Διάρρηξις της Βασιλείας του Θανάτου

 1. Ποια διανοητική και ηθική ερήμωσι έχει επιφέρει ο θάνατος στο ανθρώπινο γένος;

Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ του θανάτου έχει επιφέρει όχι μόνο φυσική ερήμωσι στην ανθρώπινη φυλή, αλλά και διανοητική και ηθική ερήμωσι επίσης. Εκτός από τους διωγκωμένους αρμούς, τα λυγισμένα νώτα, τα εξασθενημένα νευρικά συστήματα και εκατοντάδες νοσημάτων που γεμίζουν από ασθενείς χιλιάδες νοσοκομείων, υπάρχει η έλλειψις αυτοελέγχου, η εξάσκησις αδικίας, ανηθικότητος και η γενική ανισορροπία των ιδιοτήτων του ανθρώπου. Ο Σατανάς έκαμε την ενστικτώδη επιθυμία τού ανθρώπου για λατρεία να στραφή από τον Δημιουργό στο πλάσμα. «Διότι γνωρίσαντες τον Θεόν, δεν εδόξασαν ως Θεόν, ουδέ ευχαρίστησαν αλλ’ εματαιώθησαν εν τοις διαλογισμοίς αυτών, και εσκοτίσθη η ασύνετος αυτών καρδία. Λέγοντες ότι είναι σοφοί εμωράνθησαν. Και ήλλαξαν την δόξαν του αφθάρτου Θεού εις ομοίωμα εικόνος φθαρτού ανθρώπου, και πετεινών και τετραπόδων και ερπετών.» (Ρωμαίους 1:21-23) Ανάλογα με τον βαθμό του πολιτισμού των οι άνθρωποι λατρεύουν ακόμη τέτοια πράγματα σαν τον ήλιο, τη φωτιά, τις εικόνες, το χρήμα, την περιουσία τους ή τους εαυτούς των και οργανώσεις ανθρώπων. Στη θέσι της απεριόριστης αγάπης για τον Ιεχωβά πρώτα, και της αγάπης για τον πλησίον έπειτα, ο Σατανάς έχει εμφυτεύσει ιδιοτέλεια, φόβο, απληστία και μίσος. Μ’ ένα αριστοτεχνικό χτύπημα, παρακινώντας τους πρώτους μας γονείς να αμαρτήσουν, ο αντίδικος έκαμε να βασιλεύση η αμαρτία μαζί με τον θάνατο. Από τότε και στο εξής όλοι υπήρξαν αμαρτωλοί, υστέρησαν της δόξης του Θεού, και δεν έφθασαν στον βαθμό της τελείας υπακοής. Ο Ιεχωβά είναι άγιος, πλήρως αφωσιωμένος στη δικαιοσύνη, τέλειος. Τίποτε ελλιπές αγιότητος, τελείας υπακοής, ακηλίδωτης με κάθε τρόπο, δεν θα μπορούσε να είναι ευπρόσδεκτο σ’ αυτόν.

 2. Ποια διαφορά υπάρχει μεταξύ της παραβάσεως του Αδάμ και της παραβάσεως των απογόνων του;

² Ποια, λοιπόν είναι η διαφορά μεταξύ της παραβάσεως του Αδάμ και της παραβάσεως εκείνων που επακολούθησαν ως τον Μωυσή; επειδή ο Παύλος έγραψε, «Αλλ’ εβασίλευσεν ο θάνατος από Αδάμ μέχρι Μωυσέως και επί τους μη αμαρτήσαντας κατά την ομοιότητα της παραβάσεως του Αδάμ, όστις είναι τύπος του μέλλοντος.» (Ρωμαίους 5:14) Ο Αδάμ είχε δημιουργηθή τέλειος· δεν υπήρχε ελάττωμα ή αδυναμία στον οργανισμό του. Του είχε δοθή ο θείος νόμος, είχε την ικανότητα να κατανοή και εκτιμά τη σπουδαιότητά του, και κατείχε μέσα του τη δύναμι για να εξασκή τελεία υπακοή. Παρ’ όλα όμως αυτά, έγινε στασιαστής. Η παρακοή του ήταν εσκεμμένη, εκούσια. Εν σχέσει όμως με τους απογόνους του Αδάμ τα πράγματα ήσαν διαφορετικά. Αυτοί δεν είχαν την τελειότητα του Αδάμ ούτε την ικανότητα για άψογη υπακοή. Μολονότι δεν ήσαν δικαιολογημένοι για οποιαδήποτε αδικοπραγία, δεν είχαν όμως τον ίδιο βαθμό ευθύνης.

 3. Τι καθορίζει τον βαθμό της ευθύνης; Δώστε παραδείγματα.

³ Η ευθύνη εξαρτάται από τον βαθμό της γνώσεως του θελήματος του Θεού που είναι προσιτός σ’ ένα άτομο και που κατέχεται επίσης απ’ αυτό. Μετά την παρακοή του Αδάμ ο Θεός δεν έδωσε αμέσως οποιονδήποτε με ακρίβεια διατυπωμένον νόμον που να διατάσση εκείνο που αυτός ήθελε να πράττη το ανθρώπινο γένος και να καθορίζη ποινή για την παρακοή. Είναι γραμμένο, «Όπου δεν υπάρχει νόμος, ουδέ παράβασις υπάρχει.» (Ρωμαίους 4:15) Για τον λόγον αυτόν ο Θεός δεν εθανάτωσε τον Κάιν επειδή εφόνευσε τον Άβελ, μολονότι με κανένα τρόπο δεν εθεωρείτο αθώος, αλλά τον άφησε να εξακολουθήση να ζη υπό κατάραν και αντιμετωπίζοντας καταστροφή. Μη έχοντας τον Μωσαϊκό νόμο, οι γενεές που έζησαν από τον Αδάμ ως τον Μωυσή, δεν ήσαν κάτω από υποχρέωσι να τον τηρήσουν.

 4. Γιατί είναι αδικαιολόγητοι οι πονηροί άνθρωποι, και θα τους ελευθερώση η άγνοια;

⁴ Η προς τα κάτω πορεία των πονηρών ανθρώπων υπό την βασιλεία του θανάτου ήταν πολύ γοργή. Η αιωνία δύναμις και η Θειότης του υπερτάτου Κριτού ήταν ορατή σ’ αυτούς και στη γη και στον ουρανό. Ήσαν, επομένως, αδικαιολόγητοι επειδή κατέπνιξαν την αλήθεια και ακολούθησαν την αδικία. Χωρίς ένα Θεόδοτον κώδικα νόμων, οι άνθρωποι αυτοί άρχισαν να καταρτίζουν νόμους για τις οικογένειές των και οι άρχοντές των για το έθνος. Επιθυμώντας να διαφύγουν τη θεία κρίσι, μερικοί προέβαλαν άγνοια του θελήματος του Θεού και του τι είναι αμαρτία, και έτσι εμφανίσθηκαν διάφορες θρησκείες που αγνοούν την ύπαρξι της αμαρτίας. Δεν μπορούν να εξηγήσουν την αρχή της, την τιμωρία της και την προμήθεια του Θεού για την άρσι της από το σύμπαν. Το ότι την αγνοούν δεν τους απαλλάσσει από την καταδίκη της, αλλά μόνο τους κρατεί σφιχτότερα στις αλυσίδες της. Ο καθένας που πράττει την αμαρτία, πράττει επίσης και την ανομία, και έτσι η αμαρτία είναι ανομία. (1 Ιωάννου 3:4) Κάθε αδικία είναι αμαρτία.

ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ

 5. (α) Ποιο υπήρξε το αποτέλεσμα της βασιλείας της αμαρτίας; (β) Γιατί ο Ιεχωβά έδωκε νόμον στον Ισραήλ;

⁵ Εδώ εισάγεται μια άλλη βασιλεία. Είναι η προσωποποιημένη αμαρτία και η βασιλεία της. Τι βασιλεία υπήρξε αυτή! Κυττάξτε όλους τους κηλιδωμένους επιγείους υπηκόους της. Με την πάντοτε αυξανόμενη παγκόσμια εξουσία της, εγκληματικότητα, διαφθορά και υποκρισία, εκατομμύρια ανθρώπων, προτιμώντας την αμαρτία και καταπνίγοντας τη συνείδησί τους, πληρώνουν καθημερινά φόρο σ’ αυτήν. Η παγκόσμια βασιλεία της αμαρτίας μαζί με τη βασιλεία του θανάτου, στην οποία δεν υπάρχει καμμιά ζωντανή ανθρώπινη εξαίρεσις, αποτελεί απόδειξι της προελεύσεώς της από τους πρώτους μας γονείς. Ο Θεός, για να αφυπνίση τη συνείδησι του ανθρώπου ως προς την αμαρτία και να τον διδάξη να ζητή τη σωτηρία Του, εφωδίασε τον εκλεκτό του λαό με μια συστηματική εκλογή νόμων. Αυτοί εδόθησαν μέσω του προφήτου του Μωυσέως 2.512 χρόνια μετά τη δημιουργία. Σύμφωνα μ’ αυτούς, ο Θεός θα απέδιδε ή κατελόγιζε αμαρτία στον κακοποιόν. Κανείς ανθρώπινος κώδιξ νόμων δεν θα μπορούσε ν’ αποκαλύψη τη γνώμη του Θεού σχετικά με την αμαρτία, το δίκαιον ή το άδικον, και το μέσον του εξιλασμού. Οι νόμοι του Θεού την καθώρισαν σαφώς, και οι ιερατικές του λειτουργίες προεσκίαζαν ότι μόνο μέσω ενός καταλλήλου αντιλύτρου θα μπορούσε να αρθή η αμαρτία. Η σωτηρία θα ήρχετο μέσω του υποσχεμένου σπέρματος του Θεού. «Δια τι λοιπόν εδόθη ο νόμος; Εξ αιτίας των παραβάσεων προσετέθη εωσού έλθη το σπέρμα προς το οποίον έγεινεν η επαγγελία.»—Γαλάτας 3:19, 24.

 6, 7. Πώς ήταν δυνατόν να είναι ο Ιησούς χωρίς αμαρτία, και ποια βήματα ήσαν αναγκαία από μέρους του για να είναι ικανός να προμηθεύση το αντίλυτρον;

⁶ Ποιος είναι εκείνος που θα έλθη καθώς αναφέρεται από τον Παύλο; Ο ερχόμενος είναι ο ελευθερωτής από τη βασιλεία του θανάτου, το σπέρμα του Αβραάμ, ο προφήτης ο όμοιος με τον Μωυσή. Αφού ο θάνατος ήλθε ως αποτέλεσμα της αμαρτίας, απητείτο κάποιος ελεύθερος από αμαρτία για να άρη την αμαρτία και να νικήση το θάνατο. Αυτός είναι ο Ιησούς Χριστός, ο μόνος αναμάρτητος άνθρωπος που γεννήθηκε ποτέ από γυναίκα. Γεννήθηκε άγιος και άσπιλος, όχι επειδή η μητέρα του ήταν άσπιλη, διότι αυτή ήταν μια Ιουδαία παρθένος που κατήγετο από τον Αδάμ. Αυτό έγινε επειδή γεννήθηκε από ένα αναμάρτητον, τέλειον πατέρα, τον Ιεχωβά Θεό. Στην περίπτωσι της αναπαραγωγής από δύο γονείς, το σπέρμα της ζωής προέρχεται από τον πατέρα και γονιμοποιεί το ωόν στη μητέρα, η οποία με τη σειρά της παράγει το σώμα του γόνου της. Στον ωρισμένο καιρό του Θεού για τη γέννησι του Ιησού, η τελεία ζωή του μετεφέρθη από τον ουρανό στο ωοκύτταρον της μήτρας της παρθένου Μαρίας. Μ’ αυτό τον τρόπο ο Ιησούς Χριστός δεν έλαβε ανθρώπινη ζωή από τον αμαρτωλόν Αδάμ, αλλά έλαβε μόνο ανθρώπινο σώμα μέσω της απογόνου του Αδάμ Μαρίας. Για να γεννηθή απ’ αυτήν, έπρεπε να θέση κατά μέρος όλη την ουράνια δόξα του και θέσι. Υπήρχε με τον Πατέρα επί άγνωστες χιλιετηρίδες στο παρελθόν, συνδεδεμένος μαζί του στο έργον της δημιουργίας. Ήταν ο πρωτότοκος και μονογενής Υιός του Θεού, μέσω του οποίου ο Ιεχωβά εδημιούργησε όλα τα άλλα πράγματα ορατά και αόρατα. (Ιωάννης 1:1-3· Κολοσσαείς 1:15-18· Αποκάλυψις 3:14) Στον ωρισμένο καιρό του Θεού για τη γέννησί του, ο Θεός απέστειλε τον Υιόν του, που γεννήθηκε από γυναίκα, που έφθασε να είναι υπό νόμον, για να ελευθερώση με εξαγορά τους υπό νόμον, για να λάβωμε κι εμείς με τη σειρά μας την υιοθεσία. (Γαλάτας 4:4, 5) Ο Ιησούς γεννήθηκε υπό τον νόμον του Μωυσέως, ως Ισραηλίτης, αλλά δεν κατεδικάσθη από αυτόν τον νόμον, επειδή ήταν ο μόνος άνθρωπος που τον ετήρησε τελείως.

⁷ Πώς ο πρώτος Αδάμ έχει ομοιότητα με τον Ιησούν Χριστόν; Ασφαλώς όχι στην πορεία της ενεργείας που ελήφθη από τον πρώτον Αδάμ, όχι στο ότι ο Ιησούς έγινε ένας άλλος αμαρτωλός. Όχι αυτό. Ο απόστολος Παύλος μπορούσε να δη ότι αφού ο κάποτε τέλειος Αδάμ είχε γίνει πατέρας ενός ολοκλήρου γένους ανθρώπων που ήσαν τώρα αμαρτωλοί, ο λυτρωτής και ελευθερωτής οποιωνδήποτε απ’ αυτούς έπρεπε να είναι ένας τέλειος άνθρωπος, όπως ήταν ο Αδάμ, για να προμηθεύση μια απαλλαγή, ή διαγραφή της οφειλής των. Η ομοιότης έγκειται στο γεγονός ότι έπρεπε να δοθή όμοιον αντί ομοίου. (Δευτερονόμιον 19:21) Ο Αδάμ αρχικά ήταν αναμάρτητος, άσπιλος, τέλειος άνθρωπος, όχι εν μέρει άνθρωπος και εν μέρει Θεός, και ο Υιός του Θεού έπρεπε να είναι το ίδιο. Αν δεν απητείτο αυτό, θα μπορούσε να έχη υλοποιηθή, δηλαδή, να έχη αναλάβει μια ορατή ανθρώπινη μορφή όπως είχαν κάμει άγγελοι σε προηγούμενες περιπτώσεις όταν εμφανίσθηκαν στον Αβραάμ, στον Λωτ και σε άλλους. Αλλ’ αφού απητείτο ως θυσία ένας τέλειος ανθρώπινος οργανισμός, για ν’ ανταποκριθή στις απαιτήσεις της δικαιοσύνης, ο Ιησούς γεννήθηκε από μια ανθρώπινη παρθένο κατά την ομοιότητα των ανθρώπων. Διότι είναι γραμμένο: «Θυσίαν και προσφοράν δεν ηθέλησας, αλλ’ ητοίμασας εις εμέ σώμα,» και, «Επειδή λοιπόν τα παιδία εμέθεξαν από σαρκός και αίματος, και αυτός παρομοίως μετέλαβεν από των αυτών.»—Εβραίους 10:5· 2:14.

 8. (α) Σύμφωνα με ποια ιδιότητα του Θεού έπρεπε να γίνη η ελευθέρωσις του ανθρωπίνου γένους, και πώς προεσκιάσθη η απαιτούμενη θυσία; (β) Πώς και μόνο θα μπορούσε να διαρρηχθή η βασιλεία του θανάτου;

⁸ Η από τον Ιεχωβά ελευθέρωσις του ανθρωπίνου γένους από την αμαρτία και την ποινή της θα μπορούσε μόνο να γίνη σύμφωνα με την ιδιότητά του της δικαιοσύνης και θα ήταν κατ’ ανάγκην ένα δωρεάν χάρισμα. Αυτός είναι μακρόθυμος και πολυέλεος και συγχωρεί ανομίαν και παράβασιν, ουδόλως όμως αθωώνει τον ένοχον. (Έξοδος 34:6, 7) Η θυσία που απητείτο προεσκιάσθη με την προσφορά του Άβελ, ο οποίος έσφαξε ένα ζώο του ποιμνίου του και έχυσε το αίμα του. Εξεικονίσθη με τον πασχάλιον αμνόν του Ισραήλ και τις ετήσιες εξιλαστικές θυσίες των και παρεστάθη με την προσφορά από τον Αβραάμ του υιού του. Ο Ιησούς ήλθε να διεκδικήση το όνομα του Πατρός του και να γίνη αυτή η θυσία. Είπε, «Ο Υιός του ανθρώπου δεν ήλθε δια να υπηρετηθή, αλλά δια να υπηρετήση, και να δώση την ζωήν αυτού λύτρον αντί πολλών.» (Ματθαίος 20:28) Μολονότι ήταν ο Αρχηγός της ζωής, εφονεύθη· ο Θεός όμως τον εξύψωσε ως Σωτήρα για να δώση μετάνοια στον Ισραήλ και άφεσιν αμαρτιών. Η αμαρτία είχε φέρει θάνατον, ο Αμνός του Θεού ήλθε για να άρη την αμαρτία του κόσμου· όχι την αμαρτία του παλαιού κόσμου που είναι καταδικασμένος σε καταστροφή, αλλά την αμαρτία εκείνων που θ’ αποτελέσουν τον νέον κόσμον της δικαιοσύνης. (Πράξεις 3:15· 5:31· Ιάκωβος 1:15· Ιωάννης 1:29) Μόνο μ’ αυτόν τον τρόπο θα μπορούσε η βασιλεία του θανάτου να διαρρηχθή.

 9, 10. (α) Πώς μπορούμε ν’ αποκτήσωμε το όφελος της προμηθείας του Θεού για ζωή; (β) Τι αποκαλύπτει η διευθέτησις αυτή σχετικά με τον Ιεχωβά Θεό, και ποιους περιλαμβάνει;

⁹ Πώς λοιπόν, μπορούμε ν’ αποκτήσωμε τα οφέλη της φιλάνθρωπης προμηθείας του Θεού και να μην απολεσθούμε; Όχι με την άγνοια της αμαρτίας και των συνεπειών της, ούτε με την τήρησι της διαθήκης του νόμου. Ο Παύλος λέγει: «Όσοι ημάρτησαν χωρίς νόμου, θέλουσι και απολεσθή χωρίς νόμου· και όσοι ημάρτησαν υπό νόμον, θέλουσι κριθή δια νόμου.» (Ρωμαίους 2:12) Επομένως όλοι θα εχάνοντο. Κανείς δεν θα εσώζετο. Οι Ιουδαίοι καθώς και οι άλλοι, είναι όλοι αμαρτωλοί. «Τώρα δε χωρίς νόμου η δικαιοσύνη του Θεού εφανερώθη, μαρτυρουμένη υπό του νόμου και των προφητών· δικαιοσύνη δε του Θεού δια πίστεως Ιησού Χριστού, εις πάντας και επί πάντας τους πιστεύοντας· διότι δεν υπάρχει διαφορά.» (Ρωμαίους 3:21, 22) Η εξάσκησις πίστεως στην απολυτρωτική θυσία μάς φέρνει μια παρ’ αξίαν χάριν· το δωρεάν χάρισμα μιας ακατάκριτης στάσεως ενώπιον του Υιού του. Η αποδοχή της απελευθερώσεως με το αντίλυτρον που επληρώθη από τον Ιησού Χριστό, και η αφιέρωσίς μας και η πιστή υπηρεσία μας στον Ιεχωβά, μας βεβαιώνουν ότι ανακηρυττόμεθα δίκαιοι απ’ αυτόν. Μ’ αυτό τον τρόπο αποκτούμε το όφελος των φιλανθρώπων προμηθειών του και δεν θα απολεσθούμε.

¹⁰ Τόσο υψηλή, γενναιόδωρη και γεμάτη έλεος είναι η διευθέτησις του Θεού ώστε ανθρώπινα λόγια είναι ανεπαρκή για να την περιγράψουν. Αποκαλύπτει και εκθέτει τη δικαιοσύνη του, με την άφεσι των αμαρτιών που έγιναν στο παρελθόν όταν αυτός ασκούσε μακροθυμία, και με την ανακήρυξι ως λαού για το όνομά του των δικαίων εκείνων που είχε λάβει από όλα τα έθνη. Περιλαμβάνει εκείνους που θα εξασκούσαν πίστι όμοια με την πίστι του Αβραάμ, είτε από τους Ιουδαίους είτε από τα έθνη. Αυτοί θα μπορούσαν να πουν, «Δικαιωθέντες λοιπόν εκ πίστεως, έχομεν ειρήνην προς τον Θεόν δια του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, δια του οποίου ελάβομεν και την είσοδον δια της πίστεως εις την χάριν ταύτην εις την οποίαν ιστάμεθα· και καυχώμεθα εις την ελπίδα της δόξης του Θεού.» (Ρωμαίους 5:1, 2) Τα μέλη της τάξεως της εκκλησίας προσδοκούν ουράνια δόξα. Τα άλλα πρόβατα του Ιεχωβά προσδοκούν, όταν δικαιωθούν, την επίγεια δόξα της εικόνος και ομοιότητος του Θεού στην οποία είχε αρχικά δημιουργηθή ο Αδάμ.

11. (α) Ποια αντίθεσις υπάρχει μεταξύ της παραβάσεως και του δωρεάν χαρίσματος του Θεού; (β) Ποια οφέλη απολαμβάνομε ως αποτέλεσμα του χαρίσματος αυτού;

¹¹ Αλλά υπάρχει μια αντίθεσις μεταξύ της παραβάσεως που είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο και του δωρεάν χαρίσματος του Θεού. Το δωρεάν χάρισμα του Θεού επιτελεί περισσότερο καλό για μας που πιστεύομε από οποιαδήποτε ζημία που μπορεί να είχαμε λάβει ως απόγονοι του αμαρτωλού Αδάμ. Διότι αν πολλοί απέθαναν με την παράβασιν του ενός, η παρ’ αξίαν χάρις του Θεού και το δωρεάν χάρισμά του, μαζί με την παρ’ αξίαν χάριν του ενός ανθρώπου Ιησού Χριστού, επερίσσευσε πολύ περισσότερο στους πολλούς. (Ρωμαίους 5:15) Εμείς σήμερα έχομε ένα παράκλητον προς τον Πατέρα, ένα δίκαιον παράκλητον. Αυτός είναι ένας ιερεύς όσιος, άκακος, αμίαντος, χωρισμένος από τους αμαρτωλούς, και που μπορεί να συμπαθή εκείνους που αγνοούν και πλανώνται. Έχομε τον λόγον του Θεού που έγινε βεβαιότερος, έχομε καλύτερη γνώσι και έχομε το πνεύμα του και την οργάνωσί του. Απολαμβάνομεν μια νέα σχέσι προς αυτόν μέσω του Υιού του, έχομε πολλά πιστά παραδείγματα ακεραιότητος και ένα ένδοξον θησαυρόν υπηρεσίας. Δεν πρέπει αυτά να μας εξαρτίσουν για να διαρρήξωμε τη δύναμι της βασιλείας του θανάτου στη ζωή μας;

12. Σε τι αποκαλύπτεται η παρ’ αξίαν χάρις του Θεού προς τα πλάσματά του;

¹² Η υπεραφθονία της παρ’ αξίαν χάριτος του Θεού αποκαλύπτεται στο γεγονός ότι ενώ η κρίσις είχε ως αποτέλεσμα την κατάκρισι από μια παράβασι, το χάρισμα έχει ως αποτέλεσμα τη δικαίωσι όχι από μια, αλλ’ από πολλές παραβάσεις. Ποιοι από το ανθρώπινο γένος μπορούν να ισχυρισθούν ότι με την πορεία της ενεργείας των, είτε εκουσίως είτε αγνοώντας, δεν έκαμαν παραβάσεις και δεν ωνείδισαν το όνομα του Ιεχωβά; Πόσο ικανοποιητική λοιπόν είναι η επαγγελία, «Μακάριοι εκείνοι των οποίων συνεχωρήθησαν αι ανομίαι, και των οποίων εσκεπάσθησαν αι αμαρτίαι. Μακάριος ο άνθρωπος εις τον οποίον ο Ιεχωβά δεν θέλει λογίζεσθαι αμαρτίαν.» (Ρωμαίους 4:7, 8, ΜΝΚ) Στο 1918 ο λαός του Θεού έδειξε ακαθαρσία χειλέων και φόβο ανθρώπων παραμελώντας να δώση δημόσιον αίνο στον Ιεχωβά. Τι ευτυχισμένος όμως ήταν ο κλήρος των όταν ανέζησε το έργο της μαρτυρίας των, όταν έγιναν πάλι δεκτοί στην εύνοια του Θεού και όλες οι αμαρτίες των ελησμονήθησαν!

13. Ποια ένδοξη προοπτική όσον αφορά τη γη αποτελεί πρόβλεψιν και πρόθεσιν του Ιεχωβά, και με ποια μέσα θα πραγματοποιηθή;

¹³ Παρατηρήστε, λοιπόν, την ένδοξη προοπτική που αποτελεί πρόβλεψιν και πρόθεσιν του Ιεχωβά. Αυτός ξεκίνησε αρχικά μ’ έναν κόσμο δίχως αμαρτία και θάνατο, και σκοπεύει να έχη έναν κόσμο δίχως αμαρτία και θάνατο όταν θα έχουν καταστραφή όλοι οι εχθροί του. Άνδρες και γυναίκες, τέλειοι στη διάνοια και στο σώμα, ελεύθεροι από αμαρτία και αδικία, χωρίς ελάττωμα ή ασθένεια οποιουδήποτε είδους, θα κατοικούν τη γη για πάντα. Ως βασιλείς στη ζωή θα έχουν πάλι κυριαρχία επάνω στους ιχθύς της θαλάσσης, και επάνω στα πτηνά του ουρανού, και επάνω σε κάθε ζώο κινούμενο επί της γης. Αυτό το ένδοξο αποτέλεσμα θα έχη επιτευχθή στη διάρκεια της χιλιετούς διακυβερνήσεως των νέων ουρανών. Αυτοί οι νέοι ουρανοί ή νέες αόρατες κυβερνητικές δυνάμεις, θ’ αποτελούνται από εκείνους που έλαβαν πλούσια την παρ’ αξίαν χάριν του Θεού σε κοινωνία με τον Χριστό Ιησού και συμμετοχή στα παθήματά του. Όπως λέγει ο απόστολος Παύλος: «Διότι αν και δια το αμάρτημα του ενός ο θάνατος εβασίλευσε δια του ενός, πολύ περισσότερον οι λαμβάνοντες την αφθονίαν της χάριτος και της δωρεάς της δικαιοσύνης, θέλουσι βασιλεύσει εν ζωή δια του ενός Ιησού Χριστού.»—Ρωμαίους 5:17.

14. Πώς αποκαλύπτεται η ακριβής δικαιοσύνη του Θεού στην προμήθεια απολυτρώσεως για το ανθρώπινο γένος;

¹⁴ Η ακριβής δικαιοσύνη του Ιεχωβά αποκαλύπτεται σαφώς σε όλη την πολιτεία του προς τα πλάσματά του. Κανείς δεν μπορεί να κατανοήση ορθώς τις πράξεις του χωρίς να έχη εκτιμήσει ότι η δικαιοσύνη είναι η βάσις του θρόνου του. Με λογική που όμοια μ’ αυτήν δεν υπάρχει σε οποιοδήποτε σύγγραμμα έξω από τη Γραφή, ο απόστολος Παύλος δείχνει πώς η καταδίκη τίθεται κατά μέρος μέσω του Χριστού, τον οποίον ο Θεός απέστειλε ως προσφοράν για εξιλέωσι μέσω πίστεως στο αίμα του. Λέγει: «Καθώς λοιπόν δι’ ενός αμαρτήματος ήλθε κατάκρισις εις πάντας ανθρώπους, ούτω και δια μιας δικαιοσύνης ήλθεν εις πάντας ανθρώπους δικαίωσις εις ζωήν. Διότι καθώς δια της παρακοής του ενός ανθρώπου οι πολλοί κατεστάθησαν αμαρτωλοί, ούτω και δια της υπακοής του ενός οι πολλοί θέλουσι κατασταθή δίκαιοι.»—Ρωμαίους 5:18, 19.

Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡ’ ΑΞΙΑΝ ΧΑΡΙΤΟΣ

15, 16. (α) Ποια βασιλεία προκαλεί την κυριαρχία της αμαρτίας και του θανάτου; (β) Με ποιο μέσον και με ποιο αποτέλεσμα;

¹⁵ Ιδού, μια άλλη βασιλεία εγείρεται που προκαλεί τη βασιλεία του θανάτου και αντιδρά στη δύναμί του. Είναι η βασιλεία της παρ’ αξίαν χάριτος. Η αμαρτία εβασίλευσε παράλληλα με τον θάνατο. Η παρ’ αξίαν χάρις βασιλεύει μέσω δικαιοσύνης. Η αμαρτία έφερε θάνατο, η παρ’ αξίαν χάρις φέρνει ζωή. Η αμαρτία ήταν ένα κεντρί όμοιο μ’ εκείνο του δηλητηριώδους όφεως που εψεύσθη για τον Ιεχωβά και τον λόγον του. Η αλήθεια ελευθερώνει από τη δύναμί του. Ο Παύλος έγραψε, «Το δε κέντρον του θανάτου είναι η αμαρτία· και η δύναμις της αμαρτίας ο νόμος.» (1 Κορινθίους 15:56) Όλα όσα λέγει ο Νόμος, τα απευθύνει στους υπό τον Νόμον, για να φραχθή κάθε στόμα και να γίνη όλος ο κόσμος υπόδικος στον Θεό. Αν έχωμε τούτο υπ όψιν, πόσο φιλάνθρωπη είναι η διευθέτησις του Ιεχωβά καθώς είναι γραμμένο: «Παρεισήλθε δε ο νόμος δια να περισσεύση το αμάρτημα. Και όπου επερίσσευσεν η αμαρτία, υπερεπερίσσευσεν η χάρις· ίνα, καθώς εβασίλευσεν η αμαρτία δια του θανάτου, ούτω και η χάρις βασιλεύση δια της δικαιοσύνης εις ζωήν αιώνιον, δια Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών.»—Ρωμαίους 3:19· 5:20, 21.

¹⁶ Τι χαρά μπορούμε να έχωμε! Μολονότι η αμαρτία κυριαρχεί ακόμη σ’ εκείνους που ανήκουν σ’ αυτόν τον κόσμο, οδηγώντας σε θάνατο, όμως η παρ’ αξίαν χάρις μπορεί να βασιλεύη σ’ εμάς οδηγώντας σε ζωή. «Ούτω και σεις φρονείτε εαυτούς ότι είσθε νεκροί μεν κατά την αμαρτίαν, ζώντες δε εις τον Θεόν, δια Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών. Ας μη βασιλεύη λοιπόν η αμαρτία εν τω θνητώ υμών σώματι, ώστε κατά τας επιθυμίας αυτού να υπακούητε εις αυτόν· μηδέ παριστάνετε τα μέλη σας όπλα αδικίας εις την αμαρτίαν· αλλά παραστήσατε εαυτούς εις τον Θεόν ως ζώντας εκ νεκρών, και τα μέλη σας όπλα δικαιοσύνης εις τον Θεόν.»—Ρωμαίους 6:11-13.

17. Ποιες κατάλληλες ερωτήσεις όσον αφορά την πορεία της ενεργείας μας πρέπει να θέσωμε στον εαυτό μας;

¹⁷ Αγαπητέ αναγνώστα, πώς παριστάνετε τον εαυτό σας; Ποιος κανών ενεργείας κυβερνά τη ζωή σας; Είναι μια αρχή, μια εμμονή στη θεμελιώδη αλήθεια, ή ένα πάθος; Είναι υπακοή στις εντολές του Θεού ή ικανοποίησις της σαρκός; Έχετε αφιερώσει τη ζωή σας στον Ιεχωβά; Έχετε γευθή τη χαρά τού να παρακολουθήτε τακτικά τις εκκλησιαστικές συναθροίσεις και τις Γραφικές μελέτες των μαρτύρων του Ιεχωβά; Έχετε ωριμάσει ως το σημείο να παριστάνετε τον εαυτό σας για υπηρεσία, όπως οι τριακόσιοι του μικρού στρατεύματος του Γεδεών, για τους οποίους αναφέρεται, ‘και εστάθη έκαστος εν τω τόπω αυτού’; Είμεθα δούλοι είτε της αμαρτίας προς θάνατον είτε της υπακοής προς δικαιοσύνην.

18. Ποια εκλογή πρέπει να κάμωμε, και τι απαιτείται από μας για να είμεθα με το μέρος που νικά;

¹⁸ Πρέπει να εκλέξωμε μεταξύ του υποδουλωτού και του ελευθερωτού. Το να υποστηρίζωμε τα ψεύδη του Σατανά, το να ζούμε ανήθικα ή να ασκούμε ειδωλολατρία σημαίνει ότι υποστηρίζομε τη βασιλεία της αμαρτίας και του θανάτου και λαμβάνομε τον μισθό της. Το να υπηρετούμε τον Ιεχωβά μάς ελευθερώνει από τα δεσμά τώρα, και θα μας εξασφαλίση το χάρισμα του Θεού, την αιώνια ζωή. Θα συμμετάσχετε στην αναγγελία αυτής της απελευθερώσεως; Αν δεν το έχετε ήδη κάμει αυτό, ταχθήτε τώρα με το μέρος που νικά. Η καρποφορία μας στο παρελθόν συνίστατο από τα πράγματα εκείνα για τα οποία τώρα αισχυνόμεθα, διότι το τέλος των πραγμάτων εκείνων είναι θάνατος. «Αλλά τώρα ελευθερωθέντες από της αμαρτίας, και δουλωθέντες εις τον Θεόν, έχετε τον καρπόν σας εις αγιασμόν· το δε τέλος, ζωήν αιώνιον.» (Ρωμαίους 6:22) «Δι’ αυτού λοιπόν ας αναφέρωμεν πάντοτε εις τον Θεόν θυσίαν αινέσεως, τουτέστι, καρπόν χειλέων ομολογούντων το όνομα αυτού.» (Εβραίους 13:15) Τότε και εμείς επίσης θα είμεθα πεπεισμένοι ότι ούτε θάνατος ούτε ζωή, ούτε άγγελοι ούτε κυβερνήσεις, ούτε παρόντα ούτε μέλλοντα, ούτε δυνάμεις ούτε ύψωμα, ούτε βάθος, ούτε κάποια άλλη κτίσις δεν θα μπορέση να μας χωρίση από την αγάπη του Θεού την εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών.

19. Για να περιπατούμε στο φως, τι πρέπει να κάμωμε;

¹⁹ Η βασιλεία της αμαρτίας και του θανάτου υπήρξε μια σκοτεινή νύχτα κλαυθμού για την ανθρωπότητα. Η έναρξις της κυριαρχίας τής παρ’ αξίαν χάριτος ομοιάζει με το αυγάζον φως μιας νέας ημέρας. «Η νυξ προεχώρησεν, η δε ημέρα επλησίασεν· ας απορρίψωμεν λοιπόν τα έργα του σκότους, και ας ενδυθώμεν τα όπλα του φωτός.» «Πάντες σεις είσθε υιοί φωτός και υιοί ημέρας· δεν είμεθα νυκτός, ουδέ σκότους.» (Ρωμαίους 13:12· 1 Θεσσαλονικείς 5:5) Για να παραμείνωμε στο φως πρέπει να περιπατούμε με αδελφική αγάπη, τηρώντας τη νέα εντολή όπως μας νουθετεί ο απόστολος Ιωάννης, επειδή το σκότος παρέρχεται και το αληθινό φως ήδη φέγγει. (1 Ιωάννου 2:8) Το να εξακολουθούμε να περιπατούμε σ’ αυτό το φως μάς δίδει τη νίκη εναντίον της Βασιλείας της αμαρτίας.

20, 21. (α) Ποια κατηγορία έκαμε ο Διάβολος εναντίον του Ιεχωβά, και ποιος την απέδειξε ότι ήταν ψεύδος; (β) Ποιοι θα συμμετάσχουν με τον Χριστό Ιησού στο διεκδικητικό του έργο και στη νίκη του εναντίον της βασιλείας του θανάτου;

²⁰ Συλλογισθήτε τώρα για λίγες στιγμές τον τελικό θρίαμβο της παρ’ αξίαν χάριτος του Ιεχωβά εναντίον επίσης της βασιλείας του θανάτου. Ο Σατανάς, ο πρωτουργός της κακής θελήσεως, έφερε την κατηγορία ότι ο Ιεχωβά είναι αναξιόπιστος και ο λόγος του ανάξιος εμπιστοσύνης, υπήρξαν δε μάρτυρες τούτου όλα τα ουράνια κτίσματα. Ποιος επάνω στη γη θα ηρνείτο τον ισχυρισμόν αυτόν, θ’ απεδείκνυε τον Διάβολο ψεύτη και θα είχε τα προσόντα να γίνη ο καταστροφεύς του, δικαιώνοντας έτσι τον λόγον και το όνομα του Ιεχωβά; Αυτός δεν ήταν ο πρώτος Αδάμ, διότι ενώθηκε στη συνωμοσία για να ονειδίση τον Δημιουργό. Τούτο δεν άφησε κανέναν τέλειον άνθρωπον στη γη για να αναλάβη την υπόθεσι του Ιεχωβά. Με την παρ’ αξίαν όμως χάριν του Ιεχωβά ο ‘Υιός του ανθρώπου’ ήλθε στη γη και απέκτησε τα προσόντα ως ο δεύτερος Αδάμ. «Ούτως είναι και γεγραμμένον, Ο πρώτος ανθρωπος Αδάμ. “έγεινεν εις ψυχήν ζώσαν” ο έσχατος Αδάμ εις πνεύμα ζωοποιούν· Ο πρώτος άνθρωπος είναι εκ της γης, χοϊκός· ο δεύτερος άνθρωπος ο Κύριος εξ ουρανού.» (1 Κορινθίους 15:45, 47) «Γινώσκοντες ότι ο Χριστός αναστάς εκ νεκρών, δεν αποθνήσκει πλέον· θάνατος αυτόν δεν κυριεύει πλέον.» «Τον οποίον ο Θεός ανέστησε, λύσας τας ωδίνας του θανάτου, διότι δεν ήτο δυνατόν να κρατήται υπ’ αυτού.» (Ρωμαίους 6:9· Πράξεις 2:24) Ο Χριστός απέδειξε τον Διάβολο ψεύτη, και απέκτησε τα προσόντα ως ο δεύτερος Αδάμ. Η μεγαλειότης του νόμου του Ιεχωβά δεν μπορούσε να τον κρατή στο θάνατο, αφού ήταν αθώος, και συνεπώς ο Θεός τον ήγειρε ως εκείνον ο οποίος δια του θανάτου απεδείχθη άξιος να καταστρέψη τον έχοντα το κράτος του θανάτου, δηλαδή, τον Διάβολο. Νικηφόρος ο Χριστός αναφωνεί, «Ιδού, είμαι ζων εις τους αιώνας των αιώνων· αμήν και έχω τα κλειδία του άδου και του θανάτου.»—Εβραίους 2:14· Αποκάλυψις 1:18.

²¹ Σημειώστε πώς ο Θεός έκαμε φιλάγαθη διευθέτησι για να συμμετάσχουν και άλλοι με τον Χριστό στο έργο της διεκδικήσεως. Ο απόστολος Παύλος, μιλώντας για την ελπίδα της αναστάσεως των πιστών κεκλημένων 144.000 καθιερωμένων υφιερέων, λέγει: «Όταν δε το φθαρτόν τούτο ενδυθή αφθαρσίαν και το θνητόν τούτο ενδυθή αθανασίαν, τότε θέλει γείνει ο λόγος ο γεγραμμένος “Κατεπόθη ο θάνατος εν νίκη.” “Πού, θάνατε, το κέντρον σου; πού, άδη, η νίκη σου;”» (1 Κορινθίους 15:54, 55) Αυτοί κερδίζουν τη νίκη δια του Ιησού Χριστού, και ο Σατανάς σύντομα θα συντριβή κάτω από τα πόδια των. Νίκη δια του Χριστού θα είναι επίσης η μερίς των ατόμων καλής θελήσεως, των πιστών άλλων προβάτων που έχουν την ελπίδα αιωνίου ζωής επάνω στη γη. Είτε με ανάστασι είτε με το να περάσουν τώρα ζωντανοί μέσα από τον Αρμαγεδδώνα για να ζήσουν για πάντα στο νέο κόσμο, δική τους είναι μια νίκη εναντίον του θανάτου, διότι συμμετέχουν στις ευλογίες της αιωνίου Βασιλείας. «Και ο θάνατος δεν θέλει υπάρχει πλέον· ούτε πένθος, ούτε κραυγή, ούτε πόνος δεν θέλουσιν υπάρχει πλέον· διότι τα πρώτα παρήλθον.» (Αποκάλυψις 21:4) Η βασιλεία του θανάτου θ’ αντικατασταθή από την βασιλεία της ζωής παντοτινά, όταν τελειώση η τελική δοκιμασία του ανθρωπίνου γένους