Το Βάπτισμα Ακολουθεί τη Μαθήτευσι — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

Το Βάπτισμα Ακολουθεί τη Μαθήτευσι

1. Τι είναι βάπτισμα, και πώς έγινε στην περίπτωσι Ιησού;

ΔΕΝ υπάρχει αμφιβολία για το τι εννοούσε ο Ιησούς όταν έδωσε εντολή στους ακολούθους του να βαπτίζουν μαθητάς. Ο Ιωάννης Βαπτιστής ήταν ο πρώτος άνθρωπος που είχε εξουσιοδοτηθή να εκτελή το εν ύδατι βάπτισμα. Μερικοί από τους αποστόλους ήσαν προηγουμένως μαθηται του κι έτσι είχαν βαπτισθή απ’ αυτόν. Ο Ιωάννης εμβάπτισε τον Ιησούν. Μήπως ο Ιωάννης έκανε το βάπτισμα ραντίζοντας νερό σ’ ένα άτομο; Η αφήγησις λέγει ότι ο Ιησούς βαπτίσθηκε στον Ιορδάνη Ποταμό, και ότι «βαπτισθείς ο Ιησούς ανέβη ευθύς από του ύδατος.» Στην ’Αγία Γραφή, βάπτισμα και κατάδυσις σημαίνουν το ίδιο πράγμα, διότι η Ελληνική λέξις βάπτισμα σημαίνει βύθισις, δηλαδή, κατάδυσις και ανάδυσις. Εκείνο λοιπόν που συμβαίνει στο βάπτισμα είναι ότι ένα άτομο προσωρινώς «θάπτεται» η εξαφανίζεται και κατόπιν ανέρχεται από το νερό.—Ματθ. 3:13-16· Ιωάν. 1:33· βλέπε επίσης Ρωμαίους 6:3, 4.

2. Γιατί ο Ιωάννης ο Βαπτιστής εβάπτιζε;

² Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής απεστάλη να βαπτίζη μέλη του έθνους Ισραήλ που ήσαν αφιερωμένα στον Ιεχωβά Θεό και υποχρεωμένα να τηρούν τη διαθήκη του νόμου, αλλ’ οι οποίοι ήσαν ένοχοι αμαρτιών απέναντι των διατάξεων του Ιεχωβά και είχαν ανάγκη μετανοίας. Ο Ιωάννης, κάνοντας τους Ισραηλίτας να μετανοήσουν για να καθαρισθούν από τις αμαρτίες των και βαπτίζοντας τους δημοσία ως σύμβολο της μετανοίας των, προετοίμαζε την οδό για να έλθη στον Χριστό ο λαός της διαθήκης του Θεού.—Λουκ. 3:3, 4· Πράξ. 19:4.

3, 4. Γιατί το βάπτισμα του Ιησού διέφερε από το βάπτισμα των άλλων, και τι εσήμαινε;

³ Αυτό δεν σημαίνει ότι όταν ο Ιησούς ήλθε στον Ιωάννη για να βαπτισθή το έκαμε επειδή είχε ανάγκη να μετανοήση από κάποιες αμαρτίες. Η επιστολή 1 Πέτρου 2:22 δείχνει ότι ο Ιησούς ποτέ δεν έκαμε αμαρτία. Προφανώς ο Ιωάννης ενόμισε ότι θα έκανε ένα βάπτισμα μετανοίας όταν έφερε αντίρρησι να βάπτιση τον Ιησού στον Ιορδάνη, αλλ’ ο Ιησούς ετόνισε ότι στη δική του περίπτωσι ήταν κάτι διαφορετικό, Όταν είπε: «Αφες τώρα· διότι ούτως είναι πρέπον εις ημάς να εκπληρώσωμεν πάσαν δικαιοσύνην.»—Ματθ. 3:13-15.

⁴ Τι λοιπόν εσήμαινε το βάπτισμα στην περίπτωσι του Ιησού; Στα μεταγενέστερα συγγράμματα, στην προς Εβραίους επιστολή κεφάλαιον 10, γίνεται μνεία για τον Ιησού όταν εισήλθε ’στον κόσμο’ δηλαδή, για ν’ αναλάβη τη διακονία του και να προσφέρη το ’ετοιμασμένο’ σώμα του υπακούοντας στο θέλημα του Ιεχωβά, και είπε σύμφωνα με τον Ψαλμό 40:6-8: «θυσίαν και προσφοράν δεν ηθέλησας, αλλ’ ητοίμασας εις εμέ σώμα. . .. Ιδού, έρχομαι, (εν τω τόμω του βιβλίου είναι γεγραμμένον περί εμού,) διά να κάμω, ω Θεέ, το θέλημα σου.» (Εβρ. 10:5, 6) Εφόσον ο Ιησούς ήταν μέλος ενός έθνους αφιερωμένου στον Ιεχωβά Θεό και σε σχέσι διαθήκης με Αυτόν, δεν εσυμβόλιζε αφιέρωσι, άλλα προσέφερε τον εαυτό του να κάμη το θέλημα του Ιεχωβά. Το γεγονός ότι ο Θεός δέχθηκε την προσφορά του αποδείχθηκε από το χρίσμα με το άγιο πνεύμα και τη φωνή από τον ουρανό που έλεγε: «Συ είσαι ο Υιός μου ο αγαπητός, εις τον οποίον ευηρεστήθην.»—Μάρκ. 1:11.

5. Τι είδους βάπτισμα γινόταν από τους ακολούθους του Ιησού στη διάρκεια της επιγείου διακονίας του;

⁵ Οι απόστολοι το ήξεραν αυτό και στις αρχές της διακονίας του Ιησού οι μαθηταί έκαναν βαπτίσματα στο νερό με την καθοδήγησι του Ιησού. Το βάπτισμα που έκαναν αυτοί γινόταν σε μέλη του Ισραηλιτικού έθνους που είχαν αμαρτήσει και ήταν για σύμβολο μετανοίας με τον τρόπο του βαπτίσματος του Ιωάννου. (Ιωάν. 3:25, 26· 4:1, 2) Αλλά το βάπτισμα του Ιωάννου δεν επρόκειτο να συνεχισθή επ’ άπειρον, διότι αυτός είπε για τον Χριστό Ιησού: «Εκείνος πρέπει ν’ αυξάνη εγώ δε να ελαττώνωμαι.» (Ιωάν. 3:30) Εκείνο που επρόκειτο να λάβη τη θέσι του ήταν το Χριστιανικό βάπτισμα που ανέφερε ο Ιησούς και αναγράφεται στο Ματθαίο 28:19. Πότε λοιπόν θα γινόταν αυτό; Το βάπτισμα του Ιωάννου ήταν μόνο για κείνους που ήσαν σε σχέσι διαθήκης του νόμου με τον Ιεχωβά, και η διαθήκη εκείνη ήταν σε ισχύ μόνο έως το 33 μ.Χ.

6. Πότε τελείωσε ο σκοπός του βαπτίσματος του Ιωάννου, και πώς αυτό αποδείχθηκε στην Έφεσο;

⁶ Το γεγονός ότι μετά ταύτα το βάπτισμα του Ιωάννου δεν ίσχυε πλέον και δεν επρόκειτο να γίνεται σε όλη τη λεγόμενη Χριστιανική εποχή διασαφηνίσθηκε με την πείρα της εκκλησίας της Εφέσου. ’Ο Απολλώς εκήρυξε σ’ εκείνους αλλά εγνώριζε μόνο το βάπτισμα του Ιωάννου. Όταν ο Παύλος έφθασε στην Έφεσο ανεκάλυψε δώδεκα μαθητάς που είχαν βαπτισθή με το βάπτισμα του Ιωάννου, αντί να βαπτισθούν στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του αγίου πνεύματος. Γι’ αυτό δεν είχαν λάβει το άγιο πνεύμα. Όταν ο Παύλος εξήγησε τα πράγματα, βαπτίσθηκαν στο όνομα του Ιησού, και κατόπιν μπόρεσαν να λάβουν το άγιο πνεύμα με την επίθεσι των χειρών του Παύλου επάνω τους.—Πράξ. 18:25· 19:1-7.

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΒΑΠΤΙΣΜΑ ΜΑΘΗΤΩΝ

7. (α) Ποια είναι η διαφορά μεταξύ του βαπτίσματος του Ιωάννου και του Χριστιανικού βαπτίσματος από την ημέρα της Πεντηκοστής; (β) Αφαιρεί αμαρτίες το Χριστιανικό βάπτισμα;

⁷ Το εν ύδατι βάπτισμα που καθώρισε ο Ιησούς στο Ματθαίο 28:19 διαφέρει από το βάπτισμα του Ιωάννου· αυτό γίνεται στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του αγίου πνεύματος. Λίγο αργότερα από τότε που ο Ιησούς είπε αυτά τα λόγια, δηλαδή την Πεντηκοστή, ο απόστολος Πέτρος, μιλώντας στο συγκεντρωμένο πλήθος για την άφεσι αμαρτιών και το Χριστιανικό βάπτισμα, κατηύθυνε ιδιαίτερα την προσοχή των σε ότι ιδιαίτερα εχρειάζοντο αυτοί ως Ιουδαίοι και προσήλυτοι και είπε: «Μετανοήσατε, και ας βαπτισθή έκαστος υμών εις το όνομα του Ιησού Χριστού, εις άφεσιν αμαρτιών και θέλετε λάβει την δωρεάν του αγίου πνεύματος.» Μετά απ’ αυτή τη δήλωσι επεξήγησε «με άλλους πολλούς λόγους» και τους προέτρεψε λέγοντας: «Σώθητε από της διεστραμμένης ταύτης γενεάς.» Έτσι αυτοί έμαθαν λεπτομέρειες για τους σκοπούς του Ιεχωβά και μπορούσαν να διακρίνουν ότι δεν θα υπήρχε σωτηρία με το να παραμείνουν κάτω από το Ιουδαϊκό σύστημα πραγμάτων. Για να λάβουν το άγιο πνεύμα έπρεπε να δεχθούν τη διάταξι του Ιεχωβά μέσω του Υιού του. Μπορούσαν προσωπικά ν’ αποφασίσουν να πράξουν το θέλημα του Θεού. Ως αποτέλεσμα τούτου, βαπτίσθηκαν περίπου τρεις χιλιάδες άτομα στο όνομα του Ιησού Χριστού εκείνη τη μέρα. Αυτό δεν σημαίνει ότι το βάπτισμα που έγινε εκεί αφήρεσε τις αμαρτίες των. Όχι, το χυμένο αίμα του Χριστού Ιησού στο όποιο επίστεψαν ήταν εκείνο που τους καθάρισε από τις αμαρτίες των.—Πράξ. 2:38-41· 3:19· 1 Ιωάν. 1:7.

8. (α) Πώς το έργο του Φιλίππου οδήγησε σε βάπτισμα μαθητών; (β) Πώς γνωρίζομε ότι ο Φίλιππος δεν παρέλειψε να μαθητεύση τα τέκνα του;

⁸ Στον καιρό του μεγάλου διωγμού στην Ιερουσαλήμ όταν ο Φίλιππος πήγε στη Σαμάρεια να κηρύξη, τα πλήθη τον επρόσεξαν. Έγιναν μαθηταί εξαιτίας των όσων έμαθαν, εγκαταλείποντας κάθε σύνδεσμο με τον πνευματισμό. Επειδή ο Φίλιππος εκήρυξε τα αγαθά νέα της Βασιλείας του Θεού και το όνομα του Ιησού Χριστού, άνδρες και γυναίκες μπόρεσαν να διακρίνουν ποιο ήταν το θέλημα του Ιεχωβά και ν’ αποφασίσουν να το πράξουν και βαπτίσθηκαν. (Πράξ. 8:5-12) Ο Φίλιππος ασχολήθηκε στο να μαθητεύση και άλλους επίσης, διότι σε λίγο ο άγγελος του Ιεχωβά τον κατηύθυνε σ’ ένα Αιθίοπα ευνούχο ο οποίος προσπαθούσε να καταλάβη την προφητεία του Ησαΐα. Ο Φίλιππος τον εδίδαξε, απαντώντας σε απορίες του για να μπορέση να καταλάβη τ’ αγαθά νέα σχετικά με τον Ιησού και να μπορέση να γίνη μαθητής του Χριστού Ιησού. Όταν έφθασαν σ’ ένα τόπο με αρκετό νερό για κατάδυσι, ο ευνούχος βαπτίσθηκε. (Πράξ. 8:26-39) Ο Φίλιππος επίσης χωρίς αμφιβολία έκαμε μαθητάς και τα παιδιά του· γι’ αυτό προφήτευαν οι τέσσερις θυγατέρες του.—Πράξ. 21:8, 9.

9. Ποια είναι μερικά πράγματα που είπε ο Πέτρος στον Κορνήλιο και στον οίκον του πριν από το βάπτισμα των;

⁹ Ο Πέτρος είχε μέρος στη μαθήτευσι του Κορνηλίου και των μελών της οικογενείας του. Ο Κορνήλιος είχε πίστι στον Ιεχωβά κάνοντας συνεχώς δεήσεις σ’ αυτόν, επειδή ήθελε να υπηρετή τον Θεό. Ο Κορνήλιος μέσω ενός αγγέλου ήλθε σε επαφή με τον Πέτρο, και όταν ο Πέτρος έφθασε στον οίκο του όλοι οι παρόντες ήσαν συγκεντρωμένοι ενώπιον του Θεού για ν’ ακούσουν όλα όσα προσέταξε ο Ιεχωβά. Ενώ άκουγαν τη διδακτική ομιλία του Πέτρου, που αναγράφεται στις Πράξεις 10:34-43, έλαβαν το άγιο πνεύμα και κατόπιν βαπτίσθηκαν.

10. Πώς ο Παύλος εμαθήτευε στους Φιλίππους, όπως αναφέρεται στις Πράξεις κεφ. 16;

¹⁰ Ο Παύλος είχε πολλές ευκαιρίες να μαθητεύη. τους Φιλίππους μίλησε σε μια ομάδα γυναικών παραπλεύρως ενός ποταμού. Μεταξύ αυτών η Λυδία, μια γυναίκα που ελάτρευε τον Ιεχωβά, επρόσεξε αυτά που εδίδασκε ο Παύλος, και κατόπιν αυτή και ο οίκος της βαπτίσθηκαν. (Πράξ. 16:14, 15) Εκεί, μέσα σε διωγμούς ο Παύλος και ο Σίλας μπόρεσαν να μιλήσουν τον λόγο του Ιεχωβά σ’ ένα δεσμοφύλακα και στον οίκο του, οι οποίοι κατόπιν βαπτίσθηκαν.—Πράξ. 16:27-34.

11. Με ποια μέθοδο ο Παύλος εμαθήτευε στην Κόρινθο;

¹¹ Στην Κόρινθο, όπου ο Παύλος κατασκεύαζε σκηνές για ένα χρονικό διάστημα, χρησιμοποιούσε τακτικά το σάββατο για να δίνη διδακτικές ομιλίες στην αρχή στη συναγωγή, και ήταν εντατικά απασχολημένος με τον λόγο, δίνοντας μαρτυρία στους Ιουδαίους. Ο Κρίσπος, ο αρχισυνάγωγος, και πολλοί Κορίνθιοι επίστεψαν και βαπτίσθηκαν. Ο Παύλος έμεινε εκεί συνολικά ένα χρόνο και έξη μήνες για να τους διδάσκη να τηρούν όλες τις εντολές του Χριστού Ιησού και τον λόγο του Θεού.—Πράξ. 18:1-11.

12. (α) Τι δείχνουν τα Γραφικά παραδείγματα ότι γίνεται πριν από το βάπτισμα; (β) Γιατί δεν υπάρχει αναγραφή για βάπτισμα νηπίων, και γιατί αυτό είναι ακατάλληλο για τους Χριστιανούς;

¹² Όλα τα παραπάνω παραδείγματα της πρώτης μαθητεύσεως που την ακολούθησε το βάπτισμα δείχνουν τη σειρά των γεγονότων που συνέβησαν σύμφωνα με την εντολή του Ιησού που αναγράφεται στο κατά Ματθαίον 28:18-20. Τα αγαθά νέα της Βασιλείας, το όνομα του Ιησού Χριστού και ο λόγος του Θεού διακηρύχθηκαν και διδάχθηκαν. Εκείνοι που διδάχθηκαν έδειξαν πίστι στον Ιεχωβά και στον Χριστό Ιησού, θέλοντας να υπηρετήσουν τον Θεό. Μόνον αφού εγνώρισαν το θέλημα του Ιεχωβά και διέκριναν τη σχέσι τους μ’ αυτόν βαπτίσθηκαν στο όνομα του Ιησού Χριστού. (Πράξ. 10:48) Μετά το βάπτισμα εξακολούθησαν να μαθαίνουν τις εντολές του Ιησού Χριστού και να τις τηρούν. Δεν αναγράφεται τίποτε για βάπτισμα νηπίων, και σωστά, διότι πώς θα μπορούσε να γίνη αυτό σύμφωνα με την εντολή του Ιησού να μαθητεύσουν προτού βαπτίσουν; Κάθε άτομο έπρεπε να γίνη υπεύθυνο για τη δική του πορεία ενεργείας και να κάμη αυτό που θα έκανε με πλήρη γνώσι της σημασίας του.

13. (α) Πώς το βάπτισμα συνδέεται με την αγαθή συνείδησι; (β) Ποιος είναι ο σκοπός των βαπτισμένων Χριστιανών, όπως τονίζεται στα εδάφια 1 Πέτρ. 4:1-3;

¹³ Αυτοί οι υποψήφιοι για το βάπτισμα κατανοούσαν ότι δεν ευρίσκοντο σε καλή σχέσι με τον Ιεχωβά ένεκα της αμαρτίας του ’Αδάμ, της οποίας τ’ αποτελέσματα εκληρονόμησαν, και έπρεπε να κάμουν ενέργειες που θα τους επέτρεπαν να έχουν μια αγαθή συνείδησι ενώπιον του Θεού. Ο Πέτρος περιγράφει πώς ενεργεί το βάπτισμα για τη σωτηρία των ανθρώπων—«(ουχί αποβολή της ακαθαρσίας της σαρκός αλλά μαρτυρία της αγαθής συνειδήσεως εις θεόν.) δια της αναστάσεως του Ιησού Χριστού.» (1 Πέτρ. 3:21) Ο σκοπός είναι όπως του Χριστού: «Οπλίσθητε και σεις το αυτό φρόνημα· διότι ο παθών κατά σάρκα έπαυσεν από της αμαρτίας· δια να ζήσητε τον εν σαρκί επίλοιπον χρόνον, ουχί πλέον εν ταις επιθυμίαις των ανθρώπων, αλλ’ εν τω θελήματι του Θεού. Διότι αρκετός είναι εις ημάς ο παρελθών καιρός του βίου, ότε επράξαμεν το θέλημα των εθνών, περιπατήσαντες εν ασελγείαις, επιθυμίαις, οινοποσίαις, κώμοις, συμποσίοις και αθεμίτοις ειδωλολατρείαις.» (1 Πέτρ. 4:1-3) Αυτό δείχνει ότι οι βαπτισμένοι Χριστιανοί αφιερώνονται στον Ιεχωβά, κάνοντας το θέλημα του Θεού και όχι το θέλημα των εθνών.

14. Πώς ο ζυγός εξεικονίζει τη σχέσι του μαθητού με τον Χριστό Ιησού. και γιατί αυτό μας ενθαρρύνει;

¹⁴ Το φρόνημα του Ιησού Χριστού ήταν να κάνη το θέλημα του Ιεχωβά, και γι’ αυτό εκείνοι που είναι μαθηταί του πρέπει να πάρουν την ίδια σταθερή απόφασι, έστω και αν συνδέωνται δεινοπαθήματα μ’ αυτήν. Πρέπει στην πραγματικότητα ν’ ακολουθούν το ίδιο πρότυπο του Ιησού αν πρόκειται να είναι αληθινοί μαθηταί του, διότι αυτός είπε: «Άρατε τον ζυγόν μου εφ’ υμάς, και μάθετε άπ’ εμού· διότι πράος είμαι και ταπεινός την καρδίαν και θέλετε ευρεί ανάπαυσιν εν ταίς ψυχαίς υμών. Διότι ο ζυγός μου είναι καλός, και το φορτίον μου ελαφρόν.» (Ματθ. 11:29, 30) Αν ο «ζυγός» για τον οποίον μιλούσε ο Ιησούς ήταν εκείνος τον οποίον έθεσε σ’ αυτόν ο Ιεχωβά, αυτό θα εσήμαινε ότι πρέπει να κάμωμε το ίδιο έργο που έκανε και ο Ιησούς, δηλαδή στην πραγματικότητα να εργαζώμεθα μαζί του, διότι ο διπλός ζυγός θα επέτρεπε σε δυο άτομα να σηκώνουν μαζί το ίδιο φορτίο. Εκείνος που υπηρετεί κάτω από τον ίδιο ζυγό με τον Ιησού θα βρη το φορτίο ελαφρό και θα εχη μια θαυμάσια βοήθεια για να κάνη επιτυχώς το έργο ως δούλος του Ιεχωβά Θεού.

15. (α) Όσοι εναρμονίζονται για σωτηρία με τη διάταξι του αντιλύτρου ποια σχέσι έχουν με τον Ιεχωβά Θεό; (β) Σ’ αυτή τη σχέσι τι πρέπει να κάνουν;

¹⁵ Το γεγονός είναι ότι μόνο με τη δύναμι της απολυτρωτικής θυσίας του Χριστού Ιησού είναι δυνατή η σωτηρία. Όσοι έρχονται στην ποίμνη του Ιεχωβά δυνάμει της πίστεως στο χυμένο αίμα του Χριστού, της αφιερώσεως και του βαπτίσματος είναι δούλοι που αγοράσθηκαν μ’ ένα τίμημα στην αγορά δούλων. Ο Παύλος είπε στους Χριστιανούς επισκόπους: «Να ποιμαίνητε την εκκλησίαν του Θεού την οποίαν απέκτησε δια του ιδίου αυτού αίματος (δια του αίματος του ιδίου αυτού Υιού, ΜΝΚ),» Στους Κορινθίους ο Παύλος είπε: «Δεν είσθε κύριοι εαυτών, διότι ηγοράσθητε δια τιμής· δοξάσατε λοιπόν τον θεόν δια του σώματος σας.» (Πράξ. 20:28· 1 Κορ. 6:19, 20) Ένας που είναι δούλος κάνει τις διαταγές του κυρίου του, γι’ αυτό ο Παύλος είπε στην εκκλησία της Ρώμης: «Ουδείς εξ ημών ζη δι’ εαυτόν, και ουδείς αποθνήσκει δι’ εαυτόν. Επειδή εάν τε ζώμεν, δια τον Κύριον ζώμεν εάν τε αποθνήσκωμεν, διά τον Κύριον αποθνήσκομεν.» (Ρωμ. 14:7, 8) Και στους Κορινθίους είπε: «Επειδή η αγάπη του Χριστού συσφίγγει ημάς· διότι κρίνομεν τούτο, ότι εάν εις απέθανεν υπέρ πάντων, άρα οι πάντες απέθανον και απέθανεν υπέρ πάντων, δια να μη ζώσι πλέον δι’ εαυτούς οι ζώντες, άλλα διά τον αποθανόντα υπέρ αυτών.»—2 Κορ. 5:14, 15. (Βλέπε επίσης Λουκάς 17:7-10.)

16. Πώς η πράξις του βαπτίσματος δείχνει ωραία την αλλαγή της θέσεως ενός ατόμου απέναντι του Θεού;

¹⁶ Επομένως, όταν ένα άτομο βαπτίζεται, είναι σαν να θάπτεται κάτω από το νερό, τερματίζοντας την περασμένη πορεία του, και αναδύεται σαν ένα άτομο αφοσιωμένο στο να πράττη το θέλημα του Κυρίου του.

ΠΟΙΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΑΘΗΤΗΣ;

17. Τι ετόνισε ο Ιησούς στο Λουκ. 14:25-33;

¹⁷ Κατά καιρούς πλήθη είχαν ελκυσθή στον Ιησού, γι’ αυτό τους έκαμε γνωστόν τι απαιτείται για να γίνη κανείς μαθητής: «Εάν έρχηται προς με, και δεν μισή τον πατέρα αυτού, και την μητέρα, και την γυναίκα, και τα τέκνα, και τους αδελφούς, και τας αδελφάς, έτι δε και την εαυτού ζωήν, δεν δύναται να ήναι μαθητής μου. Και όστις δεν βαστάζει τον σταυρόν αυτού, και έρχεται οπίσω μου, δεν δύναται να ήναι. μαθητής μου. Διότι τις εξ υμών, θέλων να οικοδομήση πύργον, δεν κάθηται πρώτον και λογαριάζει την δαπάνην, αν εχη τα αναγκαία διά να τελειώση αυτόν; μήποτε αφού βάλη θεμέλιον, και δεν δύνηται να τελειώση αυτόν, αρχίσωσι πάντες οι βλέποντες να εμπαίζωσιν αυτόν, λέγοντες, ότι ούτος ο άνθρωπος άρχισε να οικοδομή, και δεν ηδυνήθη να τελειώση. . . Ούτω λοιπόν πας όστις εξ υμών δεν απαρνείται πάντα τα εαυτού υπάρχοντα, δεν δύναται να ήναι μαθητής μου.» (Λουκ. 14:25-33) Τι έτόνιζε σ’ αυτούς ο Ιησούς; ότι αν κανείς θέλη να γίνη μαθητής του Χριστού, πρέπει να είναι πρόθυμος και ικανός να θέτη πρώτα αυτή τη μαθητεία, πριν άπ’ όλα τα’ άλλα πολύτιμα πράγματα της ζωής, και να είναι πρόθυμος να υπομείνη οτιδήποτε δεινά η δοκιμασίες που συνδέονται μ’ αυτό το προνόμιο. Στην αρχή πρέπει κανείς να μπορή να δέχεται όλα όσα συνδέονται με αυτή και να υπολογίση ότι μπορεί να περάτωση την πορεία της μαθητείας, όπως ένας άνθρωπος που θέλει ν’ ανεγείρη έναν πύργο περατώνει την οικοδόμησί του.

18. (α) Γιατί λοιπόν είναι, κατάλληλο να προηγήται του βαπτίσματος η διδασκαλία, (β) Γιατί πρέπει να διακοπούν όλοι οι δεσμοί με την ψευδή θρησκεία;

¹⁸ Γι’ αυτό το λόγο το έργο της διδασκαλίας γίνεται πριν από το βάπτισμα. Ο μέλλων να γίνη δούλος του Ιεχωβά πρέπει να μάθη και να καταλάβη όλα όσα απαιτούνται και να είναι πρόθυμος να υποστή όλες τις αναγκαίες αλλαγές και ν’ αποβάλη όλα εκείνα που δυσαρεστούν το νέον του Κύριον. Μόνο αν μπορή ν’ αφιερωθή ολόψυχα θα κάμη το βήμα του βαπτίσματος. Στην επιστολή προς Φιλιππησίους 3:4-8 ο απόστολος Παύλος περιέγραψε την πλεονεκτική του θέσι στη θρησκεία των Ιουδαίων, την οποία εγκατέλειψε αναλαμβάνοντας τη Χριστιανική μαθήτευσι, και κατόπιν προσέθεσε: «Διά τον οποίον εζημιώθην τα πάντα, και λογίζομαι ότι είναι σκύβαλλα διά να κερδήσω τον Χριστόν.» (Βλέπε επίσης Πράξεις 22:3· Γαλάτας 1:14.) Όλοι οι δεσμοί με την ψευδή θρησκεία πρέπει, να διακοπούν.—2 Κορ. 6:17, 18· Αποκάλυψις 18:4.

19. Ποιες είναι μερικές κακές συνήθειες από τις οποίες πρέπει να καθαρισθή κανείς προτού βαπτισθή;

¹⁹ Ο μαθητής πρέπει να διακρίνη την ανάγκη της μετανοίας και την απομάκρυνσι από κάθε κακή συνήθεια του παρελθόντος. «Νεκρώσατε λοιπόν τα μέλη σας τα επί της γης, πορνείαν, ακαθαρσίαν, πάθος, επιθυμίαν κακήν, και την πλεονεξίαν ήτις είναι ειδωλολατρεία διά τα οποία άρχεται η οργή του Θεού επί τους υιούς της απείθειας· εις τα οποία και σεις περιεπατήσατε ποτέ, ότε εζήτε εν αυτοίς. Τώρα όμως απορρίψατε και σεις ταύτα πάντα, οργήν, θυμόν, κακίαν, βλασφημίαν, αισχρολογίαν εκ του στόματος σας. Μη ψεύδεσθε εις αλλήλους, αφού απεκδύθητε τον παλαιόν άνθρωπον μετά των πράξεων αυτού· και ενδύθητε τον νέον, τον ανακαινιζόμενον εις επίγνωσιν κατά την εικόνα του κτίσαντος αυτόν.» (Κολ. 3:5-10) Πολλοί άνθρωποι που μαθαίνουν τις απαιτήσεις του Θεού δεν ήξεραν ότι ολ’ αυτά τα πράγματα είναι κακά στα όμματα του Θεού, αλλ’ όταν λαμβάνουν αυτή τη γνώσι και έχουν ορθή κατάστασι καρδιάς, αμέσως παύουν τις κακές συνήθειες και επωφελούνται από τη διάταξι της θυσίας του Χριστού Ιησού για να καθαρισθούν. (1 Κορ. 6:9-11· Γαλ. 1:4) Αυτή η ενέργεια πρέπει να προηγήται του βαπτίσματος.

20. Τι σημαίνει να μη είμεθα εκ του κόσμου;

²⁰ Η ανάμιξις σε πολιτικές υποθέσεις του κόσμου πρέπει επίσης να τερματισθή, διότι ο Ίησοΰς σε μια προσευχή του στον Θεό είπε για τους μαθητάς του: «Εγώ έδωκα εις αυτούς τον λόγον σου· και ο κόσμος εμίσησεν αυτούς, διότι δεν είναι εκ του κόσμου, καθώς εγώ δεν είμαι εκ του κόσμου.» (Ιωάν. 17:14) Και όταν ήταν ενώπιον του Πιλάτου, ο Ιησούς είπε: «Η βασιλεία η εμή δεν είναι εκ του κόσμου τούτου· εάν η βασιλεία η εμή ήτο εκ του κόσμου τούτου, οι υπηρέται μου ήθελον αγωνίζεσθαι, δια να μη παραδοθώ εις τους Ιουδαίους· τώρα δε η βασιλεία η εμή δεν είναι εντεύθεν.»—Ιωάν. 18:36 βλέπε επίσης Ησαΐας 2:4.

21. (α) Μήπως πρέπει να αναμένωμε ότι η ανάληψις θείας υπηρεσίας θα είναι αρεστή σε όλους όσους γνωρίζομε; (β) Στο Ματθ. κεφ. 10, πώς έδειξε ο Ιησούς ότι η εναντίωσις μπορεί να προέλθη από την άμεση οικογένεια, και τι πρέπει να γίνη γι’ αυτό;

²¹ Πρέπει ν’ αναμένη κανείς ότι η νέα του λατρεία ή η αλλαγή της πορείας της ζωής του δεν θα είναι αρεστή στους πρώην συντρόφους του, διότι ο Πέτρος είπε: «ότι σεις δεν συντρέχετε με αυτούς εις την αυτήν εκχείλισιν της ασωτίας, και σας βλασφημούσιν.» (1 Πέτρ. 4:4) ’Αλλά η νικηφόρος πορεία του Ιησού μας είναι παρηγορητική σχετικά μ’ αυτό: «Διότι συλλογίσθητε τον υπομείναντα υπό των αμαρτωλών τοιαύτην αντιλογίαν εις εαυτόν, δια να μη αποκάμητε χαυνούμενοι κατά τας ψυχάς σας.» (Εβρ. 12:3) Εναντίωσις μπορεί να έλθη και μέσα από την ίδια την οικογένεια. (Ματθ. 10:35, 36) Αυτό συμφωνεί με ότι είπε ο Ιησούς για τον υπολογισμό της δαπάνης της μαθητείας.

22. Γιατί δεν πρέπει να μας φαίνεται παράξενο όταν έρχεται κάποιος διωγμός, και πώς πρέπει να τον θεωρούμε;

²² Ο μαθητής θα πρέπει να ξέρη ότι θα έλθουν διωγμοί. Ο Ιησούς εξήγησε: «Εάν ήσθε εκ του κόσμου, ο κόσμος ήθελεν αγαπά το ιδικόν του· επειδή όμως δεν είσθε εκ του κόσμου, αλλ’ εγώ σας εξέλεξα εκ του κόσμου, διά τούτο σας μισεί ο κόσμος. Ενθυμείσθε τον λόγον τον οποίον εγώ είπον προς εσάς, Δεν είναι δούλος μεγαλήτερος του κυρίου αυτού. Εάν εμέ εδίωξαν, και σας θέλουσι διώξει· εάν τον λόγον μου εφύλαξαν, και τον υμέτερον θέλουσι φυλάξει. Αλλά ταύτα πάντα θέλουσι κάμει εις εσάς διά το όνομά μου, διότι δεν εξεύρουσι τον πέμψανταμε.» (Ιωάν. 15:19-21· 16:1) Οι απόστολοι κατενόησαν τα ζητήματα και όταν εδιώχθησαν, έχαιραν «ότι υπέρ του ονόματος αυτού ηξιώθησαν να ατιμασθώσι.» (Πράξ. 5:41) Η γνώσις των πραγμάτων αυτών βοηθεί ένα μέλλοντα Χριστιανό να υπολογίση τη δαπάνη της μαθητείας για να δη αν έχη τα αναγκαία για να την τελειώση. Πρέπει να ρωτήση τον εαυτό του αν είναι διατεθειμένος ν’ ακολουθήση την πορεία του Ιησού και των πιστών αποστόλων του στην υπηρεσία του Θεού, όχι μόνο με το να κάνη έργο μαθητεύσεως, αλλά και να υποστηρίζη τη δικαιοσύνη ακόμη και όταν υφίσταται πιέσεις από τον κόσμο.

23. Ποια διαβεβαίωσις για βοήθεια υπάρχει για κείνους που αναλαμβάνουν την υπηρεσία του Θεού;

²³ Όταν ένας μαθητευόμενος κάμη αφιέρωσι και βαπτισθή, μπορεί να έχη εμπιστοσύνη στον Ιεχωβά και τον Χριστόν Ιησούν ότι θα τον βοηθήσουν να μπορέση ν’ αποδειχθή πιστός. Ο Λόγος του Θεού μάς διαβεβαιώνει για τη στοργική φροντίδα του Θεού: «Ο δε Θεός πάσης χάριτος, όστις εκάλεσεν ημάς εις την αιώνιον αυτού δόξαν διά του Χριστού Ιησού, αφού πάθητε ολίγον, αυτός να σας τελειοποιήση, στηρίξη, ενισχύση, θεμελιώση.» (1 Πέτρ. 5:10) Η προσευχή είναι ουσιώδης, όπως ετόνισε ο Παύλος: «Εις την προσευχήν προσκαρτερείτε.» Επίσης είπε: «Το λοιπόν προσεύχεσθε, αδελφοί, περί ημών, διά να τρέχη ο λόγος του Κυρίου και να δοξάζηται, καθώς και εις εσάς, και διά να ελευθερωθώμεν από των παραλόγων και πονηρών ανθρώπων διότι η πίστις δεν υπάρχει εις πάντας. Πιστός όμως είναι ο Κύριος, όστις θέλει σας στηρίξει και φυλάξει από του πονηρού.»—Ρωμ. 12:12· 2 Θεσσ. 3:1-3.

24. Τι γνώσι πρέπει να έχη ένας μαθητής προτού βαπτισθή;

²⁴ Η μάθησις δεν παύει με το βάπτισμα, και αυτό σημαίνει ότι ο μαθητής δεν απαιτείται να τα γνωρίζη όλα προτού κάμη αφιέρωσι και βαπτισθή. Οι απόστολοι έμαθαν πολύ περισσότερα αφού είχαν γίνει ακόλουθοι του Ιησού Χριστού όπως τους είχε υποσχεθή: «Το πνεύμα το άγιον, το οποίον θέλει πέμψει ο Πατήρ εν τώ ονόματι μου, εκείνο θέλει σας διδάξει πάντα, και θέλει σας υπενθυμίσει πάντα όσα είπον προς εσάς.» (Ιωάν. 14:26 βλέπε επίσης Παροιμίαι 4:18.) Το σπουδαίο λοιπόν είναι να έχη ο μαθητής επαρκή γνώσι για να καταλάβη ποίο είναι το θέλημα του Θεού, να πιστέψη, να δείξη μετάνοια από την προηγούμενη πορεία του, να αποφασίση με την καρδιά του να γίνη αφιερωμένος ακόλουθος του Χριστού Ιησού, και κατόπιν να βαπτισθή. Κατόπιν απαιτείται από τον Θεό να υπηρετή ο μαθητής με την ίδια στάσι που υπηρετούσε και ο Ιησούς σε όλα, και όπως είπε ο Ιησούς: «Ουχί το θέλημα μου, αλλά το σον ας γείνη.»—Λουκ. 22:42.

25. (α) Πώς γνωρίζομε ότι ο Ιεχωβά θέλει να τον πλησιάσωμε και ν’ αφιερωθούμε σ’ αυτόν; (β) Ποια βασικά ζητήματα μπορούν να εξετασθούν από εκείνον που σκέπτεται να βαπτισθή; (γ) Αν κανείς θέλη να βαπτισθη, τι πρέπει να κάμη;

²⁵ Αφού εξετάσετε ότι αναγράφεται στις προηγούμενες σελίδες, αν είσθε ένας ο οποίος έμαθε και επιθυμείτε να τηρήτε τις εντολές του Ιησού Χριστού, τι πρέπει να κάμετε; Ο Πέτρος σας υπενθυμίζει ότι ο δρόμος είναι ανοιχτός για σας· ο Ιεχωβά θέλει να έλθετε σε αρμονία μ’ αυτόν: «Ο Ιεχωβά. . . μακροθυμεί εις ημάς, μη θέλων να απολεσθώσι τινές, αλλά πάντες να έλθωσιν εις μετάνοιαν.» (2 Πέτρ. 3:9, ΜΝΚ· Βλέπε επίσης 2 Κορινθίους 5:18-6:2 Αποκάλυψις 22:17.) Αφού ο Αιθίοψ έμαθε από τον Φίλιππο ερώτησε: «Τι με εμποδίζει να βαπτισθώ;» (Πράξ. 8:36) Αν φρονήτε το ίδιο ώστε να θέλετε να υπηρετήσετε τον Ιεχωβά Θεό και να αναλάβετε τον ζυγό του Χριστού, προτείνομε να εξετάσετε τα επόμενα δυο ερωτήματα που τίθενται σε υποψηφίους για βάπτισμα:

(1) Έχετε μετανοήσει για τις αμαρτίες σας και μεταστραφή αναγνωρίζοντας ενώπιον του Ιεχωβά ότι είσθε ένας καταδικασμένος αμαρτωλός ο οποίος έχει ανάγκη σωτηρίας, και έχετε ομολογήσει σ’ αυτόν ότι αυτή η σωτηρία προέρχεται απ’ αυτόν τον Πατέρα μέσω του Υιού του Ιησού Χριστού;

(2) Με βάσι αυτή την πίστι στο Θεό και στη διάταξί του για σωτηρία έχετε αφιερωθή ανεπιφύλακτα στον Θεό για να κάνετε στο εξής το θέλημα του καθώς σας το αποκαλύπτει μέσω του Ιησού Χριστού και μέσω της Αγίας Γραφής με τη διαφωτιστική δύναμι του αγίου πνεύματος;

Αν διαπιστώνετε ότι μπορείτε ν’ απαντήσετε «ΝΑΙ» σ’ αυτά τα ερωτήματα, τότε θα ήταν κατάλληλο να μιλήσετε στον προεδρεύοντα επίσκοπο της εκκλησίας των μαρτύρων του Ιεχωβά με την οποία είσθε συνταυτισμένοι, ότι έχετε σκοπό να βαπτισθήτε. Μετά το βάπτισμα μπορείτε και σεις ν’ αποβλέπετε στο να έχετε συμμετοχή στο παγκόσμιο έργο της μαθητεύσεως με την ευλογία του Χριστού Ιησού, ο οποίος υποσχέθηκε να είναι με τους ακολούθους του «έως της συντέλειας του αιώνος.»—Ματθ. 28:18-20.

[Εικόνα στη σελίδα 468]

Υπακούοντας στην εντολή του Ιησού, οι απόστολοι του εβάπτιζαν εκείνους που εγίνοντο μαθηταί