‘Αποκατάστασις Πάντων Όσα Ελάλησε ο Θεός’

«Οι καιροί αποκαταστάσεως πάντων όσα ελάλησε ο Θεός απ’ αιώνως δια στόματος πάντων των αγίων αυτού προφητών.»—Πράξεις 3:21.

 1. Η αποκατάστασις πρόκειται να γίνη για πράγματα που ελάλησε ποιος, και γιατί μπορούμε να είμεθα ευτυχείς γι’ αυτό;

ΠΟΣΟ ευτυχείς μπορούμε να είμεθα διότι η υποσχεμένη αποκατάστασις δεν αφορά όσα ελάλησαν ανθρώπινοι πολιτικοί και φιλόσοφοι, αλλά «όσα ελάλησεν ο Θεός»! Αυτά τα πράγματα πρέπει επομένως να είναι καλά για όλο το ανθρώπινο γένος. Πρέπει να είναι βέβαιο ότι θ’ αποκατασταθούν. Εμείς θα έπρεπε να θέλωμε ν’ αποκατασταθούν αυτά τα πράγματα, διότι ο Δημιουργός μας γνωρίζει, καλύτερα από κάθε άλλον, τι είναι εκείνο που έχει ανάγκη αποκαταστάσεως για μας. Αλλά τα θέλομε αυτά τα πράγματα;

 2. Πώς επιθυμούμε ν’ απαντήσωμε σ’ αυτή την ερώτησι, κι’ επομένως ποια ερωτήματα κατακλύζουν τη διάνοιά μας;

² Δεν είναι ανάγκη ν’ απαντήσομε σ’ αυτή την ερώτησι τυφλά και με άγνοια. Είμεθα προικισμένοι με το δικαίωμα του ελευθέρου ηθικού παράγοντος. Επιθυμούμε να γνωρίζωμε πρώτα ποια είναι αυτά τα πράγματα που περιλαμβάνονται, ώστε να μπορούμε να κάνωμε μια νοήμονα, φωτισμένη εκλογή. Ποια είναι αυτά τα πάντα; Πώς μπορούμε να εξακριβώσωμε ότι ο Θεός ελάλησε για όλα αυτά; Ποιος τον άκουσε να λαλή; Πότε ελάλησε γι’ αυτά; Και πώς; Ερωτήματα όπως αυτά κατακλύζουν τις διάνοιές μας. Αξίζουν να λάβουν απάντησι η οποία να υποστηρίζεται από μια αξιόπιστη εξουσία. Μια τέτοια απάντησι μπορούν να τη λάβουν.

 3. Ποιος ήγειρε αυτό το θέμα της αποκαταστάσεως πάντων και πότε, που και γιατί;

³ Ένας άνθρωπος ο οποίος εμφανίσθηκε με εξέχοντα τρόπο τον πρώτο αιώνα μ.Χ. έθεσε αυτό το ζήτημα, και το έπραξε σε μια πόλι της οποίας το όνομα αναφέρεται πολύ στις ειδήσεις του κόσμου σήμερα. Με το όνομα αυτού του ανθρώπου έχουν ονομασθή πολλοί τόποι σήμερα. Το όνομα αυτού του ανθρώπου ήταν Πέτρος, υιός του Ιωάννου, από μια πόλι στην αντιμαχόμενη Μέση Ανατολή. Το μέρος όπου ωμίλησε ήταν μέσα στο ναό της πόλεως της Ιερουσαλήμ. Σήμερα εκείνος ο ναός, που είχε ανοικοδομηθή από τον διάσημο Βασιλέα Ηρώδη τον Μέγα, δεν υπάρχει πια σ’ εκείνη τη θέσι. Έχει καταστροφή το έτος 70 του πρώτου αιώνος, όταν τα Ρωμαϊκά στρατεύματα κατέστρεψαν ολόκληρη την πόλι της Ιερουσαλήμ. Σ’ εκείνη τη θέσι υπάρχει τώρα ο τόπος λατρείας μια διαφορετικής θρησκευτικής πίστεως. Αλλά τότε, όταν ο Πέτρος, ο υιός του Ιωάννου, ωμίλησε, ήταν ακόμη τριάντα επτά χρόνια πριν από το κοσμοϊστορικό γεγονός του έτους 70 μ.Χ. Ένα μεγάλο πλήθος λάτρεων είχε συναχθή γύρω από τον Πέτρο. Εκείνο που είχε συμβή μέσω του Πέτρου ήγειρε ερωτήματα στις διάνοιές των. Μ’ αυτή την ευκαιρία ο Πέτρος είχε προφέρει τη γεμάτη σημασία φράσι για «τους καιρούς της αποκαταστάσεως πάντων όσα ελάλησεν ο Θεός απ’ αιώνος δια στόματος πάντων των αγίων αυτού προφητών.»—Πράξ. 3:21.

4, 5. (α) Γιατί εκείνοι οι άνδρες δεν ήσαν ψευδοπροφήται, και πώς διαφυλάχθηκε αυτό που έγραψαν; (β) Γιατί δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία για να μη γνωρίζομε σήμερα τι ελάλησαν εκείνοι οι άνδρες;

⁴ Εδώ λοιπόν έχομε απαντήσεις στα ερωτήματά μας. Ο Θεός ωμίλησε «απ’ αιώνος,» ακόμη πριν από τον καιρό του Πέτρου. Μέσω «των αγίων αυτού προφητών» είπε αυτά τα ζωτικά πράγματα. Αυτοί δεν ήσαν ψευδοπροφήται, άλλα ήσαν «άγιοι προφήται» του Θεού. Ελάλησε σ’ αυτούς, και αυτοί, με τη σειρά των, χρησιμοποίησαν το στόμα των για να πουν σε άλλους αυτά που ελάλησε ο Θεός. Οι φωνές εκείνων των αγίων προφητών έσβησαν πριν από είκοσι τρεις και πλέον αιώνες. Οι φωνές των δεν διετηρήθησαν σε δίσκους φωνογράφου ή σε ταινίες μαγνητοφώνου. Τα αγγέλματα που απέστειλε ο Θεός μέσω του στόματος εκείνων των αγίων προφητών διεφυλάχθησαν γραπτώς. Αυτή η καταγραφή, η οποία χρειάσθηκε χίλια και πλέον χρόνια για να συμπληρωθή, διαφυλάχθηκε ζηλότυπα στα πρώτα τριάντα εννέα βιβλία της Αγίας Γραφής. Ο Πέτρος ο υιός του Ιωάννου εδιάβασε αυτά τα βιβλία. Γι’ αυτό ήξερε τι έλεγε.

⁵ Κι’ εμείς μπορούμε να γνωρίζωμε αυτά που ελάλησε ο Θεός μέσω του στόματος των αγίων προφητών του όταν διαβάζωμε αυτά τα απολύτως όμοια βιβλία. Δεν υπάρχει καμμιά δικαιολογία για να μη γνωρίζωμε, διότι η Αγία Γραφή είναι το πιο ευρέως διαδεδομένο βιβλίο στις πιο πολλές γλώσσες στη γη. Αυτό το ακατάλυτο Βιβλίο είναι η αξιόπιστη αυθεντία μας για την υποστήριξι αυτών τα οποία λέμε.

 6. (α) Γιατί ο Πέτρος είχε δεχθή εκείνα τα συγγράμματα με τον τρόπο που τα είχε δεχθή; (β) Που βρίσκομε αυτά που έγραψε ο Πέτρος και αυτά που είπε στο ναό;

⁶ Χρόνια αργότερα ο Πέτρος έγραψε μια επιστολή σχετικά μ’ αυτές τις Άγιες Γραφές, που την απηύθυνε σε αναγνώστας της Βίβλου. Γράφει σ’ αυτήν: «Τούτο πρώτον εξεύροντες ότι ουδεμία προφητεία της Γραφής, γίνεται εξ ιδίας του προφητεύοντος διασαφήσεως. Διότι δεν ήλθε ποτέ προφητεία εκ θελήματος ανθρώπου, αλλ’ υπό του πνεύματος του αγίου κινούμενοι ελάλησαν οι άγιοι άνθρωποι του Θεού.» (2 Πέτρ. 1:20, 21) Ο Πέτρος, γνωρίζοντας αυτό, δέχθηκε αυτά που είχαν προφητεύσει εκείνοι οι από το πνεύμα αποκυημένοι άνδρες, όχι ως λόγια ανθρώπων άλλα ως λόγον Θεού. Εμείς, μολονότι ανήκομε σ’ αυτόν τον εικοστό αιώνα, οφείλομε να δεχθούμε αυτά τα θεόπνευστα συγγράμματα με τον ίδιο τρόπο που τα δέχθηκε ο Πέτρος, διότι αυτά τα συγγράμματα εξακολουθούν να παραμένουν αναλλοίωτα σήμερα. Εκείνα που έγραψε τότε ο Πέτρος κι’ εκείνα που είπε στο ναό της Ιερουσαλήμ έχουν διαφυλαχθή για μας στα τελευταία είκοσι επτά βιβλία της Αγίας Γραφής.

 7. Για ποιο πράγμα ήθελε εξήγησι το πλήθος που είχε συναχθή γύρω από τον Πέτρο και τον Ιωάννη;

⁷ Γιατί, όμως, εκείνο το πλήθος των λάτρεων συγκεντρώθηκε γύρω από τον Πέτρο και τον σύντροφο του τον Ιωάννη, τον υιό του Ζεβεδαίου; Μια έξαψις περιέργειας! Ένας χωλός επαίτης στο ναό εζήτησε από τον Πέτρο ελεημοσύνη. Ο Πέτρος του έδωσε κάτι καλύτερο. Του είπε: «Αργύριον και χρυσίον εγώ δεν έχω^· αλλ’ ό,τι έχω, τούτο σοι δίδω· Εν τω ονόματι του Ιησού Χριστού του Ναζωραίου, σηκώθητι και περιπατεί.» Ο επαίτης, χωλός εκ γενετής, βοηθήθηκε από τον Πέτρο να σηκωθή και να περπατήση. Δεν ήταν αυτό αρκετό για να κάμη να συγκεντρωθή πλήθος; Ναι. Έτσι το πλήθος ήθελε μια εξήγησι από τον Πέτρο.

 8. Τι είχε συμβή σ’ εκείνον που το όνομά του ανέφερε ο Πέτρος, ώστε η χρήσις αυτού του ονόματος από τον Πέτρο να βοηθήση τον ανάπηρο;

⁸ Ας θυμηθούμε τώρα ότι στις αρχές της ανοίξεως εκείνου του έτους 33 μ.Χ. είχε γίνει ένας φόνος στο φως της ημέρας και δημοσία, ακριβώς έξω από τα τείχη της Ιερουσαλήμ. Επρόκειτο για το φόνο εκείνου τον οποίο ο Πέτρος ωνόμασε ‘Ιησούν Χριστόν τον Ναζωραίον.’ Αυτό εσήμαινε Ιησούς ο Μεσσίας από την πόλι Ναζαρέτ. Ρωμαίοι στρατιώται είχαν χρησιμοποιηθή για να τον καθηλώσουν επάνω στον πάσσαλο και να πεθάνη όπως ένας εγκληματίας, αλλά οι φίλοι του είχαν λάβει άδεια να τον ενταφιάσουν εκεί κοντά. Αλλά την τρίτη ημέρα από την ταφή του ένας άγγελος άνοιξε τον σφραγισμένο τάφο και ήταν κενός. Ως απόδειξι του ότι ο Ιησούς Χριστός δεν ήταν ένοχος εγκλήματος, ο Παντοκράτωρ Θεός τον ανέστησε εκ νεκρών σε ζωή, όχι πάλι εν σαρκί, αλλά ως πνεύμα. Ο Πέτρος και ο Ιωάννης είχαν ιδεί να εμφανίζεται ο αναστημένος Ιησούς Χριστός πολλές φορές από τότε με το να υλοποιήται ως σαρξ σε ωρισμένες περιπτώσεις μπροστά σε πολλούς αξιόπιστους αυτόπτες μάρτυρες επί σαράντα ημέρες. Την τεσσαρακοστή ημέρα ο Πέτρος και ο Ιωάννης και οι σύντροφοί των είδαν αυτόν τον Ιησού Χριστό ν’ ανεβαίνη στον ουρανό και να εξαφανίζεται. Τώρα η από μέρους του Πέτρου χρήσις του ονόματος του Ιησού Χριστού του Ναζωραίου εβοήθησε τον ανάπηρο.

 9. Με ποια λόγια απέκρουσε ο Πέτρος για τον εαυτό του κάθε τιμή για το θαύμα, κι’ επίσης ωμίλησε για εκπλήρωσι προφητείας;

⁹ Ο Πέτρος απέκρουσε κάθε τιμή για τον εαυτό του γι’ αυτό το εκπληκτικό θαύμα. Στο περίεργο πλήθος ο Πέτρος είπε: «Ο Θεός του Αβραάμ και Ισαάκ και Ιακώβ, ο Θεός των πατέρων ημών, εδόξασε τον Υιόν αυτού Ιησούν, τον οποίον σεις παρεδώκατε, και ηρνήθητε αυτόν ενώπιον του Κυβερνήτου Πιλάτου, ενώ εκείνος έκρινε να απολύση αυτόν. Σεις όμως τον άγιον και δίκαιον ηρνήθητε, και εζητήσατε άνδρα φονέα να χαρισθή εις εσάς. Τον δε αρχηγόν της ζωής εθανατώσατε, τον οποίον ο Θεός ανέστησεν εκ νεκρών, του οποίου ημείς είμεθα μάρτυρες.Και δια της εις το όνομα αυτού πίστεως, τούτον τον οποίον θεωρείτε και γνωρίζετε· το όνομα αυτού εστερέωσε· και η πίστις η δι’ αυτού έδωκεν εις αυτόν την τελείαν ταύτην υγείαν ενώπιον πάντων υμών. Και τώρα, αδελφοί, εξεύρω ότι επράξατε κατά άγνοιαν, καθώς και οι άρχοντές σας. Ο δε θεός, όσα προείπε δια στόματος πάντων των προφητών αυτού, ότι ο Χριστός έμελλε να πάθη, εξεπληρώσεν ούτω.»—Πράξ. 3:1-18.

10. Γιατί ο φόνος του Ιησού, μολονότι είχε διαπραχθη από άγνοια, δεν μπορούσε να συγχωρηθή και να παραμείνη χωρίς συνέπειες για το Ιουδαϊκό εκείνο πλήθος;

¹⁰ Μολονότι αυτό είχε γίνει από άγνοια όσον αφορά εκείνο το πλήθος, εν τούτοις είχε διαπραχθή ένα έγκλημα. Εκείνο που ήταν ακόμη χειρότερο ήταν ότι αυτό είχε διαπραχθή σ’ αυτόν τον ίδιο τον Μεσσία ή Χριστόν του Θεού. Το γεγονός ότι ο Θεός είχε προείπει μέσω των προφητών του ότι ο Μεσσίας ή Χριστός του θα υπέφερε, δεν αποτελούσε δικαιολογία για το πλήθος. Σύμφωνα με το Νόμο του Θεού, ο οποίος είχε δοθή στους Ιουδαίους μέσω του προφήτου Μωυσέως, ακόμη και φόνος που είχε διαπραχθή χωρίς συναίσθησι ή χωρίς πρόθεσι έπρεπε να καθαρισθή για να μη μολυνθή η γη με αθώο αίμα. (Αριθμ. 35:9-34) Εκείνοι που άκουαν τον Πέτρο το εγνώριζαν αυτό. Εγνώριζαν ότι τους εβάρυνε η κοινοτική ευθύνη για την δολοφονική θανάτωσι του Ιησού Χριστού, του πιστού Δούλου του Θεού. Τι έπρεπε να κάνουν για να διαφύγουν τις συνέπειες αυτού του εγκλήματος; Πώς μπορούσαν να εξαλειφθούν οι αμαρτίες των σχετικά μ’ αυτό; Πιθανόν αυτός ο Πέτρος ο οποίος έκαμε θαύματα να εγνώριζε. Και πράγματι εγνώριζε. Γι’ αυτό είπε στα πλήθη:

11. Πώς μπορούσαν να εξαλειφθούν οι αμαρτίες εκείνων των Ιουδαίων, και τι επρόκειτο να επακολουθήση στον ωρισμένο καιρό;

¹¹ «Μετανοήσατε λοιπόν και επιστρέψατε, δια να εξαλειφθώσιν αι αμαρτίαι σας, δια να έλθωσι καιροί αναψυχής από της παρουσίας του Κυρίου [από του προσώπου του Ιεχωβά, ΜΝΚ], και αποστείλη τον προκεκηρυγμένον εις εσάς Ιησούν Χριστόν τον οποίον πρέπει να δεχθή ο ουρανός μέχρι των καιρών της αποκαταστάσεως πάντων όσα ελάλησεν ο Θεός απ’ αιώνος δια στόματος πάντων των αγίων αυτού προφητών.»—Πράξ. 3:19-21.

ΠΩΣ ΝΑ ΕΞΑΛΕΙΦΘΟΥΝ ΟΙ ΑΜΑΡΤΙΕΣ

12. Ποιο υπόδειγμα για την εξάλειψι των αμαρτιών θέτει αυτό για μας σήμερα, και γιατί;

¹² Αυτά τα λόγια του Πέτρου θέτουν το υπόδειγμα για μας σήμερα. Όλοι μας έχωμε αμαρτίες που πρέπει να εξαλειφθούν σύμφωνα με τη στοργική διευθέτησι του Θεού, διότι όλοι έχομε γεννηθή αμαρτωλοί, από την αμαρτία που έχομε κληρονομήσει από τους πρώτους ανθρωπίνους γονείς μας, τον Αδάμ και την Εύα. (Γέν. 3:1-24· Ρωμ. 5:12, 18, 19) Πρέπει να ενθυμούμεθα ότι «ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος.» (Ρωμ. 6:23) Αν ενδιαφερώμεθα ν’ αποκτήσωμε αιώνια ζωή και να έχωμε την εύνοια του Θεού, τότε είναι ανάγκη να μετανοήσωμε, δηλαδή, να αισθανθούμε θλίψη και λύπη για την αμαρτωλότητα και την ατέλειά μας καθώς και για τ’ αμαρτήματά μας κατά του νόμου του Θεού. Αν πράγματι λυπούμεθα και μισούμε τον εαυτό μας διότι είμεθα αμαρτωλοί απέναντι του Θεού, θα προσπαθήσωμε να εξέλθωμε απ’ αυτή την αμαρτωλή κατάστασι και θα παύσωμε ν’ αμαρτάνωμε. Πώς όμως;

13. Εκτός της μετανοίας τι άλλο ήταν ανάγκη να κάμουν εκείνοι οι Ιουδαίοι, και αυτό ποια πορεία απαιτούσε να λάβουν εκείνοι οι Ιουδαίοι;

¹³ Ο Πέτρος είπε ότι πρέπει ένα άτομο να ενεργήση σε αρμονία με τη μετάνοιά του. Προσέθεσε τα εξής: «Επιστρέψατε, δια να εξαλειφθώσιν αι αμαρτίαι σας.» Η απλή μετάνοια δεν θα εξαλείψη τις αμαρτίες μας. Πρέπει να επιστρέψωμε και να προχωρήσουμε προς την αντίθετη κατεύθυνση της αμαρτωλής μας πορείας, καταβάλλοντας προσπάθεια να παύσωμε απ’ αυτήν. Για τους Ιουδαίους τότε, αυτό εσήμαινε να παύσουν ν’ ανθίστανται στον Ιησού Χριστό και, μάλλον, ν’ αρχίσουν να περιπατούν στα βήματά του ως του ‘προκεκηρυγμένου εις εσάς Ιησού Χριστού ή Μεσσίου.’ (Πράξ. 3:19, 20) Εκείνοι οι Ιουδαίοι ήσαν ήδη αφιερωμένοι στον Ιεχωβά ως Θεόν των, επειδή ήσαν γεννημένοι μέσα στη διαθήκη που είχε κάμει ο Ιεχωβά με τους πατέρες των μέσω του Μωυσέως. Έπρεπε λοιπόν να παραδεχθούν τώρα εκείνον που είχε διορίσει ο Ιεχωβά ως Μεσσία ή Χριστόν των και να παρουσιασθούν στον Ιεχωβά ως άνθρωποι οι οποίοι πιστεύουν στον Μεσσία Του και τον ακολουθούν. Μερικές μέρες πριν, ο Πέτρος είπε σε τρεις χιλιάδες περίπου Ιουδαίους, οι οποίοι είχαν μετανοήσει, ότι ήταν ανάγκη να συμβολίσουν τη μετάνοια και τη μεταστροφή των, με το εν ύδατι βάπτισμα στο όνομα του Ιησού ως τον παραδεδεγμένο τώρα Μεσσία των, τον Υιόν του Θεού.—Πράξ. 2:37-42.

14, 15. (α) Ποιο καλό αποτέλεσμα προκύπτει σ’ εκείνον που τυγχάνει συγχωρήσεως επειδή έχουν εξαλειφθή οι αμαρτίες του; (β) Όσον αφορά το αν οι αμαρτίες εξαλείφονται με το εν ύδατι βάπτισμα, τι λέγει ο Ιωάννης;

¹⁴ Ποιο είπε ο Πέτρος ότι θα ήταν το καλό αποτέλεσμα αυτής της επιστροφής από την οδό της εναντιώσεως στον σκοπό και τον διορισμό του Θεού και της εισόδου στην οδόν της επιδοκιμασίας του και του θελήματός του; Το εξής: «δια να έλθωσι καιροί αναψυχής από του προσώπου του Ιεχωβά» (ΜΝΚ).

¹⁵ Ασφαλώς θα ήταν μεγάλη αναψυχή γι’ αυτούς να εξαλειφθούν οι αμαρτίες των και να μη τους βαρύνη πια η καταδίκη της αμαρτίας ούτε μια ένοχη συνείδησις ενώπιόν του, ιδιαίτερα εφόσον είχαν εναντιωθή στον Μεσσία ή Χριστόν του Ιεχωβά. Η εξάλειψις των αμαρτιών των δεν προέκυψε από το ύδωρ στο οποίο είχαν βαπτισθή, αλλ’ από το εκχυθέν αίμα του Ιησού Χριστού ως τελείας ανθρωπίνης θυσίας για τις αμαρτίες ολοκλήρου του ανθρωπίνου γένους. Όπως ακριβώς έγραψε αργότερα ο σύντροφος του Πέτρου Ιωάννης, ο υιός του Ζεβεδαίου, σχετικά με την ανάγκη να περιπατούμε με τον Θεόν, λέγοντας: «Εάν όμως περιπατώμεν εν τω φωτί καθώς αυτός είναι εν τω φωτί, έχομεν κοινωνίαν μετ’ αλλήλων, και το αίμα του Ιησού Χριστού του Υιού αυτού καθαρίζει ημάς από πάσης αμαρτίας.» (1 Ιωάν. 1:7) Έτσι ο Θεός δεν μας βλέπει πια ως αμαρτωλούς και η ειρηνική σχέσις με τον Θεόν, η οποία προκύπτει από το έλεος του Θεού, μας φέρνει πράγματι απερίγραπτη αναψυχή.

16. Τι εννοούσε ο Πέτρος όταν είπε ότι εκείνοι οι «καιροί αναψυχής» επρόκειτο να έλθουν «από του προσώπου του Ιεχωβά», και σχετικά μ’ αυτό τι δείχνει η ιστορία για τους Ιουδαίους από το 70 μ.Χ.;

¹⁶ Εφόσον αύτοι οι «καιροί αναψυχής» αναφέρεται ότι θα προέλθουν «από του προσώπου του Ιεχωβά» (ΜΝΚ), σημαίνει ότι το πρόσωπόν του στρέφεται προς εσάς με εύνοια. Δείχνει απέναντί μας ευνοϊκή προσοχή. Η ευδοκία του είναι μαζί μας στη διάρκεια του ‘ευπρόσδεκτου ενιαυτού του Ιεχωβά.’ Έχομε γίνει ‘άνθρωποι ευδοκίας’ του. (Ησ. 61:1, 2, ΜΝΚ· Λουκ. 2:14 Κριτικόν κείμενον) Στις ημέρες του Χριστιανού αποστόλου Πέτρου ήταν επείγον ν’ αποκτήσουν εκείνοι οι Ιουδαίοι την ευδοκία του Ιεχωβά μετά τον φόνο του Μεσσίου του στην Ιερουσαλήμ, εφόσον μάλιστα η καταστροφή της πόλεως της Ιερουσαλήμ και ο διασκορπισμός του Ιουδαϊκού έθνους της γης του Ιούδα ήταν πολύ πλησίον. Η θλιβερή ιστορία του Ιουδαϊκού λαού μετά την καταστροφή της Ιερουσαλήμ από τους Ρωμαίους το έτος 70 μ.Χ. αποδεικνύει ότι ο διεσπαρμένος Ιουδαϊκός λαός δεν απελάμβανε ‘καιρούς αναψυχής από της παρουσίας [του προσώπου, κείμενον] του Ιεχωβά’ (ΜΝΚ).

17. Για τον ίδιο λόγο τι πρέπει να λεχθή για τον «Χριστιανικό κόσμο», και τι δείχνει γι’ αυτόν η καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ.;

¹⁷ Επίσης, καθώς εξετάζομε την ιστορία της θρησκευτικής οργανώσεως του «Χριστιανικού κόσμου» από της ιδρύσεώς του τον τέταρτο αιώνα, είμεθα υποχρεωμένοι να παραδεχθούμε ότι ο Χριστιανικός κόσμος δεν απελάμβανε τους ‘καιρούς αναψυχής από του προσώπου του Ιεχωβά’ στη διάρκεια της δεκαεννέα και πλέον αιώνων υπάρξεώς του έως τώρα. Σ’ όλη την ιστορία του εσπαράσσετο από εσωτερικές διαμάχες και πολέμους, από αιρετικές διαιρέσεις και έλλειψι ενότητος καθώς και ολοένα πιο χειροτερεύουσα θρησκευτική σύγχυσι. Η καταστροφή της Ιερουσαλήμ τότε το έτος 70 μ.Χ. ήταν ένας τύπος ο οποίος προεσκίαζε την καταστροφή του «Χριστιανικού κόσμου» από τα χέρια των κοσμικών εχθρών στο εγγύς μέλλον. Το πρόσωπο εύνοιας του Ιεχωβά απομακρύνεται από τον «Χριστιανικό κόσμο» και δεν θα τον προστατεύση από την καταστροφή που προσεγγίζει περισσότερο απ’ όσο επροστάτευσε την Ιερουσαλήμ το έτος 70 μ.Χ.

18. Ποια συμβουλή είναι επομένως επείγουσα ανάγκη ν’ ακολουθήσουν όλοι οι άνθρωποι τώρα, και ποιοι .το έχουν ήδη πράξει αυτό και με ποιο αποτέλεσμα;

¹⁸ Γι’ αυτό είναι τώρα επείγον για τους ανθρώπους, Ιουδαίους καθώς και Εθνικούς να κάμουν αυτό που συνεβούλευσε ο απόστολος Πέτρος, «Μετανοήσατε λοιπόν και επιστρέψατε, δια να εξαλειφθούν [ή, συγχωρηθούν] αι αμαρτίαι σας.»Αυτό είναι εκείνο που έχουν κάμει οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά, και όλες οι αποδείξεις πιστοποιούν ότι αυτοί, με μια πνευματική έννοια απολαμβάνουν με αφθονία τους ‘καιρούς αναψυχής από της παρουσίας του Ιεχωβά.’ Με το να προσέρχωνται σ’ Εκείνον με πλήρη αφιέρωσι μέσω του Μεσσίου του, του Ιησού, έχουν γίνει «άνθρωποι ευδοκίας.» Ως αμοιβή γι’ αυτό απολαμβάνουν εκείνο που είχαν πει οι άγγελοι και το άκουσαν οι ποιμένες στη γέννησι του Ιησού στη Βηθλεέμ, «επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκίας.» Δεν επιθυμούν να καταστραφούν μαζί με τον χωρίς ειρήνη «Χριστιανικό κόσμο» ούτε μαζί με όλο το υπόλοιπο της παγκοσμίου αυτοκρατορίας της ψευδούς θρησκείας στο εγγύς μέλλον. Αισθάνονται μεγάλη αναψυχή διότι έχουν απαλλαγή από κάθε κοινοτική συμμετοχή στ’ αμαρτήματα του Χριστιανικού κόσμου και της θρησκευτικής εκείνης παγκοσμίου αυτοκρατορίας, της Βαβυλώνος της Μεγάλης.—Αποκάλ. 18:2-5.

ΔΕΥΤΕΡΑ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΜΕΣΣΙΟΥ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ

19. Πώς ο «Χριστιανικός κόσμος» και οι φυσικοί Ιουδαίοι διαφέρουν όσον αφορά την έλευσι του Μεσσίου, και για να καταλήξη αυτή σε «αναψυχή» τι είναι ανάγκη να κάμη ο «Χριστιανικός κόσμος»;

¹⁹ Ο «Χριστιανικός κόσμος» ισχυρίζεται ότι αναμένει την επάνοδο του Ιησού Χριστού, και προσδοκά να δοκιμάση την πείρα ‘καιρών αναψυχής’ ως αποτέλεσμα της επανόδου του. Αλλά για να γίνη αυτό, ο «Χριστιανικός κόσμος» έπρεπε να κάμη αυτό που είπε ο Πέτρος να κάμουν οι ένοχοι αμαρτίας Ιουδαίοι, «Μετανοήσατε λοιπόν και επιστρέψατε [ή, μεταστραφήτε], δια να εξαλειφθώσιν αι αμαρτίαι σας.» Οι καιροί αναψυχής ακολουθούν αυτή την πορεία, όπως ακριβώς ο Πέτρος συνέχισε για να δείξη, λέγοντας: «Δια να έλθωσι καιροί αναψυχής από της παρουσίας του Κυρίου [από προσώπου του Ιεχωβά, ΜΝΚ], και αποστείλη τον προκεκηρυγμένον εις εσάς Ιησούν Χριστόν τον οποίον πρέπει να δεχθή ο ουρανός μέχρι των καιρών αποκαταστάσεως πάντων όσα ελάλησεν ο Θεός απ’ αιώνος δια στόματος πάντων των αγίων αυτού προφητών.» (Πράξ. 3:19-21) Οι φυσικοί περιτετμημένοι Ιουδαίοι, οι οποίοι δεν πιστεύουν ότι ο Μεσσίας έχει έλθει πριν από δέκα εννέα αιώνες, τον περιμένουν να έλθη για πρώτη φορά στο μέλλον. Αλλά ο Πέτρος και ο Ιωάννης καθώς και οι άλλοι εκχριστιανισμένοι Ιουδαίοι απέβλεπαν στην επάνοδο ή στην ελευσί του για δευτέρα φορά και για διαφορετικό σκοπό. Ο Πέτρος και ο Ιωάννης τον είχαν ιδεί ν’ ανεβαίνη πίσω στον ουρανό.

20. Γιατί ήταν αναγκαία η επάνοδος του Μεσσίου, και γιατί ο Θεός τον είχε αποστείλει την πρώτη φορά;

²⁰ Ο Πέτρος και ο Ιωάννης θυμήθηκαν τα λόγια του Ιησού στους Ιουδαίους: «Εάν λοιπόν θεωρήτε τον Υιόν του ανθρώπου αναβαίνοντα όπου ήτο το πρότερον;» Την ημέραν της αναστάσεως του εμφανίσθηκε στη Μαρία τη Μαγδαληνή και είπε: «Δεν ανέβην έτι προς τον Πατέρα μου^· αλλ’ ύπαγε προς τους αδελφούς μου, και είπε προς αυτούς, Αναβαίνω προς τον Πατέρα μου και Πατέρα σας και Θεόν μου και Θεόν σας.» (Ιωάν. 6:62· 20:17) Ανήλθε για να επιστρέψη στον ουρανό την 40ή ημέρα μετά την ανάστασί του εκ νεκρών. Αλλά για να εκπληρώση όλες τις προφητείες σχετικά με τον Μεσσία, έπρεπε να επανέλθη. Γι’ αυτό ο απόστολος Πέτρος, αφού ωμίλησε για ‘καιρούς αναψυχής’ από του προσώπου του Ιεχωβά, συνέχισε και είπε: «Και αποστείλη τον προκεκηρυγμένον εις εσάς Ιησούν Χριστόν.» Την πρώτη φορά που απέστειλε ο Ιεχωβά τον Υιόν του στη γη, ήταν για να πεθάνη ως απολυτρωτική θυσία για όλο το ανθρώπινο γένος. Επομένως ο Πέτρος είπε στο πλήθος των Ιουδαίων που ήσαν γύρω του: «Ο δε Θεός, όσα προείπε δια στόματος πάντων των προφητών αυτού, ότι ο Χριστός έμελλε να πάθη. έξεπλήρωσεν ούτω.»—Πράξ. 3:18.

21. Ποια άλλα πράγματα είχαν προείπει οι προφήται του Ιεχωβά σχετικά με τον Μεσσία, όπως αναγράφεται από τον Πέτρο στην επιστολή του, και γιατί ο Ιεχωβά τον αποστέλλει τη δευτέρα φορά;

²¹ Άλλα πράγματα που είχαν αναγγελθεί από πριν δια στόματος όλων των προφητών του Ιεχωβά έλεγαν για τη μελλοντική δόξα του στη Μεσσιανική βασιλεία. Ο απόστολος Πέτρος έγραψε στην πρώτη επιστολή του προς τους Χριστιανούς πιστούς σχετικά μ’ εκείνους τους προφήτας λέγοντας: ‘Ηρεύνησαν εις τίνα ή ποιον καιρόν εφανέρονε το εν αυτοίς πνεύμα του Χριστού, ότε προεμαρτύρει τα πάθη του Χριστού, και τας μετά ταύτα δόξας.’ (1 Πέτρ. 1:10, 11) Ο Πέτρος θυμήθηκε τα λόγια του Ιησού Χριστού στην προφητεία του σχετικά με την καταστροφή της Ιερουσαλήμ, που έλεγαν: «Όταν δε έλθη ο Υιός του ανθρώπου εν τη δόξη αυτού, και πάντες οι άγιοι άγγελοι μετ’ αυτού, τότε θέλει καθίσει επί του θρόνου της δόξης αυτού.» (Ματθ. 25:31) Τα παθήματά του εν σαρκί στη γη, όπως είχαν προλεχθή γι’ αυτόν μέσω των προφητών, θα είχαν τότε παρέλθει για πάντα. Όταν ο Ιεχωβά τον αποστέλλη για δευτέρα φορά στη γη, είναι για να βασιλεύση με ουράνια δόξα και να εκπληρώση όλες τις άλλες προφητείες σχετικά με τη βασιλεία του Μεσσίου.

22. Τι δείχνουν τα εδάφια Ψαλμός 110:1, 2 και Εβραίους 10:12, 13 όσον αφορά τον χρόνο αυτής της εκπληρώσεως των προφητειών της Βασιλείας;

²² Αλλά πότε θα συνέβαινε αυτό; Ο Βασιλεύς της Ιερουσαλήμ Δαβίδ, ο οποίος ήταν ένας βασιλικός πρόγονος του Ιησού Χριστού, είπε προφητικά σχετικά με την ανάληψί του στον ουρανό: «Είπεν ο Ιεχωβά προς τον Κύριον μου, Κάθου εκ δεξιών μου, εωσού θέσω τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου. Εκ της Σιών θέλει εξαποστείλει ο Ιεχωβά την ράβδον της δυνάμεώς σου· κατακυρίευε εν μέσω των εχθρών σου.» (Ψαλμ. 110:1, 2, ΜΝΚ) Σχολιάζοντας αυτόν τον προφητικό ψαλμό τα εδάφια Εβραίους 10:12, 13 λέγουν σχετικά με τον Ιησού Χριστό και την τελείαν ανθρωπίνη θυσία του: «Αλλ’ αυτός αφού προσέφερε μίαν θυσίαν υπέρ αμαρτιών, εκάθισε διαπαντός εν δεξιά του Θεού, προσμένων του λοιπού εωσού τεθώσιν οι εχθροί αυτού υποπόδιον των ποδών αυτού.» Αυτή η προφητεία εσήμαινε ότι ο ενδοξασμένος Ιησούς Χριστός στον ουρανό στα δεξιά του Θεού θα νικούσε όλους τους ανθρώπους στη γη οι οποίοι θ’ ανθίσταντο στο να βασιλεύη σε όλο το ανθρώπινο γένος ως Μεσσίας του Ιεχωβά.

23. Επομένως ποια ζωτική ερώτησι θα κάμη καλά να υποβάλη ο καθένας στον εαυτό του, και γιατί;

²³ Ο καθένας θα κάμη καλά, επομένως, να θέση στον εαυτό του το ζωτικό ερώτημα. Είμαι εχθρός της Μεσσιανικής βασιλείας του Ιεχωβά υπό τον Ιησούν Χριστόν; Ο «Χριστιανικός κόσμος» είναι! Η Βαβυλών η Μεγάλη, η παγκόσμιος αυτοκρατορία της ψευδούς θρησκείας είναι! Το ίδιο συμβαίνει και με τα πολιτικά έθνη τα οποία αποτελούν την παγκόσμια οργάνωσι για διεθνή ειρήνη και ασφάλεια, τα Ηνωμένα Έθνη. Όλοι αυτοί οι εχθροί πρόκειται να κατακυριευθούν, να συντριβούν! Σύμφωνα με τη Βιβλική προφητεία και τις συνθήκες του κόσμου, αυτό είναι πλησίον!

24. Ως ποιους «καιρούς» έπρεπε να δεχθή ο ουρανός τον Μεσσία Ιησού, κι’ επομένως ποιο είναι τώρα το βασικό ερώτημα για μας;

²⁴ Γιατί είμεθα πεπεισμένοι ότι η καταστροφή του κόσμου είναι πλησίον; Για τον λόγο ότι ο απόστολος Πέτρος επροφήτευσε ότι αυτόν τον Ιησού Χριστό, ο οποίος είχε αναληφθή,«πρέπει να δεχθή ο ουρανός μέχρι των καιρών της αποκαταστάσεως πάντωνa όσα ελάλησεν ο Θεός απ’ αιώνος δια στόματος των αγίων αυτού προφητών.» (Πράξ. 3:21) Το ουσιώδες ερώτημα εδώ είναι, Ποια είναι αυτά τα «πάντα» που ως την αποκατάστασί των πρέπει να δεχθή ο ουρανός τον αναληφθέντα Μεσσία Ιησού, ο οποίος εκάθησε στα δεξιά του Ιεχωβά αναμένοντας να γίνουν οι εχθροί του υποπόδιον των ποδών του;

25. Με συντομία, ποια είναι αυτά τα «πάντα», και ποια ερωτήματα εγείρει αυτή η σύντομη απάντησις;

²⁵ Αυτά τα «πάντα» είναι η Μεσσιανική βασιλεία και τα συμφέροντά της στη γη. Μήπως προκαλεί έκπληξι αυτή η απάντησις στο ερώτημα; Μήπως κανείς από μας έχει την πρόθεσι να ρωτήση, Πώς μπορεί να είναι αυτό, όταν τότε στην εποχή του αποστόλου Πέτρου, αυτή η Μεσσιανική βασιλεία του Ιεχωβά ήταν ακόμη μέλλουσα; Εφόσον αυτή η βασιλεία του Μεσσίου δεν είχε εγκαθιδρυθή και κατόπιν χαθή, πώς μπορούσε ν’ αποκατασταθή;

26. Σχετικά με την αποκατάστασι τίνος είχαν ερωτήσει τον Ιησού ο Πέτρος και οι άλλοι απόστολοι πριν από την ανάληψί του, και ποια ήταν η απάντησίς του;

²⁶ Ο απόστολος Πέτρος, όμως, εγνώριζε τι έλεγε. Εγνώριζε πώς μπορούσε ν’ αποκατασταθή αυτή η βασιλεία. Αυτός είναι ένας από τους αποστόλους οι οποίοι υπέβαλαν στον αναστημένο Ιησού προτού αναληφθή στον ουρανό την εξής ερώτησι: «Κύριε, τάχα εν τω καιρώ τούτω, αποκαθιστάνεις την βασιλείαν εις τον Ισραήλ»; Σ’ αυτή την ερώτησι ο αναστημένος Μεσσίας Ιησούς απήντησε: «Δεν ανήκει εις εσάς να γνωρίζητε τους χρόνους ή τους καιρούς τους οποίους ο Πατήρ εθεσεν εν τη ιδία αυτού εξουσία αλλά θέλετε λάβει δύναμιν, όταν επέλθη το άγιον πνεύμα εφ’ υμάς· και θέλετε είσθαι εις εμέ μάρτυρες και εν Ιερουσαλήμ και εν πάση τη Ιουδαία και Σαμάρεια, και έως εσχάτου της γης.» Αφού είπε αυτά και καθώς τους ευλογούσε, ανελήφθη στον ουρανό ανάμεσα από τους μαθητάς του από το Όρος των Ελαιών.—Πράξ. 1:6-11· Λουκ. 24:5-53.

[Υποσημειώσεις]

Από το 1919 μ.Χ. αυτοί οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά διακρίνουν μια πνευματική εκπλήρωσι σ’ αυτούς τους ιδίους τους λόγους της προφητείας του Ησαΐα 1:25-27 : «Και θέλω στρέψει την χείρα μου επί σε, και αποκαθαρίσει την σκωρίαν σου, και αφαιρέσει όλον σου τον κασσίτερον. Και θέλω αποκαταστήσει τους κριτάς σου ως το πρότερον, και τους συμβούλους σου ως το απ’ αρχής· μετά ταύτα θέλεις ονομασθή, Η πόλις της δικαιοσύνης, Η πιστή πόλις. Η Σιών θέλει εξαγορασθή δια κρίσεως, και οι επιστρέψαντες αυτής δια δικαιοσύνης».