Με Πιστότητα Θέλετε Ζήσει
«Ο δε δίκαιος θέλει ζήσει διά της πίστεως αυτού.»—Αββακ. 2:4.
1. Τι αναμένεται απ’ εκείνους που είναι στην οργάνωσι του Θεού και τι ο Θεός παρέχει σ’ αυτούς;
Ο ΠΙΣΤΟΣ Θεός του οποίου το όνομα είναι Ιεχωβά έχει μια θέσι για όλους τους αγαπώντας δικαιοσύνη στην οργάνωσί του. Φυσικά, όσοι δέχονται τη φιλάγαθη πρόσκλησί του διαπιστώνουν ότι μαζί με αυτήν υπάρχει και πολύ έργο για να γίνη. Πρέπει να ληφθή φροντίδα για μια ποικιλία διορισμών. Αλλ’ όταν γίνεται ένας διορισμός κανείς δεν πρέπει να υποτιμά τη δύναμι του Θεού να τον βοηθήση να εκπληρώση την ευθύνη του και το σχετικό έργον. Και, ανάλογα με την ανάγκη, ο Θεός μπορεί να παράσχη την απαιτούμενη διδασκαλία, άσκησι και εκπαίδευσι.—Φιλιππ. 4:13· 1 Κορ. 12:18.
2. Με τι σχετίζεται στενά η πιστότης, και τι είναι ανάγκη να κάνουν εκείνοι που υπηρετούν τον Ιεχωβά;
2 Τι μας δείχνει αυτό; Πιστότητα από μέρους του Ιεχωβά και την αξίωσί του όπως όλοι εκείνοι τους οποίους επιδοκιμάζει αποδειχθούν επίσης πιστοί. Η πιστότης σχετίζεται στενά με τη δικαιοσύνη του Θεού, η οποία αποτελεί ένα από τα ελκυστικά χαρακτηριστικά της βασιλείας του Θεού. (Ματθ. 6:33) Κείνοι λοιπόν που ζητούν πρώτα τη βασιλεία και την θέτουν πρώτη στη ζωή τους είναι ανάγκη να ζουν σύμφωνα με τους δικαίους κανόνες του Ιεχωβά. Πρέπει να αποβάλουν την παλαιά προσωπικότητα της αδικίας και να ενδυθούν τη νέα προσωπικότητα που ‘κτίσθηκε κατά Θεόν εν δικαιοσύνη και οσιότητι της αληθείας.’ Κατόπιν, με τη διαγωγή τους, θ’ αντανακλούν τη δικαιοσύνη του αγίου των Θεού Ιεχωβά.—Εφεσ. 4:23, 24· Κολ. 3:5-14.
3. Πώς μπορούν οι πιστοί και αξιόπιστοι να αντιπαραβληθούν με τους απίστους;
3 Γίνονται αναγκαίες αλλαγές σε μια περίοδο χρόνου στη ζωή εκείνων οι οποίοι ζουν κάτω από τη θεία διάταξι. Αυτοί πρέπει ν’ αυξάνουν σε επίγνωσι ως τότε που δεν θα είναι πια «κυματιζόμενοι και περιφερόμενοι με πάντα άνεμον της διδασκαλίας δια της δολιότητος των ανθρώπων.» Ή όπως το διατυπώνει ο στίχος του παλαιού τραγουδιού, δεν θα είναι πια «άπιστοι όπως οι άνεμοι ή οι θάλασσες.» Αντιθέτως, θα γίνωνται «στερεοί, αμετακίνητοι, περισσεύοντες πάντοτε εις το έργον του Κυρίου,» πιστοί και αξιόπιστοι σε οτιδήποτε καθήκον τους δοθή.—Εφεσ. 4:14· 1 Κορ. 15:58.
4. Πώς δείχνεται η πιστότης μας;
4 Αυτοί οι σταθεροί λάτρεις του Ιεχωβά κατανοούν τη σπουδαιότητα του να ζουν μέσα στα ασφαλή όρια που ετέθησαν από τον Θεόν των. Πρόκειται όχι μόνο να γνωρίσουν τον ορθό τρόπο ζωής, αλλά και να εκτελούν το αγαθό και ευάρεστον και τέλειον θέλημα του Θεού, ζώντας πιστά σύμφωνα με τους νόμους του και τον κανόνα της δικαιοσύνης του.—Ιακ. 4:17.
Η ΠΙΣΤΗ ΕΠΑΓΡΥΠΝΗΣΙΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΤΟΝ ΛΑΟ ΤΟΥ
5. Ποια διαβεβαίωσι έχομε από τις Γραφές ότι ο Ιεχωβά επαγρυπνεί στον λαό του;
5 Στον πιστό Θεό Ιεχωβά μπορούμε να εμπιστευώμεθα ότι θα προσέξη και θα φροντίση για κείνους που είναι αφοσιωμένοι σ’ αυτόν. Αυτός εξετάζει όλους «τους υιούς των ανθρώπων,» «κακούς και αγαθούς,» αλλά ιδιαίτερα «οι οφθαλμοί του Ιεχωβά είναι επί τους δικαίους, και τα ώτα αυτού εις την κραυγήν αυτών.» (Ψαλμ. 11:4· Παροιμ. 15:3· Ψαλμ. 34:15) Ο Βασιλεύς Δαβίδ, επιβεβαιώνοντας τούτο, έγραψε επίσης: «Νέος ήμην, και ήδη εγήρασα, και δεν είδον δίκαιον εγκαταλελειμμένον, ουδέ το σπέρμα αυτού ζητούν άρτον.»—Ψαλμ. 37:25.
6, 7. (α) Πού βρίσκομε αποδείξεις ότι ο Ιεχωβά επρόσεξε την πιστότητα ανδρών και γυναικών στο παρελθόν; (β) Ποιες ήσαν μερικές εξέχουσες ιδιότητες αυτών των πιστών ανθρώπων της αρχαιότητος;
6 Ως απόδειξιν του ότι ο Ιεχωβά επρόσεξε εκείνους που ήσαν πιστοί σ’ αυτόν στους περασμένους χρόνους μάς δίνει τα ονόματα μερικών. Παραδείγματος χάριν, υπάρχει ένας κατάλογος ολίγων απ’ αυτούς στο 11 κεφάλαιον τής προς Εβραίους επιστολής. Αυτή η συνοπτική αφήγησις περιγράφει ζωηρά μερικά από τα όσα αυτοί οι δίκαιοι πέρασαν για ν’ αποδείξουν την πιστότητά τους. Ήξεραν ότι ο Ιεχωβά ήταν βοηθός των. Όσα είπαν ή έκαμαν οι άλλοι δεν μπόρεσαν να τους παραλύσουν από φόβο ούτε τους έκαμαν να παύσουν να υπηρετούν πιστά τον Ιεχωβά. Υπέμειναν κάθε είδους δοκιμασίες και διωγμούς, και ο κόσμος δεν ήταν άξιος αυτών. Αλλ’ αυτοί ήσαν πολύτιμοι στα όμματα και στη μνήμη του Θεού και θ’ ανταμειφθούν πλήρως με την ανάστασι στην οποία ήλπιζαν.—Εβρ. 11:38.
7 Αυτοί εργάσθηκαν για να δημιουργήσουν ένα καλό υπόμνημα και μια δίκαιη στάσι ενώπιον του Θεού. Μια από τις εξέχουσες ιδιότητες που επέδειξαν αυτοί οι μάρτυρες της αρχαιότητος ήταν η δυναμική των ενέργεια, ο ζήλος των για ό,τι ήταν ορθό. Εντυπωσιάζεται κανείς από την πίστι, την νομιμοφροσύνη και την αγάπη που έδειξαν αυτοί οι αρχαίοι άνδρες στην υπηρεσία του Θεού. Ενέμειναν σταθερά σ’ εκείνο που εγνώριζαν ότι είναι, η θεία οδός της ζωής. Για την ενθάρρυνσί μας έχει διαφυλαχθή από το παρελθόν έως τώρα το υπόμνημα αυτών των πιστών ανδρών και γυναικών.—Ρωμ. 15:4· 1 Κορ. 10:11.
8. Τι άλλα παραδείγματα μπορούν να παρατεθούν από κείνους που έζησαν στο παρελθόν με πίστι;
8 Άλλα παραδείγματα ανθρώπων του παρελθόντος οι οποίοι έζησαν με τρόπο που ευηρέστησε τον Ιεχωβά είναι ο Ζαχαρίας και η σύζυγός του Ελισάβετ. Ο συνοδός του αποστόλου Παύλου Λουκάς αναγράφει τα εξής γι’ αυτούς: «Ήσαν δε αμφότεροι δίκαιοι ενώπιον του Θεού, περιπατούντες εν πάσαις ταις εντολαίς και τοις δικαιώμασι του Ιεχωβά άμεμπτοι.» Γι’ αυτό με την πάροδο του χρόνου οι προσευχές των έλαβαν απάντησι, και ο Ζαχαρίας και η σύζυγός του απέκτησαν γυιο τον Ιωάννη τον Βαπτιστή, τον πρόδρομον του Μεσσία.—Λουκ. 1:5-13.
9. (α) Ποιες ήσαν μερικές από τις πιστές χήρες που κατονομάζονται στην Αγία Γραφής (6) Τι μάθημα πιστότητος μπορούμε να μάθωμε από την αφήγησι των εδαφίων Μάρκου 12:41-44;
9 Μερικές χήρες αξιόλογου πίστεως μνημονεύονται ονομαστικά στην Αγία Γραφή, όπως είναι η Ναομί, η Ρουθ, η Αβιγαία και η Άννα η προφήτις. Επίσης ο Ιησούς, αφού παρακολούθησε προσκυνητάς να καταθέτουν χρήματα στα γαζοφυλάκια του ναού, επέστησε την προσοχή των μαθητών του σε κάποια χήρα της οποίας το όνομα δεν αποκαλύπτεται, και τους είπε: «Αληθώς σας λέγω, ότι η χήρα αυτή η πτωχή έβαλε περισσότερον πάντων όσοι έβαλον εις το γαζοφυλάκιον. Διότι πάντες εκ του περισσεύοντος εις αυτούς έβαλον· αύτη όμως εκ του υστερήματος αυτής έβαλε πάντα όσα είχεν, όλην την περιουσίαν αυτής.» (Μάρκ. 12:41-44) Δεν την γνωρίζομε ονομαστικά, αλλ’ αυτή μνημονεύεται εύφημος και η μικρή εισφορά της μπορεί να μας διδάξη ένα μάθημα πιστότητος στην υποστήριξι της αληθινής λατρείας. Το μέγεθος της εισφοράς δεν δίνει κατ’ ανάγκην μια αληθινή εικόνα της γενναιοδωρίας του δίδοντος. Αυτή η χήρα ήθελε να δείξη την αγάπη της για τον Ιεχωβά και το έπραξε με τον ταπεινό της τρόπο.
10. (α) Δίνει η αφήγησις της Γραφής τα ονόματα και κατάλογο των έργων όλων των πιστών δούλων του Θεού που έζησαν στο παρελθόν; (β) Τι λοιπόν μπορούμε να μάθωμε απ’ αυτό;
10 Δεν έχουν διαφυλαχθή οπωσδήποτε στην Αγία Γραφή το όνομα ή τα έργα του καθενός ο οποίος αποδείχθηκε πιστός στον Ιεχωβά. Μήπως αυτό σημαίνει ότι ο Ιεχωβά παρέλειψε να προσέξη την πορεία της ζωής των ή το ότι τα έργα της πιστότητός των λησμονήθηκαν απ’ αυτόν; Όχι, διόλου. Ο Ιεχωβά υπήρξε πλήρως ενήμερος όλων όσα αυτοί είπαν και έκαμαν. Ούτε ένας απ’ εκείνους τους πιστούς που επέδειξαν ακεραιότητα στη λατρεία των προς τον Ύψιστο Θεό δεν λησμονήθηκε από τον Θεό της αιωνιότητος. Και αυτοί επίσης αποτελούν μέρος του «τοσούτου νέφους μαρτύρων» και θ’ ανταμειφθούν για την πιστότητά των με ζωή σε μια νέα τάξι. (Εβρ. 12:1) Και αυτοί επίσης αποτελούν καλά παραδείγματα για να τα μιμηθούμε. Πώς; Διότι εκείνο που κάνομε δεν πρέπει να είναι «κατ’ οφθαλμοδουλείαν ως ανθρωπάρεσκοι» ή για τις επευφημίες ή τα τρόπαια ανθρώπων.—Εφεσ. 6:6· Κολ. 3:22· παράβαλε με Ματθαίον 6:1-4.
11, 12. Ποια απόδειξις υπάρχει ότι ο Ιεχωβά εγνώριζε πλήρως όλους όσοι ήσαν πιστοί σ’ αυτόν στις ημέρες του Ηλία;
11 Μερικοί απ’ αυτούς τους ανωνύμους μάρτυρας έζησαν στον δέκατον αιώνα π.Χ. Ήταν ένας καιρός που οι οφθαλμοί του Ιεχωβά απεδείχθη ότι διέκριναν πολύ εκείνους που επεδίωκαν τη λατρεία του μέσα στο έθνος Ισραήλ. Τότε που ο ασεβής Αχαάβ και η σύζυγός του Ιεζάβελ υπεστήριξαν τη λατρεία του Βάαλ σ’ εκείνη τη χώρα, ο προφήτης Ηλίας έκρινε αναγκαίο ν’ απομακρυνθή απ’ αυτούς για να σώση τη ζωή του. Κρυπτόμενος μέσα σ’ ένα σπήλαιο, εξήγησε στον Ιεχωβά ότι ησθάνετο πως ήταν ο μόνος λάτρης του Ιεχωβά σε όλον τον Ισραήλ, ο μόνος που είχε απομείνει και που ήταν ζηλωτής στην υπηρεσία του Ιεχωβά. Εν τούτοις, ο Ιεχωβά διόρθωσε τις σκέψεις του, δείχνοντας έτσι ότι εγνώριζε τι συνέβαινε σ’ εκείνο το έθνος. Υπήρχαν και πολλοί άλλοι εκτός από τον πιστό αυτόν προφήτη, οι οποίοι δεν επεδοκίμαζαν την ψευδή λατρεία.—1 Βασ. 19:1-10, 18.
12 Ο Ιεχωβά, διακρίνοντας τους καλούς από τους κακούς, είπε στον Ηλία ότι υπήρχαν πολλοί, συγκεκριμένα επτά χιλιάδες εκτός από τον προφήτη, οι οποίοι δεν είχαν κλίνει τα γόνατά τους στον Βάαλ ούτε ασπάσθηκαν τον αποκρουστικό εκείνο Θεό. Η γονυκλισία ενώπιον ειδώλων και ο ασπασμός αυτών ως πράξις λατρείας απηγορεύετο αυστηρά από τον Ιεχωβά. (1 Βασ. 19:14. Έξοδ. 20:4, 5) Εδώ πάλι, μολονότι δεν έχομε μακρόν κατάλογο των ονομάτων των, είναι φανερό ότι ο Θεός τους εγνώριζε όλους, αυτές τις χιλιάδες που αποδείχθηκαν δίκαιοι με το να κρατήσουν την αληθινή λατρεία και ν’ αποφύγουν να μολυνθούν από την ψευδή λατρεία του Βάαλ, μολονότι αυτό τους έθετε σε κίνδυνο να θανατωθούν από την ασεβή Ιεζάβελ.
13. Πώς μια μικρή Ισραηλίτισσα κόρη που δεν κατονομάζεται απέδειξε την πιστότητά της στον Ιεχωβά;
13 Λίγα χρόνια μετά απ’ αυτά τα γεγονότα υπήρχε μια ‘μικρή κόρη’ που είχε απαχθή αιχμάλωτη από ληστρικές συμμορίες Συρίων. Δεν αναφέρεται το όνομά της, αλλ’ ο Ιεχωβά γνωρίζει και ασφαλώς θα την ανταμείψη για τις πράξεις της πιστότητός της. Μολονότι αυτή ήταν μια αιχμάλωτη δούλη σε μια ξένη χώρα, δεν εδίστασε να δώση μαρτυρία στη σύζυγο του Νεεμάν, αρχηγού του Συριακού στρατού, εν σχέσει με τη μεγάλη δύναμι την οποίαν ο Θεός της Ιεχωβά είχε επιδείξει μέσω του πιστού του προφήτου.—2 Βασ. 5:1-4.
14. Πώς δοκιμάσθηκε ο ανεψιός του αποστόλου Παύλου για την πιστότητά του;
14 Δεν κατονομάζεται ούτε ο γυιος της αδελφής του αποστόλου Παύλου, αλλ’ αυτός ο νεανίας ανέφερε στον Παύλο, και κατόπιν στον στρατιωτικό διοικητή πώς ωργανώθηκε μια συνωμοσία από σαράντα και πλέον άτομα για να θανατώση τον θείο του Παύλο. Η ενέδρα απέτυχε με τη γοργή, ενέργεια από μέρους του πιστού αυτού νεανία. Ασφαλώς ο Ιεχωβά αγαπά νεαρούς σαν αυτόν οι οποίοι προτάσσουν τα συμφέροντα του λαού του Θεού από τα δικά τους συμφέροντα. Τι ωραίο παράδειγμα για τους νεαρούς σήμερα να φροντίζουν πιστά για τα συμφέροντα της Βασιλείας που τους έχουν ανατεθή!—Πράξ. 23:12-22.
15. Ποια ιδιαίτερη ωφέλεια έχουν για μας σήμερα αυτές οι Βιβλικές αφηγήσεις;
15 Αποτελεί πηγή ενθαρρύνσεως να διαβάζωμε στη Βίβλο αφηγήσεις αρχαίων παραδειγμάτων πιστής ζωής. Διότι εξετάζοντας αυτές τις αφηγήσεις βλέπομε πώς ο Ιεχωβά έδωσε στους δούλους του την αγάπη του και την προστασία του. Αυτό προκαλεί στους σημερινούς Μάρτυρας μια επιθυμία να υπηρετούν πιστά τον ίδιο αιώνιο Θεό.
ΠΙΣΤΗ ΧΡΗΣΙΣ ΤΩΝ ΠΟΡΩΝ
16, 17. (α) Ποιους βρίσκομε στη γη σήμερα που αντιστοιχούν με το ‘τοσούτον νέφος μαρτύρων’ των αρχαίων χρόνων; (β) Πώς αυτοί δείχνουν ότι ζουν διά πίστεως;
16 Σήμερα απ’ όλα τα έθνη ένας ‘πολύς όχλος’ ανθρώπων ενώνεται με το υπόλοιπο των αδελφών του Κυρίου στην κήρυξι του ‘ευαγγελίου’ της Βασιλείας όπως προελέχθη από τον Ιησού Χριστό. (Αποκάλ. 7:9· Ματθ. 24:14) Αυτοί έμαθαν ότι υπάρχει πολλή ευτυχία στο να μεταδίδουν στους άλλους τα αγαθά πράγματα που τους είναι τώρα γνωστά. (Πράξ. 20:35) Αυτός ο «όχλος,» που αριθμείται τώρα σε πολλές εκατοντάδες χιλιάδων, δεν ισχυρίζεται ότι έχει θαυματουργικές ικανότητες—έχει μόνο μια ειλικρινή επιθυμία να υπηρετή τον Ιεχωβά με όλη την καρδίαν του, τη διάνοια και την ψυχή. Γι’ αυτό, με τους μικρούς πόρους που έχει, είναι αποφασισμένος να προαγάγη τα συμφέροντα της Βασιλείας.
17 Οι σύγχρονοι αυτοί μάρτυρες του Ιεχωβά, που ζουν κοντά στην έκρηξι του Αρμαγεδδώνος με τις ασύγκριτες ευλογίες ζωής που θα επακολουθήσουν, κατανοούν ότι δεν είναι τώρα καιρός ν’ ακολουθήσουν μια πορεία ζωής της ελαχίστης αντιστάσεως. Αντιθέτως, είναι ο σπουδαιότερος καιρός γι’ αυτούς, μια περίοδος στην οποία πρέπει να χρησιμοποιήσουν στο πλήρες τον χρόνο τους, τους περιωρισμένους πόρους των και τις φυσικές ικανότητές τους στην υπηρεσία του Θεού. Γνωρίζουν ότι η παροχή θαυματουργικών χαρισμάτων του πνεύματος παρήλθε με τους αποστόλους τον πρώτον αιώνα. Επομένως, μόνον με επιμελή μελέτη και εφαρμογή, και επωφελούμενοι απ’ όλες τις εκπαιδευτικές διατάξεις που παρέχει ο Ιεχωβά, οι νέοι αυτοί μπορούν να προοδεύσουν γρήγορα στο να καταρτισθούν πλήρως για το έργο που είναι μπροστά τους. Και αυτό το πράττουν με προθυμία.—2 Τιμ. 3:16, 17.
18, 19. (α) Πού βρίσκετε σήμερα εκείνους που έχουν το πνεύμα του αρχαίου Βασιλέως Εζεκία; (β) Δώστε παραδείγματα.
18 Είναι αρκετό να επισκεφθή κανείς οποιαδήποτε από τις 32.000 και πλέον εκκλησίες των μαρτύρων του Ιεχωβά για να βρη ζωντανά παραδείγματα εκείνων που έχουν σήμερα το πνεύμα του αρχαίου Βασιλέως Εζεκία, όπως περιγράφεται στο βιβλίο 2 Χρονικών 31:21: «Έκαμνεν αυτό εξ όλης της καρδίας αυτού και ευωδούτο.» Μια εκκλησία λόγου χάριν, είχε τη χαρά να παρατηρήση την πιστή εγκαρτέρησι ενός σκαπανέως αδελφού στο ενενηκοστό έτος της ηλικίας του. Αυτός υπηρετούσε και ως επίσκοπος αγρού, και παρακολουθούσε τακτικά τις συναθροίσεις. Αφού αφιέρωσε πενήντα οκτώ χρόνια να λέγη στους άλλους τα αγαθά νέα της Βασιλείας, πόσο ευτυχής ήταν να βλέπη τ’ αποτελέσματα του έργου του—μερικές από τις δικές του ‘συστατικές επιστολές’ που υπηρετούσαν μαζί του στην ίδια εκκλησία!—2 Κορ. 3:1-3.
19 Αν πηγαίνετε τακτικά στην Αίθουσα Βασιλείας, με τον καιρό θα γνωρισθήτε και σεις προσωπικά με μερικούς απ’ εκείνους οι οποίοι κρατούνται στερεά από το νήμα της ζωής, ανθρώπους που χρησιμοποιούν τα τελευταία χρόνια της ζωής των για να αινούν τον μεγάλο Δημιουργό των και να βοηθούν τους άλλους να γνωρίσουν το όνομα και τον σκοπό του. Είναι άτομα που εξακολουθούν να δίνουν από τη μικρή τους δύναμι καθώς ζουν κάθε μέρα με πιστότητα, ως τον θάνατο ακόμη. (Αποκάλ. 2:10) Μια Μάρτυς, εκφράζοντας το πώς ησθάνετο τώρα που γήρασε και ήταν άρρωστη, ελυπείτο που άρχισε κάπως να λησμονή και εδυσκολεύετο να συμβαδίζη με τους νεωτέρους μάρτυρας του Ιεχωβά. Αλλ’ αυτοί μπορούν να παρηγορούνται γνωρίζοντας ότι εξακολουθούν ν’ αποτελούν παράδειγμα πίστεως και εγκαρτερήσεως για να το ακολουθήσουν οι νεώτεροι. Μπορούν να λέγουν, όπως ο απόστολος Παύλος, «Μιμηταί μου γίνεσθε καθώς και εγώ του Χριστού.»—1 Κορ. 11:1.
20. Ποια είναι μερικά άλλα προβλήματα που πρέπει ν’ αντιμετωπίσουν οι Μάρτυρες για ν’ αποδείξουν την πιστότητά τους στον Ιεχωβά;
20 Πολλοί Μάρτυρες έχουν να υπερνικήσουν άλλα εμπόδια εκτός από τις αναπηρίες και τα γεράματα καθώς επιδιώκουν μια πορεία πιστότητος στον Ιεχωβά. Μερικοί έχασαν τη φυσική τους δράσι. Άλλοι μαστίζονται από προβλήματα ακοής· άλλων κάμπτονται τα άκρα. Διαπιστώνομε όμως ότι και αυτοί χρησιμοποιούν πιστά τους πόρους τους στην υπηρεσία του Ιεχωβά καθώς ‘προσφέρουν εις τον Θεόν θυσίαν αινέσεως, τουτέστι καρπόν χειλέων ομολογούντων το όνομα αυτού.’—Εβρ. 13:15.
21. Ποιος αρχαίος τρόπος ταξιδιού χρησιμοποιείται επίσης πολύ από τους πιστούς μάρτυρας του Ιεχωβά;
21 Αλησμόνητοι είναι οι πολλοί Μάρτυρες οι οποίοι επί χρόνια πήγαιναν από πόρτα σε πόρτα στο έργο της μαρτυρίας, και το έκαναν αυτό χωρίς την ευκολία των μέσων μεταφοράς. Μερικοί γέροι και πιστοί ευαγγελιζόμενοι μπορούν να υπολογίσουν πόσο έχουν πεζοπορήσεις σ’ αυτή την υπηρεσία του αγρού, και λέγουν ότι, σε μερικές περιπτώσεις, φθάνει σε μάκρος όσο είναι όλος ο γύρος της γης ή και περισσότερο ακόμη. Στην περίπτωσί τους πολύ κατάλληλο φαίνεται το Γραφικό εδάφιο που λέγει: «Πόσον ωραίοι οι πόδες των ευαγγελιζομένων ειρήνην, των ευαγγελιζομένων τα αγαθά.»—Ρωμ. 10:15.
ΖΗΤΕ ΜΕ ΕΚΤΙΜΗΣΙ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ
22. Μετά την εξέτασι αυτών των αφηγήσεων, τι εντύπωσι αποκομίζει ένας άνθρωπος;
22 Ένας που ανατρέχει στις αφηγήσεις της ζωής των πιστών δούλων του Ιεχωβά εντυπωσιάζεται από το γεγονός ότι αυτοί οι άνδρες και οι γυναίκες, του παρελθόντος και του παρόντος, τόσο εκτιμούσαν τη θεία κυριαρχία ώστε διεκινδύνευαν και τη ζωή τους για να την υπερασπίσουν. Αυτό μας δείχνει ότι εκείνοι τους οποίους ο Ιεχωβά επιθυμεί να διαφυλάξη ζωντανούς είναι όσοι τον υπηρετούσαν από αγάπη γι’ αυτόν και για τις δίκαιες ιδιότητές του. Αγαπούν πρωτίστως αυτόν. (Ματθ. 22:37, 38) Εκείνοι που έχουν εγκαρτερήσει πολύ μπορεί ειλικρινά να βεβαιώσουν ότι προτιμούν πραγματικά τη θεία κυριαρχία περισσότερο από κάθε άλλη. Ένας Μάρτυς το διετύπωσε αυτό με τον εξής τρόπον: «Είμαι ευγνώμων που πέρασα τα χρόνια της ζωής μου υπηρετώντας τον Ιεχωβά. Ποτέ δεν λυπούμαι ούτε για ένα μόνον λεπτό της ζωής μου, μολονότι πέρασα πολλούς καιρούς δοκιμασίας.»
23. Έχοντας εκτίμησι στην κυριαρχία του Ιεχωβά ποια είναι η στάσις των μαρτύρων του Ιεχωβά απέναντι των πολιτικών αρχόντων αυτού του κόσμου;
23 Οι υπέρμαχοι του ορθού, του αληθινού και του καλού πάντοτε αποβλέπουν στον ανώτατο Νομοθέτη, έχοντας σαφώς ενώπιόν τους τους νόμους και τις αρχές του και εφαρμόζοντάς τους στην καθημερινή τους ζωή. Δεν υπάρχει άλλος τόπος που θα ήθελαν να είναι παρά μόνον μέσα στη διάταξι του Ιεχωβά για τους λάτρεις του. (Ψαλμ. 84:10) Βρίσκουν πάντοτε ζωογόνησι πηγαίνοντας από σπίτι σε σπίτι, αναζητώντας εκείνους που προσεύχονται να έλθη η βασιλεία του Θεού και να γίνεται το δίκαιο θέλημα του στη γη, και οι οποίοι θέλουν να ζουν για πάντα κάτω από εκείνη την τέλεια κυβέρνησι. (Ματθ. 6:9, 10· Ιωάν. 17:3) Ποτέ δεν θα ικανοποιούντο με τις υποσχέσεις ενός επιγείου πολιτικού, ούτε θα προτιμούσαν ποτέ να έχουν έναν ανθρώπινο βασιλέα. (Παράβαλε 1 Σαμουήλ 8:1-9.) Στη στιγμή της αφιερώσεως, αυτά τα άτομα απεφάσισαν να υποστηρίξουν την κυριαρχία του Ιεχωβά, και από τότε προσπαθούν να κάνουν όλες τις αποφάσεις των να στρέφωνται γύρω απ’ αυτήν την προηγούμενη εκλογή.
24. (α) Πώς βλέπουν συχνά τους Μάρτυρας οι άνθρωποι του κόσμου; (β) Πώς μόνον μπορούν οι Μάρτυρες να τηρήσουν μια τελείως καθαρή συνείδησι ενώπιον του Θεού;
24 Αυτοί οι αφιερωμένοι μάρτυρες του Ιεχωβά, γνωρίζοντας ότι είναι υπεύθυνοι στην υψίστη προσωπικότητα του σύμπαντος, στον μεγάλο Νομοθέτη και Κριτή, πρέπει να βαδίζουν πολύ προσεκτικά μεταξύ των ασεβών αυτής της γενεάς. (Ιακ. 4:12) Μολονότι μερικοί μπορεί να εκπλήσσωνται για τη σταθερή τους στάσι υπέρ των αρχών της Αγίας Γραφής, γιατί να παρεκκλίνουν ποτέ από τον δρόμο της δικαιοσύνης ή και να προσπαθήσουν να παραβούν, ή ίσως και να παρακάμψουν, τους θείους νόμους προς χάριν της ευκολίας των; (1 Πέτρ. 4:3-5) Ασφαλώς εκείνος που εδημιούργησε τα πάντα έχει το δικαίωμα να είναι πρώτος στη ζωή του λαού του. Δικαιούται επίσης να λατρεύεται απ’ αυτούς και να τυγχάνη απόλυτης υπακοής. Το να λαμβάνουν υπ’ όψι επίσης τον υπέρτατο Κύριο σε όλες τις σκέψεις και τις ενέργειές τους, θα τους είναι πολύ υποβοηθητικό να συμπεριφέρωνται ενώπιόν του με τελείως καθαρή συνείδησι.—Παροιμ. 3:5· Πράξ. 23:1.
25, 26. (α) Πού είμεθα στο ρεύμα του χρόνου, και ποια ανάγκη δημιουργεί αυτό; (β) Τι βλέπομε να λαμβάνη χώραν σύμφωνα με το εδάφιο 1 Ιωάννου 5:3;
25 Η εκτίμησις για τη θεία κυριαρχία πρέπει να υποκινή τους ειλικρινείς ανθρώπους σήμερα ν’ ανταποκρίνωνται στην πρόσκλησί του για υπηρεσία. Υπάρχει ανάγκη και για άλλους πρόθυμους εργάτας στην ολοένα επεκτεινόμενη θεία οργάνωσι κηρύγματος και διδασκαλίας. Ενόσω στεκόμεθα τόσο κοντά στα μεγαλύτερα συμβάντα της ιστορίας, όλοι όσοι αγαπούν δικαιοσύνη πρέπει τώρα να ενεργήσουν με θάρρος, γνωρίζοντας ότι οποιαδήποτε πορεία ακολουθήσουν θα επηρεάση την προοπτική τους για την αιώνια ζωή.—2 Πέτρ. 3:11-14.
26 Οι άνθρωποι κατά δεκάδες χιλιάδων από όλες τις βαθμίδες της ζωής, από κάθε εμπειρία και παρελθόν έρχονται κάθε χρόνο σε επίγνωσι της αληθείας και εναρμονίζουν τη ζωή τους με τους νόμους και τις διατάξεις του Θεού. Αυτό σημαίνει βέβαια πολλές αλλαγές—την αποβολή παλαιών συνηθειών, και την απόκτησι νέων συνηθειών. Σημαίνει να δέχωνται διδασκαλία, άσκησι και εκπαίδευσι. Σημαίνει ν’ αγαπούν τον Ιεχωβά και να τον υπακούουν. Μήπως αυτό είναι πολύ δύσκολο; Ο απόστολος Ιωάννης λέγει: «Διότι αύτη είναι η αγάπη του Θεού, το να φυλάττωμε τας εντολάς αυτού, και αι εντολαί αυτού βαρείαι δεν είναι.»—1 Ιωάν. 5:3.
ΜΕΙΝΕΤΕ ΠΙΣΤΟΙ ΚΑΙ ΖΗΣΕΤΕ
27. Είναι η πίστις το μόνο που απαιτείται για να έχωμε την επιδοκιμασία του Ιεχωβά;
27 «Ο δε δίκαιος θέλει ζήσει εκ πίστεως,» είναι η θετική δήλωσις που βρίσκεται στην επιστολή προς Εβραίους 10:38. Σ’ αυτή την πίστι, όπως τονίζει η Γραφή, πρέπει να προσθέση κανείς και άλλα πράγματα όπως είναι η αρετή, η γνώσις, η εγκράτεια, η υπομονή, η ευσέβεια, η φιλαδελφία και η αγάπη. (2 Πέτρ. 1:5-7) Είναι επίσης ουσιώδες να τεθούν οι φυσικές μας ικανότητες στην ιερή υπηρεσία του Θεού αν θέλωμε πραγματικά ν’ απολαύσωμε ζωή.
28. Έχοντας υπ’ όψιν τους διορισμούς που έχουν γίνει στις εκκλησίες, τι πρέπει να διερωτηθή ο καθένας;
28 Μερικοί από τους πιστούς που κατέβαλαν έτσι προσπάθειες είναι διωρισμένοι να είναι διδάσκαλοι στην εκκλησία, και ως ‘ποιμένες του ποιμνίου του Θεού’ φέρουν μια βαρεία ευθύνη. Αυτοί οι ικανοί διδάσκαλοι χρειάζονται για να βοηθήσουν τους άλλους να φθάσουν στην ενότητα της πίστεως μαζί με ακριβή γνώσι. (1 Πέτρ. 5:2· 2 Τιμ. 2:2· Εφεσ. 4:11-13) Είναι Γραφικώς ορθό για τους ώριμους μέσα στην εκκλησία να φθάσουν σ’ αυτό το πρόσθετο προνόμιο του επισκόπου, είναι ένα «καλόν έργον.» Καλό είναι να κάμετε μια αυτοεξέτασι για να δήτε αν προχωρήτε. Ρωτήστε τον εαυτό σας, ‘Μπορώ να βελτιώσω τις ικανότητές μου ή ν’ αναπτύξω κάποιο αφανές ταλέντο που έχω για να μπορέσω να είμαι πιο χρήσιμος στην εκκλησία και έτσι να ζήσω με πληρέστερο μέτρον προς δόξαν του Θεού;’—1 Τιμ. 3:1-13.
29. Πώς μπορούμε να δείξωμε ότι εκτιμούμε το μέτρον της ζωής που έχομε ατομικά, και ποια θα είναι τ’ αποτελέσματα;
29 Θα είναι ένα ευχάριστο αίσθημα να γνωρίζουμε ότι βρεθήκαμε πιστοί. Ας εκτιμούμε λοιπόν πλήρως και ας χρησιμοποιούμε συνετά το μέτρον ζωής που έχομε, φέρνοντας δίκαιο καρπό από μέρα σε μέρα προς τιμήν και αίνον του Θεού. Είτε νέοι είμεθα είτε παλαιοί στην οδόν της ζωής, ας λάβωμε την απόφασι να μην αφήσωμε τίποτε να παρέμβη μεταξύ ημών και του Ιεχωβά Θεού. Η αδιάσπαστη αγάπη του Θεού κατόπιν θα μας στηρίζη στην πιστή μας πορεία ακόμη και κάτω από σοβαρή δοκιμασία. (Ρωμ. 8:38, 39) Αν πράττωμε τα πάντα προς δόξαν Θεού αυτό θα μας εμποδίση να εκτραπούμε ή να εγκαταλείψωμε τον καλά χαραγμένο δρόμο της δικαιοσύνης που οδηγεί στην αιώνια ζωή.
30. Πώς μπορούμε κι’ εμείς να μετέχωμε στο να ευφραίνωμε την καρδιά του Ιεχωβά;
30 Είθε η βασική μας επιθυμία να είναι πάντοτε να τηρήσωμε ακεραιότητα στον πιστόν μας Θεό και ν’ αποδείξωμε ότι κανείς, ούτε και ο αντίδικος του Θεού, ο Διάβολος, δεν μπορεί να μας κάμη ν’ απομακρυνθούμε απ’ αυτή την πορεία. Με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να ευφραίνουμε την καρδιά του Ιεχωβά.—Παροιμ. 27:11.
[Εικόνα στη σελίδα 728]
Μια αιχμάλωτη κόρη από τον Ισραήλ έδειξε πιστότητα στον Ιεχωβά με το να πληροφορήση τη σύζυγο του Νεεμάν για τον Ελισσαιέ, έναν προφήτη του αληθινού Θεού