ημείς ηκούσαμεν, και γνωρίζομεν ότι ούτος είναι αληθώς ο Σωτήρ του κόσμου, ο Χριστός.»—Ιωάν. 4:39-42.

Ενώ ο Ιησούς συνήθως συμβούλευε τους ανθρώπους να μη διαφημίζουν τα θαύματά του και ότι ήταν ο Χριστός, αναφέρεται στη Γραφή μια αξιοσημείωτη εξαίρεσις. Αυτό αφορούσε τη θεραπεία δύο δαιμονιζομένων ανδρών στη χώρα των Γαδαρηνών. Ο Ιησούς επέτρεψε στους δαίμονες που έβγαλε απ’ αυτούς τους ανθρώπους να μπουν σε μια αγέλη χοίρων. Ως αποτέλεσμα ολόκληρη η αγέλη από 2.000 χοίρους ώρμησε στον γκρεμό και πνίγηκε στη θάλασσα της Γαλιλαίας. Αυτό ενώχλησε τόσο πολύ τους ντόπιους κατοίκους ώστε παρεκάλεσαν τον Ιησού να φύγη από την περιοχή. (Ματθ. 8:28-34· Μάρκ. 5:11-17) Όταν ο Ιησούς επρόκειτο να φύγη με τη βάρκα, ένας από τους άνδρες τούς δαιμονισθέντες «παρεκάλει αυτόν . . . να ήναι μετ’ αυτού. Πλην ο Ιησούς δεν αφήκεν αυτόν, αλλά λέγει προς αυτόν, ‘Ύπάγε εις τον οίκον σου προς τους οικείους σου, και ανάγγειλον προς αυτούς όσα ο Ιεχωβά σοι έκαμε, και σε ηλέησε.’»—Μάρκ. 5:18, 19, ΜΝΚ.

Αν και ήταν μια εξαίρεσις η συμβουλή που δόθηκε στον πρώην δαιμονισμένο, προφανώς εξυπηρέτησε καλά τον σκοπό του Ιησού. Ο θεραπευθείς θα μπορούσε να δώση μαρτυρία στους ανθρώπους με τους οποίους ο Υιός του Θεού θα είχε περιωρισμένη επαφή, ιδιαίτερα αν έχωμε υπ’ όψι ότι ζήτησαν από τον Ιησού να φύγη από την περιοχή. Η παρουσία του ανθρώπου αυτού θα παρείχε μαρτυρία για τη δύναμι του Ιησού να εργάζεται το καλό, εξουδετερώνοντας οποιαδήποτε δυσμενή φήμη που μπορούσε να κυκλοφορήση για την απώλεια της αγέλης των χοίρων.

Με την ανάληψι του Ιησού στον ουρανό δεν ήταν πια δυνατόν σε άτομα ν’ ακούν τους λόγους του και να βλέπουν προσωπικά τα έργα του. Τώρα που υπήρχαν πια όλες οι αποδείξεις, έφθασε ο καιρός να δοθή θαρραλέα και δημοσία μαρτυρία ότι ο Ιησούς ήταν ο Χριστός. Ακριβώς πριν από την ανάληψί του ο ίδιος ο Ιησούς είχε πει στους ακολούθους του: «Θέλετε είσθαι εις εμέ μάρτυρες και εν Ιερουσαλήμ και εν πάση τη Ιουδαία και έως εσχάτου της γης.» (Πράξ. 1:8) Με το να τους κάμη ικανούς να εκτελούν θαύματα και να μιλούν σε ξένες γλώσσες που ποτέ δεν είχαν μάθει, ο ίδιος ο Ιεχωβά Θεός επιβεβαίωσε την ειλικρίνεια αυτών των μαρτύρων.—Εβρ. 2:3, 4.

Τελικά τα γεγονότα της επιγείου διακονίας του Ιησού διετυπώθησαν γραπτώς. Σύμφωνα με τη νομική αρχή ότι κάθε ζήτημα πρέπει να βεβαιώνεται από το στόμα δύο ή τριών μαρτύρων, ο Ιεχωβά Θεός προνόησε φιλάγαθα ώστε να γραφούν τέσσερες χωριστές αφηγήσεις για τη δράσι του Υιού του όταν ήσαν στη γη. (Δευτ. 19:15) Έτσι κανένας σήμερα δεν χρειάζεται να βασίζη τις πεποιθήσεις του σε προφορικές παραδόσεις, σε απλές διαδόσεις που έφθασαν ως εμάς διά μέσου των αιώνων. Εξετάζοντας τα Γραφικά βιβλία του Ματθαίου, του Μάρκου, του Λουκά και του Ιωάννου, μπορεί ένα άτομο ν’ αποφασίση μόνο του κατά πόσον οι αποδείξεις που παρουσιάζονται εκεί αποδεικνύουν ότι ο Ιησούς είναι πράγματι ο Χριστός.

Προφανώς οι οδηγίες του Ιησού να μη διαφημισθούν η ταυτότης του και τα θαύματά του ήσαν προσωρινές. Όσο ο Ιησούς βρισκόταν στο προσκήνιο της δράσεως, ήθελε να πιστεύουν σ’ αυτόν οι άνθρωποι ως τον Μεσσία λόγω αυτών που οι ίδιοι προσωπικά έβλεπαν και άκουγαν, όπως έκαμαν οι απόστολοί του και οι μαθηταί του. Ακόμη πιο σημαντικό είναι ότι η ενέργεια του Ιησού ν’ αποφεύγη την επιδεικτική δημοσιότητα εξεπλήρωνε την προφητεία και ήταν η ίδια μια επιβεβαίωσις της Μεσσιανικής του ταυτότητος.

Μορφωμένοι Άνεργοι

◆ Το πρόβλημα που παρουσιάσθηκε μεταξύ των αποφοίτων των κολλεγίων που δεν μπορούν να βρουν εργασία φάνηκε καλά από έναν χημικό που πήρε το δίπλωμα του ύστερα από δεκαεννέα σχεδόν χρόνια σπουδών. Έστειλε 250 επιστολές αιτήσεων για εξεύρεσι εργασίας. Έλαβε απαντήσεις από τις περισσότερες χωρίς ούτε μια προσφορά εργασίας. Όταν τον Ιούνιο 1971 ζητήθηκαν χημικοί για να πληρωθούν 23 κενές πανεπιστημιακές θέσεις διδασκαλίας, παρουσιάσθηκαν 819 υποψήφιοι, όλοι διπλωματούχοι χημικοί.