Εκεί οι άνθρωποι προσφέρουν σε μια εικόνα της «Παρθένου του Σουγιάπα» ομοιώματα μελών του σώματός των που έχουν προσβληθή από νόσο. Αυτά τα ομοιώματα κατασκευάζονται από χρυσό ή άργυρο. Εκατοντάδες από αυτά είναι κρεμασμένα στους τοίχους της εκκλησίας. Ανόμοια με αυτούς τους Ρωμαιο-Καθολικούς, οι Χριστιανοί της Κορίνθου αρνήθηκαν να υιοθετήσουν τις θρησκευτικές μεθόδους των ειδωλολατρών.—1 Σαμ. 5:12· 6:4-11.

Η Αγορά της Κορίνθου ήταν στρωμένη με μαρμάρινες πλάκες και είχε κατά μήκος της δημόσια κτίρια και καταστήματα. Εδώ ο απόστολος Παύλος ωδηγήθηκε από διώκτας Ιουδαίους για να παρουσιασθή μπροστά στον Ανθύπατο Γαλλίωνα. Στις Πράξεις 18:12 βρίσκομε το υπόμνημα τούτου: «Ότε δε ο Γαλλίων ήτο ανθύπατος της Αχαΐας, οι Ιουδαίοι εσηκώθησαν ομοθυμαδόν κατά του Παύλου, και έφεραν αυτόν εις το δικαστήριον.» Το δικαστήριον ήταν μια εξυψωμένη θέσις για ομιλητή στην αγορά. Ελέγετο το Βήμα και ήταν μια πλουσία οικοδομή, καλυμμένη με μάρμαρο και λεπτά σκαλίσματα. Σε κάθε πλευρά του Βήματος και στο ύψος της Αγοράς υπήρχαν δύο αίθουσες αναμονής με μωσαϊκό πάτωμα και μαρμάρινα καθίσματα. Εδώ οι άνθρωποι περίμεναν τη σειρά τους για να υποβάλλουν αιτήματα ή να παρουσιάσουν υποθέσεις των στον ανθύπατο.

Η πόλις διέθετε καλό σύστημα υδρεύσεως. Η υπόγειος ροή ύδατος ελαμβάνετο από υπόγειες στοές, οι οποίες το ωδηγούσαν σε τέσσερες δεξαμενές με ολική χωρητικότητα 100.000 γαλλονίων και πλέον. Από την αρχική πηγή, οι υπόγειες διώρυγες νερού περνούσαν κάτω από τα καταστήματα της Αγοράς. Σε κάθε κατάστημα ένα πηγάδι ήταν ενωμένο με μια από αυτές τις διώρυγες. Κατεβάζοντας κρασί και τροφές μέσα σ’ αυτά τα πηγάδια, οι έμποροι μπορούσαν να τα διατηρήσουν δροσερά.

Κατά ένα υλιστικό τρόπο η Κόρινθος ήταν μια μεγαλοπρεπής πόλις, αλλ’ αυτό δεν μπόρεσε να τη διαφυλάξη. Εκείνοι που έζησαν για τον υλισμό και την ακολασία της δεν μπορούν να βοηθηθούν τώρα από αυτή και αποτελούν μέρος του χώματος της. Ούτε και οι πολλοί ψευδείς θεοί της μπορούν να κάνουν κάτι γι’ αυτούς. Εκείνοι, όμως, οι άνθρωποι στην Κόρινθο, οι οποίοι προσεκολλήθησαν στις Χριστιανικές αλήθειες που εκήρυττε ο Παύλος, είχαν τη βέβαιη ελπίδα ότι θ’ αναστηθούν από τους νεκρούς ως συγκληρονόμοι της βασιλείας των ουρανών μαζί με τον Κύριόν των Ιησού Χριστό.—1 Κορ. 15:12-57.

Διακράτησις Ακεραιότητος σε Πίστι και σε Έργο

ΟΠΟΥΔΗΠΟΤΕ θελήσωμε να στρέψωμε το βλέμμα μας, θα παρατηρήσωμε προστριβές και διαμάχες, που χαρακτηρίζουν αυτό το πονηρό παλαιό σύστημα πραγμάτων. Σε χτυπητή αντίθεσι με αυτό στέκει ο Ιεχωβά και η ουρανία του οργάνωσις, εν μέσω των οποίων επικρατεί αρμονία και ενότης. Είναι, λοιπόν, απολύτως κατάλληλο, όπως όλοι οι αφιερωμένοι δούλοι του Ιεχωβά Θεού επί της γης βρίσκωνται, επίσης, σε ενότητα με αυτόν και μεταξύ τους. Η ενότης των του ενός με τον άλλον περιγράφεται καλά από τον ψαλμωδό: «Ιδού, τι καλόν και τι τερπνόν, να συγκατοικώσιν εν ομονοία αδελφοί!»—Ψαλμ. 133:1.a

Σκοπός του Ιεχωβά Θεού ήταν αυτό ακριβώς το πράγμα, δηλαδή, «εις οικονομίαν του πληρώματος των καιρών, να συγκεφαλαιώση τα πάντα εν τω Χριστώ, και τα εν τοις ουρανοίς και τα επί της γης.» Αυτό ο Ιεχωβά το επιτελεί μέσω του αγίου του πνεύματος, της οργανώσεώς του και του Λόγου του. Ως αποτέλεσμα τούτου βλέπομε ενότητα και συνεργασία μεταξύ του ‘μικρού ποιμνίου’ των κεχρισμένων κληρονόμων της Βασιλείας και του πολλού όχλου των ‘άλλων προβάτων’.—Εφεσ. 1:10· Ματθ. 25:34-40· Ιωάν. 10:16.

Ως μέλη του ενός ή του άλλου από αυτά τα δύο ‘ποίμνια’ των ‘προβάτων’ του Ιεχωβά έχομε την υποχρέωσι ατομικώς να διακρατήσωμε, πριν από όλα, ενότητα πίστεως, ακριβώς όπως ο απόστολος Παύλος συμβουλεύει: «Σας παρακαλώ δε, αδελφοί, δια του ονόματος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, να λέγητε πάντες το αυτό, και να μη ήναι σχίσματα μεταξύ σας, αλλά να ήσθε εντελώς ηνωμένοι, έχοντες το αυτό πνεύμα και την αυτήν γνώμην.» Αυτό απαιτεί από μας ν’ αποβλέπωμε πάντοτε στο πνεύμα του Θεού για ενίσχυσι και διαφώτισι, να μελετούμε επιμελώς τον Λόγο του και να συνερχώμεθα μαζί με τον λαό του τακτικά.—1 Κορ. 1:10.

Αυτή η ενότης πίστεως, διανοίας και καρδιάς είναι απολύτως ουσιώδης για να εκπληρώσωμε την αποστολή μας κηρύγματος όσο το δυνατόν αποτελεσματικώτερα και ταχύτερα. Το έργο μας είναι ένα έργο φυτεύματος και ποτίσματος του Λόγου του Θεού στις καρδιές εκείνων, που αγαπούν τη δικαιοσύνη, σχετικά δε με αυτό ο απόστολος Παύλος περαιτέρω είπε: «Ο φυτεύων . . . και ο ποτίζων είναι έν», διότι και οι δύο αποβλέπουν στον Θεό για να φέρη την αύξησι. Ομιλώντας γι’ αυτή την ίδια ενότητα έργου, ο Θεός ενέπνευσε ένα από τους προφήτας του να γράψη: «Θέλω αποκαταστήσει εις τους λαούς γλώσσαν καθαράν, δια να επικαλώνται πάντες το όνομα του Ιεχωβά να δουλεύωσιν αυτόν ώμος με ώμον.»—1 Κορ. 3:8· Σοφον. 3:9, ΜΝΚ.

Για να υπηρετούμε κατ’ αυτόν τον τρόπο, οφείλομε να είμεθα προσεκτικοί εναντίον της εισχωρήσεως μεταξύ μας οποιουδήποτε πνεύματος ανεξαρτησίας, από το οποίο είναι ο κόσμος διαποτισμένος. Πώς μπορούμε να το επιτύχωμε αυτό; Με το να καλλιεργούμε ταπεινοφροσύνη του πνεύματος, υπακοή, αγάπη καθώς και όλους τους υπολοίπους καρπούς του πνεύματος. Ενεργώντας έτσι, θα είμεθα σε θέσι όχι μόνο να διακρατήσωμε την ενότητα μας σε πίστι και έργον, αλλά και να το πράττωμε με χαρά.—1 Πέτρ. 5:5.