Πνευματιστική Επικοινωνία—Γιατί Όχι;
«ΕΣΥ! Είσαι στην πόρτα μου κηρύττοντας την Αγία Γραφή! Δεν μπορώ να πιστέψω στα μάτια μου. . . . Η Μάε-ντε-Σάντομον [Βραζιλιανή ιέρεια βουντού], είναι τώρα μια Μάρτυς του Ιεχωβά!»
Μ’ αυτό τον τρόπο υποδέχθηκαν σ’ ένα σπίτι μια Χριστιανή Μάρτυρα του Ιεχωβά στο Ρίο Ιανέιρο, καθώς εκήρυττε από θύρα σε θύρα. Ήταν στο παρελθόν μια από τις χιλιάδες Βραζιλιανών Καθολικών που ασκούν κάποιο είδος πνευματισμού. Εν τούτοις, είχε εγκαταλείψει και τον Καθολικισμό και τον πνευματισμό για να γίνη μια Μάρτυς του Ιεχωβά. Γιατί; Μήπως δεν ήταν ικανοποιημένη από την εργασία της ως ιέρεια βουντού; Δεν την ικανοποιούσε η πνευματιστική της επικοινωνία; Αυτές τις ερωτήσεις υπέβαλε η οικοδέσποινα στην ενδιαφέρουσα συζήτησι που είχαν μετά την αρχική τους συνάντησι.
Υπολογίζεται ότι στη Βραζιλία το 70 περίπου τοις εκατό των κατ’ όνομα Καθολικών ασκούν επίσης κάποια μορφή πνευματισμού. Προφανώς, αισθάνονται ότι κάτι λείπει από την Καθολική τους θρησκεία, και αυτό τους κάνει να ψάξουν και αλλού. Αλλά τι έχει ο πνευματισμός που τους ενδιαφέρει; Πολλοί ίσως ελκύονται από το μυστικισμό των πνευματιστικών συγκεντρώσεων. Άλλοι ίσως ελκύονται από την ελπίδα να επικοινωνήσουν με κάποιον νεκρό προσφιλή τους ή να μάθουν για την παράνομη ερωτική ζωή του συζύγου ή της συζύγου των.
Στην περίπτωσι της γυναίκας που μόλις ανεφέρθη, όμως, η αναζήτησις της αληθείας εκ μέρους της ήταν εκείνη που ωδήγησε στην εξέτασι του πνευματισμού, όταν αυτή η γυναίκα ήταν 22 ετών. Προώδευσε γρήγορα και σε σύντομο χρονικό διάστημα ήταν υπεύθυνη ενός κέντρου λατρείας βουντού. Επί 24 χρόνια εξακολούθησε να είναι σ’ αυτή τη θέσι. Μεγάλο μέρος της επαφής της με τον πνευματικό κόσμο κατέληγε επιφανειακά σε καλό για τους πελάτες της, οικονομικώς, κοινωνικώς ή σωματικώς. Αλλά, όπως παρεδέχθη η ίδια, σε πολλές περιπτώσεις το έργο της ως μεσάζοντος (μέντιουμ) κατέληγε σε διηρημένες οικογένειες και απιστία.
Εν τούτοις, αν επιτελήται κάποιο «καλό» μέσω πνευματιστικής επικοινωνίας, γιατί να μην την ασκούν οι άνθρωποι; Είναι κατάλληλο ν’ ασχοληθή ένας Χριστιανός μ’ αυτές τις ενέργειες, αν πρόκειται μάλιστα για κάποιον υποτιθέμενο «καλό» σκοπό;
ΕΠΩΦΕΛΗΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ
Ερευνώντας στις Γραφές για καθοδηγία, βλέπομε ότι ο άνθρωπος, στις αρχές της ιστορίας του, είχε επικοινωνία με το αόρατο βασίλειο. Σχετικά με το πρώτο ανθρώπινο ζεύγος, διαβάζομε τα εξής: «Και ήκουσαν την φωνήν Κυρίου του Θεού, περιπατούντος εν τω παραδείσω προς το δειλινόν την ώρα που έπνεε η αύρα, ΜΝΚ.» (Γεν. 3:8) Στη διάρκεια εκείνων των περιόδων επικοινωνίας, ο πρώτος άνδρας έμαθε πολλά που ήσαν για το καλό του. Αν είχε ακολουθήσει αυτές τις συμβουλές, θα είχε γλυτώσει από πολλά παθήματα, ακόμη και από τον θάνατο.
Στη διάρκεια της περιόδου των Εβραίων πατριαρχών, επίσης, υπήρχε άμεση επικοινωνία μεταξύ των δούλων του Θεού και του αοράτου βασιλείου. Από μια αόρατη πηγή, ο Νώε έλαβε οδηγίες να κτίση μια πελώρια κιβωτό για να διαφυλαχθή στη διάρκεια ενός επερχομένου κατακλυσμού. Ο Νώε, με το να ακούση τον αόρατο Σύμβουλο του, απόλαυσε πολλά αγαθά, και αυτός και η οικογένεια του—και εμείς επίσης. Αν ο Νώε δεν είχε ακούσει τις οδηγίες που του είχαν δοθή, εμείς δεν θα υπήρχαμε εδώ σήμερα να ακούμε φωνές, είτε από αόρατες είτε από ορατές πηγές.—Γεν. 6:9-22.
Και ο πατριάρχης Αβραάμ είχε μια παρόμοια επικοινωνία, και κατόπιν αυτής της επικοινωνίας αυτός και η οικογένεια του πήγαν να ζήσουν σε μια άλλη χώρα. (Γέν. 12:1-4) Αργότερα, ο Θεός έθεσε αυτόν τον άνθρωπο σε δοκιμασία, λέγοντας του να προσφέρη τον γιο του Ισαάκ ως θυσία. Ο Αβραάμ ακολούθησε επακριβώς αυτές τις οδηγίες, έφθασε μάλιστα στο σημείο να σηκώση το μαχαίρι για να φονεύση τον γιο του. Ωστόσο, μια φωνή από τους αόρατους ουρανούς σταμάτησε τον Αβραάμ. (Γέν. 22:1-18) Παρόμοια άμεση επικοινωνία με τον Θεό ήταν έκδηλη στη διάρκεια της μακράς περιόδου των κριτών του Ισραήλ και, επίσης, αργότερα μια τέτοια επικοινωνία απολάμβαναν εκείνοι τους οποίους ο Θεός είχε εκλέξει για να υπηρετούν ως προφήτες γι’ αυτό το έθνος. Όλοι εκείνοι που περιλαμβάνονταν σ’ αυτές τις περιπτώσεις απόλαυσαν πολλά αγαθά επειδή έδωσαν προσοχή σ’ αυτή την επικοινωνία που είχαν.
Ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΣΑΟΥΛ ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
Ωστόσο, δεν κατέληξε σε καλά αποτελέσματα κάθε επικοινωνία με το αόρατο βασίλειο. Όταν ο πρώτος βασιλεύς του Ισραήλ, ο Σαούλ, ήταν αναγκασμένος να διεξαγάγη μια αποφασιστική μάχη με τους Φιλισταίους, «εφοβήθη, και ετρόμαξεν η καρδία αυτού σφόδρα.» Ο Σαούλ αισθάνθηκε την ανάγκη βοηθείας, αλλά ο Ιεχωβά δεν θ’ απαντούσε στον άπιστο βασιλιά. Ο Σαούλ τότε διέταξε: «Ζητήσατε μοι γυναίκα έχουσαν πνεύμα μαντείας, δια να υπάγω προς αυτήν και να ερωτήσω αυτήν.» Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Το υποτιθέμενο πνεύμα του αποθανόντος προφήτου Σαμουήλ, ομιλώντας μέσω του πνευματιστικού μέντιουμ, είπε στον ταραγμένο βασιλιά: «Θέλει παραδώσει ο Κύριος και τον Ισραήλ μετά σου εις την χείρα των Φιλισταίων. Και αύριον συ και οι υιοί σου θέλετε είσθαι μετ’ εμού.»—1 Σαμ. 28:4-19.
Επαλήθευσε αυτή η πρόρρησις; Ναι, αλλά μόνο εν μέρει. Οι Ισραηλίτες παρεδόθησαν πράγματι στη χείρα των Φιλισταίων και υπέστησαν μια τρομερή ήττα. Ο Σαούλ και τρεις από τους γιους του πέθαναν στη μάχη εκείνη. Σε αντίθεσι, όμως, με την πρόρρησι, ο γιος του Σαούλ, ο Ις-βοσθέ, δεν πέθανε εκείνη την ημέρα. Πράγματι, αν ο Σαούλ άκουγε εκείνη την πρόρρησι και απεσύρετο από το πεδίο της μάχης, θα ήταν «καλό» γι’ αυτόν και για τους τρεις γιους του. Τουλάχιστον θα ζούσαν περισσότερο. Αλλά θα ήταν πολύ καλύτερα αν ο Σαούλ δεν είχε πάει να συμβουλευθή το πνευματιστικό μέντιουμ στην Εν-δώρ. Εξετάστε γιατί αληθεύει αυτό.
Προηγουμένως, ο Σαούλ «εξέβαλεν . . . εκ του τόπου τους έχοντας πνεύμα μαντείας και τους μάγους.» (1 Σαμ. 28:3) Γιατί; Διότι εγνώριζε ότι ο νόμος του Θεού δήλωνε: «Δεν θέλει ευρεθή εις σε ουδείς . . . μαντευόμενος μαντείαν ή προγνώστης των καιρών ή οιωνοσκόπος ή μάγος, ή γόης ή ανταποκριτής δαιμονίων ή τερατοσκόπος ή νεκρόμαντις.» Γιατί; Διότι «πας ο πράττων ταύτα είναι βδέλυγμα εις τον Κύριον.» (Δευτ. 18:10-12) Έτσι, ο άπιστος Σαούλ, με το να συμβουλευθή ένα πνευματιστικό μέντιουμ, ήλθε κάτω από περαιτέρω κατάκρισι από τον Ιεχωβά σύμφωνα με αυτόν ακριβώς το νόμο τον οποίον αυτός, ως βασιλεύς, έπρεπε να υποστηρίξη. Επομένως, λοιπόν, αφού ο Ιεχωβά Θεός είχε καταδικάσει τα πνευματιστικά μέντιουμ και δεν απήντησε ποτέ στον Σαούλ λόγω των προηγουμένων αμαρτημάτων του βασιλέως, μπορεί να διερωτάσθε: Ποιος έστειλε το μήνυμα αυτό στο Σαούλ μέσω του μέντιουμ;
Η ΠΗΓΗ ΤΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΣΤΙΚΩΝ ΑΓΓΕΛΜΑΤΩΝ
Η απάντησις θα διασαφηνισθή καθώς εξακολουθούμε να ερευνούμε τη Βιβλική αφήγησι. Αιώνες μετά τον θάνατο του Σαούλ, ο προφήτης Ησαΐας έγραψε: «Και όταν σας είπωσιν, Ερωτήσατε τους έχοντας πνεύμα μαντείας και τους νεκρομάντεις, τους μορμυρίζοντας και ψιθυρίζοντας, αποκρίθητε, Ο λαός δεν θέλει ερωτήσει τον Θεόν αυτού; θέλει προστρέξει εις τους νεκρούς περί των ζώντων;» Κατόπιν δήλωνε με έμφασι: «Εις τον νόμον και εις την μαρτυρίαν.» (Ησ. 8:19, 20) Σαφώς, λοιπόν, εκείνοι που στρέφονται σε πνευματιστικά μέντιουμ δεν προστρέχουν στον Παντοδύναμο Θεό, τον Ιεχωβά. Έτσι, ποια είναι η πηγή των αγγελμάτων που λαμβάνουν εκείνοι οι ‘ψιθυρίζοντες’;
Το ίδιο ερώτημα ίσως έκαναν μερικά άτομα του πρώτου αιώνος μ.Χ. καθώς άκουαν τις προρρήσεις που έκαναν εκείνοι που ήσαν επαγγελματίες μέντιουμ. Παραδείγματος χάριν, εξετάστε την περίπτωσι ‘μίας δούλης’ στους Φιλίππους. Είχε ένα «πνεύμα» και έδινε «πολύ κέρδος εις τους κυρίους αυτής μαντευομένη.» Στην πραγματικότητα, ακολουθούσε συνεχώς τον απόστολο Παύλο και τους συνεργάτες του και φώναζε: «Ούτοι οι άνθρωποι είναι δούλοι του Θεού του υψίστου, οίτινες κηρύττουσι προς ημάς οδόν σωτηρίας.» Ναι, έλεγε την αλήθεια. Αλλά μήπως τα λόγια της προήρχοντο από τον Θεό; Όχι, διότι ο απόστολος Παύλος στο τέλος βαρέθηκε ν’ ακούη το άγγελμα αυτό και «είπε προς το πνεύμα· Προστάζω σε εν τω ονόματι του Ιησού Χριστού να εξέλθης απ’ αυτής. Και εξήλθε την αυτήν ώραν.» Με σαφή λόγια, η θεόπνευστη αφήγησις προσδιορίζει αυτό το «πνεύμα» ως «πνεύμα πύθωνος.»—Πράξ. 16:16-18.
Ίσως μερικοί παρατηρητές να δυσκολεύθηκαν να καθορίσουν ποιον υπηρετούσε αυτή η κοπέλλα. Ωστόσο, ο Παύλος εγνώριζε ότι είχε λάβει τις δυνάμεις της, όχι από τον Θεό, αλλά από μια άλλη υπερανθρώπινη πηγή. Υπεύθυνος γι’ αυτό ήταν ένας δαίμονας. Το ότι υπήρχαν τέτοια πνεύματα που χρησιμοποιούσαν ανθρώπους για μαγικούς σκοπούς καταφαίνεται από ό,τι συνέβη στην Έφεσο λίγο καιρό αργότερα.
Σχετικά με τις ενέργειες του αποστόλου Παύλου στην πόλι εκείνη, διαβάζομε τα εξής: «Και ο Θεός έκαμνε δια των χειρών του Παύλου θαύματα μεγάλα, ώστε και επί τους ασθενείς εφέροντο από του σώματος αυτού μανδήλια ή περιζώματα και έφευγον απ’ αυτών αι ασθένειαι, και τα πνεύματα τα πονηρά εξήρχοντο απ’ αυτών.» Όταν επτά γιοι του Ιουδαίου αρχιερέως Σκευά επεχείρησαν να εκβάλουν ένα ‘πονηρό πνεύμα,’ ο κατεχόμενος από τους δαίμονες άνθρωπος πήδησε επάνω στους υποτιθέμενους εξορκιστές, και έτσι αυτοί αναγκάσθηκαν να φύγουν «γυμνοί και τετραυματισμένοι.»—Πράξ. 19:11-16.
«Και τούτο έγεινε γνωστόν εις πάντας, Ιουδαίους τε και Έλληνας, τους κατοικούντας την Έφεσον,» λέγει η θεόπνευστη αφήγησις, «και επέπεσε φόβος επί πάντας αυτούς, και εμεγαλύνετο το όνομα του Κυρίου Ιησού.» Συνεπώς, «πολλοί των πιστευσάντων ήρχοντο εξομολογούμενοι και φανερόνοντες τας πράξεις αυτών. Πολλοί δε και εξ εκείνων, οίτινες έκαμναν τας μαγείας, φέροντες τα βιβλία αυτών κατέκαιον ενώπιον πάντων,» μολονότι αυτά τα βιβλία στοίχιζαν αρκετά χρήματα. Αυτά τα άτομα εγνώριζαν ότι έπρεπε ν’ απαλλαγούν και από τις μαγικές συνήθειες τους και από τα σχετικά βιβλία. Απομακρύνθηκαν από την πονηρή, δαιμονική πηγή απόκρυφης προρρήσεως και εστράφησαν στην αληθινή Πηγή ζωοπάροχης σοφίας, τον Ιεχωβά Θεό.—Πράξ. 19:17-20.
ΜΗΠΩΣ ΤΑ «ΚΑΛΑ» ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΠΑΝΤΟΤΕ ΥΠΟΔΕΙΚΝΥΟΥΝ ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΠΗΓΗ;
Χωρίς αμφιβολία, δεν ήσαν πάντοτε εσφαλμένα όλα τα απόκρυφα αγγέλματα που είχαν λάβει προηγουμένως αυτοί οι Εφέσιοι. Κατά καιρούς, αυτά τα αγγέλματα ίσως ήσαν αληθινά και ίσως είχαν καταλήξει σε κάποιο προφανές «καλό» για ωρισμένα άτομα, είτε οικονομικώς είτε φυσικώς. Με απόκρυφα μέσα, ωρισμένοι Εφέσιοι ίσως να είχαν βρη κάποια θεραπεία για τις σοβαρές ασθένειες τους. Αλλά μήπως αυτό έκανε ορθή αυτή τη συνήθεια; Σε μια άλλη περίπτωσι, ο απόστολος Παύλος προειδοποίησε ότι «αυτός ο Σατανάς μετασχηματίζεται εις άγγελον φωτός.» Έτσι, ο Σατανάς ο Διάβολος, για να εξαπατήση τους απερίσκεπτους, μπορεί να κάνη πράγματα που φαίνονται καλά. Ο Παύλος προσθέτει ότι και οι διάκονοι του Σατανά ενεργούν κατά τον ίδιο τρόπο.—2 Κορ. 11:14, 15.
Επομένως, οι Χριστιανοί με σύνεσι παραμένουν άγρυπνοι και αποφεύγουν επαφή μ’ αυτό τον πονηρό «άγγελον φωτός» και τους διακόνους του. Τα ευσεβή άτομα ‘δοκιμάζουν τα πνεύματα (εμπνευσμένες εκφράσεις, ΜΝΚ) αν ήναι εκ του Θεού’ ή αν προέρχωνται από τον μεγάλο εχθρό του, τον Σατανά τον Διάβολο. (1 Ιωάν. 4:1) Επί πλέον, ο Ιησούς Χριστός δήλωσε: «Δεν θέλει εισέλθει εις την βασιλείαν των ουρανών πας ο λέγων προς εμέ, Κύριε, Κύριε, . . . Πολλοί θέλουσιν ειπεί προς εμέ εν εκείνη τη ημέρα, Κύριε, Κύριε, . . . εν τω ονόματί σου (δεν) εξεβάλομεν δαιμόνια . . . ; Και τότε θέλω ομολογήσει προς αυτούς ότι ποτέ δεν σας εγνώρισα· φεύγετε απ’ εμού οι εργαζόμενοι την ανομίαν.» (Ματθ. 7:21-23) Αυτά τα λόγια είναι πολύ ισχυρά, αλλά μπορούν να εφαρμοσθούν ακόμη και σε άτομα που πιστεύουν ότι μπορούν να έλθουν σε επαφή με τα πονηρά πνεύματα ή να τα εξορκίσουν. Είναι προφανές ότι αυτά τα άτομα θα μπορούσαν εύκολα να εξαπατηθούν και να υπηρετούν τον Σατανά και όχι τον αληθινό θεό.
ΑΝΤΙΣΤΕΚΕΣΤΕ ΣΤΙΣ ΠΟΝΗΡΕΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ
Ο απόστολος Παύλος έγραψε τα εξής λόγια στους Χριστιανούς της Εφέσου: «Ενδύθητε την πανοπλίαν του Θεού, . . . διότι δεν είναι η πάλη ημών εναντίον εις αίμα και σάρκα, αλλ’ εναντίον . . . εις τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις.» (Εφεσ. 6:11, 12) Αν ένας Χριστιανός συμβουλευόταν τέτοιες δυνάμεις μέσω ενός πνευματιστικού μέντιουμ, θα μπορούσε να λεχθή ότι το άτομο αυτό διεξάγει μια πάλη εναντίον τους; Όχι, πράγματι. Αντιθέτως, δεν θα έπρεπε να καταστρέψη κάθε αντικείμενο που συνεδέετο με τέτοια πνευματιστική επικοινωνία, ακολουθώντας το παράδειγμα εκείνων των πιστών του πρώτου αιώνος στην Έφεσο, οι οποίοι έκαψαν ακόμη και τα βιβλία που σχετίζοντο με τον αποκρυφισμό;
Η πρώην ιέρεια βουντού που ανεφέρθη στην αρχή, ακολούθησε αυτή την πορεία όταν έμαθε την αλήθεια της Αγίας Γραφής. Κατέστρεψε όλα τα πράγματα της που συνεδέοντο με τον αποκρυφισμό, καίοντας όλες τις εικόνες της και τα παράξενα ρούχα που φορούσε κάποτε στη διάρκεια πνευματιστικών συγκεντρώσεων. Αυτό το έκανε δημοσίως, ενώπιον εκείνων οι οποίοι ήσαν πεπεισμένοι ότι ένα τέτοιο πράγμα θα έθετε σε κίνδυνο τη ζωή της. Αλλά εκείνη εξακολούθησε να διάγη μια δραστήρια ζωή, αφιερώνοντας 140 και πλέον ώρες κάθε μήνα στη διακήρυξι των αγαθών νέων της βασιλείας του Θεού. Ακόμη και η έκπληκτη οικοδέσποινα, η οποία την υποδέχθηκε με τα λόγια που ανεφέρθησαν προηγουμένως, ακολούθησε το παράδειγμα της, εγκαταλείποντας τη συγχώνευσι Καθολικισμού και πνευματισμού! Και οι δυο τους τώρα αναγνωρίζουν ότι το όνομα του Ιεχωβά είναι ένας ισχυρός πύργος, στον οποίον καταφεύγει ο δίκαιος και λαμβάνει προστασία.—Παρ. 18:10.
Οι Χριστιανοί δεν αναμένουν να έχουν άμεση επικοινωνία με τον Θεό, όπως είχε ο Αδάμ, ο Αβραάμ και άλλοι στα πρώτα χρόνια της ανθρώπινης ιστορίας. Αντιλαμβάνονται ότι «ο Θεός, αφού ελάλησε το πάλαι προς τους πατέρας ημών δια των προφητών πολλάκις και πολυτρόπως, εν ταις εσχάταις ταύταις ημέραις ελάλησε . . . δια του Υιού,» του Ιησού Χριστού. (Εβρ. 1:1, 2) Αυτά που λέγει ο Ιεχωβά σε μας μέσω του Υιού του εκτίθενται προς όφελος μας στις Άγιες Γραφές. Έτσι, οι Χριστιανοί δεν χρειάζονται, ούτε αναμένουν να λάβουν, άμεση προσωπική επικοινωνία με τον Θεό.
Επομένως, οι αληθινοί Χριστιανοί αποφεύγουν κάθε αλαζονική προσπάθεια να επικοινωνήσουν με τον αόρατο κόσμο. Αντιστέκονται στις προσπάθειες του Σατανά να τους εξαπατήση να πιστεύουν ότι ένα άτομο μπορεί να έχη πνευματιστική επικοινωνία και ωστόσο ν’ απολαμβάνη την εύνοια του Θεού. Αντιθέτως, ακολουθούν τη συμβουλή του Παύλου: «Αναλάβετε την [πνευματικήν] πανοπλίαν του Θεού, δια να δυνηθήτε να αντισταθήτε εν τη ημέρα τη πονηρά και αφού καταπολεμήσητε τα πάντα, να σταθήτε.»—Εφεσ. 6:13.