Η Υπακοή στα Αγαθά Νέα μια Οδός Ζωής
«Αυτός σοι έδειξεν, άνθρωπε, τι το καλόν· και τι ζητεί ο Ιεχωβά παρά σου, ειμή να πράττης το δίκαιον και να αγαπάς έλεος και να περιπατής ταπεινώς μετά του Θεού σου;»—Μιχ. 6:8, ΜΝΚ.
1. Πώς βλέπουν συχνά οι άνθρωποι τη θρησκεία τους σήμερα;
ΕΙΝΑΙ συνηθισμένο πράγμα σήμερα να βλέπωμε ανθρώπους που ομολογούν ότι πιστεύουν σε κάποια θρησκεία, και συγχρόνως παραλείπουν ν’ ακολουθούν τις διδασκαλίες αυτής της θρησκείας στην καθημερινή τους ζωή. Συχνά οι άνθρωποι θεωρούν τη θρησκεία ως κάτι στο οποίο πρέπει να «ανήκουν», αλλά όχι ως κάτι που πρέπει να επηρεάζη τις πράξεις τους στο σπίτι, στην εργασία και στις σχέσεις τους με τους άλλους.
2. Γιατί η Χριστιανοσύνη, τον πρώτο αιώνα, ελέγετο ‘Η Οδός’;
2 Εν τούτοις, η αληθινή Χριστιανοσύνη δεν είναι ζήτημα εξωτερικής εμφανίσεως. Στην πραγματικότητα, στην πρώτη εποχή της η Χριστιανοσύνη ελέγετο ‘Η Οδός,’ διότι ήταν περισσότερο από μια τυπική λατρεία. (Πράξ. 19:9, 23) Ήταν μια ΟΔΟΣ ΖΩΗΣ διαποτισμένη από τη λατρεία του Θεού και καθοδηγούμενη από το πνεύμα του. (Ιωάν. 4:23, 24· 1 Κορ. 2:11-13) Σε όλες τις Χριστιανικές Γραφές βρίσκομε δυνατές εκφράσεις που κατακρίνουν τη μη ολοκάρδια υπηρεσία προς τον Θεό. Σ’ εκείνον που θέλει να είναι ένας πραγματικός Χριστιανός, λέγονται τα εξής: ‘Ανακαίνισον τον νουν σου,’ «να ανανεόνησθε εις το πνεύμα του νοός σας» και «ενδυθήτε τον νέον άνθρωπον (τη νέα προσωπικότητα, ΜΝΚ).» (Ρωμ. 12:2· Εφεσ. 4:22-24) Μαζί με την επίδοσι μαρτυρίας με ζήλο, τονίζεται συνεχώς και η καλή διαγωγή.—1 Πέτρ. 1:15· 2:12· 3:16· 5:12.
3. Μέχρι ποίου βαθμού η αληθινή Χριστιανοσύνη επηρεάζει τη ζωή του ατόμου;
3 Επομένως, η αληθινή Χριστιανοσύνη εγγίζει κάθε άποψι της ζωής, την ατομική και την οικογενειακή. Ο Χριστιανός πρέπει ν’ αγαπά και να υπηρετή τον Θεό ‘με όλη την καρδιά του, με όλη την ψυχή του, με όλη τη διάνοιά του και με όλη τη δύναμί του.’ (Μάρκ. 12:30) Έτσι, περιλαμβάνεται κάθε μέρος του σώματός του, της ζωής του και της προσωπικότητός του.—Ματθ. 22:37-39.
ΜΗΠΩΣ ΤΟ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ;
4, 5. (α) Μήπως ο Θεός απαιτεί πολύ δύσκολα ή παράλογα πράγματα από τον Χριστιανό; (β) Μήπως οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο Χριστιανός επισκιάζουν σ’ αυτό τον κόσμο τα πλεονεκτήματα του να είναι Χριστιανός;
4 Μήπως είναι, λοιπόν, εξαιρετικά δύσκολο να είναι κανείς Χριστιανός; Μήπως ο Θεός απαιτεί περισσότερα από ό,τι είναι λογικό, ή ζητεί κάτι «μεγάλο» ή κάτι που είναι πέρα από την ανθρώπινη ικανότητα; Όχι. Είπε τα εξής στον αρχαίο λαό του Ισραήλ: «Αυτός σοι έδειξεν, άνθρωπε, τι το καλόν· και τι ζητεί ο Ιεχωβά παρά σου, ειμή να πράττης το δίκαιον και να αγαπάς έλεος και να περιπατής ταπεινώς μετά του Θεού σου;»—Μιχ. 6:8, ΜΝΚ.
5 Τι είναι πραγματικά δύσκολο ή παράλογο σ’ αυτή την απαίτησι; Πραγματικά, ο Θεός ευαρεστείται αν οι άνθρωποι ζουν όπως δημιουργήθηκαν φυσιολογικά να ζουν—όπως ώφειλαν να ζουν—αυτό είναι το παν. Είναι αλήθεια ότι αν ακολουθή κανείς αυτή την πορεία σ’ ένα κόσμο που παρεξέκκλινε από τους θείους κανόνες, θ’ αντιμετωπίση εναντίωσι και δυσκολίες. (Ιωάν. 16:33· 2 Τιμ. 3:12) Αλλά είναι γεγονός ότι εκείνος που ζη σύμφωνα με τις αρχές του Θεού είναι πιο ελεύθερος κατά τη συνείδησι, έχει μεγαλύτερη ειρήνη διανοίας και, επί πλέον, έχει ένα σκοπό στη ζωή και μια ελπίδα ενώπιόν του.—1 Τιμ. 4:8· 6:6-8.
6. Ποια προμήθεια έχει κάνει ο Θεός ώστε να μπορούμε να είμεθα επιτυχείς στη Χριστιανική μας πορεία, μολονότι είμεθα ατελείς;
6 Ένεκα της ατελείας μας, μπορεί να φαίνεται δύσκολο ν’ ακολουθήση κανείς τις αρχές της Βίβλου και να παράγη τους καλούς της καρπούς. Είναι αλήθεια ότι οι ατελείς άνθρωποι κάνουν πολλά λάθη, μερικές φορές σοβαρά λάθη, αλλά η εξιλεωτική θυσία του Χριστού έγινε γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο. Αυτή η θυσία επιτρέπει στον μετανοούντα Χριστιανό να πλησιάζη τον Θεόν και να λαμβάνη συγχώρησι και το πνεύμα του Θεού βοηθεί τον Χριστιανό να ανακαινίση την προσωπικότητά του—ν’ αλλάξη την πορεία του και να συμμορφώνεται ολοένα περισσότερο με τις οδούς του Θεού. (Εβρ. 4:15, 16· 2 Κορ. 3:17, 18) Ο απόστολος Ιωάννης έγραψε τα εξής στους συγχριστιανούς του: «Τεκνία μου, ταύτα σας γράφω δια να μη αμαρτήσητε. Και εάν τις αμαρτήση, έχομεν παράκλητον προς τον Πατέρα, τον Ιησούν Χριστόν τον δίκαιον· και αυτός είναι ιλασμός περί των αμαρτιών ημών, και ουχί μόνον περί των ημετέρων [των κεχρισμένων Χριστιανών], αλλά και περί όλου του κόσμου [των αμαρτιών όλης της άλλης ανθρωπότητος].»—1 Ιωάν. 2:1, 2.
ΠΟΣΟ ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΓΡΑΦΗ ΩΣ ΟΔΗΓΟΣ ΣΤΗ ΖΩΗ;
7. Πώς οι αληθινοί Χριστιανοί θεωρούν και χρησιμοποιούν την Αγία Γραφή;
7 Οι Χριστιανοί, κατανοώντας πόσο χρειάζονται την καθοδηγία του Θεού για ν’ ακολουθούν τις δίκαιες αρχές του, μελετούν τακτικά την Αγία Γραφή. Εμμένουν σταθερά στη δήλωσι του αποστόλου Παύλου ότι «όλη η Γραφή είναι θεόπνευστος και ωφέλιμος προς διδασκαλίαν, προς έλεγχον, προς επανόρθωσιν, προς εκπαίδευσιν την μετά της δικαιοσύνης, δια να ήναι τέλειος ο άνθρωπος του Θεού, ητοιμασμένος εις παν έργον αγαθόν.—2 Τιμ. 3:16, 17.
8. Αν δεχθούμε τη Βίβλο ως θεόπνευστη, πρέπει όσα λέγει να λαμβάνωνται κατά γράμμα; Δώστε παραδείγματα.
8 Ολόκληρη, λοιπόν, η Αγία Γραφή, τόσον οι Εβραϊκές Γραφές, ή «Παλαιά Διαθήκη,» όσο και οι Ελληνικές Γραφές, ή «Καινή Διαθήκη,» εμπερικλείουν τον Λόγο του Θεού, που είναι πλήρως αληθινός και θεόπνευστος ως οδηγός για τον Χριστιανό σε όλες τις οδούς του. Εν τούτοις, αυτό δεν σημαίνει, όπως πιστεύουν μερικοί θεμελιωτισταί, ότι πρέπει να λαμβάνωνται κατά γράμμα όλα αυτά που λέγει η Γραφή. Είναι αλήθεια ότι υπάρχουν πολλές κατά γράμμα εντολές. Υπάρχει, όμως, και πολλή ιστορία, καθώς και πολλές συμβουλές και εξεικονιστικές δηλώσεις. Παραδείγματος χάριν, οι παγκόσμιες κυβερνήσεις παριστάνονται σε μερικές περιπτώσεις με θηρία. (Δαν. 8:1-8, 20-22· Αποκάλ. 17:3, 9-12) Και μια «ημέρα» μπορεί να είναι εικοσιτετράωρη μέρα ή μπορεί να σημαίνη και μια περίοδο ετών. (Γέν. 2:4· Ιωάν. 8:56) Τα συμφραζόμενα και οι άλλες σχετικές δηλώσεις της Αγίας Γραφής βοηθούν τον σπουδαστή να διακρίνη ποια εδάφια είναι κατά γράμμα, ποια είναι συμβολικά και ποια είναι προφητικά.
9. Γιατί ολόκληρη η Αγία Γραφή είναι πολύτιμη για τον Χριστιανό;
9 Οι Χριστιανοί, που εξετάζουν μ’ αυτόν τον τρόπο την Αγία Γραφή, μελετούν τις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές, που περιέχουν πολλές άμεσες εντολές και νόμους, καθώς και τις Εβραϊκές Γραφές, που εκθέτουν πολλές αρχές, παραδείγματα, προφητείες και μια καταγραφή πραγματικών ιστορικών γεγονότων, που αποκαλύπτουν τη στάσι και την άποψι του Θεού σε ζητήματα της ζωής. (1 Κορ. 10:11) Σε ολόκληρη την Αγία Γραφή αναγράφονται πολλά περιστατικά και γεγονότα που δείχνουν τον τρόπο ενεργείας του Θεού σε διάφορες καταστάσεις και περιστάσεις. Όλα αυτά τα πράγματα εξοικειώνουν το άτομο με την προσωπικότητα του Θεού και βοηθούν τον Χριστιανό να έχη «τον νουν του Κυρίου [του Χριστού],» που γνωρίζει τον Θεόν καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο.—1 Κορ. 2:16· Ματθ. 11:27.
ΜΗΠΩΣ Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΣΚΗΤΙΚΗ;
10. Πώς η ζωή του Ιησού στη γη έδειχνε ότι δεν ήταν ασκητής και δεν ζούσε σύμφωνα με τυπικούς κανόνες;
10 Η ζωή του Χριστιανού, λοιπόν, δεν είναι ζήτημα ενός κώδικος νόμων ή θεσμών. Η ζωή του Χριστού αντανακλά το πνεύμα και την αγάπη που πρέπει ο Χριστιανός να προσπαθή ν’ αναπτύξη. (Ματθ. 5:44· 1 Ιωάν. 5:3) Ο Ιησούς ήταν ένας άνθρωπος που ευαρεστούσε τον Θεό κατά πάντα. (Ιωάν. 8:29) Δεν έκανε καμμιά αδικία. Αλλά, μολονότι ήταν τέλειος, δεν ήταν ασκητής. Παρευρέθηκε σε γάμους και συμπόσια και εκτιμούσε τα καλά πράγματα της ζωής. (Ιωάν. 2:1-10· Λουκ. 5:29· Ματθ. 11:18, 19) Εξεδήλωνε μετριοπάθεια σε όλα και δεν απαιτούσε από τον εαυτό του ή από τους άλλους περισσότερα από όσα ήσαν λογικά. (Μάρκ. 6:31· Ιωάν. 4:6) Ο Ιησούς απελάμβανε τη ζωή και το έργο που έκανε βοηθώντας τους άλλους να γνωρίσουν τον Θεό. (Ιωάν. 4:34) Δεν συνέκρινε συνεχώς τη δική του δικαιοσύνη με τα σφάλματα των άλλων. Έδειχνε συμπάθεια και έλεος προς τους ανθρώπους. (Ματ. 9:36· Μάρκ. 1:41) Εν τούτοις, κατέκρινε την αδικοπραγία και εξέθετε την υποκρισία.—Ματθ. 15:1-9· 23:23-32.
11. (α) Πρέπει οι Μάρτυρες του Ιεχωβά να χρησιμοποιούν την ατέλειά τους ως δικαιολογία για ν’ αμαρτάνουν, ή πρέπει να εξυψώνουν τη δική τους δικαιοσύνη; (β) Ποια δοκιμασία υφίσταται κάθε Χριστιανός, όπως περιγράφεται από τον απόστολο Παύλο;
11 Σ’ αυτά τα πράγματα ο Ιησούς έθεσε το πρότυπο για τους Χριστιανούς. Φυσικά, οι Χριστιανοί αναγνωρίζουν ότι διαφέρουν από τον Ιησού, δεν είναι τέλειοι, αλλά προσπαθούν με προθυμία ν’ ακολουθούν το παράδειγμά του. Προσπαθούν ν’ αποφεύγουν την αδικοπραγία, αλλά κατανοούν ότι η δικαιοσύνη την οποία έχουν οφείλεται στο έλεος του Θεού και είναι αποτέλεσμα του ότι ακολουθούν την Αγία Γραφή. Δεν είναι κάτι που πρέπει ν’ αποδοθή σ’ αυτούς. Αναγνωρίζουν, όπως και ο ψαλμωδός το εξής: «Εάν, Ιεχωβά, παρατηρήσης ανομίας, Ιεχωβά, τις θέλει δυνηθή να σταθή;» (Ψαλμ. 130:3, ΜΝΚ) Γνωρίζουν ότι είναι αμαρτωλοί και μερικές φορές κάνουν σφάλματα, όπως είπε και ο ίδιος ο απόστολος Παύλος:
«Ευρίσκω λοιπόν τον νόμον τούτον ότι, ενώ εγώ θέλω να πράττω το καλόν, πάρεστιν εις εμέ το κακόν. Διότι ηδύνομαι μεν εις τον νόμον του Θεού κατά τον εσωτερικόν άνθρωπον, βλέπω όμως εν τοις μέλεσί μου άλλον νόμον αντιμαχόμενον εις τον νόμον του νοός μου, και αιχμαλωτίζοντά με εις τον νόμον της αμαρτίας, τον όντα εν τοις μέλεσί μου. Ταλαίπωρος άνθρωπος εγώ· τις θέλει με ελευθερώσει από του σώματος του θανάτου τούτου; Ευχαριστώ εις τον Θεόν δια Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών. Άρα λοιπόν αυτός εγώ με τον νουν μεν δουλεύω εις τον νόμον του Θεού, με την σάρκα δε εις τον νόμον της αμαρτίας.»—Ρωμ. 7:21-25.
12, 13. (α) Πώς οι Χριστιανοί αποφεύγουν να είναι ‘δίκαιοι παραπολύ’ ή ‘υπέρμετρα σοφοί’; (β) Όταν κάποιος Χριστιανός Μάρτυς διαπράξη μια αμαρτία, τι πρέπει να κάνη σχετικά μ’ αυτό; (γ) Γιατί οι Μάρτυρες μεταδίδουν τα «αγαθά νέα» στους άλλους;
12 Επομένως, εκείνος που ακολουθεί αληθινά «Την Οδόν,» προσπαθεί ν’ αποφεύγη να είναι «δίκαιος παραπολύ» ή ‘υπέρμετρα σοφός,’ με την έννοια ότι δεν παίρνει ένα ύφος σοφίας ή αυτοδικαιώσεως και αναζητεί σφάλματα και πενιχρή κρίσι στους άλλους. (Εκκλησ. 7:16) Αλλά ειλικρινά κάνει την δικαιοσύνη σκοπό του. Δεν ενδίδει με αδυναμία σε εσφαλμένες επιθυμίες και δεν υποκύπτει σε πιέσεις που θα τον εξανάγκαζαν να διαπράξη σοβαρά παραπτώματα, παραβαίνοντας την ακεραιότητά του απέναντι του Θεού. Εν τούτοις, η ατέλεια θα τον κάνη κατά καιρούς να διαπράττη σφάλματα και ν’ αμαρτάνη. Αν διαπράξη κάποιο αμάρτημα, το αναγνωρίζει και μετανοεί, ζητώντας συγχώρησι μέσω προσευχής από τον Ιεχωβά εν ονόματι του Χριστού. (Πράξ. 10:43) Στηρίζεται στην τέλεια θυσία του Χριστού ως βάσι για τη συγχώρησι αμαρτιών. (1 Τιμ. 2:5, 6) Έπειτα, καταβάλλει κάθε προσπάθεια για να μη επαναλάβη αυτό το αμάρτημα. Γνωρίζει ότι αν ακολουθήση μια πορεία αμαρτίας, αυτό θα καταλήξη σε απώλεια της ευνοίας του Θεού. Τα «αγαθά νέα» που βρήκε, τα μεταδίδει και στους άλλους από αγάπη σ’ αυτούς. Ως ζηλωτής κήρυξ των «αγαθών νέων,» προσπαθεί να βοηθήση τους ανθρώπους να διακρίνουν την ανάγκη για πίστι και τη σπουδαιότητα να συμμορφώσουν τη ζωή τους με τις αρχές της Αγίας Γραφής. Έχει ως παραδείγματά του τον Ιησού Χριστό και άλλα άτομα των οποίων η πιστή ζωή περιγράφεται στην Αγία Γραφή.—Εβρ. 11:1-12:3.
13 Επειδή η υπακοή στα «αγαθά νέα» περιλαμβάνει τη διαγωγή του Χριστιανού σε όλα τα πράγματα, εξετάζονται εδώ μερικοί από τους βασικούς κανόνες που εκθέτει ο Θεός για όλους όσοι θέλουν να είναι Χριστιανοί.
Ο ΡΟΛΟΣ ΠΟΥ ΠΑΙΖΕΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥ
14, 15. (α) Γιατί ο Ιεχωβά πρέπει να λατρεύεται ‘εν αληθεία’; (β) Τι σημαίνει ‘αλήθεια’ στον οικογενειακό κύκλο;
14 Εφόσον ο Ιεχωβά Θεός έπλασε τον άνθρωπο και γνωρίζει τις ανάγκες του, είναι ουσιώδες να ζη ο άνθρωπος, για τη δική του ευημερία, σύμφωνα με τους ηθικούς κανόνες που εξέθεσε ο Θεός στην Αγία Γραφή. Εν πρώτοις, ο Ιεχωβά είναι «ο Θεός της αληθείας.» (Ψαλμ. 31:5) Πρέπει να λατρεύεται «εν πνεύματι και αληθεία.» (Ιωάν. 4:24) Η αλήθεια είναι ουσιώδης, όχι μόνο για να έχωμε ειρήνη με τον Θεό, αλλά για να ζούμε επίσης ειρηνικά με τους άλλους. Ο απόστολος Παύλος συμβουλεύει ως εξής τους Χριστιανούς. «Όθεν απορρίψαντες το ψεύδος, λαλείτε αλήθειαν έκαστος μετά του πλησίον αυτού.»—Εφεσ. 4:25.
15 Συλλογισθήτε τι σημαίνει ‘αλήθεια’ μέσα στον οικογενειακό κύκλο. Αν η ‘αλήθεια’ λέγεται πάντοτε, υπάρχει εμπιστοσύνη μεταξύ των μελών της οικογενείας. Υπάρχει σεβασμός και στενότης σχέσεως μεταξύ των συζύγων. Δεν υπάρχει ‘χάσμα επικοινωνίας.’ Τα τέκνα χαίρονται να μιλούν στους γονείς τους γι’ αυτά που συμβαίνουν στη ζωή τους, διότι έχουν πεποίθησι ότι οι γονείς θα τ’ ακούσουν με προσοχή και θα τα καθοδηγήσουν στην επίλυσι των προβλημάτων τους. Γνωρίζουν, επίσης, ότι οι γονείς τους δεν λέγουν άλλα πράγματα και κάνουν άλλα. Μπορούν να βασίζωνται στους γονείς τους για βοήθεια σε όλες τις καταστάσεις.
16. Πώς τα λόγια του Ιησού στο εδάφιο Ιωάννης 14:6 τονίζουν την ανάγκη φιλαληθείας εκ μέρους του Χριστιανού;
16 Ο Ιησούς Χριστός είπε: «Εγώ είμαι η οδός και η αλήθεια και η ζωή.» (Ιωάν. 14:6) Η «οδός» για τον Χριστιανό είναι να σκέπτεται, να φρονή και να ενεργή όπως και ο Ιησούς. Απαιτείται ν’ ακολουθή την «αλήθειαν» σε όλες τις απόψεις της, ακριβώς όπως και ο Ιησούς εξεπλήρωσε όλα όσα ο Θεός είχε εκθέσει γι’ αυτόν. Το επόμενο άρθρο εξετάζει μερικές από τις απαιτήσεις αυτής της ‘οδού.’
[Εικόνα στη σελίδα 11]
Ο Ιησούς ευαρεστούσε τον Θεό, έδειχνε συμπάθεια προς τους άλλους, αλλά δεν ήταν ασκητής . . .
Και δεν εξεδήλωσε καθόλου υπερηφάνεια και ανώτερη στάσι όπως οι Φαρισαίοι.