«Μαθητεύσατε . . . Διδάσκοντες Αυτούς»

«Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του αγίου πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς να φυλάττωσι πάντα όσα παρήγγειλα εις εσάς.»—Ματθ. 28:19, 20.

 1. Γιατί πρέπει να ληφθή πολύ σοβαρά υπ’ όψιν η εντολή ‘μαθητεύσατε, διδάσκοντες;’

Η εντολή της μαθητεύσεως δεν προήλθε ούτε από ανθρώπους ούτε από αγγέλους. Δόθηκε από τον αναστημένο Υιό του Θεού που μπορούσε να πη σχετικά με τον εαυτό του: «Εδόθη εις εμέ πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γης.» (Ματθ. 28:18) Ως «Βασιλεύς βασιλέων και Κύριος κυρίων,» εξουσιοδοτήθηκε από τον Πατέρα του να καταργήση «πάσαν αρχήν και πάσαν εξουσίαν και δύναμιν,» ορατή και αόρατη, που αντιτίθεται στις δίκαιες αρχές. (1 Κορ. 15:24-26· Αποκάλ. 19:16) Η εξουσία του Ιησού Χριστού δεν περιορίζεται στους ζώντας. Αυτός είναι ο Κριτής και των νεκρών, επίσης, και, λόγω της εξουσίας που έχει να εγείρη ανθρώπους σε ζωή, μπορεί να καλέση ενώπιόν του όλους όσους βρίσκονται στον τάφο. (Ιωάν. 5:26-28· Πράξ. 10:42) Ασφαλώς η εντολή ενός ο οποίος περιβάλλεται με τόσο φοβερή εξουσία πρέπει να θεωρηθή ως υψίστης σπουδαιότητος από εκείνους στους οποίους εφαρμόζεται.

 2. Ποια λόγια του Ιησού Χριστού φανερώνουν ότι η εντολή για μαθήτευσι εξακολουθεί να ισχύη;

² Ήδη έχουν περάσει πάνω από δεκαεννέα αιώνες αφότου ο Ιησούς Χριστός είπε: «Μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του αγίου πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς να φυλάττωσι πάντα όσα παρήγγειλα εις εσάς.» Μήπως το πέρασμα τόσων χρόνων σημαίνει ότι αυτή η εντολή έπαυσε να ισχύη; Όχι, διόλου. Ο Ιησούς Χριστός, αφού είπε αυτό προσέθεσε και αυτή τη διαβεβαίωσι: «Ιδού, εγώ είμαι μεθ’ υμών πάσας τας ημέρας έως της συντέλειας του αιώνος.» (Ματθ. 28:19, 20) Εφόσον το προειπωμένο τέλος δεν ήλθε ακόμη, η εντολή για μαθήτευσι εξακολουθεί να ισχύη.

 3. Με ποια έννοια ο Ιησούς Χριστός είναι με την εκκλησία του σήμερα, και το αποδεικνύει αυτό;

³ Ο Ιησούς Χριστός, αν και δεν είναι προσωπικά παρών με τους μαθητάς του, είναι μαζί τους πνευματικώς, καθοδηγώντας και κατευθύνοντας το έργο της εκκλησίας του. Απόδειξις τούτου είναι το γεγονός ότι σ’ αυτές τις ‘έσχατες ημέρες’ έγιναν αληθινοί μαθηταί του Ιησού Χριστού περισσότεροι άνθρωποι από κάθε άλλη περίοδο της ιστορίας. Ο Υιός του Θεού είναι πράγματι με την εκκλησία των μαθητών του, όπως υποσχέθηκε πριν από δεκαεννέα αιώνες.

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΜΑΘΗΤΕΥΣΙΣ

 4. Τι σημαίνει να μαθητεύωμε;

⁴ Τι ακριβώς σημαίνει να μαθητεύωμε; Σημαίνει να διδάσκωμε στους άλλους όσα εδίδαξε ο Ιησούς Χριστός, βοηθώντας τους να τηρούν όλα όσα αυτός παρήγγειλε. Ένας γνήσιος Χριστιανός δεν κάνει μαθητάς του εαυτού του, κάνοντας τους διδασκομένους ν’ αποβλέπουν σ’ αυτόν. Όχι, οποιοδήποτε και αν είναι το μέρος του στην υποβοήθησι των άλλων, αναγνωρίζει ότι ο ρόλος του είναι ρόλος υπηρέτου ή δούλου του Θεού και του Ιησού Χριστού.

 5. Τι μαθαίνομε από τα εδάφια 1 Κορινθίους 2:4, 5 και 3:5-7 για το παράδειγμα που έδωσε ο απόστολος Παύλος στη μαθήτευσι;

⁵ Το παράδειγμα του αποστόλου Παύλου δείχνει πολύ καλά τη στάσι που πρέπει να έχουν οι Χριστιανοί όταν μετέχουν στο έργο της μαθητεύσεως. Στην πρώτη του επιστολή προς Κορινθίους, ο απόστολος ετόνισε ότι δεν προσπάθησε να εντυπωσιάση κανένα με επιδεικτικούς λόγους, αλλά ήθελε οι ακροαταί του να βασίσουν την πίστι τους όχι στη σοφία ενός ανθρώπου, αλλά στον Χριστό Ιησού και να στερεώσουν αυτή την πίστι μέσω του πνεύματος και της δυνάμεως του Θεού. (1 Κορ. 2:4, 5) Αργότερα, ο απόστολος Παύλος, εξετάζοντας το δικό του ρόλο και το ρόλο του Απολλώ, έγραψε τα εξής: «Τις λοιπόν είναι ο Παύλος, και τις ο Απολλώ, παρά υπηρέται, δια των οποίων επιστεύσατε, και όπως ο Κύριος έδωκεν εις έκαστον; Εγώ εφύτευσα, ο Απολλώς επότισεν, αλλ’ ο Θεός ηύξησεν· ώστε ούτε ο φυτεύων είναι τι ούτε ο ποτίζων, αλλ’ ο Θεός ο αυξάνων.» (1 Κορ. 3:5-7) Ο Παύλος τα απέδωσε όλα στον Ιεχωβά Θεό για την αύξησι της Χριστιανικής εκκλησίας και ταπεινά θεωρούσε τον εαυτό του ως ένα διάκονο, υπηρέτη ή δούλο που εκοπίαζε για να κάνη μαθητάς, όχι του εαυτού του, αλλά του Ιησού Χριστού. Όπως ο Παύλος, έτσι και ο Χριστιανός που μετέχει στο ίδιο έργο πρέπει να κατευθύνη την προσοχή των διδασκομένων μακρυά από τον εαυτό του, στον Ιεχωβά Θεό και στον Κύριο Ιησού Χριστό ως πραγματικούς διδασκάλους.

 6. Τι πρέπει να έχωμε υπ’ όψιν για το περιεχόμενο της διδασκαλίας μας, και πώς ο Παύλος ήταν ένα καλό παράδειγμα ως προς αυτό;

⁶ Επίσης, είναι ανάγκη ο Χριστιανός να δίνη προσοχή στο περιεχόμενο της διδασκαλίας του. Ένα άτομο μπορεί να ρωτήση τον εαυτό του, Διδάσκω εγώ πραγματικά όλα όσα ο Χριστός παρήγγειλε; Και σ’ αυτό, επίσης, ο απόστολος Παύλος αποτελεί ένα αξιομίμητο παράδειγμα. Υπενθύμισε στους πρεσβυτέρους της εκκλησίας της Εφέσου τα εξής: «Δεν απέκρυψα ουδέν των συμφερόντων [των ωφελίμων πραγμάτων, ΜΝΚ], . . . δεν συνεστάλην να αναγγείλω προς εσάς πάσαν την βουλήν του Θεού.»—Πράξ. 20:20, 27.

ΠΩΣ ΚΑΙ ΤΙ ΝΑ ΔΙΔΑΣΚΕΤΕ

 7. (α) Τι πρέπει ν’ αποφεύγωμε όταν μεταδίδωμε «πάσαν την βουλήν του Θεού;» (β) Τι μάθημα μπορούμε ν’ αντλήσωμε από τα λόγια του Ιησού στο κατά Ιωάννην 16:12;

⁷ Προφανώς, όμως, εμείς οι μαθηταί του Ιησού Χριστού δεν μπορούμε να παρουσιάσωμε «πάσαν την βουλήν του Θεού» σε μια φορά, οι καρδιές πρέπει να προετοιμασθούν για να υποσχεθούν τις αλήθειες που μπορεί ν’ αντιβαίνουν στις τοπικές προκαταλήψεις ή στα βαθειά ριζωμένα έθιμα. Πρέπει να λαμβάνωμε υπ’ όψι τους περιορισμούς των ανθρώπων, να μην έχουμε υπερβολικές απαιτήσεις για προσαρμογή σε πράγματα που αρχικά μπορεί να τους είναι δύσκολο να καταλάβουν. Σ’ αυτό περιλαμβάνονται πράγματα όπως η ιερότης του αίματος, η Χριστιανική θέσις στις κοσμικές εορτές, τα είδη των εργασιών που παραβιάζουν Γραφικές αρχές, η Χριστιανική ουδετερότης και η αποφυγή όλων των μολυσματικών συνηθειών. Καλό είναι να ενθυμούμεθα το παράδειγμα του Ιησού ο οποίος ελάμβανε υπ’ όψιν του τους περιορισμούς των μαθητών του. Το εδάφιο Ιωάννης 16:12 λέγει ότι ο Ιησούς είπε στους πιστούς του αποστόλους: «Έτι πολλά έχω να είπω προς εσάς, δεν δύνασθε όμως τώρα να βαστάζητε αυτά.» Εφόσον ο Υιός του Θεού φέρθηκε τόσο διακριτικά σ’ εκείνους που ήδη ήσαν μαθηταί, δεν πρέπει σήμερα οι αληθινοί του μαθηταί να δείχνουν όμοια διακριτικότητα σ’ εκείνους τους οποίους προσπαθούν να διδάξουν;

 8. Γιατί η διδασκαλία αυτών που παρήγγειλε ο Ιησούς Χριστός σημαίνει περισσότερα από αναίρεσι ψευδών δοξασιών; Δώστε παράδειγμα.

⁸ Άλλος ένας παράγων που πρέπει να έχωμε υπ’ όψιν είναι ότι το να διδάσκη κανείς όσα παρήγγειλε ο Ιησούς Χριστός περιλαμβάνει πολύ περισσότερα από την αναίρεσι των ψευδών δοξασιών. Παραδείγματος χάριν, σ’ ένα άτομο μπορεί να τονισθή ότι η δοξασία της Τριάδος είναι αντιγραφική. (Ιωάν. 14:28· 1 Κορ. 11:3· 15:24-28) Αλλ’ αυτό δεν είναι αρκετό για να γνωρίση πραγματικά το άτομο τον Θεό και τον Χριστό. Τα εδάφια που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την αναίρεσι της δοξασίας περί Τριάδος δεν ανεγράφησαν γι’ αυτόν τον σκοπό. Ο σπουδαστής λοιπόν πρέπει να βοηθηθή για να διακρίνη τι ακριβώς διδάσκουν ιδιαίτερα αυτά τα Γραφικά εδάφια εν σχέσει με τον Ιεχωβά Θεό και τον Ιησού Χριστό. Είναι σαφές ότι ένα άτομο δεν μπορεί ν’ αποκτήση πίστι με το να γνωρίζη απλώς τι δεν εδίδαξε ο Ιησούς Χριστός. Αντιθέτως, πρέπει να γνωρίση όλα όσα εδίδαξε και παρήγγειλε ο Υιός του Θεού.

 9. Ποια είναι μερικά ζωτικά σημεία που πρέπει να εντυπωθούν στους σπουδαστάς της Γραφής σχετικά με τις ηθικές απαιτήσεις του Θεού;

⁹ Ομοίως, όταν πρόκειται για ηθικές απαιτήσεις, δεν είναι αρκετό για τον διδασκόμενο να μάθη ότι ο Ιεχωβά Θεός κατακρίνει την πορνεία, την κλοπή, τον εκβιασμό, την απληστία, την υβριστική γλώσσα, την οργή και τα παρόμοια. (1 Κορ. 6:9, 10· Εφεσ. 4:25-5:5) Πρέπει επίσης να τονισθούν σ’ αυτόν τα οφέλη που προέρχονται από τη συμμόρφωσι σ’ αυτές τις κατευθυντήριες γραμμές της Αγίας Γραφής. Πρέπει να βοηθηθή να κατανοήση ότι οι εντολές που περιέχονται στις Γραφές αποδεικνύουν ότι ο Ιεχωβά είναι ένας Θεός που ενδιαφέρεται πολύ για την ανθρωπότητα και που θέλει ν’ απολαμβάνουν οι άνθρωποι τη ζωή τους με τον πολύτιμο τρόπο τώρα, και ένα αιώνιο, ευτυχισμένο μέλλον.—1 Τιμ. 4:8.

10. Πώς θα μπορούσατε να βεβαιωθήτε ότι ο σπουδαστής της Γραφής καταλαβαίνει πραγματικά τη Γραφική χρήσι ωρισμένων βασικών όρων; Δώστε παράδειγμα με τον όρο «πορνεία.»

¹⁰ Φυσικά, αν ο διδασκόμενος πρόκειται να ζήση σε αρμονία με τις ηθικές απαιτήσεις του Θεού, είναι ανάγκη να μάθη τι σημαίνουν ορισμένοι βασικοί όροι που χρησιμοποιούνται στην Αγία Γραφή. Ίσως το υπό εξέτασιν θέμα να είναι η Γραφική άποψις για την πορνεία. (Ματθ. 19:9· 1 Κορ. 6:9, 10· Ιούδ. 7) Πώς θα μπορούσατε να βεβαιωθήτε ότι ο σπουδαστής καταλαβαίνει τι είναι πορνεία; Θα μπορούσατε να πήτε κάτι σαν αυτό: «Πολλοί άνθρωποι δεν γνωρίζουν τι διδάσκει η Αγία Γραφή για την πορνεία ούτε καταλαβαίνουν πώς χρησιμοποιείται αυτή η λέξις μέσα στις Άγιες Γραφές. Αν προσπαθούσατε να εξηγήσετε σε κάποιον άλλο την άποψι του Θεού για την πορνεία και το πώς αυτή η λέξις πρέπει να κατανοήται, τι θα λέγατε;» Από τον τρόπο που απαντά ο σπουδαστής, θα μπορέσετε να καθορίσετε αν αυτός έχη κατανοήσει το θέμα ή όχι. Αν διακρίνετε ότι η κατανόησίς του δεν είναι πλήρης από κάποια άποψι, θα είσθε σε μια καλύτερη θέσι να παράσχετε διαφωτιστικές πληροφορίες που είναι κατάλληλες για τις ανάγκες του.

11. Πώς θα μπορούσε να βοηθηθή ο σπουδαστής της Γραφής να κατανοήση ότι είναι ζωτικό το να μεταδίδη στους άλλους όσα έχει μάθει;

¹¹ Ένας μαθητής του Υιού του Θεού, εκτός του ότι πρέπει συνεχώς να μαθαίνη, πρέπει και να βοηθήση τους άλλους να γίνουν Χριστιανοί. Αυτό δεν πρέπει να το παραβλέπετε όταν διεξάγετε οικιακές Γραφικές μελέτες. Οι σπουδασταί πρέπει να βοηθούνται προοδευτικά για να γίνουν ικανοί να διδάξουν τους άλλους. Να ένα παράδειγμα: Μπορεί να εξετάζετε την προσωπικότητα του Θεού. Θα μπορούσατε κατόπιν να ρωτήσετε; «Πώς αυτά που έχομε μάθει περί Θεού διαφέρουν από εκείνα που πιστεύουν πολλοί άνθρωποι σ’ αυτή την κοινότητα; Ποια Γραφικά εδάφια θα μπορούσαν να τους βοηθήσουν να γνωρίσουν τον αληθινό Θεό; Πώς θα μπορούσε να τους ωφελήση αυτή η γνώσις;» Τέτοια ερωτήματα μπορούν να βοηθήσουν τον σπουδαστή ν’ αρχίση να σκέπτεται κάνοντας χρήσι της ύλης που έχει μελετήσει για να βοηθήση τους άλλους.

12. Τι πρέπει να διδαχθή ένας σπουδαστής της Γραφής για να κατανοήση όσα αφορούν τη διαγωγή εκείνων που ενασχολούνται σε δημόσια μαρτυρία και πώς μπορεί να γίνη αυτό;

¹² Ταυτοχρόνως, εξηγήστε στον σπουδαστή ότι εκείνος που διδάσκει τους άλλους πρέπει να ζη σε αρμονία με τις Γραφικές αρχές. (Ρωμ. 2:21-24) Αυτό μπορεί να γίνη λίγο καιρό μετά από τότε που άρχισε το άτομο να μελετά την Γραφή. Μπορεί να εξετάζετε τα Γραφικά εδάφια του κεφαλαίου με τίτλο «Γιατί είναι Λογικό να Εξετάσετε τη θρησκεία Σας» από το βιβλίο Η Αλήθεια που Οδηγεί στην Αιώνιο Ζωή. Ανασκοπώντας την ύλη, θα μπορούσατε να ρωτήσετε: «Αν εμείς δημοσίως εκπροσωπούμε τον Θεό ως δούλοι του, τι πρέπει ν’ αληθεύη για τη διαγωγή μας; Ποια είναι μερικά πράγματα που ακόμη και μέλη εκκλησιών μπορεί να κάνουν ενώ οι αληθινοί Χριστιανοί πρέπει ν’ αποφεύγουν;»

13. Πώς η εκκλησία ως σύνολο παίζει ένα ρόλο στο να βοηθήση ένα άτομο να γίνη μαθητής του Ιησού Χριστού; (Ρωμ. 12:4-8· 1 Κορ. 12:14-26)

¹³ Η σοβαρή ευθύνη που συνδέεται με τη μαθήτευσι δεν βαρύνει μόνο το άτομο που διεξάγει μια Γραφική μελέτη. Όλοι μέσα στην εκκλησία, με τα λόγια και με το παράδειγμα, μπορούν να βοηθούν εκείνους που μελετούν τη Γραφή να γίνουν μαθηταί του Ιησού Χριστού. Πώς γίνεται αυτό; Μέσα στην εκκλησία γίνονται φανερές πολλές εξέχουσες ιδιότητες. Υπάρχουν καλά παραδείγματα Χριστιανικής καλοσύνης, γενναιοδωρίας, πραγματικού ενδιαφέροντος, πνευματικής διορατικότητος, κατανοήσεως κλπ. Καθώς ένας σπουδαστής της Γραφής συναντάται με διαφόρους άλλους, ακούει τις πείρες των και παρατηρεί την καλή διαγωγή των, επηρεάζεται μ’ ένα υγιή τρόπο και ενθαρρύνεται να κάνη προόδους στον Χριστιανικό τρόπο ζωής. Γι’ αυτό και εκείνοι που διεξάγουν Γραφικές μελέτες καλά θα κάνουν να γνωρίσουν τους ενδιαφερομένους των με τους άλλους που είναι μέσα στην εκκλησία. Μ’ αυτό τον τρόπο αυτοί οι ομόπιστοι μπορούν να κάνουν το μέρος των βοηθώντας τους σπουδαστάς της Γραφής να γίνουν μαθηταί του Ιησού Χριστού.

ΜΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΣΧΕΣΙΣ ΜΕ ΤΟΝ ΙΕΧΩΒΑ

14. (α) Σε ποιον πρέπει ν’ αποδίδεται κάθε πρόοδος; (β) Πώς μπορούμε να βοηθήσωμε τους σπουδαστάς της Γραφής να έχουν μια προσωπική σχέσι με τον Ιεχωβά;

¹⁴ Σε τελευταία ανάλυσι, όμως, η πρόοδος ενός ατόμου ως μαθητού του Ιησού Χριστού εξαρτάται από τον Ιεχωβά Θεό. (1 Κορ. 3:6, 7) Ο Υιός του Θεού είπε: «Ουδείς δύναται να έλθη προς εμέ, εάν δεν ελκύση αυτόν ο Πατήρ ο πέμψας με.» (Ιωάν. 6:44) Είναι λοιπόν υψίστης σπουδαιότητας να βοηθήσετε τους σπουδαστάς της Γραφής να κάνουν τη σχέσι των με τον Ιεχωβά Θεό μια προσωπική σχέσι. Πώς θα μπορούσε να γίνη αυτό; Οι σπουδασταί της Γραφής πρέπει να ενθαρρύνωνται να διαβάζουν την Αγία Γραφή, να κάνουν στοχασμούς πάνω σ’ αυτά που λέγει και να τα εφαρμόζουν στη ζωή τους. (Ιακ. 1:22-25) Η σπουδαιότης της προσευχής πρέπει να τηρήται σε εξέχουσα θέσι ενώπιόν των. Όταν ένα άτομο αναφέρη συγκεκριμένα ζητήματα στις προσευχές του, διακρίνει ευκολώτερα τις απαντήσεις του Θεού στα διάφορα αιτήματά του. Αυτό το φέρνει σε στενώτερη επαφή με τον ουράνιο Πατέρα του και συντελεί πολύ στην πνευματική του πρόοδο.—1 Ιωάν. 5:14, 15.

15. Πώς θα μπορούσαμε να θέτωμε υπ’ όψιν εκείνων που συμμελετούν με μας τη σπουδαιότητα της αναγνώσεως της Γραφής, του στοχασμού και της προσευχής ;

¹⁵ Μια και μόνο συζήτησις για το πόσο αξίζουν η ανάγνωσις της Γραφής, οι στοχασμοί και η προσευχή δεν είναι αρκετή για να βοηθήση τους άλλους να γίνουν πνευματικά άτομα. Αυτά είναι πράγματα που πρέπει να μνημονεύονται οποτεδήποτε είναι κατάλληλα. Μπορούν να επαναφέρονται στη συζήτησι στη διάρκεια των μαθημάτων της Γραφικής μελέτης. Τα οφέλη θα μπορούσαν να εξαίρονται με τη χρήσι παραδειγμάτων, πειρών (δικών μας και άλλων) και με τη χρήσι Γραφικών εδαφίων. Βέβαια ο εκπαιδευτής θα πρέπει ν’ αποφεύγη να λέγη τα ίδια πράγματα κατ’ επανάληψιν, διότι αυτό, αντί να ενθαρρύνη τον σπουδαστή της Γραφής, μπορεί να τον κάνη να πλήξη.

16. (α) Γιατί είναι ουσιώδες να φθάσωμε στην καρδιά του άλλου με τη διδασκαλία μας; (β) Πώς μπορούμε να βοηθήσωμε τον σπουδαστή της Γραφής να χρησιμοποιή Γραφικά εδάφια για να εξηγήση αυτά που πιστεύει;

¹⁶ Ο Χριστιανός μέσω της διδασκαλίας του πρέπει να ζητή να φθάση στην καρδιά του ατόμου που μαθαίνει. Όταν γίνη αυτό, ο μαθητής θα υποκινηθή ν’ αναλάβη δράσι. Ο Ιησούς Χριστός είπε: «Εκ του περισσεύματος της καρδίας λαλεί το στόμα αυτού.» (Λουκ. 6:45) Όταν τα αγαθά νέα φθάσουν στην καρδιά του ατόμου, το άτομο θα λάβη το θάρρος να τα μεταδώση σε άλλους. Αλλά θα μπορέση να δείξη σ’ αυτούς τι έχει μάθει από τον Λόγο του Θεού; Θα μπορέση, αν έχη διδαχθή πώς να χρησιμοποιή τις Γραφές. Μια καλή ευκαιρία να διδάξετε ένα σπουδαστή της Γραφής να το κάνη αυτό είναι όταν κάνετε μαζί του ανασκόπησι αυτών που έχει μάθει. Παραδείγματος χάριν, μπορείτε να ζητήσετε απ’ αυτόν να σας δείξη από τη Γραφή τι λέγει για ένα ορισμένο σημείο, και να του ζητήσετε να το εξηγήση. Κάτι παρόμοιο μπορεί να γίνη και στη μελέτη βιβλίου εκκλησίας, βοηθώντας περαιτέρω τους ενδιαφερομένους και παρέχοντας ένα καλό παράδειγμα για όλους όταν διεξάγουν οικιακές Γραφικές μελέτες.

17. Τι ευθύνη έχει η εκκλησία προς τους νεοβαπτισμένους μαθητάς και γιατί;

¹⁷ Αφού το άτομο γίνη ένας βαπτισμένος μαθητής του Ιησού Χριστού, η ευθύνη της εκκλησίας προς αυτόν δεν τελειώνει εκεί. Αυτός είναι ακόμη ένα πνευματικό νήπιο και χρειάζεται βοήθεια για ν’ αναπτυχθή σε ωριμότητα ως προς τη σχέσι του με τον Ιεχωβά και για να γίνη ένας ικανός διδάσκαλος του Λόγου του Θεού. (Εφεσ. 4:11-16) Δεν θα ήταν λοιπόν σε αρμονία με το Χριστιανικό πνεύμα να συνεχίσετε τη μελέτη μαζί του, και όλη η εκκλησία να τον ενθαρρύνη με εποικοδομητικές πνευματικές συνομιλίες; Θα ήταν επίσης επωφελές γι’ αυτόν να συμμετάσχη σε δημόσια μαρτυρία και διδασκαλία με πεπειραμένα μέλη της εκκλησίας.

18. Γιατί η μαθήτευσις είναι έργο χαρωπό αλλά και σοβαρό;

¹⁸ Η μαθήτευσις είναι ένα σοβαρό έργο, διότι περιλαμβάνει ζωές. Αλλά είναι και μια δραστηριότης που φέρνει πολλή χαρά. Μεγάλη ευτυχία προκύπτει όταν ένα άτομο δίνη από τον εαυτό του χάριν των άλλων. (Πράξ. 20:35) Επειδή περιλαμβάνονται ζωές, εκείνοι που κάνουν τη διδασκαλία πρέπει να προσέχουν να μεταδίδουν «πάσαν την βουλήν του Θεού.» Η αμέλεια σ’ αυτό το θέμα μπορεί να συντελέση σε σοβαρή αδικοπραγία από μέρους του διδασκομένου. Επειδή ο απόστολος Παύλος δεν απέκρυψε τίποτε απ’ ό,τι έπρεπε να γνωρίσουν οι άλλοι, μπόρεσε να πη στους πρεσβυτέρους της εκκλησίας της Εφέσου: «Μαρτύρομαι προς εσάς εν τη σήμερον ημέρα, ότι εγώ είμαι καθαρός από του αίματος πάντων.»—Πράξ. 20:26, 27.

19. Τι πρέπει ν’ αποφασίσουν να κάνουν όλοι οι μαθηταί του Ιησού Χριστού για το κήρυγμα και τη μαθήτευσι; Γιατί;

¹⁹ Είθε όλοι εμείς που είμεθα μαθηταί του Ιησού Χριστού ν’ αποφασίσωμε να είμεθα πιστοί στο έργο της διακηρύξεως των αγαθών νέων και της μαθητεύσεως. Σχετικά μ’ αυτή τη ζωτική δραστηριότητα, μπορούμε να εφαρμόσωμε στους εαυτούς μας τη συμβουλή του εδαφίου 1 Τιμόθεον 4:16: «Πρόσεχε εις «εαυτόν και εις την διδασκαλίαν, επίμενε εις αυτά· διότι τούτο πράττων και σεαυτόν θέλεις σώσει και τους ακούοντάς σε.» Η υπακοή στην εντολή του Χριστού να ‘μαθητεύσωμε, διδάσκοντες αυτούς,’ είναι ουσιώδης για τη σωτηρία τη δική μας και των άλλων. Οδηγεί σε μεγαλειώδεις ευλογίες με τη μορφή χαράς και ικανοποιήσεως, διότι γνωρίζομε ότι είμεθα συνεργάται του Θεού. Επίσης, επιφυλάσσει την υπόσχεσι αιωνίου ζωής στη νέα τάξι του Θεού. (2 Πέτρ. 3:13) Έχομε λοιπόν κάθε λόγο να είμεθα ζηλωταί, μαθητεύοντας και διδάσκοντας τους ανθρώπους.