερο μέρος της γης, ούτε ακόμη και στην Ιερουσαλήμ της Μέσης Ανατολής. Είκοσι μόλις χρόνια μετά από την ανωτέρω δήλωσι, ένας απόστολος της Χριστιανοσύνης στάθηκε ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου της πόλεως των Αθηνών, όπου ευρίσκοντο πολλοί ναοί, αφιερωμένοι στους θεούς και στις θεές της θρησκείας των. Είπε τα εξής:

⁵ «Ο Θεός, όστις έκαμε τον κόσμον και πάντα τα εν αυτώ, ούτος Κύριος ων του ουρανού και της γης, δεν κατοικεί εν χειροποιήτοις ναοίς, ουδέ λατρεύεται υπό χειρών ανθρώπων ως έχων χρείαν τινός, επειδή αυτός δίδει εις πάντας ζωήν και πνοήν και τα πάντα· και έκαμεν εξ ενός αίματος παν έθνος ανθρώπων, δια να κατοικώσιν εφ’ όλου του προσώπου της γης.»—Πράξεις 17:24-27.

 6. Πώς ο οικοδόμος του πρώτου ναού στην Ιερουσαλήμ έδειξε ότι εγνώριζε αυτό το γεγονός σχετικά με τη λατρεία του Θεού;

⁶ Χίλια και πλέον χρόνια πριν από τότε, αυτό το γεγονός σχετικά με τον αληθινό Θεό, ο οποίος είναι ένα υπερανθρώπινο, υπεργήινο Πνεύμα, ήταν γνωστό στον οικοδόμο του πρώτου ναού στην Ιερουσαλήμ, στη Μέση Ανατολή. Ο τότε βασιλεύς της Ιερουσαλήμ, όταν αφιέρωσε αυτόν τον ναό που είχε ανεγείρει στο όνομα του Θεού, είπε στον Θεό με προσευχή: «Αλλά θέλει αληθώς κατοικήσει ο Θεός επί της γης; Ιδού, ο ουρανός και ο ουρανός των ουρανών δεν είναι ικανοί να σε χωρέσωσι· πόσον ολιγώτερον ο οίκος ούτος, τον οποίον ωκοδόμησα!»—1 Βασιλέων 8:27.

Ο ΘΕΟΣ Η ΠΗΓΗ ΚΑΘΕ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ

 7. Με ποια έννοια δεν μπορεί ούτε «ο ουρανός των ουρανών» να χωρέση τον Θεό;

⁷ Αυτός που είπε τα ανωτέρω λόγια, ο Σολομών, ο γυιος του Βασιλέως Δαβίδ, ήταν ο πιο σοφός επιστήμων των προχριστιανικών χρόνων. Όταν είπε ότι ούτε και ο ουρανός των ουρανών ακόμη δεν θα μπορούσε να χωρέση τον Θεό για τον οποίο είχε κτίσει ένα ναό, είπε την επιστημονική αλήθεια. Η γη αποτελεί ένα μικροσκοπικό μέρος του σύμπαντος του οποίου τα όρια δεν μπορούν οι επιστήμονες να φθάσουν ή να ιδούν, ακόμη και με τα σημερινά ισχυρότατα τηλεσκόπια. Ωστόσο, αυτό το απέραντο μέχρι σήμερα σύμπαν δεν μπορεί να χωρέση τον αληθινό Θεό. Δεν μπορεί να τον περιορίση ούτε να τον εγκλείση κάπου. Ο αληθινός Θεός μπορεί να υπερβή αυτό που ήδη υπάρχει από το σημερινό σύμπαν ορατό και αόρατο. Μπορεί να προχωρήση πέρα απ’ αυτό και να δημιουργήση ακόμη και άλλα πράγματα για τη διεύρυνσι του σύμπαντος, πέρα από τα υπάρχοντα όριά του, έξω στο ατέρμον διάστημα. Τι σημαίνει αυτό;

 8. Πόσο διαρκεί η Θεότης του Δημιουργού και γιατί δεν είναι τίποτε αδύνατο γι’ Αυτόν;

⁸ Σημαίνει ότι ο Θεός δεν δεσμεύεται ούτε από χρόνο ούτε από χώρο. Η ζωή του στο παρελθόν δεν έχει όρια. Ο χρόνος της ζωής του στο μέλλον είναι απεριόριστος. Ο Μωυσής, ο πρώτιστος νομοθέτης των προχριστιανικών χρόνων, είπε σ’ αυτόν τον χωρίς όρια Θεόν τα εξής: «Από του αιώνος έως του αιώνος, συ είσαι ο Θεός.» (Ψαλμός 90:2) Αυτός ο Θεός ζη στην αιωνιότητα, για να συνεχίση να παράγη και να δημιουργή πέρα από το παρόν σύμπαν, εκτείνοντάς το. Αυτό σημαίνει ότι αυτός είναι η απύθμενη πηγή κάθε ενεργείας. Όλα τα πράγματα του σύμπαντος αποτελούν δέσμες μορίων της ενεργείας του. Αυτές οι δέσμες των μορίων συγκεντρώθηκαν σε μάζες μεγάλες και μικρές. Ο επιστήμων του εικοστού αιώνος Αλβέρτος Αϊνστάιν απεργάσθηκε τον επόμενο τύπο για το σύμπαν: η ενέργεια ισοδυναμεί με τη μάζα επί την ταχύτητα του φωτός στο τετράγωνο (δηλαδή, Ε = mc²). Ας μη φαίνεται παράδοξο, λοιπόν, ότι ο Θεός, αυτή η Πηγή κάθε ενεργείας, δεν βρίσκει τίποτε αδύνατο για τον εαυτό του.

 9, 10. Πώς ο Θεός εξάγει τη στρατιά των άστρων «κατά αριθμόν» και πώς κανένα απ’ αυτά δεν «λείπει;»

⁹ Παραδείγματος χάριν, σημειώστε τη σχεδόν απίστευτη αξίωσι που κάνει ο Θεός για τον εαυτό Του, καθώς μας λέγει να υψώσωμε τους οφθαλμούς μας στους ουρανούς τη νύχτα και να θαυμάσωμε τα άστρα. Λέγει: «Σηκώσατε υψηλά τους οφθαλμούς σας και ιδέτε, τις εποίησε ταύτα; Ο εξάγων το στράτευμα αυτών κατά αριθμόν· ο ονομαστί καλών ταύτα πάντα εν τη μεγαλειότητι της δυνάμεως αυτού, διότι είναι ισχυρός εις εξουσίαν· δεν λείπει ουδέν.»—Ησαΐας 40:26.

¹⁰ Οι σημερινοί αστρονόμοι, με τα πολύ διεισδυτικά τηλεσκόπιά τους, μπορούν απλώς να υπολογίσουν τον αριθμό των άστρων που μπορούν να φέρουν σε ακτίνα δράσεως. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με τον Δημιουργό των ουρανών και της γης. «Αριθμεί τα πλήθη των άστρων· καλεί τα πάντα ονομαστί!» (Ψαλμός 147:4) Παρομοιάζει όλα τα άστρα του ουρανού μ’ ένα στράτευμα αχανούς μεγέθους. Γνωρίζει πόσα είναι μέσα στο στράτευμά του. Γνωρίζει κάθε μέλος αυτού του στρατεύματος με το όνομά του. Με τη μνήμη μπορεί να διεξέλθη τον κατάλογο αυτών. Όταν εκφωνή τον κατάλογο, κανένα μέλος αυτής της στρατιάς των άστρων δεν παραλείπει ν’ απαντήση. Το καθένα απαντά στο όνομά του και δίνει λογαριασμό των πράξεών του. Ο Θεός βρίσκει το καθένα να εκπληρώνη τον σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκε. Κανένα δεν λείπει.

11. Πώς ο Δημιουργός δεν εξαντλείται και δεν θ’ αφήση το σύμπαν να φθαρή ή να καταρρεύση;

¹¹ Η ‘μεγαλειότης της δυνάμεώς του’ (η «αφθονία της δυναμικής ενεργείας,» ΜΝΚ) που έχει ο Θεός είναι αμέτρητη. Είναι ανεξάντλητη. Όταν διανοηθούμε μόνο την ενέργεια που είναι δεσμευμένη στον ήλιο του δικού μας ηλιακού συστήματος που είναι μια κάμινος εκρήξεων σαν τις εκρήξεις βομβών υδρογόνου, μένομε έκπληκτοι. Και κατόπιν, όταν σκεφθούμε τα αναρίθμητα δισεκατομμύρια των άστρων, πολλά από τα οποία είναι πιο μεγάλα από τον ήλιο μας, παίρνομε κάποια ιδέα της εκχύσεως δυναμικής ενεργείας από τον Θεό που δείχνουν οι σημερινοί έναστροι ουρανοί. Και εν τούτοις, ο Θεός δεν αποκάμνει, δεν εξαντλείται. Σε πλήρη αρμονία λοιπόν με τα γεγονότα μάς λέγονται τα εξής: «Δίδει ισχύν εις τους ητονισμένους και αυξάνει την δύναμιν εις τους αδυνάτους.» (Ησαΐας 40:29) Ποτέ δεν θ’ αφήση το επεκτεινόμενο σύμπαν μας να φθαρή ή να καταρρεύση. Το σύμπαν θα μείνη για πάντα για να εκτελή τον σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκε. Ποιητικώς, ένας αρχαίος παρατηρητής των άστρων είπε: «Οι ουρανοί διηγούνται την δόξαν του Θεού, και το στερέωμα αναγγέλλει το έργον των χειρών αυτού. Η ημέρα προς την ημέραν λαλεί λόγον, και η νυξ προς την νύκτα αναγγέλλει γνώσιν.»—Ψαλμός 19:1, 2.

12. Γιατί οι άνθρωποι είναι αδικαιολόγητοι ν’ αγνοούν τον Θεό και την ευθύνη που έχουν απέναντί Του;

¹² Ευτυχώς για μας, ο Θεός είναι αόρατος στην ανθρωπότητα. Εν τούτοις, παρ’ όλ’ αυτά, μας δίνει τόσο πολλές ενδείξεις της υπάρξεώς του, ώστε ο κόσμος της ανθρωπότητος δεν δικαιολογείται ν’ αρνήται ή ν’ αγνοή την ύπαρξί του και την ευθύνη των ανθρώπων απέναντί του. «Επειδή,» όπως έγραψε ένας Βιβλικός συγγραφεύς, «τα αόρατα αυτού βλέπονται φανερώς από κτίσεως κόσμου νοούμενα δια των ποιημάτων, η τε αΐδιος αυτού δύναμις και η θειότης, ώστε αυτοί είναι αναπολόγητοι. Διότι γνωρίσαντες τον Θεόν, δεν εδόξασαν ως Θεόν.» (Ρωμαίους 1:20, 21) Ενώπιον όλων αυτών των ενδείξεων, δεν μπορούν επιτυχώς να ισχυρισθούν ότι ο Θεός δεν υπάρχει, όπως δεν μπορούν να ισχυρισθούν και ότι «ο Θεός είναι νεκρός.» Ο Θεός ζη και έχει όλη τη δυναμική ενέργεια και την τέλεια μνήμη για να εκτελέση τους δεδηλωμένους σκοπούς του, που έχουν ήδη δηλωθή και εκφρασθή πριν από έξη χιλιάδες χρόνια. Πόσο μπορούμε να χαίρωμε γι’ αυτό!

13. Τίνος άλλου εκτός της δυναμικής ενεργείας, είναι πηγή ο Θεός, και γιατί;

¹³ Δεν συμφωνούμε με τους συγχρόνους επιστήμονας που αρνούνται ότι ο Θεός είναι η Πηγή κάθε ενεργείας που είναι σε λειτουργία τώρα. Γνωρίζομε ότι είναι επίσης η Πηγή κάποιου άλλου πράγματος που αρνούνται οι επιστήμονες, μη γνωρίζοντας τίποτε γι’ αυτό. Και ποιο είναι αυτό; Είναι το «πνεύμα.» Και γιατί να μην είναι αυτός η Πηγή του πνεύματος; «Ο Θεός είναι πνεύμα,» όπως ετόνισε ο Ιησούς Χριστός πριν από δεκαεννέα αιώνες.—Ιωάννης 4:24.

14. Τι είναι το «άγιο πνεύμα» και ποιος το δίνει;

¹⁴ Από τον Θεό εκπέμπεται μια αόρατη δύναμις μέσω της οποίας κάνει να γίνεται το θέλημά του. Δεν πρόκειται για μια απλή επιρροή, όπως αυτή που θα μπορούσε ν’ ασκήση ένας άνθρωπος στους άλλους με την ισχυρή του προσωπικότητα. Είναι μια δύναμις που είναι ενεργός και που εκπέμπεται από τον Θεό ο οποίος είναι άγιος, δηλαδή απόλυτα καθαρός και δίκαιος. Εκπέμπει αυτή τη δύναμι για να εκτελέση ό,τι είναι άγιο. Γι’ αυτό, λοιπόν, ορθά λέγεται «άγιο πνεύμα.» Έτσι λέγεται μέσα στον γραπτό Λόγο του Θεού. Ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός ανεγνώριζε τον Θεό ως την Πηγή του πνεύματος. Σε ένδειξι τούτου, είπε στους ανθρώπινους πατέρες των ημερών του: «Εάν λοιπόν σεις, πονηροί όντες, εξεύρετε να δίδητε καλάς δόσεις εις τα τέκνα σας, πόσω μάλλον ο Πατήρ ο ουράνιος θέλει δώσει πνεύμα άγιον εις τους αιτούντας παρ’ αυτού;»—Λουκάς 11:13.

15. Τι πνεύμα θα θέλαμε εμείς, όπως ο Βασιλεύς Δαβίδ, να ενεργή προς εμάς;

¹⁵ Ένας βασιλικός πρόγονος του Χριστού ανεγνώρισε επίσης τον Θεό ως την Πηγή του αγίου πνεύματος. Αυτή η αναγνώρισις έγινε φανερή όταν ωμολόγησε την αδικοπραγία του ενώπιον του Θεού, εζήτησε συγχώρησι και είπε: «Μη με απορρίψης από του προσώπου σου· και το πνεύμα το άγιόν σου μη αφαίρεσης απ’ εμού.» (Ψαλμός 51:11) Το να στερηθή του αγίου πνεύματος ο Βασιλεύς Δαβίδ, θα εσήμαινε ν’ αποκοπή από την Πηγή του πνεύματος. Τα αποτελέσματα τούτου, θα μπορούσαν να είναι πάρα πολύ σοβαρά, καταστρεπτικά. Αν εμείς σήμερα πιστεύωμε ότι ο Θεός υπάρχει και είναι η Πηγή του αγίου πνεύματος, τότε, αν το ζητούμε απ’ αυτόν, θα καταστήση δυνατό για μας να το λάβωμε. Είναι η δύναμις που θα θέλαμε να ενεργή προς εμάς έτσι δεν είναι; Αν αυτό είναι εκείνο που θα θέλαμε, ο Θεός είναι ικανός να εκπληρώση μεγάλο καλό μέσω ημών και να μας διατηρήση αγίους μέσα σ’ ένα αμαρτωλό κόσμο.

ΔΥΝΑΜΙΣ, ΟΧΙ ΠΡΟΣΩΠΟ

16. Πώς φαίνεται ότι η Εβραϊκή λέξις που σημαίνει «πνεύμα» είναι πολύ περιγραφική;

¹⁶ Στον γραπτό Λόγο του Θεού, στις Άγιες Γραφές, η λέξις που εξελέγη για να κατονομάση αυτή την αόρατη ενεργό δύναμι που προέρχεται από τον Θεό είναι κατάλληλη, διότι είναι πολύ περιγραφική. Στο πρώτο βιβλίο αυτών των Γραφών η λέξις που χρησιμοποιήθηκε είναι ρούαχ. Η αρχαιότερη Ελληνική μετάφρασις του πρώτου βιβλίου της Αγίας Γραφής το αποδίδει ως πνεύμα. Επειδή η Εβραϊκή λέξις ρούαχ περιέχει την ιδέα της ενεργείας και της κινήσεως, οι Άγγλοι μεταφρασταί την απέδωσαν ως «φύσημα, πνοή, αύρα, θύελλα, άνεμος, ενεργός δύναμις,» καθώς και «πνεύμα.» Γι’ αυτό τον λόγο το κείμενο στο οποίο βρίσκεται η Εβραϊκή λέξις, βοηθεί στον καθορισμό του αν η λέξις έπρεπε να μεταφρασθή «πνεύμα» ή κάπως αλλιώς.

17. Τι λέγει η Μία Αμερικανική Μετάφρασις αντί της φράσεως «πνεύμα του Θεού» στη Γένεσι 1:2, και τι δείχνει αυτό όσον αφορά τη λέξι ρούαχ;

¹⁷ Παραδείγματος χάριν, στο δεύτερο εδάφιο των Αγίων Γραφών η λέξις ρούαχ απαντάται για πρώτη φορά. Πώς πρέπει ν’ αποδοθή σε μια άλλη γλώσσα; Η λαϊκή Αγγλική μετάφρασις της Βίβλου, δηλαδή η Κατ’ Εξουσιοδότησιν Μετάφρασις του Βασιλέως Ιακώβου, αποδίδει το εδάφιο Γένεσις 1:1, 2, ως εξής: «Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην. Η δε γη ήτο άμορφος και έρημος· και σκότος επί του προσώπου της αβύσσου. Και πνεύμα Θεού εφέρετο επί της επιφανείας των υδάτων.» Εν τούτοις, η Μία Αμερικανική Μετάφρασις, που αναδημοσιεύθηκε από το Πανεπιστήμιο του Σικάγου στο έτος 1939, λέγει: «Όταν ο Θεός άρχισε να δημιουργή τους ουρανούς και τη γη, η γη ήταν έρημη, και σκοτάδι εκάλυπτε την άβυσσο και ένας θυελλώδης άνεμος εμαίνετο πάνω από την επιφάνεια των υδάτων.» Εδώ, αντί της λέξεως «Πνεύμα,» χρησιμοποιήθηκε η λέξις «άνεμος,» η δε φράσις «πνεύμα Θεού» αποδόθηκε «θυελλώδης άνεμος.» Έτσι, λοιπόν, η Μία Αμερικανική Μετάφραση δείχνει ότι η λέξις ρούαχ σημαίνει κάτι αόρατο που βρίσκεται σε κίνησι ή σε ενέργεια.

18. Πώς η Μετάφρασις Νέου Κόσμου των Αγίων Γραφών δείχνει ότι κανένα πρόσωπο που ελέγετο «Πνεύμα» δεν εφέρετο επάνω από τα ύδατα;

¹⁸ Η Μετάφρασις Νέου Κόσμου των Αγίων Γραφών, λαμβάνοντας υπ’ όψιν το ότι η λέξις ρούαχ σημαίνει μια αόρατη δύναμι σε ενέργεια, διατυπώνει ως εξής τα εδάφια Γένεσις 1:1, 2: «Εν αρχή ο Θεός εδημιούργησε τους ουρανούς και την γην. Η δε γη απεδείχθη άμορφη και έρημη και σκότος υπήρχε στην επιφάνεια της υδατίνης αβύσσου· και η ενεργός δύναμις του Θεού εφέρετο επάνω από την επιφάνεια των υδάτων.» Έτσι, αυτή η μετάφρασις, καθώς και η Μία Αμερικανική Μετάφρασις, ξεκαθαρίζει ότι κανένα πρόσωπο που ελέγετο «Πνεύμα» δεν εκινείτο αόρατο πάνω από τα ύδατα που εκάλυπταν ολόκληρη την υδρόγειο σφαίρα. Αντιθέτως, η απρόσωπη ενεργός δύναμις του Θεού ήταν εκείνη που περιεφέρετο επάνω από την χωρίς φως επιφάνεια των υδάτων.

19. Τι θα λεχθή για το αν το πνεύμα ή ενεργός δύναμις του Θεού εφέρετο άσκοπα επάνω από τα ύδατα;

¹⁹ Πώς εκδηλώθηκε η αόρατη ενεργός δύναμις του Θεού δεν το γνωρίζομε· δεν εκτίθεται στην αρχική αφήγησι. Είναι βέβαιο όμως ότι η ενεργός δύναμις του Θεού δεν περιεφέρετο άσκοπα, χωρίς θετικά αποτελέσματα. Πιθανώς εχρησίμευε για ν’ απομακρύνη κάθε νεφέλωμα κοσμικής σκόνης στην οποία μπορεί να ευρίσκετο η γη και η οποία εμπόδιζε το φως του ηλίου να φθάση στην επιφάνεια της υδατίνης αβύσσου που περιέβαλλε τη γήινη σφαίρα.a

20. Πώς ο Θεός προέβη στον σκοπό του για να βλέπουν οι επίγειοι γονείς μας με το φως της Ημέρας;

²⁰ Οπωσδήποτε, μετά την περιφορά της ενεργούς δυνάμεως του Θεού επάνω από την επιφάνεια της υδατίνης αβύσσου, σε μια ακαθόριστη διάρκεια χρόνου, επακολούθησε η θεία εντολή: «Και είπεν ο Θεός, Γενηθήτω φως· και έγεινε φως· και είδεν ο Θεός το φως ότι ήτο καλόν· και διεχώρισεν ο Θεός το φως από του σκότους· και εκάλεσεν ο Θεός το φως, Ημέραν· το δε σκότος εκάλεσε, Νύκτα. Και έγεινεν εσπέρα και έγεινε πρωί, ημέρα πρώτη.» (Γένεσις 1:3-5) Έτσι, σύμφωνα με την αγιότητα του Θεού, η ενεργός δύναμις ή πνεύμα του Θεού ενεργούσε μ’ έναν καλό τρόπο, για έναν καλό σκοπό. Απεδείχθη ότι ήταν «άγιο πνεύμα.» Μέσω αυτού ο Θεός επροχώρησε στον σκοπό του για να κάνη τους πρώτους γονείς μας στη γη να δουν με το φως της Ημέρας.

21. Έχοντας υπ’ όψιν τον τρόπο που ο Θεός χρησιμοποίησε το άγιο πνεύμα του, γιατί υποκινούμεθα να έχωμε τα ίδια αισθήματα με τον συγγραφέα του Ψαλμού 143:10;

²¹ Αφότου εμνημονεύθη για πρώτη φορά η ενεργός δύναμις του Θεού, ο Θεός την εχρησιμοποίησε προς όφελος του ανθρώπου. Εκτιμώντας αυτό το γεγονός φερόμεθα προς την ουράνια Πηγή του αγίου πνεύματος. Η βιβλική αφήγησις της λειτουργίας του αγίου πνεύματος επί πολλές χιλιάδες ετών, αποκαλύπτει ότι ο Θεός πάντοτε χρησιμοποιούσε το πνεύμα μ’ ένα άγιο τρόπο. Αυτό εξυπηρετούσε τον δίκαιο σκοπό του Θεού. Ποτέ δεν πρέπει να βρεθούμε σε αντίθεσι με αυτή την αόρατη ενεργό δύναμι του Παντοδυνάμου Θεού. Πρέπει να αισθανώμεθα όπως και ο Βιβλικός συγγραφεύς που είπε στον Θεό: «Δίδαξόν με να κάμνω το θέλημά σου· διότι συ είσαι ο Θεός μου· το πνεύμα σου το αγαθόν ας με οδηγήση εις οδόν ευθείαν.»—Ψαλμός 143:10.

[Υποσημείωση]

[Ολοσέλιδη εικόνα στη σελίδα 4]