Κεφάλαιο 9
Η Νέα Τάξις που Υποστηρίζεται από το Άγιον Πνεύμα
1. Παρά το εδάφιο Εκκλησιαστής 1:9, γιατί η επικείμενη τάξις που υποστηρίζεται από το άγιο πνεύμα θα είναι κάτι πραγματικά νέο;
Όταν μιλούμε για μια επικείμενη τάξι που υποστηρίζεται από το άγιο πνεύμα, μπορούμε πραγματικά να πούμε: «Ιδέ, τούτο είναι νέον.» Ακόμη και ο σοφός Βασιλεύς Σολομών δεν θα μπορέση να εφαρμόση σ’ αυτήν τον γνωστό κανόνα του: «Δεν είναι ουδέν νέον υπό τον ήλιον.» (Εκκλησιαστής 1:9, 10) Τα λόγια του Σολομώντος αποδείχθηκαν αληθινά ως τώρα, όσον αφορά το πρότυπο της ζωής του ανδρός και της γυναικός και την άνοδο και πτώσι των ανθρωποποιήτων κυβερνήσεων. Αλλά η τάξις των πραγμάτων που θα φέρη ο Δημιουργός του ουρανού και της γης σε λίγο καιρό θα είναι πράγματι κάτι νέο, κάτι που δεν έχει ποτέ ξανασυμβή σ’ όλη την ανθρώπινη ιστορία.
2. Γιατί πρέπει ν’ αναμένεται ότι το άγιο πνεύμα θα είναι πίσω από την υποσχεμένη νέα τάξι;
2 Το άγιο πνεύμα θα είναι πίσω από την επερχόμενη νέα τάξι. Και γιατί όχι; Ήταν πίσω από τη συγγραφή της Αγίας Γραφής και αυτό ακριβώς το θεόπνευστο βιβλίο σχεδόν υπερχειλίζει από τα αγαθά νέα για την ειρηνική νέα τάξι που θα ιδρυθή χάριν της βεβαρυμένης από ταλαιπωρίες ανθρωπότητος. Όταν τελικά εισαχθή η νέα τάξις μέσα σ’ αυτή τη γενεά, όλοι όσοι θα την απολαύσουν θα πουν χαρούμενοι: «Τούτο είναι νέον.» Ο παντοδύναμος Θεός, ο Ιεχωβά, θ’ αποδειχθή πιστός την υπόσχεσί του προς την ανθρωπότητα: «Ιδού, κάμνω νέα τα πάντα.»—Αποκάλυψις 21:5.
3. (α) Ποια είναι τα νέα πράγματα για τα οποία ομιλεί το βιβλίο της Αποκαλύψεως; (β) Γιατί η νέα τάξις του Θεού δεν θα είναι ένα «επίρραμμα;»
3 Η Αποκάλυψις, το τελευταίο βιβλίο της Αγίας Γραφής, ομιλεί για νέα πράγματα, για «όνομα νέον,» για«νέαν ωδήν,» για «ουρανόν νέον και γην νέαν» και για τη «Νέαν Ιερουσαλήμ.» (Αποκάλυψις 2:17· 3:12· 5:9· 14:3· 21:1, 2) Αυτά είναι χαροποιά πράγματα για τα οποία μπορούμε να σκεπτώμεθα και να μιλούμε. Και όταν ένα άτομο εκτιμά τη φύσι των νέων πραγμάτων που επιφυλάσσονται για το ανθρώπινο γένος, αυτό τον υποκινεί να ψάλλη στον Ιεχωβά «άσμα νέον.» (Ψαλμός 96:1· 98:1· 144:9· 149:1) Η νέα τάξις Του δεν αποτελεί ένα επίρραμμα, μια επισκευή της παλαιάς τάξεως του ανθρωπίνου γένους, μια προσπάθεια διαφυλάξεως της παλαιάς τάξεως όσο είναι δυνατόν με απλή προσθήκη μερικών νέων χαρακτηριστικών σ’ αυτήν, για την οποία θα χρησιμοποιηθή η παλαιά τάξις του ανθρώπου ως βάσις. Αυτό δεν θα έφερνε ποτέ καλά αποτελέσματα. Ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός είπε:
«Ουδείς βάλλει επίρραμμα ιματίου νέου επί ιμάτιον παλαιόν· ει δε μη, και το νέον σχίζει και με το παλαιόν δεν συμφωνεί το επίρραμμα το από του νέου. Και ουδείς βάλλει οίνον νέον εις ασκούς παλαιούς· ει δε μη, ο νέος οίνος θέλει σχίσει τους ασκούς, και αυτός θέλει εκχυθή και οι ασκοί θέλουσι φθαρή· αλλά πρέπει να βάλληται ο νέος οίνος εις ασκούς νέους.»—Λουκάς 5:36-38.
4. Γιατί η παλαιά ανοικοδομημένη Ιερουσαλήμ δεν θα παίξη κανένα ρόλο στη Νέα Τάξι;
4 Σύμφωνα μ’ αυτή την παραβολή, εκείνα που προείπε ο Θεός για την ανθρωπότητα θα είναι εντελώς νέα. Η αρχαία Ιερουσαλήμ στη Μέση Ανατολή δεν θα υπάρχη εκεί. Όταν ο Θεός εξετέλεσε τη δυσμενή κρίσι του στο έτος 70 μ.Χ., επέτρεψε να καταστραφή η Ιερουσαλήμ των ημερών του Ιησού. Η Ιερουσαλήμ που έχει οικοδομηθή από τότε δεν οικοδομήθηκε με την εντολή Του, ούτε από τον επιδοκιμασμένο λαό του. (Ιωάννης 4:21) Η Νέα Ιερουσαλήμ είναι η Ιερουσαλήμ που μας ενδιαφέρει! Αυτή δεν θα είναι μια πόλις εδώ στη γη, στη θέσι της αρχαίας Ιερουσαλήμ. Η Νέα Ιερουσαλήμ θα είναι ουράνια. Αυτό που έχομε να κάνωμε είναι να εξετάσωμε την περιγραφή που μας δίδεται στην Αποκάλυψι 21:9 έως 22:3, και θα παρατηρήσωμε εκεί ότι, λόγω των διαστάσεων και των χαρακτηριστικών της, ποτέ δεν θα μπορούσε να περιορισθή στον χώρο της αρχαίας Ιερουσαλήμ. Στη θεόπνευστη περιγραφή, η Νέα Ιερουσαλήμ καλείται ‘η νύμφη, η γυνή του Αρνίου.’
5. Με τι παρομοιάζεται η Νέα Ιερουσαλήμ και πώς αυτό αντιστοιχεί με τη γλώσσα του εδαφίου Ζαχαρίας 9:9;
5 «Είδον,» λέγει ο απόστολος Ιωάννης, «την νέαν Ιερουσαλήμ καταβαίνουσαν από του Θεού εκ του ουρανού, ητοιμασμένην ως νύμφην κεκοσμημένην δια τον άνδρα αυτής.» (Αποκάλυψις 21:2) Ακριβώς όπως εδώ η Νέα Ιερουσαλήμ παρομοιάζεται με μια γυναίκα, μια νύμφη ή σύζυγο, έτσι και η αρχαία Ιερουσαλήμ παρωμοιάζεται με γυναίκα. Παραδείγματος χάριν, όταν ο Ιησούς εισήλθε στην Ιερουσαλήμ την ενάτη μέρα του μηνός Νισάν (27 Μαρτίου), του έτους 33 μ.Χ. σαν να ήταν ο υποδειχθείς βασιλεύς που μετέβαινε για τη στέψι του, επαλήθευσε η προφητεία του Ζαχαρία 9:9: «Χαίρε σφόδρα, θύγατερ Σιών· αλάλαζε, θύγατερ Ιερουσαλήμ· ιδού, ο βασιλεύς σου έρχεται προς σε· . . . καθήμενος επί όνου και επί πώλου υιού υποζυγίου.»—Ματθαίος 21:4, 5.
6. Πώς αντιπαραβάλλεται η Νέα Ιερουσαλήμ με την αρχαία πόλι ως προς την ομορφιά και πώς αυτή ‘καταβαίνει από του Θεού εκ του ουρανού;’
6 Η αρχαία επίγειος Ιερουσαλήμ εκαλείτο «η πόλις, περί της οποίας ελέγετο, Η εντέλεια της ωραιότητος.» (Θρήνοι 2:15· Ψαλμός 48:1, 2· 50:2) Ωστόσο, σε ωραιότητα και δόξα, ποτέ δεν θα μπορούσε να αντιπαραβληθή με την ουράνια Νέα Ιερουσαλήμ. Η ένδοξη αυτή νέα πόλις ‘καταβαίνει από του Θεού εκ του ουρανού.’ Με ποια έννοια; Με την έννοια ότι αυτό το νέο κυβερνητικό σώμα προέρχεται από τον Θεό και επεκτείνει τη δύναμι και την εξουσία του από τον ουρανό προς τη γη για το αιώνιο αγαθό της ανθρωπότητος.—Αποκάλυψις 21:2.
7. Με ποια έννοια η αγία πόλις, η Νέα Ιερουσαλήμ, είναι η ‘γυνή του Αρνίου’;
7 Με ποια έννοια η Αγία πόλις είναι ‘η νύμφη, η γυνή του Αρνίου;’ Αυτή αποτελείται από την εκκλησία των κεχρισμένων μαθητών του Χριστού, των συγκληρονόμων του στη Μεσσιανική βασιλεία. (Εφεσίους 5:25-27· 2 Κορινθίους 11:2· Αποκάλυψις 19:7, 8· 22:17) Σχετικά με τον καθένα απ’ αυτούς, ο ενδοξασμένος Ιησούς είπε: «Θέλω γράψει επ’ αυτόν το όνομα του Θεού μου και το όνομα της πόλεως του Θεού μου, της νέας Ιερουσαλήμ, ήτις καταβαίνει εκ του ουρανού από του Θεού μου, και το όνομά μου το νέον.» (Αποκάλυψις 3:12) Τα μέλη της ‘νύμφης’ είναι πνευματικοί Ισραηλίται, στη νέα διαθήκη, και ο αριθμός των είναι 144.000. Ο Ιησούς Χριστός τούς οικοδομεί επάνω στον εαυτό του ως την ‘πέτρα,’ και οι δώδεκα απόστολοί του στηρίζονται σ’ αυτόν ως συμπληρωματικοί θεμέλιοι λίθοι.—Ματθαίος 16:18· Αποκάλυψις 7:4-8· 14:1-5· 21:14.
8. Γιατί οι 144.000 συγκληρονόμοι του Χριστού θα είναι ένα σώμα αρχόντων εντελώς καινούργιο;
8 Οι 144.000 συγκληρονόμοι με τον ουράνιο Νυμφίο Ιησού Χριστό δεν θα συμπεριλαμβάνουν πολιτικούς του κόσμου, ούτε και πολιτικούς και εκκλησιαστικούς βασιλείς που έχουν βασιλεύσει στον Χριστιανικό κόσμο. Αυτοί αποτελούν ένα διακεκριμένο σώμα αρχόντων, κάτι εντελώς καινούργιο. Επειδή δεν είναι πια ανθρωπίνης φύσεως, έχουν τη ‘θεία φύσι.’ Είναι ένα «νέον κτίσμα.» (2 Πέτρου 1:4· 2 Κορινθίους 5:17) Αυτοί εξεπλήρωσαν τις απαιτήσεις που χρειάζονται για να εισέλθη στην ουράνια βασιλεία ένας μαθητής στη γη. Αυτοί ‘αναγεννήθηκαν’, «εγεννήθησαν εξ ύδατος και πνεύματος,» «ουχί εξ αιμάτων ουδέ εκ θελήματος σαρκός ουδέ εκ θελήματος ανδρός, αλλ’ εκ του Θεού εγεννήθησαν.» (Ιωάννης 1:12, 13· 3:3, 5) Στην επιστολή προς Ρωμαίους 6:5, 8 διαβάζομε τα εξής για τους αναγεννημένους από το πνεύμα μαθητάς του Χριστού: «Εάν εγείναμεν σύμφυτοι με αυτόν κατά την ομοιότητα του θανάτου αυτού, θέλομεν είσθαι και κατά την ομοιότητα της αναστάσεως. Εάν δε απεθάνομεν μετά του Χριστού, πιστεύομεν ότι και θέλομεν συζήσει μετ’ αυτού.»
9. Τι είδους ήταν η ανάστασις του Χριστού, με την ομοιότητα της οποίας αναστάσεως θα ενωθούν μ’ αυτόν οι 144.000 συγκληρονόμοι του;
9 Ποια είναι ‘η ομοιότης της αναστάσεως αυτού’; Ας δούμε. Πώς αναστήθηκε ο Χριστός; Στην επιστολή 1 Πέτρου 3:18 μας λέγονται τα εξής: «Ο Χριστός άπαξ έπαθε δια τας αμαρτίας, ο δίκαιος υπέρ των αδίκων, δια να φέρη ημάς προς τον Θεόν, θανατωθείς μεν κατά την σάρκα, ζωοποιηθείς δε δια του πνεύματος.»
10. (α) Ποιος ήταν ο σκοπός του Θεού καθώς ‘ετοίμαζε’ ένα σαρκικό σώμα για τον Υιό του Ιησού στη γη; (β) Για να ζήση πάλι ο Ιησούς αφού ‘εθανατώθη κατά την σάρκα,’ σχετικά με τις αμαρτίες, πώς θα έπρεπε ν’ αναστηθή;
10 Ο Θεός, αποστέλλοντας τον Υιό του «με ομοίωμα σαρκός αμαρτίας» τον εταπείνωσε, κάνοντάς τον, «ολίγον τι κατώτερον των αγγέλων.» (Ρωμαίους 8:3· Εβραίους 2:7-9· Ψαλμός 8:5) Αλλά ο Θεός δεν προώρισε τον μονογενή του Υιό να μείνη για πάντα ένα πλάσμα από σάρκα και αίμα, κατώτερος των ουρανίων αγγέλων. Ο Θεός είχε σκοπό να τον δοξάση πολύ περισσότερο από τους αγγέλους λόγω της πιστότητός του μέχρι θανάτου ως προς τη σάρκα. Έτσι, το τέλειο ανθρώπινο σώμα που ‘ητοίμασε’ θαυματουργικά ο Θεός για τον Ιησού στη γη, ήταν το σώμα που προσέφερε ο Ιησούς στον Θεό για πάντα ως θυσία. Δόθηκε για να μπορή η ανθρωπότης να τρέφεται απ’ αυτό σαν από άρτο· ακριβώς όπως είπε ο Ιησούς: «Ο άρτος δε, τον οποίον εγώ θέλω δώσει, είναι η σαρξ μου, την οποίαν εγώ θέλω δώσει υπέρ της ζωής του κόσμου.» (Εβραίους 10:1-10· Ιωάννης 6:51) Ο Ιησούς, λοιπόν, αφού ‘εθανατώθη κατά την σάρκα,’ αν επρόκειτο ν’ αναστηθή και πάλι, έπρεπε ‘να ζωοποιηθή δια του πνεύματος’ ως ένας ουράνιος πνευματικός Υιός του Θεού.
11. Για να λάβουν οι αναγεννημένοι από το πνεύμα μαθηταί του Χριστού την ομοιότητα της αναστάσεώς του, σε τι πρέπει να ‘ζωοποιηθούν’ και πώς αυτό εναρμονίζεται με τα εδάφια 1 Κορινθίους 15:42-54;
11 Όπως και ο Ιησούς Χριστός, έτσι και οι αναγεννημένοι από το πνεύμα μαθηταί του, πρέπει να είναι ‘πιστοί μέχρι θανάτου’ κατά τη σάρκα. (Αποκάλυψις 2:10) Για να ενωθούν μ’ αυτόν «κατά την ομοιότητα της αναστάσεως αυτού,» και αυτοί επίσης όπως εκείνος, πρέπει ‘να ζωοποιηθούν δια του πνεύματος’ ως πνευματικές υπάρξεις. Στην επιστολή 1 Κορινθίους 15:42-54, διαβάζομε τα εξής για το είδος της αναστάσεώς των:
«Σπείρεται εν φθορά, ανίσταται εν αφθαρσία· σπείρεται εν ατιμία, ανίσταται εν δόξη· σπείρεται εν ασθενεία, ανίσταται εν δυνάμει· σπείρεται σώμα ζωικόν, ανίσταται σώμα πνευματικόν. Είναι σώμα ζωικόν, και είναι σώμα πνευματικόν. Ούτως είναι και γεγραμμένον· Ο πρώτος άνθρωπος Αδάμ έγεινεν εις ψυχήν ζώσαν· ο έσχατος Αδάμ εις πνεύμα ζωοποιούν. Πλην ουχί πρώτον το πνευματικόν, αλλά το ζωικόν, έπειτα το πνευματικόν. Ο πρώτος άνθρωπος είναι εκ της γης χοϊκός, ο δεύτερος άνθρωπος εξ ουρανού. Οποίος ο χοϊκός, τοιούτοι και οι χοϊκοί, και οποίος ο επουράνιος, τοιούτοι και οι επουράνιοι· και καθώς εφορέσαμεν την εικόνα του χοϊκού, θέλομεν φορέσει και την εικόνα του επουρανίου.
«Τούτο δε λέγω, αδελφοί, ότι σαρξ και αίμα βασιλείαν Θεού δεν δύνανται να κληρονομήσωσιν, ουδέ η φθορά κληρονομεί την αφθαρσίαν. Ιδού, μυστήριον λέγω προς εσάς· πάντες μεν δεν θέλομεν κοιμηθή, πάντες όμως θέλομεν μεταμορφωθή, εν μια στιγμή, εν ριπή οφθαλμού, εν τη εσχάτη σάλπιγγι· διότι θέλει σαλπίσει, και οι νεκροί θέλουσιν αναστηθή άφθαρτοι, και ημείς θέλομεν μεταμορφωθή. Διότι πρέπει το φθαρτόν τούτο να ενδυθή αφθαρσίαν και το θνητόν τούτο να ενδυθή αθανασίαν. Όταν δε το φθαρτόν τούτο ενδυθή αφθαρσίαν και το θνητόν τούτο ενδυθή αθανασίαν, τότε θέλει γείνει ο λόγος ο γεγραμμένος· Κατεπόθη ο θάνατος εν νίκη.»
ΜΙΑ ΝΕΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ
12. (α) Αφού η ανάστασις των 144.000 είναι κατά την ομοιότητα της αναστάσεως του Χριστού, επομένως τι είδους ανάστασι είχε ο Χριστός; (β) Γιατί πρόκειται για μια νέα ανάστασι, και τι είναι αυτό που την κάνει ‘πρώτη ανάστασι;’
12 Αυτή η ανάστασις σε αφθαρσία και αθανασία με ‘πνευματικό σώμα’ είναι αυτό που το εδάφιο προς Ρωμαίους 6:5 αποκαλεί ‘ομοιότητα της αναστάσεως αυτού.’ Αυτό σημαίνει ότι ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός είχε μια τέτοια ανάστασι, όχι σε ζωή μ’ ένα φυσικό σώμα που είναι φθαρτό και θνητό και κατώτερο από τους αγγέλους, αλλά μ’ ένα πνευματικό σώμα και σαν ένα «πνεύμα ζωοποιούν.» (1 Κορινθίους 15:45) Τώρα καταλαβαίνομε γιατί ο Ιησούς, μετά την ανάστασί του, έπρεπε να υλοποιήται με ανθρώπινα σώματα και υλικά ενδύματα για να κάνη τον εαυτό του ορατό στους μαθητάς του στη διάρκεια των σαράντα ημερών, ως την ανάληψί του και πάλι στον ουρανό. Πρόκειται πραγματικά για μια νέα ανάστασι, μια ανάστασι αόρατη σε ανθρώπινα μάτια. Αυτή έχει προηγηθή από την επικείμενη ανάστασι της ανθρωπότητος γενικά. Είναι επίσης μια ανάστασι πρωτίστης σπουδαιότητος. Γι’ αυτό, και λέγεται ‘πρώτη ανάστασις.’ Είναι αυτή που ο απόστολος Παύλος ονομάζει «εξανάστασιν.» Οι 144.000 συγκληρονόμοι του Χριστού μετέχουν σ’ αυτήν. (Φιλιππησίους 3:11) Αυτοί είναι εκείνοι που μνημονεύονται στην Αποκάλυψι 20:4-6:
«Έζησαν και εβασίλευσαν μετά του Χριστού τα χίλια έτη. . . . Αύτη είναι η ανάστασις η πρώτη. Μακάριος και άγιος όστις έχει μέρος εις την πρώτην ανάστασιν· επί τούτων ο θάνατος ο δεύτερος δεν έχει εξουσίαν, αλλά θέλουσιν είσθαι ιερείς του Θεού και του Χριστού και θέλουσι βασιλεύσει μετ’ αυτού χίλια έτη.»
13. Τι είδους κυβερνητική οργάνωσι θα παράσχη αυτή η πρώτη ανάστασις για το καλό της ανθρωπότητος και πώς αυτό αναγράφεται στην επιστολή 2 Πέτρου 3:13;
13 Έτσι, τα μέλη της ‘νύμφης, της γυναικός του Αρνίου,’ λαμβάνουν πείρα του ιδίου είδους αναστάσεως που εδοκίμασε και ο Νυμφίος, ο Ιησούς Χριστός. Διαλάμπει στην εκτίμησί μας το τι ακριβώς θα παραγάγη αυτή η ανάστασις; Προμηθεύει ένα σώμα αφθάρτων, αθανάτων αρχόντων, για το καλό όλης της ανθρωπότητος. Κανείς από τους ανθρωπίνους επίγειους άρχοντες δεν είχε ποτέ αθανασία. (1 Τιμόθεον 6:15, 16) Ο Ιησούς Χριστός και οι 144.000 συμβασιλείς και συνιερείς του, θα υπερτερήσουν σε βαθμό από οποιαδήποτε επίγεια κυβέρνησι που είχε το ανθρώπινο γένος στη διάρκεια των έξη χιλιάδων ετών της υπάρξεώς του. Θα είναι το καλύτερο και υψηλότερο είδος κυβερνήσεως που θα δώση ο Θεός στο ανθρώπινο γένος. Θα εκτοπίση όλες τις ανθρώπινες κυβερνήσεις τις οποίες εχειρίσθη ο Σατανάς ή Διάβολος και οι δαίμονές του. Ο Θεός θα τη χρησιμοποιήση για να εισαγάγη στη γη τη νέα τάξι του, διότι θα υπάρξουν νέοι κυβερνητικοί ‘ουρανοί.’—2 Πέτρου 3:13.
14. (α) Τι θα συμβή στους παρόντας παλαιούς ουρανούς του ανθρωπίνου γένους; (β) Με ποια έννοια η νέα κυβέρνησις θα είναι ουρανοί κατά έναν πραγματικό τρόπο;
14 Οι ανθρωποποίητοι κυβερνητικοί ‘ουρανοί’ πρέπει να παρέλθουν, μαζί με τον αόρατο υποστηρικτή των, τον Σατανά ή Διάβολο, τον ‘άρχοντα του κόσμου τούτου.’ (Ιωάννης 12:31) Αυτοί πλησιάζουν στην καταστροφή των στη ‘μεγάλη θλίψι’ που θα φθάση στο αποκορύφωμα της καταστρεπτικής ορμής της στον Αρμαγεδδώνα, οπότε «ο πόλεμος της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος» θα καταλήξη σε κορυφαία νίκη του Ιεχωβά, του Κυριάρχου των ουρανών και της γης. (Αποκάλυψις 16:14-16· 19:11-21· Δανιήλ 2:44) Οι νέοι κυβερνητικοί ‘ουρανοί’ θ’ αναλάβουν αναμφισβήτητη δύναμι και εξουσία. Αυτοί θα είναι ουράνιοι, όχι απλώς με συμβολική σημασία, αλλά με πραγματική σημασία, διότι θ’ αποτελούνται από πνευματικούς άρχοντας που έχουν τη ‘θεία φύσι’ και είναι αθάνατοι, άφθαρτοι.(2 Πέτρου 1:4) Ευλογητοί θα είναι οι οφθαλμοί μας όταν δούμε στην πραγματικότητα εκείνα που είδε ο απόστολος Ιωάννης σε όρασι. Η περιγραφή του Ιωάννη είναι πολύ ελκυστική:
«Και είδον ουρανόν νέον και γην νέαν· διότι ο πρώτος ουρανός και η πρώτη γη παρήλθε, και η θάλασσα δεν υπάρχει πλέον. Και εγώ ο Ιωάννης είδον την πόλιν την αγίαν, την νέαν Ιερουσαλήμ καταβαίνουσαν από του Θεού εκ του ουρανού, ητοιμασμένην ως νύμφην κεκοσμημένην δια τον άνδρα αυτής. Και ήκουσα φωνήν μεγάλην εκ του ουρανού, λέγουσαν· Ιδού, η σκηνή του Θεού μετά των ανθρώπων, και θέλει σκηνώσει μετ’ αυτών, και αυτοί θέλουσιν είσθαι λαοί αυτού, και αυτός ο Θεός θέλει είσθαι μετ’ αυτών Θεός αυτών· και θέλει εξαλείψει ο Θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών, και ο θάνατος δεν θέλει υπάρχει πλέον, ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος δεν θέλουσιν υπάρχει πλέον· διότι τα πρώτα παρήλθον.»—Αποκάλυψις 21:1-4.
ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΙ ΤΟΝ ΒΑΣΙΛΕΑ ΤΗΣ ΓΡΑΜΜΗΣ ΤΟΥ ΔΑΒΙΔ
15, 16. (α) Ποια ήταν η φυσική πηγή του Δαβίδ και της βασιλικής του γραμμής στον Ισραήλ; (β) Πώς εκείνη η φυσική πηγή έγινε ως ένας κορμός δένδρου με το ρίζωμά του και σε ποιον η φυσική εκείνη πηγή έφθασε στον αντικειμενικό της απόγονο;
15 Λίγο αργότερα στην όρασι του Ιωάννου, ο ουράνιος Νυμφίος Ιησούς Χριστός είπε: «Εγώ είμαι η ρίζα και το γένος του Δαβίδ, ο αστήρ ο λαμπρός και ορθρινός.» (Αποκάλυψις 22:16) Ο πατήρ του Βασιλέως Δαβίδ ήταν ο Ιεσσαί, από την Βηθλεέμ και από τη φυλή του Ιούδα. Ο Ιησούς λοιπόν ήταν απόγονος του Ιεσσαί μέσω του Δαβίδ. Επίσης, ο Ιεσσαί ήταν η φυσική πηγή του Βασιλέως Δαβίδ και της Δαβιδικής γραμμής των βασιλέων του Ισραήλ.
16 Η Δαβιδική βασιλεία ήταν σαν ένα δένδρο με τη βάσι και τις ρίζες του στον πατέρα του Δαβίδ, τον Ιεσσαί. Στο έτος 607 π.Χ., όταν έγινε η καταστροφή της Ιερουσαλήμ και η εκθρόνισις του βασιλέως και η μεταφορά του στη Βαβυλώνα, εκείνο το βασιλικό δένδρο εκόπη. Η Δαβιδική βασιλεία ποτέ δεν αποκατεστάθηκε στην Ιερουσαλήμ. Εκείνο που απέμεινε ήταν σαν ένας κορμός δένδρου με τις διακλαδώσεις των ριζών του. Αυτό εξεικόνιζε τον πατέρα του Δαβίδ τον Ιεσσαί. Ο Ιεσσαί είχε μείνει χωρίς απόγονο ως ενεργό βασιλέα του Ισραήλ. Αλλά υπήρχε ακόμη ζωτικότης σ’ εκείνον τον κορμό του δένδρου και τις ρίζες του, διότι η γενεαλογική γραμμή του Ιεσσαί μέσω του Βασιλέως Δαβίδ συνεχίζεται ακόμη. Έφθασε στο αντικειμενικό του μέλος, στον Μεσσία Ιησού.
17. (α) Πώς ο Ιησούς Χριστός αναζωογόνησε τη βασιλεία που είχε την πηγή της στον Ιεσσαί; (β) Πότε εκείνη η βασιλεία ανήλθε στην εξουσία και ποια δύναμις ενεργοποιεί τον Βασιλέα που είναι απόγονος του Ιεσσαί μέσω του Δαβίδ;
17 Ο Ιησούς, που γεννήθηκε από την Ιουδαία παρθένο Μαρία στη Βηθλεέμ, έγινε σαν μια «ράβδος» από τον κορμό του Ιεσσαί και σαν ένας «κλάδος» από τις ρίζες του Ιεσσαί. Ως τέτοιος, μπορούσε να αναζωογονήση το βασίλειο που εβασίζετο στον Ιεσσαί, τον πατέρα των βασιλέων του Ισραήλ. Όταν ο Ιεχωβά Θεός έχρισε τον Ιησού με άγιο πνεύμα, αυτή η συμβολική «ράβδος» ή ο «κλάδος» έγινε ο Υποδειχθείς Βασιλεύς της Δαβιδικής βασιλείας. Στο τέλος των Καιρών των Εθνών στο έτος 1914, ο Θεός τον ενεθρόνισε ως Βασιλέα στον ουρανό. Το εδάφιο Ησαΐας 11:1-5 (ΜΝΚ) λέγει τα εξής σχετικά με τη δράσι του:
«Και θέλει εξέλθει ράβδος εκ του κορμού του Ιεσσαί, και κλάδος θέλει αναβή εκ των ριζών αυτού και το πνεύμα του Ιεχωβά θέλει αναπαυθή επ’ αυτόν, πνεύμα σοφίας και συνέσεως, πνεύμα βουλής και δυνάμεως, πνεύμα γνώσεως και φόβου του Ιεχωβά· και θέλει κάμει αυτόν οξύνουν εις τον φόβον του Ιεχωβά.
«Ώστε δεν θέλει κρίνει κατά την θεωρίαν των οφθαλμών αυτού ουδέ θέλει ελέγχει κατά την ακρόασιν των ωτίων αυτού· αλλ’ εν δικαιοσύνη θέλει κρίνει τους πτωχούς, και εν ευθύτητι θέλει υπερασπίζεσθαι τους ταπεινούς της γης· και θέλει πατάξει την γην εν τη ράβδω του στόματος αυτού, και δια της πνοής των χειλέων αυτού θέλει θανατώνει τον ασεβή. Και δικαιοσύνη θέλει είσθαι η ζώνη της οσφύος αυτού και πίστις η ζώνη των πλευρών αυτού.»
18. (α) Πώς ο συμβολικός «κλάδος» κτυπά τη γη με τη ράβδο του στόματός του; (β) Πώς αυτός θανατώνει τους ασεβείς με το πνεύμα των χειλέων του;
18 Στη διάρκεια της επικείμενης ‘μεγάλης θλίψεως’ η συμβολική «ράβδος εκ του κορμού του Ιεσσαί» πραγματικά «θέλει πατάξει την γην εν τη ράβδω του στόματος αυτού.» Βασιλικές διαταγές που θα προέρχωνται από το στόμα του θα γίνουν σαν μια ράβδος που θρυμματίζει την επίγεια κοινωνική διάταξι του ανθρωπίνου γένους, την παλαιά τάξι πραγμάτων. Οι εντολές του είναι δυνατές, επείγουσες, διεγείρουν σε δράσι και προωθούνται από τα χείλη του με θανατηφόρο αποτέλεσμα για τους πείσμονας επίγειους εχθρούς του.
19. Πώς ο Βασιλεύς, υποστηριζόμενος από το πνεύμα του Θεού, ελευθερώνει για πάντα τους πράους και τους ταπεινούς από τον ασεβή καταδυνάστη;
19 Αυτή η ομιλία που γίνεται με το κύρος ενός εκτελεστού εναντίον πονηρών εχθρών, αντιστοιχεί με την ‘κοπτερά ρομφαία’ που εικονίζεται να εξέρχεται από το στόμα του Βασιλέως «δια να κτυπά με αυτήν τα έθνη· και αυτός θέλει ποιμάνει αυτούς εν ράβδω σιδηρά.» (Αποκάλυψις 19:11-15) Ο Μεσσιανικός βασιλεύς το πράττει αυτό υποστηριζόμενος από το πνεύμα του Ιεχωβά και ελευθερώνει τους πράους και ταπεινούς της γης. Όταν βασιλεύση με τους 144.000 συμβασιλείς του, δεν θα επιτρέψη στους ασεβείς καταδυνάστας ν’ αναλάβουν πάλι την εξουσία στη γη.
20. Στα εδάφια Ησαΐας 11:10-12 τίνων η ανασυγκρότησις προελέχθη, σε τι αυτοί ανασυγκροτούνται και κάτω από ποιες περιστάσεις;
20 Αφότου ενθρονίσθηκε στους ουρανούς στο τέλος των Καιρών των Εθνών, στο 1914, ο συμβολικός «κλάδος» από τις ρίζες του Ιεσσαί εχρησίμευσε για την εκπλήρωσι ενός ακόμη μέρους της προφητείας του Ησαΐα, στο 11ο κεφάλαιο. Αυτός επέφερε την ανασυγκρότησι του υπολοίπου των κεχρισμένων συγκληρονόμων του από όλα τα μέρη της γης στα οποία ήσαν διασκορπισμένοι λόγω διωγμού στη διάρκεια του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου και μετά απ’ αυτόν. Αυτός τους έφερε σ’ έναν πνευματικό παράδεισο, όπου απολαμβάνουν ειρήνη και αρμονία με τον Θεό και παράγουν με αφθονία τον ‘καρπόν του πνεύματος.’ (Γαλάτας 5:22, 23) Η θηριωδία του κόσμου εξαλείφεται! (Ησαΐας 11:6-9) Ο Ησαΐας απέβλεπε στην ανασυγκρότησι και αποκατάστασι του πνευματικού Ισραήλ, και είπε:
«Και εν εκείνη τη ημέρα προς την ρίζαν του Ιεσσαί, ήτις θέλει ίστασθαι σημαία των λαών, προς αυτόν θέλουσι προστρέξει τα έθνη, και η ανάπαυσις αυτού θέλει είσθαι δόξα.
«Και εν εκείνη τη ημέρα ο Ιεχωβά θέλει βάλει την χείρα αυτού πάλιν δευτέραν φοράν δια να αναλάβη το υπόλοιπον του λαού αυτού, το οποίον θέλει μείνει, από της Ασσυρίας και από της Αιγύπτου και από του Παθρώς και από της Αιθιοπίας και από του Ελάμ και από του Σενναάρ και από του Αιμάθ και από των νήσων της θαλάσσης. Και θέλει υψώσει σημαίαν εις τα έθνη, και θέλει συνάξει τους απερριμμένους του Ισραήλ και συναθροίσει τους διεσκορπισμένους του Ιούδα από των τεσσάρων γωνιών της γης.»—Ησαΐας 11:10-12, ΜΝΚ.
21. Ως τι αναφέρεται εδώ ο συμβολικός «κλάδος» από τις ρίζες του Ιεσσαί και πώς αυτός έγινε για να χρησιμεύη ως ‘σημαία’ στα έθνη;
21 Εδώ ο συμβολικός «κλάδος» από τις ρίζες του Ιεσσαί αναφέρεται ότι είναι η ίδια η ‘ρίζα’ του Ιεσσαί. Στο τέλος των Καιρών των Εθνών στο έτος 1914 αυτός ο Μεσσιανικός βασιλεύς ηγέρθη σε βασιλική εξουσία. Αφού διαφημίσθηκε σ’ όλο τον κόσμο, εχρησίμευσε ως μια «σημαία» στην οποία έπρεπε να συγκεντρωθή όλο το διασκορπισμένο υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών, εφόσον αυτός είναι ο εν ενεργεία Βασιλεύς. Αυτοί οι ανασυγκροτημένοι και αποκαταστημένοι πιστοί έφεραν εις πέρας από τότε το χρίσμα των να εξυψώσουν σ’ όλη την ανθρωπότητα τον Μεσσιανικό βασιλέα και τη βασιλεία του.
22. Σε ποιον εστράφησαν τώρα ερευνητικά, άτομα από τα έθνη, ποιοι απήντησαν στα ερωτήματά των και με ποιο αποτέλεσμα;
22 Εκατοντάδες χιλιάδες άτομα από όλα τα έθνη εστράφησαν τώρα ερευνητικά προς τον Μεσσιανικό βασιλέα που στέκεται σαν σημαία. Ικανοποιήθηκαν από το γεγονός ότι ο ενδοξασμένος Ιησούς Χριστός είναι πραγματικά ο υποσχεμένος Μεσσίας του Ιεχωβά. Το κεχρισμένο υπόλοιπο, με τις απαντήσεις που δίνει στα ερωτήματά τους, τους βοήθησε να το πράξουν αυτό. Μ’ ευφροσύνη συγκεντρώθηκαν με το μέρος της Μεσσιανικής βασιλείας του Ιεχωβά, χαιρετίζοντάς την ως τη μόνη ελπίδα όλης της ανθρωπότητος. Ήδη αυτοί αποτελούν έναν ‘πολύ όχλο,’ του οποίου δεν γνωρίζομε τον τελικό αριθμό ως τη ‘μεγάλη θλίψι.’—Αποκάλυψις 7:9-17.
ΜΙΑ ‘ΝΕΑ ΓΗ’
23. Με πόση ασφάλεια έθεσε ο Ιεχωβά τους νέους ουρανούς και τη νέα γη, και τι είδους ενέργεια θ’ απαιτηθή για να φέρη τον λαό του στη Νέα Τάξι;
23 Η ασεβής παλαιά τάξις, που έχει εξαπλωθή πολύ στη γη, πρέπει να απέλθη—να καταστραφή! Ο Ιεχωβά τώρα ετοιμάζει τα πάντα για την ένδοξη νέα τάξι! Αυτός έχει τοποθετήσει τους νέους κυβερνητικούς ‘ουρανούς’ τόσο στερεά μέσα στην παγκόσμια οργάνωσί του, ώστε να μην μπορούν ν’ απομακρυνθούν από ανθρώπους ή δαίμονας. Η ‘νέα γη’ την οποία αυτός εγκαινιάζει θα τεθή πάνω σ’ ένα τόσο στερεό θεμέλιο ώστε τίποτα να μη μπορή να την διασείση ή να την κλονίση ώστε να φθαρή. Σ’ αυτή τη νέα τάξι ο Ιεχωβά θα φέρη το υπόλοιπο του πνευματικού Ισραήλ και τον ‘πολύν όχλο’ όπως ακριβώς είχε κάνει και στην Ερυθρά Θάλασσα στις ημέρες του Μωυσέως, διαταράσσοντας τα ύδατα και αναταράσσοντάς τα έτσι ώστε να σχηματισθή διάδρομος για να τον διαβή ο απελευθερωμένος λαός του. Ιδού τι λέγει όπως αναφέρεται στα εδάφια Ησαΐας 51:15, 16, ΜΝΚ:
«Εγώ είμαι Ιεχωβά ο Θεός σου, ο ταράττων την θάλασσαν και ηχούσι τα κύματα αυτής· Ιεχωβά των δυνάμεων το όνομα αυτού. Και έθεσα τους λόγους μου εις το στόμα σου και σε εσκέπασα με την σκιάν της χειρός μου, δια να στερεώσω τους ουρανούς και να θεμελιώσω την γην και δια να είπω προς την Σιών, Λαός μου είσαι.»
24. Σε τίνων το στόμα έθεσε τον λόγο του ο Ιεχωβά και γιατί τους εκάλυψε με τη σκιά της χειρός του;
24 Κανένα εμπόδιο που θα παρενέβαλλαν οι εχθροί Του δεν θ’ απεδεικνύετο ανυπέρβλητο για τον Ιεχωβά. Όπως ακριβώς στο Όρος Σινά Αυτός έδωσε τον λόγο του στον εκλεκτό του λαό δια του μεσίτου του Μωυσέως και κατόπιν τους ωδήγησε κάτω από την προστατευτική σκιά της χειρός του στη Γη της Επαγγελίας, έτσι έκαμε και για το υπόλοιπο του πνευματικού Ισραήλ. Αυτός έθεσε τον λόγο του, το επίκαιρο άγγελμά του, στο στόμα εκείνων που αποτελούν το πνευματικό υπόλοιπο για να κάνουν δημόσια ομολογία ενώπιον όλου του κόσμου, για τη σωτηρία τόσο την δική τους όσο και των ειλικρινών ανθρώπων που τους άκουαν. Ένας ‘πολύς όχλος’ των ‘άλλων προβάτων’ απήντησε ευμενώς στα όσα άκουσε και έλαβε τον λόγο του Θεού στο στόμα του. Επειδή όλοι αυτοί έχουν γίνει Χριστιανοί μάρτυρες του, ο Ιεχωβά τους καλύπτει με τη σκιά της χειρός του για να τους προστατεύση σ’ αυτόν τον κόσμο.
25. (α) Τίνος μέρος θα κάνη ο Ιεχωβά το προστατευμένο υπόλοιπο και ποια αναγνώρισι θα κάνη γι’ αυτούς; (β) Τι θα κάνη ο Θεός τον προστατευμένο ‘πολύ όχλο’ και τίνος λαός λέγεται ότι θα είναι αυτοί;
25 Ο Ιεχωβά έχει έναν αντικειμενικό σκοπό σ’ αυτή τη γραμμή ενεργείας. Ο σκοπός του είναι να κάνη το πιστό υπόλοιπο ν’ αποτελέση τελικά ένα μέρος των νέων κυβερνητικών ‘ουρανών’ ως συγκληρονόμοι του Βασιλέως Ιησού Χριστού. Όσο για τον ‘πολύν όχλο’ των ‘άλλων προβάτων,’ ο Ιεχωβά θα τους καταστήση αρχικό μέρος της ‘νέας γης,’ της νέας επιγείου κοινωνίας στη Νέα Τάξι. Διαφυλάσσοντας το πιστό υπόλοιπο του πνευματικού Ισραήλ μέσα από την επικείμενη ‘μεγάλη θλίψι,’ θα πη σ’ αυτούς τους πνευματικούς Ισραηλίτας που προσέρχονται στο ουράνιο Όρος Σιών και στην ουράνια Ιερουσαλήμ, «Λαός μου είσαι.» (Εβραίους 12:22· Ησαΐας 51:16) Επίσης, η προστατευτική «σκηνή του Θεού» θ’ αρχίση να είναι με τον επιζώντα ‘πολύν όχλο’ και, όπως λέγει το εδάφιο Αποκάλυψις 21:3, «αυτοί θέλουσιν είσθαι λαοί αυτού.»
26. Ποιο πνεύμα θα λείπη από τη Νέα Τάξι και με τι θα είναι πλήρεις οι μέλλοντες να εισέλθουν σ’ αυτήν;
26 Το άγιο πνεύμα θα ενεργήση και θα επικρατήση στην παγκόσμια νέα τάξι. Ο Ιεχωβά θα ξεκαθαρίση το μολυσματικό πνεύμα που «ενεργεί την σήμερον εις τους υιούς της απειθείας.» Αυτοί οι ‘υιοί της απειθείας’ θ’ αφανισθούν στη ‘μεγάλη θλίψι’ ενώ ο Σατανάς και οι δαίμονές του θα ριφθούν στην άβυσσο. (Εφεσίους 2:2· Αποκάλυψις 20:1-3) Οι μέλλοντες να επιζήσουν από την επερχόμενη ‘μεγάλη θλίψι,’ καθώς προετοιμάζονται για τη Νέα Τάξι, «πληρούνται δια του πνεύματος» από τον Θεό.—Εφεσίους 5:18.
27. Τι θα γίνη στη Νέα Τάξι που δεν μπορεί να το φθάση ούτε η σημερινή προοδευμένη ιατρική επιστήμη;
27 Μπορούμε μόνο να προσπαθήσωμε να φαντασθούμε πώς θα είμεθα εδώ στη γη μετά τον «πόλεμο της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος» στον Αρμαγεδδώνα και μετά τη δέσμευσι του Σατανά και των δαιμόνων του στην «άβυσσον.» Τότε το άγιο πνεύμα θα διακυβερνά ελεύθερα σε όλη τη γη. Ενθυμούμεθα πόσο καταπληκτικά ενεργούσε το άγιο πνεύμα στις ημέρες του Ιησού Χριστού και των αποστόλων του στη γη πριν από δεκαεννέα αιώνες. Καταπληκτικά θαύματα έλαβαν χώραν για την ανεκλάλητη χαρά των ανθρώπων που ωφελήθηκαν απ’ αυτά. Η προοδευτική ιατρική επιστήμη των ημερών μας δεν μπορεί διόλου να παραβληθή με τις στιγμιαίες θεραπείες και ιάσεις που έγιναν τότε από το άγιο πνεύμα. Έγιναν ακόμη και αναστάσεις νεκρών ανθρώπων! Και το καλύτερο, έγιναν επίσης και πνευματικές θεραπείες με τη διακήρυξι και τη διδασκαλία των αγαθών νέων της Μεσσιανικής Βασιλείας του Ιεχωβά. Έγινε και απελευθέρωσις εκείνων που εκρατούντο σε δουλεία στην ψευδή, παραδοσιακή, θανατηφόρο θρησκεία.
ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΝΕΑΣ ΤΑΞΕΩΣ
28. Αυτοί που θα επιζήσουν από το υπόλοιπο τι ρόλο θα παίξουν στη γη ως προς τη δράσι της Νέας Τάξεως και ως τον καιρό τίνος γεγονότος;
28 Αξιοθαύμαστα πράγματι ήσαν τα θαύματα που έγιναν στις ημέρες της ιδρύσεως της Χριστιανικής εκκλησίας. Αλλά αυτά ήσαν απλώς προαναλαμπές του τι πρόκειται να επιτελεσθή από το άγιο πνεύμα στη νέα τάξι του Ιεχωβά. Μπορούμε να ελπίζωμε ότι οι επιζώντες του υπολοίπου θα μετάσχουν στη συγκινητική δράσι στην αρχή της Νέας Τάξεως. Δεν γνωρίζομε όμως τώρα από τις Άγιες Γραφές για πόσον καιρό. Αυτοί αποβλέπουν σ’ ένα ‘γάμο’—στον ουράνιο γάμο του Αρνίου με την πλήρη ως νύμφη εκκλησία του. Στον καιρό που θα πραγματοποιηθή αυτό, θα απέλθουν από την επίγεια σκηνή και θ’ ανταμειφθούν με μια ευτυχισμένη μερίδα στην ‘πρώτη ανάστασι.’ Γι’ αυτό πρέπει ν’ αποδειχθούν πιστοί ως τον θάνατο.
29. Θα ιδή ο ‘πολύς όχλος’ την ανάστασι της τάξεως της Νύμφης, ή τίνων την ανάστασι θα δη;
29 Η ανάστασις της τάξεως της Νύμφης, θα είναι αόρατη στα όμματα του ‘πολλού όχλου’ των επιζώντων από την θλίψι που ελπίζουν να μείνουν για πάντα στον παράδεισο που θ’ αποκατασταθή στη γη. Αλλά θα υπάρξουν αναστάσεις στη γη που θα είναι ορατές στον ‘πολύν όχλο’ την ώρα που ο Θεός δια του Χριστού θ’ αναστήση τους ανθρωπίνους νεκρούς.
30. Στην περίπτωσι των απολυτρωμένων ανθρωπίνων νεκρών, από τι θα εξαρτηθή το αν η ανάστασίς των θα οδηγήση σε αιώνια ζωή ή σε κρίσι καταδικαστική;
30 Ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός αναμένει την ώρα εκείνη. Το προείπε αυτό όταν ανεφέρετο στην ημέρα της κρίσεως του κόσμου και είπε: «Έρχεται ώρα, καθ’ ην πάντες οι εν τοις μνημείοις θέλουσιν ακούσει την φωνήν αυτού, και θέλουσιν εξέλθει οι πράξαντες τα αγαθά εις ανάστασιν ζωής, οι δε πράξαντες τα φαύλα εις ανάστασιν κρίσεως.» (Ιωάννης 5:27-29) Στην περίπτωσι όλων εκείνων που θ’ αναστηθούν βάσει της απολυτρωτικής θυσίας του Ιησού Χριστού, θα εξαρτηθή από τη μελλοντική πορεία τους κάτω από τη βασιλεία του Χριστού το αν η ανάστασίς των θα οδηγήση τελικά σε αιώνια ζωή σε μια παραδεισιακή γη ή σε μια κρίσι με την οποία αυτοί θα καταδικασθούν σε αιώνια καταστροφή. Εκείνοι που θα υπακούσουν τότε στο κυρίαρχο άγιο πνεύμα και θα το αφήσουν να γίνη κατευθυντήριος δύναμις της ζωής των, θ’ αποκτήσουν αιώνια ζωή στον Παράδεισο. Εκείνοι που θ’ αντισταθούν στο άγιο πνεύμα που θα ενεργή τότε φανερά, θα υποστούν την ποινή της αμαρτίας εναντίον του αγίου πνεύματος, δηλαδή, αιώνιο θάνατο.
31. Ποια υπόσχεσι που έκανε την ημέρα του θανάτου του ο Βασιλεύς Ιησούς Χριστός αισθάνεται ακόμη υποχρέωσι να εκπληρώση και πότε θα έλθη η «ώρα» γι’ αυτό;
31 Ο ουράνιος Βασιλεύς, ο Ιησούς Χριστός, διατελεί ακόμη κάτω από την υποχρέωσι να εκτέλεση την υπόσχεσι που είχε κάνει στον συμπάσχοντα κακούργο ο οποίος πέθανε δίπλα του στον Γολγοθά, τη σκοτεινή εκείνη μέρα της 14ης Νισάν του έτους 33 μ.Χ. Φυσικά, εκείνος ο κακούργος που θανατώθηκε, είναι τώρα νεκρός και δεν θυμάται τίποτα. (Εκκλησιαστής 9:5, 10) Αλλά ο ενδοξασμένος Ιησούς Χριστός θυμάται τα λόγια του προς τον συμπαθούντα. «Αληθώς σοι λέγω σήμερον, θέλεις είσθαι μετ’ εμού εν τω παραδείσω.» (Λουκάς 23:39-43) Επειδή ο Ιησούς έκανε μνεία για τον Παράδεισο, η «ώρα» που ο κακούργος που είναι στο μνημείο θ’ ακούση τη φωνή του Ιησού δεν θα έλθη αν προηγουμένως δεν προχωρήση η αποκατάστασις του παραδείσου στη γη, ώστε ο αναστημένος κακούργος να παρατηρήση την αλλαγή της επιγείου σκηνής. Ο κακούργος, συμμορφώνοντας τη ζωή του με το άγιο πνεύμα που προέρχεται από τον Θεό μέσω του Ιησού Χριστού, μπορεί να κάνη την ανάστασί του να είναι του είδους εκείνου που καταλήγει σε αιώνια ζωή στον παγκόσμιο Παράδεισο.
32. Μεταξύ εκείνων που θ’ αναστηθούν για επίγεια ζωή ποιο «νέφος» αναφέρει η Γραφή ότι θα περιλαμβάνεται;
32 Εμείς, τότε στη γη θα υποδεχθούμε από τους νεκρούς όχι μόνο τους απολυτρωμένους συγγενείς και φίλους μας, αλλά και τους πιστούς άνδρες και γυναίκες των αρχαίων χρόνων που ήσαν μάρτυρες του Ιεχωβά και οι οποίοι εκινούντο από το άγιο πνεύμα. Σ’ αυτούς θα περιλαμβάνεται το «τοσούτον νέφος μαρτύρων,» που εκτείνεται από τον Ιωάννη τον Βαπτιστή έως πίσω, τον πρώτο μάρτυρα του Ιεχωβά, δηλαδή τον Άβελ. (Εβραίους 11:2 έως 12:1) Αυτοί θα έχουν προφανώς ένα αξιόλογο μέρος στη Νέα Τάξι.
33. Ποια επίσημη θέσις θα δοθή στους ανθρώπους εκείνου του ‘νέφους’ μαζί με άλλους, και για ποια επικοινωνία θα χρησιμεύουν αυτοί ως μεσάζοντες;
33 Ανάμεσα απ’ αυτούς ο Βασιλεύς Ιησούς Χριστός θα εκλέξη άτομα τα οποία θα «καταστήση άρχοντας επί πάσαν την γην.» (Ψαλμός 45:16) Θα υπάρχουν ήδη ‘άρχοντες’ στη γη πριν απ’ αυτούς. Ποιοι; Εκείνοι μέσα από τον ‘πολύν όχλο’ που επιζούν από τη ‘μεγάλη θλίψι’ και που θα έχουν διορισθή ως άρχοντες στην αρχή της Νέας Τάξεως. (Αποκάλυψις 7:9-17· Ησαΐας 32:1, 2) Αλλά οι ‘άρχοντες’ θα είναι οι ορατοί επίγειοι εκπρόσωποι των ‘νέων ουρανών,’ της νέας ουρανίας κυβερνήσεως του Ιησού Χριστού και των 144.000 συγκληρονόμων του Ιησού Χριστού. Ασφαλώς αυτοί οι ‘άρχοντες’ θα χρησιμεύουν ως μεσάζοντες για την επικοινωνία μεταξύ της αοράτου Βασιλείας και της ορατής επιγείου κοινωνίας της απολυτρωμένης ανθρωπότητος, της ‘νέας γης.’a
34. Στη Νέα Τάξι πώς θα εκτελέση ο Ιησούς Χριστός τον ρόλο που δείχνει ο τίτλος του ως «Θεός Ισχυρός, Πατήρ του Μέλλοντος Αιώνος, Άρχων Ειρήνης;»
34 Η Νέα Τάξις θα είναι μια τάξις αδιατάρακτης ειρήνης στα τέσσερα σημεία της γης. Θα είναι κάτω από τη βασιλική διακυβέρνησι εκείνου τον οποίον ο ουράνιος Πατήρ διώρισε να φέρη τους τίτλους «Θαυμαστός Σύμβουλος, Θεός Ισχυρός, Πατήρ του Μέλλοντος Αιώνος, (Αιώνιος Πατήρ, ΜΝΚ) Άρχων Ειρήνης,» και «εις την αύξησιν της εξουσίας αυτού και της ειρήνης δεν θέλει είσθαι τέλος.» (Ησαΐας 9:6, 7) Αυτός θα γίνη Αιώνιος Πατήρ, διότι η ‘εξουσία’ του θα είναι πατρική, θα παρέχη ζωή σε όλα τα ευπειθή άτομα ως τέκνα του. Αυτός θα είναι ένας Ισχυρός Θεός, διότι θα είναι ένας θεοειδής Κριτής· αλλά δεν θα λατρεύεται ως τέτοιος από τους επιγείους κληρονόμους του.—Ψαλμός 82:1-6· Ιωάννης 1:1· 10:33-36.
35. Ποιος μόνο θα λατρεύεται τότε ως Θεός;
35 Ο Ιεχωβά μόνο θα λατρεύεται τότε, διότι είναι γραμμένο για τη Νέα Τάξι: «Ιδού, η σκηνή του Θεού μετά των ανθρώπων, και θέλει σκηνώσει μετ’ αυτών, και αυτοί θέλουσιν είσθαι λαοί αυτού, και αυτός ο Θεός θέλει είσθαι μετ’ αυτών Θεός αυτών· και θέλει εξαλείψει ο Θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών.» (Αποκάλυψις 21:3, 4) Ο Σατανάς ή Διάβολος, «ο Θεός του κόσμου τούτου,» δεν θα είναι ο θεός της Νέας Τάξεως. (2 Κορινθίους 4:4) Η λατρεία του Διαβόλου, ή δαιμονολατρία, θα καταργηθή. Ο Ιεχωβά θα λατρεύεται ως Θεός.
36. Ποιος καρπός θα εμπλουτίση τη Νέα Τάξι και ποιος θα εμφανισθή στο τέλος των χιλίων ετών της βασιλείας του Χριστού;
36 Το άγιο πνεύμα θα εισχωρήση σε όλη τη Νέα Τάξι. (Ψαλμός 139:7-10) Ο επίγειος Παράδεισος θα πλουτισθή με τον ‘καρπό’ αυτού του πνεύματος, δηλαδή με αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότητα, αγαθωσύνη, πίστι, πραότητα και εγκράτεια. (Γαλάτας 5:22, 23) Μια τέτοια πνευματικά καρποφόρος κατάστασις θ’ ακμάζη στο τέλος της χιλιετούς βασιλείας του Χριστού. Αλλά τι θα γίνη μετά; Θα εξέλθη ο Σατανάς και οι δαίμονές του από την άβυσσο, αφού θα λυθούν «δι’ ολίγον καιρόν.» Αυτοί με απάτη θα προσπαθήσουν να κυριαρχήσουν πάλι σε όλη τη γη ‘δια του πνεύματος του ενεργούντος εις τους υιούς της απείθειας.’ Σε τι βαθμό θα κατορθώσουν αυτοί να επικρατήσουν ενάντια στο άγιο πνεύμα του Θεού;—Αποκάλυψις 20:3.
37. (α) Στη Νέα Τάξι, ποια επιδρομή θα κάνουν ο Σατανάς και οι δαίμονές του κατά του κυριάρχου αγίου πνεύματος;(β) Πώς ο Ιεχωβά θα λάβη αιώνια διεκδίκησι;
37 Μόνο ως τον βαθμό της υποκινήσεως μερικών ανθρώπων του αποκαταστημένου γένους να διαπράξουν την ασυγχώρητη αμαρτία εναντίον του αγίου πνεύματος. Έτσι αυτοί θ’ αποκοπούν από την ουράνια Πηγή του πνεύματος της ζωής, από τον Ιεχωβά Θεό. Αυτό θα σημάνη αιώνιο θάνατο γι’ αυτούς, τον ‘δεύτερο θάνατο.’ Και τι θα λεχθή για τη μεγίστη πλειονότητα των ανθρώπων μέσα στην τερπνή Παραδεισιακή κατοικία; Το άγιο πνεύμα θα θριαμβεύση με λαμπρό τρόπο στην περίπτωσί τους. Αυτοί, με την αιώνια αγάπη του αγίου πνεύματος, θ’ αντισταθούν στους απατηλούς πειρασμούς του Σατανά. Θα μείνουν ακλόνητα πιστοί στον δικαιωματικό Κυρίαρχο όλου του σύμπαντος, στον Ιεχωβά, τον Θεόν των. Η πιστή των διέλευσις απ’ αυτή την τελική δοκιμασία απεργάζεται την αιώνια υπεράσπισι του Ιεχωβά. Φέρνει σε μια τελική αποφασιστική τακτοποίησι τη ζωηρά διαφιλονεικούμενη αντιλογία των αιώνων ως προς την ανιδιοτελή ακεραιότητα των πλασμάτων του Ιεχωβά προς αυτόν ως τον Παγκόσμιο Κυρίαρχο. Η ψευδής κατηγορία του Σατανά θ’ αναιρεθή συντριπτικά, και ο Ιεχωβά θ’ αποδειχθή έτσι αληθινός μια για πάντα. (Ρωμαίους 3:4) Ο «ολίγος καιρός» της απολύσεως του Σατανά έφθασε στο τέλος του. Αυτός λοιπόν και όλο το ‘σπέρμα’ του ας συντριβούν με αφανισμό σε εκπλήρωσι της Εδεμικής επαγγελίας του Ιεχωβά. (Γένεσις 3:15· Αποκάλυψις 20:7-15) Αλληλούια!
38. Πώς το μέλλον εκείνων των ανδρών και γυναικών που θα μείνουν πλήρεις πνεύματος αγίου θα είναι αιωνίως ευτυχισμένο;
38 Θα είμεθα εμείς εκεί να παραστούμε μάρτυρες της αιωνίας καταστροφής κάθε ανομίας από τον ουρανό και από τη γη και θα επιζήσωμε τότε με το μέλλον εμπρός μας; Ευτυχισμένο θα είναι εκείνο το αιώνιο μέλλον για όλους εκείνους τους άνδρες και τις γυναίκες που θα εναπομείνουν πλήρεις με άγιο πνεύμα, με αδιάκοπη αφοσίωσι στον Θεό και Πατέρα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού! Αυτοί που θα κριθούν από Εκείνον ως άξιοι του δώρου της αιωνίου ζωής, θ’ απολαύσουν αιώνια νεότητα με ανθρώπινη τελειότητα μέσα σ’ ένα Παράδεισο αμάραντης ομορφιάς και αδιαλείπτων προμηθειών για απολαυστική διαβίωσι. Αυτοί θα θέλουν συνεχώς να ζουν σε αρμονία με το άγιο πνεύμα που ήταν πάντοτε πίσω από αυτή τη νέα τάξι που τιμά τον Θεό . Είθε ν’ αποδειχθούμε άξιοι αυτής της νέας τάξεως! Σε αρμονία μ’ αυτόν τον εγκάρδιο πόθο, είθε η συνεχής προσευχή μας να είναι εκείνη του ψαλμωδού Δαβίδ που απευθύνεται στον Θεό μέσα από ένα εχθρικό κόσμο:
«Ελευθέρωσόν με εκ των εχθρών μου, Ιεχωβά· προς σε κατέφυγον. Δίδαξόν με να κάμνω το θέλημά σου· διότι συ είσαι ο Θεός μου· το πνεύμα σου το αγαθόν ας με οδηγήση εις οδόν ευθείαν.»—Ψαλμός 143:9, 10, ΜΝΚ.
39. Τι ευχόμεθα τελικά σ’ εκείνους που ποθούν από τώρα να ζήσουν σε αρμονία με το πνεύμα του Θεού;
39 Ειλικρινά, λοιπόν, σε όλους εκείνους που ποθούν και τώρα ακόμη να ζουν σύμφωνα με την αγιαστική ενεργό δύναμι του Θεού, ευχόμεθα από καρδιάς: «Η χάρις του Κυρίου Ιησού Χριστού και η αγάπη του Θεού και η κοινωνία του αγίου πνεύματος είη μετά πάντων υμών.»—2 Κορινθίους 13:14.
[Υποσημείωση]
a Παράβαλε Ιεζεκιήλ 44:3· 45:7-22· 46:2-18· 48:21, 22.